[นิยายแปล(WN)] โลลิเฮดช็อต TS shitakara kakurete danjon ni mogutteta boku ga aidoru-tachi ni mi bare shite yūmei haishin-sha ni naru hanashi 69 เพื่อกอดจับกดหมีสาวที่กลับมา ผมจึงตัดสินใจกลับไปเป็นตาลุง

ตอนที่ 69 เพื่อกอดจับกดเอมิซังที่กลับมา ผมจึงตัดสินใจกลับไปเป็นผู้ชาย

 

「อะ、เอมิจังในที่สุดก็กลับมา！　หายไปนานมากเลยเน๊ะ！　เน๊ぇเน๊ぇเอมิจ๊า――……เป็นอะไรไปเหรอ？」

 

「ไม่……ไม่มีอะไร……」

 

เส้นผมของผมยุ่งไปหมดหลังถูกรุรุซังเล่นมาเป็นระยะเวลาพอสมควร

 

ลิลี่ซังก็กลับมาแล้ว ดังนั้นจึงมีเด็กผู้หญิง２คนอยู่บน ２เตียง

เป็นไปไม่ได้ ไม่มีอะไรที่ควรจะเกิดขึ้นเลยเน๊

 

อืม

 

ผมกลายเป็นของเล่น

ผมกลายเป็นของเล่น

 

「……แต่ว่าทำไมฮารุซั……ฮารุถึงไว้ผมหางม้าล่ะ？」

 

「กรุณาอย่าถามเลยครับ」

 

「น่ารักใช่ไหมล๊า！」

 

「อะ、อ้า……」

 

ผมบอกแล้วไงว่าอย่าถาม

 

เอมิซังคนบ้า

 

「ยังไงดี เอมิจังเองก็ผมยุ่งมากเลยนะ？」

 

「หืม？　อ้า……มีเรื่องมากมายที่กวนใจฉันน่ะ……」

 

เอมิซังจัดการสางผมที่เป็นปัญหาและยุ่งเหยิงอย่างหยาบ ๆ

 

โม๊ว、เป็นเด็กผู้หญิงแท้ ๆ

ทำแบบนั้นไม่ดีเลย รุรุซังสอนผมมาหลายเรื่อง？

 

แต่นั่นบางทีอาจจะเป็นความผิดของพวกผมเราเน๊ะ……ผมโดนบอกว่าเป็นเพราะผมเอาแต่วิ่งหนีเป็นส่วนใหญ่

 

พอคิดแบบนั้นก็ทำเอารู้สึกผิดเหมือนกัน

 

「เอมิซัง」

 

「อะไรเหรอคะ？」

 

 

「หืม」

 

ผมยื่นมือทั้งสองข้างออกไปให้เอมิซัง

 

ผมเดาว่าถ้าเป็นโลลิค่อนซังตามปกติคงจะเข้าใจ ซ้าซ้า

 

「……ไม่ค่ะ、ที่นี่……มีกล้องวงจรปิด……」

 

「เอ๊ะ？　อ้า 、คือว่ามีแต่รปภ.เท่านั้นที่เห็นใช่ไหมล่ะครับ？」

 

 

「ชะ、ใช่แล้ว、ปกติก็เป็นเช่นนั้น แต่ว่า……」

 

「เป็นอะไรไปเหรอเอมิจัง、เหมือนตอนที่บราน่ารักตัวนั้นที่ฉันอยากซื้อใส่ไม่พอดีเลย」

 

 

「รุ、รุรุ！　ฮารุซัง！　ต่อหน้าฮารุซัง！」

 

「ไม่เป็นไรครับ、ผมคุ้นเคยแล้ว……แต่ทำไมถึงกลับไปเรียกแบบเมื่อก่อนเหรอครับ？」

 

ผมไม่ได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้ชาย

 

อืม ก็รู้อยู่หรอก

 

ก็นั่นสิเน๊……ไม่มีร่องรอยของความเป็นชายหลงเหลือในร่างกายของเด็กสาวนี้อีกแล้ว……。

ทุกคน、พูดเรื่องชุดชั้นในต่อหน้าผมเน๊ะ……。

 

「ยังไงก็ตาม เอมิซัง、กรุณามาทางนี้ครับ」

 

「เอ๊ะ、ไม่、แต่」

 

「ไม่เป็นไรหรอกครับ」

 

「……ค่ะ、ค่ะ……」

 

เอมิซัง

 

โลลิค่อนซัง。

……เพราะเป็นเด็กผู้หญิงจึงยิ่งอันตรายเป็นพิเศษ

 

เข้าใจเลย 

เข้าใจดีเลย 

 

เป็นรสนิยมทางเพศของชนกลุ่มน้อยใช่ไหมเน๊……นอกจากนี้ เนื่องจากกำลังติดต่อกับเด็กสาวที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ไม่ว่าเขาจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง เขาก็จะถูกลงทัณฑ์ในทันที

 

ไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายเป็นโลลิถึงได้ชอบ แต่พวกเขาเกิดมาพร้อมกับความรักต่อโลลิ ซึ่งเป็นสิ่งที่โลกนี้ไม่สามารถยอมรับได้

 

ผมรู้สึกเสียใจแทนโลลิค่อนซังเลยเน๊ะ

ในฐานะผู้ชาย ผมเห็นใจเขา……ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเป็นเด็กผู้หญิงแล้วก็ตาม และเอมิซังก็เป็นเด็กผู้หญิงเช่นกัน

 

ไม่ว่าคุณจะต่อสู้ดิ้นรนแค่ไหน ไม่ว่าเด็กอีกฝั่งจะชอบคุณขึ้นมาจริง ๆ ผู้คนก็จะบอกกับคุณว่าไม่ควรทำอะไรทั้งนั้นจนกว่าเด็กจะโตขึ้นเน๊ะ

 

อา、ผมเริ่มรู้สึกเสียใจกับเธอจริง ๆ

 

เพราะงั้นแล้ว  บางทีอาจเป็นเพราะผมยังเป็นผู้ชายอยู่ภายใน……นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมบางครั้งเธอถึงได้ดูสุภาพแปลก ๆ แบบนี้ คล้ายกับรุ่นน้องที่ใช้คำให้เกียรติเพียงเพราะเขาอายุน้อยกว่า

 

อะ

 

ผมถูกไล่ออกจากงานอย่างไม่เป็นทางการตอนนี้ พอนึกขึ้นได้ก็รู้สึกหดหู่ใจ

แบบนี้ไม่ดี

 

「หืม」

 

 

「โฮร่า、ฮารุจังเองก็ว่าดีไง！」

 

「……นะ、นั่นสิน๊า……」

 

เพราะอย่างงั้นด้วยเหตุนี้ผมถึงได้ยื่นแขนออกไป คัมมอนเออะพีล(come on appeal)

 

โดยปกติแล้ว ผมจะซ่อนความจริงที่ว่าผมยินดีต้อนรับเอมิซัง นั่นเป็นเพราะว่าผมคำนึงถึงอนาคตของเอมิซัง แต่จริง ๆ แล้วผมยินดีต้อนรับเธอเป็นอย่างยิ่ง

 

แต่โดยพื้นฐานแล้วเอมิซังเป็นคนจริงจัง เธอจึงมักไม่ค่อยยอมโดดขึ้นรับโอกาส

 

แต่ตอนนี้เธออยู่ภายใต้ความเศร้าโศก

การกอดเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการปลอบใจเธอ

 

ดูเหมือนว่าพวกเด็กผู้หญิงจะเป็นแบบนั้น

รุรุซังเองก็บอกแบบนั้น ดังนั้นบางทีอาจจะเป็นเรื่องจริง

 

「……คิ๊ว」

 

「ฮ้าอู๊っ」

 

「อะ、เอมิจังช่วยลดเสียงลงหน่อยเถอะเน๊ะ　ถ้าไม่อย่างงั้นฉันจะต้องทำให้หมดสติเน๊」

 

「เข้าใจแล้ว！　บอกว่าเข้าใจแล้ว เพราะงั้นหยุดมองฉันแบบนั้นได้แล้ว！」

 

ขณะที่กำลังคิดอยู่แบบนั้น รุรุซังก็ยังคงมองผมเหมือนกับที่เธอทำเสมอ เวลาที่ผมถูกคนอื่นครอบครอง เอมิซังกอด……ไม่สิ ผมถูกตัวเธอห่อหุ้มไว้

 

อ้าー。

 

นุ่มนิ่ม

ใหญ่

 

เมล่อน

ใช่แล้ว เมล่อนล่ะ

 

เมล่อนอุ่น

เมล่อนอุ่น ๆ

 

แรงกดจากเมล่อน、เนื้อสัมผัสที่เหมือนสไลม์

เข้ามาจากทั้งสองด้านจนปิดมิดตาได้

 

「อ้าー」

 

 

「กู๊วっ……」

 

「เอมิจังพยายาเข้าー」

 

เวลาผ่านไปนานพอสมควรตั้งแต่พวกผมได้เจอกัน

ยังไงก็ตาม ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ก็ยังไม่ถึง １ เดือนเลยด้วยซ้ำ

 

แต่พวกเราก็เป็นเพื่อนสนิทที่สามารถลากเข้าห้องกันได้ทุกวัน และรู้จักกันเป็นอย่างดีมาก

 

เพราะแบบนั้นเอง ผมจึงรู้สึกเหมือนกำลังให้รางวัลกับเอมิซังที่กำลังรู้สึกหดหู่ใจ

 

ที่จริงผมก็ไม่เข้าใจความรู้สึกนั้นเลย แต่ก็นึกภาพออกว่าการกอดเด็กผู้หญิงรู้สึกยังไง

 

ใช่แล้วไอ้นั่นไง มั่นใจว่าจะต้องเต็มไปด้วยของนุ่มนิ่มและกลิ่นหอมเน๊

 

น่าเสียดายที่ผมไม่เคยมีประสบการณ์เช่นนี้มาก่อนเลยสักครั้งเดียว

 

อะ น้ำตา

 

「……ฮารุ。　เกลียดเหรอ」

 

「คิ๊ว」

 

 

「กูฟู๊ววววっ！？」

 

「เอมิจัง、ยังไงดีเหมือนกับกำลังถูกโจมตีเลย」

 

อ้าー

 

อ่อนนุ่ม

 

……มุ มีส่วนผสมของกลิ่นไวน์ ที่ผสมกับกลิ่นน้ำหอมธรรมดา และกลิ่นเหงื่อตามปกติ

 

เอมิซังดูจริงจัง แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดื่มเหมือนกันหรือเปล่า？

ผมจะเงียบไว้แล้ว คราวหน้าเอามาให้ผมด้วยเน๊ะ？

 

 

◇

 

 

「……ครั้งนี้จะเป็นการตรวจง่าย ๆ เนื่องจากไม่โดนการโจตมตีอะไรเป็นพิเศษ ไม่มีปัญหานะเซยะซัง」

 

「อย่างงั้นเหรอครับ、ดีเลย」

 

คำอธิบายจากคุณหมอที่รักอีกครั้ง

ดูเหมือนว่าผมยังต้องทำการตรวจไว้ก่อน

 

ม๊าเน๊ะ、ถ้าเกิดเรื่องอะไรแบบนั้นขึ้นมา ผมเดาว่าคงดูไม่ดีหากไม่ทำอะไรเลย……แต่ก็โล่งอกไปทีที่ลิลี่ซังปลอดภัย

 

ไม่สิ ผมคิดว่าเธออาจจะยังอาการไม่ดีนัก เพราะยังมีอาการหมดสติไปหลายครั้ง……แต่ว่าคงไม่เป็นไรล่ะมั้ง

 

「คุชิมะซัง」

 

「คะ？」

 

 

「ลิลี่ซัง　กำลังตรวจสมองอยู่งั้นเหรอครับ？」

 

「……เป็นยังไงบ้างครับะ？」

 

 

「…………ค่ะ、กำลังรักษาอยู่เน๊ะ　ไม่มีปัญหาอะไรหรอกค่ะ」

 

「อย่างงั้นเหรอครับ、ขอบคุณมากครับ」

 

ผมรู้สึกว่าเธอดูสง่างามมากกว่าบอบบาง คุชิมะซังดูเหมือนจะเจ้ากี้เจ้าการแม้ว่าเธอจะไม่ได้ทำก็ตาม และคำพูดรัวเหมือนกับคุณหมอ

 

ถึงจะบอกว่าพูดรัวแต่ก็เป็นจากมุมมองของผมเท่านั้นเน๊ะ

แต่ใช่แล้ว จ๊า ปลอดภัยเน๊ะ

 

แต่คนนี้จะดีแล้วเหรอที่บอกข้อมูลเกี่ยวกับลิลี่ซังออกมาง่าย ๆ น่ะ……？

ข้อมูลส่วนบุคคลจะไม่เป็นอันตรายเหรอ？

 

「ยังไงก็ตาม、MP……แทบไม่มีพลังเวทมนตร์เหลือเลย」

 

「อะ、นั่น、เป็นมาตั้งแต่ตอนรุรุซังแล้วครับ ดังนั้นไม่มีปัญหาใหญ่อะไร」

 

ในช่วง２สัปดาห์ที่ผ่านมา ผมใช้ชีวิตอยู่โดยแทบไม่ได้รับการเสริมพลังจากเวทมนตร์ใด ๆ เลย

 

……นี่อาจเป็นครั้งแรกที่ผมได้เจอเหตุการณ์แบบนี้

จริง ๆ แล้ว ผมแทบไม่มีแรงและความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อพอที่จะทำอะไรได้เลยเน๊

 

ดังนั้นก่อนหน้านี้ที่ผมมีช่วงเวลาสบาย ๆ ก็เพราะได้ความช่วยเหลือของเวทมนตร์เน๊ะ

 

「แต่、ฮารุจัง……」

 

「อ้า、ไว้คุยเรื่องนั้นทีหลังนะคะ……」

 

 

「อาー、คำสาปซามะเหรอครับ」

 

พวกรุรุซังอธิบายให้ผมฟังว่าทั้งหมดนี้เป็นเพราะคำสาปซามะ ……ตอนนี้ใคร ๆ ก็เรียกเขาด้วยชื่อเก๋ ๆ อย่างโนเนมซามะแทน……แต่ดูเหมือนว่าเขากำลังบอกให้ผมดำดิ่งอีกครั้ง

 

และรางวัลตอบแทน

 

「ได้รับ『อิซึมิ』เป็นรางวัล……และอาจารย์　ฮารุซังอาจจะสามารถกลับไปเป็นร่างผู้ชายได้ค่ะ」

 

 

「นี่เป็นปรากฏการณ์ที่ไม่สามารถอธิบายได้ในทางการแพทย์　หากมีบางอย่างในดันเจี้ยนอธิบายไว้อย่างนั้น、ฉันคิดว่ามันเป็นไปได้สูง」

 

อะ、จะว่าไปแล้ว คุณหมอคนนี้ก็เป็นแรกที่ตรวจผมหลังจากถูกพวกรุรุซังจู่โจมพรากครั้งแรกไป

 

ม๊า ถ้าเป็นในกรณีนั้นก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับผมล่ะเน๊ะ 

 

「หรือก็คือ、ถึงจะบอกว่าเป็นการบังคับก็ตาม、ก็จำเป็นต้องเดินตามทางที่คำสาปซามะต้องการสินะ」

 

「ฮารุซังจะสามารถกลับไปมีร่างกายผู้ชายแบบเดิมได้――มีความเป็นไปได้สูงเน๊ะ」

 

แม้แต่คุณหมอยังพูดแบบนั้น

……นี่เป็นปรากฏการณ์ที่ไม่สามารถอธิบายได้ในทางการแพทย์โดยสิ้นเชิง เดาว่าไม่มีแม้แต่ข้อมูลขั้นพื้นฐาน

 

「……ฮารุจัง……」

 

 

「ผม　อยากกลับไปเป็นผู้ชายครับ」

 

ผมพูดอย่างแน่วแน่ กับรุรุซังที่มีความปรารถนาที่จะเอ็นดูผมเหมือนเป็นน้องสาวของเธอ

 

「ผมอยากกลับเป็นผู้ชายอีกครั้ง、อยากจะเคลื่อนไหวได้อย่างใจตามเดิม」

 

 

「……งั้นเหรอ、เข้าใจแล้วเน๊ะ　ฮารุจัง、ร่างกายเล็ก……」

 

 

「แต่ว่าฮารุซั……ฮารุ、ตั้งแต่ที่อยู่ในร่างนี้มาก็ทนต่อฤทธิ์แอลกอฮอล์ได้มากกว่าเมื่อก่อนเน๊ะ」

 

「อะ、บางทีอาจจะไม่ต้องกลับไปก็ได้ครับ」

 

ผมรู้สึกอ่อนแอต่อเรื่องที่พูดมา

 

ม๊า ก็เห็นได้ชัดว่าผมในร่างกายนี้แข็งแกร่งขึ้น โดยเฉพาะในเรื่องแอลกอฮอล์

ยิ่งไปกว่านั้น จากนักดื่มที่เมาได้ในทันที ก็กลายเป็นไม่ค่อยเมาได้ง่าย ๆ เป็นการตั้งค่าที่สะดวกเกินไปแล้ว

 

มีแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวเท่านั้นที่ดีจริง ๆ แค่เรื่องนี้เรื่องเดียวเน๊ะ

 

「……ฮารุจ๊าง……」

 

「ในฐานะหมอ ฉันไม่แนะนำให้คุณดื่มเหล้าหรอกนะ……แต่มีข้อยกเว้นพิเศษบ้างจากเบื้องบน、ทำให้ฉันทำได้แค่ขอให้คุณช่วยงดบ้าง……」

 

ผมจะไม่ยอมแพ้เรื่องนี้

ด้วยความตั้งใจแน่วแน่ ผมจะไม่ยอมแพ้อย่างเด็ดเดี่ยวไม่ว่าอย่างไรก็ตาม

 

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาบอกว่าไม่？

 

ผมจะขังตัวเองอยู่ในดันเจี้ยนไงล่ะ

พร้อมกับขนเหล้าไปเยอะ ๆ เลย

 

「แต่ว่า、เรื่องนั้นไม่มีทางเลือกนอกจากต้องดำดิ่งลงไป　ไม่ว่าผมจะกลับไปเป็นแบบเดิมได้ไหม ยังไงก็ตามการปล่อยเรื่องนี้ทิ้งไว้、คำสาปซามะที่ทำให้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นมาอาจจะโกรธแล้วไปลงกับรุรุซังก็ได้ครับ」

 

 

「……ขอโทษเน๊ะ」

 

 

「เอ๊ะ？」

 

เสียงของรุรุซังฟังดูเหมือนเธอกำลังจะร้องไห้อีกครั้ง

 

「ไม่สิ、ก็เรื่องนั้น」

 

「เป็นความผิดของฉันเอง ฮารุจัง」

 

 

「คำสาปซามะของรุรุซัง、กำลังครอบงำผมอยู่ใช่ไหมครับ？」

 

「……ใช่แล้ว、บางที」

 

 

「นั่นหมายความว่า『บางสิ่งที่เคลื่อนไหวเพื่อค้นหาโฮสต์』อย่างงั้นสินะครับ、จ๊า แบบนั้นไม่ใช่ว่ารุรุซังแย่แล้วเหรอครับ、เท่ากับว่ารุรุซังเป็นเหยื่อที่ถูกมนต์สะกด และถูกครอบงำมาหลายปีแล้วไม่ใช่เหรอครับ」

 

 

「…………………………อืม」

 

 

「นั่นสิน๊า　ฮารุพูดถูกแล้ว」

 

「ใช่แล้วค่ะ　รุรุซังเองก็ตกเป็นเหยื่อเหมือนกัน」

 

ตอนที่ถามเธออย่างละเอียดก็เห็นได้ชัดว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นมาหลายปีแล้ว

 

ดังนั้น ไม่กี่ปีก่อนหน้านั้น คำสาปซามะที่เจอกับรุรุซังก็ย้ายไปอยู่กับเธอโดยคิดว่า「อะ、นี่แหละโฮสต์ที่ใช่เลย」、และจากนั้นตอนนี้ก็เป็นผม

 

「จะว่าไปแล้ว　ตั้งแต่ที่ผมได้เจอกับรุรุซัง、ผมก็ถูกระเบิดพัดกระหน่ำ กระโดดข้ามบันได、รับคำขอความช่วยเหลือที่ใกล้ที่สุด ตกลงจากชั้นล่างสุด แล้วก็ทำRTAเน๊ะ」

 

 

「……มีแต่เรื่องน่าทึ่งเลยเน๊……」

 

「เรื่องพวกนั้นไม่เป็นไรหรอกครับ、อยากให้รู้สึกตื่นเต้นมากแบบนี้มานานแล้ว……」

 

「ฮารุจัง……」

 

ใช่แล้ว

 

แม้จะมองไม่เห็น และไม่อาจรู้สึกได้、แต่อาจเป็นคำสาปซามะที่กำลังครอบงำหลอกหลอนผมอยู่จริง ๆ ก็ได้ 

 

โม๊ว、ไม่ใช่รุรุซังอีกต่อไปแล้ว

 

「เพราะอย่างงั้นแล้ว、รุรุซังก็เป็นอิสระแล้วนะครับ　ม๊า ถึงแม้ด้วยเหตุผลบางอย่าง จะยังลงเอยด้วยการติดกับดักเสมอ、แต่ว่าตราบใดที่เอมิซังอยู่ข้าง ๆ ผมมั่นใจว่ารุรุซังจะไม่เป็นอะไรครับ」

 

 

「แต่、แล้วฮารุจังล่ะ！」

 

 

「ย้า、ผมไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นสักหน่อยครับ……ผมไม่เคยได้รับบาดเจ็บอะไรเลยใช่ไหมล่ะครับ？　อย่างมากที่สุดก็มีแค่ใช้พลังเวทมนตร์จนหมดเอง？」

 

น่าจะใช่เน๊ะ？

 

「……ก็เป็นตามที่พูดนั่นล่ะ、รุรุ　ไม่จำเป็นต้องคิดว่าเป็นความผิดของตัวเองหรอกนะ」

 

「ใช่แล้วล่ะค่ะ　รุรุซัง、คุณดูแลฮารุซังด้วยความเอาใจใส่เป็นอย่างดีเสมอจริงไหมล่ะคะ」

 

เอ๊ะ、ไม่สิ อันนั้นไม่จำเป็นหรอกนะครับ？

 

「……อึก　ขอบคุณนะ、ทุกคน……ฮารุจัง」

 

รุรุซังที่ดูเหมือนจะสงบลงเล็กน้อยกำลังร้องไห้

 

「……………………………………」

 

แต่ ตามความคิดของผม

 

เด็กผู้หญิงคนนี้――ไม่กี่ปีก่อนที่จะเป็นJKซัง ตอนที่ยังเป็นช่วงJSซังที่ไม่ใช่JCซัง

ตอนที่ยังเป็นเด็กขนาดนั้น เธอก็ทำให้คุณพ่อกับคุณแม่ต้องเข้าโรงพยาบาล

(JK (Joshi Kousei – สาวนักเรียนมัธยมปลาย) JC (Joshi Chuugakusei – นักเรียนสาวมัธยมต้น) JS  (Joshi Shougakusei– นักเรียนโลลิประถม))

 

ถึงกระนั้น คำสาปซามะก็ยังจะไล่ตามกลั่นแกล้ง และหัวเราะชอบใจใส่เด็กคนนี้ที่อุตส่าห์ค้นพบความสามารถของตัวเองในการเป็นสตรีมเมอร์ดันเจี้ยน และพยายามอย่างเต็มที่

 

――ผม、ไม่ชอบอะไรแบบนั้นเลยเน๊ะ

 

「เพราะอย่างงั้นแล้ว、คุณสามารถทำให้ความปรารถนาเป็นจริงได้ด้วยการขอพรที่น้ำพุ」

 

ผมจะไม่พูดเรื่องนี้ให้รุรุซังฟัง แต่

 

――ผมจะกำจัดคำสาปซามะให้ได้

 

หากให้ผมต้องเลือกระหว่างการเอาร่างกายกับคืนมา ผมจะเลือกช่วยรุรุซัง

ก็แบบ เด็กคนนี้เป็นแค่เด็กผู้หญิงที่ยังเรียนอยู่โรงเรียนมัธยมปลายเอง

 

ลำบากมาจนถึงตอนนี้แน่ ๆ ผมรู้สึกเสียใจกับเธอ หากเธอไม่สามารถสนุกกับมันได้

 

ผมไม่รู้ว่าของอย่าง น้ำพุแห่งความปรารถนานั้นทรงพลังแค่ไหน แต่ถ้าสามารถเปลี่ยนผู้ชายให้กลายเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แบบนี้ได้ ก็อาจจะสามารถกำจัดวิญญาณอาฆาตได้เน๊ะ

 

นั่นคือเหตุผล――รุรุซัง、กลับเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่ง

 

นั่นคือความปรารถนาของผม

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 69

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/69/

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณ คุณพันธวงศ์ กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

 

Favorite