บ่วงมาร 47

ใช่… สิ่งที่ได้ยินมันคือเรื่องจริง แต่หล่อนก็อดแค้นเคืองแทนนาริกาไม่ได้ ถึงแม้ว่าตอนนี้ทั้งคู่จะหย่าขาดจากกันแล้วจริงๆ ก็ตาม แต่หล่อนก็ยังเชื่อมั่นสุดหัวใจว่าแท้จริงแล้วเดนนิสรักนาริกา ไม่ได้เกลียดอย่างที่ปากพูดออกมาเลยแม้แต่นิดเดียว

หล่อนยังจำเสียงเมามายของเจ้านายเก่าเมื่อสองวันก่อนตอนที่หล่อนโทรไปหาได้เป็นอย่างดี เดนนิส โอซิลผู้สมบูรณ์แบบในทุกระเบียดนิ้ว ผู้ที่ไม่เคยหลุดจากคำว่าเทพบุตรแม้แต่จังหวะการหายใจ ผู้ที่ไม่เคยปล่อยตัวเองให้จมปลักกับความผิดหวังแม้แต่ครั้งเดียวในชีวิต แต่เดนนิสที่พูดกับหล่อนเมื่อสองวันก่อนกำลังเป็นทุกอย่างที่เขาไม่เคยเป็น

เขาถูกนักข่าวจับภาพได้ขณะกำลังดูดปากกับแม่โสเภณีราคาถูกในไนท์คลับเกรดเอด้วยสภาพเมามายเมื่ออาทิตย์ก่อน แล้วหลังจากนั้นไม่กี่วันเดนนิสก็ขึ้นหน้าหนึ่งด้วยข้อหาทะเลาะวิวาทกันในสถานบันเทิง และคู่กรณีของเขาก็คือเดวิดอดีตคนรักเก่าของนาริกานั้นเอง ในข่าวบอกว่าตอนนี้เดวิดยังพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลอยู่เลย

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นมานั้นมันบอกให้รู้ได้เป็นอย่างดีเลยว่าตอนนี้เดนนิส โอซิลกำลังอยู่ในสภาพใด หากเป็นคนอื่นอาจจะมองไม่ออก แต่หล่อน… หล่อนรู้จักและทำงานกับเขามาหลายปี และเวลาเหล่านั้นก็ทำให้หล่อนรู้จักตัวเดนนิสมากกว่าที่เขารู้จักตัวเองเสียอีก

เดนนิสรักนาริกา… และนี่คือความจริง…

“พเยียขอโทษค่ะ พเยียคงลืมตัวไป…”

“ผมยกโทษให้ แต่อย่าทำแบบนี้บ่อยนะครับทูนหัว เพราะผมอาจจะหัวใจวายได้ รู้ไหมเวลาคุณโกรธน่ากลัวมากเลยพเยีย…”

เมื่อเห็นภรรยาเข้าสู่สภาวะปกติชายหนุ่มจึงยิ้มกว้างออกมา แต่ก็ต้องหุบยิ้มทันควันเมื่อได้ยินคำพูดต่อมาของแม่เจ้าประคุณ

“แต่คุณจะต้องมีส่วนรับผิดชอบในเหตุการณ์ครั้งนี้ค่ะ”

“ว่าไงนะพเยีย… ผมเนี่ยนะ?!” เสียงห้าวเปลี่ยนคีย์เป็นสูงลิบ

หญิงสาวพยักหน้ารับน้อยๆ “ใช่ค่ะ คุณจะต้องช่วยพเยียทำให้เจ้านายกับริก้าคืนดีกัน… และจะต้องทำให้สำเร็จด้วย”

มาร์คอสเบ้ปากอย่างไม่เห็นด้วย “ให้ไอ้หมอนั่นมันทนทุกข์แบบนั้นน่ะดีแล้ว อยากปากแข็งเองช่วยไม่ได้ และอีกอย่างเราก็พยายามกันมารอบหนึ่งแล้วนี่ ขนาดใช้เอเดนเป็นตัวช่วยยังไม่สามารถทำให้อะไรต่อมิอะไรมันดีขึ้นมาได้เลย แถมยังแย่ลงไปมากกว่าเดิมอีกต่างหาก”

“แต่เราต้องทำแบบนั้นอีกครั้งหนึ่ง…”

พเยียเค้นเสียงจริงจังออกมา ขณะขยับเข้ามายืนอยู่กลางระหว่างต้นขาของสามี มาร์คอสครางในลำคอเบาๆ ตวัดมือหนารวบเอวคอดเล็กของภรรยาเอาไว้แน่นก่อนจะจับให้หล่อนขึ้นมานั่งคร่อมตักของตัวเอง ปากร้อนผ่าวกำลังจะทาบลงไปบนกลีบปากอิ่มเต็ม แต่มือบางก็ยกขึ้นมากั้นเอาไว้เสียก่อน

หญิงสาวปฏิเสธโดยไม่คิดจะเสียเวลาคิดเลยแม้แต่วินาทีเดียว จากนั้นก็กระโดดลงจากเตียงก้าวเดียวก็สามารถมาหยุดตรงหน้าของสามีตัวโตที่ตอนนี้หน้าบูดบึ้งน่ากลัวได้อย่างไม่น่าเชื่อ

“พเยียรักคุณ…”

“รักผม… แต่บังคับให้ผมทำเพื่อมัน…”

“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ พเยียแค่สงสารริก้า สงสารน้องสาวบุญธรรมของคุณยังไงล่ะคะ”

สาวน้อยสวมกอดสามีแน่น ไม่ยอมปล่อยแม้ว่าเขาจะผลักไสยังไง จนในที่สุดเขาก็ยอมยืนเฉยๆ ให้หล่อนกอดเอาไว้อย่างนั้น

มาร์คอสหรี่ตามองภรรยาที่ซบหน้าลงกับแผงอกของตัวเองแล้วก็ถอนใจออกมา “เอาล่ะพเยีย… ผมจะช่วยคุณก็ได้ เลิกกอดผมได้แล้ว”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงห่างเหินและดันหล่อนออกห่างทันทีแต่หล่อนยอมที่ไหนกันล่ะ เพราะหล่อนยังเกาะกอดเขาแน่นเหมือนเดิน

“ผมจะช่วยมันอีกครั้ง… แต่ครั้งนี้เอเดนจะไม่ให้ความร่วมมืออีกแล้ว เราคงต้องหาวิธีอื่น…” ชายหนุ่มพึมพำเสียงแผ่วเบา ก่อนจะผลักหล่อนอีกครั้งหนึ่งด้วยแรงที่มากกว่าเดิม แต่เจ้าหล่อนก็มือเหนียวเป็นบ้า ดันเท่าไหร่ก็ไม่หลุด และจะให้ผลักแรงกว่านี้เดี๋ยวหล่อนก็จะเจ็บเอาเปล่าๆ

“ในเมื่อผมรับปากจะช่วยคุณแล้ว… คุณก็ปล่อยผมสักทีสิพเยีย… ผมอึดอัด”

“ไม่ปล่อยค่ะ พเยียรักคุณ…”

“ถ้าคุณไม่ปล่อย ผมจะปล้ำคุณเดี๋ยวนี้แหละนะ” เขาขู่ แต่หญิงสาวไม่กลัว เพราะหล่อนก็อยากให้เขาทำอย่างที่พูดใจจะขาด

“ตามสบายค่ะ”

“ว่าไงนะ?” เขาถามกลับเสียงสูง ความกังขาเต็มน้ำเสียง “ไหนว่าจะไม่นอนกับผม จะหนีผมกลับเมืองไทยไม่ใช่หรือ แล้วตอนนี้…”

“พเยียจะทำอย่างนั้นได้ยังไงกันคะ ในเมื่อพเยียรักคุณ…”

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นจากแผงอกที่หล่อนพิสูจน์มาไม่รู้กี่ครั้งแล้วว่ามันแข็งแกร่งทรงพละกำลังแค่ไหน ก่อนจะฉีกยิ้มหวานฉ่ำให้กับสามีที่กำลังงอนหล่อนอยู่

“พเยียก็แค่ขู่เฉยๆ”