ยอดนักรบจอมราชัน 1016 ละเมิดกฎ

ตอนที่ 1016 ละเมิดกฎ

……………………………………………………………………..

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้นเย่เชียนก็ไปส่งหลินโรวโร่วกลับและเธอก็ไปที่เมืองเซินเจิ้นแล้วไปที่เมืองซานย่าเพราะลูกสะใภ้จำเป็นต้องได้พบกับแม่สามีและไม่ต้องห่วงหรือกังวลใดๆ เพราะผู้หญิงที่ใจดีอย่างหลินโรวโร่วแล้วเธอจะสามารถเข้ากันได้ดีกับแม่ของเขาอย่างแน่นอน อีกอย่างหลินโรวโร่วก็เหนื่อยมานานหลายปีแล้วและมันถึงเวลาที่จะหยุดพักเสียบ้าง

ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้มันไม่ใช่แค่เกี่ยวข้องกับหวังหว่านยู่และตระกูลโอ่วหยางที่อยู่เบื้องหลังเขาเท่านั้นเพราะแม้กระทั่งสำนักม่อจื๊อก็เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ซึ่งทั้งสามฝ่ายดูเหมือนจะเป็นศัตรูของเขาทั้งหมดและเป็นศัตรูที่ทรงพลังอย่างมาก ดังนั้นเย่เชียนจึงรู้สึกไม่สบายใจอย่างมากถ้าหากหลินโรวโร่วยังอยู่ในเมืองซีหนิงต่อไป

เมื่อมองดูรถของหลินโรวโร่วค่อยๆ หายไปเย่เชียนก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพราะสิ่งต่อไปที่อาจจะต้องเผชิญก็คือสงครามที่โหดร้ายและนองเลือด ซึ่งการนัดพบของตู้ฟู่เหว่ยนั้นเกรงว่ามันจะเป็นงานเลี้ยงต้อนรับที่ยิ่งใหญ่และครั้งนี้ก็จะแตกต่างไปจากการพบกับหวังหว่านยู่เพราะความแข็งแกร่งของตู้ฟู่เหว่ยนั้นไม่สามารถประมาทได้เลย ดังนั้นเย่เชียนจึงไม่สามารถใช้วิธีขุมขู่ด้วยระเบิดปลอมเหมือนที่ทำกับหวังหว่านยู่ได้

หลังจากออกจากสถานีขนส่งแล้วเย่เชียนก็ขับรถไปที่โรงแรมและหลังจากกลับมาที่ห้องก็พบม่อหลง,หลี่เหว่ยและชิงเฟิงกำลังรอเขาอยู่ที่นั่น เมื่อเห็นเย่เชียนเข้ามาทั้งสามก็ยืนขึ้นจากนั้นเย่เชียนก็โบกมือให้ทุกคนนั่งลงแล้วหยิบบุหรี่ออกจากเสื้อของเขา จากนั้นเย่เชียนก็จุดบุหรี่สูบแล้วถามว่า “พี่ม่อหลงสาวกหมิกม่อจะมาถึงเมื่อไหร่?”

“ฉันติดต่อหวงฟู่ชิงเตี๋ยนไปแล้วเมื่อคืนนี้และเขากำลังรวบรวมสาวกอยู่และตามที่คาดเอาไว้พวกเขาน่าจะมาถึงภายในอีกสองสามวัน” ม่อหลงพูด

“ดูเหมือนว่าการต่อสู้ระหว่างหมิงม่อกับอันม่อจะหลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ..การนัดหมายของตู้ฟู่เหว่ยครั้งนี้ผมคิดว่ามันอาจจะเป็นชนวนให้เกิดสงครามก็เป็นได้และความขัดแย้งของสำนักม่อจื๊อจะได้รับการแก้ไขในไม่ช้าก็เร็ว” เย่เชียนพูดหยุดแล้วหันไปมองชิงเฟิงและถามว่า “นายติดต่อแจ็คหรือยัง?”

“ผมติดต่อไปแล้วเมื่อคืนนี้และข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับสำนักม่อจื๊อก็ถูกส่งไปแล้ว” ชิงเฟิงพูด “โชคดีที่บอสมองการณ์ไกลและสั่งให้แจ็คส่งคนไปตรวจสอบตั้งแต่เนิ่นๆ ไม่งั้นเราคงจะเตรียมการกันไม่ทันอย่างแน่นอน”

“คราวนี้เรากำลังเผชิญหน้ากับสำนักม่อจื๊อและมันไม่ใช่แก๊งนักเลงกระจอกๆ เพราะงั้นเราจะประมาทไม่ได้” เย่เชียนพูด “บอกแจ็คให้เขาส่งหน่วยที่เก่งที่สุดมาเพราะเราจะสร้างสถานการณ์โดยให้พวกเขากระจายตัวกันไปในทุกๆ ขอบเขตอิทธิพลของสำนักม่อจื๊อและรอคำสั่งของเราที่จะทำลายพวกนั้นในคราวเดียว”

“แล้วหวังหว่านยู่จะใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้หรือเปล่า..ถ้างั้นมันจะไม่ดีต่อเรามากๆ และฉันคิดว่าเราจำเป็นที่จะต้องระวังเขา” ม่อหลงพูด

เย่เชียนพูดด้วยรอยยิ้มว่า “หวังหว่านยู่เป็นแค่นักเลงกระจอกๆ และเราไม่จำเป็นต้องระวังพวกนั้นเลย..ส่วนหวังฉิงเซิงก็เป็นคนทะเยอทะยานมากและถ้าหากเราต่อสู้กับสำนักม่อจื๊อจริงๆ ล่ะก็สถานการณ์ในภาคตะวันตกเฉียงเหนือก็จะร้อนระอุและมันจะวุ่นวายมาก..ซึ่งตอนนั้นหวังฉิงเซิงก็จะไม่ลังเลในการกำจัดหวังหว่านยู่เพราะงั้นเราจึงไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับหวังหว่านยู่เลย..ซางฉันเองก็ไม่รู้เลยว่าตู้ฟู่เหว่ยเตรียมอะไรเอาไว้บ้างและยิ่งไปกว่านั้นก่อนหน้านี้ฉันทำให้หยานซื่อฉุยบาดเจ็บสาหัสเพราะงั้นตู้ฟู่เหว่ยคงจะไม่ปล่อยผ่านอย่างแน่นอน..แต่จือเหวินอยู่ในมือของพวกนั้นเพราะงั้นเราจะใช้ความรุนแรงตั้งแต่เนิ่นๆ ไม่ได้เพราะไม่มีใครเดาได้หรอกว่าตู้ฟู่เหว่ยจะไม่ใช้จือเหวินมาข่มขู่เรา”

“บอสไม่ต้องกังวลไปหรอกเพราะทุกอย่างพร้อมแล้ว” หลี่เหว่ยพูด “ถ้าตู้ฟู่เหว่ยกล้าที่จะเล่นสกปรกล่ะก็มันจะเป็นเรื่องใหญ่เพราะงั้นผมไม่เชื่อหรอกว่าพวกนั้นจะไม่กลัวตาย”

เย่เชียนตบไหล่ของหลี่เหว่ยแล้วพูดว่า “ทุกคนคือพี่น้องของฉันเพราะงั้นชีวิตของทุกคนเหนือกว่าสิ่งอื่นใดและเราทุกคนต่างก็แบ่งปันความยากลำบากและร่วมเป็นร่วมตายกันมานานหลายปี..เราคือฝูงหมาป่าเพราะงั้นเราไม่เคยกลัวใคร!”

“ใช่!..พวกเราคือหมาป่าและศัตรูทั้งหมดที่อยู่ข้างหน้าเราก็เป็นเพียงเศษอาหารในปากของเราและพวกเราจะเป็นนักล่านับหมื่นๆ ปี” หลี่เหว่ยพูด “ถ้าตู้ฟู่เหว่ยกล้าที่จะเล่นสกปรกล่ะก็พวกนั้นได้พินาศแน่!”

“ใช่แล้ว..แต่เราต้องเตรียมตัวกันให้ดี” เย่เชียนพูด “ฉันกับม่อหลงจะเข้าไปข้างในส่วนพวกนายสองคนค่อยๆ แอบเข้ามาอย่างเงียบๆ และดูว่ามีวิธีช่วยจือเหวินหรือเปล่า..จำเอาไว้ว่าถ้ามันไม่ไหวจริงๆ ก็อย่าฝืนเพราะถึงแม้ว่าจือเหวินจะมีความสำคัญต่อฉันแต่พวกนายทุกคนนั้นก็สำคัญกับฉันมากและฉันก็ไม่ต้องการให้พวกนายเป็นอะไรเข้าใจมั้ย?”

เมื่อได้ยินแบบนั้นหลี่เหว่ยกับชิงเฟิงก็พยักหน้าอย่างหนักหน่วง

หลังจากออกจากงานวันเกิดของหลินโรวโร่วเมื่อคืนนี้เย่เชียนได้ติดต่อหลี่เหว่ยและบอกให้เขากับคนอื่นๆ เตรียมตัวเพราะเย่เชียนไม่เคยต่อสู้ในการต่อสู้ที่ไม่แน่นอนและถึงแม้ว่ามันเสี่ยงมากถึงยังไงเขาก็ต้องลองดู ยิ่งไปกว่านั้นสาวกหมิงม่อก็ยังไม่มาดังนั้นหากตู้ฟู่เหว่ยต้องการโจมตีจริงๆ ล่ะก็มันคงจะยากจริงๆ ที่จะรับมือได้

สาวกหมิงม่อกับสาวกอันม่อได้กลับมาต่อสู้กันอีกครั้งในรอบ 20 ปีและเกรงว่ามันจะหลีกเลี่ยงไม่ได้อีกต่อไป ซึ่งม่อหลงก็เป็นทายาทของตระกูลม่อที่เป็นผู้นำของสำนักม่อจื๊อและนี่คือศึกในการทวงคืนบัลลังก์ให้กับม่อหลงนั่นเอง

อย่างไรก็ตามการเอาชนะสาวกอันม่อและยึดตำแหน่งผู้นำและเจ้าสำนักม่อจื๊อมาจากตู้ฟู่เหว่ยได้นั้นก็ไม่ได้ทำอย่างง่ายๆ และไม่ว่าเหตุผลที่สาวกหมิกม่อหลีกเลี่ยงการต่อสู้คืออะไรมันก็ไม่สำคัญอีกต่อไป แต่ในตอนนี้พวกเขาจะกลับมายืดหยันอีกครั้งและต้องไม่ผิดพลาดใดๆ ทั้งสิ้นไม่เช่นนั้นพวกเขาจะต้องพ่ายแพ้อีกครั้งอย่างแน่นอน

ไม่นานหลังจากที่เย่เชียนมาถึงเมืองซีหนิงและอีกฝ่ายหนึ่งก็รู้ได้ว่าเขามาที่นี่ ยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายยังจับแม่ม่ายดำจือเหวินเอาไว้ล่วงหน้าอีกซึ่งหมายความว่าอีกฝ่ายรู้เรื่องของเขาเป็นอย่างดีและเขาก็เป็นฝ่ายเสียเปรียบ อีกทั้งการที่เย่เชียนไปทำให้หยานซื่อฉุยบาดเจ็บดังนั้นเย่เชียนก็รู้ดีว่าผลที่ตามมาอาจร้ายแรงยิ่งขึ้นและไม่สามารถหลีกเลี่ยงการต่อสู้ได้อีก

ในเวลานี้หวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็กังวลมากที่สุดเพราะเขาไม่ได้คิดว่าความลับจะหลุดออกไปและปล่อยให้ข่าวของม่อหลงไปถึงหูของตู้ฟู่เหว่ย ซึ่งเมื่อตู้ฟู่เหว่ยรู้ขาจะไม่มีวันปล่อยม่อหลงไปอย่างแน่นอน หลังจากได้รับโทรศัพท์จากม่อหลงเมื่อคืนนี้หวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็ตกตะลึงและถึงกับขอร้องให้ม่อหลงไม่ไปตามนัดหมายและรอสาวกหมิงม่อไปถึงเมืองซีหนิงก่อน

อย่างไรก็ตามเขารู้ดีว่าถึงแม้ว่าม่อหลงจะไม่ไปพบตู้ฟู่เหว่ยก็ตามแต่สิ่งต่างๆ จะง่ายอย่างนั้นจริงเหรอ? เห็นได้ชัดว่าไม่เพราะม่อหลงเป็นถึงทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลม่อที่เป็นผู้นำของสำนักม่อจื๊อที่แท้จริงและถ้าหากม่อหลงไม่ไปนั่นก็หมายความว่าเขาขี้ขลาด? ในสงครามและสนามประลองบางครั้งศักดิ์ศรีก็สำคัญมากและต่อให้รู้ว่าข้างหน้ามันคือความตายก็ตามแต่ถึงยังไงก็ต้องเผชิญกับมัน ซึ่งตอนนี้ทางเดียวก็คือรีบเรียกสาวกหมิงม่อให้รีบไปที่เมืองซีหนิงและหวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็ไม่กล้าที่จะลังเลและล้าช่าเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นเขาจึงบินจากเมืองปักกิ่งไปยังเมืองซีจิงแล้วต่อรถไปยังเมืองซีหนิงทันที

หลังจากเหตุการณ์ล่าสุดที่หวังหว่านยู่สั่งให้หวังฉิงเซิงกับลูกน้องไปยิงถล่มให้หยานซื่อฉุยกับตู้ฟู่เหว่ยนั้นพวกเขาก็ย้ายไปอยู่ที่บ้านพักตากอากาศและบอกกับตระกูลโอ่วหยางว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ไม่นานหลังจากนั้นเสียงรถก็มาจอดอยู่ที่หน้าบ้านพักและเมื่อตู้ฟู่เหว่ยมองลงไปนอกหน้าต่างที่ชั้นสองและเห็นม่อหลงที่กำลังลงจากรถมาเขาก็พูดว่า “นั่นเหรอทายาทของตระกูลม่อ..ช่างกล้าหาญดีนี่แต่ก็ไม่รู้ว่าจะมีความสามารถมากแค่ไหนกัน”

เมื่อปิดผ้าม่านหน้าต่างแล้วตู้ฟู่เหว่ยก็เดินลงมาอย่างช้าๆ และเมื่อเขาเห็นเย่เชียนกับม่อหลงนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นเขาก็เผยสีหน้าที่เย้ยหยันออกมา เพราะสิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือลูกหลานของตระกูลเย่ที่มีความสามารถและพรสวรรค์ที่โดดเด่นดันโผล่ออกมาในเวลานี้แล้วยังทำให้ลูกศิษย์ที่เขารักได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกด้วย

“แกเป็นคนทำร้ายซื่อฉุยอย่างงั้นเหรอ?” ตู้ฟู่เหว่ยมองไปที่เย่เชียนและถาม

เย่เชียนก็หันหน้าไปมองเขาอย่างช้าๆ แล้วพูดว่า “ผมเกลียดคนที่มาคุกคามและข่มขู่ผมมากที่สุดและลูกศิษย์ของคุณได้ละเมิดกฎนั้นจนทำให้ผมหมดความอดทนเอง”

ตู้ฟู่เหว่ยก็แสยะยิ้มและพูดว่า “เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ ..ลูกชายของเย่เจิ้งหรานดูเหมือนจะเก่งเหมือนพ่อเลยสินะ..ที่แกทำร้ายซื่อฉุยแบบนี้แกไม่กลัวเลยงั้นเหรอ?”

เย่เชียนก็ยิ้มอย่างดูถูกและพูดว่า “ที่คุณเชิญผมมาที่นี่คงไม่ได้อยากได้คำขอโทษจากผมหรอกใช่มั้ย? ..แต่ว่าคุณคงจะต้องผิดหวังเพราะผมมีหลักการของผมเอง..ต่อให้คุณจะเป็นผู้นำของสำนักม่อจื๊อหรือเจ้าสำนักอะไรนั่นผมก็ไม่สนใจหรอก..เพราะนั่นถือเป็นบทเรียนสำหรับหยานซื่อฉุย”

ใบหน้าของตู้ฟู่เหว่ยก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันและเขาก็พูดว่า “ในเมื่อแกรู้ตัวตนของฉันแล้วเพราะงั้นแกก็ควรจะชัดเจนเกี่ยวกับกฎของสำนักม่อจื๊อเพราะงั้นการที่มีใครทำมาร้ายศิษย์ของฉันแบบนี้ในฐานะเจ้าสำนักแล้วเราไม่สามารถปล่อยผ่านไปได้!”

“เราเองก็มีหลักการเหมือนๆ กันเพราะงั้นนั่นก็คือหลักการของผมและผมจะทำทุกอย่างที่ผมต้องการจะทำ..ไม่ใช่แค่ลูกศิษย์ของคุณเท่านั้นเพราะไม่ว่าจะใครหน้าไหนผมก็ไม่ยอม!” เย่เชียนพูด

“ปัง” ตู้ฟู่เหว่ยทุบโต๊ะด้วยฝ่ามือจนโต๊ะกระจกแตกเป็นเสี่ยงๆ ทันที “หืม..ช่างเป็นเด็กที่หยิ่งผยองจริงๆ ..อย่าลืมสิว่าแม่ม่ายดำจือเหวินยังอยู่ในกำมือของฉันเพราะงั้นตราบใดที่ฉันออกคำสั่งเธอก็สามารถตายได้ทุกเมื่อ!” ตู้ฟู่เหว่ยพูดอย่างเกรี้ยวกราด

“นี่คุณกำลังขู่ผมอีกแล้วงั้นเหรอ?” เย่เชียนพูดอย่างดูถูก “เย่เชียนคนนี้ไม่เคยยอมให้ใครมาคุกคามเพราะงั้นถ้าหากคุณกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของจือเหวินล่ะก็ผมรับรองได้เลยว่าสำนักม่อจื๊อของคุณจะหายไปจากโลกใบนี้อย่างสมบูรณ์แบบ”

.

.

.

.

.