พี่เขยคลั่งสวาท 42

“นางสาวน้ำผึ้งยินดีที่จะรับนายสิงหาเป็นสามีหรือไม่”

“รับค่ะ…ข้าพเจ้านางสาวน้ำผึ้ง ขอรับนายสิงหาเป็นสามี และขอสัญญาว่าจะซื่อสัตย์กับเขาทั้งในยามสุขและยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและเวลาสุขสบาย เพื่อรักและยกย่องให้เกียรติจนกว่าชีวิตจะหาไม่”

หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แววตาพราวไปด้วยความปลื้มปีติในรัก

“ทั้งสองสัญญาว่าจะรักและดูแลกันไปจนถึงวาระสุดท้ายของลมหายใจใช่หรือไม่”

บาทหลวงถามอีกครั้ง

“ครับ…”

“ค่ะ…”

จากนั้นบาทหลวงผู้ประกอบพิธีคนเดิมก็ถามขึ้นว่า

“มีสิ่งใดที่ใช้แทนคำสัญญานั้น”

อีกสองวันต่อมา

หลังจากส่งบิดาและมารดาของตนเดินทางกลับอเมริกาเป็นที่เรียบร้อย วันรุ่งขึ้นสิงหาพาเมียรักไปฮันนีมูนที่จังหวัดตราด

“ทะเลสวยมากค่ะพี่สิงห์”

น้ำผึ้งทอดสายตามองริ้วคลื่นด้วยความรู้สึกตื่นตาตื่นใจ ท่ามกลางท้องทะเลสีคราม พากันเดินทางมาด้วยเรือยอชต์ลำใหญ่ที่สิงหาลงทุนเช่าเอาไว้ เป็นเรือลำใหญ่ที่จุผู้โดยสารได้ถึงสิบคน

“อันที่จริงเราเช่าเรือลำเล็กๆ ก็ได้นะคะพี่สิงห์”

น้ำผึ้งไม่อยากให้เขาสิ้นเปลือง ไม่คิดว่าสิงหาจะเป็นสายเปย์ขนาดนี้ ถึงกับต้องเช่าเรือลำใหญ่ ทั้งที่มากันแค่สองคนเท่านั้น

“เรือใหญ่ย่อมดีกว่าเรือเล็กจ้ะ เวลาคลื่นแรงเรือใหญ่ปลอดภัยกว่ามาก”

“แต่มันแพงน่ะสิคะ”

“ไม่หรอก…พี่อยากให้ผึ้งมีความสุข”

สิงหาเช่าเรือยอชต์แบบเหมาทั้งวัน เขายอมจ่ายราคาสูงลิบลิ่วเพื่อที่จะได้ขับเอง หลังจากคุยกันจึงได้รู้ว่าราคาค่าเช่าเรือสูงถึงวันละห้าหมื่นบาท ซึ่งน้ำผึ้งรู้ว่าไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับสิงหาที่ตอนนี้มีฐานะร่ำรวย หลังจากมีบริษัทรับสร้างบ้านเป็นของตัวเอง