มอบรัก บำเรอใจ 6 เตรียมผ่าตัดให้ภรรยาของคุณ

หลู่เสวี่ยพยักหน้าอย่างครุ่นคิด "เป็นแบบนี้นี่เอง"

ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกันอยู่ กริ่งฉุกเฉินที่โต๊ะพยาบาลก็ดังขึ้นอย่างกะทันหัน ชั่วครู่เสียงร้องที่แหลมคมก็ดังขึ้นที่ทางเดิน

"เกิดอะไรขึ้น?" หลู่เสวี่ยตกใจ รีบซ่อนตัวอยู่หลังซูหนานจือ

ซูหนานจือขมวดคิ้ว รับโทรศัพท์ที่เคาน์เตอร์ ด้วยน้ำเสียงคงที่ "พยาบาลเคาน์เตอร์กำลังรับสาย เกิดอะไรขึ้น?"

"หญิงตั้งครรภ์ได้รับบาดเจ็บมีเลือดออก รถพยาบาลมาส่งถึงล่างตึกแล้ว ขอให้พยาบาลรีบลงมาช่วย"ปลายสายพูดอย่างรีบร้อน

"ทราบแล้ว"ซูหนานจือวางสาย สวมหน้ากากอนามัย จับมือหลู่เสวี่ยแล้วลากเธอไป "พวกเราไปกัน"

เมื่อมาถึงล่างตึก ซูหนานจือมองไปทางผู้หญิงที่เต็มไปด้วยเลือดคนนั้น เธอยืนแข็งทื่ออยู่กับที่อย่างอดไม่ได้

"พี่หนานจือ พี่เป็นอะไรรึเปล่า? รีบมาช่วยสิ"หลู่เสวี่ยตะโกนใส่เธอ

ซูหนานจือพยักหน้าหงึกๆ เดินไปอย่างแข็งทื่อ มองดูดวงหน้าขาวซีดด้วยความเจ็บปวดของหญิงสาว

เมื่อวานพวกเธอเพิ่งจะเจอกัน มู่หน่วน แฟนเซียวชิงเหยียน

"หนานจือ คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง?"เซียวชิงเหยียน วิ่งเข้ามาในโรงพยาบาล ทั้งตัวเต็มไปด้วยเหงื่อ เมื่อเห็นซูหนานจือก็ยืนงงอยู่กับที่

ซูหนานจือก้มหน้าลงเล็กน้อย ปกปิดความกังวลในดวงตาของตัวเอง ก้มศีรษะและเริ่มรักษาบาดแผลของเธอ "หญิงตั้งครรภ์เสียเลือดมาก ความดันโลหิตต่ำมาก ต้องผ่าตัดมดลูกทันที หมอเหยียนล่ะ?"

หลู่เสวี่ยพยักหน้า "หมอเหยียนอยู่ที่ห้องทำงาน เดี๋ยวฉันจะรีบไปเรียกเธอ"

ซูหนานจือเม้มริมฝีปากเล็กน้อยและพยักหน้า เขียนใบยืนยันการผ่าตัดอย่างชำนาญ ทำสัญลักษณ์เซ็นชื่อลงไปบางจุด ส่งให้เซียวชิงเหยียนอย่างสงบนิ่ง "เซ็นชื่อ เดี๋ยวจะเตรียมผ่าตัดให้ภรรยาของคุณ"

นิ้วมือของเซียวชิงเหยียนสั่นเล็กน้อย เม้มริมฝีปากแล้วมองไปทางซูหนานจือ สีหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ "คุณมาทำงานที่โรงพยาบาลได้ยังไง?"

"คุณเซียว ช่วยรีบเซ็นชื่อหน่อย" ซูหนานจือพูดอย่างเฉยเมย

เซียวชิงเหยียนถอนหายใจเบาๆ เซ็นชื่อตัวเองลงไป ลายมือเขายังคงชัดเจนและสวยงามมาก

มู่หน่วนร้องไห้คร่ำครวญและจับมือเซียวชิงเหยียนแน่น ไม่ยอมปล่อยจนถูกเข็นเข้าห้องผ่าตัดไป

"ทำไมเธอถึงตกเลือดเยอะขนาดนี้?" ซูหนานจือขใวดคิ้วมองไปเซียวชิงเหยียน ถามด้วยเสียงต่ำ

"ต้องโทษผม ไม่ได้ใส่ใจว่าเธอท้อง แล้วพาเธอไปดื่มเหล้า แล้วตอนเช้าก็ตกเลือด…….."เซียวชิงเหยียนหันหน้าหนี สีหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและโศกเศร้าเสียใจ

ซูหนานจือเบือนหน้าหนี เธอไม่รู้ว่าควรแสดงสีหน้าแบบไหนต่อหน้าเขา

ในตอนนี้ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

"ฮัลโหล?"ซูหนานจือรับสาย เป็นมาดามกู่ที่โทรมา

" หนานจือ เธอกับประธานหนิงเกิดอะไรขึ้น?"มาดามกู่ถามอย่างร้อนรน

ซูหนานจือขมวดคิ้ว พูดอย่างเบื่อหน่อย "ประธานหนิงไม่ต้องการฉันแล้วไง"

"เป็นไปได้ยังไง ประธานหนิงเลี้ยงดูเธอมาตั้งนาน ทำไมถึงจู่ๆจะไม่ต้องการแล้ว ?" มาดามกู่ไม่พอใจยิ่งขึ้น "หนานจือ เธอทำอะไรให้ประธานหนิงไม่พอใจรึเปล่า?"

"………….."

ซูหนานจือมุ่ยปากเล็กน้อย เงียบไปทันที

"เธอต้องรู้ว่า เธอได้เซ็นสัญญากับบาร์ของเราแล้วนะ เป้าหมายของเธอคือเอาใจแขก หากเธอละเมิดข้อตกลง เธอต้องจ่ายค่าชดเชยเต็มจำนวน"มาดามกู่พูดด้วยเสียงคมชัด "อีกอย่าง ประธานหนิงเป็นลูกค้ารายใหญ่ ถ้าเขาจะหายไปเพราะเธอ…….บาร์พวกเราต้องขาดทุนมากแน่ๆ"

ค่าเสียหายเหรอ?" ซูหนานจือเริ่มปวดขมับ ทำไมซวยขนาดนี้ เธอคิดว่าครั้งนี้จะเป็นเหตุผลที่ได้เลิกสถานะเป็นคู่นอนของเขา

ซูหนานจือกระแอมในลำคอ น้ำเสียงดูเคร่งขรึมขึ้น "มาดามกู่ ประธานหนิงเขาไม่ได้พิษวาทฉันแล้ว ถ้าคุณยังยัดเยียดฉันให้เขา เขาจะไม่ยิ่งโกรธเหรอ……"

"หยุดนะ หกโมงเย็นวันนี้ เธอมาที่บาร์ ไม่อย่างนั้น ไม่งั้นฉันจะหักเงินเธอ" มาดามกู่สั่งด้วยเสียงเยือกเย็น

ซูหนานจือวางสายด้วยใบหน้าที่เหนื่อยล้าและส่ายหัวอย่างหงุดหงิด

เธอถอนหายใจและเงยหน้าขึ้น และได้มองเข้าไปในดวงตาของเซียวชิงเหยียนพอดี

ซูหนานจือหลบสายตาของเขา ยิ้มจางๆ หันตัวแล้วเดินกลับเข้าห้องทำงานไป

"หนานจือ เธอใส่ชุดพยาบาลแล้วสวยดีนะ" จู่ๆเขาก็แอบยิ้มลับหลัง พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอบอุ่นราวกับลม "ดูเหมาะกว่าทำงานที่บาร์อีก"