[นิยายแปล(WN)] โลลิเฮดช็อต TS shitakara kakurete danjon ni mogutteta boku ga aidoru-tachi ni mi bare shite yūmei haishin-sha ni naru hanashi 105 『ไลฟ์สด RTA ５００ชั้น：ชั้นซุปเบอร์โรบอตหมีสาวจ้องโลลิ』８

ตอนที่ 105 『ไลฟ์สด RTA ５００ชั้น：ชั้นล่าง』８

 

ฟี่สสสสสส

 

เสียงคล้ายกับเครื่องยนต์ของรถสมัยใหม่、จากสิ่งที่เหมือนเก้าอี้ซึ่งบินไปในทิศทางที่ผมคิด

 

แม้จะผ่านมาสักพักแล้วก็ตาม、ก็ยังรู้สึกเหมือนมาจากอนาคตอันใกล้นี้เลยเน๊

 

……เพราะแบบนั้นแล้ว、พูดได้คำเดียวว่า……สนุก……！

 

【ฮารุจังดูมีความสุขจริง ๆ คุสะ】

【พอเห็นแบบนี้แล้วยังกับเด็กผู้ชายจริง ๆ】

【ใช่ไหมล่ะ！！！】

【ลูกพี่หญิงกับผู้ติดตามหนวกหูน๊า】

【เพิ่มจำนวนได้ คุสะ】

【ม๊า ก็ดีแล้วไม่ใช่รึไง？　ก็ดีกว่าความรู้สึกสิ้นหวังที่ต้องรู้สึกก่อนหน้ามาก】

 

 

「ยิงไปทางซ้าย」

 

ปัง

 

【และก็เฮดช็อตอย่างมั่นคง】

【นี่มันอาร๊ายกัน……（ปิติ】

【พวกฮารุจังวิ่งไปยิงไปทุก ๆ สองสามวินาที】

【ซู๊ดยอด……】

【ม๊า พวกมอนสเตอร์อยู่นอกจอจนหมดเลยน๊า】

【ถึงจะมองไม่เห็น แต่ไม่มีใครคิดว่ามันเป็นเรื่องโกหกเลยน๊า】

【หากได้ดูไลฟ์สดนี่มาตลอดก็จะเข้าใจดีว่าเธอมีสกิลที่แปลกนิดหน่อย……】

 

 

「ทางขวา」

 

 

【นี่、มันเร็วพอ ๆ กับรถยนต์เลยเน๊ะ……】

【ยิ่งไปกว่านั้นคือลอยอยู่กลางอากาศ、ถึงจะจมลงครู่หนึ่งจากแรงถีบของปืนก็ตามเน๊ะ】

【นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมถึงบอกล่วงหน้า、เพื่อพยายามป้องกันไม่ให้ทุกคนตกไปเน๊ะ】

【ยอดเยี่ยม】

 

【พูดให้ถูกก็เอียงจนแทบจะกลายเป็นการเลี้ยวเลยเน๊ะ】

【รูปแบบสิ่งมีชีวิตลึกลับที่เคลื่อนไหวอย่างใจเย็นเพื่อสังหารมอนสเตอร์ที่อาจจะกลายเป็นอุปสรรค】

【นั่นคือ】

【ฮารุจังไงล๊า】

 

 

【ปลื้มปิติ】

 

 

【คุสะ】

【โนเนมจังเองก็ดูมีความสุขเช่นกัน】

【สหรัฐ――โอ๊ะโตะ、ยังไงก็ตาม เริ่มทิ้งระยะห่างจากคนที่ตามมาแล้วน๊า】

 

 

「……ฮารุจัง、ก็รู้ว่าสุดยอดหรอกคะ……แต่ว่า」

 

「ได้โปรดช่วยขับขี่อย่างปลอดภัยอีกหน่อยทีเน๊ะ……！」

 

「อะ、ขอโทษครับ」

 

เป็นเพราะว่าผมขับเหมือนตอนปั่นจักรยานโดยไม่ได้ตั้งใจหรือเปล่า？

 

「……ฮารุซามะ、ขับด้วยตนเอง……」

 

「เพราะดูเหมือนว่ามันจะเปลี่ยนทิศทาง ความเร่ง ความเร็วตามทิศทางการลงน้ำหนักของผมครับ ดังนั้นผมเลยปิดระบบไป」

 

「เอ๊ะ」

 

「ก็กะแล้วล่ะครับว่าการทำงานแบบแมนนวลเป็นวิธีเดียวที่จะควบคุมได้แม้รายละเอียดที่เล็กที่สุ」

 

 

【คุสะ】

【ฮารุจังปิดมันโดยไม่ได้รับอนุญาตอีกแล้วー】

【โม๊วー、สาวน้อยคนนี้】

【ฮารุจังผู้มั่นคง】

【ฮารุจังเป็นกลุ่มใช้สัญชาตญาณจริง ๆ เน๊ะ】

【อ้า、ไม่มีใครสามารถเลียนแบบได้น๊า】

【อัจฉริยะก็เป็นเช่นนั้นเสมอเน๊ะ！】

 

【เพราะว่าการทำงานแบบปกติช้าเกินไป จึงเปลี่ยนการตั้งค่าล่วงหน้าและขับด้วยตัวเอง……นี่มันละครเอก！】

【แท้จริงแล้ว ฮารุจัง、ต้องขอบอนิเมะสายโรบอทแน่นอนน๊า】

【อ้าอืม、ต่อให้พลาดไป แต่ฉันไม่คิดว่าฮารุจังจะดูเรื่องสาวน้อยเวทมนตร์นิชิอาสะเลยเน๊ะ……】

 

【ถ้าฮารุจังกลายเป็นสาวน้อยเวทมนตร์ เธอคงจะยิงพร้อมพูดประมาณว่า「ผมต้องรอฟังให้ศัตรูแนะนำตัวก่อนไหมครับ？」】

【ยิงทันที】

【คุสะ】

【สาวน้อยเวทมนตร์แห่งความหวังของสาวน้อย】

【สาวน้อยเวทมนตร์ที่ดึงดูดพันธมิตรของเธอด้วย……ดีย์……】

 

เมื่อผมมองไปทั้งซ้ายทั้งขวาและด้านหลัง、ทุกคนก็หน้าซีดกันหมดเลย

จริงด้วยสิทุกคนมีเพียงแค่ที่วางเท้าและราวจับเท่านั้นเองเน๊ะ……ผมว่ามันคงน่ากลัวนิดหน่อยนะ

 

「ไม่หรอกค่ะ、ไม่จำเป็นต้องลดความเร็วลงก็ได้ค่ะ ฮารุ　ทว่า、อยากจะให้ช่วยลดการกระชากเอียงไปซ้ายทีขวาทีสักหน่อยน่ะค่ะ……」

 

「อะ、อืมっ、พวกฉันต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจับเอาไว้เลยน๊าค๊า ……！」

 

「แต่ความรู้สึกที่ถูกเหวี่ยงไปมาอย่างรุนแรงโดยฮารุซามะ แฮ่ก……」

 

 

【เดี๋ยวก๊อนนนน、มีบางอย่างผิดปกติกับลิลี่จัง】

【ไม่เป็นไรหรอก、ทุกคนเข้าใจดี】

【เธออยู่ด้านหลังขของฮารุจัง、ดังนั้นจึงรู้สึกมั่นคงกว่ารุรุเอมิที่นั่งทางซ้ายกับขวา】

【ซู๊ดนับตั้งแต่ที่ขึ้นนั่ง、ผมของฮารุจังปลิวไปข้างหลังเธอ】

【ลิลี่จังไม่ปิดบังเรื่องรสนิยมทางเพศอีกต่อไป】

 

หากโน้มตัวลงเล็กน้อย ก็จะเร่งความเร็วได้

มุ่งค้นหาศัตรูมากกว่าปกติ、นึกภาพแผนที่ที่เปลี่ยนแปลงเร็วกว่าปกติหลายเท่า

 

【ฮารุจังกลายเป็นป้อมปืนใหญ่โดยสมบูรณ์】

【คุณสามารถทำอะไรก็ได้ที่ต้องการด้วยป้อมปืนใหญ่】

【โนเนมจัง、ไร้ความปราณีสำหรับมุขตลกเหรอ？】

【ฉันเข้าใจความเย็นชา คุสะ】

 

【จุดอ่อนเพียงอย่างเดียวของฮารุจัง、ความคล่องตัว】

【ตอนนี้ปัญหาได้รับการแก้ไขแล้ว……ฮารุจังอยู่ยงคงกระพันだ】

 

【เนื่องจากมันลอยได้ จึงไม่ติดกับดักส่วนใหญ่、และความเร็วก็ยืดหยุ่นและเกือบคงที่ ดังนั้นจึงสามารถยิงได้อย่างคงที่ได้ต้องการ】

【ทั้งไม่จำเป็นต้องหยุดเพื่อเล็งด้วย……】

【ไอเทมมากมายจำยนวนมากที่ไม่สมควรมอบให้ฮารุจัง】

【ซู๊ดยอด】

 

「กับดัก、ให้ผมระเบิดทิ้งดีไหมครับ」

 

「เอ๊ะ〝っ、อีกแล้วเหรอ……」

 

「……อืม……น่าจะปลอดภัยกว่า、ถ้าบอกไว้ก่อนครับ……」

 

「ฮารุซามะสง่างามมากค่ะ……！」

 

จากปืนหลักสู่ปืนรอง、เอามาวางไว้บนขาตั้งให้ความรู้สึกดูดีในมือ

เปลี่ยนในเวลาเพียงไม่กี่วินาที

 

หากเป็นกับดัก ก็สามารถเปิดใช้งานได้แม้ว่าจะไม่มีพลังงานก็ตาม

ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่จะประหยัดกระสุนไว้เน๊ะ……มันลดลงอย่างมาก

 

【อ้า、กับดักระเบิดอีกแล้วสินะ……】

【ฮารุจังชอบเลยเน๊ะ】

【ไม่สิ、ฉันคิดว่าอาจเป็นเพราะมันง่ายกว่าเฉย ๆ】

【จะบอกรเน้นประสิทธิภาพมากกว่า หรือจะบอกว่ายุ่งยากมากกว่ากันนะ】

【ฉันคิดว่าเป็นปฐมภูมิเหมือนกัน】

【เพราะหลักการของฮารุจังนั้นง่ายและสม่ำเสมอหรือเปล่าน๊า……】

 

 

【ความหมายเดียวกัน】

 

 

【โนเนมจังเองก็คิดแบบนั้นล๊า】

【คุสะ】

【ผู้ชมมีความเข้าใจอย่างสูง】

 

 

「……จะยิงนะครับ……เอ้っ」

 

 

【เอ้っ】

【น่ารัก】

【ทำไปแล้ว】

 

เมื่อกระสุนถูกยิงออกไป……ด้วยเหตุผลบางอย่าง ผมสามารถติดตามได้จากมุมมองของกระสุนล่ะ ดังนั้นจิตสำนึกของผมก็บินไปพร้อมกับมันด้วย

 

ถ้าสามารถทำได้ตลอด ก็จะสะดวกมากจริง ๆ เพราะผมจะสามารถแก้ไขความไม่เหมาะสมในวันนั้นได้

 

จากนั้น เมื่อกระสุนเข้าไปยังห้องที่เต็มไปด้วยพวกมอนสเตอร์、ผมก็สามารถผ่านพวกมอนสเตอร์ที่กำลังหลับอยู่ และดิ่งลงไปสู่พื้นจากมุมมองของผม

 

ทันทีที่กระสุนกระทบระเบิด สติสัมปชัญญะของผมก็กลับมาสู่ร่างกายอีกครั้ง、และก็เอียงตัวเพื่อหลีกเลี่ยงแรงระเบิด

 

ผมทำผิดพลาดในตอนที่อยู่กับเอมิซัง ดังนั้นครั้งนี้ผมจึงต้องทำอย่างถูกต้อง

ผมสามารถเรียนรู้ได้ดีเช่นกัน

 

บรึ้มっ……ตู๊มมมม

 

ร่างกายของผมกำลังสั่นรู้สึกเสียวซ่าและรู้สึกแปลก ๆ

ดูเหมือนว่าจะกลายเป็นเสพติดซะแล้วสิ

 

「วะ、แสงวาบอีกแล้ว」

 

「แรงช็อตและเสียง、กำลังมา」

 

「……สุดยอดเลยนะคะ……」

 

บางทีอาจเป็นเพราะชั้นอยู่ลึกกว่าเดิม、ต่อหน้าเสียงสะท้อนที่ก้องกังวานขึ้นกว่าเดิม ทำให้รู้ว่าเป็นการระเบิดอันน่าทึ่งที่ใหญ่กว่าและน่าตื่นเต้นยิ่งกว่าเดิม

 

「แรงระเบิดกำลังจะมาในไม่ช้าเน๊ะ」

 

「อ้า……แล้วก็พวกมอนสเตอร์ที่ดำเป็นตอตะโกพวกนั้น……」

 

วังวนแห่งเปลวไฟ、ทำให้ผิวรู้สึกอบอุ่น คล้ายกับความรู้สึกที่คุณจะได้รับจากแคมป์ไฟในระยะไกล

 

「รู้สึกดีจังเลยเน๊」

 

 

【คุสะ】

【ฮารุจัง……เด็กน่ากลัว……！】

【ข่าวร้าย・ฮารุจัง、มีความคิดเห็นที่รู้สึกดีเมื่อมอนสเตอร์ถูกระเบิดกระจัดกระจาย】

【แย่แล้วーไม่อยากได้ยินจากสาวน้อยเลยน๊า】

【ไม่เป็นไรหรอก、ความจริงมันเลวร้ายยิ่งกว่านั้นอีก】

 

【อ้า、พวกมอนสเตอร์ถูกเผาไหม้จนหมดสิ้นในเปลวเพลิง】

【อาโน๊、เหมือนจะมีประเภทมังกรผสมอยู่ด้วยล่ะ】

【พวกมอนสเตอร์ไหม้เกรียมที่บินไปในอากาศ……】

 

【ถูกเลยพวก、มันเป็นกับดักระเบิดที่หากเหยียบไปก็จะสร้างความเสียหายให้กับพื้นที่โดยรอบและลดHPแบบมหาศาล、หากพวกมันถูกเปิดใช้งานพร้อมกันหลายลูก ในขณะที่พวกมันหลับอย่ และพลังป้องกันก็ต่ำ แม้แต่มังกรที่หนักเป็นตันก็จะถูกเป่าและเผาแบบนี้】

 

【มังกรจังน่าสงสาร】

【อย่างน้อยก็โดนเก็บเกี่ยวถวายแด่เทพเจ้าก่อนที่จะรู้สึกตัว】

【ฉันไม่ได้ยินเสียงร้องแห่งความตายเลย……】

【อ่อนโยน ฮารุจัง】

 

【ไม่ใช่แล้ว、ฮารุจังแค่ทำไปเพราะง่ายดีต่างหาก】

【ไร้เมตตาาาาาาาาา】

【อัตโตะ、ดูเหมือนว่าก็จะNGต่อฝ่ายโนเนมจังเช่นกัน】

 

งวนแห่งเปลวไฟยังคงแพร่กระจายไปยังห้องและโถงทางเดินที่เราเดินผ่านมาอยู่ประมาณ１０วินาที、จนกระทั้งมีลมพัดเข้ามาถึงจุดที่พวกเราอยู่เล็กน้อยจึงค่อยเริ่มการสำรวจ 

 

「เอมิซัง」

 

「คราวนี้ไปประมาณกี่ชั้นเหรอคะ……？」

 

「สุดยอดยิ่งกว่ารอบก่อนอีกนะค๊า……」

 

「อาจจะประมาณ７ชั้นได้ละมั้งครับ？　อะ、ถึงผมจะยังมองไม่เห็นว่ามีอะไรอยู่ด้านล่าง แต่พื้นน่าจะทะลุไปได้ล่ะครับ」

 

ฟี่สสสสส พวกเราเลี้ยวโค้งไปยังห้องใหญ่ที่ปฏิกิริยาของมอนสเตอร์กลายเป็น０

 

「……ไม่มีอะไรเหลือเลยเน๊……」

 

「เพราะโดนเป่าหายไปพร้อมแรงระเบิดแล้วเน๊ะ……」

 

「ว่าไปแล้วถึงจะบอกว่ามีกับดักหลายอันก็เถอะคะ、แต่กับดักระเบิดเพียงอย่างเดียวจะทรงพลังถึงเพียงนี้เลยเหรอคะ……」

 

 

【โล่งอกไปที、ไม่เลวร้ายเหมือนครั้งก่อน】

【หรือควรจะบอกว่าไม่มีอะไรเหลือ】

【มีแต่ถ่านหมดเลย☆】

【น่ากลัว……】

【อาโน๊、ไม่มีแม้แต่ดรอปเหลือเลย】

【นี่แหละนางฟ้าระเบิด】

 

【แต่ว่า……งวดนี้７ชั้นในแนวตั้งสินะ？】

【ฮารุจังซู๊ดยอด】

【สามารถชดเชยความล่าช้าได้อย่างรวดเร็วเลยน๊า】

【จริง ๆ แล้ว ก็เป็นรอบที่３แล้วสำหรับวันนี้เป็นครั้งที่สามแล้ว、แต่ชั้นไหนแล้วนะ？】

【จากชั้นที่ ３２０ พิชิตมาแบบปกติ ４６ ชั้น、และคอมโบหลุมพรางระเบิดก็ถูกนำมาใช้จนถึงปัจจุบันอีกประมาณ １０ชั้นกว่า ๆ ล่ะมั้ง？】

【แล้ว、ในรอบนี้ก็อีก７ชั้น】

【ไม่สิ、เพราะบอกว่าพื้นข้างล่างนั่นก็หายไป ดังนั้นต่อไปก็ต้องอีก ８ ชั้นล่ะ】

【หรือก็คือ？】

【วันนี้วันเดียวทำไป ６４ ชั้นล่ะ】

【โอ้！】

【ดูเหมือนว่ามันจะก้าวหน้าไปมากยิ่งกว่าตอนเริ่มต้น……】

 

【พวกฮารุจังอยู่บนชั้นที่ ３８４ไปแล้ว……ระดับนี้น่าจะไปทัน！】

【ฉันไม่กลัวอะไรอีกแล้วน๊า！】

【โอ้ยหยุดเลยนะ】

【ฮารุจังก็พูดแบบนั้นใช่ไหม？　「ร่างกายเบา」】

【ก็บอกให้หยุดง๊ายยยยー】

 

【ก้าวหน้าอย่างรวดเร็วในระดับพูดตลกกันได้เลยน๊า】

【อ้า……！】

【ดีล่ะ、มารวมตัวกันกันเถอะ……ไปแกล้งแมลงเจ้าปัญหากันไหม】

【โอ้、ข้าจะขอไปดูสักหน่อย】

【ข้าด้วย】

 

【แถวนั้น、เป็นเรื่องแปลกใหม่ที่กองทัพที่เข้าไปในดันเจี้ยนถูกถ่ายทอดออกมาโดยเปลือยเปล่า、รวมถึงการเลือกตั้งใหม่ลับ ๆ ด้วยเน๊ะ……】

【เป็นความผิดของใครก็ตามที่เลือกจะทะเลาะกับโนเนมจัง】

【ฮารุจังถูกปกป้องโดยโนเนมจังคนนั้น……แล้วถึงแม้จะไม่ต้องปกป้องมากนักก็ดูเหมือนจะไม่เป็นปัญหาอะไร】

【อ้า……】

【แม้แต่โนเนมจังก็ได้รับการรับรองว่าปกป้องมากเกินไป คุสะ】

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 105

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/105/

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

Favorite