[นิยายแปล(WN)] โลลิเฮดช็อต TS shitakara kakurete danjon ni mogutteta boku ga aidoru-tachi ni mi bare shite yūmei haishin-sha ni naru hanashi 83 83『ไลฟ์สด RTA５００ ชั้น：โลลิประถม』２

ตอนที่ 83『ไลฟ์สด RTA５００ ชั้น：ชั้นต้น』２

 

「ทุกคนค่ะ โปรดตรวจสอบตารางสำหรับ２สัปดาห์ข้างหน้าให้ดีด้วยนะคะ　กรุณาจัดฟอร์เมชั่นและการพักผ่อนให้ละเอียดถี่ถ้วน　ครั้งนี้จะลึกถึง ５００ ชั้น……เป็นระดับความลึกอย่างไม่น่าเชื่อ ดังนั้นหากรู้สึกไม่สบายเพียงเล็กน้อยหรือมีความเหนื่อยล้าสะสมอาจถึงแก่ชีวิตได้ง่าย ๆ ค่ะ　นอกจากนี้ยังมียาต่าง ๆ และทีมกู้ภัยสแตนด์บายรออยู่แล้ว　หากคุณต้องการอะไร โปรดแจ้งให้เราทราบทันทีนะคะ」

 

 

【การพิชิตที่ไม่น่าเชื่ออีกครั้ง】

【เอมิจังเข้าโหมดจิตวิญญาณนักสู้】

【ฉันก็อยากได้รับคำแนะนำจากเอมิจัง】

【อ้า、ถ้าเพียงแต่ข้ามีความสามารถในการเข้าดันเจี้ยน……！】

 

【ให้ตายเถอะ……ข้า、ถึงจะมีร่างกายที่แข็งแรง แต่ก็ไม่เหมาะที่จะเข้าดันเจี้ยน ……！】

【ไม่สำคัญว่าจะเป็นถั่วงอกหรืออะไรก็ตาม มีคนที่เหมาะกับมัน 、ดังนั้นฉันจึงไม่เข้าใจมันจริง ๆ、เจ้าดันเจี้ยน】

【ม๊า มันเป็นพื้นที่ลึกลับที่จู่ ๆ ก็โผล่ขึ้นมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงเมื่อ１０ปีที่แล้วเอง】

 

ทีละคนทีละคน คนที่กำลังถูกดูดเข้าไปในทางเข้าดันเจี้ยน

 

１０คนแรกหรือประมาณนั้นเข้าไปตัวเปล่าโดยมีเพียงอุปกรณ์สวมใส่เท่านั้น、ประมาณ２０ถัดไปมีอุปกรณ์และสัมภาระมากมาย

 

ด้านหลังมีคนลากและดันรถเข็นบรรทุกสินค้า、และกล้อง

 

【ว่าไปแล้ว、ในนั้นมีปฐมกาลอยู่ด้วยไหมนะ？】

【อะ、ว่าไปก็นั่นสินะ】

【ใช่ใช่、ดูเหมือนว่าบางคนในปฐมกาลจะเป็นแร้งเกอร์อันดับต้น ๆ】

【อ้า……นั่นเป็นเหตุผลที่สต๊อกกิ้งตามมาตั้งแต่ยุคที่ไม่มีใครรู้จัก เพราะฮารุจังมีสกิลที่แปลกนิดหน่อยเน๊ะ……】

 

【ถึงกระนั้น เราก็เข้มงวดมากเกี่ยวกับการไม่สัมผัส、ไม่ติดต่อ、และไม่แม้แต่จะเผชิญหน้า】

【เป็นภาพสะท้อนของแฟนล่ะน๊า】

【อ้า……！】

【ปฐมกาล、ภูมิใจ】

 

ถ้ามองดีๆ จะเห็นว่ามีคนหนุ่มสาวอยู่มาก……ไม่สิ、ตอนนี้ผมอาจจะอายุน้อยที่สุดแล้ว แต่ยังไงก็ตามรู้สึกว่ามีแม้แต่เด็กผู้หญิงช่วงมัธยมต้นด้วยซ้ำ

 

ไม่สิ、ไม่ใช่แค่รู้สึกแบบนั้น แต่อยู่ที่นั่นเลยต่างหาก……การที่มาถึงที่นี่ได้ แปลว่าจะต้องมีความสามารถบางอย่าง、ถือว่าเป็นเรื่องปกติ

 

「จ๊า ฮารุจัง」

 

「ครับ」

 

ผู้คนส่วนใหญ่เข้าไปแล้ว……รุรุซังยื่นมือของเธอออกมาช้า ๆ

 

「หืม！」

 

【อะ〝っ（ขึ้นสู่สวรรค์】

 

【รุรุจังจับมือทั้งสองข้าง……ฟู๊วววว……】

【คำขอกอดที่เต็มไปด้วยพลังของหญิงสาวที่กระตือรือร้นได้ผลสำหรับฉัน】

 

「ไม่สิครับ、ขี่หลัง คุณพูดอย่างนั้นใช่ไหมเน๊ะ？」

 

「หืม！！」

 

「ไม่สิครับ、แบบนี้ตอนอุ้มผมจะเดินลำบากใช่ไหมล่ะครับ？」

 

「หืม！！！」

 

 

【อ้า……อ้า……（ขึ้นสู่สวรรค์และตกสวรรค์】

【ยูริ……】

【โอเน๊โชตะ……】

 

 

【โอ้ ลอร์ด】

 

 

【โนเนมจังเงียบซะ】

【คุสะ】

【ไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว、ตราบที่เคารพ】

 

อย่างน้อยใน１สัปดาห์แรก ผมจะถูกใครบางคนอุ้มเสมอ

อย่างแรกก็คือ รุรุซังไม่เคยยอมแพ้

 

……ถ้าไม่ทำจนถึงที่นั่นก็คงดี……ก็อยากจะพูดแบบนั้น、แต่ด้วยร่างกายที่เป็นแบบนี้、การเดินทาง ２ สัปดาห์ต้องทำให้ง่วงนอนมากแน่นอน

 

นี่เป็นสิ่งเดียวที่ทุกคนไม่ยอมแพ้、ช่วยไม่ได้เน๊ะ

 

「……ตั้งแต่ครั้งที่สองให้เป็นการขี่หลังเน๊ะ」

 

「หืม！！！！」

 

 

【กอด】

【กอด】

【หน้าฮารุจังอยู่บนไหล่รุรุจัง】

【ก้นฮารุจังอยู่ในฝ่ามือของรุรุจัง】

【อ้าっ……（ตายอย่างสงบ】

 

 

【รุรุจังโอบกอดฮารุจัง】

【ฮารุจังไม่สามารถฝังหน้า……ไว้ที่หน้าอกของรุรุจังได้】

【เพราะมันเป็นหน้าผาาาาาาาาาาาาาาาาาาา】

【ก็ーบอกว๊าหยู๊ดーเถอะ】

 

 

【ล้ำค่าไม่ว่าจะมองจากด้านหน้าหรือด้านหลัง】

【ข้า、เกิดมาเพื่อดูสิ่งนี้แหละน๊า……】

【คุณช่วยคิดเพิ่มเติมอีกหน่อยเกี่ยวกับความหมายของคำว่าเกิดได้ไหม？】

【คุสะ】

 

ถึงจะน่าอายนิดหน่อย、แต่ผมรู้สึกเหมือนกำลังถูกอุ้มอยู่หน้ารุรุซัง

 

……นี่มันสภาพสาวน้อยชัด ๆ……。

 

แต่ว่าก็รู้สึกดีที่ได้รายล้อมไปด้วยกลิ่น และอุณหภูมิร่างกายอันอบอุ่นของรุรุซัง

เพราะ เธอเป็นสาวน้อยเน๊ะ、ดังนั้นผมจึงทำอะไรไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องนี้เน๊ะ

 

「……ไปกันเลยไหมคะ」

 

「……ค่ะ」

 

ด้วยเหตุผลบางอย่าง คุชิมะซังและลิลี่ซังซึ่งคอยปกป้องอยู่ด้านหลังก็ลดเสียงลงเล็กน้อย

 

ผมแน่ใจว่าเป็นสิ่งที่เรียกว่าฟอร์เมชั่นล่ะเน๊ะ

 

ว่าไปแล้ว ตั้งแต่วันนี้ไปเอมิซังจะเป็นหัวหน้าขบวนรบอยู่ด้านหน้า、เลยได้เห็นหน้ากันชัด ๆ แค่ตอนเข้านอนเท่านั้น

 

ผมอยากจะตอบแทนเธอสำหรับการทำงานอย่างหนัก、แต่ว่าหากผมเอาใจเด็กคนนี้แม้แต่น้อย เธอก็จะกลายเป็นสาวเฮนไตซังล่ะน๊าー

 

และด้วยเหตุนี้เอง ผมก็ดำดิ่งเข้าไปในดันเจี้ยนทั้งที่ถูกอุ้มไว้ในอ้อมแขนอย่างอ่อนโยน……เหมือนถูกลักพาตัวไป

 

 

【ความสุข】

 

 

【เข้าใจด้วยเหรอ？　โนเนมจัง】

【นั่นคือ อารมณ์แหละ】

【โนเนมจังศึกษาอารมณ์สมาชิกทั้งหมด คุสะ】

【หากสิ่งนี้ทำให้ง่ายขึ้นอีกนิด คุณก็สามารถทำเงินได้？】

 

 

【แต่ความรู้สึกพวกนั้น、เอาพื้นฐานจากพวกเราจะดีเร้อ】

【ม๊า โดยพื้นฐานแล้วเราไม่สัมผัสและไม่เป็นอันตราย】

【ในตอนแรกดูเหมือนว่าจะมีเจตนาร้ายเพราะทางต้นสังกัดและโนเนมจังกำลังเล่นกันอยู่】

【นอกจากนี้ไม่รู้ว่าโนเนมจังกำลังทำอะไรอยู่】

【น่าทึ่งอีกแล้วน๊า โนเนมจัง】

 

 

◇

 

 

「ซู่……ซู่……」

 

「……ฮารุจัง、เผลอหลับไปแล้ว……」

 

 

【คุสะ】

【สาวน้อยที่เผลอหลับไปอย่างรวดเร็วระหว่างดำดิ่งดันเจี้ยน】

【ก็แบบสาวน้อยนี่หน่า】

【อ้า……ขาแทบลอยหน้ากล้อง……！】

 

จากรายงานสถานการณ์ที่เข้ามาเป็นระยะ ๆ บอกเราว่ามีเพียงมอนสเตอร์เลเวลต่ำและคลาสระดับต่ำของดันเจี้ยนเท่านั้นที่ปรากฏตัว ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่ทุกอย่างจะดำเนินไปด้วยดี

 

「ก่อนอื่นเลย กลยุทธ์ครั้งนี้、เป้าหมายคือการชะลอการออกตัวของฮารุซังให้มากที่สุดค่ะ」

 

「อืม、เข้าใจแล้วครับ แต่ว่า……」

 

「ฮารุซามะ……อ้าม……♥」

 

 

【นี่ปลอดภัยจริงเหรอกับโนเนมจังน่ะ？】

【โอ๊ย หยุดโง่ได้แล้ว】

【ความพยายามทั้งหมดทำเพื่อลดภาระของฮารุจัง】

【อย่าพูดที่นี่เน๊ะ！】

 

【ไม่สิ、ตรงกันข้ามเลย　หากทำไม่ได้ โปรดแจ้งให้เราทราบตั้งแต่เนิ่น ๆ】

【อะ、จริงด้วย　จะรังเกียจไหมถ้าฉันขอถามสักหน่อยว่าห้ามตอนอุ้มฮารุจังที่ง่วงนอนเหรอ】

【เกิดอะไรขึ้นกับระเบียบโนเนมจัง？】

 

 

【อยู่ระหว่างการพิจารณา】

 

 

【หน้าหลับ】

 

 

【นอนหลับ】

 

 

【กอด】

 

 

【โอ้ ลอร์ด】

 

 

【อนุญาต】

 

 

【คุสะ】

【กระบวนการคิดของโนเนมจังเข้าใจง่ายเกินไป คุสะ】

【อ้าอืม……โนเนมจัง、แค่อยากชื่นชมฮารุจัง……】

【ม๊า หากพิจารณาถึงความสามารถของฮารุจัง、ฉันคิดว่าคุณจะเริ่มเห็นผลการยิงที่ดีบริเวณชั้นที่１５０ อย่างเร็วที่สุด……】

 

「ซู่ー……ซู่ー……」

 

 

「ควรจะทำยังไงดี ลิลี่จัง……」

 

「รุรุซามะ、มีปัญหาอะไรงั้นรึคะ？」

 

 

「ทำยังไงดี……ลมหายใจยามหลับใหลของฮารุจังรดตัวฉันอยู่　…………ของสุดยอดสุด ๆ เลย……！！」

 

 

【คุสะ】

【●REC】

【จริงด้วยล่ะ！！　ไลฟ์สดของฮารุจัง ไลฟ์สดของรุรุจัง、หากฟังด้วยหูฟังก็คือ ASMRล่ะ！！！】

 

【เอาจริงดิ、จะช้าไม่ได้！】

【หูมีความสุข】

【หูละลายแย้ว】

【ลมหายใจของฮารุจังที่ทะลุสมอง……】

 

 

「……กะแล้วถ้าให้ขี่หลังตั้งแต่แรกล่ะก็……ไม่สิ、ถึงอย่างงั้นลมหายใจตอนหลับ……」

 

「……ฉันไม่คิดว่าฉันจะจัดการมันได้เช่นกัน　น่าเสียดายนัก、แต่ฉันคิดว่าเราควรอุ้มเขาต่อไปโดยใช้เปลหาม」

 

 

【เดี๋ยวสิ、ลิลี่จัง！？】

【หยุดน๊า、ASMRจะหายไป】

【หยุด】

【ฉันรู้สึกเหมือนฉันไม่มีเป้าหมายในชีวิต】

【คุสะ】

【พวกนายเฉย ๆ ไปเหอะ คุสะ】

 

 

『――รุรุ　ถ้าให้ทางนี้――เป็นไง？』

 

 

「ไม่ได้」

 

『รุรุ！？』

 

 

「เอมิซัง、ไม่เป็นไรหรอกค่ะ　ไม่จำเป็นต้องหันกลับมาหรอกค่ะ」

 

『แต่ว่า รุรุ……ฮารุ……！』

 

 

「สะ……เสียงของฮารุจัง……っ」

 

 

【เกิดความวุ่นวายทันที คุสะ】

【เอมิจังงก็บ้าไปแล้ว】

【จะว่าไปเสียงของรุรุจัง、ค่อนข้าง……】

【อืม、เอโร่ย……】

【รุรุจัง เสียงเป็นแบบนี้……】

【นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในเวลาเพียง１นาทีหลังการหลับของฮารุจัง ……】

【ฮารุจัง、เด็กบาป……！】

 

 

「สถานการณ์จะอธิบายในภายหลังค่ะ……ไม่เป็นไรจริง ๆ ค่ะ……ค่ะ、ใช่ค่ะ　เป็นปกติของรุรุซัง……」

 

 

【คุสะ】

【รู้สึกสงสารทีมกู้ภัยซังที่ปกติเลย】

【ฉันกังวลเกินไปที่เธอลงท้ายปิด้วย「เป็นปกติ」】

【ไม่หรอก、มีเพียงจริงจังและจริงจังกับรุรุจังกับฮารุจัง！】

 

【เอ๊ะ、ว่าไปแล้วลิลี่จังล่ะ？】

【อะ、หมอบอยู่ข้างหลัง】

【คุสะ】

【อ้า……】

【อืม……บอกได้ว่ากำลังแข่งกับรุรุจังเน๊……】

【ฮารุจัง、ท้ายที่สุด ก็ทำให้เกิดความปรารถนาที่จะปกป้อง……】

 

 

「……ฟู๊ว　ที่ฉันอธิบายไปตอนนี้ให้เอมิซังคิดว่าคงจะไม่มีปัญหา……รุรุซัง？」

 

 

「……หืม　มาแทนที่……ขอร้อง」

 

 

【ข่าวร้าย・รุรุจังพ่ายแพ้ใน５นาที】

【ไม่เร็วเกินไปเหรอ？？？】

【หรือว่าบางที：แผนจะอุ้มฮารุจังไว้ในอ้อมแขนหรือบนหลังมันพังตั้งแต่แรกแล้ว】

 

【เอ๋……】

【นี่มันอาร๊ายก๊าน……（ยินดีอย่างยิ่ง】

【นี่ไม่ใช่เวลาที่นายจะมีความสุขน่ะ、จะทำยังไงกับเรื่องนี้ล่ะ】

【ฮารุจัง、ไม่ว่าจะนอนหรือตื่นก็จะสร้างเรื่องอะไรสักอย่างเน๊ะ……】

【นี่คือฮารุจังไงล่ะ？】

【ใช่เลยล่ะ】

 

【สาวน้อยที่สร้างผลกระทบเพียงแค่มีตัวตนอยู่……】

【จริงเลย ฮารุจัง、เป็นสาวน้อยที่น่าสนใจจริง ๆ】

【แต่จริง ๆ แล้วเราจะทำยังไงกับเรื่องนี้ล่ะ……？】

【ฉะ、ฉันเดาว่าเด็กจากทีมกู้ภัยที่ดูเหมือนจะอดทนไว้ได้น่าจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอุ้มไว้เองเน๊ะ……？】

 

「ซู่ぅ……ซู่ぅ……」

 

【●REC●REC●REC●REC●REC】

 

【โนเนมจังที่เริ่มมีความรู้สึกเช่นนี้、ก่อนอื่นปล่อยไว้ก่อน……】

【ไงดีไม่เป็นไรหรอก……น่ารักดีออก……】

【ฮารุจังเผลอหลับไป、รุรุจังลิลี่จังกลายเป็นศพกองมากมาย】

【อะโน๊ะ……หลังจากเข้าสู่ดันเจี้ยนแล้วเพียง １００ เมตรประมาณนั้นแหละ

 

【จะได้ผลสักทางหนึ่ง　　บางที】

【หวังว่าอย่างนั้นเน๊ะ】

【มะ、ม๊า、ถ้าฮารุจังเกิดตื่นขึ้น ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด ก็ยังสามารถประหยัดเวลาไปกับหลุมพรางได้……】

【ถ้าฉันทำแบบนั้น ก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะต้องอุ้มไว้เลยสิ】

【ยากจังเน๊】

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 83

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/83/

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

Favorite