[นิยายแปล(WN)] โลลิเฮดช็อต TS shitakara kakurete danjon ni mogutteta boku ga aidoru-tachi ni mi bare shite yūmei haishin-sha ni naru hanashi 90 『ไลฟ์สด RTA ５００ชั้น：โลลิม.ต้น』２

ตอนที่ 90 『ไลฟ์สด RTA ５００ชั้น：ชั้นระดับกลาง』２

 

ในขณะที่ผมกำลังเพลิดเพลินกับเสียง กลิ่น และแสงจากกองไฟที่ดังเปรียะ ก็ได้ยินเสียงที่จริงจังของทุกคน

 

「……เหลืออีก３００ ชั้น　กับเวลาอีกเพียง ７ วันเท่านั้น」

 

「ตามการคำนวณง่าย ๆ ก็ต้องลงไปให้ได้วันล่ะ ５０ชั้นเน๊ะ　แม้ว่าความเร็วในการพิชิตในช่วง３วันแรก……จะเป็นไปตามที่วางแผนไว้เดิมก็ตาม」

 

「นั่นสิเน๊ะ、วันนี้พวกเราก้าวหน้าไปเพียงไม่กี่ชั้นเท่านั้นเอง……」

 

「ตามที่คาดไว้ ยิ่งดำดิ่งลึกเท่าไร มอนสเตอร์ก็จะแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น……ไม่เพียงแค่นั้น แต่ล่ะชั้นก็มีแต่จะใหญ่ขึ้นตามไปด้วยเน๊ะ ……」

 

【ที่จริงมันเกินกว่าที่คาดการณ์ไว้อีกค่ะ……ใช่、แม้แต่ในประเทศของฉัน ก็ยากที่จะเจออะไรแบบนี้……】

 

ว่าไปแล้วประเทศของลิลี่ซัง、ดูเหมือนจะถูกเรียกว่า ฮอตสปอต และเห็นได้ชัดว่ามีดันเจี้ยนที่มีเลเวลสูงผิดปกติเน๊ะ

 

นั่นเป็นสาเหตุที่ลิลี่ซังทะลุไปถึงเลเวล ２５ 、ซึ่งถ้าหากว่าเธออาศัยอยู่ในญี่ปุ่นแล้วมีเลเวลสูงขนาดนี้ เธอก็จะไม่มีปัญหาอะไรเลย

 

โลกใบนี้มันใหญ่มากเลยเน๊

 

ญี่ปุ่นไม่ใช่จุดฮอตสปอต ดังนั้นคุณภาพเลเวลของดันเจี้ยน……ดูเหมือนจะ「ปานกลาง」、หากผมแข็งแกร่งขึ้น ผมก็อยากจะพูดเกี่ยวกับเรื่องของต่างประเทศเช่นกัน

 

แต่การไปต่างประเทศมันลำบาก ดังนั้นยังไงก็ได้ 

 

「ค่ะ……２００ ชั้นจากทั้งหมด ５００ ชั้น ว่าไปแล้วก็อาจรู้สึกเหมือนดูตื้น、แต่การพิชิตของฮารุก่อนหน้านี้อยู่ระหว่างชั้นที่ ２５０ถึงชั้นที่２００、ตั้งแต่แรกเลย ต่อให้เป็นกลุ่มระดับสูงก็ยังเป็นเรื่องยากที่จะไปให้ได้เกินชั้นที่ ２００ ค่ะ　……คงคิดว่าตัวเองจะเข้าใจแล้ว、แต่ในความรู้สึกแล้วกลับไม่เข้าใจอะไรเลยเน๊ะ」

 

เอมิซังเป็ฯคนจริงจังเสมอ

 

โดยพื้นฐานแล้ว กล้องของทุกคนจะไม่ปิดเว้นแต่ว่าช่วงที่พวกเธอเข้านอนในเต็นท์、ในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา เอมิซังจึงต้องใช้ชีวิตอย่างโดดเดียว และต้องซ่อนความเป็นเฮ็นไตของตัวเองเอาไว้

 

……เหมือนกำลังต้องฝืนตัวเองเอาไว้ แต่ในเมื่อเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ ดังนั้นโปรดยกโทษให้ผมด้วย

 

ผมเข้าใจความรู้สึกนั้นได้ดีเลย

 

ก็เป็นผู้ชายนิหน่า

อดีต 

 

ม๊า ถึงช่วงนี้ผมจะกลายเป็นสาวน้อยและลืมไปเกือบหมดแล้ว แต่สักวันผมจะเอากลับมา จะสามารถนึกออกอีกครั้ง 

 

【การไตร่ตรองของเอมิโอเน่จังนั้นชัดเจน】

【เป็นคนจริงจังจริง ๆ เน๊】

【สมเป็นลีดเดอร์จริง ๆ เน๊】

【ลีดเดอร์คือฮารุจัง……ไม่ใช่เหรอเน๊】

【อืม、เอมิจังต่างหากเน๊】

 

【ฮารุจังเป็นมาสคอตเน๊ะ　ของพิชิตดันเจี้ยน】

【มาสคอต（นางฟ้ามือระเบิด】

【อย่าทำให้นึกถึงสิ……พยายามลืมอยู่แท้ ๆ……】

【เข้าใจเลย】

【คุณไม่สามารถเคลื่อนย้ายฮารุจังโดยไม่ได้รับอนุญาตล่ะ……】

【ฮารุจังพึมพำเงียบ ๆ……ได้โปรด……】

 

ผมเริ่มคิดเรื่องนี้ ขณะเพลิดเพลินกับการชิมเนื้อสัมผัสของเห็ดที่เรียกว่า โคริโคริ

 

ผมไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่、แต่เหมือนว่าจริง ๆ แล้วดันเจี้ยนนี่ก็ดูเหมือนว่าจะเป็น「ดันเจี้ยนความยากต่ำ」เมื่อเปรียบเทียบกับมาตรฐานทั่วไปของญี่ปุ่น

 

อย่างน้อยก็สำหรับคนที่เลเวลต่ำกว่าทางนี้

 

เพราะอย่างงั้นผมเลยคิดว่าที่นี่คงเป็นเรื่องง่ายสำหรับกลุ่มชั้นนำของประเทศ、แต่ว่าประมาณตั้งแต่ชั้นที่ １００ ลงมา……ดูเหมือนว่าสิ่งต่าง ๆ จะรุนแรงขึ้นทันทีตั้งแต่วันที่ ３ เป็นต้นมา 

 

ชั้นต้นมีความยากต่ำ、และหลายสิบชั้นคือ ความยากปานกลาง……จากนั้นก็กลายเป็นความยากระดับสูงขึ้น

 

แค่「เหมือนจะ」？

 

ก็แบบผม、ส่วนใหญ่มักจะหลับตลอดเลย

 

ผมเองก็ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ แต่ก็ง่วงอยู่ดีน๊า……ในสัปดาห์ที่ผ่านมา、ผมนอนหลับประมาณ １５ ถึง １８ ชั่วโมงต่อวัน 

 

ร่างกายนี้、เป็นของสาวน้อย ดังนั้นหากผมอยากนอนก็สามารถนอนได้ตามปกติเน๊……ถึงจะรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกไปนิดหน่อยน๊า

 

ผมยังไม่ได้พูดอะไรมากนักเกี่ยวกับอาการไม่สบายนี้、แต่ว่าถ้าอาการแย่ลง ผมจะคุยกับคุชิมะซังเอง

 

【ปกติจะยากสุด ๆ เลยจริงไหม、กับการมาให้ถึงที่นี่】

【อย่างแรกเลย ฉันยังไม่เคยไปถึงครึ่งทางของชั้น ２００ ด้วยซ้ำ】

【หลักฐานสำคัญคือ ถ้าเป็นดันเจี้ยนในประเทศขีดจำกัดคือชั้นที่ ２５０……】

 

【ถ้าลองค้นดูก็พบว่าดันเจี้ยนที่มีมากกว่า ３００ ชั้น ทั่วโลกก็มีไม่ถึง １００แห่งเน๊】

【แม้จะบอกว่ามีเลเวลระดับสูงอยู่ในต่างประเทศ แต่นั้นก็เพียงเพราะประเทศพวกนั้นมีพื้นที่ขนาดใหญ่กว่า、แต่ท้ายที่สุดแล้ว ถึงจะค่อนข้างแข็งแกร่งแต่ก็มีเพียงแค่ ２５０ ชั้น】

 

【ดูเหมือนว่าสถานที่ในประเทศล่าสุดที่ฮารุจังเคยพูดถึงว่าเคยดำดิ่งมา……นั้นมีมากกว่า３００ชั้น】

 

【อ้า、ดันเจี้ยนนั่นน๊า　สมาคมเริ่มการสอบสวนแล้ว、แต่ดูเหมือนว่าจำนวนชั้นยังคงอยู่ที่ １００ ชั้น อาจเป็นเพราะการปรวนแปรเสร็จสิ้นแล้ว】

【เอ๋……】

【มะ、ม๊า、จากเอกสารสำคัญดูเหมือนว่าการพยายามพิชิตของฮารุจังนั้นเป็นเรื่องจริง……】

 

「เคปปุ」

 

มุ

 

ดูเหมือนว่าหนังท้องจะตึงซะแล้ว

 

พออิ่มแบบนี้ก็กินต่อไม่ได้แล้ว

รู้สึกหนักใจกับข้อจำกัดทางกายภาพของตัวเองจัง

 

【น่ารัก】

【ยังไงก็ตาม เธอกินตลอดเวลาในขณะที่ทุกคนกำลังคุยกันเลยน๊า ฮารุจัง】

【ชอบเธอที่กินเยอะ ๆ ล่ะ】

【กินอีกเยอะ ๆ เลย……】

【กินอีก……ไม่สิ เอาจริงนะ】

【ถ้าลมแรงพัดมารู้สึกเหมือนจะถูกพัดปลิวไปได้เลยเน๊、ฮารุจัง……】

 

【จริง ๆ แล้วตอนที่ไปช่วยรุรุจัง เธอบินไปจนถึงชั้นบนสุดน๊า】

【จำได้เลย คุสะ】

【ไม่ใช่คุสะสิ】

【อิย๊า ม๊า ว่าไปแล้วตอนนั้นก็ตื่นเต้นมาก……】

 

「ฟู๊ว」

 

รู้สึกว่ากินมากเกินไปนิดหน่อยน๊า

 

【ถึงจะรู้สึกหิว、แต่ว่าปริมาณที่กินก็น้อยมากเน๊ะ……】

【ใช้เวลาเป็นสองเท่าของคนอื่น ๆ แต่ก็กินแค่ครึ่งหนึ่งของทุกคนเน๊ะ……】

【อืม……รุรุจังที่กินในปริมาณเท่ากันก็กินเสร็จแล้ว、แต่ของฮารุจังยังมองไม่เห็นก้นชามเลยเน๊……】

【สมเป็นสาวน้อยจริง ๆ น๊า】

 

【หรือว่าบางที:ฮารุจัง、เพราะยากจนจึงต้องกินของในดันเจี้ยนให้อิ่มท้อง】

【เพราะท้องเล็ก เลยพอใจกับสิ่งแบบนั้น】

【ฟุว๊า】

【น่าเศร้าอะไรขนาดนั้น】

【ดีล่ะ、ให้เงินบริจาคจำนวนน้อยนิดในระดับฮารุจังไม่คิดส่งคืนดีกว่า】

 

【นี่คือแคมเปญระดมทุนล่ะ、ฮารุจัง……และเพื่อมื้ออร่อยกับคุณพ่อ……】

【แต่ระวังไว้ล่ะ、โนเนมจังจะโยนเงินคืนให้คุณแม้ว่าคุณจะโยนเงินไปโดยไม่คิดก็ตาม】

【โนเนมจังจะทำจามที่ฮารุจังบอกว่า「กรุณาคืนเงินให้ด้วยครับ」ล่ะ】

【น่ารัก】

【สุนัขผู้ภักดี】

 

 

【สุนัข？】

 

 

【ใช่ใช่】

【คุสะ】

【โนเนมจังมีคุณสมบัติของสุนัขเหรอ……？】

【ไม่สิ、ความหึงหวงนั้นต้องเป็นแมวแน่ ๆ】

【แมวคือ ฮารุจังจริงไหม？】

【ก็ใช่หรอก】

【ม๊า ไม่เห็นเป็นไร、จะแมวกับสุนัข หรือแมวด้วยกัน】

【นั่นสินะ……】

 

ซุปเห็ดยังลอยเหลืออยู่ในชาม

 

……ดีเกินกว่าจะเสียไป

แต่ยังไงก็ตาม、ท้องของผมตอนนี้แน่นแล้ว 

 

「……ฮารุซามะ、อิ่มแล้วเหรอคะ？」

 

「ขอโทษเน๊ะ、ผมกินได้ไม่หมด」

 

「ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ！　เพียงแค่ได้อาหารให้ฮารุซามะได้ลิ้มรส ก็ย่อมรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้เป็นเนื้อและเลือดของฮารุซามะแล้วค่ะ！」

 

【คุสะ】

【ความแอบชอบใครสักคนของลิลี่จังช่างสุดยอด】

【พุ่งเป็นเส้นตรงเข้าใส่ฮารุจังเลยน๊า、ตั้งแต่เข้าร่วมดันเจี้ยนแล้ว】

【ยังไงดี สีหน้าของลิลี่จังดูน่ากลัวนิดหน่อย……รอก่อน เป็นแค่ข้อเท็จจริงをををををををををををををををを】

 

【อ้าー】

【อีกหนึ่งชีวิตอันล้ำค่าแด่โนเนมจัง……】

 

 

「……………………………………」

 

 

【รุรุจังเฝ้าดูการแลกเปลี่ยนอย่างเงียบ ๆ】

【รุรุจังน่ากลัวー】

【แต่ก็ไม่น่ากลัวเท่าตอนแรก】

【อ้า……ตอนนี้แค่กำลังจับตาดูอยู่น๊า……】

 

อืม

 

รุรุซัง、ถึงจะดูไม่เยอะเท่ากับเมื่อก่อน แต่ว่าเธอก็ยังมองมาเหมือนพูดว่า「ผมที่เหมือนน้องสาวถูกแย่งไปแล้ว！」ประมาณนั้นเน๊ะ

 

ถึงแม้ว่าหากพิจารณาจากอายุและเพศที่แท้จริงแล้ว ผมก็เป็นเหมือนพี่ชายคนโตเน๊

 

ลิลี่ซังพูดว่า「หากทานไม่หมด จะปล่อยให้เป็นหน้าที่ดิฉันได้ไหมคะ」ผมเลยยกชกชามให้กับเธอ

 

ลองคิดดูแล้ว มันรู้สึกเหมือนเป็นการสิ้นเปลืองเพราะคงต้องทิ้งมันไป แต่เธอกลับบอกว่า「ไม่เสียเปล่าแน่นอนค่ะ」、ผมเลยยอมแพ้

 

เรื่องนั้นยังไงก็ได้แล้วกัน、แต่สุดท้ายแล้วการที่ความเร็วในการเดินช้าลงนั้นไม่ดีเลยเน๊

 

หืม――……ผมยังมีพลังเวทมนตร์ประมาณ １０หน่วย

จากประมาณ １０００หน่วยล่ะ

 

ยะ、ทว่าก็เป็นแค่การประมาณการแหละเน๊ะ……โฮร่า、ก็เครื่องมือที่สามารถใช้แสดงค่า HPเอย MP เอยนั้นหายากมาก

 

「……ฮารุซา……ง」

 

「ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปให้ผมเข้าร่วมด้วยไหมครับ、เอมิซัง」

 

 

เอมิซังรู้สึกตัวสั่นด้วยความประหม่า

 

เด็กคนนี้จริงจังจะจริงจังพอ ๆ กับคุชิมะซัง ตราบที่อีกฝ่ายไม่ใช่สาวน้อยล่ะน๊า

 

【เอ๊ะ】

【อ้า……】

【ข่าวร้าย・ความสงบสุขของพวกเรากำลังจะจบลงแล้ว】

【ก็พอเข้าใจอยู่หรอก……ยอมแพ้】

【นั่นสิเน๊……แปลว่าฮารุจังไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเคลื่อนไหวแล้วเน๊……】

 

มาดูผู้คนตั้งแคมป์กันดีกว่า

 

ทุกคนเหมือนจะก้มหน้าหรือนอนราบกันหมดไม่เหมือนตอนแรกเลย

 

บางทีพวกเราอาจจะไม่ใช่ของแปลกแล้วล่ะมั้ง、แล้วก็พวกเขาเองก็คงจะเหนื่อยจากความยากลำบากในดันเจี้ยนเหมือนกัน……บางที ขวัญกำลังใจอาจกำลังตกต่ำกันทั้งสองฝ่าย

 

【ยังไงก็เถอะ ดันเจี้ยนนี่จริง ๆ แล้ว……คืออะไรกันแน่？】

【ฉันคิดเรื่องนี้ตั้งแต่แรก、แต่มันไม่ยากเกินไปเหรอ？】

 

【ก่อนอื่น แต่ละชั้นมีขนาดใหญ่มาก、และมีกับดักและมอนสเตอร์มากมาย】

【ยิ่งกว่านั้น มอนสเตอร์มีสีและรูปแบบพฤติกรรมที่แตกต่างกัน ดังนั้นประสบการณ์เก่า ๆ จึงไม่น่าเชื่อถือ】

【และมีเวลาจำกัด ก็เลยยิ่งสร้างความวิตกกังวลทางจิตใจ】

【ยิ่งกว่านั้นจำนวนคนยังน้อยเกินไปเมื่อเทียบกับขนาดและความยากของดันเจี้ยน】

 

【ฮัลโหลฮัลโหล โนเนมจัง？】

 

 

【ไม่ได้】

 

 

【ชิส์ー】

【คุสะ】

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 89

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/89/

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

Favorite