ตอนที่ 81 ต้องนอนอีกสักกี่คืนถึงจะเริ่มRTA 500 ชั้น
โกดังขนาดใหญ่ที่ไม่มีอะไรอยู่ในนั้น
มีคนประมาณ 20คนเข็นรถเข็นเข้ามาอย่างยุ่งวุ่นวาย
รู้สึกเหมือนผ่านมานานมาก ตั้งแต่ที่คนเหล่านั้นเดินเข้าออกจากนอกโกดังมาหาพวกผม
「……เอ๊โตะ、ตอนนี้ทางเราได้มอบสิ่งของทั้งหมดให้กับคุณแล้ว แต่……」
「อะ、ไม่เหลือแล้วสิเน๊ะ ขอบคุณมากครับ」
ผมที่อยู่ในอาการงุนงงตกใจนิดหน่อยตอนที่ได้ยินเสียงเรียก
อืม
เมื่อคุณตั้งใจทำงานอย่างไม่สนใจอะไร คุณจะลืมเวลา
ผม、ว่าไปแล้วก็ชอบช่วงเวลาแบบนั้น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่อ่านหนังสือ เก็บหิน หรือทำความสะอาดสิ่งของ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเหม่อลอยไปโดยสิ้นเชิง และรู้สึกเหมือนกำลังสูญเสียตัวตนไป
ดังนั้นผมจึงขอมีส่วนร่วมในกระบวนการยัดทุกอย่างที่อยู่ในโกดังนี้ลงในถุงสกปรก
「……ปืนสำรองและกระสุนจำนวนมากสำหรับการต่อสู้ของฮารุซัง……รวบรวมมาจากคลังสินค้าภายในประเทศทั้งหมด นอกจากนี้ยังเตรียมยาเวทมนตร์ ชุดยาปฐมพยาบาล เสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยน อุปกรณ์สำรอง ฯลฯ……」
「ครับ หากมีทั้งหมดนี้ ต่อให้ยิงตั้งแต่ทางเข้าก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไรครับ」
กระเป๋าสกปรกยังยกขึ้นได้ง่ายเหมือนเดิม
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามีอะไรมากมายขนาดนั้นบรรจุอยู่ในนี้
ก็แบบรู้สึกถึงแค่น้ำหนักของผ้าเท่านั้นเอง
「……แล้วก็、น้ำกับอาหารของฮารุจัง……นอกจากนี้ก็เหล้าที่ยังไงก็ยอมเลิกดื่ม」
「ไม่มีเหล้าไม่ได้ครับ ถ้าไม่มี ความแม่นยำและความสามารถในการต่อสู้ต่อไปของผมจะลดลง ผมจะไร้ประโยชน์ครับ」
「……พอเป็นเรื่องแบบนี้แล้วก็ไม่มีใครหยุดเลยสิน๊า……ฮารุจัง?」
「ระดับให้กำลังใจยามที่รู้สึกเหนื่อย、และเพียงพอที่จะคลายเครียดเมื่อปลอดภัยครับ เข้าใจแล้วครับ」
มีแค่เวลาแบบนี้เท่านั้นที่ผมพยายามจะพูดเน๊ะ
มีคนบอกผมประมาณว่า「จำเป็นจริง ๆ เหรอ」บ้างล่ะ「ไม่จำเป็นต้องเยอะขนาดนั้น?」ไม่ก็「กะแล้วยังไงก็ไม่ดีต่อสุขภาพ」、ผมตอบอย่างยืนกราน「จำเป็นจริง ๆ ครับ」และยัดมันเข้าไป
โดยพื้นฐานแล้วมันเป็นเหล้าฟรีที่เพิ่มเข้าไปใน「ค่าใช้จ่ายในการพิชิตดันเจี้ยน」อย่างไม่เป็นทางการ
ไม่ว่าคุณจะพูดอะไร ผมก็จะไม่คืนให้หรอกเน๊ะ?
ผมจะไม่ส่งกระเป๋าสกปรกนี้ให้เด็ดขาด
「……และ、ดูเหมือนจะยังใส่ได้อีกมาก、ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ ว่ามันจะใส่น้ำได้ประมาณ2สัปดาห์……สำหรับคนหลายสิบคนที่ติดตามไปด้วย、โดยไม่ต้องสนใจเรื่องน้ำหนัก」
「นี่、อยากรู้จังว่าราคาจะเท่าไหร่เน๊ะ คิดว่าถ้าขายจะราคาเท่าไหร่กันครับ?」
「ด้วยความสามารถระดับนี้……เอ๊โตะ、น่าจะไม่สามารถประเมินราคาได้ค่ะ……」
「คงจะเป็นปัญหาใหญ่หากถูกใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางการทหาร……」
「ฮารุจัง、อย่าขายเชียวน๊า」
「เข้าใจแล้วครับ ผมจะไม่ขายตราบที่ยังมีเหล้าอยู่ข้างในครับ」
แต่ถ้าวันไหนประสบปัญหาเรื่องเงินก็มาขายกันเถอะ
จริง ๆ แล้ว สามารถเรียกว่าเชื้อ FIRE ได้ด้วย
แต่ผมจะไม่ทำแบบนั้น เพราะภายในดันเจี้ยนทั้งชื้นและสบายตัว
「ฉันได้ยินมาว่าไม่มีปัญหาที่จะบรรจุเข้าไปทั้งอาหาร เสื้อผ้า และอุปกรณ์ แต่……เรื่อง、การเอาออกมาล่ะคะ……?」
「อะ、ครับ ถ้าคุณจินตนาการเหมือนกับกระเป๋าของแรคคูนสีน้ำเงิน มันก็จะออกมาตามนั้นครับ」
「ปกติแล้วไม่ได้ใส่ไปมากขนาดนั้นหรอก และมันจะไปตามลำดับที่ใส่ไว้……」
「ตอนนั้นต้องขอบคุณที่ทำให้ผมย้อนกลับนับก้าวที่1ใหม่ครับ ผมถึงได้รับของขวัญที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้เน๊ะ」
ถุงที่ผมยกขึ้นมา
ไม่ว่าจะมองไปทางไหน……ก็เหมือนถุงขยะ、เป็นถุงที่ดูเหมือนจะมีกลิ่นเหม็นและเปียกโชกไปด้วยสิ่งของต่าง ๆ
หากว่าหาผ้าสีน้ำตาลมามัดให้แน่นตรงปากถุง ไม่ว่าจะมองยังไง……ขยะ
ถ้าเพียงแต่ถูกผมโยนทิ้งไปทั้งอย่างงั้น ก็คงดูเหมือนเศษผ้าที่ถูกโยนทิ้งไป
เป็นขยะ
แต่ภายใน、ณ ตอนนี้เป็นดังโกดังเก็บของของพวกผม……ที่ใหญ่กว่าโรงยิมของโรงเรียน และยังสามารถใส่ของเข้าไปอัดแน่นอยู่ในนั้นได้เน๊ะ
เป็นอีกครั้งที่ทำให้เห็นว่าดันเจี้ยนน่าทึ่งมาก
ผมยังแอบเอาของจากที่บ้านใส่ไว้ในกระเป๋าใบนี้ด้วย
ใช่แล้ว สิ่งของต่าง ๆ เช่น หนังสือเล่มโปรดจากบนชั้นหนังสือ แล็ปท็อป แท็บเล็ต และที่ชาร์จเน๊ะ
ตราบใดที่มีสิ่งนี้ ก็จะไม่เป็นไรไม่ว่าจะที่ไหนหรือเกิดอะไรขึ้น
ผมรู้สึกอย่างงั้น
อะ
มีของบางอย่างในถุงใบนี้สำหรับใช้ตอนกลางคืน ……เครื่องปั่นไฟ……รู้สึกว่าน่าจะสามารถขังตัวเองอยู่ในดันเจี้ยนได้ประมาณครึ่งปี……?
นั่นมันอะไรกัน สวรรค์เหรอ
เริ่มจะตื่นเต้นแล้วสิ
「ฮารุจัง、ไม่ทุกข์ร้านเลยน๊า」
「พูดให้ถูกน่าจะบอกว่าเขาดูมีความสุขน๊า」
「ครับ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมร่วมงานกับผู้คนมากมายเช่นนี้」
รีบเปลี่ยนเรื่องจะดีกว่า
แต่ก็ไม่ได้โกหกจริงไหม?
「มีคนในปาร์ตี้ประมาณ 30 คน ส่วนใหญ่เป็นแร้งเกอร์ในประเทศ 、และผู้ช่วยประมาณ 20 คน ……สินะ」
「ปกติแล้วจะรู้สึกยังไงกันเหรอครับ? พิชิตด้วยปาร์ตี้」
「ครั้งนี้สเกลใหญ่มากจนเทียบกันไม่ได้เลย แต่……นั่นสิเน๊ ที่ฉันเคยไปช่วยพิชิตมากก่อนหน้านี้、เพื่อพิชิตชั้นที่ 150พวกเรามีกำลังรบ 20คน、ผู้ช่วยอีก40คนค่ะ……ฉันคิดสำหรับขนาดของกองกำลังค่อนข้างเล็ก」
「แค่นี้ยังไม่พอเหรอครับ」
「เจ้านายของฉันบอกว่า、หากไม่มีข้อจำกัด เขาสามารถส่งคนมาได้ราว 500คนสำหรับเข้าร่วมกลุ่มกำลังรบค่ะ……」
「เห้ー」
500คนสำหรับ500ชั้น
และต้องใช้ทีมสนับสนุนด้านลอจิสติกส์อีกกี่เท่า……นั่นคงเป็นจำนวนคนที่สุดยอดมาก
ผมอยู่คนเดียวมานานจนนึกไม่ออกเลย แต่เห็นได้ชัดว่าการพิชิตดันเจี้ยนเป็นเช่นนั้น
จากสิ่งที่ผมได้ยินมา เมื่อเป็นเรื่องของการพิชิตดันเจี้ยนระดับสูงที่ยังไม่มีใครสำรวจ เป็นเรื่องปกติที่กองทัพจะเข้าไปก่อน
นอกจากนี้ ดูเหมือนว่าจะมีคนที่เรียกว่าแร้งเกอร์ด้วย
ใช่แล้ว พวกเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการต่อสู้
「ฮารุซามะ」
「อะ、ลิลี่ซัง」
ลิลี่ซังดูเหมือนตั้งใจที่จะช่วยผมเป็นอย่างมาก、จนไม่ฟังเลยไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม
นอกจากนี้เธอยังใช้ข้อโต้แย้งว่า「ฉันไม่ได้อยู่กับผู้ดูแลที่พามาจากประเทศของฉันค่ะ……แต่อยู่กับเพื่อน ๆ、ดังนั้นแล้วก็จึงไม่มีปัญหาหากว่าฉันบังเอิญไปดำดิ่งพร้อมกัน ผ่านไปในจังหวะเดียวกัน พูดคุยเรื่องเดียวกันจริงไหมคะ?」นี่เป็นข้อโต้แย้งเพื่อเพิ่มจำนวนคนที่สามารถโจมตีได้
「นั่นจะไม่เป็นอะไรเหรอ?」ผมลองถามคำสาปซามะดู และก็ได้คำตอบว่า「ยูริ」ผมไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าหมายความว่ายังไง แต่เดาว่าน่าจะดีล่ะมั้ง
ผมแน่ใจว่าในภาษาอังกฤษ ยูริก็คือลิลลี่
ผมไม่เข้าใจจริง ๆ แต่บางทีอาจเป็นชื่อดอกไม้โปรดของคำสาปซามะ ดังนั้นเดาว่ามันโอเค
「ฮารุซามะ? สัมภาระของฉันจะยังพอใส่ได้หรือไม่คะ?」
「หืมー。 ……ความจุ……ยังเหลือหลายเท่าของจำนวนนี้ล่ะมั้งครับ?」
「สะ、ใส่ได้ขนาดนั้น……」
「ความจุในการจัดเก็บนั้นเกินจินตนาการเลยน๊า」
「อาจเป็นผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพสูงสุดเน๊ะ……」
ผมลองเอามือสอดเข้าไปในถุงแล้วพูดตามความรู้สึกทั่วไปของตัวเอง
ก็แบบนั่นคือสิ่งที่ผมรู้สึกไง
「เช่นนั้น、มีสินค้าส่งออกบางอย่างที่ซื้อมาจากประเทศของฉัน……ไม่ใช่สิ จากประเทศบ้านเกิดของฉัน……กำลังรวบรวมอยู่ที่ท่าเรือค่ะ หากสามารถใส่ได้ทั้งหมดก็ถือเป็นโอกาสอันดีเลยค่ะ หลัก ๆ ก็มีไอเทมดรอปและอาหารจากดันเจี้ยนระดับสูงค่ะ」
「ดีแล้วเหรอครับ? แพงมากไหม」
「ไม่มีอะไรทดแทนชีวิตได้หรอกค่ะ」
「งั้นเหรอครับ」
เนื่องจากเป็นการส่งออก จึงต้องมีเงินจำนวนมาก……ม๊า แต่ผมเดาว่าสมาคมดันเจี้ยนจะซื้อมัน
นั่นคือสิ่งที่ผมคิด
ยังไงก็ตาม ถึงจะเป็นในยุคนี้ ก็ยังคงมีปัญหาบางประการเกี่ยวกับการแปลอัตโนมัติ เช่น คำศัพท์
มีหลายครั้งที่ผมรู้สึกแบบ「หืม?」ขึ้นมา แต่ ม๊า เดาว่าก็เป็นเรื่องแบบนั้นแหละ
อะ、ยังไงก็ตาม ของทุกอย่างที่บรรจุอยู่ในถุงใบนี้ ฟรีล่ะ
ฟรีล่ะ
เมื่อเป็นของฟรีไม่มีอะไรแพงล่ะ
ช่างวิเศษจริง ๆ
คำสาปซามะ、ขอบคุณ
◇
「รูปแบบสำหรับวันนี้คือ……」
「เป้าหมายหลักคือทำอย่างไรให้ฮารุไม่เหนื่อย……」
「อะ、การลงสนามครั้งนี้จะเป็นเวลาที่ยาวนาน และเพราะฮารุจังก็ขนสัมภาระทั้งหมดไปด้วยได้、เลยทำให้ขนอุปกรณ์อาบน้ำแบบง่าย ๆ เข้าไปได้ด้วยล่ะ」
「มีแหล่งน้ำทุก ๆ 10ชั้น、ดูเหมือนว่าจะเป็นสถานที่ที่ดีในแง่ของการจัดกำหนดการที่ชาญฉลาดและแผนการพิชิตค่ะ……」
「คู๊ぁ」
ผมเหนื่อยกับการบรรจุกล่องกระดาษแข็งมากมายเข้าในคอนเทนเนอร์ขนาดใหญ่
เมื่อถามลิลี่ซัง เธอก็ตอบว่าเป็นอาวุธ ของใช้ และส่วนผสมที่เกี่ยวข้องกับดันเจี้ยน
เนื่องจากเป็นแผนการที่เกี่ยวข้องกับคนจำนวนมาก จึงดูเหมือนว่าจะมีคนที่เชี่ยวชาญด้านการทำอาหารไปด้วย ดังนั้นการหาของกินจึงไม่ใช่ปัญหา
มีกล่องกระดาษแข็งหลายกล่องที่มีภาพประกอบของขนมปังและพาสต้าพิมพ์อยู่บนนั้น ดูน่าสนุกมากเลยเน๊ะ
「……ค่ะ 2สัปดาห์、ยิ่งกว่านั้น เนื่องจากไม่ทราบจุดหมายปลายทาง ฉันคิดว่าควรต้องรักษาระยะห่างไว้บ้างค่ะ、อันที่จริง เราได้รับใบสมัครผู้ติดอันดับจากเกือบทั้ง 500อันดับแรกในประเทศ」
「มีคนที่มีความสามารถและความรู้สึกยุติธรรมที่เรียบง่าย……ต่อไปก็」
「ไลฟ์สด、สิเน๊……」
「แน่ใจว่าในประเทศนี้、ตอนนี้การพิชิตดันเจี้ยนได้หยุดลงอย่างสมบูรณ์แล้วเน๊ะ」
「ใช่แล้วค่ะ จะโดนเกาะติด2สัปดาห์……ในความเป็นจริงสถานีโทรทัศน์ก็จะรวมอยู่ด้วย、เรตติ้งผู้ชมมันเหลือเชื่อมาก……」
「ฟู๊วぁぁ……」
ผมเริ่มรู้สึกง่วงขณะโบกขาไปมา
……เข้าใจแล้ว 、นี่คือวิธีที่คุณใช้พิชิตในฐานะปาร์ตี้
ถ้าผมอยู่คนเดียว ผมจะเตรียมแผนกลยุทธ์ในหัวและเตรียมการต่าง ๆ ก่อนที่จะรีบเข้าไป เดาว่ายิ่งมีคนมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเกิดเรื่องขึ้นมากเท่านั้น
เข้าใจแล้วเน๊ー。
「อืมー」
「……ฮารุจัง、ง่วงแล้ว?」
「หืมー」
จุดอ่อนที่ใหญ่ที่สุดของร่างกายนี้
ง่วงนอนได้ง่ายมาก
ก่อนที่จะรู้สึกง่วงนอน ผมจะรู้สึกไม่มีพลังเพียงพอทำให้รู้สึกอยากนอนนาน ๆ ขึ้นมา และตอนนี้ก็รู้สึกอยากงีบหลับ
โดยเฉพาะตอนนี้ ผมรู้สึกง่วงนอนโดยเฉพาะหลังจากต้องพูดคุยกับผู้คนเป็นเวลานาน
ความรู้สึกนั้นที่เหมือนได้รับหลังจากดิ้นรนกับหนังสือยาก ๆ มาครึ่งวัน หรือเป็นหลังจากดื่มเหล้าไปมาก
「โซฟาทางนี้เลยค๊า นอนแล้ว?」
「หือー」
ผมง่วงจนไม่รู้จะทำยังไงดี แต่เมื่อรุรุซังดึงมือไป ผมก็ยอมจำนน และเดินช้า ๆ ก่อนดำดิ่งสู่สัมผัสอันนุ่มนวล
「จะปลุกทีหลังเน๊ะ」
「ฟู๊วววว……」
มีความรู้สึกอบอุ่นและนุ่มนวลกดลงบนแก้มของผม แต่เนื่องจากเป็นรุรุซัง จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นหน้าอก ดังนั้นผมคิดว่าน่าจะเป็นต้นขาของเธอ
「……………………………………」
「……ทุกคน、ฮารุจังหลับไปแล้ว ไม่เป็นไรแล้วล๊า」
「……ฟุฮ้าっ……พะ、พลังทำลายล้างของฮารุซามะมีพลังมากเกินไปแล้ว……!」
「ถึงขีด จำกัดความง่วงนอน……อ้า、ช่างสมเป็นสาวน้อย……!」
「อะ、ค่ะ สำหรับการปรึกษากันครั้งต่อไป นอกจากพวกเรา3คนแล้ว……1ในนี้เป็นหน้าใหม่จากต่างประเทศ……ค่ะ、จะไม่เป็นไรถ้าเป็นภาษาอังกฤษ……」
ทุกคนพูดถึงเรื่องต่าง ๆ มากมาย และดูมีชีวิตชีวามาก แต่เนื่องจากผมง่วงนอน มันจึงกลายเป็นเพลง BGM ที่ดี
「คู๊ぅ」
ผมที่เป็นเด็กสาว เผลอหลับไปเหมือนถูกดึงเข้าไปในหนองน้ำเฉพาะของเด็ก ๆ
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 81
งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง
ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน(อิทธิพล)
“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”
“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”
หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ
https://ncode.syosetu.com/n1479ik/81/
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ