ตอนที่ 82『ไลฟ์สด RTA500 ชั้น:ชั้นต้น』1
「คู๊วววว……」
ง่วงนอนจังเลยน๊า……。
【ฮารุจังจู่ ๆ ก็】
【หาวมีประโยชน์】
【น้ำตาไหล เลียเลีย】
【แม้ว่าจะโดนประมวลผลตัดต่อก็ตาม แต่น้ำตาเหล่านี้เป็นของจริง】
【ดีย์……】
【พวกนายควรจะกังวลมากกว่านี้สักหน่อยสิ】
【อิย๊า ทำไม่ได้หรอก、นี่เป็นการหาวโชว์ครั้งแรกเชียวน่ะ】
【การขาดความตึงเครียดแบบนี้……สมกับเป็นฮารุจังล่ะ……!】
ท่ามกลางเหล่าผู้คนมากมาย พวกผมซึ่งถูกแยกออกมาโดยทีมแพทย์ที่กางผ้าขาว กำลังพักผ่อนอย่างสงบ
「ฮารุจัง、ว่าแล้วจะนอนไม่ได้นะ……?」
「ก็แบบ วันนี้มันค่อนข้างอบอุ่นใช่ไหมล่ะครับ」
「เมื่อคืน、นอนหลับสบายเลยใช่ไหมเน๊……?」
「ครับ、รู้สึกดีมากเลย……ฮะห๊าวววว」
ยังไงดี พอบริเวณโดยรอบมีเสียงดังปานกลางก็ทำให้ผมรู้สึกง่วงนอนเน๊ะ
【สุดยอดぇ……พวกฮารุจัง、อยู่ในเต็นท์……!】
【ไม่ใช่แค่นั้น、เป็นเต็นท์ชั่วคราวของทีมกู้ภัยใช่ไหมน๊า?】
【ถึงอย่างงั้น ฮารุจังก็ยังไม่ได้รับการปฎิวัติเลเวลเท่าVIPหรืออะไรทำนองนั้น】
【ฮารุจังหาวอย่างสง่าอยู่ตรงกลาง】
【สาวน้อยคนนี้、มีจิตใจแข็งแกร่งจริง】
【ฉันคิดว่าเธอคงไม่คิดเรื่องอะไรหรอก】
【น่าจะอย่างงั้น……】
【คุสะ】
「ฮารุซัง。 เหลือเวลาอีกเพียง 10 นาที、ก่อนที่จะเริ่มการพิชิตดันเจี้ยนค่ะ」
「เข้าใจแล้วคร๊าบ、คูชิม๊าซ๊าง……」
「……ฮารุซัง……」
「ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ? ก็ฮารุจังนี่นา」
「……นั่นสิเน๊ะ」
【น่าร๊าก】
【ได้ยิน「ก็ฮารุจังนี่นา」จากรุรุจังด้วย】
【ก็คงพูดว่า「ไม่มีอะไรที่ทำได้แล้ว」ไม่ได้จริงไหม?】
【กำลังพูดนั้นไงเน๊ะ】
【อ้าอืม、แม้แต่รุรุจังก็ยังคิดอย่างนั้นเน๊ะ……】
【แต่ว่า、คูชิม๊าซ๊าง is ใคร】
【โฮร่า、ก็เด็กจากทีมกู้ภัยพิเศษสำหรับฮารุจัง、ที่ปรากฏตัวในไลฟ์สดเป็นครั้งคราวไงเน๊ะ】
【อ้า、หางม้านั่นเอง】
【อะ、ฉันเห็นเด็กไว้ผมหางม้าในกล้อง!】
【เอมิจังก็มาแล้ว】
เมื่อโดนรุรุซังยืนกราน ผมเลยบังคับตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง
อา……เตียงมันอุ่นมาก
「แต่ว่า……เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ? ได้พักผ่อนมาตลอดช่วง 3วันมานี้แล้วไม่ใช่เหรอคะ?」
「เอมิซ๊าง、ก็เป็นอย่างง๊านแหละครับ แต่วันนี้ผมง่วงนอนมากจริง ๆ……」
「คู๊ววววっ……!!」
「เอมิจัง、พยายามเข้า……!」
「เอมิซัง、กรุณาอดทนไว้ค่ะ」
【เอมิจังกำลังหมอบจากแรงกระตุ้นความเป็นแม่ล่ะ】
【เข้าใจความรู้สึกนั้นเลย】
【ไม่สิ、สีหน้าแบบนั้น……อาจจะเป็นเพียงจินตนาการของฉัน】
【คุณช่วยหยุดการชี้นำได้ไหม?】
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ผมนอนไม่หลับล่ะเน๊ー。
ทำไมกันนะ
อะ、คงเป็นเพราะผมไม่ได้อยู่ในดันเจี้ยนมา2สัปดาห์แล้ว ดังนั้นร่างกายของฉันจึงเหนื่อยล้า แน่ใจว่าเป็นอย่างงั้นแน่นอน
นอกจากนี้ นับจากวันนี้ไปกี่วันกันนะ ผมจะได้แต่เดินเพื่อรักษาพลังเวทมนตร์ และความแข็งแกร่งทางกายไว้
พูดตามตรง มันจะง่ายกว่าและเร็วกว่าหากผมได้ลงมือคนเดียว……เดาว่าอย่างงั้น……เน๊ぇ?
คุณปู่ซึ่งเป็นประธานสมาคมดันเจี้ยนร้องไห้หนักมาก……เขาพูดประมาณว่า 「ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับฮารุจัง คงเกิดการจลาจลขึ้น」
「ถ้ามีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น ผมจะไปหลบในโพรงแถวนั้นครับ」แม้ว่าจะพูดอย่างนั้นพวกเขาก็ไม่เชื่อผม
อาจดีแล้ว、เท่านี้ผมก็สามารถเก็บหินและเห็ดได้มากเท่าที่ต้องการใช่ไหม?
ผมสามารถเก็บถอนได้ประมาณ1เดือนโดยไม่มีปัญหาใช่ไหม?
【บนหน้าจอไลฟ์สด、ไม่ได้มีแค่ฮารุจังสิน๊า】
【อ้า、ผู้ที่มีส่วนร่วมในการพิชิตนี้จะถูกไลฟ์โดยอัตโนมัติ】
【โนเนมจังเตรียมตัวมาอย่างดีเน๊】
【ทว่า ปัญหาใหญ่ก็คือแม้แต่คนจากทีมกู้ภัย และคนธรรมดาก็ยังโดนสร้างบัญชีและไลฟ์สดโดยไม่ขออนุญาต】
【ดะ、ดูเหมือนว่าทุกคน、สามารถเปิดและปิดข้อมูลส่วนตัวของคุณได้……】
【ใบหน้า อุปกรณ์ และสิ่งของของคนที่ปิดมันเบลอหรือกลายเป็นคนละคน……】
【นอกจากนี้、แต่ดูเหมือนว่าคุณสามารถปิดเสียงการไลฟ์สดได้ชั่วคราวโดยพูดว่า「ระงับ」】
【ไม่เช่นนั้นจะเกิดปัญหามากมายน๊า】
【ซู๊ดยอด ความสามารถทางเทคนิค】
【แต่ฉันไม่อยากปิดเสียงหรอกนะ、เพราะเด็กคนนั้น เด็กคนนี้、ฉากห้องน้ำของเด็กพวกนี้レレレレレレレレレレレレレレレレレレレレレレレレレレレレレレレレレ】
【นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมไม่ควรทำอะไรแบบนั้นเวลาโนเนมจังอยู่ใกล้ ๆ】
【แต่ว่าถ้าทำได้ระดับนั้นแล้ว、ทำไมถึงได้โยนฮารุจังเข้าไปในดันเจี้ยนแล้วเอาแต่สังเกตล่ะ……】
【เรื่องนั้นช่วยไม่ได้、เพราะคือโนเนมจังนี่นา】
【นั่นก็จริงเหมือนกัน】
【เชิงบวก】
【คุสะ】
【โนเนมจัง! โนเนมจังสินะ!】
【วันนี้เองโนเนมจังก็สบายดีเช่นกัน】
เสื้อผ้าของผมในวันนี้、ไม่ใช่……ชุดพริ้ว ๆ แบบเด็กผู้หญิงที่โดนให้ใส่ช่วงนี้โดยรุรุซังหรือเอมิซัง แต่เป็นชุดที่ใส่มาตั้งแต่ก่อนหน้านั้น
รองเท้านี้คือ「รองเท้าแอสซาซิน65」ที่มีเสียงเงียบและเสริมพลังในพริบตาได้ ความเหนื่อยล้าจะไม่สะสมแม้ว่าจะเดินไม่หยุด ตั้งแต่หน้าแข้งจนถึงเข่า ถ้าให้ผมจะล้มโดยไม่ได้ตั้งใจก็จะไม่ได้รับบาดเจ็บที่หน้าแข้ง และในกรณีฉุกเฉินก็จะเกิดเสียดสีแม้ว่าจะทำท่าสไลด์ในกรณีฉุกเฉินก็ตามด้วย「สนับแข้งเสือชีต้า32」
บนต้นขามี「ซองหนังปืน45」ใช้ผูกสิ่งของต่าง ๆ ได้ในกรณีฉุกเฉิน มีเข็มขัดจากซีรีส์เดียวกันผูกไว้กับเอว และมีกระเป๋าสกปรกผูกอยู่
ชุดเป็นชุดวันพีช แม้ว่ากระโปรงจะรัดเกินไปเล็กน้อย แต่ก็เป็นชุดระดับสูงสุดเช่น「เสื้อคลุมของนางฟ้า 78」และเสื้อคลุมที่ไม่ทำให้เจ็บแม้ว่าจะโดนอะไรก็ตามด้วยพลังลึกลับของมัน……「เสื้อคลุมของผู้ก่อตั้ง91」
ในส่วนของแขน、ส่วนแขน ฝ่ามือที่ถือปืนไรเฟิลและธนู และแขนที่ใช้ยึดหนังสติ๊ก、ก็มี「ถุงมือนักล่า65」ที่ช่วยให้ไม่มีอาการเจ็บแม้ว่าจะยิงต่อเนื่องตลอดทั้งวัน、นอกจากนี้ยังมี「ดวงตาเจ้าหญิง38」อุปกรณ์สำหรับการไลฟ์สด……ที่ได้รับการปรับปรุงใหม่ลอยอยู่เหนือหัวของผม
ผมแค่สุ่มสวมใส่ไอเทมดี ๆ ที่ดรอปในดันเจี้ยน 、เมื่อวันก่อนมีการประเมินมันที่สำนักงานของประธาน และเห็นได้ชัดว่ามีชื่อแบบนั้น
ยังไงดี ดีจังเน๊ ที่อุปกรณ์เป็นของมีชื่อพิเศษ
「ฮารุจัง、ดูเหมือนกับตอนที่เราเจอกันครั้งแรกเลยเน๊ぇ……อะ、แต่ของบนหัวนั้นดูแตกต่างนิดหน่อยจากตอนนั้นล๊า?」
「อะ、ครับ อันที่แล้วค่อนข้างทำให้รู้สึกหนักที่หัวล่ะครับ」
【รุรุจังแอบมองอยู่!!】
【นี่คือระยะห่างของรักแท้……】
【ฮารุจังล่ะ?】
【ยอมแพ้、มันติดอยู่กับผมฮารุจัง】
【ฉันมีความคิด……เกี่ยวกับผมบลอนด์】
【นายที่พูดคิดจะทำยังไงกัน……?】
เป็นอุปกรณ์ไลฟ์สดที่มีชิ้นส่วนรูปเพชรหลายชิ้นติดกันเป็นวงกลม และมีกล้องถูกฝังอยู่
ผมเปลี่ยนกล้องข้างในทั้งหมดด้วยรุ่นใหม่ล่าสุด แต่……แน่นอนว่าดูเหมือนมงกุฎเลย……เป็นสีทองทั้งหมดด้วย
ม๊า ก็เป็นสีเดียวกับสีผมปัจจุบันเลย ผมก็เลยไม่ได้รังเกียจอะไรเป็นพิเศษเน๊ะ
「ฮารุ」
「เอมิซัง」
「สบายดี、ใช่ไหม?」
「ครับ」
เมื่อเอมิซังแต่งตัวเรียบร้อยในชุดอุปกรณ์ของเธอ、เธอก็ดูเหมือนผู้หญิงที่จริงจังมากกว่าเฮนไตซังล่ะ
สงสัยจังว่าทำไมเด็กคนนี้ถึงกลายเป็นแบบนั้นเฉพาะตอนที่อยู่กับสาวน้อยเท่านั้น
อีกทั้งความจริงที่ว่าเด็กคนนี้กำลังพูดอย่างสุภาพก็แปลกจริง ๆ
「บุคลากรทั้งหมดพร้อมให้ความร่วมมือค่ะ ที่เหลือก็ตราบใดที่ฮารุซังไม่เป็นปัญหาค่ะ」
「ไม่เป็นไรครับ คุชิมะซัง จะไปแล้วครับ」
คุชิมะซัง
ปกติเธอก็จริงจังอยู่เสมอ แต่วันนี้เธอจริงจังเป็นพิเศษ
กิจกรรมกลุ่มจะง่ายขึ้นเมื่อมีเด็กแบบนี้เน๊ぇ……。
「ฮารุจัง」
「ครับ」
และรุรุซัง
ความร่าเริงตามปกติของเธอลดลงและใบหน้าก็จริงจัง
……ผมจะทำให้ใบหน้าของเธอกลับมาดูมีความสุขเมื่อกลับถึงบ้านเองเน๊ะ
「――ฮารุซามะ!」
「ลิลี่ซัง」
เมื่อพวกผมออกมาจากเต็นท์ ลิลี่ซังก็มายืนอยู่ตรงหน้า……กับ、ชายในชุดดำที่ติดตามเธอไปรอบ ๆ ที่ต่างสวมอุปกรณ์ที่ผลิตจากต่างประเทศ
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นชาวต่างชาติ แต่ก็น่าแปลกใจที่พวกเขาไม่สูงมากนัก、แต่ท้ายที่สุดแล้ว คนเหล่านี้ก็ให้รู้สึกเหมือนมาจากต่างประเทศ และตอนนี้กำลังส่งมอบของต่าง ๆ ให้กับลิลี่ซังอย่างไม่เป็นทางการ
ลิลี่ซัง……กะแล้ว เธอเป็นโอโจ้ซามะของแท้สิเน๊
「นับจากวันนี้、เพื่อความภาคภูมิใจของบรรพบุรุษของเรา ดิฉันจะบริการ――โคฮอน、ดิฉันจะปกป้องฮารุซามะเองค่ะ」
「ขอบคุณครับ」
งานของผมหายไปเพราะระบบแปลอัตโนมัติ
นั่นเป็นเหตุผลที่ลิลี่ซังพูดได้อย่างเป็นธรรมชาติมาก
……เธอกลายเป็นเพื่อนที่ดีของรุรุซังที่ชอบเข้าออกบ้านของผม
ยังไงก็เถอะ พวกเธอ2คน คุยกันบ่อยมากเลยล่ะ……ม๊า ก็ยังดีกว่าความเคอะเขินตอนที่เพิ่งเจอกัน
【ลิลี่จัง、ผมสีเงินสวยมากเน๊ะ】
【พวกรุรุจังมีแต่คนสวย】
【ลิลี่จังมีผมสีเงิน และฮารุจังเองที่มีผมสีบลอนด์……บางที……และ、พวกรุรุจังถึงจะมีผมสีดำ、แต่ว่าพออยู่ในดันเจี้ยนแล้ว รุรุจังก็มีผมสีชมพู ส่วนเอมิจังมีสีม่วง แต่ดูเหมือนว่าเด็กขากทีมกู้ภัยคนนั้นจะยังเป็นผมสีดำอยู่】
【คุณสมบัติถูกกระจายออกอย่างบาลานซ์เป็นอย่างดี】
【คุณหมายถึงอะไร?】
【แน่นอนว่าในแง่กลยุทธ์และในแง่ของการชื่นชมผมของหญิงสาว】
【แจ้งเตือน】
【เปิดเผย?】
【ขอโทษครับ】
【ยกโทษให้ด้วย】
【คุสะ】
「――เอ๋ー、ทุกคนค่ะ」
เสียงของอมิซังดังก้องมาจากสปีกเกอร์
เมื่อมองดู ก็เห็นเธอยืนอยู่ต่อหน้าทุกคนแล้ว
「วันนี้สำหรับฮารุ――ขอขอบคุณสำหรับการเข้าร่วมของพวกคุณ แม้จะพูดว่าเกือบจะเป็นการบังคับก็ตาม」
【เอมิจังโหมดจริงจัง】
【บังคับ(倍率50倍】
【บังคับอะไร……】
【คนส่วนใหญ่、ที่อยู่ที่นี่เป็นพวกระดับสูงใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นก็แค่อยากมีส่วนร่วมจริงไหม】
【จะว่ายังงั้นก็ใช่……ก็แบบจำนวนคนเข้าชมการไลฟ์สดพร้อมกันเท่ากันหมดน๊า】
【ระดับสูง、และOKกับกล้อง จำนวนผู้ติดตามและความนิยมนั้นน่าทึ่งมาก……】
【ไม่มีทางเอาชนะงานอีเว้นต์ใหญ่เท่านี้ได้หรอกน๊า】
【ก่อนหน้านั้นก็ถึงเวลาแสดงทักษะของคุณแล้วน๊า】
【อ้า、พิชิต500ชั้นครั้งแรกภายในประเทศ、แถมด้วยการสนับสนุนอย่างเต็มที่จากสมาคม】
【นอกจากนี้ จะได้ช่วยฮารุจัง、ด้วยใช่ไหม?】
【จริงเหรอ? ฮารุจัง、จำเป็นต้องช่วยเหรอ?】
【เดาว่าก็น่าจะจำเป็น……อยู่มั้ง……】
【ฮะ、โฮร่า、แม้แต่สาวน้อยคนนี้ก็ยังต้องการความแข็งแกร่งทางร่างกายอยู๋ล่ะน๊า……】
【ชะ、ใช่แล้ว、ถ้าเผลอหลับไปคงจะลำบาก……】
【สูญเสียโมเมนตัมทันที คุสะ】
【ก็แบบฮารุจังไงล่ะ?】
【ก็เป็นฮารุจังนี่นา】
อาー、ง่ายจังー
ว่าแล้ว ดีแล้วล่ะที่ฝากทุกอย่างไว้กับคนอื่นเน๊
โฮร่า、ผมกำลังยืนแบบนี้โดยพิงทั้งรุรุซังและลิลี่ซังไว้ พยายามรักษาน้ำหนักลงบนพวกเธอー。
「กิ๊ว……」
【ฮารุจังง่วงนอนมากจริง ๆ คุสะ】
【ไม่ได้น๊า ฮารุจัง! อย่านอนระหว่างพิธีเปิดสิ!】
【ความรู้สึกนั้นเข้าใจเลย】
【เข้าใจได้】
【เรื่องเล่าจากคนในสมาคมเวลาที่ต้องติดต่อข้อมูลให้ติดต่อคนอื่นที่ไม่ใช่ฮารุจัง、ให้ติดต่อคนอื่นอย่างเอมิจัง……】
「ฮะ、โฮร่า、ฮารุจัง……」
「ริวริวซ๊าง……」
「ฮู๊っ!?」
【●REC】
【โจมตีโดยตรงใส่รุรุจัง คุสะ】
【รุรุจังแดงสด】
【น่าร๊าก】
【เสียงของฮารุจังน่าร๊ากกกก】
【หรือว่าบางที:เธออาจจะเป็นสาวน้อยจริง ๆ นะ】
【ตอนนี้สายไปแล้วน๊า】
「……ฮะ、ฮารุซามะ……」
「ลิลี่ซ๊าง……?」
「โอ้ ลอร์ดっ!!!」
【คุสะ】
【ลิลี่จัง、เข้าสู่วัฒนธรรมย่อยของญี่ปุ่นอย่างน่าประหลาดใจเน๊ะ】
【มะ、ม๊า、สมกับที่มาญี่ปุ่นด้วยตัวเอง……】
【อ้า、ก่อนการโจมตี จะรู้สึกประหม่า……】
【ฮารุจังนะเหรอ? เรื่องนั้นไม่มีทาง】
【เรื่องนั้นถูกต้องเลย】
【ฉันคิดเหมือนกันตั้งแต่เริ่มต้น】
【ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน】
【agree!!!!】
【โนเนมจังใจเย็น ๆ หน่อย?】
【โฮร่า、ควรตั้งค่าภาษาให้เหมือนกับฮารุจังสิ?】
【ขอบคุณ】
【คุสะ】
【ปฐมกาลกับลูกพี่หญิงกับโนเนมจัง】
【อาโน、แม้ว่าเราจะตื่นเต้นกันมาก แต่ความคิดเห็นจากปฐมกาลก็ทำให้ฉันหัวเราะตรงนี้และตรงนั้นตลอด……】
【ม๊า、ก็อย่างงั้นน๊า】
【เพราะเป็นไลฟ์สดของฮารุจังเน๊ะ】
【แม้แต่ RTA500ชั้นที่ไม่เคยมีมาก่อนก็ยังดูกลายเป็นเรื่องง่าย……นั่นล่ะฮารุจัง……】
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 82
งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง
ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน(อิทธิพล)
“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”
“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”
หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ
https://ncode.syosetu.com/n1479ik/82/
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ