พระชายาปีศาจพันหน้า 123.1

โหลว ชิงอู๋ และเซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง ไปที่หอฉิงอี้ (ร้านอาหาร / สถานที่พักผ่อนหย่อนใจ) ไม่ไกลจากตำหนักขององค์ชายสาม

พวกเขาเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวที่ชั้นสองใกล้หน้าต่าง

ด้านนอกเป็นแม่น้ำสายที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวงและเนื่องจากยังไม่ถึงเวลากลางคืน จึงมีเรือจอดพักผ่อนอยู่จำนวนไม่มากที่ลอยอยู่ในแม่น้ำ ลอยตัวไปตามสายลมอย่างงดงาม

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าแม้ เซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง จะออกจากเมืองหลวงไปสองสามปีแต่เขายังคงมีหูมีตารอยู่กับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นภายในเมืองหลวง

ตอนนี้เขาได้เลือกหอฉิงอี้ แห่งนี้มันทำให้เจ้าได้เห็นถึงความตั้งใจของเขา

ทางเลือกของเขาถูกสร้างขึ้นเพื่อให้เป็นที่โปรดปรานสำหรับหญิงสาว

แม้ผู้ที่อยู่ในอารมณ์ไม่พอใจจะรู้สึกมีความสุขเพียงแค่มองเห็นมุมมองที่สวยงามและงดงามด้านนอก

นอกจากนี้ผู้ชายที่อยู่ตรงข้ามก็ยังหล่อเหลามากอีกด้วย เขาสามารถพูดได้ดีและในเพียงไม่กี่คำก็อาจทำให้ผู้หญิงหลงใหลไปถึงจุดที่นางจำชื่อของตัวเองไม่ได้

“ชิงอู๋ ลองขนมอบของร้านนี้และดูว่าเจ้าจะชอบชิ้นไหน?”

เซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง หยิบตะเกียบไม้ที่สะอาดและวางไว้ในถาดตรงหน้าของโหลว ชิงอู๋ 

มันเป็นขนมอบสามสี มันมีกลิ่นหอมหวานอ่อนๆ ของดอกพลัม แต่เมื่อดูอย่างใกล้ชิดก็ดูเหมือนจะไม่ใช่

โหลว ชิงอู๋ ลองชิ้นเล็กๆ นางใส่มันลงไปในปากของนางแล้วมันละลายอยู่ในปากของนาง

ภายในปากของนาง ยังคงมีกลิ่นหอมของมันเหลืออยู่ แน่นอนว่ามันต้องเป็นสิ่งที่มีคุณภาพสูง

นางพยักหน้าและวางตะเกียบของนาง ก่อนจะยิ้มให้เขา

“มันสมกับที่เป็นขนมอบสีสามสีที่ขึ้นชื้อของหอฉิงอี้ ได้ความสดชื่อของดอกบัวความละมุนละไมของพุทราและน้ำหอมของดอกพลัมทำให้เกิดความรู้สึกที่ไม่อาจลืมได้ “

“ฮ่าๆ ตราบใดที่ชิงอู๋ ชอบมัน มันก็คุ้มค่ากับความพยายามขอข้าที่ได้ลองทุกรายการอาหารของหอฉิงอี้แห่งนี้”

เมื่อเซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง พูด เขาก็มองเข้าไปในดวงตาของโหลว ชิงอู๋ อย่างลึกซึ้ง

ดวงตาสีเข้มของเขา สดใสและสะท้อนภาพของนาง ทำให้รู้สึกว่าเขาเป็นคนที่ทุ่มเทให้กับนางอย่างแท้จริงและยิ่งจะทำให้นางหลงใหล

โหลว ชิงอู๋ มองเขาตอบ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความอ่อนโยนขณะที่นางมอง เมื่อนางได้ยินเขาพูด

จากมุมมองของเซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง มันเป็นท่าทางของหญิงสาวที่กำลังเขินอาย

“องค์ชายสามจะกินอาหารทุกอย่างของที่นี่ได้อย่างไรเพคะ? โปรดอย่าล้อเล่นกับชิงอู๋เช่นนี้เลยเพคะ ”

ดวงตาของเซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง เปลี่ยนเป็นลึกและอ่อนโยนมากขึ้น “ชิงอู๋ ข้าจะล้อเล่นกับเจ้าเช่นนี้ได้อย่างไร? ข้าสัญญาอย่างจริงใจว่าทุกอย่างที่ข้าพูดออกมาจากหัวใจของข้าและมีเพียงคนที่งดงามที่สุดอย่างเจ้า ชิงอู๋ ถึงจะสามารถเปรียบเทียบกับความภูมิใจของดอกท้อและทำให้ใครบางคน … “

ชิงอู๋ เจ้าเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดในโลกและมีเพียงเจ้าเท่านั้นที่สามารถช่วยข้าด้วยความจริงใจ

คำพูดของเซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง เป็นเหมือนฝันร้ายที่เจาะเข้าไปในหูโหลว ชิงอู๋ 

ดวงตาที่ลดลงของนางซ่อนความหนาวเย็นราวกับว่านางได้กลายเป็นปีศาจในวินาทีต่อมา เพื่อกัดไปที่ผู้ชายที่นางเกลียดชังที่อยู่ข้างๆ นาง กัดเข้าไปในลำคอและดูดเลือดทั้งหมดของเขา

แต่เซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง ก็ยังคงพูดต่อไปอย่างเต็มไปด้วยอารมณ์เท่าที่เขาทำได้

แต่น่าเสียดายที่หญิงสาวที่อยู่ตรงข้ามกับเขาได้ลดศีรษะของนางลง การแสดงออกของนางจึงไม่ชัดเจน

แต่เขาสามารถมองเห็นมือของนางที่อยู่บนโต๊ะราวกับนางกำลังประหม่าเพราะมือของนางสั่นอยู่เล็กน้อย

ดวงตาของเซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง กระพริบขึ้นด้วยความหยิ่ง ในขณะที่เขาตั้งใจจะทำให้เสียงของเขาต่ำลง ทำให้เสียงของเขาดูน่าฟังมากขึ้น

หน้าอกของโหลว ชิงอู๋ เริ่มเคลื่อนไหวขึ้นและลงหนักขึ้น นางจึงใช้ความพยายามในการสงบตัวเองลง

ตอนนี้เพียงแค่ได้ยินเสียงของเขาก็ทำให้นางต้องการที่จะทุบตีไปที่ขนมอบสามสีที่นางเพียงแค่กินไปหนึ่งชิ้นและโยนมันไปที่ใบหน้าของเขา

แต่นางรู้ว่านางไม่สามารถทำได้ …

เมื่อโหลว ชิงอู๋ ไม่สามารถทดได้อีกต่อไปและกำลังจะบอกให้เขาหุบปาก จู่ๆ นางก็ได้ยินเสียงของพิณดังขึ้น

เสียงที่หนาวเย็นและชัดเจนเป็นเหมือนน้ำพุที่ใสสะอาดล้างสิ่งสกปรกทั้งหมดออกไปใจของนาง

โหลว ชิงอู๋ ค่อยๆ สงบลง

เมื่อนางเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ใบหน้าเล็ก ๆ ของนางก็แดงในขณะที่นางแอบมองไปที่เซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง ก่อนที่จะรีบหันไปทางอื่น

“ข้าจะงดงามเช่นนั้นได้อย่างไร? องค์ชายสามคงต้องล้อเล่นแล้วเพคะ “

หลังจากที่นางพูดจบ นางก็ดูเหมือนจะได้ยินพิณเสียงอีกครั้ง

นางรีบหันศีรษะไปข้างนอกเพื่อมองออกไปนอกหน้าต่าง “อา ดูเหมือนว่าจะมีใครบางคนกำลังบรรเลงพิณอยู่ ทำไมพวกเราไม่ไปดูเพคะองค์ชาย? “