“ถ้าอย่างนั้น ฮิโระ กัปตันส้น*นฮิโะรซัง แค่เกิดอะไรขึ้น?”
มันเป็นสามสิบนาทีตั้งแต่ผมติดต่อ หรือ รายงานพ.อ.เซเรน่า เราและลูกเรือฮูกโหยหวนมาที่กองยานฮูกโหยหวนที่จอดอยู่ข้างในพื้นที่จอดยานมิหวาดหวั่น
ยานขนาดกลางสองลำที่เป็นยานแม่ของฮูกโหยหวนถูกกองทัพล้อมแล้วและตอนนี้กับลังตรวจสอบอย่างละเอียด ประตูห้องเก็บของเปิดออกมาและที่เก็บถูกขนออกมาข้างนอกเพื่อตรวจ
“จากอะไรที่ฉันเห็น ทหารยุ่งกับการยึดยานที่รักของฉันและเอาของที่เก็บทั้งหมดออกมา อะไรเกิดขึ้นที่นี่วะเนี่ย?”
บางทีเพราะเหล้า หรือบางทีเขาแค่โกรธขนาดนั้น
หรือมันทั้งสองอย่างมั้ง
หน้ากัปตัดโซลแดงแล้ว
เขาดูเหมือนระเบิดได้ทุกเวลา…… ตอนนี้ผมจะทำอย่างไร? ถ้าผมเป็นคนสูบหนัก ผมจะจุดบุหรี่ดูดแล้ว แต่ผมไม่เก่งกับทั้งเหล้าและยาสูบ
อืม สูบบุหรี่มันต้องห้ามข้างในโคโลนีและยานอวกาศเพราะการทำให้อากาศปนเปื้อน พื้นฐานแล้วก็เลยไม่มีคนดูดบุหรี่หนักในโลกนี้ตั้งแต่แรก
“มันจะเป็นเรื่องยาว”
“ถ้านายไม่เริ่มพูดตอนนี้ ฉันจะระบายหน้านายด้วยปืนเลเซอร์”
กัปตันโซลชี้ปืนเลเซอร์ที่เหน็บอยู่ที่เอวของเขา หยุด หยุด!
ถ้านายยิงฉันระยะนี้ เมย์น่าจะทุบนายเละก่อนนายทำ
“ฉันไม่ได้พูดเลยนี่ว่าฉันจะไม่พูด ฉันแค่บอกว่าเรื่องยาว จริงๆแล้วเรื่องนี้เริ่มในระบบดาววินดาส นายรู้จักกับระบบดาวนั่นใช่มั้ย?”
“มันเป็นระบบดาวที่มีอู่ยานจักรวรรดิใหญ่ที่สุดอยู่ มันมีอะไร?”
“ก่อนเรามาที่นี่ เราอยู่ที่นั่นเพื่อธุระ และวันหนึ่ง ฉันไปเกี่ยวกับเหตุการณ์ ฉันโดนโจมตีด้วยบางอย่างที่ดูเหมือนเครื่องจักรสังหาร โชคดีที่ฉันไหวและสู้ได้ และเจ้านั่นมันถูกกองทัพไล่มาแล้ว ระหว่างฉันสู้ กองทัพมาทันและเรากำจัดมันได้ แต่มันดูเหมือนมีผู้เสียชีวิตก่อนฉันสู้เจ้านั่นแล้ว”
“มันเชื่อมต่อกันยังไง เรื่องนั้นเกี่ยวอะไรกับการที่ยานฉันถูกกองทัพจักรวรรดิบุก?”
กัปตันโซลรีบให้ผมพูดและอธิบายมากกว่านี้ตอนกอดอก เหมือนที่คิด นักสำรวจผ่านศึกประสบการณ์ต่อสู้เยอะสามารถกลับไปใจเย็นได้เร็ว ไม่หรอก บางทีเขาแค่ตัดสินใจว่าขู่หรือความรุนแรงไม่ได้ผลกับบางคนแบบผม
“ฉันพูดแล้วว่ามันจะเป็นเรื่องยาวถูกเปล่า? พูดอีกอย่างปัญหามันเกี่ยวกับคนที่เสียชีวิตและเจ้านั่นที่ตอนแรกฉันคิดว่าเป็นหุ่นยนตร์มือสังหาร ผู้เสียชีวิตเป็นคนดูร้านที่ขายของแปลกในโคโลนีวินดาสเตอร์ติอุส ที่ไปอยู่เมื่อเหตุการเกิดขึ้น ร่างแรกของ ‘หุ่นยนต์’ นักฆ่านั้นจริงๆแล้วเป็นลูกกลมเหล็กใหญ่ ลูกกลมค่อนข้างลึกลับ และการสืบของกองทัพหลังจากนั้นเจอว่ามันออกมาจากขอบโลก นายอาจไม่รู้เรื่องเหตุการณ์เร็วๆนี้ แต่ไม่นานหลังเราจอดในมิหวาดหวั่น ร้านสมบัติอารยธรรมที่ขายอยู่ที่นั่นถูกกองทัพบุก พวกเขาเจอลูกกลมคล้ายที่อยู่ในโคโลนีวินดาสเตอร์ติอุสในร้าน แต่สุดท้ายพวกมันอาละวาด”
และฉันอยู่ที่นั่นเมื่อมันเกิดขึ้นด้วย…… แต่ไม่จำเป็นต้องบอกเขาหรอก ผมจะเงียบไว้
“ฉันแค่ไม่อยากเห็นพวกนายลงข่าวพรุ่งนี้ว่าเป็นเหยื่อของลูกกลมมือสังหาร นั่นทำไมฉันรายงานกองทัพทันที จะเชื่อหรือไม่เชื่อแล้วแต่ แต่ฉันไม่ได้มีเจตนาไม่ดีอะไรเลยแม้แต่นิด”
“เราไม่ใช่มือใหม่อ่อนๆ เราเจออันตรายทุกอย่างในงานเรา เรารู้ความเสี่ยงแล้ว”
“โชคร้ายนะ ศัตรูมันแค่อันตรายเกินไปครั้งนี้ นายแน่ใจว่านายรับมือกับเครื่องจักรที่ทนเครื่องยิงพลาสมาระดับกองทัพและเลเซอร์แรงส่งพลังงานสูงตรงๆได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บเหรอ? มันเป็นคู่ต่อสู้ที่แม้แต่นาวิกโยธินที่ใส่เกราะพลังงานจักรกลหนัก, เครื่องยิงเลเซอร์, กับเครื่องยิงพลาสมายังมีปัญหากับมันเยอะเลยรู้มั้ย แม้แต่ฉันก็จะตายแล้วถ้าฉันไม่มีพวกนี้”
ผมตบดาบดาบผมที่เหน็บอยู่ที่เอว ผมจะเงียบเรื่องนาวิกโยธินมีกระบองทำรีบๆเพื่อเกียรติ
“……บัดซบ ฉันเข้าใจว่าทั้งหมดนี้เกี่ยวกับอะไรแล้ว แต่มันไม่ได้เปลี่ยนความจริงว่าพวกเขาทำยานฉันเละ บัดซบเอ๊ย!”
“เอ่อ กัปตัน? จะเกิดอะไรขึ้นกับเงินที่ได้ล่ะครั้งนี้?”
“กองทัพยึดของเราหมด ก็เลยช่วยไม่ได้ อืม ทั้งหมดที่เราทำได้คือเจรจาและจ่ายประกันเอาพวกมมันออกมา ฉันก็จะเก็บเงินที่พวกเขาทำภายในยานฉันเละด้วย ไปกันเถอะพวกนาย”
“““ทราบครับท่าน!”””
กัปตันโซลและลูกเรือมุ่งตรงไปยานฮูกโหยหวนที่ถูกบุกอยู่
“งั้น แล้วเราล่ะ?”
“เราไม่มีธุระข้างนอกแล้ว มาแค่กลับยานเถอะ พันเอกเซเรนน่าน่าจะติดต่อเราไม่ช้าก็เร็วอยู่ดี–”
“เฮ้บอส ฉันยังอยากดื่มอยู่นะ”
เมื่อผมแนะนำว่ากลับ ทีน่าขี้อ้อน (เมา) ดึงแขนผมระหว่างทำสีหน้าน่าสงสาร โอ้ย โอ้ยย
แขนฉันจะกระดูกหลุดแล้ว เธอตัวเล็กแต่แน่นอนว่าเธอแข็งแรงจริง วิสก้าก็หยิกปลายแจ็คเก็ตและดึงเบาๆด้วย คนนี้สงวนตัวและน่ารัก
“แต่พวกเธอแค่ไปดื่มต่อเมื่อเรากลับไปในยานได้ใช่มั้ย?”
“หือ? ไม่เอา! ดื่มในยานมันไม่เหมือนดื่มบาร์ดีๆนะ”
“เออ๋……?”
ทีน่าเริ่มกล้าขึ้นและกระทืบเท้าประท้วง เอ่อ ได้โปรดอย่าเหยียบเท้าฉัน เข้าใจไหม? กระดูกฉันน่าจะหัก ผมมองสีหน้าวิสก้า, เอลม่า, มีมี่, และคูกิ
อืม อืม งานเลี้ยงถูกตัดจบหลังผมรายงาน ผมเลยเข้าใจว่าพวกเธอคิดอย่างไร
“มีมี่ หาว่ามีบาร์ดีๆที่เราไปได้ได้มั้ย? พี่ไม่ว่าอะไรถ้ามันแพงมากกว่าร้านเมื่อกี้”
“โปรดปล่อยให้หนูได้เลยค่ะ”
มีมี่ยิ้มและตบหน้าอกเธอ เอ่อ มีชีวิตชีวาจริงๆ! หลังจากเห็นมีมี่มีกำลังใจเต็มที่ อารมณ์ผมดีขึ้้นนิดหน่อย และเธอไม่ต้องดูหน้าอกเธอเองด้วยสีหน้าจริงจังขนาดนั้นเลยคูกิ ฉันรับได้หมดไม่ว่าใหญ่หรือเล็ก พวกมันมีค่าในสายตาฉัน เอ่อ สุดท้ายผมพูดออกมา อืม ผมว่านั่นไม่เป็นอะไรหรอก
“ได้เลยงั้น ไปกินและดื่มให้เต็มท้องเถอะวันนี้ เพราะเราน่าจะยุ่งเริ่มจากพรุ่งนี้ ดังนั้นเต็มที่ไปเลย เต็มที่”
มันดีที่ใช้เงินโดยไม่สนได้เหมือนทหารรับจ้างธรรมดาบ้างบางครั้ง อืม มันไม่เหมือนว่าเราใช้เงินที่เรามีหมดวันนี้ได้อยู่ดี
แปลโดย: wayuwayu
tipme : tipme.in.th/wayuwayutl
patreon (Ebook): patreon.com/wayuwayu
ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ด้วยการช่วยเหลือของท่านจะทำให้แปลต่อไปได้เรื่อยๆ ขอบคุณครับ
ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: http://linktr.ee/wayuwayu
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
