[นิยายแปล(WN)] โลลิเฮดช็อต TS shitakara kakurete danjon ni mogutteta boku ga aidoru-tachi ni mi bare shite yūmei haishin-sha ni naru hanashi 89 『ไลฟ์สด RTA ５００ชั้น：ชั้นระดับกลาง』１

ตอนที่ 89 『ไลฟ์สด RTA ５００ชั้น：ชั้นระดับกลาง』１

 

【ซ้า】

【１สัปดาห์ที่ผ่านมา、มีเรื่องมากมายเกิดขึ้นเน๊】

【มากมายเน๊】

 

【เหล่าแร๊งเกอร์ภายใต้การนำของเอมิจังทำการพิชิตผ่านไปด้วยความเร็วสูงสุด】

【น่าทึ่งมากเน๊ะ】

【น่าทึ่งมาก】

【ทั้งความร่วมมือและพลังการต่อสู้ของแต่ละคนก็น่าทึ่งมากเน๊ะ】

【เพียงแค่นั้นก็อยู่ในเลเวลที่น่าประทับใจแล้วเน๊ะ】

 

【แต่การแสดงที่แท้จริงคือฮารุจังล่ะเน๊ะ】

【ฮารุจังนั่นเองเน๊ะ】

【กลุ่มแนวหน้าจะเริ่มพิชิตต่อในตอนเช้า】

【กลุ่มกองหลังก็จะติดตามไป】

 

【นอกจากนี้ฮารุจังก็หลับอยู่ที่ด้านหลัง】

【ทำไมกันฮารุจัง、ไหงถึงนอนหลับอีกครั้งหลังอาหารเช้าทันที？】

【ก็ง่วงนอนไง】

【งั้นเร๊อออ】

【ถ้าง่วงนอนขนาดนั้นก็ช่วยไม่ได้เน๊】

 

【แล้วก็มีคนพยายามปลุกฮารุจังให้ตื่นตอนเที่ยง】

【โดนปลุก】

【ให้กินข้าวเที่ยง】

【จะมีรุรุจังorลิลี่จังอยู่ข้าง ๆ เสมอ】

【เป็นดังการได้เห็นสิ่งที่สวยงามเน๊】

【เป็นสวรรค์เน๊】

 

【ทุกคนก็ทำงานอย่างหนักนับตั้งแต่นั้นจนถึงค่ำ】

【ทุกคนพยายามอย่างเต็มที่】

【พยายามเข้า】

【แต่ฮารุจังยังหลับต่อไป】

【ก็ง่วงนอนเน๊】

【ง่วงง่วงเน๊】

 

【อาบน้ำตอนเย็น】

【อาบน้ำ！】

【แต่พวกเราไม่ได้รับอนุญาต】

【เศร้า】

【พวกข้าก็เสียใจ】

【ปฐมกาลเองก็เสียใจ】

【ปฐมกาล……】

 

 

【เศร้า】

 

 

【โนเนมจังเองก็เสียใจ】

【คุสะ】

【คิดว่าโนเนมจังเศร้ามากเน๊……】

【โนเนมจังผู้เรียนรู้มากกว่าอารมณ์】

 

【แล้ว、ความสงสัยที่ว่าฮารุจังแอบตื่นขึ้นมากลางดึกเพื่ออ่านหนังสือถูกกล้องของฮารุจังปฏิเสธโดยสิ้นเชิง】

 

【หลับอย่างเดียวเน๊ะ】

【เก่งมากฮารุจัง】

【ทุกคนถูกฆ่าตายขณะเธอหลับเน๊ะ】

【เป็นASMRไงเน๊ะ】

 

【เช่นนั้น ฮารุจังเป็นคนเดียวที่มี１ สัปดาห์อันเงียบสงบ】

【แนวหน้าเต็มไปด้วยศพ】

【อิย๊า ม๊า ทั้งหมดนี่คือ อุปกรณ์ เสบียง และบุคลากรที่อยู่ในกลุ่มที่ดีที่สุดในประเทศแล้ว】

【แต่ระดับความยากของดันเจี้ยนคือ……】

【เป็นระดับความยากตามมาตรฐานของฮารุจังเน๊ะ、เดาว่าโนเนมจังเองก็เสริมความแข็งแกร่งให้มากเกินไปใช่ไหมเน๊】

 

 

【เฉิดฉาย】

 

 

【น่าร๊าก】

【คุสะ】

【ม๊า、อืม……ก็น่ารักเน๊ะ แต่……】

【สิ่งที่คุณทำอยู่มันทำให้แย่ลงมากเน๊ะ】

【มีคนจำนวนไม่น้อย、ต้องกลับบ้านโดยสายรัดข้อมือเน๊ะ……】

 

อาー

 

รู้สึกเหมือนผิวของผมรู้สึกดีขึ้นมากเลย

 

นั่นไง、กำลังจะบอกว่าผิวของผมรู้สึกชุ่มชื้นและผ่อนคลาย เพราะถูกขังอยู่ในดันเจี้ยนมานานใช่ไหม？

 

ความชื้นสูง แต่อุณหภูมิต่ำ

 

พูดอีกอย่าง มันเป็นสภาพแวดล้อมที่สมบูรณ์แบบสำหรับผมที่ชอบอาศัยอยู่กับเห็ดตรงมุมห้อง

 

นี่นะ、ยิ่งลึกลงไปมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเกิดความรู้สึกเช่นนี้มากขึ้น แต่มันเพราะอะไรกันน่ะ？

 

อะ、พอลองคิดดูแล้ว บางทีอาจจะเริ่มเป็นแบบนี้ ตั้งแต่ตอนที่ผมเคยไปถึง「น้ำพุอธิษฐาน」เมื่อ １ ปีที่แล้วก็ได้？

 

ที่นั่น、ผมสามารถลงไปถึงที่นั่นได้ด้วยการใช้กับดักวาร์ปมากมายซึ่งสะดวกมากเลยล่ะ แต่มันรู้สึกยังไงกันแน่――――

 

「……แย่แล้วเน๊ะ」

 

เสียงของคุชิมะซังทำให้ผมลืมส่วนที่สำคัญที่สุดไป

 

เอ๊ะ？

 

แย่แล้ว？

 

「มุ、เห็ดนี้เหรอครับ」

 

อร่อยใช่ไหม？

เหนือสิ่งอื่นใดผมแนะนำแล้วจริงไหม？

 

「ไม่ใช่ค่ะ……เป็นเรื่องการพิชิตค่ะ ฮารุซัง」

 

「งั้นเหรอครับ　งั้นก็แล้วไป」

 

ผมรู้สึกหดหู่เมื่อมีคนบอกให้ผมไม่ชอบในสิ่งที่ผมชอบเน๊ะ

 

ผมเกือบจะเกลียดคุชิมะซังอยู่พักหนึ่งแล้ว、แต่เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังพูดอย่างอื่นอยู่ ผมก็เลยใจเย็นลง

 

……ร่างกายนี้……เป็นเรื่องน่าหนักใจที่จะมีอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ที่รุนแรงแบบนี้

 

ผมพยายามไม่แสดงมันให้เห็นผ่านทางสีหน้า เลยคิดว่าน่าจะไม่มีใครสังเกตเห็น

 

【คุสะ】

【ฮารุจังเริ่มโกรธขณะเคี้ยวอาหารเย็น】

【คิชิม๊าจ๊างก็โชคไม่มีเลยเน๊】

【คุชิมะ จิโฮะจ๊าง！】

【เธอกลายเป็นคนมีชื่อเสียงเรียบร้อยแล้วเน๊】

【ก็แบบเป็นผู้เชี่ยวชาญเฉพาะของฮารุจัง……】

 

【มันเข้าใจได้ง่ายมาก เพราะฮารุจังจะดูหน้าบูดบึ้งเล็กน้อย และพองแก้มยุ้ย ๆ ให้บวมขึ้น、ขณะที่เธอไล่ตามสิ่งต่าง ๆ จนกว่าเธอจะพอใจเน๊】

 

【แค่ทำหน้ามุ่ยและประท้วงเน๊ะ】

【น่ารักมากเน๊ะ】

【อ้า……！】

【ฮารุจังอาจดูทำตัวเป็นผู้ใหญ่ แต่เธอก็ยังเป็นแค่เด็ก】

【บางครั้งให้ความรู้สึกเหมือนเป็นผู้ใหญ่ แต่ก็ยังเป็นแค่เด็ก……】

【ดีย์……】

 

【แต่จังหวะเวลามันแย่นิดหน่อยเน๊ะ、หางม้าจิโฮะจัง】

【ดันเป็นเวลาที่ฮารุจังกำลังยัดเห็ดแสนอร่อยจากดันเจี้ยนเข้าปากเน๊ะ】

 

【ถึงแม้ว่าลิลี่จังจะเป็นคนทำมาให้ก็ตาม】

【ลิลี่จังเตรียมอาหารเย็นให้ฮารุจังและคนอื่น ๆ ทุกวัน】

 

【รุรุจังทำหน้าซับซ้อนทุกครั้งที่ได้ลิ้มรส】

【รู้สึกประมาณว่า「มันอร่อย แต่ฉันอยากจะเตรียมมันเอง……」ล่ะ】

【ความหึงหวงของยูริน่ากลัว】

【อ้า……】

【ความอดทนอันขุ่นมัวสไตล์โชโจมังงะ】

【ไม่เป็นไรหรอก、นั่นคือรุรุจังจริงไหม？】

【ใช่เลย ถูกต้องแล้ว】

 

【เอมิจังกับคุชิมะจังมองด้วยสายตาอบอุ่น ๆ】

【ฮารุจังเรียกเธอว่า「คุชิมะซัง」＆รุรุจังเรียกเธอว่า「จิโฮะจัง」เท่ากับชื่อของเธอโดนบัซ(เปิดเผย)ซะแล้ว คุสะ】

 

【มะ、ม๊า、ความจริงที่ว่าเสียงไม่ได้ถูกโมเสคก็มีความหมายความว่าอย่างนั้นแหละ、คุชิมะ จิโฮะจัง OK กับการถูกเปิดเผย、แถมตั้งแต่แรกก็โชว์หน้าออกมาแล้วด้วย……】

 

【พะ、เพราะเธอเป็นผู้พิทักษ์ของฮารุจัง……】

【ถ้าไม่มีปัญหากับงานในฐานะทีมกู้ภัยก็พอ……】

【เหนือสิ่งอื่นใดคือน่ารัก……】

【ฉันอยากถูกประธานนักเรียนคุชิมะดุ】

【เข้าใจเลย】

【อยากโดนดุอย่างใจเย็น……】

【ฉันต้องการถูกสอบสวนอย่างมีเหตุผลและใจเย็น】

 

ผมรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เพราะผมเพลิดเพลินกับผัดเห็ดที่แสนอร่อยนั่นจริง ๆ、แต่ว่าพอเงยหน้าขึ้นก็เห็นทุกคนมีสีหน้าแปลก ๆ

 

「อะแอ่ม……ณ วันนี้、เรายังไปไม่ถึงเป้าหมายที่ตั้งไว้เท่าที่ควรค่ะ」

 

「ใช่ค่ะ……เป้าหมายในตอนแรกคือ５０ชั้นต่อ １ วันเพื่อที่ให้มีเหลือเพียงพอ」

 

「เอ๊ะโตะ、หลังจากทะลุชั้นที่２００ไปแล้วจะดำเนินการยังไงดี」

 

「ค่ะ、เรื่องนั้นคงพูดได้แค่ว่าทุกคนต้องเอาชนะบอสชั้นที่ ２００ให้ได้ก่อน……นั่นแหละค่ะ」

 

 

「อ้าー、ถ้าฉันเข้าใจไม่ผิดมีคนถูกส่งกลับไปแล้วประมาณ ２คนสินะ」

 

คุชิมะซังกับเอมิซังไม่กินเห็ดของผมอย่างแน่นอน

รุรุซังกับลิลี่ซังจะกินเห็ดของผมแน่นอน

 

แต่ดูเหมือนทุกคนกำลังคุยกันอย่งจริงจังอยู่

 

ขอโทษเน๊、ผม、มักจะไม่ฟังอะไรเลยเวลากินข้าว

 

「งั่มงั่มงั่มงั่มงั่มงั่มงั่ม」

 

【ฮารุจังกำลังยัดเข้าปากอย่างจริงจัง……】

【นี่แหละสาวน้อย】

【ว่าแต่ทำไมฮารุจังถึงได้ชอบเห็ดมากขนาดนั้นล่ะ？】

【คิดว่าบางทีอาจจะคิดว่านั่นเป็นความสำเร็จของตัวเอง】

【อ้า……】

【คุสะ】

 

【น่ารัก】

【คลุ้มคลั่งหวังที่จะได้กินจนน่ารัก】

【เหมือนกับเหยื่อที่จับมาได้เองน๊า……】

【กะแล้วว่าเป็นแมวจริง ๆ สินะ？】

 

【หมา แมว แฮมสเตอร์ ฯลฯ ก็เป็นแบบนี้เน๊ะ……】

【ลูก ๆ ก็น่าประทับใจเช่นนี้แหละ？　เพราะว่าพวกเขาน่ารัก】

 

【　　　　　　　　】

【　　　　　　　　】

【　　　　　　　　】

【　　　　　　　　】

 

【โปรดหยุดเถอะ、มันได้ผลกับคนโสด】

【ข้า、เมื่อฮารุจังกลับมาอย่างปลอดภัย ข้าจะเริ่มมองหาการแต่งงาน……】

【ฉันไม่สนใจรายได้ต่อปีหรือหน้าตา ตราบใดที่นิสัยตรงกัน……】

【ใช่แล้วล่ะน๊า、ฉันจะไม่สนใจความคิดเห็นของคนรอบข้าง……】

【ฟังคำแนะนำเพิ่มเติม รู้จักตัวเอง และหาคู่……】

 

【ใช่แล้ว、ลดเครื่องกีดขวางลงตามอายุให้เหมาะสมกับวัย ……】

【คงจะดีถ้าสามารถหาคุยกับคนที่อายุบวกลบสัก ２、３ กับตูข้าได้……】

【ฉันจะยังคงทำงานแม้ว่าจะมีลูกก็ตาม และฉันตระหนักได้ว่าถ้าเราทั้งคู่ทำงาน ฉันก็ไม่ต้องกังวลกับรายได้ต่อปีของฝั่งชายมากนัก……】

【อย่างแรก โปร์ไฟล์ทุกคนที่ปรากฏใน SNS ทุกวันนี้ได้รับการตบแต่งแล้ว……ฉันเองก็ทำ……】

 

【ต้องขอบคุณฮารุจังที่ทำให้คนโสดมีทัศนคติเชิงบวกมากขึ้น】

【ใช่เลยถูกต้อง、แค่นี้ก็ทำให้เกิดความปรารถนาที่อยากจะคุ้มครองมากมาย】

【น่ารักจังเลยน๊า……】

【อยากไปคิ๊ว ๆ ด้วยเลย……ถึงแม้ว่าข้าจะเป็นผู้ชาย แต่ก็เข้าใจ……】

【เข้าใจเลย】

 

 

【ความเข้าใจ】

 

 

【เข้าใจไหม โนเนมจัง　นั่นคือความรักยังไงล่ะ】

 

 

【ความรัก】

 

 

【ใช่】

【โนเนมจังที่เข้าใจเรื่องนั่น……เป็นตัวตนที่ชาญฉลาดเหมือนมนุษย์แล้ว】

 

 

【สหาย】

 

 

【ใช่แล้ว】

【คุสะ】

【โนเนมจังกับพวกเรากำลังสื่อสารกันอย่างเต็มที่】

【นี่คือการสื่อสารข้ามสายพันธุ์……！】

 

【จ๊า โนเนมจัง、ขอร้องในฐานะเพื่อน　ช่วยปล่อยฮารุจังที♥】

 

 

【ศัตรู】

 

 

【เรื่องนั้นยังโหดร้ายตามที่คาดไว้！？】

【คุสะ】

【ปฏิกิริยาของโนเนมจังตอบสนองมากเกินไปแล้ว】

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 89

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/89/

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

วันนี้ไปขายของช่วงบ่ายแล้วเจอความร้อนอบอ้าว กลับมานี้ตัวร้อนรุ่มไปหมดเลย พอกินยาดันรู้สึกแย่หนักกว่าเดิมด้วย ฮา…………

Favorite