255 ความช่วยเหลือ
เรากลับมาที่แคมป์ได้และพบว่ามีสิ่งก่อสร้างอีกหลังข้างหน้าที่พักชั่วคราว
ตัดสินจากรูปลักษณ์ มันควรเป็นแทงก์น้ำอยู่กับที่
“เรากลับมาแล้ว นั่นอะไรเหรอ?”
“อ๊ะ ฮิโระซามะ ยินดีต้อนรับกลับมาด้วเหมือนกันนะ เอลม่าซัง”
“โอ้ ยินดีต้อนรับพวกเธอนะ สิ่งนี้คือเครื่องกรองน้ำพูดถึงแล้ว”
“เครื่องกรองน้ำ? เจ้านี่น่ะเหรอ?”
เอลม่าเอียงหัวของเธอขณะเธอมองสิ่งก่อสร้างใหม่ สิ่งก่อสร้างซึ่งทีน่าบอกว่าเป็นเครื่องกรองน้ำทำจากทรงกลองแนวตั้งและกลองแนวนอนที่เอามาประกอบกันพร้อมมีบันไดติดอยู่ด้านข้าง มันดูเหมือนพวยน้ำวางอยู่บนบันได
“โอ้ เครื่องกรองน้ำ มันเป็นแบบที่คนหนึ่งเอาหลายๆสิ่งไว้ข้างในเป็นตัวกรองเพื่อแยกสิ่งอันตรายออกจากน้ำ ถูกมั้ย?”
ผมจำได้ว่าเห็นสิ่งนี้กลับไปที่โลก สิ่งนี่น่าจะคล้ายกับเครื่องเหล่านั้น แต่ผมคิดว่ามีเครื่องกรองน้หลายประเภทที่ล้ำหน้ามากกว่าในยุคนี้ ผมไม่ได้คาดว่าจะเห็นหนึ่งอันแบบนี้ที่นี่…… เฮ้ เดี๋ยวก่อน
“เฮ้ เรากรองน้ำโดยไม่ใช้เจ้านี่ผ่านเครื่องประกอบโมเลกุลไม่ได้เหรอ? ฉันหมายถึง เราแค่ย่อยน้ำและจากนั้นประกอบมันใหม่โดยที่สสารอันตรายแยกกันแล้ว ถูกมั้ย?”
“เข้าใจแล้ว พี่สาว หนูบอกแล้วว่าสิ่งนี้จะไร้ประโยชน์”
“พวก แน่นอนว่าบอสรู้เร็ว อ่ะฮ่าฮ่า”
หลังจากได้ยินคำตอบโต้ของผม วิสเกอร์มองข้างใส่ทีน่า ใช่ นั่นถูกแล้ว คิดเกี่ยวกับมัน ถ้าคนหนึ่งย่อยแล้วประกอบน้ำด้วยเครื่องประกอบโมเลกุล คนหนึ่งเอาเขื้อโรคและปรสิตได้ในทีเดียวโดยไม่ต้องกลั่นหรือต้มน้ำเธอ
“เธอกำลังคิดอะไรเมื่อทำเจ้านี่อยู่ดีล่ะ?”
“หนูเบื่อน่ะสิ เข้าใจมั้ย”
“โอ้ เอาน่า……”
“ถ้ามันเป็นไปได้ที่จะสร้างบางอย่าง ธรรมชาติของช่างจะทำเจ้านี่เลยบอส”
ได้โปรดทิ้งนิสัยเสียเปล่าเช่นนั้น
และดังนั้น น้ำยังไม่ได้ต้มในถังน้ำที่เอลม่าและผมนำกลับมากับเราถูกเปลี่ยนเป็นน้ำกินได้ผ่านการใช้เครื่องประกอบโมเลกุล มันดูเหมือนตอนนี้มันยังดูโง่ที่เราแม้แต่คิดต้มมันหรือทำเคื่องกลั่นโบราณ ของล้ำหน้าจงอายุยืน!
“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้เราไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอาหารและน้ำสำหรับเวลานี้”
“นึน มันเปรี้ยวมาก!”
“มันเปรี้ยยว แต่ฉันคิดว่าฉันค่อนข้างชอบมัน”
“อะร้า ผลไม้นี่ไม่ได้มีกลิ่นเหม็นเขียว แต่มันอร่อยเหลือเฟือ”
“มาย่างเห็ดต่อเถอะ!”
“ฟังอยู่มั้ย พวกเธอ? ไม่คิดว่าเธอกินมากเกินไปนิดหน่อยเหรอ?”
เพราะเราสามารถหาน้ำได้มั่นคง ผมจัดการประชุมเพื่อตัดสินแผนต่อไประหว่างเรากินข้าว แต่มันดูเหมือนทุกคนเน้นอยู่กับการกิน ทีน่าและวิสเกอร์กำลังเขมือบมิลเบอรี่, เอลม่ากินโคคิริ, และมีมิไปที่กองไฟที่ผมจุดเพื่อย่างเห็ดบนไม้แหลม
“เอาน่า บอส มันไม่เหมือนว่าเรามีอะไรอื่นให้ทำ ถูกมั้ย? ทำไมเราไม่จุดสัญญาณควันและรอความช่วยเหลือล่ะ?”
“ใช่ ฉันว่า แน่นอนว่านั่นเป็นอย่างเดียวที่เราทำได้สำหรับตอนนี้”
ผมยักไหล่ของผมในการยอมแพ้ขณะผมหั่นเห็ดมังกรโมโกริด้วยมีดที่สร้างโดยเครื่องประกอบโมเลกุล ผมคิดว่าวัสดุทำโดยเครื่องนี้ใช้สำหรับอะไรเหมือนมีดไม่ได้ แต่คนที่สร้างมันค่อนข้างหลักแหลม บางทีจริงๆแล้วมันสร้างดาบโมเลกุลเดี่ยวได้สำหรับมีดไหม? ถ้านั่นเป็นอย่างนั้น ถ้าอย่างนั้นเครื่องประกอบโมเลกุลเป็นอุปกรณ์ล้ำหน้าชิ้นที่น่าประทับใจ
ผมหั่นเห็ดแนวตั้ง, แทงมันด้วยไม้ปลายแหลม, ย่างมันที่กองไฟ, และโรยเกลือลงไปนิดหนึ่งหลังจากนั้น อร่อย
รสชาติและเนื้อสัมผัสมันคล้ายกับเห็ดออรินจิ ของเหล่านี้แน่นอนว่ารสชาติยิ่งอร่อยขึ้นกับเนยและซีอิ๊วขาวนิดหน่อย อืม แต่แม้ว่าเกลืออย่างเดียวก็อร่อยพอแล้ว
“อา รสชาตินี้แแค่ทำให้หนูอยากกินเหล้า”
“ใช่”
“นั่นจริง”
สามเหล่าเหล้าทำอีกแล้ว ไม่มีอะไรเหมือนนั่นอยู่ที่นี่ ดังนั้นได้โปรดแค่ยอมแพ้ อืม เราอาจสามารถกลั่นเหล้าโดยใช้มิลเบอรี่และน้ำ แต่เราไม่มีอุปกรณ์ที่เหมาะสมสำหรับนั่น จริงๆแล้ว อาจมีเหล้ามิลเบอร์รี่อยู่ในดาวเคราะห์นี้ ใช่ มันเป็นไปได้
“ฉันสงสัยว่าเมื่อไหร่เราจะได้รับความช่วยเหลือ?”
“มันรู้สึกเหมือนเมย์ควรไม่มีความใจเย็นเหลืออยู่แล้วประมาณตอนนี้และออกยานมาด้วยกฤษณะนะ–”
ทันทีเมื่อคำพูดเหล่านั้นออกจากปาก เงาดำผ่านเราจากข้างบน
เมื่อผมมองขึ้งไป ผมเห็นเงาที่คุ้นเคยกำลังบินในท้องฟ้า
“““อ๊ะ”””
พวกเราทั้งสามส่งเสียงพร้อมกัน เงาในอากาศนั้นเป็นกฤษณะแน่นอน เพื่อเหตุผลทางความปลอดภัย มันเกือบเป็นไปไม่ได้ที่จะบินมันออกจากเมย์ ดังนั้นผมค่อนข้างแน่ใจว่ามันคือเมย์ผู้ที่กำลังบินอยู่ตอนนี้
กฤษณะผ่านตำแหน่งเรา แต่มันปรากฏในท้องฟ้าเหนือเราอีกครั้ง ถ้ามองเธอจากมุมนี้ คนหนึ่งจะได้ความรู้สึกว่าเธอใหญ่โตขนาดใน ความยาวของมันคล้ายกับรถรางสองคันเรียงด้วยกัน
“มายกมือและโบกมือให้เธอกันเถอะ”
“เราอยู่ที่นี่! เมย์ซา〜ง”
หลังจากผมเดินไปสู่กฤษณะที่อยู่ในอากาศ มีมิทำตาม มันเป็นอาหารหรูสำหรับดวงตาเพราะอกเธอเด้งเนื่องจากเธิอกระโดดขึ้นและลงอย่างกระฉับกระเฉง
พวกมันทำการดึ๋งดึ๋งพวก
“ที่นี่มันแคบไปนิดสำหรับการลงจอดนะ ……ยังไงซะฉันว่ากฤษณะรับมือมันได้ไม่เป็นอะไร”
“ใช่”
กฤษณะ ซึ่งกำลังลอยอยู่ในท้องฟ้าพยายามลงจอดต่อจากกำแพงของที่ตั้งแคมป์ที่เราสร้างทันที เพราะมันมุ่งหน้าสู่พื้นโดยไม่สนใจต้นไม้ข้างใต้ เสียงของต้นไม้ถูกขยี้โดยน้ำหนักของมันดังก้องออกมา แต่ไม่มีปัญหาสำหรับกฤษณะ
ในท้ายที่สุด กฤษณะสามารถลงพื้นได้อย่างสมบูรณ์ ตามโดยความเงียบไม่กี่วินาที ใช่ แค่ไม่กี่วินาที ช่วงเวลาที่ประตูยานกฤษณะเเปิดขึ้น เงาดำพุ่งออกมาทันที มันบินออกมาเหมือนกระสุนเร่งความเร็ว และเงานั้นเข้าชิดและลงพื้นข้างหน้าผมในพริบตา ตู้ม! ใช่ มันไม่ได้เป็นการลงพื้นเบาเลยสักนิด
“กุ่เหววว๋”
“เมย์ ฮิโระหายใจไม่ออกอยู่”
“โอ้โห นั้นเป็นการกอดที่เร็วสุดขีด ใครก็ตามนอกจากเราควรพลาดมันแล้ว”
“อ่ะฮ่าฮ่า…… เธอต้องกังวลจริงๆแน่ๆ”
เงาดำที่ลงพื้นข้างหน้าผม, แน่นอน, คือเมย์ มันถูกมอบการกอดอันทรงพลังทันที ไม่สำคัญว่าหน้าอกของเมย์นุ่มแค่ไหน มันยังเจ็บที่ผมถูกกอดด้วยพลังเช่นนี้
“ได้โปรดยกโทษให้ดิฉันด้วย นายท่าน ดิฉันเสียความสงบกายไป”
“ถ้าอย่างนั้นเมย์ซังเสียความสงบกายได้ด้วยหือ”
“ดิฉันก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่รู้สึกถึงอารมณ์ได้ แน่นอน ดิฉันจะรู้สึกตึงเครียดที่เวลาแบบนี้”
ขณะเธอตอบมีมิ เมย์ลูบตัวผมอย่างไร้สีหน้า ดูเหมือนจะตรวจความผิดปรกติ เอ่อ ผมไม่คิดว่าผมได้รับบาดเจ็บที่จะสามารถตรวจจจับได้ด้วยแค่การลูบตัว–
“มีร่องรอยของแผลบนหัว ท่านได้รับบาดเจ็บเหรอ นายท่าน?”
“ว้าว เธอสังเกตมันหือ มันดูเหมือนว่า ฉันดูเหมือนว่าหัวไปกระแทกเช้ากับหลังคาของรถรถไฟที่เราตก–”
ก่อนผมพูดเสร็จ เมย์อุ้มผมแบบเจ้าหญิงและมุ่งหน้าไปสู่ห้องพยายาลของกฤษณะ ที่เครื่องพยาบาลไร้สายติดตั้ง ด้วยความเร็วที่ยิ่งใหญ่
จากนั้นเธอยัดผมเข้าไปข้างในเครื่องไร้สาย ผมไม่ได้มีแม้แต่เวลาเพื่อตอบสนอง
“ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรสักอย่างผิดกับฉัน เข้าใจมั้ย?”
『ได้โปรดพักข้างในเครื่องไร้สายสักพัก นายท่าน ดิฉันจะดูแลอย่างอื่นทุกอย่างให้ท่านเอง』
“ได้เลย”
ผมตัดสินใจฟังคำแนะนำเมย์อย่างเชื่อฟัง สัญชาตญาณผมกำลังเตือนผมไม่ให้ต่อต้านเมย์แบบที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้ ใช่ ผมรู้สึกว่านั่นอันตรายจริงๆ
ผมอยากถามเมย์เกี่ยวกับสถานการณ์หลังจากเราตก เหมือนการต่อสู้กับอะไรที่คาดว่าโจรสลัดนั้นเกี่ยวกับอะไร และทำไมเมย์ถึงมาเพื่อช่วยเราเป็นการส่วนตัวแทนเอลฟ์ แต่ผมเดาว่ามันจะไร้ความหมายที่ถามตอนนี้
และดังนั้น ผมรู้สึกง่วงอย่างช้าๆ
เมย์อาจทำให้เครื่องไร้สายส่งยานอนหลับหรือบางอย่าง ผมแค่สามารถได้การนอนน้อยๆเมื่อคืน ดังนั้นการงีบตอนบ่ายไม่ได้ฟังดูแย่ ผมตัดสินใจปิดตาขอผมโดยไม่ต่อต้านความง่วง
หลายอย่างเกิดขึ้นจนมีความกัลงวลของผม แต่ผมว่าผมจะแค่นอนสำหรับตอนนี้
แปลโดย: wayuwayu
tipme : tipme.in.th/wayuwayutl
ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: http://linktr.ee/wayuwayu
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
