ยอดนักรบจอมราชัน 1040 สารจากประเทศสหรัฐอเมริกา

ตอนที่ 1040 สารจากประเทศสหรัฐอเมริกา

……….

คำพูดของเย่เชียนทำให้หวงฟู่ชิงเตี๋ยนตกใจอย่างมาก เหมืองทองคำคืออะไรและทำไมถึงเป็นเรื่องใหญ่? ถึงแม้ว่าคนส่วนใหญ่มักจะละเมิดกฎหมายอยู่เป็นประจำแต่รัฐก็เข้มงวดกับการขุดเหมืองทองคำอย่างมาก? อันที่จริงทุกคนที่เข้าใจก็จะชัดเจนว่าทองคำสำรองของประเทศนั้นมีความสำคัญมากซึ่งเกี่ยวข้องกับปัญหาสกุลเงินและถ้าหากทองคำจำนวนมากถูกหมุนเวียนสู่ตลาดมันก็ย่อมส่งผลกระทบร้ายแรงต่อเศรษฐกิจของประเทศอย่างไม่ต้องสงสัย

หวงฟู่ชิงเตี๋ยนนั้นรับผิดชอบสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติและถึงแม้ว่าเขาจะเป็นสาวกของสำนักม่อจื๊อและสาวกหมิงม่อก็ตามแต่เขาก็เป็นถึงเสนาธิการของรัฐบาลกลาง ดังนั้นเมื่อเผชิญกับสถานการณ์ดังกล่าวหวงฟู่ชิงเตี๋ยนจะยืนเคียงข้างรัฐบาลอย่างไม่ต้องสงสัยเพราะสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติมีหน้าที่รับผิดชอบด้านความมั่นคงของชาติและเรื่องนี้ก็ร้ายแรงระดับชาติอีกด้วย

“เอ็งไม่ได้ล้อฉันเล่นใช่มั้ย?” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนยังคงไม่มั่นใจเล็กน้อยเพราะโอ่วหยางหมิงซวนเป็นคนฉลาดและเขากล้าทำแบบนี้ได้อย่างไร? เขาควรจะมีความชัดเจนมากเกี่ยวกับผลกระทบของการทำแบบนี้ ซึ่งจากมุมมองหนึ่งกลุ่มธุรกิจขนาดใหญ่อาจจะแตะขอบของกฎหมายไม่มากก็น้อยและสร้างช่องโหว่ทางกฎหมายได้ แต่การท้าทายนี้อย่างโจ่งแจ้งต่อกฎหมายนั้นดูจะเป็นการกระทำที่เกินไปเพราะเมื่อเกิดเหตุการณ์ขึ้นจะไม่เพียงแต่ส่งผลต่อเรื่องเงินแต่ยังรวมถึงเรื่องชื่อเสียงอีกด้วย สำหรับบริษัทจดทะเบียนแล้วชื่อเสียงมักมีความสำคัญอย่างมาก

จากนั้นหวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดต่อ “แล้วเอ็งคิดยังไงกับเรื่องนี้?..เอ็งเห็นด้วยงั้นเหรอ?”

“แน่นอนผมเห็นด้วยกับพวกเขา” เย่เชียนพูดต่อ “ในกรณีนั้นถ้าผมไม่ตกลงมันก็จะชัดเจนว่าผมจะไม่ร่วมมือกับเขาและนั่นจะเป็นการเสียผลประโยชน์และไม่ช่วยอะไรเราเลย”

“เอ็งหมายความว่าไง?” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนสับสนเล็กน้อยและถาม

“จุดประสงค์ของผมคือการควบคุมเหมืองถ่านหินทั้งหมด” เย่เชียนพูด “ผมคิดว่าปู่น่าจะรู้ว่าผมหมายถึงอะไร?”

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งหวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็พูดว่า “เอ็งนี่มันช่างบ้าบอจริงๆ..นี่เอ็งต้องการให้ฉันร่วมมือกับเอ็งงั้นเหรอ?..เอ็งจะตกเป็นเป้าของเบื้องบนและนักการเมืองเหล่านั้นและเอ็งจะซวยเอานะ”

“ถ้างั้นปู่ก็ช่วยผมสิ” เย่เชียนพูดต่อ “เอาเถอะผมยังไม่อยากเคลื่อนไหวอะไรในตอนนี้เพราะทุกอย่างต้องรอจนกว่าเรื่องตู้ฟู่เหว่ยจะคลี่คลาย..แต่นี่เป็นโอกาสที่ดีมากและเป็นโอกาสที่เราจะถอนรากถอนโคนพวกเขา..ผมไม่ต้องการที่จะปล่อยพวกเขาไปและปู่เองก็น่าจะรู้ว่าตระกูลโอ่วหยางมีอิทธิพลมากแค่ไหนในภาคตะวันตกเฉียงเหนือเพราะงั้นเราต้องเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่..ถ้าจะให้ดีอย่าใช้พวกเจ้าหน้าที่ตำรวจในท้องที่เด็ดขาดแต่เป็นกองทัพแห่งชาติจากเมืองหลวงหรือระดมกองทัพจากหยานตงเพื่อทำลายพวกนั้น..ไม่งั้นถ้าข่าวรั่วไหลออกมาสิ่งต่างๆจะเลวร้ายมาก”

“ฉันเข้าใจดี” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนพูด

เย่เชียนก็พยักหน้าและพูดว่า “ถ้างั้นประเด็นต่างๆก็กระจ่างแล้วเพราะงั้นเราแค่รอศึกดวลเดือดในอีกสองวันข้างหน้า..ส่วนปู่ก็จัดการสาวกหมิงม่อให้ดีเพราะทุกคนอยู่ภายใต้คำสั่งของปู่อย่างเต็มที่..เพราะงั้นวางแผนให้ดีล่ะ”

“ถามตามตรง..เอ็งมีโอกาสชนะมากน้อยแค่ไหน?” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนพูด “แผนทั้งหมดของเราถูกสร้างขึ้นเพื่อกำจัดตู้ฟู่เหว่ย..เพราะงั้นถ้าพวกเอ็งแพ้ล่ะสิ่งต่างๆจะไม่ล้มเหลวและพังไม่เป็นท่าหรอกเหรอ?”

เย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่ต้องกังวลไปหรอกผมกับพี่ม่อหลงมั่นใจมาก..ปู่แค่ต้องทำตามแผนที่เราวางเอาไว้..ส่วนเรื่องอื่นๆไม่ต้องห่วง”

หวงฟู่ชิงเตกี๋ยน็ตกตะลึงอยู่พักหนึ่งและสีหน้าของเขาก็เริ่มสับสนมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะเขาเองเคยสู้กับตู้ฟู่เหว่ยเมื่อ 20 ปีแล้วและในตอนนี้ตู้ฟู่เหว่ยจะต้องพัฒนาขึ้นอย่างมาก ดังนั้นต่อให้เย่เชียนกับม่อหลงจะเก่งแค่ไหนแต่ประสบการณ์ก็ยังน้อยอยู่ดี เขาไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมเย่เชียนกับม่อหลงถึงได้มีความมั่นใจมากขนาดนี้ หรือบางทีอาจเป็นเพราะหยางตงมีวิธีที่ดี?

แต่หวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็ไม่สนใจที่จะคิดในสิ่งที่เขาคิดไม่ออกและไม่รู้ อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ได้พัฒนามาถึงจุดนี้แล้วและเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเชื่อใจเย่เชียนกับม่อหลง

ขณะพูดโทรศัพท์มือถือของเย่เชียนก็ดังขึ้นและเมื่อเย่เชียนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดูเขาก็อดไม่ได้ที่จะแน่นิ่งไปครู่หนึ่งแล้วรับโทรศัพท์ เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยจากอีกด้านหนึ่งเย่เชียนก็ขมวดคิ้วและในเวลาเดียวกันเย่เชียนก็พูดแค่ว่า “อืม” สองสามครั้งแล้วเขาก็วางสายไปแล้วสีหน้าก็เริ่มเคร่งเครียดอย่างมาก การโทรที่กะทันหันในเวลานี้ทำให้เย่เชียนประหลาดใจจริงๆเพราะอีกสองวันต่อมาจะเป็นศึกตัดสินที่มีชีวิตเป็นเดิมพัน แต่ในเมื่อเป็นเรื่องของจ้าวหยาแล้วเย่เชียนก็ยอมที่จะสละทุกสิ่งทุกอย่างและนี่ก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ความที่แท้จริงของเย่เชียน

เย่เชียนนั้นรู้ดีว่าจ้าวหยาแข็งแกร่งแค่ไหนแต่ถ้าเธอไม่จวนตัวจริงๆล่ะก็จ้าวหยาจะไม่โทรหาเขาอย่างแน่นอน ซึ่งก็คือจ้าวหยาหมดหนทางและสิ้นหวังแล้วในตอนนี้ ดังนั้นถ้าหากเย่เชียนไม่ไปช่วยเธอนั่นก็คงจะไร้เหตุผลไปสักหน่อยเพราะท้ายที่สุดจ้าวหยาก็มอบสิ่งต่างๆให้กับเย่เชียนมากมายแต่เขากลับไม่เคยให้อะไรเธอเลย อย่างไรก็ตามสถานการณ์ในภาคตะวันตกเฉียงเหนือก็ยังตึงเครียดอยู่และบางอย่างก็หลีกเลี่ยงไม่ได้

“บอส!..มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า” ม่อหลงถาม

เย่เชียนก็พยักหน้าอย่างหนักหน่วงและพูดว่า “จ้าวหยามีปัญหาร้ายแรงที่ประเทศสหรัฐอเมริกาและผมก็ต้องรีบไปจัดการทันที”

ม่อหลงก็ถึงกับตกตะลึงอยู่พักหนึ่งแต่ไม่ได้พูดอะไรเพราะเรื่องแบบนี้ไม่มีใครเปลี่ยนการตัดสินใจของเย่เชียนได้และแน่นอนว่าม่อหลงจะสนับสนุนเย่เชียนเสมอ เมื่อได้ยินแบบนั้น “แต่ในอีกสองวันเอ็งจะต้องสู้กับตู้ฟู่เหว่ยนะ..แบบนี้มันจะไม่สายเกินไปหรอกที่จะยังประเทศสหรัฐอเมริกา..แล้วมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นล่ะถ้าไม่ร้ายแรงมากฉันจะติดต่อไปยังสายลับที่ประเทศสหรัฐให้และช่วยจัดการเรื่องนี้”

“ถึงยังไงผมก็ต้องรีบไปที่นั่น” เย่เชียน “ตอนนี้เป็นเวลาที่เธอต้องการผมมากที่สุดและถ้าผมไม่ไปล่ะก็ผมคงไม่ใช่ลูกผู้ชาย” จากนั้นเย่เชียนก็หันไปมองม่อหลงแล้วพูดว่า “พี่ม่อหลงเรื่องที่นี่อาจจะต้องเลื่อนออกไปสักพักเพราะงั้นพี่มีปัญหาอะไรตรงไหนหรือเปล่า?”

“เรื่องของน้องสะใภ้สำคัญกว่าเพราะงั้นฉันเห็นด้วย” ม่อหลงพูด “ฉันจะไปกับบอสด้วย”

“ไม่!..พี่ยังต้องดูแลสถานการณ์ที่นี่อย่างเข้มงวดเพราะงั้นรับโทรมาหาผมล่ะถ้าเกิดอะไรขึ้น” เย่เชียนพูด “ผมจะโทรไปหาหยานตงก่อนและขอให้เขาพูดกับตู้ฟู่เหว่ยให้ที..ผมต้องการเลื่อกการดวลของพวกเราออกไปหนึ่งสัปดาห์..ส่วนพี่ม่อหลงช่วยโทรไปบอกโอ่วหยางหมิงซวนให้ทีและให้เขาฝากบอกชาฮัวเอียนทีว่าผมติดธุระด่วนและการต่อสู้กับตู้ฟู่เหว่ยจะถูกเลื่อนออกไป”

ม่อหลงก็พยักหน้าตอบและเย่เชียนก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและอธิบายสั้นๆให้หยานตงฟังโดยไม่อธิบายรายละเอียดมากเกินไปเพราะเขาแค่บอกว่าผู้หญิงของเขามีปัญหาร้ายแรงอยู่ที่ประเทศสหรัฐอเมริกาและเรื่องนี้ต้องได้รับการแก้ไขโดยเขาเองและเขาจะรีบกลับมาอย่างช้าที่สุดก็ภายในสัปดาห์ ส่วนหยางตงก็ไม่ได้ถามอะไรมากและสัญญาว่าจะคุยเรื่องดังกล่าวกับตู้ฟู่เหว่ยให้และหลังจากขอบคุณเย่เชียนก็วางสายไป

หวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็ถอนหายใจเล็กน้อยเพราะชายชาตินักรบมักจะแพ้ให้กับผู้หญิงเสมอ แม้แต่มังกรอย่างเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนกเมื่อเผชิญหน้ากับผู้หญิงที่เขารัก ซึ่งผู้หญิงคือจุดอ่อนที่ใหญ่ที่สุดของเย่เชียน “มีสายลับจากสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติอยู่ในอเมริกาเพราะงั้นฉันจะบอกพวกเขาให้..ซึ่งเอ็งสามารถขอความช่วยเหลือจากพวกเขาได้ตลอดเวลา..เอ็งเป็นบุคคลสำคัญเพราะงั้นการที่เอ็งไปเหยียบประเทศมหาอำนาจอย่างอเมริกาแบบนี้ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นเรื่องของฝั่งประเทศจีนจะยุติลงชั่วคราวเข้าใจมั้ย?” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนพูด

เย่เชียนก็ยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า “สถานการณ์ในอเมริกาเองก็ซับซ้อนเหมือนกัน..แต่มันไม่ใช่ที่ของพวกมังกรและเสือหรอกและนอกจากนี้ผมจะไม่ต่อสู้กับพวกเขาเพราะงั้นไม่มีอะไรต้องกังวลไปหรอก..พวกคุณทุกคนพักผ่อนเถอะ..แน่นอนว่าผมแค้นที่ผมบาดเจ็บสาหัสจากไอ้พวกสารเลว CIA ในประเทศจีนของเรา..หืม..ไม่ช้าก็เร็วผมจะไปที่นั่นอีกครั้งเพื่อล้างแค้นพวกมัน!”

เย่เชียนจะไม่แสดงความเศร้าและความกังวลออกมาเมื่อเผชิญปัญหาใหญ่และเขาก็สามารถพูดและหัวเราะได้อย่างอิสระ อย่างไรก็ตามนี่ไม่ได้หมายความว่าเขาเย่อหยิ่งแต่เขาเพียงแค่สงบเพราะเย่เชียนก็รู้ดีเช่นกันว่าน้ำในประเทศสหรัฐอเมริกานั้นนิ่งและลึกมากหากไม่ระวังเขาก็จะจมลงไป นอกจากนี้เนื่องจากเขี้ยวหมาป่าอยู่ในทวีปตะวันออกกลางดังนั้นประเทศสหรัฐอเมริกาจึงไม่ได้สนใจเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของเขี้ยวหมาป่ามากนัก แต่รายชื่อสมาชิดเขี้ยวหมาป่านั้นก็อยู่ในเอกสารสำคัญของ CIA และพวกเขาก็สามารถเข้าถึงตัวตนของสมาชิกทุกคนได้อย่างรวดเร็วและนั่นคือเหตุผลที่เย่เชียนไม่เคยไปเหยียบประเทศสหรัฐอเมริกาถ้าหากไม่จำเป็น แต่คราวนี้ถึงแม้จะมีอันตรายแค่ไหนเย่เชียนก็ต้องไปและไม่มีเหตุผลอื่นเพียงเพราะผู้หญิงของเขาตกอยู่ในที่นั่งลำบากที่นั่น

“ผมก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้วเพราะงั้นผมจะไปกับคุณด้วย” จินเหว่ยห่าวหันไปมองเย่เชียนแล้วพูด

เย่เชียนก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่งและพยักหน้าเล็กน้อยจากนั้นก็พูดว่า “ถ้ามีคุณจินไปด้วยผมก็โล่งใจ..ถ้างั้นเราจะออกเดินทางกันตั้งแต่เช้าตรู่วันพรุ่งนี้!”

จินเหว่ยห่าวก็พยักหน้าเล็กน้อยและไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะการได้ติดตามเย่เชียนนั้นเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการผูกมิตร อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ยังคงเป็นแค่การร่วมมือกันเท่านั้นแต่ไม่ใช่พี่น้อง ดังนั้นจินเหว่ยห่าวจึงอยากที่จะผูกมิตรกับเย่เชียนทีละน้อยและแสดงความจริงใจต่อกันทั้งสองฝ่าย

หวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็ไม่ได้พูดอะไรอีกแค่บอกให้เย่เชียนโทรมาบอกเขาเมื่อเย่เชียนไปถึงประเทศสหรัฐอเมริกาแล้ว ซึ่งคนจากสำนักความมั่นคงแห่งชาติก็จะช่วยอีกแรงและนี่คือไพ่ตายของหวงฟู่ชิงเตี๋ยนที่จะเป็นทางเลือกสุดท้าย แน่นอนว่าหวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็ไม่ต้องการให้ตัวตนของเธอถูกเปิดเผย อย่างไรก็ตามหวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็ยังเชื่อด้วยว่าถึงแม้ว่าเย่เชียนจะรู้เรื่องนี้ทีหลังแต่ก็ไม่มีปัญหามากเกินไป

.

.

.

.

.

.