[นิยายแปล(WN)] สาวดุ้นตัวร้าย ผมที่กลับชาติมากเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ♂ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับการＴＳหรอก 83 ความคับใจทางสาวดุ้น

ตอนที่ 83 ความคับข้องใจทางปัญญา

สถาบันซิลเนียสมีตัวละครงานต้นฉบับอยู่สี่คน 

พวกเขาทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งของสภานักเรียน、และเป็นฉันกับโทอาจังที่จากนี้ต้องเริ่มการเจรจากับสภานักเรียน

ดูเหมือนว่าโรงเรียนมิคาเงะต้องการสรุปข้อตกลงโดยเร็วที่สุด、และคำขอของรุ่นพี่มิโรคุก็ได้รับการยอมรับอย่างง่ายดาย ด้วยเหตุนี้พวกเราจึงมาถึงสถาบันซิลเนียสตอนเที่ยงของวันนั้น

ซ้า、โอกาสหนึ่งในสองน๊า

『มันคืออะไร？』

นี่คือความน่าจะเป็นสาวสวยของตัวละครงานต้นฉบับไงล่ะ

สองในสี่、เป็นสาวสวย

และอีกสองคนก็เป็นคนดี

ไม่ว่าจะในกรณีไหน、แม้ว่าฉันจะเคารพและบูชาตัวละครในงานต้นฉบับ、แต่ฉันคิดตามตรงว่าถ้าเป็นไปได้ก็ขอเป็นสาวสวยจะดีกว่า

คัมมอน！ สาวสวยคัมมอน！

『ฟุมุ、หากจะต้องเจอกับใครสักคน ก็ขอเป็นสาวสวยดีกว่าสิเน๊ะ ด้วยเหตุผลบางอย่าง สเปคของเธอเองก็ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นเมื่อได้พบกับสาวสวย』

ด้วยเหตุผลบางอย่าง……ก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วจริงไหม

มาพูดอะไรกันล๊า

「ที่นี่แหละซุ อาคารเรียนหลักของสถาบันซิลเนียส」

พวกเราเงยหน้าขึ้นมองอาคารขนาดใหญ่โคตร ๆ、ที่มิยูเมะจังนำทางมาพร้อมกับอ้าปากค้าง

ใหญ่……หากอาคารของโรงเรียนคิโซดูเป็นองค์กรชั่วร้าย、ทางนี่ก็เป็นดัง ศาสตร์แห่งความยุติธรรม、รู้สึกเหมือนกับว่าอาคารสามารถเปิดออกและมีหุ่นยนต์ออกมาได้ทุกเมื่อ

มีอาคารขนาดใหญ่หลายแห่งก่อนที่จะมาถึงที่นี่、เพียงเรื่องนี้อย่างเดียวก็ทำให้สามารถเข้าใจขนาดของสถาบันซิลเนียสได้

เมื่อเทียบกับโรงเรียนอื่น ๆ ที่นี่เน้นไปที่การพัฒนาไดฟ์เกียร์และการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีเวทมนตร์、วิเคราะห์โบราณวัตถุศักดิ์สิทธิ์、และมีการวิจัยที่เกี่ยวข้องกับดันเจี้ยนที่หลากหลาย、ดังนั้นจึงมีบริษัทสนับสนุนประเภทเดียวกันจำนวนมาก

มีไฟจราจรแบบโฮโลแกรมที่ฉันไม่เคยเห็นในโรงเรียนอื่น และต้นไม้ริมถนนที่ได้รับการจัดการอย่างทั่วถึงและมีกิ่งก้านตามปกติ、ทุกสิ่งทุกอย่างทำด้วยฝีมือมนุษย์

เป็นสถานที่ที่สามารถเรียกได้ว่าเป็นเมืองแห่งอนาคตอันใกล้

「ใหญ่มากเลยเน๊……」

「อืม ยังไงดี、ไม่รู้สึกเหมือนโรงเรียนเลย」

「ซ้าซ้า、เข้าไปกันเถอะ ห้องสภานักเรียนอยู่ทางนี้」

มิยูเมะจังส่งเสียงกวักมือเรียกพวกเรา

สิ่งที่พวกฉันสามารถทำได้คือเดินตามหลังเธอไปอย่างเชื่อฟัง

หากฉันทำผิดพลาดและหลงทางไป ฉันไม่คิดว่าจะกลับมาได้

「จะว่าไปแล้ว、มิยูเมะจังดูคุ้นเคยกับสภานักเรียนจังเลยนะ？เดาว่าที่คุ้นเคยเพราะไปที่นั่นบ่อยมากใช่ไหม」

จากคำพูดของฉัน、มิยูเมะจังตอบด้วยความตกตะลึงว่า「ถูกต้องเลยเน๊ะซุ」

「ฉันติดหนี้บุญคุณลุกะซังเยอะมากเลยซุ ฉัน、มาที่เมืองนี้หลังจากที่กลายเป็นนักเรียนม.ปลายแล้ว คน ๆ นั้นห่วงใยฉัน แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าอะไรทั้งซ้ายทั้งขวาก็ตามซุ」

「จากข้างนอก เห้、คงจะยากลำบากมากสินะกับการอยู่บนเกาะหลัก คิดว่ายังฟื้นฟูไม่เสร็จสิ้นใช่ไหม」

「ฮะๆๆๆ การสร้างเมืองใหญ่ขึ้นใหม่เสร็จสมบูรณ์แล้วล่ะ、การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานก็เริ่มดีขึ้นแล้วล่ะซุ」

ญี่ปุ่นกลายเป็นเขตชายแดนของโลกลูทรา、กล่าวอีกนัยหนึ่ง โลกกำลังจะถึงจุดสิ้นสุด

ก่อนจะสามารถรวบรวมดันเจี้ยนมาไว้ในเมืองแห่งโรงเรียน、ย้อนกลับไปตอนที่ดันเจี้ยนปรากฏขึ้นทั่วประเทศญี่ปุ่น สัตว์ประหลาดและสิ่งอื่น ๆ ล้นทะลักออกมาจากดันเจี้ยน และนั่นเป็นปัญหาใหญ่

ฉันรู้แต่เรื่องความทรงจำในอดีตของประธานกรรมการ、อย่างน้อยก็พูดได้ว่าใกล้จะพินาศ 

ดูเหมือนว่าหัวหน้าตระกูลนาตากิจะเป็นผู้พิชิตดันเจี้ยนที่คาดว่าจะมีระดับＡแร๊งค์หรือสูงกว่าเมื่อเทียบกับสถานที่อื่น ๆ 

ฉากนี้ไม่ได้อธิบายอย่างละเอียด、แต่ดูเหมือนว่าหนึ่งในจ้าวแห่งดันเจี้ยนจะกลายเป็นทาส

ความสงบสุขกลับคืนสู่ญี่ปุ่น、ต้องขอบคุณตระกูลกาโต้ และตระกูลมิกาชิมะผู้สร้างไดฟ์เกียร์

จุดประสงค์ที่แท้จริงของนักสำรวจคือการพิชิตดันเจี้ยน、เป้าหมายคือการสร้างญี่ปุ่นขึ้นใหม่โดยใช้สิ่งของและเทคโนโลยีที่ได้รับจากดันเจี้ยนนั้น

「ชีวิตของฉันที่นี่ดีมากจน、ฉันจำอะไรเกี่ยวกับเกาะหลักไม่ได้เลยอีกต่อไปเลยเน๊ ดูเหมือนนานมาแล้วเลยซุ」

มิยูเมะจังหัวเราะขณะที่เธอพูดแบบนั้น

ดูสิ、สาวสวยกำลังยิ้ม！ น่ารักเน๊

『น่ารักเน๊＾＾』

「ทั้งสองคนก็คบกันมาตั้งแต่เด็กแล้วเหรอ？」

「ฉัน、ตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่ ６……มิโรคุจังกับมิซุฮิจังตั้งใจที่จะเข้าเรียนที่โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมในตอนมัธยมต้น、ฉันเลยตามมาด้วย อีกอย่าง、ฉันไม่มีเพื่อนคนอื่นเลย」

โทอาจังตอบด้วยสีหน้าหดหู่เล็กน้อย

เธอรู้สึกเศร้าเวลาที่พูดถึงเรื่องตัวเองแบบนั้นเหรอ ที่มีเพื่อนเพิ่มตอนนี้、ดีใจด้วยเน๊

แล้ว、นาตากิ เคย์ล่ะเริ่มที่ตรงไหน？

เน๊ ฉันมาตั้งแต่เมื่อไหร่？

……อืมー、สงสัยจะปรับให้เข้ากับฉากลูกชายคนโตของตระกูลนาตากิแล้วล่ะ

「ผมมาอยู่ตั้งแต่ตอนม.ต้นแล้วล่ะ ก่อนหน้านั้นผมได้รับการฝึกฝนเพื่อเป็นนักสำรวจที่บ้านของตัวเอง ผมได้รับการฝึกฝนบ่อย ๆ โดยโอโต้ซามะ แต่ว่า……อืม、ตอนนี้สนุกกว่าแน่นอนเน๊ะ  เพราะไม่มีการฝึกที่รุนแรงล่ะ」

「ฝึกฝน……กะแล้ว สมกับเป็นตระกูลนาตากิเลยเน๊ะ……！」

โทอาจังมองมาที่ฉันด้วยความเคารพ、ต่อคำพูดล้อเล่นของฉัน

ช่วยหยุดทีค๊า…… ฉัน、ไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ ค๊า……

「――อะ、ถึงแล้วล่ะ ที่นี่แหละสภานักเรียนซุ」

แต่สภานักเรียนดูเหมือนประตูอัตโนมัติเลย……！

คุณมีงบประมาณมากขนาดนั้นเลยเหรอ？ประตูของพวกเรายังเป็นประตูไม้ที่แทบจะหลุดออกมาทุกครั้งถ้าคุณเปิดแรง ๆ？

โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมไม่มีตู้จำหน่ายสินค้าอัตโนมัติแม้แต่เครื่องเดียว ซึ่งมันเละเทะมาก、ฉันรู้สึกเหมือนเป็นเด็กบ้านนอกที่เข้ามาในเมืองเลยล๊า

ขณะที่ฉันรู้สึกประทับใจ、มิยูเมะจังก็ยกไดฟ์เกียร์ไว้เหนือเครื่องที่อยู่ติดกับประตู

ทันใดนั้น、ประตูก็เปิดออกอย่างเงียบ ๆ

「ขออนุญาตนะคะซุ！ ลุกะซัง、อยู่ไหมค๊าー！」

ทันทีที่เข้าไป、มิยูเมะจังก็ตะโกนด้วยเสียงอันดัง

หากห้องสภานักเรียนของโรงเรียนมิคาเงะเป็นห้องที่กว้างมาก、ของทางนี้ก็เหมือนกับห้องที่การย้ายของจากห้องล้มเหลวโดยมีสิ่งหลายอย่างมากเกินไป

เครื่องจักรลึกลับกลุ่มหนึ่งกระจัดกระจายไปทั่ว、ตามบนกองเอกสาร

พื้นสีขาวซึ่งน่าจะสวยสะอาดนั้น、แทบจะมองไม่เห็นเนื่องจากมีท่อและสายไฟจำนวนนับไม่ถ้วนคลานอยู่บนพื้น

ห้อง……สภานักเรียน？

「ต้องพบปะที่นี่เน๊ะ」

ฉันไม่สามารถพยักหน้าด้วยความมั่นใจ、ให้กับคำพูดของโทอาจัง

บางทีใช่แล้วล่ะ

จะว่าไปแล้ว、มิยูเมะจังก็เคยบอกด้วยว่าไม่มีที่ว่างให้นอนในห้องทดลองของเธอเหมือนกันน๊า

บางทีอาจจะค่ามาตรฐานของสถาบันซิลเนียสล่ะมั้ง

「อาเร๊ะ、เหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่เน๊ะ ประธานสภานักเรียนー？ ลีออนซ๊างー？นิโกะซ๊างー？ ไม่มีใครอยู่เลยเหรอซุー！」

มิยูเมะจังก้าวช้า ๆ、ลึกเข้าไปในห้องมากขึ้น

ฉันกลายเป็นสาวสวยลึกลับเพื่อคอยป้องกันไม่ให้โทอาจังล้มลงในทันที、เพิ่มการมองเห็นการเคลื่อนไหว

ไม่ปล่อยให้ล้มหรอกเน๊！

『อุโอออออออออ้！ฉันจะไม่ปล่อยให้สะดุด！』

วันนี้เองพวกฉันก็ยังสนับสนุนสาวสวยล๊า

จากนั้นพวกเราก็เดินเข้าไปอย่างช้า ๆ

ทันใดนั้น、กองกระดาษและฐานรากก็สั่นอย่างรุนแรงและพังทลายลง

จากนั้น ก็มีสาวสวยคนหนึ่งกระโดดออกมาจากภายใน 

「ปะ、ปฏิกิริยาโซลเซียลา！？！？！？！？ เน๊、อยู่หน๊าย！？ โซลเซียลาอยู่ที่ไหนก๊านนนนนน！？」

หญิงสาวสวยผมสีบลอนด์ยุ่งเหยิงที่มัดรวบข้าง、เดินเข้ามาหาพวกเราพร้อมกับล้มเอกสารและเครื่องจักรที่ขวางทาง

『อะ、แย่แล้ว ยังไงดีเหมือนมีบางอย่างจับสัญญาณฉันได้』

โอ๊ย！

「อะ、ลุกะซังก็อยู่ไม่ใช่เหรอซูー！」

「หนวกหู เสียงดัง ยิ่งไปกว่านั้น、มีปฏิกิริยาจากโซลเซียลา！！！！」

สาวสวยคนหนึ่งเดินมาข้างหน้าพวกเราพร้อมจอเทอร์มินัลในมือ、จ้องมาที่พวกเราแล้วพูดว่า

「โซลเซียลาสินะ？ ขอเจาะเลือดOKไหม？ อะ、ช่วยฝากไดฟ์เกียร์ไว้กับทางนี้ด้วยได้ไหม？ หลังจากนั้น、มาตรวจสอบคำตอบของคุณเพื่อดูว่าการตีความสูตรเวทมนตร์ของฉันถูกต้องหรือไม่――」

「ลุกะซ๊างー！ ถอยมา！ กรุณาถอยออกมาด้วยซุ！ คนพวกนี้、ไม่ใช่โซลเซียลาค๊าซุ！」

มิยูเมะจังดึงเสื้อคลุมสีขาวของสาวสวยแล้วพยายามดึงตัวกลับไป

สาวสวยเข้ามาใกล้ฉันมาก、และฉันก็หมดสติและตื่นขึ้นมาถึงสามครั้ง ฉันรีบส่ายหัวเพื่อให้ใจเย็น

「ใช่เลยครับ พวกเราไม่ใช่」

「อะ、อืม」

โทอาจังกลัวและซ่อนตัวอยู่ข้างหลังฉัน

……แบบนี้แย่เลยน๊า

『เอ๊ะ？』

หากฉันกลายเป็นซุปเปอร์สาวสวยลึกลับที่นี่、เห็นได้ชัดว่าจะโดนตรวจจับปฏิกิริยาที่โดนตั้งชื่อเชย ๆ ว่าปฏิกิริยาโซลเซียลาได้ ยังไงก็ตามหากฉันไม่กลายเป็นซุปเปอร์สาวสวยลึกลับ、ฉันก็จะสัมผัสโทอาจังในฐานะผู้ชายนะสิ

หรือก็คือ、สาวสวยกำลังคว้าชายเสื้อฉันในร่างผู้ชาย！！！！

『พิพากษา！』

รอก่อน！

『ประหาร』

ไม่มีกระบวนการเลยเหรอย๊า！？

ฉัน、จบสิ้นแล้วเร้อ！

「――เอ๊ะ、พวกคุณไม่ใช่โซลเซียลาหรอกเหรอ」

สาวสวยพูดราวกับว่าจู่ ๆ เธอก็สูญเสียแรงจูงใจไป、ขณะที่อีกฝั่ง ศาลสาวสวยของฉันกำลังควบคุมไม่ได้แล้ว

หากมองใกล้ ๆ จะเห็นรอยคล้ำใต้ตาของเธอ、หน้าตาเหมือนจะรู้สึกหน้ามืดตลอด และจุดศูนย์ถ่วงไม่มั่นคง

「ต้องขอโทษด้วย ฉันคิดว่าความปรารถนาทั้งหมดกำลังเป็นจริงขึ้นมาทันที และโซลเซียลาก็เข้ามาเสนอตัวเองให้กับการทดลองนี้」

「กำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันครับ」

ฉันคิดว่าเธอกำลังพูดเรื่องอะไรที่อันตรายจริง ๆ

『ฟุมุ……แต่การที่โซลเซียลาให้สาวสวยเหล่านี้ทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ในนามของการทดลองก็ดูดีเหมือนกันไม่ใช่รึ？』

ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง、ฉลาดมากเน๊！

นั่นเป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน

แต่ถ้าเป็นไปได้ฉันก็อยากจะเป็นฝั่งจู่โจมน๊า

『แต่ตามภูมิปัญญาการท่องอินเทอร์เน็ตของฉัน、เด็กผู้หญิงอย่างโซลเซียลาก็มักปรากฎให้เห็นได้ในโดจินชิประเภทแบบนั้น』

อย่าท่องอินเทอร์เน็ตแต่ด้านแบบนั้นสิย๊า！

ต่อไปจะกรองเพื่อให้หล่อนเห็นเฉพาะเว็ปไซต์เด็กดีเท่านั้น！

「เอ๋ー、อีกรอบนะ คน ๆ นี้คือ ลุกะซัง เป็นรองประธานสภานักเรียนซุ ลุกะซัง、คนพวกนี้คือผู้มีพระคุณของฉัน เคย์กับโทอาจังจากโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมซุ」

ฉันกับโทอาจังก้มหัวทักทาย　

ฟุมุ……นี่คืออุสึมิ ลุกะจังหนึ่งในตัวละครงานต้นฉบับสินะ

เธอเป็นคนสวยมากกว่าน่ารักน๊า

โปรดให้ฉันได้เรียนรู้จากคุณในฐานะเด็กฝึกงานสาวสวยด้วยเถอะ

「อ้าー、หวัสดี ฉัน、อุสึมิ ลุกะ ……อะ、ใช่ นี่เป็นสัญญาณว่าฉันเห็นด้วยกับข้อตกลง」

「「เอ๋」」

ลุกะจังกางหน้าจอขึ้นมา、และเลื่อนหนึ่งในนั้นมาให้พวกเรา 

ทันใดนั้น、ไฟล์บางอย่างก็ถูกถ่ายโอนมายังไดฟ์เกียร์ของฉัน

………………ข้อตกลง、โยชิ！

「เช่นนั้นลาก่อน จากนี้ฉันจะงีบหลับครั้งแรก 96 ชั่วโมง」

「「เอ๋！？」」

เธอเคลื่อนตัวช้า ๆ、พยายามจะหายลับไปด้านหลักในส่วนที่ลึกอีกครั้ง และสะดุดเป็นครั้งคราว、ฉันรีบเรียกอย่างตื่นตระหนก

「อะ、อาโน！」

「มีอะไรอีก、ยังมีอะไรอีกงั้นเหรอ？ ……ขอโทษด้วย、ตอนนี้ฉันไม่มีเวลาคุย ไอ้สารเลวนั่นไปสำรวจภาคสนามกับสมาชิกคนอื่น ๆ、ฉันเลยเลยพักผ่อนไม่เพียงพอ……ทำไมฉันกับนิโกะต้องทำทุกอย่างตั้งแต่สร้างทฤษฎีไปจนถึงลงมือปฏิบัติด้วยตัวเองกันเน๊ ไม่สิ ฉันเป็นคนที่ปฏิเสธเพราะขาดแรงงานเอง แต่ฉันเองก็คิดว่าจะไปหากโดนขอเป็นครั้งที่สี่ ดังนั้นฉันจึงไม่เข้าใจใจผู้คนจริงๆ ฉันยังอยากทำสิ่งต่าง ๆ เช่น การโจมตีแบบบรรจบ และการพัฒนาดีมอนเกียร์ แล้วทำไมฉันถึงต้องมาทำงานพวกนี้――」

น่าแปลกที่รอบนี้เป็นโทอาจังที่กล้าเข้าไปขัดจังหวะลุกะจังที่กำลังพึมพำกับตัวเอง

「มิยูเมะจัง、เกือบถูกฆ่าที่ส่วนลึกของดันเจี้ยนค่ะ เธอถูกไล่ออกจากปาร์ตี้、และทิ้งไว้ข้างหลัง」

「……เรื่องนั้นจริงรึ？」

ลุกะจังหยุดเคลื่อนไหวกะทันหัน

และจากนั้น、เมื่อเธอไปยื่นอยู่ต่อหน้ามิยูเมะจังก็ก้มลงเล็กน้อยแล้วมองตา

「มิยูเมะ、คำพูดของเธอคนนั้นถูกต้องแล้วใช่ไหมเน๊ะ」

「……ค่ะ」

「อย่างงั้นสินะ」

หลังจากพูดแบบนั้น、ลุกะจังก็ลูบหัวเธอเบา ๆ และยิ้มให้แตกต่างไปจากก่อนหน้านี่

「เธอเป็นเก่งมากเน๊ะ ว่าไปแล้วก็คงมีปัญหามากเลยสินะ คนพวกนี้ช่วยเอาไว้ใช่ไหม？」

「ค่ะ ฉัน、ได้รับการดูแลโดยมิซุฮิซังกับมิโรคุซังด้วยค่ะ」

「มิซุฮิ……อ้า、นักเรียนที่พึ่งได้เป็นＳแร๊งค์ล่าสุดสินะ พอลองคิดดูแล้วโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมเน๊ะ」

ดูเหมือนว่าลุกะจังจะสนใจเรื่องＳแร๊งค์นิดหน่อย、แต่เธอพูดกับมิยูเมะจังเหมือนจัดลำดับความสำคัญเอาไว้แล้ว

「อยากขอบคุณเหรอ？」

「ใช่ค่ะซุ！」

「ไม่คิดที่จะแก้แค้นเน๊ะ？」

「แน่นอนซุ ฉันทำตามคำสอนของลุกะซังซุ！」

ลุกะจังพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

「ถูกต้อง พวกเราเป็นสัตว์แห่งเหตุผล กระทำโดยมีเหตุผลเท่านั้น、วัดสิ่งต่าง ๆ ด้วยสติปัญญา จำได้ดีมากเลยเน๊ะ」

「ค่ะซุ！」

ลุกะจังลูบหัวมิยูเมะจังด้วยความรัก

มิยูเมะจังที่ถูกลูบเองก็、ถูตัวไปมาเหมือนลูกหมา และจากด้านข้างสามารถบอกได้เลยว่าเธออารมณ์ดี

ลุกะโอเน่ซามะ……

『คำแถลงจากฝ่ายกล่าวหาหายไปที่ไหนแล้ว？』

จริงด้วยล๊า

อันตรายอันตรายเน๊

โซลเซียลาต้องไม่โดนลูบหัว！

เหงาจังเลยค๊า！

「หากพวกคุณเป็นคนช่วยมิยูเมะไว้、ฉันก็ต้องแสดงความขอบคุณบ้างเช่นกัน」

「ถ้าอย่างงั้น、ผมอยากจะรู้ว่าคุณพอจะรู้อะไรเกี่ยวกับเนมเลสบ้างไหมครับ」

ลุกะจังเอียงหัวให้กับคำพูดของฉัน

「เนมเลส？ นั่นมันอะไรน่ะ ไม่เห็นรู้จักเลย」

「เมื่อวาน、ฉันถูกโจมตีโดยเนมเลสซุ ไม่สิ、ตั้งแต่ก่อนหน้านั้นแล้ว  เนมเลสได้ใส่ความรู้บางอย่างเข้ามาในตัวฉันด้วยซ้ำล่ะซุ！」

ขณะที่มองมายังพวกเราสลับกับมิยูเมะจัง、ลุกะจังก็ถอนหายใจ

เธอน่าจะเดาได้ว่าเรื่องน่าจะยาวเลยสินะ

สาวสวยก็ต้องพักผ่อนบ้าง

「……อาโน、ไม่จำเป็นต้องใส่ใจให้มากก็ได้ครับ ให้ความสำคัญกับการนอนก่อนก็ดีครับ นี่เป็นคำถามจากความอยากรู้เท่านั้น」

「อย่างสินะ ขอรับคำพูดนั้นไว้แล้วกัน」

ในตอนที่ลุกะจังกำลังจะพักผ่อน

มิยูเมะจังก็、พูดขึ้นมาว่า「อะ、ใช่ใช่」แล้วยื่นโน้ตที่เขียนด้วยมือให้

「นี่คือ？」

「นั่นคือสูตรเวทมนตร์ที่ถูกใช้ในระหว่างการต่อสู้ของเนมเลสกับโซลเซียลาซุ และเนื่องจากไม่มีอุปกรณ์วัดที่เหมาะสม、จึงไม่สามารถทราบประสิทธิภาพหรือความเข้มข้นของเวทมนตร์ได้ ฉันต้องรีบมอบให้ก่อนที่จะลืมซุ」

เอ๊ะ、ต้องให้ตอนนี้ด้วยเหรอ？

ก็แบบคน ๆ นี้――

「……มิยูเมะ、ได้เห็นโซลเซียลาด้วยใช่ไหม」

「ค่ะ น่าทึ่งมากเลยซุー！ อะ、ลองคิดดูสินั่นเป็นสูตรเวทมนตร์ที่ยังไม่มีใครรู้จัก、บางทีอาจเป็นเวทมนตร์ผูกมัดที่ใช้สสารเสมือนจริงที่เกิดจากพลังเวทมนตร์เน๊ะซุ นอกจากนี้、ยังน่าแปลกใจมากที่เนมเลสมีเวทมนตร์แบบเดียวกันกับโซลเซียลาด้วย――っอะ、ขอโทษค่ะ การงีบหลับต้องมาก่อนเน๊ะซุ สำนึกผิดแล้วซุ」

ไม่ได้ตั้งใจ？

มิยูเมะจัง、ไม่ได้ตั้งใจสินะ？

ลุกะจัง、บริหารคอและดูเหมือนว่าจะเปิดสวิตช์จนสุดแล้วด้วย

「ฉันจะไม่งีบแล้ว พูดไปแล้ว、รู้สึกเหมือนกำลังหลับอยู่จนถึงตอนนี้」

「เอ๊ะ、แต่ว่า」

「มิยูเมะ、ช่วยบอกเรื่องต่อไปที」

ลุกะจังคว้าไหล่ของมิยูเมะจัง

ตอนนี้ฉันกับโทอาจังทำอะไรไม่ได้แล้ว、เมื่อมองไปก็ได้รับการส่ายหัวอย่างเงียบ ๆ จากมิยูเมะจัง

「ฉัน、ในขณะที่ยังเป็นสัตว์ร้ายที่มีเหตุผล……！ เร็วเข้า……！」

ดวงตา、เฉียบคมอย่างสมบูรณ์แบบ

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ