พระชายาปีศาจพันหน้า 138.2

“ เปิดประตู เปิดประตู!”

       ชั่งกวน อี้ยวินยังพูดไม่ทันจบประโยคของนาง ก่อนที่ประตูจะถูกเคาะจากใครบางคนข้างนอก

น้ำเสียงที่เมาเล็กน้อยของผู้ชายดังขึ้นจากข้างนอก “เปิดประตู เปิดประตู ข้ามาที่นี่เพื่อสาวน้อยคนงานของข้า เร็วเข้า รีบพาสาวน้อยคนงามมาให้ข้า ! ข้าเห็นกับตาว่านางอยู่ที่นี่ อย่าโกหกข้า เร็วเข้า เปิดประตู ข้าเห็นสาวงามเดินเข้ามาในนี่ สาวน้อยของข้า ออกมาพบข้า . . . . . . . “

” ท่านพี่ ท่านพี่โจว ? ” ใบหน้าของชั่งกวน อี้ยวินขาวซีดลง คนประเภทไหนกันที่อยู่ข้างนอก

ถ้าคนอื่นรู้ว่านางและครูสอนพิณของจวนตระกูลชั่งกวน แอบมาพบกันข้างนอก นางไม่สามารถแม้แต่ที่จะคิดถึงที่นางจะต้องเจอ

          ถังโจวกอดชั่งกวน อี้ยวินเอาไว้แน่น พร้อมกับมองไปที่ประตูอย่างใจจดใจจ่อ ในขณะที่มีเสียงเคาะหนักขึ้นเรื่อยๆ

ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็ซีดลงเช่นกัน

ด้านนอก คนเมาใส่ชุดหรูหราและกำลังเต็มไปด้วยความโกรธที่ประตูไม่เปิดไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหน

          เขาใช้ก้าวถอยหลังกลับไปสองก้าว ก่อนยกกำปั้นขึ้น “เปิด เปิดประตู พังมันลงให้ข้า “

“ขอรับ!”

ลูกน้องของเขาได้ยินและพวกเขาก็ม้วนแขนเสื้อของพวกเขาขึ้นและพังประตูลงทันที

         เจ้าของร้านน้ำชาวิ่งมาและพยายามที่จะหยุดพวกเขา ” คุณชาย อย่าเพิ่งโมโหไปเลยนะขอรับ แขกที่นี่ต่างก็เป็นคนสำคัญทั้งนั้น ไม่มีหญิงสาวเช่นนั้นอยู่ที่นี่ อย่าทำให้มันยากสำหรับข้าน้อยเลยนะขอรับ ข้าน้อยข้อร้องๆ . . . . . . “

“ฮึม! เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใครกัน กล้าที่จะขัดขวางข้าหรือ ตีมัน! เจ้ารู้ไหมว่าข้าเป็นใคร? เสนาบดีคือลุงของข้า พังประตู ! ใครกล้าขัดขวางข้าก็จะจบลงเหมือนเขา ! “

          ภายใต้คำสั่งผู้ชายคนนั้น เจ้าของการก็ถูกพวกเขาไล่ไปด้านข้าง

ลูกน้องคนอื่นๆ ยังคงพยายามที่จะพังประตูต่อไป

          ร้านน้ำชาจึงตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย

แขนคนอื่นๆ ของร้านน้ำชามาชุมนุมกันอยู่ที่ชั้นสอง ทั้งชี้ และแสดงความคิดเห็นในความโกลาหลที่เกิดขึ้น

          คนที่ตั้งใจจะหยุดเขาก่อนหน้านี้ต่างก็หยุดความคิดนี้ลง เมื่อได้ยินว่าเขาเป็นหลานชายของเสนาบดี

         แล้วพวกเขาทั้งหมดต่างก็ได้แต่เฝ้าดู

         หลานชายของเสนาบดีหรือ เมื่อเห็นว่าเขามีความหยิ่งและยโสแค่ไหน เขาจะเป็นใครได้ นอกจากหลานชายของเสนาบดีฝ่ายขวา บุตรชายของฟั่น หลี่ ฟั่น อี้

แล้วประตูก็ถูกพังลง เผยให้เห็นคนสองคนที่อยู่ภายในห้องขึ้นต่อหน้าทุกคน

ผู้ชายกับผู้หญิงอยู่กันตามลำพังในห้อง แล้วยังกอดกันแน่นอีก

         ไม่ว่าเจ้าจะมองมันอย่างไร มันก็ยิ่งคลุมเครือและง่ายสำหรับคนอื่น ๆที่จะเข้าใจผิด

ฟั่น อี้ ที่เมาชี้ไปที่ชั่งกวน อี้ยวิน ก่อนจะพูดขึ้นอย่างมีความสุข “ไอหยา มันกลายเป็นว่ามีสาวน้อยอยู่ที่นี่จริงๆ  แอบมาพบกับผู้ชายเสียด้วย ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ทำไมเจ้าไม่ตามข้าไปแทน . . . . . . . “

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็เซไปข้างหน้าแล้วดึงแขนของชั่งกวน อี้ยวินอย่างแรง ” ให้ข้าดูหน่อยว่าสาวน้อยคนนี้งดงามแค่ไหน ? ”

ใบหน้าของชั่งกวน อี้ยวินกลายเป็นขาวซีด ในขณะที่นางปฏิเสธฟั่น อี้และพยายามที่จะผลักเขาออกไป

          แต่ไม่ว่าจะอย่างไรคนผู้นั้นก็เป็นผู้ชาย และแข็งแกร่งกว่านาง

เขาดึงนางแรงมากขึ้น จนผ้าคลุมหน้าของนางลอยขึ้นไปในอากาศ

          ผ้าคลุมหน้าของชั่งกวน อี้ยวินตกลงไปบนพื้นดินในทันทีและเผยให้เห็นใบหน้าที่มีเสน่ห์และงดงามของนาง

          การแสดงออกของนางไม่มั่นคง ทั้งหวาดกลัวและมีน้ำตา

ในเวลานี้ ใครบางคนจากฝูงชนก็ตะโกนขึ้น “นี่มันคุณหนูชั่งกวน? ”

          ทุกคนชะงักไป “แล้วคุณหนูชั่งกวนเป็นใครกัน? ”

” บุตรสาวของท่านเจ้ากรมกลาโหม พระชายาในอนาคตขององค์ชายรอง ! “

หลังจากที่พวกเขาพูดขึ้น ฝูงชนต่างก็ส่งเสียงดังมากขึ้น

คนรอบข้างของพวกเขาดูตกใจ แต่ก็ดูตื่นเต้น เหมือนได้ดูละครฉากใหญ่ ในขณะที่พวกเขาสำรวจไปรอบ ๆพวกเขา

          เมื่อสายตาของพวกเขาตกไปที่ชั่งกวน อี้ยวินและฟั่น อี้ รวมทั้งผู้ชายที่หันหลังให้กับพวกเขา จิตใจของพวกเขาก็สร้างสถานการณ์ที่ทำให้พวกเขาหัวเราะเสียงสูงขึ้นทันที

เดิมทีความสงสารในสายตาของพวกเขาที่พวกเขามองไปที่ชั่งกวน อี้ยวิน ก็ได้เปลี่ยนไปเป็นแปลกๆ

          นางยังไม่ได้แต่งงานกับองค์ชายรอง แต่นางก็คิดจะนอกใจเขาแล้ว ?

หัวขององค์ชายรองมีมวกเขียวเรียบร้อยแล้ว

          ฟั่น อี้ ดูเหมือนจะไม่ได้ยินผู้คนที่อยู่เบื้องหลังเขาพูด ในขณะที่เขาหัวเราะและมองไปที่นาง ” นี่ มันคือความงามอย่างแท้จริง มา มาให้ข้าหอมเจ้าซะดีๆ และติดตามข้าจากนี้ต่อไป ข้าจะให้เข้าเป็นอนุคนที่สิบสามของข้า . . . . . . . . “

         ทุกคนในฝูงชนต่างก็สูดเอาลมหายใจที่เยือกเย็นเข้าไปแทน