[นิยายแปล(WN)] โลลิเฮดช็อต TS shitakara kakurete danjon ni mogutteta boku ga aidoru-tachi ni mi bare shite yūmei haishin-sha ni naru hanashi 95 การประชุมปฐมหมี V

ตอนที่ 95 การประชุมปฐมกาล V

 

「――ไม่มีข้อแก้ตัว、ข้าหยุดไว้ไม่ได้」

 

「คุณทำได้ดีแล้วล่ะ　ไม่จำเป็นต้องแก้ตัวเน๊ะ、ถ้าอิฉันอายุน้อยกว่านี้สักหน่อยคงจะสามารถเข้าไปหยุดมันได้เอง」

 

「ความแก่ช่างเจ็บปวด」

 

「ช่วยไม่ได้เน๊ะ、ทางอิฉันเองก็เกษียณแล้วเหมือนกัน」

 

 

「เร็วเข้าทีวี！　ข่าวเน๊ต！　เกิดอะไรขึ้นกันแน่！？」

 

โต๊ะกลมเช่นทุกครั้ง

 

มีผู้สูงอายุ２คน「มาเธอร์」และ「ประธาน」ที่ดูเหนื่อยล้า

และคนแรกที่รุดมาถึงก็คือ「ลูกพี่หญิง」

 

「คณะมนตรีความมั่นคง……มันเป็นข่าวปลอมใช่ไหม！？　อย่างงั้นใช่ไหมเน๊！？」

 

「น่าเสียดาย มันเป็นเรื่องจริงเน๊ะ」

 

「ห๊า！？　แค่ดันเจี้ยนเดียวก็ทำ UN เคลื่อนไหวได้แล้วเหรอ！？　เรื่องพรรค์นั้น」

 

 

「ลูกพี่หญิง、เธอยังเป็นนักเรียน――ตอนที่เกิดภัยพิบัติดันเจี้ยนใช่ไหม？」

 

「อะ、ผู้เฒ่า」

 

「……บางทีข้าอาจจะขอคือโค้ดเนมของเธอ……」

 

 

「อ้าーขอโทษ、ก็แบบพอผู้เฒ่าถูกเรียกว่าผู้เฒ่าปกติจะดูมีแค่ความสุขสุด ๆ หรือหดหู่สุด ๆ เท่านั้นเองเน๊ะ」

 

ชายวัยกลางคนชื่อ 「ประธานบริษัท」 ซึ่งส่งกลิ่นแอลกอฮอล์เข้ามาในห้องขณะหายใจมีเสียงหวีด

 

「ภัยพิบัติดันเจี้ยน　สถานการณ์ตอนนั้น……ช่างยากลำบากจริง ๆ」

 

「เหมือนว่า　ฉันในตอนนั้นอยู่มัธยมปลาย……แล้วก็、แล้ว、น่าจะได้หยุดเรียนไปประมาณ１เดือนล่ะมั้ง、แต่ฉันก็เลยออกไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ」

 

「ภัยพิบัติดันเจี้ยน」

 

เป็นคำที่หมายถึง「ภัยพิบัติ」ดันเจี้ยนที่「ทะลัก」เข้ามาในโลกที่เกิดขึ้นเมื่อ１０ปีก่อน

 

「ในตอนนั้นหลายประเทศ――ต้องสูญสิ้นไป　กองทัพจากทั่วทุกมุมโลก、แม้กระทั่งกองหนุน ก็ถูกระดมกำลังเพื่ออพยพผู้คนออกจากพื้นที่」

 

 

「ประเทศที่ไม่สามารถเอาชนะได้ก็หายไป、คุณจะพูดแบบนั้นก็ได้เน๊ะ」

 

「อะ、ลุงแว่น」

 

「……หัวหน้า」

 

「ลุง、ไม่พอใจ？」

 

「……ที่นี่เราได้กำหนดมาตรฐานด้วยโค้ดเนมกัน」

 

เขาดันแว่นตาขึ้นขณะที่เดินเข้ามา และโบกมือ、ข้อมูลจำนวนมากแสดงบนจอภาพทรงกระบอกตรงกลางโต๊ะกลม

 

「อะ、ข่าวที่ฉันดูก่อนหน้านี้」

 

「และนี่คือของแต่ละประเทศ」

 

「เอ๊ะโตะ……JAPAN、DUNGEON……EMERGENCY UN FORCE……」

 

 

「『การลงมติดันเจี้ยน』　พูดอีกอย่างก็คือ กองทหารที่ถูกระบุว่าเป็นกองกำลังของสหประชาชาติสามารถโจมตีดันเจี้ยนใดก็ได้ที่คณะมนตรีความมั่นคงเห็นว่าเป็นอันตราย」

 

 

「อะ、โชตะคิ้วกับเด็กเวร」

 

「……โชตะนี่หยุดที、ทางนี้เป็นนักเรียนม.ปลายแล้วน่ะ」

 

「ฉันเองก็เป็นนักเรียนม.ต้นแล้วเหมือนกัน……」

 

「อะ、ขอโทษ　เพราะฉันปากไม่ดีเอง」

 

ก่อนที่จะรู้ตัว ก็มีชายหญิงเข้ามา――「หัวหน้าที่ปรึกษา」กับ「สาวน้อยอัจฉริยะ」

 

「จะว่าไปแล้ว、อาเร๊ะ？　นี่ไม่ใช่ว่าพวกเธอไปโผล่ในไลฟ์สดของฮารุคิ๊วมาหรอกเหรอ？」

 

「ลูกพี่หญิง、ดูตลอดเลยสินะ……？　พวกเรายอมแพ้และกลับมาเมื่อวานนี้　ยังไงก็ไม่ใช่สายต่อสู้อยู่แล้วล่ะนะ」

 

「ฉันด้วย　ม๊าー、จุดประสงค์คือเพื่อให้ฮารุจังใช้『เครเดิล』และรวบรวมข้อมูลต่าง ๆ ล่ะน๊า、ดังนั้นจึงถึงเวลาถอนตัวแล้วเน๊ー」

 

 

「เหรอ　งั้น、ก็เหลือแค่เครสเซินท์จังกับพรินเซสจังที่ยังอยู่ใน ไลฟ์สดASMR……เท่านี้ก็ครบแล้ว？」

 

「มากันแล้วสิเน๊ะ」

 

 

「ประธาน」「หัวหน้า」「มาเธอร์」「ประธานบริษัท」「หัวหน้าที่ปรึกษา」「สาวน้อยอัจฉริยะ」、และ「ลูกพี่หญิง」

 

７คนที่มารวมตัวกันในเวลาตี３、วันที่８ของ「RTAพิชิตชั้นที่５００」

 

 

◇

 

 

「จะพูดตรง ๆ เลยแล้วกัน　สหรัฐอเมริกาและอดีตสหพันธ์สมรู้ร่วมคิดกัน、บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงเรียกโนเนมจังว่าเป็น『ตัวตนแกนกลางของดันเดี้ยนที่ทำให้เกิดสแตมปีด ――และ、รูปแบบชีวิตที่ไม่ปรากฏชื่อที่มีเจตจำนง』ซึ่งได้รับการรับรองเรียบร้อยแล้ว」

 

 

「สแตมปีด？」

 

「ประเด็นก็คือ มันไม่ใช่ดันเจี้ยนที่สามารถจัดการได้เหมือนที่เป็นอยู่ในตอนนี้、แต่ถูกเรียกว่าเป็นตัวตนระดับเดียวกันกับที่สร้างความเสียหายโดยไม่เลือกหน้าเหมือนเมื่อ １０ ปีที่แล้ว」

 

 

「โอ้、อย่างที่คาดหวังไว้ สาวน้อยอัจฉริยะ、ออกมาได้อย่างราบรื่นเลยเน๊」

 

「……ยังไงดีรู้สึกโมโหนิดหน่อย」

 

「เอ๊ะ？　อะ、ขอโทษจริง ๆ、ฉันแค่ชมคุณถึงแม้ว่าฉันจะปากเสียไปหน่อยจริง ๆ」

 

หน้าจอหลายสิบจอแสดงอยู่ตรงกลางโต๊ะกลม

บางส่วนแสดงภาพเรือรบ เฮลิคอปเตอร์ และเครื่องบินรบ

 

「หรือก็คือ……โนเนมจัง、วิกฤษ？」

 

 

「ก็คงไม่มีปัญหาหรอกถ้ามีแค่โนเนมจังเน๊ะ」

 

「ก็ไม่สนใจหรอกนะ แต่ที่นี่เองก็เรียน『โนเนมจัง』ด้วยงั้นเหรอ？」

 

 

「ก็แบบน่ารักออกจริงไหม？」

 

「ก็น่ารักไม่ใช่เหรอ？」

 

「น่ารักใช่ไหมล่ะ？」

 

「น่ารักออก」

 

「ไม่น่ารักเหรอ？」

 

「น่ารักออกจริงไหม？」

 

 

「อะ、อืม　ฉันรู้สึกโล่งใจที่ยังอารมณ์ปกติเหมือนเดิมกัน」

 

เป็นปฏิกิริยาที่ตอบกลับมาแทบจะพร้อมกัน……และในระหว่างที่กำลังรับฟังเกี่ยวกับสถานการณ์นี้ระหว่างการรายงานสด、ลูกพี่หญิงก็ตระหนักได้ว่าได้ข้ามเรื่องที่สำคัญที่สุดไปเนื่องจากการขาดสติ

 

「พวกเขา――ตั้งให้ฮารุจังกลายเป็นเป้าหมายที่สำคัญที่สุดสินะ」

 

 

「――――――――อะ？」

 

 

「ลูกพี่หญิงลูกพี่หญิง、หน้าหน้า」

 

「ลูกพี่หญิง、เสียงน่ากลัว」

 

หากเป็น「คำสาปซามะ」ที่เรียกว่า「โนเนมจัง」ก็ยังพอเข้าใจได้

 

――แต่ทำไมถึงเป็นฮารุคิ๊ว？

 

「ลูกพี่หญิง　ฮารุจัง、จำได้ไหมว่าทำไมถึงเกิดเรื่องที่ทำให้ต้องดำดิ่งลงไปในดันเจี้ยนแบบนี้？」

 

「เอ๊ะ？　เรื่องนั้นก็เพราะโนเนมจัง……อะ」

 

 

「ใช่แล้ว　ฮารุจังกำลังถูกตามติดโดยโนเนมจังที่หมกมุ่นอยู่กับเธอไงล่ะ」

 

「ไม่สิคำพูดนั้นไม่ผิดแปลกใช่ไหม？」

 

「ดามารัชชัย(เงียบซะ)」

 

「นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับดามารัชชัยในชีวิตจริง」

 

 

「……ฮารุจังและผู้ชม、สามารถสื่อสารกับโนเนมจังได้หลายครั้ง」

 

「อ้าー、จริงด้วย」

 

「ฝั่งผู้ชมจะยังไงก็ช่าง、แต่คนที่โนเนมจังรับฟังและให้ความสำคัญมากที่สุดก็คือ ฮารุจังล่ะ」

 

「แน่นอน」

 

 

「――ก็อย่างที่ว่าไป、『โนเนมจังกับฮารุจังจึงมีส่วนเกี่ยวข้องกัน』　ดังนั้นแล้วเรื่องไร้สาระแบบนั้นก็สมเหตุสมผลเช่นกัน」

 

「ห๊า！？　มันแปลกเกินไปแล้ว！　ใคร ๆ ก็ดูไลฟ์สดนี่ไม่ใช่รึไง」

 

 

「แน่นอน　ทว่าในทางกลับกัน 『ไลฟ์สดนี่』『９９％เป็นคอมเมนต์และกระดานข่าว、และ SNS ที่เขียนโดยภาษาญี่ป่น』นั่นคือทั้งหมด」

 

 

「……อะ」

 

ปัจจุบัน、หัวข้อในญี่ปุ่นเป็นเรื่องเกี่ยวกับ「RTAพิชิตชั้นที่５００」มากที่สุด

 

อย่างไรก็ตาม、นี่เป็นปรากฏการณ์ในเฉพาะที่เท่านั้น……กล่าวคือ、แม้แต่ในต่างประเทศ นี่เป็นปรากฏการณ์ที่ทราบเฉพาะผู้ใช้ที่ให้ความสนใจการจัดไลฟ์สดดันเจี้ยน และประเทศญี่ปุ่นเท่านั้น

 

「กล่าวอีกนัยหนึ่ง คนธรรมดาส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น　แม้แต่ในญี่ปุ่น……อย่างดีที่สุด ก็แค่ 20% ถึง 30% 　ฮารุจังกับโนเนมจัง、ฉันแน่ใจว่าคุณเข้าใจวัตถุประสงค์ของไลฟ์สดนี่เน๊ะ」

 

「ยะ、ก็ใช่หรอก แต่……」

 

 

「แล้ว、ใช่　ประเทศสมาชิกถาวร、ต่างคิดว่าร่างของโนเนมจังอยู่ภายในดันเจี้ยนแห่งนี้」

 

「ม๊า ก็แน่นอนล่ะนะ、จู่ ๆ ก็ปรากฎตัวขึ้นมาพร้อมกับชั้นที่ ５００、มอนสเตอร์ที่อยู่ข้างในจากชั้นประมาณชั้นที่１００นั้นเป็นชนิดใหม่ที่หมายถึงทรัพยากรมหาศาล และยังมีเรื่องแปลก ๆ อีกมากมาย」

 

 

「――หรือก็คือ」

 

 

「เนื่องจากแต่ละประเทศต้องการดันเจี้ยนระดับสูง」

 

「มันจะเป็นสิ่งที่คุณต้องการครอบครองให้ได้ แม้ว่าจะหมายถึงการร่วมมือกับศัตรูก็ตาม」

 

 

「และผูกขาดจากศัตรู」

 

「แทนที่จะปล่อยให้ไม่ได้รับการยืนยัน、แบบนี้ดีกว่าเยอะ」

 

 

「นั่นคือสิ่งที่ตัดสินใจไปแล้ว」

 

ชี่、ห้องใต้ดินเงียบไป

 

 

『……อุนิ๊ว……』

 

 

「！！！！！」

 

「！！！！！」

 

「！！！！！」

 

「！！！！！」

 

「！！！！！」

 

「！！！！！」

 

「！！！！！」

 

ทุกคนต่างตอบสนองต่อเสียงที่สะท้อนจากจอแสดงผลส่วนกลางที่มีภาพของ、ฮารุกับรุรุ、เอมิกับลิลี่、ร่วมทั้งคุชิมะ จิโฮะ

 

 

「……ฟู๊ว……」

 

「……สถานทูตและกองกำลังทหารที่ประจำการในประเทศแทบไม่มีการควบคุม」

 

「แต่เพราะว่าใช้ใบหน้าของอิฉัน……ก็เลยสามารถหยุดไว้ได้สักสองสามวันเน๊ะ」

 

 

「เอ๊ะ、เอาจริงเรอะคะ？」

 

 

「อืม　เพราะมาเธอร์ค่อนข้างมีหน้ามีตาในวงการเมือง、เธอจึงปลุกปั่นกลุ่มต่าง ๆ ในสหรัฐอเมริกา、อดีตสหพันธ์ และสาธารณรัฐได้พอสมควร」

 

「หากไม่เป็นเช่นนั้น、ท้องฟ้าเบื้องบนตอนนี้คงจะเต็มไปด้วยเฮลิคอปเตอร์ที่โบกสะบัดธงชาติสหรัฐฯ ไปแล้ว？」

 

――ท้องฟ้าเหนือเขตมหานคร

 

ไม่ว่าลูกพี่หญิงจะเพิกเฉยต่อข่าวสารและกิจการระหว่างประเทศมากแค่ไหนก็ตาม、แต่แค่จินตนาการก็ยังอดไม่ได้ที่จะทำให้หน้าซีดลง

 

「กำหนดเวลาคือ、７วัน」

 

 

「พวกเขาบอกว่าพวกเขาวางแผนที่จะบุกหลังจากที่กองทัพของประเทศแห่งอาหารเลิศรสและประเทศแห่งอาหารห่วยมาถึง และรวมตัวกัน」

 

「ประเทศนั้น、เริ่มดีขึ้นทุกวัน……แต่การทำอาหารก็ยังเป็นอาวุธทำลายล้างอยู่……」

 

「ม๊า แม้แต่ฝั่งตรงข้ามก็ยังหยิ่งสูงตระหง่านอยู่ดี」

 

 

「อะแฮ่ม　ยังไงก่อนอื่น、ตามกำหนดเวลาคือ７วัน――１สัปดาห์」

 

「อาโนー、หากเป็นเรื่องจริง」

 

「อุมุ　กำหนดเส้นตายการพิชิตของฮารุจัง、ไงน้อ」

 

「เอาจริงดิ」

 

ภารกิจพิชิตดันเจี้ยนที่ยากที่สุดในโลกกว่า 500 ชั้น ไม่ต้องพูดถึงญี่ปุ่นเลย――ในเวลาเพียง２สัปดาห์、มันเป็นเพียงงานของคนบ้าเท่านั้น

 

เป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่ที่เส้นตายคือวันเดียวกับที่อำนาจอธิปไตยของประเทศเจ้าของดันเจี้ยนแห่งนี้ถูกคุกคาม

 

「――โชคดีที่ต้องขอบคุณความพยายามของสหภาพยุโรป、จึงมีความเป็นไปได้ที่จะยืดเวลาออกไปอีก」

 

「จริงจังใช่ไหม」

 

 

「จริงจังจริงจจังสุด ๆ เลย　ลูกพี่หญิงเองก็คงเข้าใจใช่ไหม？」

 

「คนที่ผูกพันกับฮารุจังมาก――『พรินเซส』」

 

พรินเซส

 

ประเทศเล็ก ๆ ในยุโรปที่เป็นอิสระ、หลังจากภัยพิบัติดันเจี้ยน 

 

「……จริงจังมากเรอะ」

 

「จริงจริง」

 

 

「ทุกคนที่อยู่ที่นี่、กำลังวางแผนที่จะพยายามใช้คอนเน็กชั่นที่มีอยู่ให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้……ตั้งใจทำงานจนนาทีสุดท้าย　จนกว่าฮารุจังจะไปถึง『น้ำพุ』อย่างปลอดภั……และบอกความปรารถนาของฮารุจัง、แล้วกลับมา」

 

 

「อะไรจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นก็ต้องปล่อยให้เกิด　แม้ว่าจะหมายถึงการยอมแพ้ที่จะไม่มี『สาวน้อยฮารุจัง』อีกต่อไป」

 

「อ้าー、น่าเสียดายที่เธอจะไม่ใช่สาวน้อยอีกต่อไปแล้ว แต่นั่นก็ควรเป็นเช่นนั้นเน๊」

 

「อืม、ทว่าพวกเขาคงไม่คาดคิดหรือเชื่อว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จะ『กลับ』ไปเป็นผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่」

 

 

「สำหรับตัวตนที่แท้จริงของฮารุจังนั้น、จำกัดอยู่เพียงปฐมกาล และไม่กี่คนที่คุณสามารถไว้วางใจได้อย่างแน่นอนเน๊ะ」

 

「……………………………………งั้นสินะ」

 

 

「ม๊า ลูกพี่หญิงช่วยดื่มไวน์ที่เรียงกันหน่อยสิ　อะ、แต่ทำงานออนไลน์น่ะ」

 

 

「ฟู๊ว」ลูกพี่หญิงถอนหายใจ、และตบแก้มทั้งสองข้าง――ก่อนที่เธอหยิบจะสมาร์ทโฟนออกมา

 

 

「……ฉันเองก็ต้องลงมือเหมือนกัน」

 

「เอ๊ะ？　ไม่สิ、แต่ว่าเธอเป็นคนธรรมดา」

 

บนหน้าจอสมาร์ทโฟนของเธอ、มีโลโก้ของบริการแชทบางอย่าง

ก่อนที่เธอจะถือขึ้นมาให้ทุกคนดู

 

「พวกคุณทั้งหลาย、ตัดสินสิ่งที่ฉันพูดไปแล้วสินั？」

 

「เอ๊ะ？　เอ๋、ม๊า」

 

 

「……เซิร์ฟเวอร์『ฮารุคิ๊วโชตะโกะ โมเอะโมเอะคิ๊ว』ของฉัน」

 

 

「อุว๊าก……」

 

「อุว๊าก……」

 

「เซ้นทางภาษานั้น……」

 

「ต่อให้เป็นโนเนมจัง……」

 

 

「จงฟังฉัน」

 

ลูกพี่หญิงแตะจออย่างบ้าคลั่ง

 

「――เน๊　รู้รึเปล่า？　เซิร์ฟเวอร์แห่งรักโชตะโกะของฉัน ――มีอยู่ล่ะเน๊……เหล่าสุภาพสตรี、และหญิงสาวที่ไม่สามารถเปิดเผยชื่อต่อสาธารณะได้　เช่นเดียวกับในต่างประเทศด้วย」

 

ใช่、และสิ่งที่ทุกคนคิดเมื่อเห็น OL (สาวออฟฟิศ)ด้วยรอยยิ้มอันน่าสะพรึงกลัว

 

――――――โชตะคอนโคตรอันตราย

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 95

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/95/

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

ไร้สาระ

วันนี้เข้าช่วงปลายเดือนพฤศจิกายนแล้วแท้ๆ แต่กลับฝนตก แถมยังตกแบบกวนบาทาม๊าก เพราะตกแต่ฝั่งขายของ ข้ามไปหน่อยก็แทบไม่ตกแล้ว

แล้วเพราะมันไม่น่าจะตก เลยไม่ได้เตรียมร่มไว้ ต้องวิ่งวุ่นเอามากาง ดีที่ใส่ติดรถไว้ตลอด ไม่งั้นได้ตากฝนแน่ๆหนาวๆแน่ ฮา

Favorite