[นิยายแปล(WN)] โลลิเฮดช็อต TS shitakara kakurete danjon ni mogutteta boku ga aidoru-tachi ni mi bare shite yūmei haishin-sha ni naru hanashi 46 『โลลิฮารุจัง、ที่จู่ ๆ ก็ไลฟ์สด RTA คำร้องขอความช่วยเหลือฉุกเฉิน』

ตอนที่ 46 『ฮารุจัง、ที่จู่ ๆ ก็ไลฟ์สด RTA คำร้องขอความช่วยเหลือฉุกเฉิน』

 

『ข่าวร้าย・ฮารุจัง、ที่จู่ ๆ ก็ไลฟ์สด RTA คำร้องขอความช่วยเหลือฉุกเฉิน』１

 

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ไม่แน่ใจว่าเป็นข่าวร้ายหรือข่าวดี แต่ฉันจะรีบไป

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แน่ใจว่าต้องหลงทางน๊า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ถึงจะบอกว่าตกใจหรือสิ้นหวัง แต่ไตเติ้ลก็ดูเหมือนจะไม่ใช่การหลอกลวง

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แน่นอน

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แต่เพราะกลายเป็นเทรนด์ทันทีตั้งแต่เริ่ม ก็เลยดูไม่เปลี่ยนแปลงอะไรมากนัก

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แน่นอน

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แล้ว、การชี้แนะวันนี้ของฮารุจังคืออะไรล่ะ？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

RTA คำร้องขอความช่วยเหลือฉุกเฉินล่ะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

RTA คำร้องขอความช่วยเหลือฉุกเฉิน……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

RTA คำร้องขอความช่วยเหลือฉุกเฉิน？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

RTA คำร้องขอความช่วยเหลือฉุกเฉินมันอะไรกันน่ะ……？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ซ้า……？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ไม่เข้าใจที่พูดเหรอ คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ม๊า นั่นคือเรื่องที่ฮารุจังชอบทำล่ะนะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ฉันรู้ความหมายของคำ แต่ฉันแค่ทำควาเข้าใจไม่ได้ 

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ก็แบบ ปกติไม่มีใครทำแบบนั้นนิหน่า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ก็คิดแบบปกติไม่ได้ตั้งแต่แรกแล้ว

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ฉันไม่คิดจะลองด้วยซ้ำ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ก็แบบ เพราะเป็นฮารุจังไงล่ะ？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ก็สมเป็นฮารุจังน๊า……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

สมเป็นสาวน้อยคนนั้นเน๊ะ……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

สำหรับตอนนี้จากกระแส。　ฮารุจัง、ได้รับคำขอช่วยเหลือขณะช็อปปิ้ง

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ฮารุจังไปช้อปปิ้ง……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

 

ตูข้า、คิดว่าฮารุจังจะสนใจแต่เรื่องดันเจี้ยนเท่านั้น……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ม๊า ถึงระยะเวลาที่ใช้อยู่ในดันเจี้ยนนั้น จะช่างน่าเหลือเชื่อจริง ๆ ก็เถอะ……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แล้ว、เพราะเป็นโหมดออฟก็เลยไม่มีอุปกรณ์หรืออะไรเลย

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ม๊า ดำดิ่งตัวเปล่า？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นี่ม๊านอะไรก๊าน？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ผิดแล้ว、เพิ่งซื้ออุปกรณ์ปกติจากร้านค้าตรงทางเข้าล่ะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นั่นฮารุจังตัวปลอมไม่ใช่เหรอ？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ต้องมีข้อผิดพลาดอะไรสักอย่าง

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คิดว่าเป็นไปไม่ได้ล่ะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ฮารุจังผู้ทำสิ่งปกติ และไม่มีใครเชื่อ คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ก็แบบ นั่นฮารุจังไง……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ก่อนอื่นเลย เหตุผลที่มาไลฟ์สดก็เพราะ「หนีจากรุรุเอมิที่พามาช้อปปิ้ง→พบอุปกรณ์ไลฟ์สดรุ่นใหม่ที่ร้าน→ต้องการ！」ไงล่ะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ทำต้องหนีด้วย……？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

อ้า、แอบออกมาซื้อ เพราะพ่อแม่คัดค้านเหรอ……？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ฮารุจังเด็กน้อย！

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ถึงจะบอกว่าถูกกฎหมาย แต่、บางทีเธออาจจะเป็นสาวน้อยจริง ๆ……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ก็นั่นสิน๊า、โรงเรียนจะมีประโยชน์อะไรถ้าคุณไม่ใช่นักเรียน

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

หยุดนะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

หยุดนะโว๊ย

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

มันได้ผลสำหรับตูข้า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แค่ไปโรงเรียน คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ดีแล้ว、ข้าขอแค่มีฮารุจังอยู่

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แต่ฮารุจัง、จะจำพวกนายได้เหรอ？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

 

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

 

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

 

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

หะ 、โหดร้าย……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แล้ว、เพราะเป็นฮารุจังคนนั้น ก่อนที่จะขอข้อมูลโดยละเอียด เธอก็เริ่มRTA โดยใช้กับดักหลุมพรางด้วยความรู้สึกว่า「คงจะดีถ้าผมไปถึงที่นั่นก่อนเป็นคนแรกเน๊ะ」

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เอ๋っ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

รอเดี๋ยวก่อนสิ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

มันไม่ได้เชื่อมโยงกันเลย……บริบทไม่เชื่อมโยงกันเลยไม่ใช่เหรอ？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เอ๊……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นี่ม๊านอะไรก๊าน……（ยอมรับ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แต่ก็คุ้นเคยกับเรื่องพรรค์นี้แล้วล่ะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

อ้า、คุ้นเคยดีเลยน๊า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ถ้าเป็นฮารุจังล่ะก็สามารถทำในสิ่งที่พวกตูข้าไม่สามารถจินตนาการได้แน่นอน

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ถึงจะเข้าใจภาษาแต่กลับไม่เข้าใจอะไรเล๊ย……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ก่อนอื่น การเสียสละคือ เหล่าผู้ชมที่มีสกิลเลเวลสูง、จากนั้นก็พนักงานในสำนักงานต่าง ๆ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

รู้สึกสงสารเหล่าพนักงานเลย……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คืนนี้ต้องค้างคืนนอกบ้านน๊า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

พวกเอมิจังล่ะ？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

น่าจะจับตาดูฮารุจังเรียบร้อย？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เป็นผู้ปกครองใช่ไหม？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

รุรุจังล่ะ？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

รุรุจัง……อืม……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แต่แน่ใจเลยว่าเธอเป็นสาวน้อย、เธอถึงได้วิ่งหนีไปโดยไม่มีใครเห็นได้……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ยังไงซะ เธอก็เป็นแมวจรจัด、โดยสมบูรณ์แบบ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แมวจรจัด ฮารุจัง

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

อยากเลี้ยงแมวจรจัด ฮารุจังจังน๊า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

รายงาน？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

อย่าน๊า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

น่ากลัวมากเมื่อคิดว่าเป็นลูกพี่หญิงใช่ไหม！　ช่วยหยุดจริง ๆ ที！！！

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

FOEที่เรียกว่าลูกพี่หญิง

 

 

『ข่าวร้าย・ฮารุจัง、ที่จู่ ๆ ก็ไลฟ์สด RTA คำร้องขอความช่วยเหลือฉุกเฉิน』２

 

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

อะ、โฮร่า、จะกระโดดเข้าไปอีกครั้งแล้ว

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ฮี่

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

อุว้า……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ทำฉันหายใจไม่ออก

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นี่ม๊านอะไรก๊าน……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

มีเด็กแปลกเล็กน้อยชื่อ ฮารุจัง、ยิงพื้น กับดักพื้น และกระโดดเข้าไปจริง ๆ……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เอ๋……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

มีเพียงหญ้า(คุสะ)เท่านั้นที่เติบโต

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ฉันไม่สนใจอะไรอีกต่อไปแล้ว☆

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ฉันคิดว่ามนุษย์คงจะกลัวการกระโดดลงหลุมดำขนาดใหญ่นั่น แต่ดูไม่ใช่อย่างนั้นน๊า……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เดาว่าไม่ใช่สัญชาตญาณเน๊ะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ก็แบบฮารุจังไม่ใช่มนุษย์

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เป็นนางฟ้าน๊า！

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นางฟ้า（ถ้าเป็นมนุษย์จะหลีกเลี่ยง100% เลยแปลกนิดหน่อยที่จงใจยิงทะลุ และใช้ประโยชน์จากกับดัก

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แล้ว、ในช่วงเวลาปกติที่เหลือก็ วิ่งเหยาะ ๆ แบบหายากไปรอบ ๆ และทำแต่เฮดช็อตตามปกติเท่านั้น

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แล้วอะไรที่ปกติกันล่ะ……？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นั่นสิอะไรกันเน๊……？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ว่าไปแล้ว แล้วลงจอดได้ยังไงน่ะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ไม่รู้、ไม่รู้ตั้งแต่ว่ากระโดดลงไปได้ยังไงแล้ว

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ในตอนที่พื้นดินกำลังใกล้เข้ามา คิดว่าต้องชนแน่ ๆ แต่ทันใดนั้น หน้าจอก็……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

อยากรู้นั่นกันไหม

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ไม่อยากรู้

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เด็กนี้、ตอนที่กระโดดลงมาจากที่สูงกว่าหัวหลายเมตร、ฉันคิดว่าเธอยื่นมืออกไปก่อนที่จะกระแทกพื้น แล้วจู่ ๆ ก็แค่ฟุบลงไปก่อนลุกขึ้นยืน……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นี่คือความฝัน、นี่คือความฝัน

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เข้าใจเลยว่ารู้สึกยังไง

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ลึกซึ้งเกินจะเข้าใจ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

พยายามเข้า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ไม่พยายามเฟ๊ย、สมองมันปฏิเสธที่จะเข้าใจ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

โม๊ว ไม่ไหวแล้ว

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

อ้า、พอคิอว่าลงจอดแล้วเท่านั้น เธอก็เริ่มยิงปืน ตอนเดินไปรอบ ๆ……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เหล่ามอนสเตอร์ซังที่หาได้ยากในไลฟ์สดของฮารุจัง！

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แต่พวกเขาทุกตัวทั้งหมดก็จากไปทันที！

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

มอนสเตอร์ซังน่าสงสาร

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ฉันรู้สึกเสียใจกับมอนสเตอร์ซังที่ไม่ได้รับโอกาสให้เคลื่อนไหวด้วยซ้ำ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

การเคลื่อนไหวเพียงอย่างเดียวคือเสียงกรีดร้องสุดท้ายน๊า……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แม้แต่ประเภทกระต่ายที่ฉันมองเห็นแวบหนึ่งก็ยังไม่สามารถตอบสนองได้ทัน ฉันทำได้แค่หัวเราะล่ะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เหล่ากระต่ายซังน่าสงสาร

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

มีดที่ตกอยู่บนพื้นนั่นก็น่าเศร้าเน๊ะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

น่าเศร้า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

「น่าเสียดายเพราะมันเหมาะนิดหน่อยสำหรับการเป็นมีดขวาง」

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เอ๋……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ฮารุจังไม่เห็นมอนสเตอร์ซังเป็นสิ่งอื่นใดนอกจากดรอปอีกแล้ว

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

พระคุณที่ช่วยให้รอดเพียงอย่างเดียวคือได้รับการยอมรับว่าเป็นออบเจ็คเน๊ะ……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้กัน

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เพราะมีคนส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือฉุกเฉินออกมาไงล่ะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

งั้นคนนั้นก็คือผู้กระทำผิด？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ไม่หรอก、คนนั้นกำลังโดนมอนสเตอร์ล้อมอยู่ในดันเจี้ยนต่างหาก

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

พูดง่าย ๆ ก็คือ เหล่ามอนสเตอร์ซัง、ตัดคอตัวเองด้วยตัวเองเหรอ？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ไม่ว่าคุณจะพยายามแค่ไหน คุณจะติดขัดเมื่อ FOEที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์สบตาคุณ……

 

 

『ข่าวร้าย・ฮารุจัง、ที่จู่ ๆ ก็ไลฟ์สด RTA คำร้องขอความช่วยเหลือฉุกเฉิน』５

 

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

1 ชั่วโมงนับจากเริ่มไลฟ์สด

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เป็น 1 ชั่วโมงที่เข้มข้นจริง ๆ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ไม่มีใครรับโทรศัพท์ในที่ทำงานอีกต่อไป

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

พวกนายว่างกันมากเลยรึไง！？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ไม่หรอก、แม้แต่ในชั้นเรียนของตูข้า จารย์ยังให้เป็นคาบเรียนด้วยตัวเองเลย

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แบบนั้นดีแล้วเหรอ……？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ก็ดีแหละจริงไหม？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

งั้นเหรอ……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ผู้ชมและฐานแฟนคลับของฮารุจังดูค่อนข้างจะพิเศษ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เอ่อ、นอกจากนี้ยังไม่แน่ใจว่าเป็นชายหรือหญิง

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เห็นได้ชัดว่ามีผู้สูงอายุจำนวนมาก ส่วนหนึ่งเพราะเธอยังเด็กล่ะนะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ถือเป็นหลานอย่างสมบูรณ์ คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

พูดอีกอย่างหนึ่งคือ การปาเงินในความคิดเห็นที่ยาวมากและใช้คำยาก ๆ นั้นเป็นเงินค่าขนมจากปู่ย่าตายายเหรอ？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เป็นไอดอลของทุกคนเน๊ะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เธอเป็นน้องสาวหรือน้องชายของทุกคนไม่ใช่เหรอ？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ตอนนี้ดูเหมือนจะชั้น 49 แล้ว

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ที่นั่น、ดันเจี้ยนนั้น、แนะนำสำหรับแรงค์เกอร์เลเวลระดับสูง、Wiki บอกว่าระดับกลางจะถูกไล่ออกไปที่ทางเข้า……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เอ๋……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

มะ、ม๊า、ฮารุจังเองก็เป็นระดับสูงอย่างไม่มีข้อสงสัยล่ะ……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ถ้าฮารุจังไม่ได้ ก็ไม่มีใครได้แล้วล่ะ……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ถึงกระนั้น ปกติเราก็มักจะจัดปาร์ตี้เฉพาะกิจเน๊ะ……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เพราะฮารุจังมีนิสัยสันโดษอย่างลึกซึ้ง……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ต้องอยู่คนเดียวถึงจะปิกนิกดันเจี้ยนคนเดียวได้

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คุสะ

 

 

『ข่าวร้าย・ฮารุจัง、ที่จู่ ๆ ก็ไลฟ์สด RTA คำร้องขอความช่วยเหลือฉุกเฉิน』３

 

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

จริงๆ แล้ว อาจพูดได้ว่าเป็นเพราะเธอคนเดียวถึงสามารถทำทุกอย่างที่ต้องการได้ล่ะน๊า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ถ้าไม่ได้อยู่คนเดียว ใครจะยอมให้ทำแบบนั้นกันล่ะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เอ๊ะ、ไม่รู้

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

หมายถึง มอนสเตอร์ที่ปรากฏตัวจะถูกฆ่าทันที

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

อ้า、ทีละตัวทีละตัว แต่……โดยปกติมันเป็นศัตรูที่จะจัดการได้ต้องใช้หลายคนและหลายนาทีล่ะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ยิ่งไปกว่านั้น ต้องบอกว่าการรักษาหลังการรบยังเป็นสิ่งที่จำเป็นเน๊ะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าแค่ได้อยู่กับปาร์ตี้ระดับสูง、ก็พูดได้เลยว่าแทบจะปลอดภัยไปชั่วชีวิตจากชื่อเสียงที่สุดยอดแล้ว

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แต่ว่าคนพวกนั้น、ตอนนี้น่าจะกลับไปมีจิตใจเหมือนเด็กใหม่กันหมดแล้ว

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

อ้า、ล่าสุด ว่ากันว่าช่วงนี้มีพวกระดับสูงปรากฏตัวในดันเจี้ยนเริ่มต้นกันเพียบ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนว่าเพื่อที่จะได้รับสกิล แทนที่จะเอาชนะมอนสเตอร์ในทันที、พวกเขาใช้เวลาส่วนใหญ่ในการหลบหลีกการโจมตีของมอนสเตอร์อย่างไม่มีที่สิ้นสุดตามลำพัง

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นี่มันอะไรกัน น่ากลัว

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ฮารุจัง……เด็กบาป……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ฮารุจังควรมองไปรอบ ๆ อีกสักหน่อย

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เป็นไปไม่ได้จริงไหม？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เป็นไปไม่ได้นั่นแหละ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เดาว่ามันเป็นไปไม่ได้จริง ๆ ล่ะนะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ภายใน 1 เดือน เลเวลและสกิลของทุกคนจะต้องแข็งแกร่งขึ้นจนน่าประหลาด

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

อย่างน้อยค่าเฉลี่ยก็จะเพิ่มขึ้นล่ะน๊า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นั่นคือเวทมนตร์ของค่าเฉลี่ยล่ะนะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แต่ว่าขนาดวิ่งกับดำดิ่งมาตั้ง 1 ชั่วโมงแล้วก็ตาม ฮารุจังก็เติมแค่ความชุ่มชื้นเท่านั้น

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

อีกอย่าง ก็ยังกระโดดลงหลุมอีกหลายครั้งแล้วด้วยน๊า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นี่ม๊านอะไรก๊าน……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

อ้า、จากทั้งมังงะ ทั้งจอมปราชญ์โพจิ ว่ากันว่าคุณสามารถทำอะไรได้ง่าย ๆ โดยบริโภคเพียงเล็กน้อย……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เธอห่างไกลจากการเป็นปราชญ์ แถมยังเป็นแค่สาวน้อยด้วยน๊า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แต่สาวน้อยคนนั้น、เป็นผู้เชี่ยวชาญงานสอดแนมระดับสูงในทุกสถานที่จริงไหม？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

จอมปราชญ์！

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

สาวน้อยจอมปราชญ์……แปลกใหม่เกินไปแล้ว

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

โฮร่า、ในแฟนตาซีเธอจะดูเหมือนแค่สาวน้อย……แต่มีตัวละครที่เหมือนเอลฟ์มากมาย……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ก่อนอื่น ดูเหมือนว่าผู้ต้องการความช่วยเหลือจะยังปลอดภัยอยู่ในขณะนี้

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แต่เพราะฮารุจังมองคอมเมนท์แค่แวบเดียว เลยไม่เข้าใจ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ดังนั้นแล้วRTAจึงดำเนินต่อไป

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นอกจากนี้ ดูเหมือนว่าจะไม่ได้รับการประเมินเนื่องจากละเมิดกฎระเบียบ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ไม่หรอก、รับรองว่าต้องได้ประเมินแน่ ๆ เพราะจะมีสล็อตพิเศษที่เรียกว่า「ฮารุจัง」ไงล่ะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

อ้า……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เดิมทีก็น่าจะเป็นRTAที่ไม่จำเป็นอยู่แล้วเน๊ะ……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

มะ、ม๊า、ก็ไม่มีทางรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างในดันเจี้ยน……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ที่จริงแล้ว、คนที่ต้องการความช่วยเหลืออาจจะกำลังตกอยู่ในอันตรายก็ได้……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นั่นถึงเป็นเหตุผลที่การยิงพื้นแล้วกระโดดลงไปถึงได้จำเป็นใช่ไหม？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ไม่ง่ะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ไม่ล่ะน๊า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ไม่ ยังไงก็ไม่แน่นอน

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

โดยทั่วไป、คนจะบอกว่าอย่าทำแบบนี้เพราะมันอันตราย

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ก็เป็นเรื่องปกติล่ะนะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แต่ฮารุจังทำสินะ？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ข่าวร้าย・ฮารุจัง、ยังเป็นการออกกำลังกายอุ่นเครื่องอยู่

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นี่ม๊านอะไรก๊าน……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ถ้าไม่ใช่เทมเพลต จริง ๆ แล้วนี่คืออะไรล่ะ……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เด็กคนนี้แปลกนิดหน่อย

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นิดหน่อยเรอะ？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

อย่างมาก

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เด็กที่ถูกตั้งชื่อโดยสมาคมดันเจี้ยนและบอกว่า「อย่าไปเลียนแบบเด็กนั่นเด็ดขาด！」

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นั้นคือฮารุจังไงล่ะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ก็แบบเป็นไปไม่ได้นิหน่า……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เป็นไปไม่ได้จริง ๆ ล่ะน๊า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

อืม、เป็นไปไม่ได้สำหรับมนุษย์จริง ๆ ล่ะนะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

หรือบาวที:กะแล้วว่าฮารุจังต้องเป็นนางฟ้า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ถ้าไม่ใช่มนุษย์เดินดิน ก็เป็นได้แค่นางฟ้าจริงไหม！

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นั่นสิน๊า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เอ๋……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เด็กนี้มันอะไรกัน、ทำลายตัวเอง เร่งความเร็วของการตก……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นี่ม๊านอะไรก๊าน……（ครั้งที่n

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นี่มันอะไรกันจริง ๆ……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ใครทำแบบนั้นได้บ้าง？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เป็นไปได้ไหม

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

จ๊า แล้วททำไมไม่ลองเองล่ะ？　เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

อืม、นี่คือนางฟ้าไงล่ะ　　　　หมายถึงไม่ใช่คนอย่างแน่นอน

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ในขณะที่เกิดการระเบิด หากคุณเป็นคนธรรมดาอาจจะเสีย HP จำนวนมากจนเกือบหมด และจะต้องใช้สายรัดข้อมือเพื่อกลับไปที่ทางเข้าที่มีรถพยาบาล หรือทีมบรรเทาทุกข์ประจำการได้

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ใช่เลยน๊า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ทางนี้ก็ยังดีอยู่แต่、คอมเมนต์ทั้งหมดบนหน้าจอไลฟ์สดเต็มไปด้วยความสับสน

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แน่นอนต้องเป็นแบบนั้นแหละ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

นี่คือไลฟ์สดจริง ๆ สินะ？　ไม่ใช่วิดีโอตัดต่อ หรือCGใช่ไหม？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

โอ้、ดูที่ไทม์แสตมป์สิ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ขอโทษ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ไม่เป็นไร

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แต่มันจะดีกว่าสำหรับความมั่นคงทางจิตใจของคุณหากคุณคิดว่ามันเป็นการตัดต่อเน๊ะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ข้อผิดพลาดอย่างแน่นอนน๊า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ส่วนคอมเมนต์ก็สงบมากเหมือนถูกดึงออกด้วยความแปลกประหลาดของฮารุจัง

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ผู้คนสามารถสงบสติอารมณ์ได้เมื่อเห็นสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้น

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ผู้คนสามัคคีกัน และสามารถเป็นเพื่อนกันได้เน๊ะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

อ้า、เป็นงานของนางฟ้าน๊า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ดูสิ、รุรุเอมิไม่สามารถแสดงคอมเมนต์ได้อีกต่อไป

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เดาว่าต้องเป็นงั้นแหละ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ถ้าเอมิจังยังเป็นไปไม่ได้、รุรุจังก็ทำไม่ได้เหมือนกัน

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

อันที่จริงฉันเองก็กังวลมากจนดูเหมือนหัวใจจะหยุดเต้นได้เลย

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

น่าสงสาร

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ไม่ได้นะฮารุจัง、อย่าทำให้ผู้ปกครองต้องกังวลสิ！

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แต่ดูเหมือนก็โกรธไม่ลง เพราะหลักของการกระทำคือ การช่วยเหลือคนอื่น

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

น่าสงสาร

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

มีข้อบกพร่องบางประการในความคิดเห็นที่นี่และที่นั่นน๊า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

รุรุจังกำลังดูอยู่

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

รุรุซามะกำลังดูอยู่

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

น่ากลัว……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

โอ๊ย、อย่าเรียกว่าหน้าผานะโว๊ย。　แล้วก็＊＊＊＊＊＊＊＊

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เอ๊ะ？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ห๊ะ？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ยังไงก็เถอะ สงสัยจังว่าเกิดอะไรขึ้นกับฮารุจัง！

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

……นั่นสินะ！　เกี่ยวกับฮารุจังไง！

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

รุรุจังน่ารักมาก หน้าอกของเธอก็ใหญ่ด้วย โปรดยกโทษให้ด้วย

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

รุรุจังเป็นเด็กผู้หญิงที่วิเศษมาก

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

กระแสการพูดนอกเรื่องช่างโจ๋งครึ่ม

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

「รู้สึกเสียวซ่านต้นขา」

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เสียวซ่า

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ฮารุจังยังคงสนับสนุนวัตถุดิบ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ไม่ดีจริงไหม、การพูดอะไรบางอย่างที่จะทำให้พวกโอนี่ซังตัวใหญ่และน่าขยะแขยงมีความสุข！

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

พวกโอเน่ซามะเองก็คงมีความสุขเช่นกัน

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คนพวกนั้น……อืม、แค่แกล้งทำเป็นไม่เห็นก็พอ……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เอื้อมมือออกไปอย่างไม่ใส่ใจน๊า、ก็แค่สร้างภาพตัดปะกันแล้วโยนมาที่ฉันก็ได้

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คุสะ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

มะ、ม๊า……อย่างน้อยก็ไม่มีโฮมมิ่งเหมือนกับของรุรุจัง……

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

เอ๊ะっ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

500 ชั้น

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ห้าร้อย！？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ข่าวร้าย・ฮารุจัง、บางทีอาจทำกินเนสส์โดยไม่คาดคิด

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

แต่เพราะไม่ได้พูดอะไรเลยจึงไม่มีใครสังเกตเห็น

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

น่าสงสาร

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

น่าสงสารสินะ？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ไม่ใช่อย่างนั้นเหรอ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

ก็แบบบางทีอาจมีเหตุแค่ว่า、「เพราะน่ารำคาญครับ」แค่นั้นเองไง？

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

พูดพูด、จะพูดอย่างแน่นอ

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

สร้างขึ้นใหม่ในสมอง 

 

แฟนซังที่ผ่านการฝึกอบรม

คุสะ

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 46

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/46/

 

 

 

 

แปลโลลิคลั่ง 2-3 ตอน ต่อ 1 โลลิเฮดช็อต

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณ คุณเกีย****าคินภัทร

ขอบคุณ คุณนิรนาม กสิกรไทย X-2186

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

พอได้เตรียมของขายเองคนเดียวมาสองสามวัยนี่ หนักสาหัญจริงๆ เพื่อให้ได้ของเท่ากันต้องใช้เวลาคูณสาม
เตรียมเสร็จคือ เข้าห้องนอนสลบเหมือดจนถึงเวลาไปขายของเช้า แต่เข้าช่วงปิดเทอมแล้ว ตอนนี้เลยหยุดแล้ว สบายตัวไป ฮา
ก็น่าจะทำให้กลับมาแปลนิยายได้มากขึ้นหน่อย เหลือก็แค่รอคนที่บ้านกลับมาทำพิธีอะไรๆให้กับพ่อเลี้ยง

Favorite

ตอนที่ 45 『ยึดครองดันเจี้ยน 80F RTA＆ปฏิบัติการกู้ภัย』３

 

【ฮารุจังลอยอยู่กลางอากาศที่ไม่มีอะไรเลย นอกจากเสียงระเบิดและแสงสว่าง】

【นี่มันอาร๊ายก๊าน……】

 

【นี่、ถ้าเป็นคนที่เริ่มดูตากตรงนี้ก็คงไม่รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้น】

【มาเขียนสรุปไว้สำหรับคนที่พึ่งมากันเถอะ】

【ใจดี】

 

【ก่อนอื่นฮารุจังกำลังช้อปปิ้งอยู่กับรุรุ เอมิ】

【แล้วค่อย ๆ แอบหนี】

【เดี๋ยวก่อน บริบทมันแปลก ๆ】

【ไม่เห็นจะเข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้น】

【เพราะว่าฮารุจังสามารถเฮดช็อตได้แม้แต่บริบทเน๊ะ、ดังนั้นช่วยไม่ได้เน๊ะ】

【คุสะ】

 

【ฮารุจังเป็นเด็กดื้อที่ไม่พูดอะไรกับผู้ปกครอง、แต่ไม่ปฏิเสธคำร้องขอความช่วยเหลือล่ะ】

【ใช่แล้วล่ะ、นี่เป็นเพราะมีการร้องของความช่วยเหลือต่างหาก】

【แต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจประเด็นที่ว่าทำไมถึงต้องแอบหนีออกมาด้วย】

【อย่าคิด、แค่รู้สึก】

【คุสะ】

 

【แล้ว、ยังเป็นเรื่องปกติจนถึงตอนที่ซื้ออุปกรณ์ตามปกติที่ร้าน และเดินเข้าตามปกติ】

【ม๊า ก็ปกติเน๊ะ】

【แล้วก็ทำผิดพลาดที่ไม่ขอข้อมูลจากสมาชิกปาร์ตี้ของคนที่ทำการร้องขอความช่วยเหลือในระหว่างทาง แต่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะเธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ】

【จนถึงตอนนี้ก็ยังเข้าใจได้】

 

【แต่ถึงอย่างงั้นก็เถอะ เธอก็ไลฟ์สดทำRTAตอบสนองคำร้องขอความช่วยเหลือ。　ส่วนเหตุผลในการไลฟ์ก็คือเพราะอยากจะลองอุปกรณ์ใหม่】

【ก็น่ารักมากเลยเน๊ะ】

【เพราะอย่างงั้นทำไมถึงกลายเป็นแบบนั้นล่ะ！？】

【ก็แบบ เพราะว่าคือฮารุจังไงล่ะ……】

 

【ในส่วนของการไลฟ์สดที่จริงแล้ว、เห็นบอกว่าเพื่อใช้ติดต่อกับรุรุเอมิ】

【ไม่เอาสิ、สิ่งที่ต้องทำก็แค่โทรออก หรือไม่ก็ส่งข้อความจากสมาร์ทโฟนเอง……】

【สำหรับเรื่องนั้น สำหรับฮารุจังแล้วน่ารำคาญแหละ】

【เอ๋……】

【คุสะ】

 

【โดยปกติแล้ว กลยุทธ์การวิ่งแบบธรรมดาพร้อมอุปกรณ์ธรรมดาอันมีค่าของฮารุจังจะแปลก ๆ นิดหน่อย】

【วิ่งแบบธรรมดาพร้อมอุปกรณ์ปกติที่มีขายในร้าน……อืม、เข้าใจได้】

 

【แต่มันแปลกตั้งแต่แรกแล้วที่วิ่งไปไม่หยุดพร้อมกับยิงเฮดช็อตไปด้วย】

【ก็บอกว่าตรงนั้นแหละที่ไม่เข้าใจ】

【หยุดปาข้อมูลเถอะ】

【คุสะ】

 

【ก็แบบเป็นเรื่องจริง……】

【ไม่ได้โกหก……】

【ฟุเอ๋……】

【แย่แล้วล่ะ、แม้แต่คนดูกก็ยังกลายเป็นสาวน้อย】

 

【ฮารุจังผู้ร่าเริงมองหากับดักหลุมพราง ค่อนข้างแปลกเลยล่ะ 】

【หืม？　ทำไมเธอถึงยินดีที่เจอกับดักหลุมพรางล่ะ？】

【ที่แย่กว่าคือ ฮารุจังจงใจเปิดใช้กับดักหลุมพรางเพื่อเป็นทางลัดย่นเวลาลงบันได】

【เอ๊ะー？　ทำไมเธอถึงต้องการย่นเวลาให้สั้นลงขนาดนั้น？】

 

【เด็กดีทุกคนไม่ควรเลียนแบบ！】

【ไม่ต้องกังวลไป、ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ชั้นล่าง แทบจะไม่มีมนุษย์คนไหนที่จะพยายามดำดิ่งด้วยการโดดหลุม 10 เมตรด้วยตัวเองหรอก】

【อ้า……】

【คุสะ】

 

【หรือพูดตรง ๆ เลยคือ ไม่มีใครกล้ากระโดดลงหลุมมืดสนิทแบบนั้นหรอก、โดยปกติล่ะนะ】

【โดยปกติแล้วคงจะยืนขาแข็งจนเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วเน๊ะ】

【ถ้าไม่มีความสามารถก็น่ากลัวกว่าการกระโดดลงจากตึกสูงเน๊ะ】

【แล้วทำไมถึงกล้าทำได้ล่ะ】

【ก็เพราะว่าเป็นฮารุจังไงล่ะ】

【งั้นเหรอ……】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……（ละทิ้งความคิด】

 

【แล้ว、ฮารุจังก็ตัดชั้นได้ประมาณครึ่งหนึ่งอย่างรวดเร็ว】

【ยังไงก็ตาม ณ จุดนี้、เวลาที่ต้องใช้ในการผ่านดันเจี้ยนที่มีเลเวลเท่านี้ก็ได้ทะลุสถิติโลกไปแล้ว】

 

【ฮารุจังเฮดช็อตจนขึ้นสู่จุดสูงสุดของโลกอย่างง่าย ๆ】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……】

 

【ฮารุจังพักสักครู่】

【ฮารุจังน่าร๊าก】

【การเรียกฮารุจังน่ารัก นั่นคือทั้งหมดที่สามารถรับรองได้】

【คุสะ】

 

【เอ๊ะ、ยังมีอะไรอีก……】

【มีไหม？】

【มีอยู่แล้ว……】

【อาโน๊、แต่ได้ข้อมูลทั้งหมดมาจนถึงจุดปัจจุบันนี้แล้ว】

 

【จากตรงนั้น เธอมองหาสถานที่ที่ทีกับดักหลุมพรางและกับดักระเบิดที่สามารถทำงานต่อเนื่องกันได้】

【ค้นหา】

【ทำไม？】

【ยังไงก็ตาม ที่แรกที่เจออยู่ในมอนเฮ้าส์ล่ะ】

【ในมอนเฮ้าส์ล่ะ】

【ก็ถามอยู่ว่าทำไม？】

 

【ก็ไม่รู้ว่าเธอมีสกิลปกปิดตัวตนระดับสูงแค่ไหน แต่、ก็กลายเป็นไลฟ์ที่มีภาพสุดแรร์ของมอนสเตอร์หลากหลาย】

【ทำไม……อ้า อืม、ก็เป็นแบบนั้นแหละเน๊ะ……】

【คุสะ】

 

【พวกมอนสเตอร์น่ารักเน๊ะ】

【น่าร๊ากมากเน๊ะ】

【แต่ไม่มีอีกแล้ว】

【พวกมอนสเตอร์น่าสงสาร】

 

【ฮารุจัง、จู่ ๆ ก็ทำให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ภายในมอนเฮ้าส์】

【ทำให้แตกตื่น】

【งั้นเหรอ】

【เหล่ามอนสเตอร์เต้นรำอยู่กลางอากาศ】

【ได้รับบาดเจ็บร้ายแรง เนื่องจากความเสียหายจากการระเบิด】

【งั้นเหรอ……】

 

【แล้วฮารุจังก็ดำดิ่งอย่างสง่างามภายใต้สถานการณ์เช่นนี้】

【ห๊ะ？】

【คุสะ】

【เทพอสูรงั้นเรอะ？】

【คนประหลาดจริงไหม】

 

【ก็เพราะเธอเป็นนางฟ้าไงเหล่า】

【นางฟ้าจอมระเบิดเน๊ะ】

【ก็นางฟ้าแห่งความตายไงล่ะ】

【โม๊ว ตอนนี้ยังไงก็ช่าง】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……】

【คุสะ】

 

【จากนั้น、ฉากนรกก็ดำเนินต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุดจนถึงตอนนี้】                                         

 

【ขอบคุณ】

【ไม่เป็นไร】

【ไม่เข้าใจอะไรเลยจริง ๆ แต่ก็เหมือนเข้าใจ】

【ไม่ต้องห่วงหรอก、ต่อให้ได้ดูตั้งแต่แรกเหมือนพวกตูข้าก็ไม่เข้าใจเหมือนกันแหละ】

【ทว่าแค่คอยติดตามต่อไป、เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว】

【ฉันคิดว่าฮารุจังเป็นมนุษย์คนเดียวที่สามารถเข้าใจเรื่องที่ทำได้อย่างสมบูรณ์แบบ】

 

【แต่ทำไมถึงต้องใช้การอธิบายผ่านคนกลางล่ะ？】

【ก็เพราะถ้าไม่ทำอย่างงี้ พวกเราก็ไม่รู้ว่าจะคงสติกันไว้ได้หรืดเปล่าไงล่ะ！】

【ก็อย่างงั้นแหละ】

【เห็นได้ชัดว่าเหล่ามือสมัครเล่นพังทลายลงไปกันเพียบ】

【น่าสงสารจังน้อ】

 

【โล่งอกไปที……ดูเหมือนว่าสิ่งที่ฉันเขียนจะเป็นความจริง……ตอนที่มีคนพูดประมาณว่า「ไม่ใช่ว่านั่นเป็นฮารุจังในจิตรนาการของคุณเองแหรอ」ฉันแทบจะฟื้นตัวกลับมาไม่ได้เลย……】

【คุสะ】

 

【เข้าใจเลย】

【มีแค่อันนี้แหละที่เข้าใจแจ่มแจ้ง】

【ทำได้แค่เห็นด้วยเท่านั้น】

【นี่มันอาร๊ายกัน……？】

【เสียงร้องน่าสงสารมีความหลากหลายเล็กน้อย คุสะ】

 

【มิคาสุกิ เอมิ「ครั้งนี้……ฮารุของทางเราก็ได้กำลังสร้างปัญหาให้ทุกท่านอีกแล้ว」】

【ฟุคายะ รุรุ「ฮารุจัง……」】

 

【อ้า、พวกพ่อแม่】

【ในที่สุดก็รวมเป็นครอบครัว】

 

【โอ๊ย、รุรุจังไม่ใช่หรอกเฟ้ย】

【อ้า มันจบแล้ว、เป็นผู้ถือครองคำสาปล่ะน๊า】

 

【ฟุคายะ รุรุ「ผู้ถือครองอะไรกันค๊า！？　ทำไมฉันถึงถูกเรียกด้วยชื่อใหม่ก๊าน！？」】

【คุสะ】

【พอเห็นรุรุจังถูกแกล้งก็โล่งใจจังเลยน๊า】

【อ้า……】

【สมองที่สะดุดไปของฉันฟื้นตัวขึ้นมาบ้างแล้ว】

 

【การรักษาโดยรุรุจัง คุสะ】

【เธอควรจะกลายเป็นเด็กดีธรรมดา ๆ หลังจากที่ความโชคร้ายของเธอคลี่คลาย】

【ก็แบบ นั่นเป็นสิ่งที่เป็นมาจนถึงตอนนี้ของสิ่งที่เป็นมาจนถึงตอนนี้……】

【ถ้าพูดแบบนั้น ฮารุจังที่โดนบัซจากไลฟ์สดครั้งนั้น……น๊า？】

 

【ฟุคายะ รุรุ「เรื่องนั้นต้องขอโทษจริง ๆ ค๊า！」】

【คุสะ】

【โฮร่า、ฮารุจังที่จริง、ก็ไม่ได้สนใจว่าจะดีขึ้นหรือแย่ลงเลย……】

 

【ก็ไม่โกรธเลยไม่ว่ายังไงก็ตาม？】

【มันแวบเข้ามาใน　　　อะ、เดี๋＊＊＊＊＊】

 

【เอ๊ะ？】

【คำสาปยังคงอยู่ไงล่ะ】

【คำสาปน่ากลัวっ……】

 

ส่วนคอมเมนต์เหมือนกับลมหายใจของผู้คนเลย

 

ต่างจากเมื่อก่อนที่มีเพียงเหล่าปฐมกาลเท่านั้น ตอนนี้มัยเคลื่อนไหวเร็วมากจนผมทำได้แค่มอง

 

นอกจากนี้ทุกคนก็พยายามอย่างเต็มที่ด้วย

 

ผมสงสัยจังว่ามีคนที่เป็นนักเรียนเยอะมากไหม แล้วก็ไลฟ์สดแบบนี้จำเป็นต้องกระตือรือร้นมากขนาดนี้ไหมน่ะ

อื~ม、ผมยังไม่เข้าใจเท่าไหร่

 

แล้ว เพราะว่าพวกรุรุซังเองก็อยู่ด้วย ผมก็โล่งใจที่รู้ว่าสถานการณ์ถูกส่งผ่านเหล่าผู้ชมจนไปถึงพวกเธอแล้ว

 

แต่ก็ยังมีความกลัวเล็กน้อยที่รู้ว่ารุรุซังกำลังดูอยู่

 

……ต้องไม่เป็นไรใช่ไหม？

 

“รุรุซัง คุณพยายามที่จะปาบางอย่างมารึเปล่าครับ”

 

【ฟุคายะ รุรุ「ไม่ได้ท๊ามมมมม！？　　……บางที」】

 

【คุสะ】

【ขนาดตัวเองยังไม่เข้าใจเลยสิเน๊……】

【แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีเคราะห์ร้ายใหญ่โตอะไร ดังนั้นน่าจะไม่เป็นไรมั้ง？】

 

【ไม่หรอก、เดี๋ยวก่อน……ฉันมีไอเดียขึ้นมา】

【ม๊า บางทีอาจจะเชื่อมโยงกัน……？（น่าเกรงขาม】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……？（ป้อนข้อมูลล่วงหน้า】

 

【แล้วงั้น？】

【อ้า。　……อาโนซ้า、แปลว่าตั้งแต่ต้นแล้วที่ฮารุจังชอบกระโดดเข้าสู่กับดักหลุมพรางด้วยตัวเองเองเสมอเลยจริงไหม？】

 

【นั่นสินะ、ว่าไปแล้วเธอก็เคยทำมอนสเตอร์เทรนแล้วจัดการเอาชนะด้วยดาเมทจากการตกที่สูงด้วย】

 

【งั้นเหรอ、เพราะชอบทำอะไรแบบนั้น เลเวเลของเธอถึงได้……】

【ระดับสกิลเองกก็พุ่งสูงขึ้นเช่นกัน……มันอะไรกัน、เอาชนะมอนเฮ้าส์ทั้งหมดในคราวเดียวด้วยดาเมทจากการตกที่เป็นผลจากแรงระเบิด】

 

【กำลังบอกว่าเอาชนะนั่นได้งั้นเหรอ……？】

【ควรจะพูดว่าระเบิดดี หรือควรจะพูดว่าเข้าไปพัวพันด้วยอุบัติเหตุดี……】

【รู้สึกสงสารพวกมอนสเตอร์เลย】

【คุสะ】

 

【ว่าไป、กับดักระเบิดถูกเพิ่มเข้ามาระหว่างกลางด้วยจริงไหม？】

【อ้า、วิดีโอที่อัพโหลดไปยังSNSถูกลบเนื่องจากมีเนื้อหาที่รุนแรง……】

 

【มะ、ม๊า、ถ้าเป็น AI ซังที่ไม่รู้จักเกี่ยวกับไลฟ์สดของฮารุจังก็คงต้องคิดแบบนั้นจริง ๆ……】

【แม้แต่คนธรรมดาก็ยังคิดอย่างงั้นเลย。　ทุกคนคิดว่าไง】

【ฮารุจังเป็นคนเดียวที่ไม่คิดอย่างนั้น】

 

【นั่น、ซ้า。　……ฮารุจัง、เพราะความโชคร้ายของรุรุจังมาแล้ว、เดาว่าเลยลบทิ้งด้วยการทั้งโดดใส่กับดักเอง ทั้งทำให้ระเบิดเองใช่ไหม？　สินะ……】

 

【เอ๊ะ】

【อะっ】

【อะเอ๊ะ？】

【เอ๊ะっ】

【อ้า……】

【อ้า……（ยอมแพ้】

 

【ข่าวร้าย・คำสาปซามะ、เหยื่อระเบิด】

【แถมยังโดนหลายสิบครั้งเลยสิน๊า……】

【คุสะ】

【คำสาปซามะน่าสงสาร】

【คำสาปซามะหายไปแล้ว】

 

【เชื่อมต่อกันอีกแล้ว……（รวมเป็นครั้งที่ 3】

【ดูเหมือนว่าจะเชื่อมโยงกับสิ่งอื่นด้วย】

 

ผมพึ่งตรวจสภาพร่างกายของตัวเองเสร็จ ผมวิ่งมาได้ระยะหนึ่งแล้ว จึงมีเหงื่อออกและหายใจแรงเป็นครั้งแรกหลังจากไม่ได้เป็นมานาน

 

นอกจากนี้

 

“ผมรู้สึกเสียวซ่าต้นขา เลยจะขอพักสักหน่อยครับ อะ แขนก็ด้วย”

 

【！？】

【●REC】

【รู้สึกเสียวซ่าต้นขา】

【รู้สึกเสียวซ่าต้นขา】

【รู้สึกเสียวซ่าต้นขา】

 

【ฮารุจังฮารุจัง、เด็กผู้หญิงไม่ควรพูดแบบนั้นกันนะ】

【ไม่อย่างนั้นพวกผู้ชายก็จะตอบสนองแบบนี้】

 

【แต่ฮารุจัง、ดูเหมือนจะไม่สนใจเรื่องนั้นเลย】

【ความเป็นธรรมชาตินี่ช่างสุดยอดเน๊ะ】

【ม๊า เธอยังเป็นสาวน้อยที่ดูยังไม่โตพอที่จะสนใจเรื่องพวกนั้นแหละนะ……】

【อ้า……】

 

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……（ดีใจสุดขีด】

【พวกนายคิดว่าการพูดอะไรออกมาก็ได้มันดีแล้วเรอะ？】

【ก็แบบก็ต้องทำให้หัวมันว่างเปล่าไว้ไง ไม่งั้นจะไม่เหลือกันพอดี】

【คุสะ】

 

“แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกเหนื่อยหลังจากไม่เป็นมาสักพักแล้วครับ ที่เหนื่อยมากขนาดนี้……..ก่อนหน้านี้ก็อย่างน้อยก็ 500 ชั้นล่ะครับ? นานแล้วที่ไม่ได้ดำดิ่งดันเจี้ยนระดับนั้น?”

 

หลังจากที่ผมกลายมาเป็นเด็กผู้หญิงได้ไม่นาน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรก็รู้สึกเหมือนว่าเลเวลเพิ่มขึ้น……ไม่ใช่ว่าเพิ่มขึ้นจริง ๆ แต่เหมือนว่าจะมีเครื่องหมาย★กำกับอยู่……หลังจากเดินทางไกล ผมก็ได้ดำดิ่งสู่ดันเจี้ยนที่ยังไม่มีใครสำรวจ

 

ผมได้ยินมาว่าลึกมาก ๆ ก็เลยเตรียมตัวสำหรับ 3 วัน แต่ก็ยังพิชิตไม่ได้แม้ว่าจะผ่านไป 1 สัปดาห์แล้วก็ตาม

 

นอกจากมอนสเตอร์แล้ว พื้นที่ก็ทั้งกว้างเกินไป และไกลเกินไป

 

ผมตกอยู่ในสถานการณ์สิ้นหวัง ไม่มีทั้งอาหารหรือเครื่องดื่ม และไม่สามารถอาบน้ำ หรือดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ได้เป็นเวลา 1 สัปดาห์

 

ผมจำได้ว่าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องล่าถอยทั้งน้ำตา

 

……สักวันหนึ่งผมจะลองอีกครั้ง

 

【หะ……ห้าร้อย……？】

【แม่หนูนี้กำลังพูดถึงเรื่องอะไรกัน】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……（ตกตะลึง】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……（งง】

 

【ฮารุจัง……ก็แค่ล้อเล่นใช่ไหม？】

【ฟุคาชิ(พูดเกินจริง)ล่ะมั้งน๊า？】

【เน๊、ก็น่าจะอย่างงั้นแหละ……】

【ฟุเอ๋……】

 

【สาวน้อยที่ทำให้ผู้คน 1.5 ล้านคนที่มาเยี่ยมพูดคำเดียวตรงกัน】

【เน๊、นั่นสาวน้อยจริง ๆ เหรอ？】

【โชตะไม่ใช่เหรอ？】

【ลูกพี่หญิง、ช่วงนี้คุณแสดงความคิดเห็นเยอะมาก】

 

【มิคาสุกิ เอมิ「ขออภัยที่ไม่ได้ศึกษา 、แต่ถ้าจำไม่ผิด ฉันแน่ใจว่าสถิติความก้าวหน้าสำหรับดันเจี้ยนของประเทศได้รับการยืนยันแล้ว」】

 

【250 ชั้นเน๊ะ、เอมิโอก้าซัง……】

【เอ๋……】

【นี่มันอาร๊ายกัน……】

 

【อะ、สมมติว่านี้เป็นเรื่องจริง。　อาจเป็นเพราะมันลึกเกินไปทำให้สัญญาณไม่ดี、ทำให้ไม่มีวิดีโอฉบับเต็ม เพราะว่าไลฟ์หยุดชะงักไปกลางคันไงล่ะ】

【บางทีปฐมกาลอาจยื่นร้องแทนฮารุจัง แต่ก็ถูกปฏิเสธโดยบุคคลที่รับผิดชอบซึ่งกล่าวว่า「เป็นไปไม่ได้」น๊า】

 

【ปฐมกาล！】

【ถูกปฏิเสธโดยไม่ได้ดูไลฟ์ด้วยซ้ำ คุสะ】

【ไม่ขนาดนั้นหรอก、เพราะฉันเองยังคิดว่าเป็นไปไม่ได้เลย……】

【กำลังจะบอกว่าตาไม่ถึงสินะ、หรือคุณแค่จะบอกว่าใช้สามัญสำนึกตัดสินดี】

 

【อะ、ฉันต้องลองไปค้นหาบันทึกเก็บถาวรของการไลฟ์สดครั้งนั้นในภายหลัง……】

【เพราะว่าบันทึกเก็บถาวรเกือบทั้งหมดของฮารุจังยังคงอยู่ ทำให้สามารถค้นหาได้】

【แต่ทว่า、ตัวเลขคือ 3 ปี】

【ปฐมกาล、คุณรู้วันและเวลาเหรอ？？】

 

ผมดื่มเครื่องดื่มเกลือแร่และเจลลี่โภชนาการลงไป

 

……ว่าไปแล้วถ้าตอนนี้ผมกินอาหารหนัก ๆ ไปก็จะไม่สามารถกินข้าวเย็นได้……เพราะว่าท้องของผมเล็กเอามาก ๆ……。

 

【มิคาสุกิ เอมิ「สำหรับการยืนยันข้อเท็จจริง、ทางเราต้องขออภัยด้วยค่ะ แต่ตอนนี้ทางเราได้ซ่อนบันทึกเก็บถาวรทั้งหมดของฮารุจังเอาไว้แล้ว。　เราต้องขออภัยต่อทุกคนอย่างจริงใจค่ะ」】

 

【อาร๊า】

【เอมิจังเร็วมากเน๊】

【ม๊า ไม่งั้นฮารุจังอาจจะมีปัญหาก็ได้น๊า】

【เอมิหม่าม๊า！】

 

【แล้ว、รุรุจังกำลังทำอะไรอยู่ล่ะ？】

【ฟุคายะ รุรุ「ตอนนี้พวกฉันกำลังไล่ตามมาจนถึงชั้นที่ 15 ด้วยกำลังทั้งหมดที่พวกเรามีไงค๊า！？」】

【มิคาสุกิ เอมิ「ถึงอย่างงั้น ฉันก็ยังรู้สึกว่าตามไม่ทันเลย」】

 

【คุสะ】

【รู้ดีเลย】

【ทั้ง 2 คนก็กำลังไลฟ์สดเหมือนกันเน๊ะ】

【แค่ทำเรื่องวุ่นวายนิดหน่อย☆】

【รุรุจังจะได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ตลอดไป】

【ในขณะที่โชคร้ายจางหายไป、คาแรคเตอร์แห่งความวุ่นวายก็เข้ามาแทน】

 

【ต้องขอบคุณฮารุจัง、ที่ยังมีหยุดพัก……ถึงจะเห็นแค่แปบเดียว、ในแอปไลฟ์สด……】

【ทำไมเด็กคนนี้、ถึงไม่คุยกับเอมิรุรุโดยตรงเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ล่ะ……】

【โฮร่า、ฮารุจังเป็นแมวจรจัดไงล่ะ……】

 

【แมวที่กระโดดไปมาโดยใช้หลุมพราง】

【แมวที่ฆ่ามอนสเตอร์ด้วยระเบิด】

【อ้า อืม、ฉันเริ่มรู้สึกว่าใช่แมวแล้ว……】

【นั่นสิน๊า、แค่นั่นก็พอแล้ว】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……（เห็นด้วย】

【คุสะ】

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 45

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/45/

 

 

 

 

แปลโลลิคลั่ง 2-3 ตอน ต่อ 1 โลลิเฮดช็อต

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณ คุณนิรนาม กสิกรไทย X-2186

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

บ่นๆไร้สาระ
ใกล้โรงเรียนปิดเทอม งานช่วยขายของน่าจะเบาลงหน่อย แต่ก็เห็นแววปวดหัวเช่นกัน เพราะพูดเปรยๆว่าจะเปิดไลน์ขายของใหม่ อีกแล้ว!!!!
แต่ก็น่าจะมีเวลาแปลนิยายมากขึ้นหน่อยหนึ่ง เพราะน่าจะไม่ต้องเตรียมของดึกๆเพื่อไปขายตอนเช้าสักพักแล

Favorite

ตอนที่ 44 『ยึดครองดันเจี้ยน 80F RTA＆ปฏิบัติการกู้ภัย』２

 

“ฟู๊ว ผมจะหยุดพักก่อนนะครับ”

 

ผมเริ่มเหนื่อยเร็วกว่าปกติ คงเป็นเพราะว่าผมวิ่งตลอดเวลา และที่สำคัญที่สุดคือ พูดมากกว่าปกติ

 

แม้ว่าผมจะยังสามารถวิ่งต่อไปได้ด้วยการเสริมกำลังร่างกายด้วยพลังเวทมนตร์เพียงเล็กน้อย

แต่จะทำอะไรได้ง่ายกว่าถ้าเหลือพลังไว้เยอะ ๆ ล่ะน๊า

 

【เป็นเรื่องที่ดีมากถ้าทุกคนสามารถเข้าใจความแข็งแกร่งทางกายภาพของตัวเองได้อย่างถูกต้องเน๊ะ】

【แต่ว่าไม่ว่าจะมองยังไง นี่ก็ผ่าน 1 ชั่วโมงตั้งแต่ที่เริ่มวิ่งแล้วน๊า……】

【น่าแปลกจริง ๆ เน๊ะ？】

 

【แม้แต่แนวหน้าที่อยู่ในอันดับที่ประมาณ 80 ของประเทศ ที่ฉันพึ่งดูไปเมื่อวันก่อนก็ยังต้องหยุดพักทุก ๆ 10 นาทีเลย……】

【มะ、ม๊า、ก็ถ้าเลเวลสูงขึ้น ความสามารถทางกายภาพก็ควรจะสูงตามเหมือนกัน……】

【มะ、ม๊า、ถึงจะเห็นไม่ชัด แต่เพราะว่าเป็นสเคาท์เลยมีแต่อุปกรณ์เบา ๆ ไงล่ะ……】

 

【ถึงอย่างงั้น ปกติแล้วก็ไม่มีใครสามารถทำอะไรระดับนั้นได้หรอกน๊า……】

【ทั้งหลีกเลี่ยงกับดักที่ไม่อยากเหยียบ และยิงเฮดช็อตมอนสเตอร์จากระยะไกลที่มองไม่เห็นเน๊ะ……】

【นี่ม๊าอาร๊าย……】

 

【ว่าไปแล้วตอนนี้ชั้นที่เท่าไหร่แล้ว？】

【ทีมนับอยู่ที่ไหนคร๊าบ！】

【อยู่ชั้น４９แล้ว】

【ขอบคุณ】

【ไม่เป็นไร】

【ใจดี】

 

【ยังไงดี รู้สึกเหมือนมีความสามัคคีที่แปลกประหลาดระหว่างผู้ชม】

【บางทีนี่อาจจะเป็น……】

【นี่สินะสาเหตุที่ปฐมกาลถือกำเนิดขึ้น……】

【คุสะ】

 

【อ้า、พวกเราเชื่อมต่อกันเช่นนั้นแหละน๊า……】

【พวกเราเชื่อมต่อกันเน๊ะ（รวมกันครั้งที่ 2】

【ทำไมไลฟ์สดของฮารุจังถึงทำให้เชื่อมต่อกันได้ขนาดนั้นกัน？】

 

【ก็เพราะว่าเป็นฮารุจังจริงไหม？】

【อ้า อืม、แค่นั้นก็เกินพอแล้ว】

【คุสะ】

 

“อึกๆๆๆๆๆ”

 

อ๊า การดื่มน้ำหลังออกกำลังกายเป็นอะไรที่ดีมากเลย

เครื่องดื่มเกลือแร่ที่ผมซื้อจากตู้จำหน่ายอัตโนมัติที่ทางเข้านั้นซึมเข้าไปในทุกอณูของผม

 

【¥500】

【¥5000】

【¥10000】

 

【ปาเงินในจังหวะที่พูดไม่ออกเลย】

【ก็แบบ……ของดีย์ใช่ไหมล่ะ？】

【อ้า……】

【อันตราย、ข้าไม่ควรจะเป็นโลลิคอนเลยแท้ ๆ】

【เริ่มอยากมีลูกสาวแล้วสิ】

 

【ทุกโค๊น มาเป็นโลลิคอนกันเถ๊อะ☆】

【หยุดนะโว๊ย】

【จะเป็นขึ้นมาจริง ๆ สินะ】

【ฉันพยายามอย่างหนักที่จะระงับความปรารถนานั้นแล้วแท้ ๆ แต่โหดร๊ายยยยยยยย！】

 

【คุสะ】

【ฮารุจังสังหารหมู่ได้แม้กระทั้งรสนิยมทางเพศ……】

 

“ฟู๊ว……..ผมเหนื่อยนิดหน่อยตามที่คาดไว้เลยเน๊”

 

【นิด……หน่อย……？】

【ขอโทษ、ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่เธอพูดจริง ๆ】

【อาโน๊เน๊ะ ฮารุจัง、คนธรรมดาจะเหนื่อยเร็วกว่านั้นอีก】

【วิ่งไม่หยุดจนถึงชั้น 49……เอ๋……】

 

【กับดักหลุมพราง……ใช้ไปกี่รอบน่ะ？】

【ทีมนับ！】

【นับได้ 22 ครั้ง】

【มีประโยชน์】

 

【หรือก็คือข้ามชั้นไปประมาณครึ่งหนึ่งได้เลย？】

【ก็คงเพราะไม่จำเป็นต้องเดินวนไปรอบ ๆ เพื่อมองหาบันได มันก็เลยเร็วมากจริง ๆ เน๊ะ】

【เอ๋……】

【มีเคล็อลับแบบนี้ด้วยเน๊……】

 

【ก็ใหม่จริงเน๊。　ดูเหมือนว่าไม่มีใครนอกจากฮารุจังรู้เรื่องนี้จนถึงทุกวันนี้】

【รู้กันไหม】

【คุ้มค่าที่ได้รู้】

【ก็ใครมันจะไปเปิดใช้งานกับดักหลุมหรางแล้วกระโดดลงไปแบบนั้นกันบ้างล่ะ】

 

“อะ นี่เป็นทางลัดนะครับ แต่ถ้าคุณไม่คุ้นเคยกับการทำอะไรแบบนี้ก็อย่าเลียนแบบนะครับ เน๊ะ ถ้าจะทำก็ต้องฝึกทีละน้อยจากระยะปลอดภัยประมาณ 50 เซนติเมตร”

 

จู่ ๆ ผมก็นึกถึงพวกเด็ก ๆ ที่พยายามเลียนแบบผมขึ้นมาได้

 

ถึงจะไม่คิดว่าพวกเขาจะทำตาม แต่เด็ก ๆ ก็ปรารถนาที่เป็นแบบผู้ใหญ่ที่…….อะ ผมตอนนี้เป็นสาวน้อยนิหน่า

 

【ไม่เป็นไรหรอก、เพราะคนปกติคงไม่มีความกลาที่จะโดดลงไปชั้นล่างแบบนั้นแน่】

【ถามว่าคุ้มค่าไหม　　　　　จริง ๆ ก็ไม่ล่ะ】

【นี่ม๊านอาร๊าย……】

【นายทำได้แค่นั้นเรอะ】

【นี่คือเสียงร้องของคนที่สามัญสำนึกถูกทำลาย 、น่าสงสารเขาน่ะ】

【คุสะ】

 

ในขณะที่ผมกำลังควบคุมลมหายใจของตัวเอง ผมก็ตรวจสอบสัมภาระทั้งหมด

 

ผมยังมีกระสุนเหลืออยู่ประมาณ 7 ส่วนของที่ซื้อไว้เต็มกระเป๋าเป้สะพายหลัง

 

ที่เหลือก็อุปกรณ์อื่น ๆ ดรอปที่ลืมแลกเป็นเงินสด ของต่าง ๆ ที่ได้จากการช้อปปิ้งในซูเปอร์มาร์เด็ต หนังสือที่อ่านค้างไว้ กุญแจสู่สถานที่อพยพอ ………..แล้วก็ สิ่งที่เก็บได้ในดันเจี้ยนก็อยู่ในถุงสกปรกที่ผมเก็บมาเมื่อวันก่อนด้วย

 

สะดวกมากเลยเน๊ะ เพราะไม่หนักและไม่ส่งเสียงดังล่ะ

 

แล้วที่ทำให้ผมดีใจมาก ๆ คือของกินไม่เสียล่ะ ดังนั้นถ้าลองค้นดูสักหน่อย น่าจะเจอขนมทีซื้อมาหลายวันก่อนล่ะ

 

ผมเก็บสิ่งของสำคัญทั้งหมดไว้ในกระเป๋าเป้สะพายหลังเผื่อไว้ได้ใช้ แต่ผมเริ่มคิดว่าน่าจะเก็บกระสุนทั้งหมดไว้ในถึงสกปรกตั้งแต่นี้เป็นต้นไป

 

【มิคาสุกิ เอมิ「ฉันพึ่งมาถึงสำนักงานของดันเจี้ยนที่ฮารุกำลังดำดิ่งอยู่ค่ะ」】

【โอก้าซัง！】

 

【มิคาสุกิ เอมิ「ฉันอยากจะแบ่งปันข้อมูลต่อไปนี้ให้กับผู้ชมทุกท่านค่ะ。　สัญญาณขอความช่วยเหลือฉุกเฉินยังคงทำงานอยู่ค่ะ、ยังคงสวมสายรัดข้อมืออยู่――แต่ว่าก็ไม่ใช่ของตัวเองค่ะ、เป็นของเพื่อนร่วมปาร์ตี้ที่พังเพราะถูกกระแทกอย่างรุนแรง、ยังไงก็ตาม ยังคงมีการติดต่อกันอยู่ได้แม้แต่ในขณะนี้。　อาการบาดเจ็บมีเพียงเล็กน้อย เป็นเพียงรอยขีดข่วนเท่านั้น」】

 

【มิคาสุกิ เอมิ「ผู้ส่งสัญญาณเป็นหญิงสาว 1 คนที่ถูกทิ้งไว้โดยปาร์ตี้。　เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์และความสามารถในปาร์ตี้、เธอเลือกที่จะอยู่ด้วยตัวเอง。　แม้ว่าจะไม่สามารถเปิดเผยชื่อได้แต่、ดูเหมือนว่าเธอจะมีประสบการณ์มากพอที่จะเรียกได้ว่าเป็นระดับสูง ดังนั้นจึงยังไม่น่าจะมีปัญหาเกิดขึ้นในทันทีค่ะ」】

 

【ฟุคายะ รุรุ「ถ้าฮารุจังรับสายจากฉันก็คงจะบอกเธอได้แล้ว……ถ้ารู้ว่าทุกอย่างยังเรียบร้อยดี เธอคงไม่เลือกวิธีการที่ประมาทเลินเล่นแบบตอนนี้……」】

 

【คุสะ】

【อะ、ในปาร์ตี้เน๊ะ】

【แต่ฮารุจังที่เร่งรีบสุดกำลังก็ดีเหมือนกันเน๊ะ】

【ม๊า แต่ก็ไม่มีใครบอกให้ทำอะไรบ้า ๆ แบบนี้สักหน่อยจริงไหม】

【ฮารุจังเป็นเด็กดี……ทว่า นั่นนิดหน่อย、เน๊ะ……】

 

【อะ？　เดี๋ยว……อะไรนะ？】

【แปลกนิดหน่อย】

【ม๊าน่ะ】

【คุสะ】

 

【แต่ฮารุจังก็ยังเอาแต่ตั้งให้อยู่ในโหมดเงียบ ทั้งที่เอมิจังน่าจะบอกเธอเมื่อวันก่อนแล้ว】

【ไม่หรอก、ไม่ใช่ว่าเธอทิ้งไว้ตอนที่หนีมาเหรอ？】

【คุสะ】

【เอ๋……】

 

วันนี้ผมไม่ได้หยิบของมาเลยซึ่งหาได้ยากมาก ดังนั้นจึงมีสัมภาระไม่มากนัก

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม……

 

“ยังไงดี วันนี้ผมรู้สึกเหมือนร่างกายเบาสบายมากเลยครับ”

 

ทางร่างกายล่ะนะ

 

【ฮารุจัง หยุดนะ】

【หยุดเลย、นั่นมันปักธงชัด ๆ】

【หนีป๊ายー】

【มอนสเตอร์？】

 

【อ้า……เพราะฮารุจังกลายเป็นศัตรูของมอนสเตอร์ไปแล้ว……】

【คุสะ】

【FOEของมนุษย์ คุสะ】

 

【ม๊า ก็จากมุมมองของมอนสเตอร์ก็ใช่ล่ะ……เน๊ะ？】

【มนุษย์ที่จู่ ๆ ก็ปรากฎตัวขึ้นมา และเฮดช็อตโดยไม่พูดอะไรเลย……FOEแท้ ๆ เลย！】

【คุสะ】

 

“ดีล่ะ จ๊ามาเร่งความเร็วกันเถอะครับ”

 

【เอ๊ะっ】

【ห๊ะ？】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……】

【วันนี้กี่ครั้งแล้วเนี่ย】

 

【ฟุคายะ รุรุ「ฮารุจังหยุดเถอะ！？」】

【คุสะ】

 

【หรือก็คือฮารุจัง、จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้ทุ่มเต็มที่สินะ……？】

【อาโน๊、ฮารุจังเป็นมนุษย์จริง ๆ ใช่ไหม？】

【ฮารุจังบอกว่าเธอเป็นนางฟ้า】

【ใจเย็น ๆ ก่อนปฐมกาล】

 

【แต่、สามารถค้นหามอนสเตอร์ได้ล่วงหน้า จัดการเฮดช็อตด้วยการโจมตีครั้งเดียว ดังนั้นการโดนโจมตีกลับจึงเป็นศูนย์、และไม่ใช้บันไดด้วยซ้ำ ใช้หลุมพรางเป็นทางลัด。　……แล้วจะต้องทำยังไงถึงจะก้าวตามให้ทัน……？】

 

【รู้กันไหม】

【ถ้ารู้ก็ไม่ใช่คนปกติแล้ว】

【นี่ม๊านอาร๊าย……】

【คุสะ】

 

“อะ จากนี้ไปจะมีแสง และเสียงเพิ่มระดับขึ้น กรุณาระวังด้วยนะครับ”

 

【คร๊าบ】

【ค๊า】

【ฮารูโอเน๊จ๊าง】

 

【มีคนดูกลายเป็นสาวน้อย】

【ใครก็ได้บอกทีว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันยังจะดูต่อไป？】

【อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดล่ะ】

 

ผมมุ่งหน้าตรงไปยังที่ที่หมายตาไว้

 

…….ที่นี่ น่ากลัว เพราะทำแขนผมลุกซู่นิดหน่อย แต่ก็ไม่ทางเลือกนอกจากต้องทำ เมื่อคิดว่าอาจจะกำลังมีคนที่เจอเหตุการณ์แบบรุรุซังอยู่อีกครั้ง

 

ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วที่ผมแอบวิ่งผ่านปาร์ตี้อื่นมา ผมได้ยินพวกเขาพูดประมาณว่า「พวกเราอยู่ใกล้ที่สุด ดังนั้นต้องรีบแล้ว」

 

“ขั้นแรก หาสถานที่ที่มีกับดักหลุมพรางและกับดักทุ่นระเบิดอยู่ติดกันครับ”

 

【เอ๊ะっ】

【รอเดี๋ยว】

【รอก่อนสิ ฮารุจัง】

【ฉันรู้สึกเหมือนรู้ว่าต้องการทำอะไร เพราะงั้นรอเดี๋ยวก่อนสิ】

 

“ห้องใหญ่ขนาดนั้น……..น่าจะสมบูรณ์แบบเลยครับ เพราะมีโอกาสสูงที่ในจะห้องที่เต็มไปด้วยมอนสเตอร์”

 

【เธอพุ่งเข้าไปในมอนเฮ้าส์อย่างยินดี……】

【สมบูรณ์แบบ】

【สมบูรณ์แบบอะไรน่ะ？】

【นี่มันอาร๊าย……】

 

【……แต่พวกมอนสเตอร์、ไม่ตอบสนอง……？】

【อ้า、คนจากปาร์ตี้อื่นตั้งแต่เมื่อกี้แล้วเหมือนกัน、ไม่มีใครสังเกตเห็นฮารุจังเลย……】

【การปกปิดสุดยอด】

 

【ไม่ได้อยู่ในสภาพปกติด้วย、ฮารุจังสุดยอดจริง ๆ】

【ถูกต้องแล้ว、โดยปกติแล้ว แม้ว่าจะเป็นหน่วยสอดแนม แต่ถ้าเข้าไปในระยะ 10 เมตร ก็จะโดนสังเกตเห็นได้】

 

ผมเดินผ่านเหล่ามอนสเตอร์ที่กำลังยุ่งกันอยู่ ในขณะที่คิดว่า「ผมอยากจะเอาชนะพวกนี้ทั้งหมด และเก็บดรอปทั้งหมด」

 

ยังไงก็ตามยิ่งมอนสเตอร์มีเลเวลสูงมากเท่าไหร่ก็ยิ่งมีกลิ่นสาปมากขึ้นเท่านั้น

ผมเริ่มรู้สึกได้ถึงกลิ่นของสัตร์ป่าธรรมชาติ

 

ว่าไปแล้วพอมารวมตัวกันในห้องขนาดใหญ่แบบนี้ นั่นก็ถือว่าพอตัวเลย

 

【สูดย๊อด、นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นมิโนทอร์นั่งอยู่แบบนั้นเลย】

【นั่น、ไวเวิร์นคู่หนึ่งกำลังจีบกันอยู่】

【นี่มันอาร๊ายก๊าน……】

 

【ข้า、นี่อาจเป็นครั้งแรกที่ข้าได้เห็นมอนเฮ้าส์ที่ไม่ตื่น……】

【ไม่หรอก、นี่อาจเป็นครั้งแรกของโลกเลยต่างหาก】

【คุสะ】

【เอ๋……】

 

【เชื่อได้เลยว่าตอนนี้กำลังต้องเกิดเรื่องสุดยอดขึ้นที่สำนักงานทั้งหลาย】

【น่าสงสารพวกเขาจังเน๊ะ】

【ใครกัน！　ใครที่ทำแบบนี้ก๊าน！】

 

【ฉะ、ฉันคิดไว้อยู่แล้วว่าสักวันจะต้องมีคนบ้าที่จะทำอะไรแบบนี้……】

【หรือก็คือฮารุจังเป็นคนบ้าสินะ？】

【คนอันตราย】

【สาวน้อยอันตราย】

 

【เน๊ เน๊ ฮารุจังเป็นมนุษย์จริง ๆ ใช่ไหม？　คงไม่ใช่เด็กที่ถูกเลี้ยงดูมาโดยมอนสเตอร์ หรือเด็กป่าที่เกิดและเติบโตในดันเจี้ยนหรอกนะ？】

【คุสะ】

【พูดอะไรไม่ออกเลยเน๊】

【ก็ยากที่จะปฏิเสธด้วยน๊า】

 

“เอ๊”

 

ผมอยู่ในตำแหน่งที่รู้สึกว่าดีแล้ว หลังคำนวณทิศทางของการระเบิด――แล้วจึงเปิดใช้งานกับดักระเบิด

 

【「เอ๊」น่ารัก】

【ทำในสิ่งที่ชวนเลอะอีกแล้วน๊า】

【ทำไมเด็กคนนี้ถึงได้เปิดใช้งานทุ่นระเบิดด้วยตัวเองกันล่ะ……？】

 

【นี่ทำไปเพื่อไทปา*มั้ง】

(*ไทปา เป็นคำที่บ่งบอกถึงระดับความพึงพอใจต่อเวลาที่ได้ใช้ไป)

【บางทีอาจจะคุ้มค่ากับประสิทธิภาพ？】

【คิดว่าน่าจะต่างไปจากนั้น】

【คิดว่าไม่น่าจะใช่】

 

【ข่าวร้าย・เหล่ามอนสเตอร์ซังที่กำลังผ่อนคลาย、กำลังปลิวว่อน】

【ทุกตัวกำลังเต้นรำอย่างยิ่งใหญ่กลางอากาศเน๊ะ】

【สวยงานมากเลยเน๊ะ】

【น่าสงสารเน๊】

 

【นี่สินะที่เรียกว่า นางฟ้าสังหารหมู่……】

【ฮารุจังน่ากลัว】

【แต่แค่มึนงงไหม？】

【อ้า、น่าตกใจที่ทำลายสามัญสำนึกของตูข้าด้วย】

【คุสะ】

 

“จ๊า ผมจะลงไปข้างล่างพร้อมระเบิดครับ”

 

【เข้าใจล่ะ、กับดักระเบิด→กับดักหลุมพรางที่อยู่ติดกันถูกเปิดใช้งานอย่างต่อเนื่อง และเร่งความเร็วเมื่อกระโดดลงไป……】

【เร่งการตกอย่างอิสระเลยน๊า】

【ตามที่ประกาศเลยเน๊ะ】

【ยอดเยี่ยมเลยเน๊ะ】

 

【อ้า、ฮารุจังที่ร่วงหล่น ในขณะที่เหล่ามอนสเตอร์กำลังเต้นรำ……】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……】

【นรกล่ะมั้ง？】

【อย่างน้อยก็ในเวลานี้ล่ะนะ ที่นี่คือนรกอย่างแน่นอน】

 

【ฟุคายะ รุรุ「ฮารุจังกำลังทำอะร๊ายก๊านค๊า！？」】

【มิคาสุกิ เอมิ「……ฉันจะขอให้อธิบายในภายหลังอย่างแน่นอนค่ะ」】

 

【คุสะ】

【พวกรุรุจังกลายเป็นแค่คนดูที่มีชื่อเฉย ๆ เท่านั้นแล้ว คุสะ】

【ไลฟ์สดที่มีสตรีมเมอร์ชื่อดังมาเป็นผู้ชม……นี่แหละไลฟ์สดเฮดช็อตของฮารุจังล่ะ】

【อ้า……！】

 

【เน๊ เน๊、RTAแบบนี้คืออะไรกัน】

【ไม่หรอก、เพราะไม่มีทั้งกฎระเบียบทั้งเรื่องไร้สาระ ดังนั้นจึงละเมิดได้ง่าย】

【ครั้งนี้คงจะไม่ได้บันทึกไว้ แต่ไลฟ์สดนี้น่าจะคงอยู่ตลอดไปเน๊ะ……】

 

【จะต้องมีคนลอกเลียบแบบอย่างแน่นอน】

【จะโผล่มาไหม……？】

【คงไม่หรอกมั้ง、อืม】

【คุสะ】

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 44

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/44/

 

 

 

 

แปลโลลิคลั่ง 2-3 ตอน ต่อ 1 โลลิเฮดช็อต

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

Favorite

ตอนที่ 43 『ยึดครองดันเจี้ยน 80F RTA＆ปฏิบัติการกู้ภัย』１

 

“นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือฉุกเฉินนับตั้งแต่ตอนรุรุซัง………อะ เป็นคำขอความช่วยเหลือล่าสุดที่ไม่คาดคิดเลยจริง ๆ ครับ”

 

【คุสะ】

【ฮารุจังกำลังไลฟ์แบบกองโจรอีกแล้ว……】

【ถึงจะน่าแปลกที่ช่วงนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น、แต่ที่จริงยังไม่ถึง 2 สัปดาห์เลยนินะ】

【ม๊า แทบจะรอไม่ไหวแล้ว สัญญาณขอความช่วยเหลือ……】

 

ผมไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี แต่ในที่สุดผมก็ตัดสินใจไลฟ์สด

 

ผมได้ยินว่าสามารถซื้ออุปกรณ์สำหรับการสตรีมมิ่งได้ที่ร้านค้าหน้าดันเจี้ยน………โฮร่า ก็กระเป๋าของผมอุ่นขึ้นแล้ว ก็ต้องใช้หน่อยจริงไหมเน๊ะ?

 

【แต่ก็เป็นเรื่องจริงที่เธอรีบไปตามสัญญาณขอความช่วยเหลือ】

【วันนี้ไม่มีแผนจะไลฟ์สดนิหน่ะ】

【ว่าไปแล้วเวลาแบบนี้ก็ยังคนเดียว？】

【กำลังเสริม、ทั้งหมด 1 คน！】

【แล้วยังเป็นสาวน้อย！】

 

【แต่ก็เป็นกำลังเสริม 1 คนที่มั่นใจได้】

【ปกติแล้ว นี่จะเป็นตัวเลขที่น่าผิดหลัง แต่สิ่งต่าง ๆ ก็เปลี่ยนไปตั้งแต่เกิดเหตุช็อคฮารุจัง]】

【เหตุช็อุฮารุจัง คุสะ 】

【มีคำแปลก ๆ โผล่มาปัจจุบันทันด่วนอีกแล้ว……】

 

“วันนี้ ผมกำลังชอปปิ้งตามปกติอยู่ในเมือง แล้วสายรัดข้อมือก็มีการตอบสนองครับ ……..ดังนั้นผมจะไปที่ร้านค้าหน้าดันเจี้ยน และซื้ออุปกรณ์พื้นฐาน”

 

【เอ๊ะ？】

【แบบนี้ไม่ปกติแล้ว……ไม่สิ ฮารุจังไม่ใช่เด็กปกติอยู่แล้ว】

【คุสะ】

【ปกติคือ……อะไรคือปกติ ถามจริง……】

 

【จะไปพร้อมกับพวกรุรุจังใช่ไหม？】

 

“อะ ครับ เรื่องนั้น ใครก็ได้ช่วยติดต่อกับทั้ง 2 คนให้หน่อยสิครับ ตอนนั้นผมรีบอกมา ตอนนี้พวกเธอคงกำลังแตกตื่นที่รู้ว่าผมไม่อยู่แล้ว”

 

【เอ๋……】

【คุสะ】

【ข่าวร้าย・ฮารุจังมีนิสัยชอบวิ่งหนี】

【เป็นแมวเลี้ยงล่ะมั้ง？】

【อาจจะเป็นแมวจรมากกว่า】

【ม๊า เรื่องนั้นก็เรื่องนั้นแหละนะ……】

 

【สาวน้อยที่หลบหนีเก่งเกินไป】

【คุณผู้ปกครองอยู่ที่ไหนคร๊าบ！】

【ก็ควรจะเป็นพวกเอมิจังนั่นแหละใช่ไหม？】

【ไม่ไหวแล้ว……】

【คุสะ】

 

【ฉันพี่งรีโพสต์บนSNSให้แล้ว。　อย่างน้อยก็หวังว่าผู้ดูแลของบริษัทจะกำลังดูอยู่ตอนนี้จะสังเกตุเห็น 】

【ว่าไปแล้ว ฮารุจังอย่างน้อยก็ช่วยโทรหาสักหน่อยสิ……】

 

“ไม่ล่ะครับ แบบนั้นมันเสียเวลา”

 

สำหรับงานสไนเปอร์ อัตราการเต้นของหัวใจมีความสำคัญมาก

 

ส่วนตัวผมรู้สึกว่าประมาณ 50 ครั้งต่อนาทีเป็นตัวเลขที่ดีที่สุด แต่ว่าครั้งนี้ผมอาจจะต้องรีบสักหน่อย เลยวางแผนว่าจะวิ่งในระยะที่เป็นไปไม่ได้ในเวลาปกติ

 

【ไม่มีปาร์ตี้อื่นมาเลยเหรอ？】

 

“ผมเห็นบางกลุ่มเหมือนกันครับ แต่พวกเขากำลังฟังเรื่องจากพวกคนที่ทิ้งคนที่ร้องขอความช่วยเหลือไว้ ดังนั้นผมเลยทิ้งพวกเขาไว้ที่ทางเข้าครับ”

 

【คุสะ】

【คุสะ】

【โหดร้าย】

【ไม่หรอก、ไม่ต้องไปฟังหรอก】

【การร่วมมือกันก็ดีออก……】

 

【ทิ้งพวกตัวภาระไว้ข้างหลังซ๊า！】

【เอ๋……】

【ฮารุจัง、เรื่องของคน……ไม่สิ、ฮารุจังคนเดียวก็พอแล้ว……】

 

【มะ、ม๊า、ก็มีความสามารถพอล่ะนะ……】

【ความสามารถระดับที่ช่วยรุรุจังได้ด้วย！】

 

【อะ、จ๊า งั้นไม่เปนไรหรอก。　ไม่มีใครสามารถก้าวข้ามโชคร้ายนั้นไปได้อีกแล้ว】

【คุสะ】

【ตอนนี้มาลองคิดดูแล้ว คนก็ไม่เรียกรุรุจังว่าตัวตนแห่งโชคร้ายอีกแล้ว】

【เรื่องนั้นทั้งหมดเพราะฮารุจังแบกไว้ล่ะนะ】

 

【ว่าไปแล้วฮารุจัง……กำลังวิ่ง？】

 

“เท่าที่ผมได้ยินมา คนที่ถูกปาร์ตี้ทิ้งไว้ ดูเหมือนว่าจะอยู่ที่ชั้นบอสครับ ดังนั้นผมต้องรีบไป”

 

【เอ๊】

【อุว๊า、น่าสงสาร】

【พูดไปแล้ว แต่คนเดียว……】

【อะ？　ถูกทิ้ง？】

 

“คิดว่าเราจะเข้าใจสถานการณ์ได้ชัดเจนในไม่ช้าครับ……..ทุกคนอยู่ในสภาพยับเยินชุดขาดรุ่งริ่ง ดังนั้นบางทีคน ๆ นั้นอาจจะเป็นคนระวังหลังให้ก็ได้ครับ”

 

ผมรู้สึกคลุมเครือว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดังนั้นผมจึงไปที่ร้านอย่างรวดเร็วและซื้อเฉพาะสิ่งที่ต้องการเท่านั้น และได้ยินเรื่องราวของคนพวกนั้นระหว่างที่กำลังเตรียมของให้พร้อมอยู่

 

บางทีผมอาจจะได้ยินผิดก็ได้ แต่ตอนนี้ชั้นบอส………ผมไม่รู้ว่าคือชั้นไหน แต่มีคนอยู่ที่นั่นคนเดียวแน่นอน

 

การที่กำลังร้องขอความช่วยเหลือ นั่นหมายความว่าบางทีสายรัดข้อมือของเด็กคนนั้นอาจจะพัง หรือสูญหาย ……….หรือมีแนวโน้มว่าอาจจะมอบให้กับคนอื่นในปาร์ตี้มากกว่า

 

――พูดอีกอย่างก็คือ มีโอกาสที่จะตายสูงเหมือนกับรุรุซังในตอนนั้น

 

“จากนี้ไป ผมจะบุกผ่านดันเจี้ยนโดยเร็วที่สุดนะครับ อะ เหตุผลที่ผมไลฟ์สดไม่ใช่ เพราะผมสนใจอุปกรณ์สตรีมใหม่ ๆ ไม่ใช่เพราะฟีเจอร์ล่าสุดดูน่าสนใจ แต่เป็นเพราะผมทำเพื่อแชร์ตำแหน่ง และสถานการณ์ปัจจุบันของผมครับ เพื่อที่พวกเอมิซังจะได้ไม่ต้องกังวล ดังนั้นโปรดบอกพวกเขาด้วยว่านี่ไม่ใช่เพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ช่วยรวมเป็นค่าใช้จ่ายด้วยนะครับ”

 

【ฮารุจังพูดเร็วมาก คุสะ】

【ฮารุจังสามารถพูดประโยคที่ยาวขนาดนี้ได้ด้วย……】

【ไม่กัดลิ้นด้วยเน๊ะ……ทั้งที่วิ่งอยู่ขนาดนั้น……】

 

【เข้าใจล่ะ、เดาว่ากำลังสนใจอุปกรณ์สตรีมมิ่งใหม่ ๆ อยู่สิน๊า】

【เข้าใจเลย】

【ยังไงก็ต้องอยากได้เครื่องรุ่นใหม่ล่ะเน๊……】

【เข้าใจดีเลย】

 

【แต่รุ่นใหม่……เอ๊ะ】

【ไอ้นั่นไง、ฉันเห็น haruzon ที่ออกในเดือนนี้ด้วยราคา 3 ล้านเยนล่ะ ……】

【ถ้ากลายเป็นค่าใช้จ่ายจริง ม๊า……】

【อะ、จริงด้วยสินะ。　ไม่ใช่เรื่องส่วนตัวล่ะน๊า】

 

【น่าเศร้านิดหน่อย】

【จุดเริ่มต้นคือความเศร้า】

【ปฐมกาลรู้สึกท้อแท้】

【แม้แต่ปฐมกาลยังรู้สึกท้อแท้】

 

【อย่าร้องไห้】

【ปฐมกาลฉับพลัน คุสะ】

【ม๊า ถ้าเป็นไลฟ์สดของฮารุจังยังไงก็ต้องมาล่ะเน๊ะ……】

 

“จ๊า ตอนนี้ผมวอร์มร่างกายเสร็จแล้วครับ จากนี้ผมจะทุ่มสุดตัว ในส่วนของอาการเมาหน้าจอ…….หวังว่าจะได้รับการการแก้ไขโดยกล้องครับ”

 

【OK】

【……เดี๋ยวก่อน、แบบนี้、นี่หมายความว่าจากนี้จะเป็นพลังเต็มที่ของฮารุจังเหรอ？】

【แล้วก็ด้วยอุปกรณ์ที่มีขายทั่วไป……】

【เท่านี้พวกเราก็สามารถเปรียบเทียบสเป็คได้……ในที่สุดสินะ】

【คุสะ】

【สกิลของฮารุจัง、แปลกประหลาดจริง ๆ……】

 

 

“………ฟู๊ว”

 

เมื่อคุณเลเวลอัพในดันเจี้ยน มันจะทำให้คุณสามารถฝึกฝนร่างกายของตัวเองได้ในระดับที่ปกติแล้วจะเป็นไปไม่ได้

 

ตอนนี้ก็เช่นกัน แม้ว่าผมจะเป็นสาวน้อย แต่ก็สามารถวิ่งได้หลายชั่วโมงโดยไม่ต้องหยุดพัก……ผมก็ไม่อยากทำหรอก เพราะมันก็ยังเหนื่อยมากอยู่ดีเน๊ะ

 

【อุว๊า เร็วมาก】

【เฮ้、ถ้าด้วยความแข็งแกร่งของฉันล่ะก็ ฉันจะหมดแรงอย่างรวดเร็วเลยล่ะ】

【อะ、เพราะว่าเป็นการทำRTAเลยไม่เก็บหินสินะ】

 

【แบบก็ดูเป็นไลฟ์สดตามปกติล่ะน๊า】

【บางทีอาจจะไม่ปกติในเร็ว ๆ นี้ล่ะน๊า】

【อ้า、เชื่อได้เลย】

【ความเชื่อมั่นอันยิ่งใหญ่ล่ะมั้ง】

【คุสะ】

 

เป้าหมายของวันนี้ไม่ใช่การไลฟ์ หารายได้จากดรอป อัพเลเวล ตั้งแคมป์ หรือเพื่อความสนุก แต่เพื่อช่วยเหลือคน

 

อาจเป็นไปได้ว่าจะมีคนที่กำลังดำดิ่งอยู่แล้ว อยู่ใกล้กับคน ๆ นั้นมากกว่าก็ได้ แต่หากเสียเวลาในระหว่างทางไปก็จะทำให้ไม่ทันการ

 

――ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่ผมรู้สึกเหมือนมีพลังพิเศษ

 

นับตั้งแต่ที่ผมกลายเป็นเด็กผู้หญิงแล้ว

 

แม้ว่าสิ่งที่แสดงความเป็นชายจะไม่มีอยู่อีกแล้ว แต่ราวกับว่าชีวิตส่วนตัวของผมไม่สำคัญอีกแล้ว――ผมอดไม่ได้ที่จะใช้พลังของตัวเองเมื่อมีคนเดือดร้อน

 

ก็ช่วยไม่ได้ เพราะนั่นคือธรรมชาติของผม

 

หากเห็นใครบางคนล้มลงต่อหน้า ไม่ใช่ว่าผมกล้าหาญ แต่เป็นเพราะผมเป็นคนขี้ขลาดที่ไม่สามารถทิ้งพวกเขาไปได้

 

【อะ、มอนสเตอร์】

 

ปัง

 

ปังปัง

 

【เร็ว】

【ฉันรู้สึกประใจกับการโจมตีที่เร่งรีบจริง คุสะ】

【เอ๊ะ、ฮารุจังพึ่งวิ่งไปด้วยยิงไปด้วยใช่ไหม……？】

 

【นั่น、ปกติแล้วการยิงมอนสเตอร์ในระยะเท่าตอนนี้、คิดว่าไม่มีทางยิงโดนได้หรอกถ้าไม่หยุดยิงนิ่ง ๆ】

【ก็นั่น ม๊า ก็ฮารุจังใช่ไหมล่ะ？】

【ก็ฮารุจังล่ะน๊า】

【พอเป็นฮารุจังแล้ว รู้สึกเหมือนุกอย่างก็โอเค】

【คุสะ】

 

【อะ、ไม่เก็บดรอปด้วย】

【ก็เป็นสัญญาณขอความช่วยเหลือฉุกเฉินล่ะน๊า】

 

【ฮารุจังที่ไม่เก็บทั้งหินทั้งดรอปแบบนี้แปลกใหม่เกินไปแล้ว】

【ตั้งแต่แรกแล้ว การที่หน้าจอเคลื่อนที่ได้เร็วขนาดนั้นก็แปลกใหม่มากพอแล้ว】

【การวิ่งเป็นเรื่องแปลกใหม่มากเกินไป】

【กระตือรือร้นมากจนฉันรู้สึกเหมือนเธอไม่ใช่ฮารุจังเลย】

【คุสะ】

 

ตอนแรกผมก็คิดว่าดรอปเสียเปล่าไปซะแล้ว

 

แต่หลังจากที่มีประสบการณ์เอาชนะได้หลายครั้งแล้วปล่อยผ่านไป ผมก็รู้สึกว่ามันเริ่มกวนใจน้อยลงเรื่อย ๆ

 

【มิคาสุกิ เอมิ「ครั้งนี้ ต้องขออภัยในความไม่สะดวกที่ฮารุของทางนี้ก่อขึ้นด้วยค่ะ」】

【ฟุคายะ รุรุ「ฮารุจัง！？ พวกเราตามหาแทบแย่เลยนะ！？ กังวลกันมากเลยว่าถูกลักพาตัวไปรึเปล่า！」】

 

【อะ、ผู้ปกครองล่ะ】

【และบุคคลที่ได้รับความคุ้มครอง】

【บุคคลที่ได้รับความคุ้มครอง คุสะ】

【อย่างน้อยกับโอเน่จัง……อ้า อืม、เพราะเป็นรุรุจังเน๊ะ……】

 

【ว่าไปแล้ว ฮารุจัง、การใช้ไลฟ์สดเพื่อสื่อสารเพื่อประหยัดเวลาถือเป็นเรื่องแปลกใหม่เกินไปแล้ว？？】

【วันนี้เต็มไปด้วยเรื่องแปลกใหม่】

【เอมิโอก้าซัง、ดูแลลูกสาวซังเป็นอย่างดีใช่ไหม？】

 

【ไม่หรอก、เป็นไปไม่ได้……ก็นั่นฮารุจังจริงไหม？】

【ถ้าอย่างงั้นก็จริง】

【ฉันจินตนาการได้เลยว่าเธอต้องเอาแต่เตร็ตเตร่ไปเรื่อย】

【คุสะ】

【ถึงจะคุสะ แต่พูดแล้วก็จริงแหละ】

 

“มีสองตัวที่หัวมุมต่อไปครับ”

 

การแข่งกับความเร็วเป็นสิ่งที่ปกติผมจะไม่ทำ

 

แต่ผมก็เริ่มสนุกกับมันนิดหน่อย จนนึกขึ้นได้ว่า「คิดดูแล้วตอนนี้ต้องมีบรรยายสดให้เหมาะสมหน่อย」

 

“แม้ว่ามอนสเตอร์จะมองมาทางผม แต่เพราะไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของผม ดังนั้นมันจะไม่ตอบสนองเป็นเวลา 3 วินาทีครับ”

 

ผมรีบไปที่หัวมุมทางเดิน แล้วเลี้ยวเป็นมุมฉากโดยใช้เท้าเป็นแกนหมุน

 

【เป็นอย่างงั้นเหรอ？】

【ไม่รู้】

【นายไม่รู้เรอะ】

【คุสะ】

 

【ไม่หรอก ปกติไม่ทางที่จะตรวจจับมอนสเตอร์ที่อยู่หลังหัวมุมได้หรอกจริงไหม？】

 

【จะทำได้ไหม ถ้าได้รับสกิลตรวจจับ？】

【นายลองตั้งใจฟังให้ดีก่อน、นายสามารถตรวจจับการมีอยู่ของคนที่ไม่เคลื่อนไหว หรือพูดคุยอยู่ที่หลังมุมทางเดินได้ไหมล่ะ？】

 

【อ้า เป็นไปไม่ได้】

【ใช่แล้วล่ะ……ทั้ง ๆ ที่ไม่ควรจะเป็นไปได้……】

【ถ้าต้องการจริง ๆ ก็พอจะทำได้นิดหน่อยอยู่หรอก แต่、ระดับให้รู้ว่ามีเท่าไหร่มัน……】

 

【อะ、มีอยู่จริงด้วย】

【และก็ไม่อยู่แล้ว】

【คุสะ】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……】

 

อืม แบบนี้คือการบรรยายสดใช่ไหมเน๊ะ?

 

บางที

 

【ยังไงก็ตาม、พวกมอนสเตอร์ที่อยู่ตรงหัวมุมนั้นตัวแข็งทื่อเลยแฮะ】

【ม๊า ต่อให้คนด้วยกันสภาพก็คงไม่ต่างกันหรอก】

【ก็ฮารุจังเล่นกระโดดออกจากหัวมุมโดยไม่ส่งเสียงนิน๊า】

 

“แล้ว วันนี้ผมอยากจะลองใช้ทางลัดดูครับ”

 

วิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วถัดจากบันไดทางลงที่อยู่ตรงหน้า

 

【เอ๊ะ？】

【ฮารุจังก็ผ่านไปเร็วเกินไปแล้วอยู่รึเปล่า？】

【แต่ตอนนี้ยังจะมีทางลัด】

 

“ผมจะใช้กับดักหลุมพรางแบบเดียวกับที่รุรุซังตกไปหลายรอบครับ”

 

【ห๊ะ？】

【เอ๊ะ、เมื่อกี้อะไรน่ะ？】

【โกหกใช่ไหม】

【โม๊ว、ฮารุจังจะล้อเล่น……เอ๊ะ？】

 

【ฟุคายะ รุรุ「ฉัน ก่อนอื่นเลยมันอันตรายนะ ฮารุจัง！？」】

 

【รุรุจัง、ก่อนอื่น】

【ม๊า ก็รุรุจังนิ】

【ใช่เลย】

 

【รุรุจังพยายามหลีกเลี่ยงอาการบาดเจ็บสาหัสเน๊ะ……ยกเว้นเรื่องฮารุจัง】

 

เพียงแค่ยิงสวิตช์กับดัก หลุมก็จะเปิดสู่ด้านล่าง

 

【เอาจริงดิ】

【นั่น、ตอนนี้ ฮารุจัง……ดูแล้วเหมือนกำลังยิงทะลุกับดักเลย】

 

“ถ้าอย่างงั้น จากนี้จะเริ่มดำดิ่งแล้วนะครับ”

 

【เอ๊ะっ】

【เอ๊ะっ】

【เอ๊ะ？】

 

【ฟุคายะ รุรุ「ฮารุจัง！？」】

【มิคาสุกิ เอมิ「ฮารุ、นั่นมันอันตรายนะคะ ได้โปรดหยุดเถอะค่ะ」】

 

ปกติแล้วผมจะไม่ทำแบบนี้ แต่เมื่อคิดที่จะทำผมก็ทำทันที

ถึงจะดูน่ากลัวในตอนแรก แต่หลังจากทำไปสักสองสามรอบก็จะเริ่มชินไปเอง

 

“ตอนที่ตกลงไป ให้หลับตาไว้ข้างหนึ่งครับ และตรวจสอบให้แน่ใจว่าคุณสามารถมองเห็นพื้นด้านล่างได้ชัดเจน”

 

【เมื่อกี้บอกว่าตกลงไปสินะ！】

【บอกแบบนั้นแหละ】

【แค่ดูก็รู้แล้วล่ะว่าจะกระโดดลงไป……】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……】

 

“และเมื่อพื้นดินใกล้เข้ามา”

 

【วูบวาบ】

【น่ากลัว】

【พื้นดิน】

【จากข้างบน】

【อ้า！　จากข้างบน！　ข้างบน！】

【ฮารุจังอย่าบาดเจ็บนะ】

 

“ให้ยื่นมือออกไปสัมผัสในทันที”

 

ปิ๊ง

 

ในวันที่อากาศหนาวเย็น คุณจะได้ยินเสียงใสจากเสียงกระทบพื้นน้ำแข็งที่กระจายอยู่บนแอ่งน้ำขนาดใหญ่

 

เปิดใช้งานสกิลปัดป้องการโจมตีในเวลาที่เหมาะสม

ช่วงเวลาแห่งการตกอย่างอิสระหายไป และผมก็ลอยนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง

 

“โฮร่าเน๊ะ?”

 

ตึก

 

มุ การลงจอดของผมผิดพลาดไปนิดหน่อย……..คงเพราะช่วงนี้ผมไม่ได้ทำเลย

 

“เพราะว่าวันนี้ผมมีอุปกรณ์บางอย่างที่ไม่คุ้นเคยเลยสะดุดเล็กน้อย แต่ผมก็สามารถลงจอดได้อย่างหมดจด และปลอดภัยครับ”

 

【คุสะ】

【เป็นความมุ่งมั่นแบบไหนก๊าน！？】

【เอ๋……】

【แต่ก็ตื่นเต้นจริง ๆ นะ คุสะ】

【เนื้อหาขั้นสูงเกินไปจนไม่มีใครเข้าใจ ฮารุจัง】

 

【1 ชั้นของดันเจี้ยน……นี่สูงกี่เมตรน่ะ？】

【อาจจะประมาณ 5 เมตร……แต่ก็มีบางจุดที่ไปถึง 10 เมตรได้】

【ถ้าเป็นห้องใหญ่ ก็ประมาณ 20、30 เมตรได้มั้ง？】

【นี่เป็นทางเดินก็คงประมาณ 10 เมตร……？】

 

【ฟุคายะ รุรุ「　　　　　　　　」】

【มิคาสุกิ เอมิ「เย็นไปทั้งตัวแล้วค่ะ」】

 

【ก็แบบเป็นเหตุการณ์สาวน้อยกระโดดลงหลุมล่ะนะ】

【แต่ฮารุจังดูเหมือนจะสบายดีกับเรื่องนั้น】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……】

【คุสะ】

 

“จ๊า……..อะ มีกับดักหลุมพรางอีกอีนอยู่ในห้องข้าง ๆ ครับ”

 

【เอ๊ะ、นี่มันสาวน้อยประเภทไหนกัน……ถึงได้มองหาหลุมพรางด้วยตัวเองแบบเน๊ ……】

【[เร็วกว่าการใช้บันไดแน่นอน……สินะ……？】

【ไม่มีทาง、ปกติไม่มีใครเขาทำกันแบบนี้หรอกจริงไหม】

【ว่าไปแล้วรอเดี๋ยวก่อน、เมื่อกี้เด็กนี้พึ่งจะตรวจเจอกับดักในห้องต่อไปงั้นเหรอ！？】

 

【แต่แรกแล้ว ไม่ว่าจะรีบกันขนาดไหน คนเราก็มักจะใช้บันได้กัน】

【ก็ตั้งแต่แรกคงไม่มีใครคิดที่จะกระโดดลงกับดักแต่แรกจริงไหม】

【แต่แรกแล้ว ปกติคงไม่มีใครคิดถึงการใช้หลุมพรางเป็นทางลัดได้หรอก】

【แถมโดยปกติแล้ว พลังลึกลับจะไม่เกิดขึ้นทันทีที่กระทบพื้น】

 

【ถ้าพูดอย่างงั้น ความจริงตอนนี้……คืออะไรกัน？】

【คิดว่าพวกตูข้าจะรู้รึไง】

【คนอันดับสูงอย่างเอมิจังกับรุรุจังก็เหมือนจะไม่รู้ด้วยซ้ำ？】

【ไม่หรอก、บางทีพวกเธออาจจะกำลังตัวแข็งทื่อตอนที่เห็นเธอโดดลงหลุมก็ได้】

 

ตอนนี้พอมาลองคิดดูแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะคิดว่าพอทำแบบนี้หลังจากกลายเป็นสาวน้อยแล้ว เส้นผมของผมก็ยุ่งวุ่นวายไปหมดเลย

 

อะ จริงด้วย

 

ที่พวกรุรุซัง………เอ๊ะโตะ มัดแกะสองข้าง……….?

ยังไงก็ตาม เพราะดูเหมือนจะมัดมาสองข้างเลยทำให้ไม่หลุดออกง่าย ๆ 

 

แบบว่า รู้สึกว่าทรงผมนี้ช่วยผมไว้ในวันนี้

 

“แล้วก็มอนสเตอร์จะไม่ไล่ตามคุณลงมาในหลุมด้วย ดังนั้นแค่ยิงกับดักเหมือนเมื่อก่อนแล้วมันจะตกลงไปทันที”

 

【ฮารุจังกระตือรือร้นเกินไปแล้ว คุสะ】

【มีชีวิตชีวาอย่างไร้ความรอบคอบ】

【ดูน่าสนุกจังเน๊】

【น่าร๊ากเน๊】

【ถึงสิ่งที่ทำจะอันตรายมากก็ตามน๊า】

 

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……ไม่สิ เอาจริง】

【นี่คือRTAสินะ？】

【ไม่รู้สิ、ไม่รู้จักRTAแบบนี้สักนิด】

【RTAแบบไหนกัน……】

 

【ฮารุจังฮารุจัง、ปกติแล้วน่ะเน๊ะ、การทำRTAพิชิตดันเจี้ยนจะใช้บันไดกัน……เราแข่งขันกันโดยใช้บันไดเพื่อดูว่าเราเตรียมตัว และเตรียมสิ่งของได้ดีแค่ไหน……】

 

【เหล่าฮารุจังตัวปลอม！　จงฟัง ห้ามลอกเลียบแบบเรื่องนี้เด็กขาด！】

【ไม่ต้องกังวลหรอก、คนปกติคงไม่คิดจะลองด้วยซ้ำ】

【แค่หลุมพรางก็น่ากลัวเกินไปสำหรับคนปกติแล้ว】

【บางทีอาจจะต้องกังวล เพราะดูปลอดภัยเกินไป？】

【คุสะ】

 

【อะอะ】

【มีมอนสเตอร์ประเภทโบอาอยู่ที่นี่】

 

【อะっ】

【「บูกี้！？」】

【ข่าวร้าย・มอนสเตอร์ซัง、ถูกทำให้ตกหลุมพรางเพราะฮารุจัง】

【คุสะ】

【น่าสงสาร】

【เข้าใจล่ะ、แต่คิดไม่ถึงเลย……ว่าจะเคลื่อนไหวแบบนี้ได้ด้วย！？】

 

【แล้ว、ฮารุจังก็ยังดำดิ่งได้อย่างงดงาม】

【พอเห็นเป็นรอบที่ 2 ก็เริ่มชินแล้วสิ】

【นั่นสิเน๊、สงบใจลงได้แล้วเน๊ะ】

 

【พวกนายคงไม่ได้ฝึกมากเกินไปจนเพี้ยนสินะ？】

【แบบว่าถึงจะไม่เข้าใจว่าทำไม แต่ก็น่าทึ่งมาก……】

 

【นี่มันอาร๊ายก๊าน……】

【เข้าใจเลย、ฉันเองก็อยากจะพูดออกไปโดยไม่ต้องคิดอะไรเลยจริง ๆ……】

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 43

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/43/

 

 

 

 

แปลโลลิคลั่ง 2-3 ตอน ต่อ 1 โลลิเฮดช็อต

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ไร้สาระ

ขายของหน้าโรงเรียนมาตั้งนาน ในที่สุดก็โดนโลลิเรียกลุง รู้ตัวแหละว่าแก่แล้ว แต่โดนโลลิเรียกมันก็สะเทือนจ๊ายยยยยย ฮา
อยากย้อนวัยกลับเป็นโลลิบ้างจัดน้อ ฮา

Favorite

ตอนที่ 42 ออกไปข้างนอก、สัญญาณขอความช่วยเหลือ

 

“ฮารุจังน่าร๊าก！”

 

“อย่างงั้นเหรอครับ”

 

“ต่อไป ตัวนี้”

 

“อย่างงั้นเหรอครับ”

 

“……..ฉันคิดว่าเหมาะกับตัวนี้มากกว่าค่ะ………”

 

“อย่างงั้นเหรอครับ”

 

เอมิซังหลังจากที่กลับมาจากการถูกเรียกตัวก็ดูเหมือนเปลือกที่ว่างเปล่า

 

ขนาดผมเข้าไปกอดเธอ แล้วเรียกว่า「โอเน่จัง」เธอก็ยังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองอะไรมากนัก จนตอนที่ผมเหยียบเธอที่กำลังนอนอยู่นั่นแหละ เธอถึงกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง

 

「ฮารุซัง……ได้โปรดอย่าทำตัวประมาทมากเกินไปนะคะ……」เป็นคำพูดที่จู่ ๆ ก็ให้ความรู้สึกที่ห่างเหิน

 

เธอโดนบอกให้เรียกเป็นกันเองก็ได้ ดังนั้นเลยเรียกโดยไม่มีซังต่อท้าย

ผมเดาว่าเพราะอย่างงั้นบางทีเธอคงจะโดนโกรธมากด้วยเหตุผลบางอย่าง

 

…….ผมรู้สึกผิดเหมือนกันที่ไปยัดเยียดจนเป็นส่วนหนึ่งทำให้เกิดเรื่องสะเพร่า ผมจึงบอกไปว่า「พรุ่งนี้、ไปซื้อเสื้อผ้าด้วยกันก็ได้นะครับ」และนี่คือผลลัพธ์

 

มะ ม๊า ผมแค่ต้องอดทนมากกว่าครั้งที่แล้วที่มาเฉย ๆ …………

 

แล้วพวกผม พื้นที่บริเวณหนึ่งของห้างสรรพสินค้าถูกปิดเพียงเพื่อเลือกเสื้อผ้า

 

…….ผมคิดว่าถ้าทำอะไรแบบนี้ คงจะโดนโกรธอีกครั้ง…..แต่ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นไร เพราะเห็นได้ชัดว่าแบบนี้ดีสำหรับการเก็บความลับของผม

 

ผมก็ไม่ได้รู้สึกรังเกียจอะไรหากใบหน้าถูกเปิดเผย

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าผมอยากจะออกไปข้างนอกคนเดียว ผมก็ยังสามารถใช้สกิลปกปิดตัวตนเพื่อไม่ให้ใครเห็นได้อยู่

 

“ครับ ครับ…….ทางเรากำลังอยู่ในระหว่างการถ่ายทำอยู่ครับ”

 

“ทุกท่านจะสามารถเข้าภายในร้านได้ในอีกประมาณ 20 นาทีครับ……….”

 

กลุ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของผมเองก็สวมชุดธรรมดาทำหน้าที่กั้นหน้าร้านเอาไว้

ดูเหมือนน่าจะได้รับอนุญาตจากทางร้านแล้ว……..แต่ก็อดสงสารคนที่มาชอปปิ้งกันตามปกติไม่ได้

 

“คิดว่าไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้มั้งครับ?”

 

“ค๊า…….ไม่ค่ะ อุมุ ถ้ามีแค่ฮารุซัง ไม่สิ ถ้ามีแค่ฮารุคนเดียวก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”

 

“เพราะพวกเราก็อยู่ที่นี่ด้วยเน๊………”

 

“ถ้ามาช้อปปิ้งกับสองสาวที่กำลังโด่งดังอยู่แล้ว นี่ก็เป็นวิธีเดียวล่ะค่ะ”

 

ทั้งสามคนยืนอยู่หน้าห้องเปลื่ยนชุดโดยมีเสื้อผ้าที่จะลองอยู่บนแขน

 

อืม……..นั่นสิเน๊ รุรุซังกับเอมิซังเองก็ปลอมตัวมาเหมือนกัน แต่ใครก็ตามที่รู้เรื่องการรวมตัวกันแบบนี้ก็จะรู้อยู่ดี……..แถมยังมีเด็กสาวคนหนึ่งที่น่าสงสัยด้วย

 

“เพื่อความแน่ใจ………..หากข้อมูลส่วนบุคคลของพวกเธอรั่วไหลออกไป จะถือว่าเป็นคดีอาญาตามเอกสารฉบับนี้……….”

 

ที่ระยะไกล เหล่าพนักงานของร้านกำลังถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในชุดดำรั้งตัวไว้ และพูดคุยกันโดยละเอียด

 

ก็นั่นสิเน๊ ตอนนี้มีโอกาสที่จะรั่วไหลจากคนของร้านที่มีค่อนข้างเยอะ

 

“ฮารุจังฮารุจัง ชุดพวกนี้ เป็นไง?”

 

“……..กระโปรงพลิ้ว ๆ ขยับลำบากครับ”

 

“แต่ฮารุจังก็ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการนอนราบจริงไหม?”

 

“มุ ถึงที่พูดมาจะจริงก็เถอะครับ แต่ก็ไม่เกี่ยวกันเลยครับ”

 

สาวน้อยผมบลอนด์สวมเสื้อเชิ้ตที่มีลูกไม้ชั้นดีอยู่ด้านบน และมีสวมกระโปรงยาวอยู่ที่ท่อนล่าง

 

นั่นคือสภาพผมตอนนี้

 

เป็นเสื้อผ้าประเภทที่ดูเรียบง่าย แต่ก็ให้ความรู้สึกทันสมัยในแวบแรกที่เห็น

การเลือกชุดที่เข้ากันแบบนี้ ให้ความรู้สึกที่สมกับเป็นเด็กผู้หญิง

 

ในฐานะผู้ชายแล้ว ผมคิดว่าไม่ง่ายเลยที่จะใส่อะไรแบบนี้……….เสื้อผ้าเด็กผู้หญิงไม่กี่ชิ้นที่ผมมีนั้นเป็นเสื้อผ้าแบบเด็ก ๆ จากสาขาร้านค้าชื่อดังที่ขายของราคาถูก

 

นอกจากนี้ผมยังมีสร้อยคอที่คล้องอยู่ทั้งบนคอ และบนข้อมืออีกด้วย…….ผมใส่สายรัดข้อมือมา ดังนั้นผมจึงสวมสร้อยเพียงอันเดียวเท่านั้น มีอะไรหลาย ๆ อย่างหนีบติดผมของผมเอาไว้ รองเท้าก็เลือกแบบส้นหนา

 

ยังไงก็ตาม ร้านนี้นับเป็นร้านที่ดีทีเดียว……..นี่มีของราคาตั้งแต่ 1 แสนไล่จากบนลงล่าง………?

 

นั่นคืออะไรกัน จำนวนเงินที่คุณสามารถใช้กับเสื้อผ้าผู้ชายทุกฤดูกาลเป็นเวลาหลายปี………เสื้อผ้าผู้หญิงมีราคาแพง

 

ไม่สิ ไม่ใช่เลย

สิ่งของเกี่ยวกับผู้หญิง อุปกรณ์มีมากเกินไป บางประเภทก็มีขนาดเล็กเกินไป นั่นคือปัญหา

 

“แต่ฮารุจัง มัดผมแกละสองข้าง*ก็เหมาะมากเลยล๊า”

(*หากใครรู้ว่าชื่อทรงในไทยว่ายังไงบอกได้นะครับ ทรงทางขวาน่ะ

https://twitter.com/prn0112/status/1198133198858809345)

 

“อาเร๊ะ นี่ไม่ใช่……..ทรงหางม้าสินะครับ”

 

“นั่นสิเน๊ มัดผมซ้ายขวาแค่ส่วนหนึ่ง แล้วปล่อยส่วนที่เหลือไว้ แบบนี้เรียกว่าทวินไซต์อัพเปอร์เน๊”

 

“เพราะว่าผมเป็นผู้ชายเลยรู้สึกว่าเหมือนกันหมดเลยครับ”

 

จากที่ผมได้ยินพวกเธอคุยกันกัน…….ในตอนที่พูดถึงเรื่องแฟชั่น ดูเหมือนว่าผู้ชายกับผู้หญิงจะใช้ภาษาต่างกัน

 

สุดยอดเลยเน๊

 

ผมรู้จักแค่ผมทรงหางม้าแบบที่คุชิมะซังทำเท่านั้น

 

ยังไงก็ตามของเอมิซังเอง ผมก็สงสัยจังว่าทรงที่ปล่อยผมยาวจนถึงไหล่และบางครั้งก็มีส่วนที่ดูเหมือนถักเปียแบบนั้น เรียกว่าทรงอะไร

 

ที่ผมไม่ถาม เพราะเป็นข้อมูลที่ผมไม่จำเป็นต้องรู้

 

“ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันเองค๊า！ พวกฉันจะประสานงานให้เองค๊า！”

 

“อย่างงั้นสินะครับ เพราะว่าน่ารำคาญ ขอฝากด้วยนะครับ”

 

“……….ฮารุซัง แบบนั้นดีแล้วเหรอคะ………?”

 

“ครับ ผมไม่มีข้อโต้แย้งอะไร”

 

เอมิซังยังไม่กลับมาเป็นคนเดิมเลย แต่ดูเหมือนว่าตัวตนส่วนใหญ่ของเธอจะกลับมาตอนที่กำลังชอปปิ้ง กับแต่งตัวให้ผม

 

ก็ถือว่าคุ้มค่ากับการโดนจับเปลี่ยนชุดหลายรอบล่ะมั้ง?

 

“อาเร๊ะ? ทุกคน สายรัดข้อมือ? ไม่ใส่ไว้เหรอครับ?”

 

“เอ๊ะ ก็แบบวันนี้วันหยุดนิหน่า”

 

“ก็ถ้าสวมอุปกรณ์หลบหนีฉุกเฉินในเมือง ก็จะโดนบอกได้ทันทีว่าเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมดันเจี้ยนล่ะค่ะ”

 

“นั่นสินะครับ ทั้งสองคนก็เป็นคนมีชื่อเสียงด้วยสิ………แบบนั้นก็คงจะดีกว่า ยกเว้นว่าจะสวมเสื้อผ้าที่ไม่โชว์ข้อมือเน๊ะ”

 

“จิโฮะจังก็ไม่ใส่มาตั้งแต่แรกแล้วเน๊ะ！”

 

“ค่ะ เพราะฉันเป็นเจ้าหน้าที่ที่จะไปที่เกิดเหตุหลังจากได้รับการแจ้งเตือนมาแล้วค่ะ ข้อมูลจะส่งเข้าในสมาร์ทโฟนของฉันโดยตรง”

 

“อย่างงั้นเองสินะครับ”

 

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเธอสามคนถึงเลือกสร้อยข้อมือ และอะไรทำนองนั้นมาระยะหนึ่งแล้ว……..จุกจิกกันจังเน๊

 

ม๊า ผมเองก็ถูกบังคับให้สวมมันเหมือนกัน แต่เพราะข้อมือของผมบางมาก จึงมีของที่พอดีแค่ไม่กี่ชิ้น ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

 

“แต่ฮารุจัง ในที่สุดก็เป็นแฟชั่นแบบเด็กผู้หญิงก็ตื่นแล้วสิน๊า！？”

 

“อะ ไม่ครับ ………นั่นสินะครับ ผมแค่คิดว่าคงจะรู้สึกไม่ดีถ้าต้องให้พวกคุณซื้อให้ทุกครั้งแบบนี้”

 

จริง ๆ แล้วเป็นเพราะผมรู้สึกผิดที่ไปยัดเยียดความรับผิดชอบให้กับเอมิซังที่เป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง

 

แต่ในฐานะผู้ชายวัยทำงานแล้ว ผมจะไม่พูดออกไป

ถึงแม้จะเห็นใจ แต่ทางนี้ก็ยังมีอัตตาของผู้ชายอยู่ล่ะนะ

 

“เหลือเวลาอีกเพียง 20 นาทีเท่านั้น……..คิดถึงเวลาที่ต้องใช้ในการจ่ายเงินด้วยแล้ว น่าจะได้เวลาที่จะจำกัดตัวเลือกให้แคบลงได้แล้วค่ะ”

 

“ทั้งหมดเลยไม่ได้เหรอครับ?”

 

“เอ๋~ นั่นเป็นเงินจำนวนมากเลยน๊า…….อะ ใช่แล้ว เมเนเจอร์จังบอกว่าค่าใช้จ่ายเท่าไหรก็ได้ล่ะ”

 

“เพราะว่าครึ่งหนึ่งทางนี้เป็นคนออกให้ล่ะค่ะ เพราะว่าของส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับฮารุซัง”

 

อาหาร เสื้อผ้า และที่พักพิง

 

แน่นอนว่าค่าเสื้อผ้าในตอนนี้ก็รวมอยู่ในค่าใช้จ่าย ค่าอาหาร ข้าวกล่อง วัตถุดิบ ฯลฯ ก็น่าจะเป็นส่วนค่าใช้จ่าย และที่อยู่อาศัยก็คงเป็นหนึ่งในค่าใช้จ่ายเช่นกัน

 

……….อาเร๊ะ?

 

ผมยังขอให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยซื้อหนังสือและ………เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้ด้วย ดังนั้นหนังสือจึงเป็นค่าครองชีพเพียงอย่างเดียวของผมนะสิ?

 

เอ๊ะ?

 

นี่มันอะไรกัน ผม กำลังได้รับเรื่องสุดยอดในวัยเท่านี้อย่างงั้นเหรอ?

 

“ฮารุซั……..ฮารุ ต่อไปใส่ชุดนี้นะคะ”

 

“อะ ครับ……..ฟู่ฟ่องสุดยอดเลยนะครับ”

 

“อุมุ ทุกครั้งที่ริบบิ้นขยับ อารมณ์ของฉันก็เปลี่ยนไปด้วยล่ะค่ะ”

 

“จะใส่ก็ได้ครับ”

 

ที่นี่มีเพียงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย และพนักงานของร้านที่ถูกสั่งปิดปากเท่านั้น

ต้องบอกว่ายังไงเอมิซังก็เป็นไอดอล ดังนั้นจึงจำเป็นต้องปกป้องภาพลักษณ์ของเธอไว้

 

“………อู๊ ชุดแบบนี้สวมยังไงกันครับ……….”

 

ยิ่งเสื้อผ้าของสาว ๆ มีการตกแต่งมากเท่าไร การสวมใส่ก็จะยิ่งยากขึ้นเท่านั้น

 

…….ถึงผมจะแต่งตัวแบบเด็กผู้หญิงก็จริง แต่ส่วนใหญ่ก็มักจะสวมแค่เสื้อเชิ้ตธรรมดา กระโปรงธรรมดา ถุงเท้า และรองเท้าผ้าใบเท่านั้นเอง

 

ม๊า ช่วยไม่ได้ ตอนนี้เป็นสาวน้อยแล้ว ผมคงต้องยอมแพ้แล้วกลายเป็นตุ๊กตาแต่งตัวล่ะ

 

หากทำให้ความปรารถนาที่อยากจะลูบไล้ของเด็กพวกนี้บรรเทาลงแม้เพียงเล็กน้อย ――

 

“！”

 

ตื๊อๆๆๆ สายรัดข้อมือกำลังสั่น

 

……..เอ๊ะ สัญญาณขอความช่วยเหลือฉุกเฉิน?

 

ตอนนี้?

 

ที่นี่?

 

 

◇

 

 

” …………………………………… “

 

“เน๊ เน๊ อันนี้เหมาะกับฮารุจังมากกว่าน๊า”

 

“แต่ถ้าใช้สีเก๋ ๆ ก็จะทำให้รู้สึกเหมือนเป็นผู้หญิงทันทีเลย……….”

 

“อะ อาโน๊ ฮารุซัง เคยบอกไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่าต้องการเพียงชุดเสื้อเชิ้ตกับกางเกงธรรมดา…….”

 

สัญญาณขอความช่วยเหลือฉุกเฉิน

 

สามารถส่งออกมาได้โดยคนที่กำลังดำดิ่งอยู่ในดันเจี้ยนใกล้เคียงเป็นคนกดเอง หรือจะเป็นการส่งโดยอัตโนมัติ หากเขาหมดสติ หรืออัตราชีพจรไม่เสถียร

 

เมื่อผมมองเข้าไปในแผงจอแอลซีดีของสายรัดข้อมือที่มีลักษณะคล้ายสมาร์ทวอทช์ ดูเหมือนว่าจะเป็นดันเจี้ยนอยู่ห่างจากที่นี่ไม่ถึง 1 กิโลเมตร

 

อ้า ถ้าใกล้ขนาดนี้ ต่อให้ไม่ได้กำลังดำดิ่งอยู่ในที่เดียวกันก็ยังได้รับการแจ้งเตือนได้สินะ………โดยปกติแล้วจะต้องอยู่ในดันเจี้ยนเดียวกัน หรือดันเจี้ยนใกล้เคียง

 

แต่ ที่นี่คือในเมือง

 

ต่อให้ผมไม่ไปก็จะยังมีใครบางคน ――――――

 

” …………………………………… “

 

เหมือนก่อนหน้านี้นิดหน่อย

 

เด็กที่ชื่อรุรุซัง………..ถ้าตอนนั้นผมไปที่นั่นไม่ทัน บางที เธอคงตายไปแล้ว

 

ตอนนั้นผมอยู่ที่นั่น ดังนั้นจึงสามารถช่วยเหลือไว้ได้ทัน

 

เป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กผู้หญิงที่ดูเหมือนกำลังสนุกสนานอยู่อีกด้านหนึ่งของผ้าม่าน

 

แม้ว่าผมจะอยากไปช่วยเหลือก็ตาม แต่ก็ไม่ได้พกอุปกรณ์มาด้วย ประเด็นคือตอนนี้เป็นโหมดพักผ่อน

 

ผมมาที่นี่โดยรถยนต์ แต่ก็มีคนมากมายอยู่สองข้างทาง

 

ในเมื่อมีคนมากมายอยู่ที่นี่ ดังนั้นนอกจากผมแล้ว ก็น่าจะยังมีคนอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับดันเจี้ยนพักผ่อนอยู่ใกล้ ๆ

 

ผมแน่ใจว่าเพื่อนร่วมงานของคุชิมะซังในทีมกู้ภัยที่มีสำนักงานใหญ่อยู่ใกล้ ๆ จะรีบขับรถไปที่นั่น

 

นอกจากนี้ ดันเจี้ยนนั้น…….เมื่อดูข้อมูลบนสายรัดข้อมือแล้ว ดูเหมือนจะใหญ่พอสมควรมีถึง 80 ชั้น……ถึงอย่างงั้นนี่เป็นช่วงเวลากลางวันในวันหยุด ซึ่งต้องมีผู้คนกำลังดำดิ่งอยู่กันเป็นจำนวนมาก

 

ดังนั้นไม่เป็นไรหรอก

 

แม้ว่าผมจะไม่ไปก็ตาม ยังไงก็มีคนไป

 

“อ้า ฉันอยากออกไปข้างนอกกับฮารุจังที่สวมชุดนี้จัง”

 

“ถ้าเป็นสวนสาธารณะขนาดใหญ่ในเป็นวันธรรมดา……….”

 

” …………………………………… “

 

――ไม่สิ

 

ที่อีกด้านของกระจกคือ เด็กสาวผมสีทองที่มัดผมแกละสองข้าง สวมเสื้อเชิ้ตมีสไตล์ที่คลุมข้อมือ ข้อมือข้างหนึ่งของเธอสวมสร้อยข้อมือ สวมกระโปรงมีริบบิ้นและเข็มขัดติดอยู่ และสวมกางเกงรัดรูปที่เหมาะกับเธอพอดีไว้ข้างใน ดวงตาของเราสบกัน

 

――อืม

 

ในส่วนของบุคลิกภาพของผม แม้จะเป็นเพียงความกังวลอันไร้เหตุผลก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถเพิกเฉยได้

 

เมื่อลองตั้งใจฟัง พวกเธอทั้ง 3 คนกำลังคุยกันอย่างสนุกสนานโดยที่รู้อยู่แล้วถึงความช้าในการเปลี่ยนเสื้อผ้าของผม

 

สกิลตรวจจับ

 

――ดูเหมือนว่าจะสามารถออกไปได้อย่างง่ายดายถ้าใช้บันไดฉุกเฉิน

 

สกิลปกปิดตัวตน

 

ถึงระดับที่ไม่ใครหาเจอ……….ผมสามารถล้มได้จากการที่มีคนมาชนผม นอกจากนี้ ในคราวนี้ผมอำพรางสีผม และดวงตาให้เป็นสีดำ

 

เท่านี้………อืม

 

ไม่ว่าคุณจะมองยังไง เธอก็ดูเหมือนหญิงสาวผมสีดำ ดวงตาสีเข้ม และมัดผมแกละ

 

“……….ทุกคน ขอโทษเน๊ะ?”

 

คงเป็นเรื่องใหญ่ถ้าผมบอกทุกคนที่นี่ และพวกเธอคงจะลังเลและพูดว่า「ควรจะทำยังไงกันดี」

 

จะให้วินาทีเหล่านั้นสูญเปล่าไม่ได้

แต่แรกแล้ว หากผมต้องการไปช่วยเหลือ ผมไปที่นั่นด้วยตัวคนเดียวจะเร็วกว่าด้วย

 

ดังนั้นผมจึง ――หนี อีกครั้ง

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 42

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/42/

 

 

 

 

แปลโลลิคลั่ง 2-3 ตอน ต่อ 1 โลลิเฮดช็อต

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

ช่วงนี้น่าจะแปลช้าลงเรื่อยๆล่ะ ที่บ้านขายของแบบนึกอยากทำอะไรก็ทำ เห็นอะไรที่คิดว่าดีก็จะทำ แต่ไม่เพิ่มคนช่วยไม่เอาของสำเร็จรูป 
แล้วเล่นเปิดไลน์ใหม่เรื่อย ๆ ไปคนล่ะทางแบบไม่มีอะไรทำพร้อมกันได้เลย อุปกรณ์ก็น้อยต้องรอคิวใช้ ยิ่งนานไปใหญ่ 

เพราะอย่างงั้นถ้าช่วงไหนช้ามาก ๆ หรือหายยาวไม่บอก คนแปลก็ต้องขอโทษไว้ล่วงหน้าด้วย แต่จะพยายามแปลเรื่อย ๆ ทั้งโลลิคลั่ง ทั้งโลลิเฮดช็อต

Favorite

ตอนที่ 41　『【ข่าวด่วน】ทัวร์ฮารุจังที่ผ่านมาเยี่ยมฮารุจังตัวปลอมอย่างกะทันหัน』

 

“คิ๊ว”

 

ผมตื่นขึ้นมาจากการงีบหลับ

 

เป็นการงีบหลับที่ดีเลย

ตั้งแต่ที่มีรูปร่างแบบนี้ ผมก็ทำแบบนี้ประมาณวันละ 1 หรือ 2 ครั้งและรู้สึกดีจริง ๆ

 

หลังจากต่อสู้กับหนังสือที่ยากเป็นพิเศษ ผมก็อ่านหนังสือง่าย ๆ ระหว่างดื่มไปด้วย แล้วก็งีบหลับไปในที่สุด เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด

 

“อืมมมมม………….”

 

ในห้องที่เงียบสงบ ผมรู้สึกผ่อนคลายเหมือนเป็นแมวตัวน้อย

 

……..การอยู่คนเดียว ดีจริง ๆ เลยเน๊

 

วันนี้คือวันที่ไม่มีใครมา

นี่คือชีวิตประจำวันที่หายไปนาน

 

ผมไม่ได้รู้สึกแย่ที่มีเหล่าเด็กผู้หญิงน่ารัก ๆ มาอยู่ในห้องด้วยกัน แต่พวกเธอชอบหัวเราะ และทำอะไรตามใจกับเส้นผมของผมอยู่ประจำ ดังนั้นผมจึงผ่อนคลายไม่ได้เลย

 

นอกจากนี้ ถ้าผมทำอะไรแบบตอนนี้ในตอนที่เอมิซังอยู่ใกล้ ๆ เธอจะกลายเป็นเฮ็นไตซังอย่างแน่นอน ดังนั้นผมจึงต้องอดกลั้นเอาไว้ด้วยเหมือนกัน

 

“หืม ――……….”

 

ผมไม่เคยดูสมาร์ทโฟนของตัวเองมาก่อน แต่ก่อนที่จะรู้ตัว ผมก็เริ่มเหลือบมองจนเป็นนิสัย

 

” ……………………………………”

 

ผมนึกถึงสิ่งที่เอมิซังบอกก่อนหน้านี้ด้วยหัวที่ยังเบลออยู่ของผม

 

『ถ้าฮารุเองก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน ก็ควรลองดูไลฟ์สดของคนอื่น ๆ ดูนะคะ จะได้รู้ว่าไลฟ์สดแบบปกติเป็นยังไง』ทำนองนั้น

 

ผมคิดว่าเป็นเรื่องที่ถูกแล้ว จึงเปิดแอปขึ้นมา

 

ใช่แล้ว ผมไม่มีความรู้เกี่ยวสิ่งที่เรียกว่า「ไลฟ์สดดันเจี้ยนแบบปกติ」เลย

 

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมทุกคนถึงได้มีปฏิกิริยาแปลก ๆ กับผม ดังนั้นตอนนี้มาดูช่องบางส่วนที่ได้รับการแนะนำกันดีกว่า

 

ถึงแม้ว่าผมจะชอบอ่านหนังสือมาก แต่บางครั้งก็เบื่อได้เหมือนกัน

ในกรณีนั้น การลองทำอะไรใหม่ ๆ ก็ไม่ใช่ความคิดที่แย่อะไร

 

“………หืม”

 

อันนี้ก็ได้

 

ไอคอนของตัวละครที่ให้ความรู้สึกเหมือนผมเคยเห็นจากที่ไหนสักแห่ง

ชื่อ「ฮารุ」และอิโมจิให้ความรู้สึกแบบเด็กผู้หญิง

 

…………?

 

อะไร?

 

『กรุณาจับตาดูให้ดีนะคะ จากนี้จะเฮดช็อตให้ช………..กรี๊ด！？』

 

【ฮารุจังตัวปลอม、เป็นไปไม่ได้หรอกที่มือใหม่จะเริ่มต้นใช้สไนเปอร์ในทันทีน่ะรู้ไหม？】

【อย่างแรกเลย ปืนธรรมดาก็มีแรงถีบกลับเยอะแล้ว】

【ถ้าจัดท่าไม่ดี มีโอกาสที่ไหล่จะหักได้เลย หยุดดีกว่าไหม……】

 

“……….เอ๊ะ…………”

 

บนหน้าจอ……….มีเด็กผู้หญิงผมสีบลอนด์ยาวสวมของที่ดูเหมือนกับมงกุฎคอสเพลย์บนหัวของเธอ

 

แล้วยังสวมเสื้อคลุม หรือฮู้ด……..เอ๊ะ?

 

หรือว่านี่ บางที คอสเพลย์ของผม?

 

ทำไม?

 

ว่าไปแล้ว พอยิงเสร็จเธอก็เสียการทรงและล้มก้นกระแทก………

 

【ก่อนอื่นเลยน๊าตัวปลอมจัง、ฮารุจังจะไม่ทำเสียงแบบนั้นหรอกนะรู้ไหม？】

【อืม、เธอจะเงียบตลอดเวลาแม้กระทั่งระหว่างตอนไลฟ์สด】

【ปกติเธอไม่คุยอะไรเลยด้วยซ้ำ】

 

【ตั้งแต่แรกแล้ว ถ้าเป็นฮารุจัง ไม่มีทางเปิดเผยด้านที่น่าอายแบบนี้หรอก】

【ฮารุจังเป็นเหมือนปรมาจารย์ในอาชีพสอดแนมของพวกเราเลยน๊า、ดังนั้นนี่ยอมรับไม่ได้】

【ไปเรียนรู้เพิ่มเติมก่อนดีไหม？】

【ถูกปฏิเสธทุกทางเลย คุสะ】

 

ตัวปลอมจัง………ฮารุจังตัวปลอม

พูดง่าย ๆ คือ เหมือนกับ………..ผม

 

…………ทำไมเด็กคนนี้ถึงได้เลียนแบบผมกันล่ะ

 

『ทำไมล่ะ！ ก็คนที่ร้านเป็นคนบอกมาเลยนะ！ ว่านี่เป็นขอบเขตที่แม้แต่มือใหม่ก็ทำได้น่ะ！』

 

【อ้า……น่าสงสาร】

【เธอ、ถูกหลอกแล้วล่ะ】

【ไม่หรอก、เดาว่าแค่ขายของ。　แต่】

【อืม……เป็นมือใหม่ที่ไม่เคยแม้แต่จะหัดยิงปืนอย่างถูกต้องมาก่อนเลยสิน๊า】

 

【เหยื่อหลอกง่ายสิน๊า……ขายของต่าง ๆ ให้กับเด็ก ๆ ที่กำลังพยายามหาประโยชน์จากกระแสของฮารุจัง】

【ยังไงก็เถอะ ชุดแบบนั้น、มีสาว ๆ หลายคนที่ใส่เสื้อผ้าแบบเดียวกันในไลฟ์สดช่องอื่น……กี่ช่องแล้วน่ะ？】

 

『……สองแสน……แพงมากเลยน่ะ……』

 

【อ้า……】

【มะ、ม๊า、ถ้าพยายามต่อไปจนหลุดจากโซนมือใหม่ได้ เดี๋ยวก็จ่ายได้เองล่ะ……】

【แต่ต้องอย่าได้รับบาดเจ็บล่ะเน๊ะ？】

【อุปกรณ์หลบหนี、ค่าใช้จ่ายต่อ 1 ครั้งคือเท่าไหร่กันน่ะ？　ใช้ระวัง ๆ ด้วยเน๊ะ？】

 

【แต่เจ้าของร้านที่ไม่ยอมหยุดก็ยังเป็นเจ้าของร้านอยู่。　เด็กคนนี้เป็นเด็กมัธยมต้นปี 1 หรือเปล่า？】

 

……….สองแสน………เอ๊ะ กับอุปกรณ์ที่แย่ขนาดนั้นน่ะเหรอ?

 

『……อีก、อีกครั้ง！　คราวนี้จะเล็งให้ถูกแน่นอน！』

 

【อย่าเลียนแบบฮารุจังเลย แค่จัดปาร์ตี้ดี ๆ เถอะ】

【รู้ไหม？　คนเป็นโซโลมีไม่ถึง 5％ของทั้งหมดหรอกนะรู้ไหม？】

【มันเหมือนกับการเล่นฟุตบอล หรือเบสบอลในทีมที่มีแค่คนเดียวเลยล่ะ】

【ทุกคนใจดีจังน๊า】

【โอ้、ก็เธอเป็นสาวน้อยที่อาจจะดูเหมือนฮารุจังนิดหน่อยไงล่ะ】

 

『ฉันเป็นเด็กมัธยมต้นแล้วนะม่อน！　เริ่มปีนี้แหละม่อน！』

 

【โอ้……ม่อน……】

【จนถึงปีที่แล้วยังแบกกระเป๋านักเรียนอยู่ คุสะ】

【ม่อน！　ตอนที่พูดแบบนั้น……】

【พวกนาย ฉันบอกรุรุจังเรื่องนี้ได้นะ？】

【ขอโทษ】

【คุสะ】

 

เด็กที่อยู่บนหน้าจอพยายามลุกขึ้นยืนและหยิบปืนรูปลักษณ์ใหม่เอี่ยม…….อ้า มองไม่เห็นเลย

 

『เอ๊~！』

 

【ไม่โดนล่ะ】

【ทิศทางไปวันพรุ่งนี้เลย】

【บางทีอาจจะ:โนคอน*】

(*no control)

 

…….ไม่ อาจจะไม่เป็นอย่างงั้น

 

【ฮารุจัง★「ไม่เป็นไร รักษาท่าทางนั้นไว้、กรุณาหลับตาขวาแล้วยิง」】

 

【เอ๊ะ？】

【ห๊ะ？】

【「ฮารุจัง★」……เอ๋】

 

【ที่ต่อหลังของ「ฮารุจัง★」、มีมาร์คจากเอเจนซี่เดียวกันกับของรุรุจังกับเอมิจังด้วย……เอ๊ะ？】

 

【ตัวจริง？】

【ห๊ะ？】

【ยังไงก็ปลอมแหละน๊า ฮารุจังตัวปลอมคนที่เท่าไหร่ล่ะ】

 

【แอคเค้าท์……รอเดี๋ยว、ที่ผูกไว้ เอาจริงดิ！？】

【จริงเรอะ！？】

【คุสะ】

【ฮารุจัง、ยกเว้นฝีเท้าเบาเน๊ะ……】

【สาวน้อยผู้กระตือรือร้น ฮารุจัง】

 

【ถึงจะเป็นปฐมกาล แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นฮารุจังโพสต์】

【เอ๊ะ、ปฐมกาล！？】

【แม้แต่ปฐมกาลก็มาอยู่ที่นี่ คุสะ】

【อ้า、พวกตูข้าอยู่ทุกที่】

【ปฐมกาล……！】

【ไม่หรอก แบบนั้นก็เกินไปนิด……】

【คุสะ】

 

【นี่、หรือว่าวางแผนไว้？】

【ไม่หรอก、นั่นทัวร์ฮารุจังล่ะ】

【ทัวร์ฮารุจัง！？】

【ทัวร์ฮารุจัง คุสะ】

 

【พวกเราปฐมกาล、กำลังทำหน้าที่ลาดตระเวนตามไลฟ์สดของฮารุจังตัวปลอม】

【ถ้าไลฟ์ไหนดูอันตราย ก็จะติดต่อกับคนรู้จักบางคนจากดันเจี้ยนที่ใกล้ที่สุด、ถ้าอันตรายก็แค่บอกต่อให้คนอื่นไปช่วย】

 

【ไม่ได้คาดหวังว่าตัวจริงจะมาเลย เกิดนความคาดหมายของพวกเราเหมือนกัน】

【ฉันขอแรงสนับสนุนให้เรียกฮารุจังตัวปลอมคนนี้ว่า หมายเลข17จัง……】

 

【ปฐมกาล……！】

【สิ่งที่ทำก็แค่สตอล์กเกอร์ คุสะ】

【เป็นกรณีนั้นสินะ？】

【แต่、เป็นเรื่องของการช่วยเหลือผู้คน……】

 

หืม เหล่าปฐมกาลซังก็อยู่ด้วยล่ะ………ว่างกันจังเน๊

 

ม๊า ช่างเถอะ ผมจะบอกให้เด็กที่กำลังอ้าปากค้างต่อ

 

【ฮารุจัง★「ปิดตาทั้งสองข้างจนกระทั่งก่อนจะยิง、ถ้าคิดว่าจะยิงเมื่อไหร่ คิดว่าจะเป็นการดีกว่าหากเปิดตาแค่ตาซ้ายเท่านั้น」】

 

『เอ๊ะ！？　ฮะ、ฮารุจัง！？　โกหกน๊า！？』

 

【ข่าวด่วน・ฮารุจัง、มาเยี่ยมชมการไลฟ์สดของฮารุจังตัวปลอม】

 

【นางฟ้าปรากฎกาย】

【นางฟ้าแห่งการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์จุติน๊า】

【ไม่หรอก、เพราะเธอกำลังสอนอยู่……】

【ปรมาจารย์นางฟ้าแห่งการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์จุติ……？】

 

【ฮารุจัง★「ฟอร์มดูดีแล้ว、ไรเฟิลซุ่มยิงนั่นก็ดูเป็นปืนที่ดีเหมือนกันน่ะ、คิดว่าถ้าทำอย่างถูกต้อง จะโจมตีโดนได้แน่นอน」】

 

『อะ、ขอบคุณมากค่ะ！　ฮารุจังอยู่ในไลฟ์ของฉัน……กระซิก……』

 

【อย่าร้องไห้สิ】

【เลียเลีย】

【แต่ตอนนี้คงลืมไปแล้วสินะว่ากำลังเรียกตัวเองว่าฮารุจังอยู่เหมือนกัน คุสะ】

【ก็แบบเพราะไม่คิดว่าตัวจริงจะโผล่มาจริงไหมล่ะ？】

【ไม่มีใครคิดว่าจะมีโฮมมิ่งจากฮารุจังมาหาล่ะนะ……】

 

【ฮารุจังโฮมมิ่ง！？】

【ไม่ควรมีของอันตรายไปกว่ารุรุจังโฮมมิ่งสิ……】

【คุสะ】

 

【ว่าไปแล้ว、ก็เห็นด้วย。　เด็กคนนี้มีสายตาที่โดดเด่น……】

【อ้า、เข้าใจล่ะ。　ถ้าเล็งด้วยตาข้างตรงข้ามก็จะแก้ได้สิน๊า】

 

【ฮารุจังมองเห็นเรื่องนี้ได้อย่างรวดเร็ว、พวกเราดูไม่ออกเลยแม้จะดูมาสิบนาทีแล้วก็ตาม】

 

【หยุดนะ】

【หยุดนะ】

【ขอโทษ】

【ขอโทษที่เกิดมา】

【ฉันจะเริ่มต้นชีวิตใหม่จากตัวทาก】

【ความเสียหายร้ายแรง คุสะ】

 

จากสิ่งที่ผมเห็นจากคอมเมนต์ ดูเหมือนว่าเธอคนนี้ไม่ได้จะหลอกลวงผม…….จริงไหม เธอแค่ต้องการทำอะไรบางอย่างเหมือนคอสเพลย์สวมบทบาทเฉย ๆ

 

ผมรู้สึกเหมือนทุกคนรู้อยู่แล้ว และกำลังล้อเลียนเธอ…….ล่ะมั้งเน๊ะ?

 

แล้ว เด็กคนนี้

 

เธอคงใช้เงินค่าขนมในกระเป๋าที่เก็บมาหลายปีเพื่อซื้อปืนไรเฟิล และขออนุญาตจากคุณแม่เพื่อให้มาสำรวจดันเจี้ยนได้

 

ดีจังเน๊

 

แต่ประมาทเกินไปไม่ใช่เหรอ?

จู่ ๆ ก็เริ่มตอนขึ้นม.ต้นปี 1 ……….ผมสงสัยว่าทุกวันนี้จะเป็นแบบนี้หรือเปล่า

 

ก็นั่นสิเน๊…….ในโฆษณาCMประกาศของรัฐบาลบอกว่า 「ไปดันเจี้ยนกันเถอะ！」 ได้อย่างค่อนข้างปกติเลยเน๊

 

『……ฉันเข้าใจถูกแล้ว！！　บินตรงเหมือนในบทเรียนตอนที่ซื้อมาเลย！　……กระซิก、ฮารุจัง ขอบคูณ อุแง๊~~~~~~~~~~~~……』

 

【ฮารุจังตัวปลอมขอบคุณ】

【แต่ฉันคิดว่าควรเปลี่ยนชื่อโดยเร็วที่สุดจะดีกว่า】

【ฮารุจังเองก็กำลังดูอยู่】

 

【ฮารุจัง★「ผมไม่มีปัญหาหรอกครับ、แต่ถ้ามีคนได้รับบาดเจ็บระหว่างเลียนแบบ ผมคงจะรู้สึกไม่ดี。　จอให้สนุกกับดันเจี้ยนนะ」】

 

【ใจดี】

【เด็กดีล่ะ】

【กะแล้วฮารุจังคือนางฟ้า……】

【เป็นสาวน้อยจริง ๆ……】

 

เด็กคนนี้ก้มหัวมาทางหน้าจอด้วยพลังทั้งหมดอย่างตะบี้ตะบัน

 

………อะ ผมสีบลอนด์ยาวเป็นวิกผมเองสิเน๊……..หลุดออกมาแล้วน๊า

 

“……………………………………”

 

แต่……….อะไรล่ะ

 

นี่ยังไงดี สนุก

 

“……………………………………”

 

………..ไปดูที่ช่องอื่นกันต่อดีกว่า

 

 

◇

 

 

【ฮารุจัง★「ถ้าสกิลปกปิดตัวตนของคุณต่ำ、โดยพื้นฐาน เอาหลังพิงกำแพงจะดีกว่านะครับ」】

 

【โฟ๊ออออ！？】

【เอ๊ะ、ฮารุจัง！？】

【……นี่เป็นแอคเค้าท์ของฮารุจังตัวจริงล่ะ】

 

【เอ๊ะ？　ฮารุจังคนนั้นที่ดินแดนของผู้เริ่มต้น！？】

【คำแนะนำที่ห่างไกลจากความหรูหรา คุสะ】

【ดีจังน๊า……】

 

【ข้าเองยังไลฟ์สดภายใต้ชื่อฮารุจังเลย】

【รายงานไปแล้วน่ะ】

【รายงานไปแล้วนะโว๊ย】

【ทำม๊าย！？】

【คุสะ】

 

 

◇

 

 

【ฮารุจัง★「อะ、แบบนั้นจับผิดแล้วครับ。　ไหล่จะหลุดได้เอานะครับ？　……อะ」】

 

【เอ๊ะ、ฮารุจัง】

【ปรากฎตัวแล้วววววว แต่……อืม……】

【เจ็บปวด……ปรากฎตัวมาตามคำร้องขอความช่วยเหลือน๊า……ถ้าคุณเป็นมือใหม่จะมีส่วนลดให้……】

【อุว๊า……】

 

 

◇

 

 

【ฮารุจัง★「หินสินะ、ควรจะกลมที่สุดถึงจะดี。　เพราะจะบินตรงที่สุดครับ」】

 

【เข้าใจล่ะ】

【โดยปกติแล้ว หินจะถูกเลือกอย่างระมัดระวังเพื่อลดต้นทุนล่ะน๊า】

【ทรงกลมและการแสดงออกที่น่ารัก】

 

【……นี่、เหมือนฮารุจังเห็นหน้าใหม่อยู่ต่ำกว่ามาตรฐานเลยกำลังสร้างกระแสใหม่、ด้วยการสอนอย่างต่อเนื่องอะไรแบบนั้นเหรอ……？】

 

【ฮารุจัง★「กรุณาหาหินที่ดูดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เน๊ะ。　เมื่อคุ้นเคยแล้ว เพียงแค่คุณมองไปรอบ ๆ ก็จะสามารถมองเห็นได้ง่าย ๆ」】

 

【ถึงจะบอกว่าใจดี แต่เหมือนสปาร์ตา】

【อย่างที่คาดไว้: นางฟ้าสังหารหมู่】

【อ้า、ฮารุจังของพวกเราไงล่ะ……】

【ฮารุจังตัวปลอมคนนี้ก็น้ำตาแตกเหมือนกัน……】

 

 

◇

 

 

【ฮารุจัง★「ผมคิดว่าควรใช้ธนูกับลูกธนูหลังจากที่เรียนรู้ระดับที่ปล่อยให้ตรงได้แล้ว……อย่างน้อยก็ธนูคอมโพสิต、เอ๊ะโตะ、ที่หน้าตาเหมือนเครื่องจักรน่ะครับ」】

 

【ไม่สมเหตุสมผลแต่แรกแล้วที่มือใหม่จะเริ่มใช้ธนูทันทีล่ะน๊า】

【มันใครกัน！　ไอ้พวกพ่อค้าที่ไหนมันขายของแบบนี้ให้กับเด็กผู้หญิงที่อยู่ชั้นประถมจนถึงเมื่อปีก่อนกัน！】

【ไม่เอาน๊า、ไม่มีใครปฏิเสธที่จะขายหรอก ตราบใดที่พวกเธอได้รับอนุญาตจากผู้ปกครอง และใช้เงินซื้อ……】

【อะ……ไลฟ์สดของเด็กคนนี้ก็โดนทัวร์ฮารุจังสั่งสอนในพริบตา……】

 

【ฮารุจัง★「อะ、แต่ฟอร์มของคุณดูดีแล้ว ลองอีก 1 ครั้ง……ใช่แล้ว、ให้ตั้งสติกับทิศทางของลูกธนูให้ดี แล้วปล่อยออกไปครับ」】

 

【ฟู๊……นั่นเป็นคำแนะนำที่หรูหราเกินไป……】

 

【ฮารุจังฮารุจัง、ถ้านี่เป็นงานปกติ。　เป็นธุรกิจ。　คงมีคนยอมจ่ายเงินเป็นล้านเพียงเพื่อเวลา 30 นาทีล่ะ】

 

【อยากจะรู้มากกว่านี้ กรุณาให้ข้อมูลติดต่อด้วย】

【รายงานไปแล้วน่ะ】

【เดี๋ยวก่อน、ข้าแค่อยากจะเรียนรู้เทคนิคเอง！】

【ไม่ว่าจะมองยังไง ก็เป็นเรื่องยังงั้นแน่ ๆ ดังนั้นฉันรายงานเรื่องนี้ไปแล้ว】

【โอ๊ยยยยยย！？】

【คุสะ】

 

 

【แล้ว、หนึ่งเซตที่กว่าจะรู้ตัวก็หายไปแล้ว】

【ฮารุจัง、โฮร่า……เธอดูเหมือนสาวน้อยธรรมดาที่เคลื่อนไหวตามอารมณ์……】

【ทัวร์ฮารุจังไม่มีไว้โชว์หรอกนะ】

 

 

◇

 

 

【ฮารุจัง★「มุ、ผมไม่มีทางสนทนาที่หยาบคายแบบนี้。　ผมจะแจ้งให้เอมิซังทราบครับ」】

 

【อ้า、ฮารุจัโกรธแล้ว】

【ม๊า ก็แน่นอนล่ะน๊า】

【พูดไปแล้วก็ว่าเถอะ เด็กคนนี้、ทำไมถึงคิดว่าฮารุจังจะเป็นคนประเภทเล่นโจ๊กหยาบคายได้กัน……？】

【อ้า、เพราะมีหลายเรื่องผสมปนเปกันล่ะนะ ไลฟ์สด→ตัดต่อ→MAD→แล้วก็ลูปไป……】

 

【แต่ก็น่ารักจังน๊าที่เธอฟ้องเอมิโอก้าซังด้วย】

【อยากจะเลียเลีย】

【รายงานไปแล้วน่ะ】

【จะขอเปิดเผยข้อมูล】

 

【ลูกพี่หญิงโปรดให้อภัยด้วย】

【คุสะ】

【ลูกพี่หญิงแท้จริง、โผล่ขึ้นมาได้ทุกที่……】

 

 

◇

 

 

ถึงจะมีเสียงสูงแต่ ไลฟ์สดนี่เป็นของเด็กผู้ชายที่เสียงยังไม่แตกเนื้อหนุ่มล่ะ

 

【ฮารุจัง★「……เข้าใจแล้วครับ……ผมรู้สึกเหมือนเข้าใจเวลาที่พูดถึงทฤษฎีโชตะแล้วล่ะครับ」】

 

【ความรู้สึกของเสียงทั้งหมด、พวกเราถูกหลอกโดยสิ้นเชิง】

【แต่ฉันหวังว่าจะมีแอคเค้าท์จริงน๊า】

 

【แต่พูดอีกอย่าง เธอยังคงเป็นฮารุคิ๊วตัวปลอมจริงไหม？　ฉันจะยกโทษให้คุณหากคุณส่งรูปถ่ายที่ไม่น่าสงสัยมาที่บัญชีของฉันในภายหลัง】

【อ้า、น่าสงสารจริง ๆ……ตกเป็นเหยื่อของลูกพี่หญิงซะแล้ว……】

【แต่ก็ยังคงเป็นลูกพี่หญิงที่ปกป้องตัวเองได้ดี คุสะ】

 

 

◇

 

 

【ฮารุจัง★「อะ、มีกับดักระเบิดตรงนั้น。　อะ、ที่ทิศ 2 นาฬิกา、ข้างหน้า 1 เมตรจะเป็นกับดักเคลื่อนย้ายนะครับ」】

 

【เอ๊ะ？】

【ได้ไง？】

【เอ๊ะโตะ……ฮารุจัง、เห็นพวกนั้นผ่าหน้าจอได้ยังไงกัน……？】

 

【ฮารุจัง★「ด้วยเหตุผลบางอย่างล่ะครับ。　ช่วยลองขว้างหินไปดูสิครับ」】

 

【ตู๊ม】

【เอ๋……】

【ถึงจะเป็นระดับฮารุจังก็เถอะ เรื่องนี้ก็……เอาจริงดิ】

【แม้แต่ประเภทของกับดักก็ถูกต้อง！？】

【นี่มันอะไรกัน……】

 

【อ้า……ฮารุจังตัวปลอม、เหมือนกับที่รุรุจังได้เห็นพฤติกรรมอัศจรรย์ของฮารุจังต่อหน้าต่อตาเลย……】

【คุสะ】

【[สาวน้อยผู้ไร้ความปรานีแม้จะผ่านจอ】

 

 

◇

 

 

【ฮารุจัง★「พวกรุรุซังเหรอครับ？　เอ๊ะโตะ、รุรุซังก็ระดับประมาณเข้ามาอาบน้ำด้วยกัน」】

 

【ระดับ！？】

【นี่อะไรกัน、สำหรับเรื่องฮารุจังยังมีอะไรอีกมากมายรออยู่！？】

【มาสร้างหอคอยที่นี่กันเถอะ】

【คะ、คราวหน้าช่วยบรรยายสดฉากอาบน้ำกับเอมิโอเน่จังที……】

 

【ไลฟ์สดของฮารุจังตัวปลอมถูกยึดครองโดยทัวร์ฮารุจังอย่างสมบูรณ์ คุสะ】

【มะ、ม๊า、ฝั่งแรกที่ขโมยมาก่อน……ก็เป็นเหล่าฮารุจังตัวปลอมล่ะนะ……】

 

 

◇

 

 

【ฮารุจัง★「แกนกลางเหรอครับ？　……ก่อนอื่นเลย กรุณาจับตาดูอย่างใกล้ชิด、เวลาก็ประมาณทำให้ดวงตาหมองคล้ำล่ะครับ。　ใช่แล้ว、ก่อนอื่นก็ประมาณ 6 ชั่วโม。 ช่วยอย่าหลับตาให้มากที่สุดนะครับ 」】

 

【คุสะ】

【เป็นคำแนะนำที่บอกเงื่อนไขอย่างสมบูรณ์】

【ไม่หรอก ม๊า คนปกติไม่มีทางเห็นได้หรอก……】

 

【ฮารุจังตัวปลอมฮารุจังตัวปลอม、ฉันคิดว่าจะดีกว่าสำหรับคุณที่จะจัดปาร์ตี้ และทำตามปกติดีกว่าไหม……？】

【อืม、คิดว่าแบบนั้นจะง่ายกว่าเยอะเลย……】

 

【ควรจะเป็นคอมเมนต์ที่ดี แต่เป็นเทคนิคการสนทนาขั้นสูงที่ทำให้คุณยอมแพ้ต่อเนื้อหาที่คุยกัน】

 

【ไม่หรอก】

【เพราะว่าเป็นฮารุจัง เธอคงไม่คิดอะไรหรอก】

【ถ้าคิดให้ดี ก็ฮารุจังใช่ไหมล่ะ】

【ความไว้วางใจของทุกคน คุสะ】

 

 

◇◇

 

 

สนุกจัง

 

กว่าที่ผมจะรู้ตัวก็ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว

 

………การเข้าไปก่อกวนการไลฟ์สดของผู้อื่นอาจเป็นเรื่องสนุกกว่าที่คิด

หรือว่าบางที ผม、จะไม่มีความสามารถ……ด้านไลฟ์สดเลย……。

 

แต่งั้นสินะ

 

ผม จนถึงตอนนี้ก็เริ่มมีชื่อเสียงแล้วสิเน๊……..ถึงขนาดมีพวกเด็ก ๆ เลียนแบบผมเลย

 

ผมรู้สึกอายขึ้นมานิดหน่อยเลย

 

“โม๊ว มานอนสักแป๊บ ดีกว่า………..”

 

อาจเป็นเพราะฉันเหนื่อยจากการแชทตลอดเวลาบนสมาร์ทโฟนซึ่งฉันไม่คุ้นเคยและฉันก็รู้สึกง่วงนอนอีกครั้ง

 

ผมคลานเข้าไปในฟูกใหม่ของตัวเอง

 

……หืม、กลิ่นของรุรุซังล่ะ

 

 

◇

 

 

【ข่าวด่วน・ฮารุจัง、กลายเป็นทัวร์ฮารุจังและไล่กำจัดฮารุจังตัวปลอม】

【แอคเค้าท์ที่เรียกตัวเองว่าฮารุจังที่พึ่งโผล่มาเมื่อไม่นานมานี้จะสงบลงไหมน่ะ】

 

【คำแถลงจากสมาคมดันเจี้ยน『การเลียนแบบเด็กที่ชื่อว่าฮารุจังนั้นเป็นอันตรายอย่างยิ่ง　ดังนั้นกรุณาหยุดการกระทำใด ๆ ทันที。 สำหรับผู้ที่พึ่งเริ่มต้นควรมีผู้ปกครองหรือผู้ดูแลคอยช่วยเหลือเสมอ』】

 

【นักธุรกิจไร้ยางอายที่ขายชุดเครื่องแต่งกายของฮารุจัง、เข้ามอบตัวด้วยเหตุผลบางอย่าง】

【ฉันไม่เข้าใจเรื่องที่เขาพูดเท่าไหร่นอกจาก『ได้โปรดให้อภัยฉันเถอะ』、คงมีภัยคุกคามอะไรบางอย่างล่ะมั้ง……】

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 41

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/41/

 

 

 

 

แปลโลลิคลั่ง 2-3 ตอน ต่อ 1 โลลิเฮดช็อต

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณ คุณนิรนาม x-2186 กสิกรไทย

ขอบคุณ คุณนิรนาม x-8262 เกียรตินาคิน

ขอบคุณ คุณTIN***IT CHAI มาก ๆ ครับ

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

Favorite

ตอนที่ 40 เห็นได้ชัดว่ามีการบัซผมค่อนข้างมาก  เอ๊ะ? ไม่ใช่?

(*บัซ คำที่หมายถึงสิ่งที่กลายเป็นประเด็นร้อนบน SNS หรืออินเทอร์เน็ตและดึงดูดความสนใจของผู้คนจำนวนมาก)

 

【ที่รู้จักกันทั่วไปในชื่อ「ฮารุจัง」。　ไม่มีชื่ออย่างเป็นทางการหรือชื่อฉายาเหมือนกับสตรีมเมอร์หรือไอดอลทั่วไป】

 

【บางที「ฮารุ」อาจจะเป็นชื่อจริงก็ได้？】

【ถ้าได้ติดตามอย่างใกล้ชิดจะรู้ว่ามีข่าวลือที่ว่ามีความเป็นไปได้ที่จะถูกลบออกไปด้วยเหตุผลที่จะอธิบายในภายหลัง】

 

【ซูเปอร์โนวาในธุรกิจไลฟ์สดดันเจี้ยน……หรือจะเรียกว่าเป็นอุกกาบาต หรือฝูงอุกกาบาตระดับทำให้เกิดการสูญพันธุ์、ยังไงก็ตามก็เป็นตัวตนอันตราย】

【สาวน้อยผู้เปลี่ยนแปลงทุกสิ่งด้วยตัวเธอเอง】

 

　【มีหลายทฤษฎีของความสงสงสัย โลลิ・โชตะ・โลลิถูกกฎหมาย แต่ที่แน่ ๆ ไม่ทราบเพศ อายุ และบุคลิกภาพ】

【ยังไงก็ตาม จาเสียงในไลฟ์สด、ต่อให้เป็นผู้ชาย ก็ต้องเป็นโชตะก่อนที่เสียงจะแตกเนื้อหนุ่มแน่นอน】

【↑แนะนำให้เพิกเฉยต่อแฟนคลับสายโชตะสุดขั้วส่วนหนึ่ง】

 

【นางฟ้าแห่งความตาย】

【สาวน้อยนักเฮดช็อตทุกลมหายใจ】

【สาวน้อยผู้เปลี่ยนแนวคิดของสาวน้อย】

【ถ้าฮารุจังเป็นโชตะ ข้าก็เป็นโชตะค่อนก็ดี】

 

【ธรรมชาติซัง】

【สาวน้อยธรรมชาติ（จริง】

【สาวน้อยธรรมชาติ（ตัวตนอันตราย】

【สาวน้อยธรรมชาติ（รวมถึงคนอันตรายที่ปรารถนาโชตะด้วย】

 

【สาวน้อยที่ทำได้ทุกอย่างเกี่ยวกับงานสอดแนม・อาชีพระยะไกล】

【ข่าวลือว่า ตั้งแต่ปีหน้าเนื้อหาของการฝึกดันเจี้ยนจะเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง】

【สาวน้อยผู้นำมาซึ่งการปฏิวัติ ไม่ว่าจะดีขึ้นหรือแย่ลง】

 

【เธอเข้าสู่อันดับโลกในระยะเวลาเพียง 10 วันนับตั้งแต่เดบิวต์（ไม่รวมก่อน รุรุจังช็อค）สุดย๊อด】

 

【รุรุจังเป็นหุ้นส่วน（หรือผู้ปกครอง、หรือผู้ได้รับความคุ้มครอง、หรือคน……โอ๊ะโตะ เหมือนมีคนมา】

【เป็นครั้งแรกที่มีช่วงเวลาแห่งความสนุกไร้กังวลแม้เพียงไม่กี่ชั่วโมงใน「สองเรา รุรุฮารุ」】

 

【ตัวตนอันตราย】

【สินทรัพย์ยากจน】

【โอโต้ซังโกะ】

 

【ตัวตนอันตรายเองก็ได้รับการยอมรับจากต่างประเทศเช่นกัน】

 

【หากคุณเห็นข้อความเป็นภาษาต่างประเทศ หรือผ่านเครื่องแปลว่า『คุณรู้จักเด็กที่ชื่อฮารุหรือไม่』หากพบเห็นกรุณาแจ้งให้ทราบเงียบ ๆ ที่นี่→＜URL＞】

 

“…….นี่คืออะไรกันครับ”

 

ถ้าดูจากข้างบนนั่นคือของใน Wik แรกที่ค้นหาเจอจากคำว่า「ฮารุ」「ไลฟ์สด」「ดันเจี้ยน」

 

นอกจากนี้ยังมีอิลลัสของเด็กผู้หญิงผมยาวสีบลอนด์อีกมากมาย

 

………ไม่ว่าจะมองยังไง เกือบทั้งหมดก็……..

 

“ฮารุจังไงเน๊！เป็นคนดังแล้วล๊า！”

 

“ไม่สิครับ ผมจะมีปัญหาจริงไหมครับ?”

 

“เอ๊ะ?”

 

“เอ๊ะ?”

 

“ทุกคนพูดเกินจริงเน๊ะ ……อ้า นี่คือบรรยากาศของไลฟ์สดเหรอครับ?”

 

“……ฉันพูดจริงนะฮารุจังน่ะ………”

 

“ไม่กี่วันที่ผ่าน ผมอ่านแต่หนังสือเท่านั้นจริง ๆ เน๊ะ…….”

 

“?”

 

เหล่าเด็กสาวมารวมตัวกันพักผ่อนบนเตียงของผม ในห้องของผมอย่างเป็นธรรมชาติ

 

ไม่สิ ไม่จำเป็นต้องมาอยู่ด้วยกันก็ได้นิครับ?

 

“เรื่อนี้ ควรจะทำยังไงดีครับ”

 

“ถ้าฮารุรู้สึกไม่สบายใจ ฉันจะส่งคำขอให้ลบให้ได้นะคะ?”

 

“อ้า ไม่ครับ นั่นไม่จำเป็น ผมแค่ไม่รู้จะพูดอะไรดี”

 

【เหล่าคนที่ถูกเรียกว่า『ปฐมกาล』、เป็นผู้ติดตาม 10 คนแรกที่กดติดตามภายใน 1 ปีที่เปิดช่อง และทำการสนับสนุนมาจนถึงทุกวันนี้、นอกจากนี้ ตอนนี้ยังสามารถพบเจอโชตะคอนที่ถูกเรียกว่าลูกพี่หญิงได้ด้วย】

 

【พวกเขาได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้อาวุโสของฮารุจัง】

【ตัวตนอันตรายที่พูดคุยเรื่องความกล้าหาญของฮารุจังในการประชุมออฟไลน์】

【ดูเหมือนว่าทุกคนจะรู้จักกัน】

 

【มีแค่ฮารุจังคนเดียวที่ไม่รู้จักใครเลย】

【ตามที่ระบุไว้ในคอมเมนตร์ เพื่อความบริสุทธิ์「ควรมีการแบ่งแยกระหว่างไอดอลและแฟนๆ อย่างชัดเจน」】

 

【นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมคุณถึงไม่ควรไล่ตามความจริงเกี่ยวกับฮารุจัง】

【อย่ามองเข้าไปในเหว】

【ถ้ามองเข้าไป……ขอโทษ แต่มันตลกจัด ช่วยด้วย】

 

“นี่ โรงเรียนชายล้วนก็เป็นแบบนี้แหละ แต่ผมไปโรงเรียนสหศึกษานะ”

 

“……..นั่นสิน๊า รู้สึกว่าผู้ชายจะชอบฟังอะไรแนว ๆ นี้เยอะเลยล่ะค่ะ……..”

 

“อืม ใช่แล้วล่ะ………แต่เด็กผู้หญิงไม่ชอบยุ่งเรื่องแบบนี้หรอก”

 

“งั้นเหรอครับ? จ๊า แล้วเด็กผู้หญิงชอบอะไรครับ”

 

“อย่ารู้เลยจะดีกว่าน๊า”

 

“ฉันคิดว่าถ้าไม่รู้จะดีกว่ามั้งคะ?”

 

“สำหรับฮารุซังอย่ารู้เลยค่ะ”

 

“อะ ครับ”

 

ปกติแล้วพวกเด็กผู้หญิงจะแยกกัน แต่เฉพาะในเวลาแบบนี้เท่านั้นที่พวกเธอจะมารวมตัวกัน……..ที่ไหนพูดไม่รู้

 

แน่นอนว่าผู้ชายก็คือผู้ชาย เด็กผู้หญิงก็คือเด็กผู้หญิง แต่ล่ะฝ่ายก็มีความชื่นชอบเพศตรงข้ามเป็นของตัวเองไงล่ะ

 

……ตัวอย่างเช่น ผู้ชายสมัยนี้เราไม่ใช้หนังสือกระดาษ เราใช้ e-book

 

“ฮารุจัง?”

 

“ผมไม่ได้โกรธหรอกครับ แต่มีข่าวลือมากมายที่แพร่สะพัดไปทั่ว จนผมสงสัยว่าควรจะทำยังไงดี”

 

“……………………………………”

 

“เน๊ะ?”

 

อันตราย อันตราย

 

ผมไม่รู้ว่าทำไม แต่เวลาที่ผมคิดเรื่องอะไรสักอย่าง เด็กคนนี้ก็มักจะจ้องมาที่ผม

 

“……..ถ้าฮารุจังไม่คิดมาก ทางที่ดีก็ควรปล่อยไว้เหมือนเดิมไปก่อน ก่อนอื่นเลย เราควรดำเนินการอย่างเหมาะสมกับสิ่งที่เป็นอันตรายอย่างชัดเจน หรือกับผู้ที่บังเอิญรู้ความจริงเกี่ยวกับฮารุก่อน”

 

“อย่างงั้นเหรอครับ?”

 

“อ้า ทางเรากำลังใช้อำนาจของบริษัทอย่างเต็มที่ค่ะ”

 

อ้า ในเวลาแบบนี้ การมีบริษัทก็มีประโยชน์เหมือนกัน

โดยสรุป ขอบคุณสำหรับการเป็นคนกลาง……..เป็นเหมือนกับผู้จัดการระดับกลาง

 

ถ้าหากว่าคุณสามารถทำงานที่ยุ่งยากแบบนั้นให้ผมได้ ผมก็ยินดีที่จะจ่ายเงินให้เน๊ะ

 

【อย่าพยายามค้นหาตัวตนที่แท้จริงของฮารุจังอย่างจริงจัง。　ไม่เช่นนั้นโฮมมิ่งของรุรุจังจะไปหาบ้านคุณ】

 

【แม้ว่าคอมเมนต์ในระหว่างไลฟ์สดจะมีเนื้อหาอยู่ในเลเวลที่ไม่ถูกBAN、แต่กรุณาหลีกเลี่ยงการยึดติดกับหัวข้อเฉพาะ。　มีหลายกรณีที่ IDที่คอมเมนต์บ่อย ๆ เงียบลงอย่างกะทันหันสันนิษฐานว่านี่เป็นเพราะอิทธิพลบางอย่างจากโชคร้ายของฟุคายะ รุรุจัง】

 

“รุรุซัง”

 

“ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะค๊า”

 

“จริงเหรอครับ?”

 

“จริงแน่นอน”

 

รุรุซังส่ายหน้าเธอไปมา

 

……ม๊า ถ้าเด็กคนนี้สามารถควบคุมคำสาปของตัวเองได้ เธอคงไม่ตกอยู่ในสถานการณ์เฉียดตายขนาดนั้น

 

“แต่จริง ๆ แล้วเต็มไปด้วยการแต่งเติมจนเป็น ใคร? เป็นความรู้สึกแบบนั้นล่ะครับ”

 

“คิดว่าน่าจะสะดวกสำหรับฮารุ สุดท้ายแล้วก็ไม่มีใครรู้ว่าเป็นเรื่องจริงมากแค่ไหนน๊า”

 

“เป็นแบบนั้นเหรอครับ”

 

มีคนบอกว่าเพื่อซ่อนต้นไม้

 

ในความเป็นจริง จนถึงตอนนี้ก็มีเพียงลักษณะภายนอกเท่านั้น ดังนั้นไม่มีทางรู้ได้ เว้นแต่จะมองมาที่ผมตอนที่อยู่กับรุรุซัง และคนอื่น ๆ เน๊ะ

 

……ไม่สิ การที่มีผมสีบลอนด์ และดวงตาสีฟ้าก็โดดเด่นแล้วหรือเปล่าน๊า…….ไม่หรอก ม๊า ก็ผมสามารถเปลี่ยนสีได้ด้วยสกิลปลอมตัว………

 

“แล้วก็เรื่องไลฟ์สดครั้งต่อไปค่ะ”

 

“ให้ออกอีกจะดีเหรอครับ?”

 

“ปกติแล้ว ฮารุซังมักจะไลฟ์สดประมาณ 3 ครั้งต่อสัปดาห์ใช่ไหมคะ นอกเหนือจากนี้ พวกเราก็ไม่ได้พยายามที่จะห้ามหรอกนะคะ”

 

“อะ อย่างงั้นเหรอครับ”

 

แต่ผมก็สงสัยว่าจะสามารถหยุดได้อย่างงั้นเหรอ

นั่นเป็นเหตุผลที่ผมจะแอบตรวจเส้นสอบทางหลบหนีจากอพาร์ตเมนต์แห่งนี้

 

“ยังไงก็ตาม หากคุณยินดีให้ความร่วมมือ หัวหน้าของฉันต้องการให้ฉันวัดระยะห่างระหว่างคุณกับรุรุซังในครั้งต่อไปค่ะ”

 

“หมายความว่ายังไงเหรอครับ? คุชิมะซัง”

 

“ฮารุซังกับรุรุซัง มีบางอย่างในดันเจี้ยนที่ทำให้พวกคุณทั้งคู่อยู่ในสภาพที่กำลังเป็นอยู่ตอนนี้เน๊ะ”

 

“นั่นสินะครับ ผมกลายเป็นเด็กผู้หญิง รุรุซังก็ตัวตนแห่งโชคร้าย”

 

“สำหรับตัวตนแห่งความโชคร้าย……..การที่ฮารุซังสามารถแนะนำจนสามารถหลีกเลี่ยงกับดักได้ ก็เลยทำให้เกิดความไม่แน่ใจขึ้นค่ะ แต่อาจเป็นไปได้ว่า『ในระดับที่หลีกเลี่ยงไม่ได้นั้น จะไม่เปิดใช้งานหากทั้งสองคนอยู่ใกล้กัน』ค่ะ”

 

หืม?

 

……………………………………

 

……อ้า เข้าใจล่ะ

 

ตอนที่รุรุซังอยู่คนเดียว เธอจะอยู่เลเวลเด็กซุ่มซ่าม

แล้ว ถ้าเธออยู่ห่างจากผมสองหรือสามชั้น คงเป็นระดับหายนะ

 

แต่ในการไลฟ์สดครั้งล่าสุด พวกเราอยู่ด้วยกันในระยะประชิด ถูกผมพาให้ห่างจากกับดัก

 

“เพราะเหตุนั้น ตราบที่อยู่กับฮารุก็จะไม่เป็นอะไร”

 

“ดังนั้นจึงต้องทดสอบหาระยะห่างระหว่างพวกเราภายในดันเจี้ยนสิเน๊ะ ไม่มีอะไรเป็นพิเศษครับ”

 

“……..ดีแล้วเหรอ?”

 

“จะบอกว่าเป็นเพราะคำสาปซามะ? พอเปิดใช้งานแล้วก็ยังเป็นรุรุซังที่ได้รับบาดเจ็บ……แล้วถ้าใช้มาตรการป้องกันล่ะครับ?”

 

รุรุซังบอกว่าพ่อแม่ของเธอได้รับบาดเจ็บสาหัสตอนที่เธอยังเรียนมัธยมปลายอยู่

 

……….ถึงเธอจะไม่ได้บอกผม แต่ผมก็แน่ใจว่าเธอต้องมีความรู้สึกไม่ดีที่โรงเรียน

 

“อ้า พวกเราปกป้องสภาพแวดล้อมรอบตัวของรุรุ พวกเราทพอย่างงั้นมาโดยตลอดค่ะ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนกระทั้งตอนที่ฮารุกับรุรุดำดิ่งลงไปในดันเจี้ยนเดียวกันเป็นครั้งแรกค่ะ”

 

“อย่างงั้นเหรอครับ”

 

หรือก็คือ จะไม่มีการแทรกแซงหากไม่ได้ดำดิ่งในดันเจี้ยนเดียวกัน

 

………อาเร๊ะ แต่ถึงอย่างงั้นเธอก็เป็นตัวตนแห่งโชคร้ายจนถึงตอนนี้……ม๊า ช่างเถอะ การที่เอมิซังที่ดูแลรุรุซังมาตลอดพูดแบบนั้น ดังนั้นแล้วเธอต้องรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้แน่นอน

 

ยังไงก็ตาม ตอนนั้นผมอยู่ที่ชั้น 78 และเด็กคนนี้อยู่บนชั้น 77 ――ตอนที่เธอล้มครั้งใหญ่ แต่เรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นตอนที่อยู่ห่างออกไปประมาณ 10 ชั้น

 

คงอยากรู้เงื่อนไขสินะ

 

“แล้วก็ ฮารุก็คงอยากจะไลฟ์สดคนเดียวแล้วสินะคะ”

 

“ถึงจะเป็นเหมือนกับการดำดิ่งดันเจี้ยนเฉย ๆ มากกว่าไลฟ์สดล่ะนะครับ จะว่ายังไงดี ผมรู้สึกสบายใจในนั้นล่ะครับ”

 

“…….รู้สึก สบายใจเหรอคะ…….?”

 

“อ้า รู้สึกว่าจะพูดแบบนั้นตอนไลฟ์สดเหมือนกัน………”

 

“? การได้อยู่สถานที่เล็ก ๆ เงียบ ๆ มืด ๆ และเย็น ๆ ไม่ดีหรอกเหรอครับ?”

 

“…….ฮารุจัง มีหลายครั้งที่ชอบคลานอยู่ใต้ผ้าห่มและอ่านหนังสือ………”

 

ผมเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันเน๊ะ

ตอนที่ผมยังเป็นผู้ชาย ผมก็ไม่ได้มีความคิดไปไกลถึงขนาดนี้หรอก…….ม๊า ช่างเถอะ

 

“อะ เหล่าปฐมกาลซังก็เป็นห่วงว่า『คุณจะเหนื่อยจากการต้องพูดเยอะแบบนั้นไหม』”

 

“เพราะว่าจนถึงตอนนี้ ดูเหมือนจะไม่ได้คุยอะไรระหว่างการไลฟ์สดเลยจริงไหมคะ”

 

“ไม่มีอะไรเป็นพิเศษครับ ผมแค่ไม่พูด เว้นแต่จะมีเป้าหมายเป็นพิเศษ”

 

ผมจะไม่พูดว่าเหนื่อยอะไรเป็นพิเศษแบบนั้น แต่……..การได้อยู่คนเดียวและผ่อนคลายก็สนุกดี

 

“ถ้าอย่างงั้น ฉันจะแจ้งให้ทราบเรื่องคราวหน้านะคะ ควรทำพรุ่งนี้หรือวันถัดไปดี?”

 

“ครับ หากผมไม่ได้ดำดิ่งเกิน 3 วันจะเกิดอาการลงแดงครับ”

 

“อาการลงแดง เหรอคะ?”

 

“ครับ มือจะเริ่มสั่น”

 

เมื่อหยุดสิ่งที่ทำอยู่เสมอ ร่างกายของผมจะเริ่มรู้สึกสั่น

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อร่างกายนี้ยังเด็ก จึงไวต่อแรงกระตุ้นดังกล่าว

 

“……..ฮารุซัง”

 

“คุชิมะซัง?”

 

“รักษาโรคพิษสุราเรื้อรัง ดีไหมคะ?”

 

“เอ๊ะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะไม่เป็นอย่างนั้นแน่นอนครับ หากพยายามทำแบบนั้น ผมจะใช้สกิลปกปิดตัวตนเพื่อหลบหนี และจะซ่อนตัวอีกครั้งเป็นเวลาประมาณ 1 ปีเลย”

 

“……..ฮารุซัง เรื่องต่าง ๆ ส่วนใหญ่คุณมักจะกังวลในระดับแค่『เรื่องนั้นจะยังไงก็ได้ครับ』แต่มีแค่เรื่องดื่มกับอ่านหนังสือเท่านั้น………….”

 

“นั่นคือสิ่งที่ทำให้คุ้มค่าที่จะมีชีวิตอยู่ครับ”

 

คุ้มค่าที่จะมีชีวิตอยู่

ถ้าต้องให้หยุดดื่ม ผมคงหนีแน่นอน

 

ร่างกายของผมกลายเป็นแบบนี้ ผมจึงมีเซฟเฮาส์หลายแห่งในกรณีที่ถูกพบว่าเป็น「ผู้ร้ายลักพาตัวเด็กสาวที่ชั่วร้าย」

 

ผมไม่เคยบอกใครเลย

 

ฐานลับจะเป็นฐานลับ เมื่อมันเป็นความลับไงล่ะ

 

【นอกจากนี้、เธอพูดถึงเรื่องการดื่มในระหว่างไลฟ์สดด้วย】

【＃＃＃＃＃คอมเมนต์นี้ถูกลบออก】

 

“อะ”

 

“ถึงแม้ว่าพวกเราจะไม่สามารถลบออกได้ทั้งหมด แต่บทความเหล่านี้บางส่วนก็ได้รับการแก้ไขเพื่อถูกทำให้คิดว่า『เป็นเรื่องไม่จริงตามที่คิดไว้』”

 

“…….ในที่ต่าง ๆ แบบนี้ ทั้งหมด………?”

 

“อ้า ต้องขอบคุณเริ่องนี้เลย เงินเดือนในฐานะพนักงานออฟฟิศของฉันในเดือนนี้เพิ่มขึ้นสองเท่าจากเดือนที่แล้วเลยค่ะ”

 

“ส่วนทางฉันเป็นข้าราชการค่ะ ดังนั้นพวกเราจึงไม่ได้รับเงินเพิ่มแม้แต่เยนเดียว แต่ดูเหมือนว่าทุกคนก็สนุกกันดี”

 

อ้า ความแตกต่างระหว่างภาครัฐและเอกชน

 

…….ถ้ามีโอกาส ผมจะส่งขนมไปให้คุชิมะซังกับคนพวกนั้น

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 40

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/40/

 

 

 

 

แปลโลลิคลั่ง 2-3 ตอน ต่อ 1 โลลิเฮดช็อต

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณ คุณCH****AI KIMN มาก ๆ ครับ

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

 

Favorite

ตอนที่ 39 การย้ายบ้านเป็นเรื่องสนุกใช่ไหม?

 

“เข้าใจแล้ว ที่นี่เหรอครับ”

 

“ฉันคิดว่าได้เลือกสถานที่ที่ตรงกับความต้องการของฮารุซังมากที่สุดจากในตัวเลือกแล้วค่ะ แต่………”

 

ผมคิดว่าก็ค่อนข้างดีเลยครับ โดยเฉพาะค่าเช่าฟรี”

 

“อะ ฮะๆๆๆ……ฮารุจัง เพราะว่ากลายเป็นคนดังแล้วเน๊ะ――…………”

 

“เป็นความผิดของรุรุซังเน๊ะ”

 

“ใช่แล้วเน๊！ ……..ไม่ใช่สิค๊า！ แต่ก็ใช่แล้ว！”

 

พวกเราในวันนี้กำลังมาชมทาวเวอร์แมนกัน

 

ทาวเวอร์แมน

ทาวเวอร์แมนชั่น

 

แทนที่จะเรียกว่าอยู่เหนือเมฆ ผมไม่เคยคิดที่จะอาศัยอยู่ในสถานที่ที่มีราคาแพงทั้งทางกายภาพและด้านราคาด้วยซ้ำ เพราะมันยุ่งยาก ยิ่งไปกว่านั้นผมไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะได้มาอยู่ที่นี่ในวัยนี้

 

ใช่แล้ว ที่นี่คือห้องบนชั้น 20 ของอาคารสูงหน้าสถานี

 

อื~ม……ผมรู้สึกสงบใจไม่ได้เลย เพราะว่ามันสวยเกินไป ……….

ผมชอบชอบอพาร์ทเมนต์ที่ดูโทรมแต่กว้างขวางนั้นมากกว่า

 

“นี่เป็นคำพูดวันก่อนจากหัวหน้าของฉันอีกทีนะคะ…….เขาบอกว่า ฮารุซังตอนนี้ จำเป็นต้องได้รับการคุ้มครอง ที่นี่จะทำให้การรักษาความปลอดภัยง่ายขึ้นค่ะ”

 

“ฮ๊า คิดว่าจะมีชาวต่างชาติมาลักพาตัวผมจริง ๆ เหรอครับ?”

 

“ค่ะ…….ข้อมูลที่ฮารุซังถือครองไว้มีค่ามากเกินไป……….”

 

คุชิมะซังซึ่งมีผมหางม้าเปล่งประกายกล่าวขอโทษ

 

“ผมไม่เข้าใจเลยจริง ๆ แต่ถ้าพวกคุณให้ผมยืม 1 ห้องมาฟรี ๆ งั้นจะอะไรก็ได้ครับ ไม่มีอะไรดีไปกว่าของแพงที่ได้มาฟรี ๆ อีกแล้ว”

 

“ฮะ ฮารุจัง……..ช่วยกังวลสักหน่อยเถอะ……….”

 

“การออมเงินสำคัญมากนะครับ?”

 

ในระหว่างการไลฟ์สดครั้งนั้น มีหลายเรื่องที่ผมได้คุยกับรุรุซัง

บางอย่างเกี่ยวกับทางนี้………แบบเรื่องที่สุดยอดมาก

 

เหตุผลที่ผมไม่เข้าใจ แม้ว่าจะได้รับการอธิบายแล้วก็ตาม บางทีอาจเป็นเพราะผมขี้เกียจเกินกว่าจะเข้าใจ หรืออาจจะเป็นเพราะคำอธิบายของคนฉลาดจะเข้าใจง่ายกว่า

 

…….หรือที่จริงแล้ว ความสามารถในการประมวลผลของสมองของผมกำลังใกล้จะเท่ากับสาวน้อยไปแล้วจริง ๆ

 

แค่ล้อเล่นน่ะ

 

ขณะนี้ยังไม่มีสัญญาณว่าเป็นเช่นนั้น แต่ผมแค่อยากจะพูดอะไรบางอย่างเท่านั้นเอง

 

“ฮารุจังสุดยอดไปเลยเน๊”

 

“พอรุรุที่ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์แบบในไลฟ์สดเป็นคนพูด ทุกอย่างก็ดูน่าเชื่อถือเลยล่ะ”

 

“มู๊ว！ เอมิจังใจยักษ์！”

 

“ล้อเล่นน่ะ เพราะไลฟ์สดนั้นทำให้แฟนคลับของรุรุเพิ่มขึ้นจริงไหม?”

 

“แบบนั้นไม่ได้ทำให้ฉันมีความสุขสักนิด แถมเหตุผลหลักก็เป็นเพราะว่าฉันอยู่กับฮารุจังด้วย――………”

 

“อย่าพูดอย่างงั้นสิ นั่นเป็นส่วนหนึ่งของการคอลแลปส์ไง”

 

รุรุซัง……กระโดดลงบนเตียงที่ยังไม่ได้ใช้งานที่จัดไว้ให้โดยไม่ได้รับอนุญาต

 

ไม่สิ ผมก็ไม่ได้รังเกียจอะไร แต่………เธอคงยังไม่ลืมใช่ไหม ความจริงที่ว่า………ผมเป็นผู้ชาย

 

“แต่ว่าจากนี้ไปพวกเราก็จะเป็นเพื่อนบ้านกันแล้ว！”

 

“ยังไงก็คงไม่ต่างอะไรกับตอนที่ผมยังพักอยู่ที่โรงแรมเน๊ะ”

 

“ทำได้แล้วเน๊ะ ฮารุจัง！”

 

“นั่นสินะครับ”

 

“……ถึงจะดูเหมือนไม่เป็นมิตร แต่ก็ใช่ว่าจะผลักไสออกไป……..แม้ว่าบางครั้งจะปฎิเสธ แต่โดยทั่วไปแล้วจะใจดีกับรุรุ สาวน้อยใจดีที่ปล่อยให้เล่นผมของตัวเองตอนที่อ่านหนังสือ…….”

 

“เฮ็นไตซัง”

 

“วัง(โฮ่ง)！”

 

“ถ้าไม่ระวังตัวไว้ล่ะก็ สักวันคงได้หลุดที่ไหนสักแห่งเอาแน่ ๆ เลย? นั่นน่ะ”

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ！ถ้าระวังเอาไว้ก็จะไม่เกิดขึ้นแน่นอนค่ะ！”

 

“เอมิจัง………..”

 

เอมิซัง กรุณาไปที่เซสชั่นสำหรับให้คำปรึกษาในครั้งต่อไปได้เลยคค่ะ”

 

“อ้า ฉันจำได้ไดม้จริง ๆ ว่าพวกเรากำลังคุยเรื่องอะไรอยู่ แต่ก็รู้สึกดีมากเลน๊า！”

 

……..จะไม่เป็นไรจริงเหรอ………. ?

 

แค่ให้คำปรึกษาจริง ๆ ใช่ไหม?

คงไม่ใช่อะไรที่เรียกว่าการล้างสมองหรอกน่ะ

 

ผมประเมินให้เธอเป็นเฮ็นไตซังตั้งแต่วันแรกแล้ว ยังไงก็ตาม เอมิซังแล้วโดยทั่วไปจะถูกมองว่าเป็นผู้หญิงประเภทที่สวยและเป็นที่นิยมของสาว ๆ ในปัจจุบันก็ทำได้ดีเช่นกัน

 

…..สงสัยจังว่าผมไปทำอะไรถึงได้จุดประกายจิตวิญญาณโลลิคอนของเธอคนนี้กันเน๊

 

อาจเป็นความผิดของผม………ไม่สิ จากที่ได้ยินมา ดูเหมือนว่าเอจะชอบเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ มานานแล้ว ดังนั้นผมอาจจะแค่เป็นแรงผลักดันครั้งสุดท้ายสำหรับเธอเท่านั้นเอง

 

ถือว่ามีส่วนรับผิดชอบนิดหน่อยล่ะ

 

มะ ม๊า ต้องปล่อยให้เธอระบายส่วนผสมของเฮ็นไทออกมาในปริมาณที่พอเหมาะเน๊ะ

โชคดีที่เธอไม่ทำอะไรที่รุนแรงออกมา

 

………ซึ่งน่าผิดหวังนิดหน่อย

 

“ฮารุจัง?”

 

“อะไรครับ?”

 

“……………………………………”

 

“ว่าไปแล้วรุรุซัง”

 

ผมยังคงรู้สึกแปลก ๆ เกี่ยวกับรุรุซังเป็นครั้งคราว

ยกตัวอย่างเช่นในเวลาแบบนี้

 

……..เด็กคนนี้ก็เป็นเหมือนกับผม เธอกำลังประสบกับบางสิ่งที่แปลกประหลาดจากภายในดันเจี้ยน ดังนั้นอาจจะมีอย่างอื่นที่เรายังไม่รู้ก็ได้เน๊ะ

 

 

◇

 

 

“แต่ว่านี้ดีแล้วใช่ไหมคะ?”

 

“เรื่องที่ไม่ให้เหยียบเหรอครับ?”

 

“อุมุ นั่นก็น่าหนักใจอยู่หรอกค่ะ ฉันหวังว่าจะได้สัมผัสกับสวรรรค์ของการถูกเท้าของสาวน้อยตัวเล็ก ๆ เหยียบย่ำลูบคลำสักครั้งเหมือนกัน”

 

“เอมิจัง………..”

 

“……..แต่ไม่！ ย้ายบ้าน ！ ฉันหมายถึงเรื่องการจ้างบริษัทสำหรับการย้ายบ้านปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเองค่ะ！”

 

“อะ หมายถึงเรื่องนั้นเหรอครับ”

 

ลองคิดดูแล้วก็เป็นเช่นนั้น

ตั้งแต่ที่ผมย้ายมาที่นี่ ผมก็ทิ้งหน้าที่ทุกอย่างไว้กับพวกเธอ

 

“เอาแค่ง่าย ๆ ก็ได้ไม่ใช่เหรอครับ”

 

“ไม่ค่ะ ไม่ว่าใครต่างก็มีสิ่งที่ไม่อยากให้คนอื่นเห็นจริงไหมคะ? ตอนที่มาถึงโรงแรม ที่คุณนำติดตัวมามีก็แค่ข้าวของส่วนตัวใช่ไหมล่ะคะ………”

 

“ของบางอย่างที่ไม่อยากให้คนอื่นเห็นอย่างงั้นเหรอครับ? แม้แต่เอมิซังเองก็ด้วย?”

 

“อุมุ ก่อนที่จะทันรู้ตัว ตู้เสื้อผ้าของฉันก็เต็มไปด้วยเสื้อผ้าของเด็กผู้หญิง ที่ฉันสวมไม่ได้เลยด้วยซ้ำ”

 

“อุว๊า……….”

 

“เอมิจัง………..”

 

“อะ”

 

“………มาลงโทษที่นี่เลยดีไหม……?”

 

“เดี๋ยว นี่ก็แค่เหมือนกับงานอดิเรกแต่งตุ๊กตาเองนะคะ！ ไม่เห็นเป็นไรเลย ฉันแค่ดูก็มีความสุขแล้ว！”

 

บาปของเอมิซังปรากฎออกมาแล้ว

 

……..เรื่องนี่ ถ้าลองสลับเพศเธอดู จะเป็นอะไรที่แย่เอามาก ๆ

 

โล่งอกไปทีที่เธอเกิดมาเป็นเด็กผู้หญิง

เพราะเธอสามารถกอดนัวเนียคนที่เหมือนกับผมได้อย่างถูกฎหมาย

 

“อยากนัวเนียไหมครับ?”

 

“วัง(โฮ่ง)！”

 

“ฮารุซัง ถ้ากระตุ้นมากเกินไปจะเป็นอันตรายได้นะคะ”

 

“? เอมิซัง คุณเป็นคนประเภทที่จะล่วงละเมิดทางเพศใครสักคนโดยไม่ได้รับความยินยอมหรือเปล่า?”

 

“ไม่ ไม่แน่นอนค่ะ！”

 

“ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีครับ ผมก็ไม่อยากยุ่งกับผู้ชายเหมือนกัน”

 

พูดตามตรง ผมก็อยากมีคู่รักที่เหมือนกับเอมิซัง ที่ผมสามารถเพลิดเพลินกับกลิ่นหอม และสิ่งที่นุ่นนิ่มยิ่งใหญ่วิเศษมากทั้ง 2 ข้าง ผมอยากซุกหน้าแล้วนัวเนียเธอให้มากขึ้นมากขึ้นกว่านี้เหมือนกัน

 

แต่ก็เริ่มกังวลเกี่ยวกับอนาคตของเอมิซังเหมือนกัน ยังมีคุชิมะซังที่คอยดุผมเหมือนกับเป็นประธานนักเรียน เหนืออื่นใดเลยคือ รุรุซัง………..

 

“……..หนังสือลามกของเด็กผู้หญิง ไม่มีเลย”

 

“เด็กผู้หญิงไม่ควรพูดแบบนั้นนะครับ”

 

“ไม่มีเลย?”

 

“อะ อืม ถ้าอย่างงั้น รุรุซังจะมาช่วยย้ายของด้วยไหมครับ?”

 

เพราะน่ากลัวเน๊ะ

 

ผมสงสัยจริง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเด็กคนนี้กัน

เพราะเป็นช่วงวัยรุ่นเหรอ?

 

“……..ถ้าเป็นผู้ชายปกติที่มีสุขภาพแข็งแรง………..”

 

“กะแล้ว ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นมาก่อนที่จะกลายเป็นเด็กผู้หญิงแล้วสินะ………..”

 

“ครั้งหน้า ฉันจะไปคลินิกจิตเวชในฐานะผู้ดูแลของเอมิซัง……….”

 

“อุมุ คิดว่าควรจะตรวจฮารุด้วย……..”

 

ผมได้ยิน ผมได้ยินน๊า เอมิซังกับคุชิมะซังกำลังแอบคุยกันอย่างลับ ๆ แต่ผมก็สามารถได้ยินพวกเธอได้……..แต่ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย

 

อยากถามจริง ๆ เลยว่าทำไมถึงต้องเป็นหัวข้อนี้……..เด็กผู้หญิงพูดจาลามก………อ้า ที่จริงก็เคยได้ยินมาว่าเด็กผู้หญิงชอบอะไรแบบนี้กันจริง ๆ

 

อะ อีกอย่าง เราอยู่ในยุคอิเล็กทรอนิกส์กันแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่จำเป็นต้องมีเป็นเล่มจริงสักหน่อยใช่ไหม?

 

แล้วแบบอิเล็กทรอนิกส์ก็ดีกว่าเล่มจริงมาก

 

“……………………………………”

 

“อะ ถ้างั้นช่วยบอกให้ระวังกระสุนและอาวุธที่เกี่ยวข้องกับดันเจี้ยนทีนะครับ ถ้าจัดการไม่ถูกต้อง อาจจะเกิดเรื่องขึ้นได้”

 

ผมยื่นปอยผมให้กับรุรุซัง และทำให้เธอสงบลงด้วยการเปลี่ยนหัวข้อ

 

“………บึ๊ม?”

 

“อืม บึ๊ม”

 

“อ้า ฉันแน่ใจพวกเขาต้องคุ้นเคยกับเรื่องนี้อยู่แล้วค่ะ เพราะทำงานอยู่ในสายงานสาขานี้มานาน…….ยังไงก็ตาม มีพลังทำลายระดับไหนเหรอคะ?”

 

“เอ๊ะโตะเน๊ะ จำตอนที่ผมบินไปช่วยรุรุซังจากมังกรที่กำลังล้มได้ไหมครับ?”

 

“！！ ตอนนั้นที่มองมาที่ฉัน！”

 

“ไม่ได้มอง――อ้า อืม บางทีอาจจะมองอยู่ก็ได้ครับ”

 

ยังปลอดภัย เพราะไม่ได้โกหกล่ะ

 

“ของที่ผมใช้บินในตอนนั้นคือ จรวงทำเองที่ผมสามารถแบกขึ้นหลังได้ ผมทำขึ้นมาด้วยความชื่นชมที่มีต่อประธานบริษัทที่เป็นช่าง”

 

“จรวดแบ็คแพ็ค”

 

“อืม จรวดแบ็คแพ็ค แล้ว เจ้านั่นถ้าใช้อย่างเหมาะสม ระยะทางที่ร่อนไปได้ก็………สำหรับตอนนี้ จากชั้น 50 ของดันเจี้ยนไปจนถึงทางออกครับ ผมออกแบบมาให้สามารถผ่านช่องว่างต่าง ๆ เช่น บันไดได้ ………จะเป็นเท่าไหร่ดีล่ะครับ?”

 

“………ชั้น 50 …….?”

 

“ครับ ถ้าได้ใช้แค่ครั้งเดียวสายรัดข้อมือก็มีราคาแพงมาก ในทางกลับกัน ถ้าเป็นของทำมือก็เหมือนกับแทบจะฟรีเลยไงครับ”

 

ผมขยับแขนทำท่าทางแสดงให้ดูว่า「มันเป็นความรู้สึกแบบนี้」

 

“กู๊ว”

 

“ฮารัจัง จะน่ารักเกินไปแล้ว จะห้ามใจไม่อยู่แล้ว”

 

“จริง ๆ เลย เอมิจังเห็นแก่ตัวเกินไปแล้วเน๊ะ”

 

“กู๊ว”

 

“……..ฮารุซัง ฉันคิดว่าผู้ชายคงจะเข้าใจดี…….ว่าพฤติกรรมแบบนั้นทำให้เอมิซัง……..”

 

“?”

 

“……..จิโฮะจัง ฮารุจังเป็นผู้ใหญ่วัยทำงานจริง ๆ เหรอ? เธอดูเหมือนเด็กมัธยมปลาย……….มัธยมต้นมากกว่าอีก”

 

“ตามทะเบียนครอบครัว เขาเป็นผู้ชายวัยทำงานแน่นอนค่ะ แต่……….”

 

คราวนี้ เป็นรุรุซังและคุชิมะซังที่กำลังกระซิบกระซาบ

 

เอมิกำลังหมอบลง และกระตุก แต่ผมไม่สนใจ

คงจะน่าสนใจดีหากปล่อยเอมิซังในสภาพนี้ให้โดดเดี่ยวเน๊ะ

 

“ยังไงก็ตาม คงจะเป็นเรื่องแย่มากถ้าเผลอทำเจ้านั้นหล่นเข้าครับ”

 

“……..เข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะแจ้งให้ทางนั้นทราบเองค่ะ”

 

“จมูกมีเลือดออกล่ะครับ”

 

“อุมุ ช่วยได้มากเลยค่ะ”

 

ว่าไปแล้ว คนเราสามารถเลือดกำเดาไหวเวลาดูเรื่องลามก ดูจะเป็นเรื่องจริงสิเน๊

 

ม๊า ก็กำลังหยดอยู่ตรงหน้าผมจริง ๆ ล่ะนะ

 

ยังไงก็ตาม สิ่งนี้จำกัดเฉพาะสถานการณ์ที่คุณตื่นเต้นมากจนหลอดเลือดในจมูกแตกและความดันโลหิตเพิ่มขึ้น

 

……..เอมิซัง เธอชอบเด็กผู้หญิงแบบผมจริง ๆ สิเน๊……..บางทีเรื่องทางเพศด้วย

 

“บอกไว้หน่อยนะครับ ว่าที่นี่เป็นบ้านของผมแล้ว ดังนั้นนับจากนี้เป็นต้นไปช่วยอย่ามาที่นี่บ่อย ๆ ด้วยนะครับ”

 

“ฮารุจัง”

 

“มีบทความที่ว่าผู้คนที่ต้องอยู่ห่างไกลกันจะมีความสุขเป็นสองเท่าเมื่อได้พบกันอยู่ครับ”

 

“…….ถ้าอย่างงั้นก็ได้”

 

ไม่ว่าจะดีขึ้นหรือแย่ลง รุรุซังก็เป็นผู้หญิงทั่วไปที่ดูเหมือนกับเด็กผู้หญิงที่ชอบเกาะติด แต่ผมแค่อยากอยู่คนเดียวและเงียบ ๆ

 

โฮร่า การได้นอนอยู่บนเตียงโดยไม่ทำอะไรเลย แล้วลบตัวตนของคุณออกไป มีความสุขจริงไหม?

 

ความรู้สึกของตัวเองที่หลอมรวมเข้ากับโลก ไม่มีความสุขเหรอ?

 

“อะ ใช่แล้ว ฮารุจัง ทำไมไม่ลองหาข้อมูลเกี่ยวกับฮารุจังดูล่ะ?”

 

“เอ๊ะ? เรื่องของผม?”

 

?

 

เด็กคนนี้โอเคจริง ๆ เหรอ?

 

“รุรุ นั่นไม่ได้ถ่ายทอดความรู้สึก………ตื่นเต้นของเธอบนอินเตอร์เน็ดหรอกนะ ท่าทางแบบนั้นดูเหมือนจะไม่เข้าใจเลยสินะคะ แต่ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ”

 

“อ้า ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นเน๊ะ”

 

“……….เรื่องนั้นแหละเน๊ะ…….”

 

“แม้แต่คุชิมะซังที่ไม่ค่อยดูสมาร์ทโฟนก็ยังเห็นแล้ว”

 

“เรื่องนั้นฉันก็รู้แล้วล่ะค่ะ…….? อย่างน้อยก็มากกว่าฮารุซัง”

 

“มู๊ว”

 

เป็นเรื่องที่แม้แต่นักเรียนมัธยมปลายก็รู้อยู่แล้ว มีคนกำลังทำบางสิ่งบางอย่างที่ผมไม่รู้

 

โฮร่า ตอนนี้ความภาคภูมิใจของการเป็นผู้ชายไม่มีเหลือแล้ว?

 

“โฮร่าโฮร๊า อธิบายให้ผมฟังด้วยสิ ดูพร้อมกันเดี๋ยวนี้เลย！”

 

“……ม๊า ไว้มีเวลาล่างนะคะ”

 

พูดตามตรง ผมยังรู้สึกเหมือนว่าร่างกายนี้เป็นของคนอื่นอยู่ ดังนั้นผมจึงไม่ค่อยรู้สึกสนใจ「ผมบนอินเตอร์เน๊ต」

 

แต่ผมก็พอจะรู้อย่างคลุมเครือว่ามีบางอย่างดูเหมือนจะผิดปกติเมื่อพูดถึงการตอบสนองต่อไลฟ์สด……..คงต้องลองดูแล้ว

 

ถึงจะน่ารำคาญก็ตาม

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 39

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/39/

 

 

 

 

แปลโลลิคลั่ง 2-3 ตอน ต่อ 1 โลลิเฮดช็อต

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ 

ขอบคุณงับ

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

ช่วงนี้แถวบ้านคนแปล กลับมาฟ้าหม่น ลมแรง หนาวจนสั่นอีกแล้ว บรรยากาศทำจิตใจหม่นหมองตามไปด้วยจริง ๆ

ทำเอาความคิดด้านลบพุ่งทะยาน เห็นภาพตัวเองหาเรื่องไปโลกหน้าบ่อยๆเลย แถมยังเกือบโดดไปให้รถสอยมารอบหนึ่งดีตั้งสติห้ามตัวเองได้ ฮะๆๆๆ

แล้วยังเดินสะดุดพื้นเรียบไปสองรอบได้อีกต่างหาก ดีที่สะดุดเบาๆเลยแค่เกือบทำของกินหลุดมือเฉยๆ ฮา

แต่ตอนขับรถบางจังหวะดันโคตรหัวร้อนแบบไร้เหตุผลซะงั้น ดีไม่ไปเสยกับใครเข้า ฮา

Favorite