274 เข้าใจและทานอาหารค่ำด้วยกัน
“อ๊ะ ฮิโระ”
“ฮิโระซามะ”
เมื่อผมมาถึงห้องกินข้าวที่ผมทิ้งเมล็ดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ ผมเจอกับมีมิและเอลม่าผู้ที่ยังอยู่ในระหว่างพัก– หรือที่ผมคิด มันปรากฏว่า พวกเธอสองคนกำลังสำรวจเมล็ดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่ตอนนี้วางอยู่บนโต๊ะกินข้าว
“ฉันกำลังจะตรวจนั่นดู ถ้าอย่างนั้น มันเป็นยังไง?”
“อืม บางอย่างเกิดขึ้นนั่นล่ะแน่ๆ……”
เมื่อผมมองข้ามไหล่มีมิและตรวจดูเมล็ดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์บนโต๊ะ ผมพบว่าแน่นอนบางอย่างต่างออกไป รูปทรงมันไม่ได้เปลี่ยนไปมาก แต่ส่วนปลาย ‘สว่าน’ เปลี่ยนเป็นดูเป็นผลึกและสีออกฟ้าๆ แกแน่ใจว่าแกเป็นพืช?
“นี่อะไรกันเนี่ย?”
“ทันทีเมื่อเรามาถึงมันดูเป็นแบบนี้แล้ว”
“เพราะทั้งหมดมีหลายอย่างที่ฉันไม่รู้เกี่ยวกับมัน”
“ถ้าอย่างนั้นเธอไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นกับมันด้วย เอลม่า ใช่ ฉันว่าเธอไม่รู้”
เอลม่าอาจเป็นเอลฟ์ แต่เธอเกิดและโตในเมืองหลวงจักรวรรดิ เธอก็พูดแล้วว่าไม่คุ้นเคยกับประวัติศาสตร์รีฟิล IV หรือตำนานก่อนหน้า
แต่ตอนนี้ผมเกือบแน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าอะไรนี้คือคำสาปปรากฏการณ์บิดเลเซอร์ ก่อความเสียหายตรงปลายตอนนี้ดูเหมือนผลึกสีฟ้า ที่ควรสดใสกว่าก่อนหน้า
“ได้เลย ได้เลย ใจเย็นได้แล้ว แกเป็นคนที่ทำให้ลำแสงเลเซอร์เหล่านั้นบิดหนีจากเราในการต่อสู้ก่อนหน้าเหรอ?”
มีมิและเอลม่าทั้งสองท่วมท้นในความสงสัย แต่ผมเมินพวกเธอสำหรับเวลานี้และมองตรงไปหาเมล็ดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ หลังจากสั้นๆสักพักเมล็ดกระพริบหนึ่งครั้งเพื่อตอบ
ถ้าผมจำไม่ผิด กระพริบสองครั้งหมายถึง ‘ใช่’ และหนึ่งกระพริบหมายถึง ‘ไม่’ ถ้าอย่างนั้นมันคือ ‘ไม่’ หือ
“จริงเหรอ? นายไม่ได้โกหก ใช่มั้ย?”
เมล็ดส่องแสงสองครั้ง มันตอบทันทีครั้งนี้
“ฉันจะเปลี่ยนคำถามถ้าอย่างนั้น นายเกี่ยวข้องในบางรูปแบบกับการที่ลำแสงเลเซอร์บิดหนีไปมั้ย?”
มันตอบด้วยสองกระพริบทันทีหลังจากคำถามของผม ถ้าอย่างนั้นมันกำลังพูดว่ามันไม่ได้เป็นเหตุหลักแต่มันเกี่ยวข้องอย่างแน่นอนหือ ถ้าอย่างนั้นนั่นหมายถึง
“ฉันเป็นคนที่บิดลำแสงเลเซอร์เหล่านั้นและแกแค่สนับสนุนฉัน?”
เมล็ดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์กระพริบสองครั้งเร็วกว่าก่อนหน้าดั่งเพื่อพูด ‘ใช่ นั่นแหละ!’ หรือบางอย่างแบบนั้น เข้าใจแล้ว เข้าใจแแล้ว ผมไม่แน่ใจว่าทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างไรตรงๆ แต่พื้นฐานแล้ว ณ จุดนี้ ผมภาวนาจากก้นบึ้งของหัวใจของผมให้ยานทนชุดการยิงเลเซอร์ ผมเดาว่าคนนี้กำลังพูดว่าความรู้สึกของผมก่อให้เกิดปาฏิหริย์หรือบางอย่างที่ผลแบบนั้น
“มันอาจฟังดูไม่น่าเชื่อ แต่เห็นว่าสิ่งนี้เสริมพลังลึกลับที่หลับไหลอยู่ข้างในฉันทวีคูณเพื่อบิดการยิงปืนใหญ่เลเซอร์ระหว่างการต่อสู้”
“เอ๋…… ไม่ใช่นั่นฟังดูเหมือนโล่พลังวิญญาณที่จักรวรรดิศักดิ์สิทธิ์วูเอลซารัสใช้งานบนยานอวกาศพวกเขาเหรอ?”
“ฉันไม่แน่ใจ แต่ใจ มันน่าจะคล้ายกัน”
ผมไม่แน่ใจจริงๆเพราะจริงๆแล้วผมไม่ได้เห็นของจริง แต่ผมคิดว่าเทคโนโลยีวิญญาณที่ใช้ในโล่พลังงานจักรวรรดิมีผลลัพธ์คล้ายๆกันคร่าววๆ
“อืม เราควรทำยังไงถ้าอย่างนั้น?”
“แม้ว่าเธอถามฉันอย่างนั้น…… ฉันไม่รู้ว่าฉันจะใช้งานความสามารถนั้นยังไงตรงๆ และฉันก็ไม่รู้ว่าฉันใช้มันได้โดยไม่มีเจ้านี่สนับสนุนฉันได้ไหม เราแค่โชคดีครั้งนี้ เราไม่ควรพึ่งพาความสามารถอย่างนี้ในอนาคต นั่นประมาณทั้งหมดที่เราทำได้ ถูกมั้ย?”
“ใช่ ถ้าเธออยากเชี่ยวชาญมัน ฉันเชื่อว่าเธอต้องทำการฝึกพิเศษหรือบางอย่าง และถ้าเธอใช้มันแบบไม่สนับสนุนไม่ได้ ไม่มีจุดหมายที่จะฝึกตั้งแต่แรก”
“มันเป็นอย่างนั้น แต่ยังไงก็เถอะ ฉันต้องขอบคุณที่ต้องขอบคุณ จริงๆ ขอบคุณ เรารอดความวุ่นวายนั้นเพราะแก”
ดูเหมือนยอมรับความขอบคุณของผม เมล็ดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ส่องแสงสองครั้งดั่งพูดว่า ‘มันไม่เป็นอะไร’ หรือบางอย่างแบบนั้น มันดูเหมือนความขอบคุณของผมเป็นที่ยินดีรับหือ
สำหรับเวลานี้ มันจะยังใช้เวลาอีกนิดหน่อยจนกว่าการออกศึกครั้งต่อไปถูกสั่งออกมา
ตอนนี้ที่กำลังเสริมกำลังรีบเข้าร่วมกับเรา การปรับเปลี่ยนหลายอย่างจะจำเป็นต้องทำเพื่อทำให้กองยานเป็นแถวต้องทำอะไรอย่างการจัดระเบียบใหม่ดูจากบทบาทและทักษะโดยรวม ดังนั้นพวกเขาน่าจะยุ่งตอนนี้
『นายท่าน นาวาอวกาศโทเซเรน่าชวนท่านไปทานอาหารค่ำ』
“……เข้าใจแล้ว?”
การแจ้งของเมย์ทำลายการคิดไปก่อนของผมก่อนหน้า
เธอมีเวลาวว่างขนาดนั้นหรือ? หรือเธอแค่เจตนาอู้? ผมไม่สนใจจริงๆทั้งสองอย่าง และผมไม่รู้สึกเหมือนอยากเข้าร่วมกับเธอสำหรับอาหารค่ำตอนนี้ด้วย อย่างไรก็ตาม การชวนจากลูกสาวของมาร์ควิสจักรวรรดินั้นคล้ายกับคำสั่ง ยกเว้นว่าคนหนึ่งมีเหตุผลดีมากๆ คนนั้นยอมปฏิเสธมันไม่ได้
“ถ้าไม่มีการจำกัดการแต่งตัวเป็นพิเศษ ถ้าอย่างนั้นบอกเธอว่าเราจะเข้าร่วม ถ้าเธอเห็นด้วยกับนั่น แค่แจ้งฉันเกี่ยวกับเวลาและสถานที่ทีหลัง”
『รับทราบ』
เมย์ตัดสาย
“ก็นั่นแหละ เอาเลยแล้วเตรียมตัว”
“ได้ แต่พี่จะไม่เป็นอะไรเหรอ ฮิโระซามะ?”
“ไม่แน่ใจ อย่างน้อยฉันก็ใจเย็นลงแล้วนิดหน่อย”
“มันไม่ดีที่จะไปโกรธใส่ลูกค้า ดังนั้นได้โปรดควบคุมตัวเองทีหลัง ได้มั้ย? มันไม่คุ้มหรอก”
“อืม ฉันรู้ แม้ว่าฉันบ่นและเถียงกับเธอเกี่ยวกับเธอผิดหรือไม่ มันไม่เหมือนจะมีอะไรเปลี่ยน”
ผมไม่ได้รู้สึกดี แต่ที่เอลม่ากำลังพูดนั้นถูกต้อง
ไม่มีจุดหมายในการบ่นหลังเกิดเรื่องไปแล้ว
เพราะอีกฝ่ายชวนเราไปทานอาหารค่ำด้วยกัน อย่างน้อยนั่นแสดงให้ดูว่าเธอไม่มีเจตนากวาดการกระทำของเธอไว้ใต้พรมและอยากขอโทษเกี่ยวกับมันในบางวิธี เพราะเธอเคลื่อนไหวเพื่อขออภัยแล้ว มันจะเด็กเกินไปสำหรับผมที่จะกดดันเธอเพียงเพราะผมโกรธ
“ขอบคุณสำหรับคำชวนของเธอวันนี้ นาวาอวกาศโท”
“นี่แค่เป็นการแสดงออกถึงความซาบซึ้งเล็กๆสำหรับความสำเรัจเพื่อลดความเสียหายสู่พวกเดียวกันในปฏิบัติการปราบครั้งนี้เท่าที่ผ่านมา ได้โปรดอย่าถือมันมาก”
ผมถูกบอกให้นั่งที่ ดังนั้นผมทำอย่างเชื่อฟัง
เรากำลังทานอาหารค่ำข้างในห้องทานอาหารพิเศษส่วนตัวของยานธงแห่งกองยานเคลื่อนที่ต่อต้านโจรสลัดอิสระ, เรสตาเลียส เพื่อให้เจาะจง นี่เป็นห้องทานอาหารสำรองไว้สำหรับกัปตันและเจ้าหน้าที่ระดับสูงบนยานเหมือนเจ้าหน้าที่เฉพาะยาน, เจ้าหน้าที่หัวหน้าฝ่ายอาวุธ, และเจ้าหน้าที่หัวหน้าการสื่อสาร ผมจำว่าได้ยินรายละเอียดเหล่านี้จากนาวาอวกาศโทเซเรน่าเองสักพักนานมากแล้ว
“เมนูเหล่านี้ที่ทำมาจากเนื้อและผักสดจากรีฟิล IV แต่พวกมันยังคงเตรียมจากเครื่องทำอาหารอัตโนมัติของเรา”
นาวาอวกาศโทเริ่มแนะนำเมนูคืนนี้ขณะทหารนำอาหารมาทีละจาน
“อาหารเหล่านี้อาจไม่พอสำหรับพวกนายทั้งหมดเพราะนายได้ลิ้มรสอาหารโอชะแท้ๆของรีฟิล IV แล้ว แต่เมนูเหล่านี้ดีที่สุดที่เราเตรียมได้สำหรับค่ำคืนนี้”
“เราซาบซึ้งกับความพยายามของเธอ นาวาอวกาศโท”
เมื่อผมคำนับเธอ สีหน้านาวาอวกาศโทเปลี่ยนเป็นอึดอัด
“นายโกรธมากๆ ไม่ใช่เหรอ?”
“ฉันเกรงว่าฉันยอมโกรธเธอไม่ได้ แหม่ม เพราะทั้งหมด ฉันแค่ทหารรับจ้างธรรมดา และมากกว่านั้น ตอนนี้ฉันอยู่ภายใต้การว่าจ้างของนาวาอวกาศโท ดังนั้นเอง ฉันแค่ทำตามคำสั่งเธอได้อย่างเดียวเท่านั้นไม่สำคัญว่ายังไง”
“ได้เลย ฉันเข้าใจ ฉันเข้าแล้วน่า ดังนั้นได้โปรดหยุดทางการกับฉันสักทีเถอะ มีแค่โรบิตสันและฉันอยู่คืนนี้ ดังนั้นคุยกับฉันเหมือนที่ปรกติเธอคุยประจำเถอะ”
ผมกอดอกโดยไม่หยิบมีดและส้อมและยักไหล่ของผมตอบ
“ได้ อย่างที่เธอต้องการถ้าอย่างนั้น พูดตรงๆฉันว่าจะต่อยหน้าเธอสักทีที่จุดหนึ่ง แต่เมื่อฉันใจเย็นลงและคิดอะไรให้ทั่ว ฉันไม่ต้องทำมากขนาดนั้น ดังนั้นอย่ากังวลเกี่ยวกับมัน”
“เพราะนายพูดว่านายไม่ต้องทำขนาดนั้น ฉันเดาว่านายยังโกรธถึงจุดหนึ่ง ใช่มั้ย? ฉันไม่แน่ใจว่านายรู้สึกยังไง แต่ส่วนตัวแล้วฉันคิดว่านายเป็นคนที่หายากจริงๆ นั่นทำไมฉันชวนนายมาแบบนี้เพื่อที่เราจะพูดตรงๆกับกันและกันโดยไม่เกรงใจได้”
“ฉันเข้าใจแล้ว นั่นก็ดีอยู่ แต่ตรงๆนะ ไม่มีความจำเป็นที่เธอต้องสนใจมากอยู่ดี นาวาอวกาศโทเซเรน่า เธอควบคุมเต็มที่ในทุกมุมของการต่อสู้ในฐานะผู้บัญชาการของเรา ดังนนั้นมันเธรรมชาติที่เราต้องเคารพคำบัญชาการของเธอ แม้ว่าการบัญชาการอาจนำไปสู่การที่ยานของฉันถูกยิงร่วงและระเบิด ถ้าเธอตัดสินใจว่านั่นจะลดความสูญเสียโดยรวม มันเป็นงานของฉันที่จะทำตาม” “นายคิดแบบนั้นจริงๆเหรอ?”
“แน่นอน ฉันเข้าใจในหัวอย่างสมบูรณ์แบบ แต่หัวใจฉันเป็นอีกเรื่องหนึ่ง”
ผมพิงพนักที่นุ่มอย่างน่าตกใจของเก้าอี้ทานอาหาร ถ้าคนหนึ่งคิดเกี่ยวกับมันอย่างมีเหตุผล มันอย่างที่ผมพูดตรงๆทุกอย่าง เพราะนาวาอวกาศโทเซเรน่าเป็นผู้บัญชาการกองยานผสมของเรา เราบ่นไม่ได้ไม่สำคัญว่าเธอใช้ประโยชน์เราอย่างไร เพราะคำบัญชาการของเธอทำให้เราวางเราไว้ในตำแหน่งอันตรายเสี่ยงตาย คนนั้นโทษผมที่มีความรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับคำสั่งของเธอด้วยไม่ได้เหมือนกัน
“ถ้านายมีบางอย่างพูดฉันจะซาบซึ้งถ้านายแค่พูดมันออกมาเลยโดยไม่ยั้งมือ”
“แต่มันจะแค่นำเราให้ไม่สบายใจกับกันและกัน”
“ฉันล่ะเกลียดจริงๆที่นายสร้างระยะห่างจากฉันเพราะนี่ ฉันทำนี่อย่างเป็นทางการไม่ได้ แต่ฉันยินดีก้มหัวขออภัยและขอโทษในที่ส่วนตัว”
เมื่อผมเห็นสีหน้าสองแง่สองง่ามของนาวาอวกาศโทเซเรน่า มันทำให้ผมคิดว่าาเธอเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์จริงๆ การเป็นผู้หญิงสวยนั้นสะดวกจริงๆหือ
“……ฮ่าา เธอรู้มั้ย ยานเล็กพุ่งตรงระหว่างถูกยิงโดยการยิงต่อต้านยานอวกาศห้าวินาทีมันใช่อะไรที่ต่างไปจากการฆ่าตัวตาย คอร์เวตกองทัพพร้อมส่วนอุปกรณ์และแผ่นเกราะระดับกองทัพอาจพอทำได้เกือบๆ แต่บางอย่างแบบนั้นปรกติแล้วเป็นไปไม่ได้ ยานใดๆอื่นจะละลายในสามวินาที”
“ใช่…… มันอย่างที่นายพูด”
นาวาอวกาศโทเซเรน่าตอบอย่างตอบเงียบๆและถอนหายใจ ตัดสินจากการตอบสนองของเธอ ลูกน้องเธออาจบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้หือ และนั่นทำไมเธอรีบจัดเตรียมอาหารค่ำนี้
“อืม เพราะทั้งหมดมันทั้งหมดออกมาไม่เป็นไรในท้ายที่สุด ดังนั้นฉันว่าการตัดสินใจของเธอไม่ผิด อย่างไรก็ตาม เราพึ่งพาวิธีที่ทำให้เราบิดการยิงเลเซอร์ไม่ได้ ดังนั้นเราแค่โชคดีครั้งนี้ ถ้าเธอทำให้เราทำการผาดโผนนั่นอีกครั้ง เราน่าจะถูกยิงร่วงและระเบิด ดังนั้นได้โปรดเอานั่นไว้ในใจระหว่างออกคำสั่ง”
“ฉันเข้าใจ อย่างไรก็ตาม นายยังเคารพคำสั่งของฉันแม้ว่าอันตราย ถูกมั้ย? ฉันคิดว่าทหารรับจ้างให้ค่าชีวิตมากกว่าเคารพคำสั่ง”
ผมมองตรง ณ นาวาอวกาศโทเซเรน่า ผู้เอียงหัวไปด้านข้างอย่างสงสัย ถอนหายใจ และอธิบายว่าทำไมผมยังทำตามคำสั่งของเธอ
“ถ้าฉันทำการเคลื่อนที่อื่นใดๆหลังจากเธอสั่งให้เรารักษาเส้นทางมีอันตรายที่จะถูกยิงโดยการยิงปืนใหญ่เลเซอร์พวกเดียวกันจากข้างหลัง…… นั่นทำไมฉันไม่มีทางเลือกนอกจากบินตรงๆ”
ณ เวลานั้น ถ้าผมบินไปในทิศทางอื่นใดๆนอกเหนือจากตรงไป เราถูกรับประกันว่าจะถูกยิงโดยพวกเดียวกัน ในสถานการณ์เฉพาะนั้น การพยายามเคลื่อนที่หลบหลีกต้านคำสั่งนั้นอันตรายอย่างสูง
“อา เข้าใจแล้ว…… แต่แม้แต่ฉันยังไม่คิดว่าเธอจะบินตรงไปในสถานนการณ์นั้น”
“เธอจ้างฉันเป็นตัวรุกเคลื่อนที่ ถูกมั้ย? ในสถานการณ์นั้น งานของฉันคือดึงดูดการยิงของศัตรูและลดความแม่นยำแถวการยิง ดังนั้น– อ๊ะ ถ้าอย่างนั้นเป็นนั่น”
ถ้าอย่างนั้นมันเป็นนั่น กลยุทธ์พื้นฐานของผู้เล่นเมื่อโจมตีฐานโจรสลัดในเอสโอแอลไม่ได้เข้ากันกับนาวาอวกาศโทเซเรน่าและกลยุทธ์มาตรฐานของนาวิกโยธินอวกาศจักรวรรดิเมื่อพวกเขาโจมตีฐานโจรสลัด ยานใหญ่สุดที่ผู้เล่นเป็นเจ้าของจริงๆได้ในเอสโอแอลคือยานลาดตระเวน และคนเหล่านั้นผู้มียานลาดตระเวนเป็นแค่ผู้เล่นระดับสูงสุดไม่กี่คน ดังนั้นส่วนใหญ่แล้วยานพิฆาตเป็นยานที่ใหญ่สุดที่ผู้เล่นทั่วไปใช้เมื่อโจมตีฐานโจรสลัด
อย่างไรก็ตาม นาวิกโยธินอวกาศจักรวรรดิส่งยานลาดตระเวนและยานประจันบานได้จำนวนมากที่มีระยะยิงไกลกว่าและพลังการยิงเยอะกว่ามากเมื่อเทียบกับยานพิฆาตมาตรฐาน
เมื่อนาวาอวกาศโทเซเรน่าน่ายังเป็นยานอวกาศโท กองกำลังที่เธอส่งได้ยังค่อนข้างเเล็ก ดังนั้นผมยังทำงานร่วมไปกับพวกเขาโดยใจกลยุทธ์ที่ผมใช้งานในเอสโอแอลได้ อย่างไรก็ตาม เพราะยศเธอเพิ่มขึ้น เหล่ายานที่นาวาอวกาศโทเซเรน่ามีก็เพิ่มขึ้นตามนั้น ดังนั้นนั่นทำไมกลยุทธ์เราไม่เข้ากันในปัจจุบัน
“ไม่ มันดูเหมือนเธอไม่มีอะไรต้องขอโทษ นาวาอวกาศโท กลยุทธ์ของฉันมันเพียงแค่ไม่พอใช้ ฉันขอโทษที่อะไรพัฒนามาถึงจุดนี้”
“เอ๋…… อ-อืมม?”
ดวงตานาวาอวกาศโทว่ายไปทั่วขณะเธอลนลานโดยการขอโทษกระทันหันของผม ใช่ ผมเดาว่าการตอบสนองของเธอธรรมชาติ มันแค่กระทันหันเกินไป ดังนั้นผมว่าเธอไม่เข้าใจว่าทำไมผมขอโทษ
“มันไม่เป็นไร ระหว่างเราคุยกัน ฉันเพียงแค่เข้าใจว่าฉันไม่เห็นอะไรๆจากมุมมองที่ถูกต้อง ฉันขอโทษจริงๆเกี่ยวกับท่าทางก่อนหน้า ฉันอายจริงๆจนฉันแม้แต่รู้สึกเหมือนคลานลงหลุมประมาณตอนนี้”
มิตินี้คล้ายเอสโอแอลเยอะ แต่ก็มีอะไรๆที่ไม่คล้ายสักนิด ผมควรเข้าใจมันเร็วกว่านี้เมื่อผมถูกทิ้งเข้ามาในมิตินี้ แต่ผมเพียงแค่ชินกับกลยุทธ์มาตรฐานในเอสโอเอล แม้ว่ากลยุทธ์เหล่านั้นอาจไม่เป็นกลยุทธ์ที่ดีที่สุดที่จะใช้ในสถานการณ์หนึ่ง นั่นทำไมผมไม่สังเกตอะไรแบบนั้นจนถึงตอนนี้
นี่จะไม่ได้สักนิด การมายึดติดกับประสบการณ์ในอดีตและความคุ้นเคยเหมือนกันกับดื่มพิษบนสนามรบที่เปลี่ยนอยู่ตลอด ผมต้องสำนึกนี่ ผมทำพลาดจริงๆครั้งนี้
“อืม ถ้าอย่างนั้นนั่นหมายถึงเราดีกันแล้วตอนนี้……?”
“ใช่ แน่นอน หรือ ไม่มีความจำเป็นที่ต้องโกรธเธอตั้งแต่แรก ความโง่ของฉันแค่นำไปสู่การโกรธอย่างไร้จุดหมายบางอย่างในส่วนของฉัน จริงๆแล้ว แฉันเป็นคนที่ต้องขอโทษที่นี่ ขอโทษ”
“เอ๋……? อืม ถ้าตัวนายเองพูดอย่างนั้น ฉันว่า……?”
นาวาอวกาศโทเซเรน่ายังดูเหมือนเธอไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เธอพยักหน้าตอบอยู่ดี
ใช่ เธอไม่เข้าใจมันจริงๆหือ แต่ถ้าผมอธิบายเหตุผลของผมลงรายละเอียด ผมเลี่ยงการเปิดความลับไม่ได้เกี่ยวกับที่ผมเป็นไปได้ว่ามาที่มิตินี้จากมิติต่างกัน ดังนั้นนั่นไม่ใช่ทางเลือก
ไม่ว่าอย่างไร มันดูเหมือนนาวาอวกาศโทเซเรน่าเห็นด้วยที่จะเอาทุกอย่างไว้ข้างหลังเรา ไม่มากก็น้อย ดังนั้นอะไรที่เหลือคือผมต้องสำนึกกับกลยุทธ์ของผมตามนั้น
ผมจะไม่พูดกับเธอตรงๆ แต่ผมจะพิจารณาว่าผมติดค้างนาวาอวกาศโทเซเรน่าครั้งนี้ เธอทำให้ผมเข้าใจบางอย่างสำคัญ ดังนั้นอย่างน้อยผมเห็นด้วยกับคำขอไร้เหตุผลจากเธอได้แลกเปลี่ยนกัน
แต่ผมจะไม่ทำมันถ้าคำขอเป็นบางอย่างบ้าเกินไป
แปลโดย: wayuwayu
tipme : tipme.in.th/wayuwayutl
ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: http://linktr.ee/wayuwayu
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
