[นิยายแปล(WN)] โลลิเฮดช็อต TS shitakara kakurete danjon ni mogutteta boku ga aidoru-tachi ni mi bare shite yūmei haishin-sha ni naru hanashi 85『ไลฟ์สด RTA５００ ชั้น：โลลิประถม』４

ตอนที่ 85『ไลฟ์สด RTA５００ ชั้น：ชั้นต้น』４

 

ถึงแม้ว่าผมจะรู้สึกง่วงนอนมาก แต่ก็ยังรู้สึกหนักทุกครั้งที่โดนรุรุซังกอด

ขณะที่ผมพยายามตื่นไว้ ผมก็เริ่มง่วงอีกครั้ง

 

「แต่โล่องอกไปทีเน๊ー、ที่วันนี้เป็นไปตามแผนที่วางไว้」

 

「ค่ะ、เพราะไม่มีพฤติกรรมที่คาดเดาไม่ได้เกิดขึ้น　ด้วยเหตุนี้ เราจึงสามารถรักษากำลังกายเอาไว้ได้อย่างเต็มที่、ยกเว้น１คนที่มีอาการเล็กน้อย”」

 

「เห้ー」

 

ว่าไปแล้ว ก็มีข้อความที่เขียนว่า「ทีมกู้ภัย」อยู่บนปลอกแขนของคุชิมะซังเน๊ะ

คงไม่ได้สำคัญเป็นพิเศษหรอกมั้ง

 

 

【แต่ไม่น่าเบื่อไปหน่อยเหรอ？　อย๊ากให้ดีกว่านี้นนนนนนนนนนนนนนน】

 

 

【ก็บอกว่าอย่าー】

【ก็บอกว่าอย่าทำให้โนเนมจังที่กำลังโพดิวยกย่องอย่างสูงฮารุจังโกรธไง】

【มะ、ม๊า、บทบาทของฮารุจังจะได้เห็นในครึ่งหลัง】

【ใช่ใช่、เพราะพระเอกจะมาช้า】

 

 

【แต่เมื่อฮารุจังเริ่มเคลื่อนไหว……】

【อ้า……】

【นอกสนามก็มีเรื่องน่าสนใจเน๊ะ……】

【มะ、ม๊า、ในที่สุดมันก็จะเกิดขึ้น……】

【อ้าอืม、นั่นคือสิ่งที่จะเกิดขึ้นเมื่อฮารุจังตื่นขึ้นเน๊ะ……】

 

ผมโผล่หัวออกมาจากเต็นท์ที่วางเอียงตั้งไว้ประมาณกลางบันได

 

「？」

 

แล้วเสียงที่ดังจนถึงเมื่อไม่กี่วินาทีก่อนก็หายไป ทุกคนเงียบจนหมด

 

ทำไม？

 

【คุสะ】

 

【ทันใดนั้นทุกคนก็หันกลับมา คุสะ】

【ก็แบบทุกคน、มาก็เพราะหวังที่อยากจะเจอฮารุจังสักครั้งหนึ่งนินะ】

【นอกจากผู้หญิงที่เข้ามาช่วยดูแลสถานที่แล้ว ฉันก็ไม่คิดว่ากลุ่มวางกลยุทธ์และกลุ่มถือกระเป๋าเดินทางจะอยู่ใกล้พอที่จะได้เห็นฮารุจังหรอกน๊า】

 

 

「……นั่นเหรอ……！」

 

「เห็นไหม……น่ารักสุด ๆ……！」

 

「ผมบลอนด์สวยมากจริง ๆ……」

 

「อะ、ที่บนหัว……」

 

「เธอดูเหมือนเจ้าหญิงจริง ๆ เลย……」

 

 

「แต่ข้างในนั่น」

 

「อ้า……」

 

「บางทีต่อให้พวกเราทั้งหมดเข้าไปพร้อมกัน……」

 

「ไม่、เรื่องนั้นกะแล้ว」

 

「เข้าใจเลย　เป็นสกิลระยะไกลที่มั่นใจได้เลยว่าต้องแพ้ให้แม้ว่าเราจะอยู่ห่างออกไปประมาณ１００เมตรก็ตาม……」

 

「นั่นระดับมาสเตอร์อย่างแท้จริง……」

 

 

 

【ระดับความสนใจมันบ้าไปแล้ว】

【ก็แบบฮารุจังไงล่ะ？】

【สมเป็นฮารุจังน๊า】

【ฮารุจังไง】

【ทุกคนมาที่นี่เพื่อฮารุจัง、ดังนั้นนั่นคือสิ่งที่จะเกิดขึ้นแหละน๊า】

 

 

「……อือ……ฉันสงสัยนะทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเป็นฮารุจังที่กำลังมองฉันอยู่……」

 

「ถึงตอนนี้การไลฟ์เป็นเรื่องเดียวที่ผู้คนให้ความสนใจล่ะน๊า……เพราะงั้นแหละเน๊ะ……」

 

「เอมิซัง、โปรดระวังอย่าประมาทเน๊……」

 

 

【รุรุจังอยู่ไม่สุข】

【อาเร๊ะ？　ยังไงดี ตอนนี้วิธีการพูดของเอมิจัง】

【ความประมาทคืออะไร？】

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อไม่มีใครมาหยุด นั่นหมายความว่าสามารถออกไปเดินเล่นได้เน๊

 

「หืมーっ」

 

ยืนขึ้นและยืดตัวー

ตื่นแล้วรู้สึกดีจังเน๊ 

 

「ฟุฮ้าっ」

 

ว่าแล้วเชียวบรรยากาศภายในดันเจี้ยนดีจริง ๆ เน๊ー

ทั้งชื้นและให้รู้สึกเหมือนอยู่ในถ้ำ

 

「อาっ……」

 

「ฮ๊าっ……」

 

「●REC」

 

 

【●REC●REC●REC●REC●REC●REC●REC●REC●REC●REC】

 

 

【โนเนมจังใจเย็น ๆ หน่อยได้ไหม？】

【โฮร่า、ถ่ายจากระยะใกล้ด้วยโดรนถ่ายภาพไม่ใช่เรอะ】

【ตอนนี้โนเนมจังถูกฝึกจนเชื่องแล้ว คุสะ】

 

【แต่ระวังไว้、ถ้าพูดอะไรแปลก ๆ คุณจะไม่สามารถกลับมาได้อีก】

【ทำไมคุณถึงพูดอย่างนั้น！！】

【หยุดพูดอะไรที่น่ากลัวได้แล้ว】

【โหดร้าย】

【คุสะ】

 

「ฟู๊」

 

หืม、มีกลิ่นหอม

 

พอผมสืบหาต้นตอของกลิ่น ก็ดูเหมือนอยู่ด้านบนสุดของบันไดกว้าง ๆ……เอ๊ะえ？

 

「พาสต้า？」

 

「ค๊า、ฮารุซามะ」

 

「ลิลี่ซัง」

 

ลิลี่ซังอยู่ใกล้เตาแก๊สและหม้อ และรวมถึงผู้คนจากประเทศเดียวกับลิลี่ซัง

 

「หรืออาหารแห้งขาดความหลากหลายเน๊ะ　ดังนั้น ประเทศของฉัน……ขออภัย……บริษัทของคุณพ่อได้สร้างผลิตภัณฑ์ที่สามารถต้มโดยตอบสนองต่อพลังเวทมนตร์ของดันเจี้ยนได้ค่ะ」

 

 

「เฮ้ー」

 

 

มีกลิ่นหอมจากหม้อต้มที่กำลังเดือด

 

……ผม、ดูเหมือนว่าจะนอนไปหลายชั่วโมงจริง ๆ

 

「หากคุณสอบถาม เราจัดให้ทุกอย่างฟรี『เพราะเป็นโฆษณา』ค่ะ！　เป็นปาร์ตี้ชวนชิม！」

 

「ว้าวー」

 

 

【ลิลี่จัง、หน้าดูภูมิใจจริง ๆ】

【ก็แบบภูมิใจในตัวฮารุจังเน๊ะ】

【ความชอบของลิลี่จังต่อฮารุจังคือ MAX ตั้งแต่ต้น】

 

【รุรุจังล่ะ？】

【ละไว้ฐานที่เข้าใจ】

【โนเนมจังล่ะ？】

【ไม่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนั้น……】

【คุสะ】

 

 

「จะพร้อมทานในอีกประมาณ１０นาทีค่ะ」

 

「จะดีเหรอครับ？」

 

「ค่ะ　เพราะทุกคนจะทานอาหารแยกกันแต่ละกลุ่มค่ะ」

 

ข้างในหม้อ……มีพาสต้าอยู่

 

พาสต้า

 

……มันทำให้ผมนึกถึงตำนานเมืองเรื่องหนึ่ง แต่ผมเริ่มรู้สึกว่ามันอาจจะเป็นเรื่องจริงในระดับหนึ่ง

 

「ต้องเริ่มทานจากสลัดและผักอื่น ๆ ก่อนนะคะเน๊ะ」

 

「อาเร๊ะ？　ผมแน่ใจว่าในถุงสกปรกของผมก็」

 

「เนื่องจากส่วนของทางนั้นสามารถจัดเก็บได้ดีกว่าและน้ำหนักเบากว่ามาก ดังนั้นก่อนอื่นเราเลยอยากจะเริ่มกันในส่วนที่พวกเราจำเป็นต้องแบกกันก่อนค่ะ」

 

「อาー、อย่างงั้นเหรอครับ」

 

 

【ใช่เลยน๊า　แต่ถึงขั้นทำอาหารมากขนาดนี้ในดันเจี้ยน】

【มันไม่ปกติเลยน๊า……】

【หรูหราเกินไปแล้ว】

【โดยปกติแล้ว、ในระหว่างไลฟ์สดพิชิตดันข้ามคืน คนดูจะตื่นเต้นกับหัวข้อต่าง ๆ เช่น กล่องเบนโตะและร้านสะดวกซื้อ】

【ฉันไม่เคยคาดหวังเลยว่าจะได้เห็นการปรุงแบบปกติ……】

 

【ฉันหมายถึง มันน่าทึ่งใช่ไหมกับการนำทั้งหมดนี้มาด้วยอย่างอื่นที่ไม่ใช่กระเป๋าสกปรกของฮารุจัง？】

【พวกคนในกลุ่มลิลี่จังกับSPซังก็มีถุงเก็บของราคาแพงเหมือนกันน๊ษ】

【ลิลี่จังเป็นใครกันแน่】

 

【หลังเอาชีวิตรอดจากการทิ้งระเบิดของโนเนมจังมาได้ ข้าก็เข้าใจดีเลย　ข้าไม่อยากเข้าถึงตัวตนที่แท้จริงของลิลี่จัง】

【อะ、ผู้รอดชีวิต】

【ยังไม่ตายง่าย ๆ หรอกโว้ย！？　　ทว่า เดี๋ยว……เข้าใจแล้วเข้าใจแล้ว！　ข้าจะเงียบ ข้าจะเงี๊ยบบบบ โปรดให้ข้าได้พักเป็นครั้งที่ ２ที！】

【คุสะ】

 

【ผู้รอดชีวิตไม่พูด】

【อ้า……เดาว่าที่รอดมาได้เพราะเขาเป็นคนประเภทที่ไม่พูดถึงสิ่งต่างๆแหละน๊า……】

 

 

◇

 

 

「……เน๊、เน๊ぇฮารุจัง……」

 

「ทะ、ทำอะไรมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วกันคะ……？」

 

 

【คุสะ】

【รุรุจังและลิลี่จังตกใจกลัวทันที】

【ฮารุจังกำลังทำอะไรบางอย่างทันทีที่เธอตื่นขึ้นมา】

【แถมน่าจะไม่ใช่แค่การเดินไปรอบ ๆ ในดันเจี้ยนเหมือนสาวน้อยเน๊ะ】

 

【เราทุกคนได้แต่มองดูเธอออกมาจากเต็นท์ด้วยรอยยิ้ม、เดินไปรอบ ๆ และเดินไปที่กำแพง……】

【ท้ายที่สุดแล้วฮารุจังก็ยังน่าตื่นตระหนก】

【ก็แบบฮารุจังไงล่ะ……】

 

【ถึงชั้นบอสของชั้นเหนือบันได、จะถูกปราบไปแล้ว……ถึงจะมีหลายคนบอกว่ามันไม่ป๊อปอีกแล้วก็ตาม……】

【ทุกสายตาจับจ้องไปที่ฮารุจัง】

 

【ทั้งที่คุยกันมาจนถึงเมื่อกี้ แต่ตอนนี้เงียบกันหมดแล้ว】

【เมื่อฮารุจังออกมา ทุกอย่างก็เงียบลง、และพอเริ่มชินแล้วก็กลับมามีชีวิตชีวากันอีกครั้ง มีความเป็นกันเอง】

【คุสะ】

 

【ก็แบบฮารุจังไง？】

【ใช่แล้วเน๊、ก็ฮารุจังนี่หน่า เน๊ะ】

 

【แม้ว่าจะมีคนนั่งลดการระวังลง、แต่ก็มีบางคนลุกขึ้นมาเตรียมอุปกรณ์ใหม่ คุสะ】

【ยอดเยี่ยม】

【ปราดเปรื่อง】

【ก็แบบฮารุจังไง……】

 

【สาวน้อย ที่ได้รับความสนใจจากทุกคนเพียงแค่เริ่มเคลื่อนไหว……นั่นคือฮารุจัง】

【ก็แบบฮารุจังไงจริงไหม？】

【ฮารุจังwithโนเนมจัง！】

 

 

「……………………………………」

 

 

น่าจะมีอยู่ที่ไหนสักแห่งแถวนี้น๊า……เจอแล้ว

 

มุ、มีค่อนข้างน้อยเน๊ะ 

 

「ก็บอกว่ากำลังทำอะไรอยู่กันแน่ ฮารุจัง」

 

「อะ、ใช่เลยค่ะ」

 

「ฮารุซัง、โปรดมุ่งความสนใจไปที่การสนทนากับผู้อื่นให้มากขึ้นเน๊ะ……」

 

 

【ถูกชี้ให้เห็นโดยทีมกู้ภัยจัง คุสะ】

【อืม、ฮารุจังไม่ค่อยให้ความร่วมมือเน๊ะ……】

【ไปตามทางของตัวเองโดยสมบูรณ์】

【แต่ถึงงั้นก็น่ารักเน๊ะ……】

 

บันไดเป็นโซนปลอดภัย

ดังนั้นจึงไม่มีอะไรสามารถเติบโตที่นั่นได้เช่นกัน

 

เพราะอย่างงั้นผมถึงได้ขึ้นมาที่ชั้นบน

 

「จะว่าไปแล้ว」

 

「ฮารุจัง？」

 

「อะ、ไม่ได้คุยด้วยครับ？」

 

「อือออ……」

 

 

【คุสะ】

【อะ、เข้าใจล่ะ　ฮารุจัง、เป็นคนประเภทที่คิดแต่เรื่องในหัวสินะ】

【เข้าใจเลย】

【เหมือนกับตูข้าเลย】

【ไม่เคยคิดว่ามันจะอยู่ในหัวโดยตรง……！？】

【ถ้าทำแบบนั้นได้ ก็คงไม่มีปัญหาใช่ไหม？】

 

【ในวันที่มีการใช้กระแสจิต เสียงต่างๆ  ของฮารุจังก็จะก้องอยู่ในหัวของคุณ？】

【อะไรน่ะ เจ้าASMR ２４ชั่วโมงนั่น】

【ดีย์……】

【ต้องการ】

【แต่ดูเหมือนว่าคงจะมีแต่เรื่องยุ่งอยู่ในหัว】

【อืม……แต่สงสัยจังว่าจะรู้สึกดีก่อนหรือสมองจะถูกทำลายก่อนเน๊……】

 

 

【หวัง？】

 

 

【หยุดเลย】

【โนเนมจัง、นี่เป็นแค่เรื่องตลก　โปรดอย่าจริงจังกับเรื่องนี้ หากสิ่งนี้เกิดขึ้น มนุษยชาติจะต้องพินาศ】

【คุสะ】

【ไม่ได้นะ、เราไม่สามารถล้อเล่นกันได้ตราบใดที่โนเนมจังยังอยู่ที่นี่】

 

อะ、ดูเหมือนเพราะว่าผมจะนั่งยอง ๆ เยอะมาก ขาก็เลยเริ่มเมื่อยนิดหน่อย

 

นั่นคือทั้งหมดที่รวบรวมได้ล่ะ……เสพย์ติดเลยล่ะเน๊

 

「กำลังเก็บเห็ดอยู่ครับ」

 

 

「เอ๊ะっ」

 

「เห็ด……？」

 

 

【คุสะ】

【เห็ด】

【ฮารุจังเก็บเห็ด】

【ทำไมถึงทำอะไรแบบนั้นตอนนี้ก๊าน……？】

【ไม่รู้สิ】

【ไม่มีทางเข้าใจมั้ง】

【ถ้าคุณเข้าใจ คุณจะจบการศึกษาการเป็นมนุษย์】

【คุสะ】

 

 

「โฮร่า นี่ครับ」

 

ผมรีบอวดเห็ดในมือ 

 

「ฮารุ、ต้นไม้ในดันเจี้ยนมีพิษร้ายแรงนะคะ」

 

เอมิซังที่ถอยออกไปด้วยความตกใจนั้นหาได้ยาก

 

「ไม่ครับ、มีหลายชนิดที่ไม่มีปัญหาครับ　ตัวอย่างเช่นอันนี้เหมือนไมตาเกะ　นี่เป็นเห็ดไมตาเกะธรรมดา」

 

「ยะ、ยังไงก็ดูน่ากลัวนิดหน่อยอยู่ดี……」

 

 

「ถึงหน้าตาจะดูน่ากลัวแบบนี้、แต่พอเอาไปย่าง ต้ม หรือทอด ก็มีรสชาติเหมือนเห็ดไมตาเกะทั่วไปเลยนะครับ？」

 

「……อร่อยเหรอ？」

 

โอ้、รุรุซังยื่นมือเข้าหาอะไรสักอย่างที่เหมือนเห็ดไมตาเกะ

 

「รุรุ、รอเดี๋ยวก่อน　อวัยวะภายในของฮารุอาจจะพิเศษก็ได้」

 

「อะっ……」

 

 

【คุสะ】

【เอมิโอก้าซังเก็บเห็ดจากรุรุจังผู้ไร้เดียงสา】

【หม๊าม๊า……】

 

【ฮารุจังค่อนข้างจะ、ยังไงดีรุรุจังไม่ลังเลที่จะเก็บเห็ดจากดันเจี้ยน เพียงเพราะโดนบอกว่ามันอร่อย คุสะ】

 

【ก็แบบรุรุจังน่ะ……】

【อ้าอืม、ก่อนเหตุฮารุจังช็อต รุรุจังก็เป็นเด็กแบบนั้นอยู่แล้วเน๊……】

 

「คุณจะไม่มีทางรู้จนกว่าคุณจะได้ลองจริงไหมครับ？」

 

「ใช่ใช่、มาลองดูกันเถอะ เอมิจัง」

 

「จะแย่มากเลยนะคะ ถ้าโดนอาหารเป็นพิษอันเป็นผลมาจากการกินเข้าไป」

 

 

「ผมสบายดีล่ะครับ？」

 

「ฮารุจังไม่เป็นไรล่ะ？」

 

「……โปรดจำไว้ว่าฮารุอาจเป็นคนเดียวที่ไม่เป็นไรค่ะ」

 

 

「มู๊ว、อร่อยมากนะคับ」

 

「ดูน่าอร่อยล่ะ……」

 

เอมิซังเป็นคนใจแข็งในเวลาแบบนี้

 

【บวมอีกแล้ว คุสะ】

【รุรุจังเองก็ตื่นเต้นมากเหมือนกัน คุสะ】

【ฮารุจัง、เริ่มดูเหมือนมนุษย์มากขึ้นเรื่อย ๆ เน๊ะ】

【มีอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ เน๊ะ】

【น่ารักเน๊】

【สาวน้อยล่ะเน๊】

 

【จริงด้วย、เด็ก ๆ ก่อนเอาทุกอย่างเข้าปาก……】

【โอ๊ย、นั่นมันไม่ดีต่อการศึกษาของโนเนมจัง？】

【จริงด้วยสิ、ขอโทษที】

【คุสะ】

 

【อะ、ฮารุจัง、เก็บเห็ดไว้ในถุงสกปรก】

【จะกินมันทีหลังเหรอ……】

【เอ๋……】

【เป็นงานฉลองของฮารุจังเน๊ะ……】

【อะ、อืม、เยี่ยมมากเพราะมีเด็กมากมายที่ไม่ชอบเห็ด……】

【สาวน้อยที่เก็บเห็ดมากินนั้นน่าทึ่งมากสินะ？】

【อันไหนแย่กว่ากัน】

【คุสะ】

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 85

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/85/

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

โลลินีทที่เบื่อโลกจริง

พอฝนหยุดตกนี่โคตรร้อนเลยน้อ ทำเอาอยากขี้กียจไปขายของเลย แดดก็แรงจนทะลุชุดร้อนระอุแสบไปหมด เท้านี่ร้อนหนักกว่าเพื่อนเลย ฮา

Favorite