[นิยายแปล(WN)] โลลิเฮดช็อต TS shitakara kakurete danjon ni mogutteta boku ga aidoru-tachi ni mi bare shite yūmei haishin-sha ni naru hanashi 74 หมีสาวติดสินบนมาถึงแล้ว

ตอนที่ 74 ลิลี่ซังมาถึง

 

ผมถูกเกาะติดโดยรุรุซัง

 

「ฟู๊วーっ……」

 

「รุรุซัง、เตาะแตะ」

 

「ฟู่ววววーっ」

 

「ได้โปรดอย่าทำตัวเป็นแมวสิครับ」

 

ม๊า ก็จริงที่เธอขี้หวงมากเหมือนแมวเลยเน๊ะ รุรุซัง

 

แต่ผมเองก็โดนเรียกว่า「แมวจรจัดฮารุจัง」เหมือนกัน、เป็นคุณลักษณะที่คล้ายกันสินะ？

 

เพื่อทำให้เธอสงบลง、ก็มีแต่ต้องปล่อยตัวแล้วปล่อยให้พวกเธอทำทุกอย่างตามที่ต้องการ

 

แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะยากนิดหน่อย

 

ก็เพราะ

 

「เอ๊ะ、เอ๊โต๊ะ……หากวันนี้มิสะดวก ฉันจะมาวัน……」

 

「กรุณาอย่าเป็นห่วงเรื่องของรุรุไปหมดค่ะ……แค่หึงหวงเท่านั้นเอง」

 

「ไม่ได้หึงสักหน่อย！」

 

「รุรุ、นี่ทำตัวหยาบคายตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแล้วใช่ไหม……？」

 

ไม่สิ หึงเห็น ๆ……เอมิซังพูดถูกจริงไหม？

 

「แล้วลิลี่ซัง……พอจะสะดวกใจไหมคะ」

 

คุชิมะซังผู้จริงจังก็เข้ามาจัดการสถานการณ์ที่ละเอียดอ่อนนี่

 

ผมชอบคุชิมะซังมาก เพราะเวลาที่เธอคอยช่วยเหลือผมอยู่เสมอนั้นน่ารักมากเกินไปแล้ว

 

「ค่ะ　แล้วเนื่องจากสถานการณ์บางอย่าง、ฉันอยากจะใช้ชื่อเล่นนี้ถ้าเป็นไปได้」

 

「……ขอโทษนะคะ、แต่ทำไมตั้งแต่ไลฟ์สดเริ่มแรกถึงได้ใช้ชื่อลิลลี่ซังล่ะคะ」

 

「อ้า、เรื่องนั้นสินะคะ」

 

วันนี้ลิลี่ซังมาอย่างเตรียมพร้อม、เธอกำลังใช้เครื่องมือแปลภาษาอย่างจริงจัง ต่างจากคราวที่แล้วที่ต้องใช้ผมเป็นล่ามเพื่อคุยกับทุกคน

 

……พอผมไม่ต้องแปลเหมือนก่อนหน้านี้ก็เลยรู้สึกเหมือนจะแอบเหงานิดหน่อยล่ะ

 

「ฮารุซามะค่ะ」

 

「ครับ？」

 

「เพราะฮารุซามะ、เป็นผู้ที่เรียกฉันเช่นนั้นเป็นคนแรกค่ะ」

 

「ฮ๊าぁ」

 

พอลองคิดดู ตอนแรกเหมือนเธอจะพูว่าลิลลี่ซังล่ะ

 

ผมเดาว่าคงเป็นความรู้สึกประทับใจแรกพบที่ส่งผลมาก ๆ เหมือนตอนที่ผมเรียกรุรุซังทำนองนั้นล่ะมั้ง？

 

「ผม、ถ้าอย่างงั้นจากนี้ผมจะเรียกลิลลี่ซัง」

 

「ลิลี่ ขอความกรุณาด้วยค่ะ、ฮารุซามะ」

 

「อะ、ครับ」

 

แม้ว่าจะถูกผมจำชื่อผิดก็ตาม、แต่ลิลี่ซังก็ยินดีที่จะให้เรียกต่อไป

เด็กคนนี้ก็แปลกเหมือนกันเน๊ะ

 

「ฮะแอ่ม　ดังนั้น、เธอคือ……ลิลี่ซัง」

 

คุชิมะซังรับหน้าตามปกติ เพราะดูแล้วคงไม่มีอะไรคืบหน้าหากปล่อยให้รุรุซังกับลิลี่ซังทักทายกันตามลำพัง

 

ผมหางม้าที่จัดไว้อย่างลงตัวของเธอก็ดูดีมากเช่นกันเน๊

 

「มีสายโทรมาจากเจ้านายของฉันค่ะ……เธอ、อยากจะขอบคุณฮารุซัง」

 

 

「ไม่สิครับ、ก็บอกแล้วว่าผมไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ」

 

「เรื่องแบบนั้นไม่สมเหตุสมผลเลยค่ะ」

 

「เอาเถอะครับ」

 

 

「ด้วยจุดยืนของฉันก็คือจุดยืนค่ะ……แม้ว่าจะต้องเพิกเฉยต่อความรู้สึกของฉันเอง、ฉันก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำอยู่ดีค่ะ」

 

 

「……หรือว่าบางที、การที่คุณไม่สามารถเปิดเผยชื่อจริงให้ฮารุรู้ได้ก็หมายความว่าอย่างนั้น、เป็นไปได้ที่จะบอกว่าเป็นคนดังสินะคะ……อ้า ไม่สิ、ทุกอย่างเรียบร้อยดีสินะคะ」

 

 

「ฉันมีการสนทนาแบบเป็นกันเองกับเพื่อน ๆ ดังนั้นจึงไม่เป็นไรหรอกนะคะ ที่จะพูดคุยกันตามปกติ、เครส」

 

「อ้าー！！　ก็จริงที่ว่าชื่อของฉันสามารถกลายเป็นเครสเซินท์ได้！　แต่ฉันจะรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมากค่ะหากจะเรียกฉันว่ามิคาสุกิตามภาษาญี่ปุ่น และตอนนี้เราก็กำลังคุยภาษาญี่ปุ่นกันค่ะ！！」

 

「อะ、ต้องขออภัยเป็นอย่างสูงด้วยค่ะ！　ต้องขอโทษที่ทำให้มิสบายใจเป็นอย่างมากค่ะ！！　เอมิ・มิคาสุกิซามะเน๊ะ！！」

 

 

「อุมุ！　ฉันแค่มิคาสุกิก็พอค่ะ！！」

 

「มิคาสุกิซามะ！！」

 

「อุมุ！　มิคาสุกิซามะก็ได้ค่ะ！！」

 

 

「？」

 

 

「มีอะไรกันเหรอ、เอมิจัง」

 

ยังไงดี จู่ ๆ เอมิซังกับลิลี่ซังก็ดูลนลานกันแปลก ๆ

 

อาเร๊ะ？

หรือว่าทั้ง ２คนจะรู้จักกันมาก่อน？

 

「ชะ、เช่นนั้นทางนี้ก็รุรุ・ฟุคายะซามะ แบะ จิโฮะ・คุชิมะซามะ！」

 

「……รุรุจังก็ได้」

 

「ฉันแค่จิโฮะ……ไม่สิ、เป็นคุชิมะจะสบายใจกว่าค่ะ」

 

ถึงจะแตกต่างไปจากการเปิดใจของเด็กผู้หญิงทั่วไปเล็กน้อย、แต่ดูเหมือนว่าลิลี่ซังจะมีวิธีพูดเปิดใจบางอย่าง ดังนั้นเธอจึงพูดได้อย่างไหลลื่น และราบรื่น

 

「ผม……เอ๊ะโตะ、คุชิมะซัง」

 

「เธอ……ฉันไม่สามารถเปิดเผยรายละเอียดให้ได้ค่ะ、แต่เธออยู่ในตำแหน่งของผู้ร่วมงานพิเศษบางอย่างค่ะ」

 

 

「จ๊า、ตาผม」

 

「ชื่อจริงคือฮารุมิ・โซยะซามะ……、ถูกต้องใช่ไหมคะ」

 

「อะ、ครับ　ถ้ารู้อยู๋แล้วก็ง่ายขึ้นเน๊」

 

ลิลี่ซังเหลือบมองมาทางนี้ขณะที่สางผมสีเงินยาวสวยของตัวเอง

 

……อ้าー、ปฏิกิริยานี้

 

ผมเดาว่าเกี่ยวกับเรื่องของผม เธอคงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยหลังจากรู้ว่าจริง ๆ แล้วผมเป็นผู้ชาย

 

แต่ เป็นเรื่องดีที่ได้รู้เรื่องฐานะผู้ชายของผมเน๊ะ

 

เรื่องไลฟ์สด ก่อนอื่นเลย ก็ใกล้แล้ว……โฮร่า、ก็ทำให้ลำบากใจไง เมื่อมองเห็นสิ่งต่าง ๆ จากมุมมองที่แตกต่างออกไป

 

เมื่อคนอื่นคิดว่าผมเป็นเด็กผู้หญิง ก็จะเกิดปัญหาเมื่อพวกเขาลดการ์ดลงเน๊ะ……แต่กับรุรุซังทั้งที่รู้เรื่องของผมเ เธอก็ยังเปลือยโชว์ต่อหน้าต่อตากันได้

 

「……ให้ฉ๊านสอนไหม」

 

「ฮี่っ！？」

 

「เรื่องของฮารุจัง」

 

「รุ、รุรุ」

 

 

「เน๊ぇ、ทำม๊าย」

 

「รุรุซัง นิ่ง」

 

「……ฉัน、ไม่ใชเอมิจังซะหน่อย」

 

ผมส่งเสียงจนทำให้รุรุซังเสียสมาธิได้แล้ว

ความปรารถนาที่จะผูกขาดผม、ไม่รุนแรงเกินไปหน่อยเหนอ？

 

「……ฉันได้รับคำขอจากสมาคมของญี่ปุ่นค่ะ」

 

「สมาคม……」

 

 

「……ฉันได้ยินมาระหว่างทางแล้วค่ะ　และได้ยินมาจากฮารุแล้วเหมือนกันว่าคุณมีเลเวลค่อนข้างสูงด้วยสินะคะ」

 

「ประมาณ ２５ค่ะ　ฉันดำดิ่งลงดันเจี้ยนตั้งแต่ที่ปรากฎขึ้นมาค่ะ」

 

โห๊ー

 

ว่าไปแล้ว ดันเจี้ยนปรากฎขึ้นมาครั้งแรกเมื่อสัก １０ปีก่อน……เด็กคนนี้อายุเท่าไหร่กัน？

 

ต้องเป็นบ้านที่สปาร์ตันมากเน๊

 

「……แล้วก็ฮารุจังของทางนี้……อาっ」

 

 

「ไม่ค่ะ、ฉันทราบ『เรื่องนั้น』อยู่แล้วค่ะ ดังนั้นจึงไม่สำคัญ」

 

「……ถึงขนาดนั้น……อืม、งั้นเหรอ」

 

มือของรุรุซังวางลงบนหัวของผม……มั่นใจว่าเธอก็พยายามวางหน้าอกลงบนหัวผมด้วยเหมือนกัน แต่ผมไม่รู้สึกอะไรเลย……เฮ้、รุรุซังค่อย ๆ สงบลง อาจเป็นเพราะได้ผ่อนคลายจากการกลิ้งอยู่ข้างตัวผมไม่ปล่อย

 

เทคนิคนี้อิงจากความรู้ที่ว่าถ้าคุณแสร้งทำเป็นไม่สนใจแล้วลูบหัวแมว มันจะเชื่องมากขึ้น

 

ผมในตอนนี้รู้สึกเหมือนเป็นแมวมีปลอกคอและกระดิ่ง

 

「ขอแสดงความนับถือっ！　……ฮะแอ่ม」

 

「ร่างกาย、ไม่เป็นอะไรแล้วจริง ๆ เหรอครับ？」

 

「เอ๊ะ、ค่ะ……」

 

เธอส่งเสียงร้องและทำท่าเหมือนรู้สึกเวียนหัวอยู่ครู่หนึ่งอีกครั้ง ผมคิดว่าเธอน่าจะนั่งลงดีกว่าน๊าぁ。

เด็กคนนี้จะส่งเสียงร้องทุกครั้งที่เป็นลมเน๊ะ……สงสัยจังว่าทำไม

 

แต่วันนี้ลิลี่ซัง、สวมชุดชายกระโปรงยาว จนดูเหมือนเธอจะนั่งลำบากมากล่ะ

ผมสีเงินของเธอ กับชุดสีขาวและสีเงินทำให้เธอดูขาวไปหมด

 

「……เรื่องนั้น、ถ้าเป็นเรื่องจำเป็นสำหรับฮารุจังเน๊ะ」

 

「ดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้นน๊า」

 

 

「ค่ะ　เธอ、ดันเจี้ยนครั้งถัดไป――ชั้นที่ ５００、โดยปกติแล้วจะต้องใช้เวลาเตรียมการมากถึง１ หรือ２ เดือนในการประสานงานทั้งบุคลากรและเตรียมสัมภาระ　นอกจากนี้ต้องระบุจำนวนวัน、จำนวนคนสูงสุด、แล้วก็……นั่น、ของ、โนเนมซามะ……」

 

 

「ฟุๆๆๆっ……ยกโทษให้ไม่ได้、เจ้า……」

 

「พอพูดแล้วก็ทำให้หัวเราะเลยเน๊ะ、โนเนมซามะ」

 

「no name……อ้า、ปรากฏการณ์นั้น……」

 

เหล่าคนที่แสดงความคิดเห็นเองก็คงไม่ได้คาดคิดว่าชื่อแบบนี้จะกลายเป็นชื่อทางการเน๊ะ

 

นั่นคือความรู้สึกในสถานการณ์ปัจจุบันทุกวันนี้

แต่ก็ยังรู้สึกดีกว่าคำสาปซามะล่ะนะ

 

「……อาจมีสถานการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นได้ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเขา　นั่นเป็นเหตุผล、ที่พวกเราขอความร่วมมือจากเธอ ซึ่งเป็นหนึ่งในบุคคลที่มีความสามารถมากที่สุดในโลกค่ะ」

 

 

「เรื่องที่เกี่ยวข้องกับฮารุ、กำลังได้รับความสนใจอย่างมาก　ไม่เพียงแต่ในประเทศเท่านั้น แต่ยังรวมถึงต่างประเทศด้วย」

 

「ไลฟ์สดของสัปดาห์ก่อน、ที่เป็นกระแสอยู่แค่สักพักหนึ่ง แต่ในเวลาเดียวกันก็ติดอันดับในอันดับต้น ๆ ของโลกด้วยเน๊ะ……」

 

 

「เอ๊ะ、มีคนดูมากขนาดนั้นเลยเหรอครับ」

 

「ค่ะ　……ฉันแน่ใจว่ามันอยู่บนเว็บไซต์นี้……」

 

ชื่อของไลฟ์สดซึ่งดูเหมือนว่าจะถูกเขียนขึ้นมาใหม่โดยคำสาปซามะหรือ โนเนมซามะส่องสว่างในการจัดอันดับด้วยภาษาอังกฤษ 

 

บางสิ่งบางอย่างรู้สึกแปลก ๆ

 

「ฮ๊าぇー」

 

 

「กู๊วっ……」

 

「โอ้ ลอร์ดっ……」

 

 

「ยังไงดี รู้สึกยังกับมีเอมิจังเพิ่มมาอีกคนเลย」

 

「นะ、นั่นสิเน๊ะ……」

 

 

◇

 

 

「แต่ทำไมถึงเกี่ยวกับผมด้วย？」

 

 

「ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปจนจบภารกิจ、เจ้านายของฉันบอกว่าจะเป็นการดีที่สุดหากให้เธออยู่ข้าง ๆ คุณค่ะ เพราะเผื่อว่าคำ、โนเนม……ซามะจะทำอะไรก็ตาม」

 

 

「……ลิลี่จัง、จากนี้ไป……」

 

「แน่นอนที่สุด！　ระยะเวลาการเตรียมการจนถึงเสร็จสิ้นกาวางแผนพิชิตดันเจี้ยนจะใช้เวลา ３ สัปดาห์ค่ะ！　มาพูดคุยกันตั้งแต่ต้นดีกว่าที่จะมารู้สึกอึดอัดใจจากการโดนบัซโดยบังเอิญกันดีกว่า！　ฉันคิดว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาด！！」

 

「เอมิซังเสียงดังไปแล้วครับ」

 

คุชิมะซังรีบใช้จังหวะนี้เข้ามาดึงรุรุซังซึ่งยังคงส่งเสียงคำรามอยู่ออกไป、รุรุซังยังคงระแวงลิลี่ซังอยู่

 

อะ、นี่เหมือนแมวเลี้ยงที่อิจฉาแมวตัวใหม่เลย

หรือพูดอีกอย่างก็คือ พวกผมต่างก็เป็นแมว

 

「แต่ว่า、ผู้คุ้มกันล่ะ」

 

「……ไม่จำเป็นจริงไหมคะ……？」

 

「ย้า、จะไม่สร้างปัญหาให้ลิลี่ซังเหรอครับ」

 

จริง ๆ แล้วก็คงเป็นเรื่องน่ารำคาญหากจำนวนเด็กผู้หญิงเพิ่มขึ้นอีก

ในแง่ที่ว่าส่วนใหญ่จะแสดงความรักต่อผมที่มากเกินไป

 

เด็กพวกนี้เอง、แม้จะรู้ว่าผมเป็นผู้ชาย แต่ก็ไม่เคยรังเกียจที่จะเอาหน้าอกมากดใส่ผม หรือขึ้นมาขี่บนตัวผมเลย……？

 

เด็กสมัยนี้เป็นแบบนี้กันหมดเลยหรือเปล่า……？

ไม่ยับยั้งใจเรื่องทางเพศกันเลยเหรอ……？

 

「ผู้มีพระคุณช่วยชีวิต　ไม่แปลกไปหน่อยเหรอคะ ที่จะอุทิศเวลา３สัปดาห์เพื่อจุดประสงค์นั้น」

 

「ไม่หรอกครับ、ลิลี่ซัง、ในแง่ของเลเวลแล้ว」

 

 

「สำหรับฉัน、โอเวอร์เซอร์เบอรัสตัวนั้นเหมือนเป็นสมาชิกในครอบครัวค่ะ……แม้ว่าจะหิวโหยเพียงใด ก็ไม่สามารถโจมตีได้　แม้จะวิ่งหนีก็แปลวว่าต้องโจมตี、อย่างไรก็ตามปริมาณน้ำและอาหารก็มีขีดจำกัดสำหรับการซ่อนตัวต่อไป」

 

อ้าー、เธอน่าจะเคยบอกว่ามันดูเหมือนสุนัขที่เลี้ยงไว้สิเน๊ะ

 

「และเราก็รู้สึกขอบคุณเช่นกันค่ะ、ฮารุ　แบบว่า……นั่นสิน๊า　……เธอคนนี้มีความสายสัมพันธ์อันดี……อยู่มากมายค่ะ」

 

「ใช่ค่ะ、ฉันได้ยินมาจากเจ้านายของฉันเหมือนกันว่า　จะมีประโยชน์เป็นอย่างมากหากพวกเขาสามารถส่งบุคลากรจากบริษัทรักษาความปลอดภัยในประเทศของเธอมาให้ได้」

 

เอมิซังพูดถึงเรื่องนี้ด้วยความรู้สึกเหมือนกำลังเลี่ยงเรื่องบางอย่าง、แต่คุชิมะซังพูดขึ้นมาด้วยความรู้สึกเหมือนพึ่งนึกขึ้นได้

 

「เดิมที ฉันก็มาที่ญี่ปุ่นเพื่อทำธุรกิจอยู่แล้วค่ะ、ดังนั้นฉันจึงบอกกับสมาคมดันเจี้ยนของทางนี้ว่า、ฉันสามารถใช้บุคลากรและอุปกรณ์เพื่อจุดประสงค์นั้นได้……ค่ะ」

 

「โห๊เห้ー」

 

「เลอค่าっ……ฮะแอ่ม」

 

 

「……อย่างน้อยที่สุด　เราก็อยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณจนกว่าฮารุจะพิชิตชั้นที่ ５００ได้สำเร็จค่ะ　ใช่แล้ว、แล้วดูเหมือนว่าเบื้องบนระดับสูงจะตัดสินใจแล้วด้วยค่ะ」

 

「อย่างงั้นเหรอครับ　ถึงผมจะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่、แต่ถ้าพวกเอมิซังว่ายังงั้น ก็เอาตามนั้นครับ」

 

ถึงผมจะคิดว่าไม่จำเป็นเลยจริง ๆ น๊าー

 

แต่เนื่องจากผมได้สร้างปัญหาให้กับผู้คนมากมาย จึงเริ่มคิดว่าแบบนี้น่าจะดีสำหรับลิลี่ซัง

 

แล้วผมยังทำให้เกิดปัญหาในระหว่างการไลฟ์สดด้วย

 

ย้า、ถึงผมจะเป็นคนที่ช่วยชีวิตเธอไว้、แต่ว่าความน่ากลัวาในการดำดิ่งลงไปในหลุมที่ไม่มีก้นบึ้งหลังจากนั้น มันเป็นความผิดของโนเนมซามะที่สิงผมอยู่ล่ะ

 

「ฮารุซามะ」

 

「แต่ว่า ว่าแล้วผม……อะไรเหรอครับ ลิลี่ซัง」

 

 

「สิ่งนี้、คือไวท์ของผู้ปกครองของฉันค่ะ、ฉันนำติดตัวมาจากประเทศบ้านเกิดด้วย」

 

「เอ๊ะ」

 

「และหากไม่รังเกียจ、คนที่รออยู่หน้าห้องก็มีตัวเลือกอีกประมาณ ８ ตัวเลือกเตรียมไว้ค่ะ」

 

ไวน์

แอลกอฮอล์

เหล้า

 

「เอ๊โต๊ะ、ลิลี่ซัง……ฮารุซังมีร่างกายเหมือนกับเด็กอายุ ６ ขวบในทางการแพทย์อยู่เลยนะคะ」

 

「อาร๊า、รู้ไหมคะ ในประเทศของฉัน ในทุกครอบครัวจะมีรสชาติเฉพาะที่ชื่นชอบกันที่จะได้รับการแนะนำด้วยพ่อแม่อยู่？　แน่นอนว่าราคาไม่แพงหรอกค่ะ」

 

ถูกต้องแล้วเน๊、ร่างกายของผม、มีเชื้อชาติเผ่าพันธุ์เดียวกับเด็กคนนี้เน๊

ทุกคนมีความทนทานต่อแอลกอฮอล์สูงขึ้นเน๊

 

「ยังไงก็ตามเถอะค่ะ、ฮารุ ตามคาดเลย」

 

「ถ้ามาถึงขั้นนี้แล้วก็ช่วยไม่ได้เน๊、ลิลี่ซัง　ตามที่เอมิซังกับคุชิมะซังพูดไว้ โปรดทำตามที่ต้องการได้เลยครับ ลิลี่ซัง　ผมขอดูฉลากของขวดนั้นหน่อยได้ไหมครับ ลิลี่ซัง」

 

「รับทราบค่ะ♥」

 

คุชิมะซังกับเอมิซังพยายามอย่างยิ่งที่จะหยุดไว้ แต่ผมจะไม่ยอมให้เปลี่ยนกระแสน้ำนี่เด็ดขาด

 

ดูฉลากแล้ว……เอ๊ะโตะ、１５ ปีเลยไม่ใช่เหรอเนี่ย？

ถ้ามีของขวัญแบบนี้ ผมคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องขอให้อยู่ด้วยกันในช่วงเวลาจำกัดล๊า

 

โฮร๊า、ก็ในดันเจี้ยนเป็นที่ลำบากใช่ไหมล่ะ？

การเพิ่มสมาชิกชั่วคราวก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยจริงไหม？

 

「……ฮารุจัง……」

 

「รุรุซัง、ผู้ใหญ่จะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเหล้าครับ」

 

「แต่ว่าฮารุซัง、ตอนนี้เป็นเด็ก」

 

「ความเครียดของการเป็นผู้ชายแล้วต้องกลายเป็นผู้หญิงนั้นยิ่งใหญ่มากครับ」

 

「ไม่สิ、ฮารุ、วันก่อนยังสบายดีอยู่เลย」

 

「พอมองย้อนกลับไปแล้ว ผมก็รู้สึกว่าไม่ได้สบายใจเลยครับ」

 

 

「ฮารุซามะ？　อยากจะลองแก้วนี้สักหน่อยไหมคะ？」

 

「ถ้ามีคนยื่นแก้วให้คุณ การปฏิเสธนั้นช่างหยาบคายเน๊」

 

ลิลี่ซัง＝เหล้า

เหล้า＝ลิลี่ซัง

 

ไม่ว่ายังไงก็ตาม ผมต้องการให้เด็กคนนี้อยู่ด้วย และต้องดื่มไวน์ทั้งหมดที่เธอนำมาให้ได้

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 74

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/74/

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

 

Favorite