[นิยายแปล(WN)] สาวดุ้นตัวร้าย ผมที่กลับชาติมากเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ♂ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับการＴＳหรอก 73 การตีความสาวดุ้นที่แตกต่าง และ การฟื้นคืนชีพยูริ

ตอนที่ 73 การตีความที่แตกต่างและการฟื้นคืนชีพ

สูตรการช่วยชีวิตสาวสวยที่น่าตื่นเต้นของโซลเซียลา！

นี่คือสิ่งที่คุณต้องเตรียม

■พลังเวทมนตร์จำนวนมหาศาล

■ความสามารถในการคำนวณที่ผิดปกติ

■ความสามารถในการแทรกแซงสมบูรณ์แบบ

■ความรักและความเคารพต่อสาวสวย

เพียงสี่ขั้นตอน คุณก็สามารถช่วยชีวิตสาวสวยจากชะตากรรมแห่งความตายได้！

「――มาเริ่มกันเลยดีไหม」

ฉันนั่งลงข้าง ๆ ฮิคาริจังที่นอนอยู่、แล้วประสานมือในท่าสวดมนต์

ไม่มีความหมาย

นั่นเพราะว่างานส่วนใหญ่ทำด้วยเวทมนตร์

『ลองนึกภาพลูกโป่งที่มีรูอยู่บนนั้น สิ่งที่ต้องทำตอนนี้คือฉีดอากาศเข้าไปในลูกโป่งนั้นอย่างต่อเนื่องตลอดเวลา ฉีดอากาศเข้าไปให้มากกว่าอากาศที่ออกจากรู ด้วยการทำเช่นนั้น、เธอก็จะสามารถหลอกวิญญาณให้กลับสู่สภาพที่สมบูรณ์ได้』

ขอบคุณสำหรับการเปรียบเทียบเน๊ะ

『ไม่มีปัญหา และนั่นคือทั้งหมดที่พวกเราสามารถทำได้ หลังจากนั้น、วิญญาณของเธอจะค่อยๆ ถูกสร้างขึ้นมาใหม่จนเธอสามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องพึ่งพาพลังเวทย์มนตร์ของพวกเรา』

เข้าใจแล้ว……เช่นนั้น、จากนี้มามอบพลังเวทมนตร์ให้เด็กคนนี้ให้มากที่สุดกันเถอะ

ความลังเลนั้นไม่มี๊ไม่มี！

「――ッ」

「สุดยอด……พลังเวทมนตร์นี่มันอะไรกัน……！」

ความรักที่มีต่อสาวสวยของฉันไงล๊า、ความปรารถนาอันแรงกล้าที่อยากจะเห็นฮิคาริจังกับเพียวริจังอยู่ด้วยกัน、กลายเป็นพลังเวทมนตร์และหลั่งไหลออกมา

อุโออออออออออออออ๊！

『มุ、ยังไม่พอเน๊ มาเข้าเกียร์กันสักหน่อยเถอะ』

ความรู้สึกเหมือนมีบางอย่างประสานกันในสมองของฉัน

ฉันเข้าใจทันทีว่ามันคืออะไร、และพูดคำนั้นออกไปทันที

「――แสงดาวฟื้นคืน ณ ที่แห่งนี้」

『ฉะฉิน！เฟส２ อร๊ายยยยย！』　

อัตราความเข้ากันได้กับไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงเพิ่มขึ้นอย่างมาก、และประสิทธิภาพของการแปลงพลังเวทมนตร์ทางอารมณ์ก็เพิ่มขึ้น

ฉันไม่คิดว่ารูปลักษณ์ตอนที่ฉันต่อสู้กับโรคุฮาระซังจะถูกเปิดเผยเร็วขนาดนี้……

『พูดตามตรง、นี่มันยากตั้งแต่เริ่มต้นเลยเน๊ คืนชีวิตให้สาวสวย、ไม่ง่ายเลยที่จะทำ』

นั่นคือสิ่งที่ฉันก็เข้าใจเช่นกัน

มันอาจจะแปลกสำหรับคนอย่างฉันที่กลับชาติมาเกิดที่จะพูดแบบนี้、แต่คุณมีชีวิตได้เพียงครั้งเดียว

จริง ๆ แล้ว、จะต้องจ่ายค่าชดเชยเท่าไรในการพลิกกลับชะตากรรมนั้นกัน

ในกรณีของฉัน、คือความรักที่พุ่งขึ้นมาจากส่วนลึกภายในใจ

ฉันรู้ว่าพลังเวทมนตร์ของโซลเซียลานั่นบ้าคลั่ง

ปริมาณพลังเวทมนตร์เทียบได้กับดาบสวรรค์อย่างจริงจัง、แม้แต่ในงานต้นฉบับคนที่สามารถเทียบเคียงเขาได้ก็สามารถนับได้ด้วยมือเดียว

ยังไงก็ตาม、ก็ยังไม่เพียงพอ

「……っ」

ฉากหน้ายังดูคูล

ทว่า、ฉันรู้สึกว่าพลังเวทมนตร์ของฉันกำลังค่อย ๆ หายไป、ฉันเริ่มรู้สึกไม่มั่นใจว่าจะสามารถไปถึงได้ 

เรื่องแบบนี้、มันไม่สมเหตุสมผลเลย？

『อาจจะดีกว่าถ้าลองวิเคราะห์รีอินคาร์เนชั่นซิสเต็มส์เน๊』

สายไปแล้วย๊า！

คุโซ、ถ้ารู้ว่าจะเป็นอย่างงี้ ฉันควรจะเอาอาหารกลางวันทำมือของโทอาจังหรือรุ่นพี่มิโรคุมาด้วย！

ถ้าฉันมีสิ่งนั้นล่ะก็ต้องเพียงพอแน่นอน

『โดยปกติถึงอย่างนั้นก็ยังไม่เพียงพอ』

จริง ๆ แล้วฉันคิดว่าอยู่ในสภาพที่แย่มากแล้วไม่ใช่เหรอ

นี่มัน、คงจะงี่เง่าเกินไปหากบอกว่ามันเป็นไปไม่ได้

สาวสวยลึกลับจะไม่ทำอะไรแบบนั้น！

มีอะไรขาดไปหรือเปล่า！

「……ฮิคาริ」

　เพียวริจัง……กำลังตั้งตารออยู่จริง ๆ……

ฉันไม่สามารถทรยศเธอได้ ฉันควรทำยังไงดี

โฮร่า、เธอกำลังจับมือฮิคาริจังด้วยใบหน้าที่ดูเหมือนกำลังจะร้องไห้

รอก่อน……

นี่น่ะ、เป็นฉากที่ดีเลยไม่ใช่เหรอ？

『อุโอ๊、พลังเวทมนตร์ขนาดนี้นี่มันอะไรกัน！？』

สาวสวย、หลั่งน้ำตาต่อหน้าสาวสวย

เป็นน้ำตาแห่งมิตรภาพอันงดงาม

ไม่ว่าจะเดินทางรอบโลกกี่ครั้ง、ก็ไม่มีอะไรที่ดีไปกว่าหยดที่สวยงามนี้ได้

แม้แต่หยาดฝนหยดแรกซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของทะเลแม่เมื่อนานมาแล้วก็ไม่มีความแวววาวมากขนาดนี้

ฉันถูกความประทับใจในความสดใสนั้นกระแทกเข้าที่หน้าอก

น้ำตาของสาวสวยมอบพลังให้แก่ฉัน！

『ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่เธอพูดเลย、แต่ในเมื่อมีตัวเอย่างให้เช่นนี้แล้ว ดังนั้นฉันไม่สามารถเรียกมันว่าเรื่องไร้สาระได้เน๊』

อุโออออออออออ๊！ ยังไงดี、สามารถสู้ต่อไปได้แล้วววววว！

ฮิกะ×ครัม？

ครัม×ฮิกะ？

『ตัดสินโดยการกระทำของศาสตราจารย์、ดูเหมือนเธอจะเลียนแบบเด็กผู้หญิงชื่อฮิคาริเน๊ เป็นความปรารถนา、หรืออาจจะเป็นปมด้อยของเธอเพราะตัวเองแตกต่างกันมาก ดูเหมือนว่าเธอเป็นคนขี้ขลาดจริง ๆ』

พลังการคำนวณของไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวได้แสดงให้เห็นอย่างสมบูรณ์แล้วว่า、เพียวริจังที่ได้เห็นจากภาพลวงตาที่ศาสตราจารย์เห็นก่อนหน้านี้―― คือมนุษย์ที่ชื่อว่าคิราระ ครัม 

สิ่งที่ศาสตราจารย์เห็นนั้นเป็นภาพลวงตา、แต่เป็นภาพลวงตาที่มีความละเอียดสูงซึ่งเกิดขึ้นในสมองของเด็กผู้หญิงชื่อฮิคาริ

ดังนั้นจึงค่อนข้างเป็นไปได้ที่จะคาดเดาความสัมพันธ์

พูดง่าย ๆ เลยคือ、ฮิกะ×ครัม？

『โดยปกติแล้วดูเหมือนว่าเธอจะถูกฮิคาริคุมเน๊ ฟุมุ……ฉันคิดว่าครัม×ฮิกะดูน่าสนใจกว่าล่ะ』

ห๊ะ？

『อะ？』

……ไม่ไม่、อย่ามาพูดเรื่องตลกนะย๊า

ก็แบบ、มีสารอาหารบางอย่างที่จะได้รับจากการที่เพียวริจังไม่สามารถซื่อสัตย์ต่อแรงปรารถนาความสดใสของฮิคาริจังได้ยังไงล่ะ？

เธอไม่เห็นความกลมกลืนระหว่างรอยยิ้มจากใจที่มีความเขินอายตอนที่มือถูกจูงโดยฮิคาริจังงั้นเรอะ？

『โอ๊ยโอ๊ย、ก็เพราะแบบนั้นไงล่ะ ดูเหมือนเธอจะมองความสัมพันธ์ในอดีต、แต่ฉันกำลังมองไปไกลกว่านั้น เห็นเพียวริจังตามปกติใช่ไหม ปกปิดตัวตนที่แท้จริงของคาแรคเตอร์ที่มีเกียรติร่าเริง จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฮิคาริและเธอในปัจจุบันมาพบกันอีกครั้ง ฉันมั่นใจว่าเธอจะแสวงหาและกลืนกินฮิคาริมากจนเกินกว่าที่จะจินตนาการสำหรับเธอที่เคยขี้อายเน๊！เธอจะตะโกนว่า ฉันอยากจะทำให้เปล่งประกายด้วยตัวเอง และฉันไม่อยากสูญเสียเธอไปอีกแล้ว！　นั่นคือยูริพึ่งพิงที่เธอเคยพูดถึงไงล่ะ！』

เรื่องนี้ไม่มีทางเห็นด้วยย๊า……！

หล่อน、รู้ตัวไหมว่ากำลังพูดอะไรอยู่ก๊านนนน！

นั่นเป็นวิธีที่หล่อนบิดเบือนการตีความสาวสวยให้เหมาะกับความสะดวกของหล่อนเองเท่านั้น、และไม่พยายามที่จะเพลิดเพลินกับความงามที่แท้จริงของพวกเธอ หากยุคสมัยนี้คือยุคสมัยนั้น、หล่อนได้ถูกแห่หัวไปแล้ว！

หากเป็นฉันในอดีต、ก็คงเหมือนหล่อนที่กำลังมีความฝันอันแสนสุขน๊า！

『อ้า！？』

อะไรย๊ะ！？

จะเอาเรอะ！？

『ก็เอาสิเน๊！ เอาล่ะ、ไว้พวกเรามาดีเบตกันให้เต็มที่หลังจากนี้กันเลย！ ฉันไม่อยากโม้หรอกนะ、แต่ฉันไม่เคยแพ้การดีเบตกับใครมาก่อนนอกจากชิเอล！』

ทำยังกับฉันจะแพ้เลยเน๊

อย่าคิดว่าจะชนะได้ด้วยการคำนวณเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้นะ、เจ้าเด็กสองขวบ！

ฉันจะสู้ด้วยหัวใจที่ลุกเป็นไฟแดงสีแดงสดในอกォ！

『ฉันจะรอเลยเน๊ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะสามารถสอนเธอเกี่ยวกับสาวสวยแบบนี้』

ฉันจะแสดงให้เธอเห็นเองว่าใครเป็นคนคุมเกม

――เรื่องนั้นก็ส่วนเรื่องนั้น、มาช่วยฮิคาริจังด้วยกันเถอะเน๊♥

『อืม♥』

การสนทนาระหว่างฉันกับไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงในภูมิทัศน์ทางจิตที่เร่าร้อน、ช่วยเพิ่มพลังเวทมนตร์ให้ดียิ่งขึ้นไปอีก

การสนทนาแบบนี้กับบางสิ่งบางอย่างภายในตัวมักจะเป็นเหตุการณ์ที่ช่วยเสริมความเข้มแข็งเน๊ะ เช่นนั้น จงแข็งแกร่งยิ่งขึ้น

ทว่า、แค่การเคลื่อนไหวเดียวยังไม่พอ……！

ด้วยการเคลื่อนไหวอีกครั้งหนึ่ง ฉันสามารถล้มล้างกฎของโลกได้！

『ไม่สิ、มาไกลขนาดนี้ก็พอแล้ว』

ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาว、พอพูดแบบนั้นเธอก็เรียกหนึ่งในของสวมใส่สำหรับแต่งหญิงออกมาจากพิ้นที่ขยายของฉัน

เป็นจี้สีเงินที่ดูคุ้นเคย

อะ、จริงด้วยแม้ว่าจะอยู่ในร่างสอง แต่ก็ไม่มีจี้ห้อยอยู่ที่คอ

『ไม่หรอก、ฉันถอดออกโดยตั้งใจล่ะ สิ่งนี้ถูกเตรียมไว้เพื่อเป็นหลักประกันสำหรับอะไรทำนองนี้เน๊』

ฉันรับจี้ไว้、แล้วสังเกตดู 

ยังไงดีไม่ใช่ว่ากำลังส่องแสงอยู่เหรอ？

นี่、ฉายแววขนาดนี้เลยเหรอ？

『`ร้านที่เธอไปซื้อของ、ดูเหมือนจะขายชุดโกธิคโลลิต้าที่สามารถใช้ในการต่อสู้ได้、เป็นคอนเซ็ปต์ที่มีสไตล์ผสมผสานกับการใช้งานได้จริงในสนามรบ จี้นี่มีจำหน่ายในร้านค้าที่มีคอนเซ็ปต์ที่ละเอียดถี่ถ้วน ดังนั้นไม่มีทางที่จะเป็นแค่จี้หรอก』

ไม่มีทาง！

『ใช่ นั่นเป็นจี้ที่สามารถกักเก็บพลังเวทมนตร์ไว้ได้ เดิมทีจะใช้เป็นหลักประกันในกรณีที่พลังเวทมนตร์หมดลงเน๊ะ เป็นสินค้าที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ และภายในนั้น、ก็คือพลังเวทมนตร์ที่ฉันได้รับมาจากการต่อสู้ครั้งก่อน』

จี้ซึ่งเป็นเงิน、แต่มันกลับเปล่งแสงสีม่วงและสีแดง

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าความแวววาวของสองสีซึ่งผสมผสานกันระหว่างความดุร้ายและความสงบเข้าด้วยกัน

เป็นพลังเวทมนตร์ที่ได้มาจากการปะทะของการโจมตีแบบบรรจบระหว่างโรคุฮาระซังกับฉัน

『ถูกต้องเลย นั่นเป็นการโจมตีแบบบรรจบด้วยพลังเวทมนตร์อันเป็นเอกลักษณ์ล่ะ พลังเวทมนตร์ที่ลอยอยู่ในอากาศมีมากเกินพอที่จะเก็บไว้ในจี้นี้ หากเป็นพลังนั้นที่ดูดกลืนมาจากอารมณ์โดยเอย์น่า、ก็จะมีความผูกพันกับวิญญาณสูงอีกด้วย』

มหัศจรรย์

แต่ว่า、ช่วยเอาออกมาเร็วกว่านี้ได้ไหมเน๊ะ？

『ยังไงก็เถอะ แค่นี้ก็ยังไม่เพียงพอเหมือนเดิมอยู่ดีเน๊ ฉันเกลียดเรื่องไร้ความหมาย』

เรื่องนั้นก็อาจจะเป็นเช่นนั้นจริง……

จ๊า、รวมสติกลับมากันก่อน！

ฉันค่อย ๆ วางจี้ลงบนหน้าอกของฮิคาริจัง

และจากนั้น、ก็ทุ่มเทพลังและความรักทั้งหมดของฉันให้กับฮิคาริจัง

ฟื้นสิ……！ยังมีที่ว่างสำหรับเด็กสาวมีชีวิตชีวา……！

『ยังคงมองสาวสวยด้วยคุณสมบัติสินะ……』

ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคำพูดนี้จะมาจากแม่สาวเอาแต่ใจที่พึ่งทะเลาะกันกับฉันเรื่องการตีความคาแรคเตอร์อยู่เลย、และยังคงให้พลังเวทมนตร์ต่อไป

เวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้วกัน

ในช่วงเวลาที่ดูทั้งแสนสั้น、ทั้งแสนยาวนานา、ในที่สุดก็มา

「――อะ、อะ」

「っ！？ ฮิคาริ！」

ศพสด ๆ ซึ่งไม่เคยกระตุกจนกระทั่งบัดนี้、กลับมามีชีวิตอีกครั้งและส่งเสียง

เดาว่ายังคงเจ็บคอเกินกว่าที่จะพูดปกติได้

แต่、นี่เป็นช่วงเวลาที่ความรักที่มีให้ต่อสาวสวยพุ่งทะยานเกินกว่าตรรกะอย่างแน่นอน

เปลือกตาของฮิคาริจังเปิดออกอย่างช้า ๆ

ยินดีที่ได้รู้จัก、ฉันเป็นเด็กฝึกงานซึ่งต่อไปจะกลายเป็นสาวสวย！

ฉันจะทำให้ดีที่สุดเพื่อเป็นสาวสวยล๊าー！

「……อะ、เระ ที่นี่、ฮะ」

「ฮิคาริっ、ฮือぅ……โล่งอกไปที……！ ฉัน、อยากจะขอโทษเธอมาตลอดเลย」

เพียวริจังเกาะหน้าอกของฮิคาริขณะที่เธอตื่นขึ้นมา และหลั่งน้ำตา

ไม่ดีแล้ว、รู้สึกอยากจะร้องไห้ตามเลย

ฉันคงมีจุดอ่อนสำหรับฉากแบบนี้ระหว่างสาวสวยล่ะน๊า 

「หรือว่า、บางที、ครัม？ …………ฮะๆๆ、ฉะ、ฉัน、มีสีผมเหมือนกันเน๊ะ」

「ใช่แล้ว แต่ฉันอยากบอก、ดูเหมาะกับทางนั้นมากกว่าล่ะ……！」

ฉันพยักหน้าขณะมองทั้งสองคน

จากนี้ไป、ก็ถึงเวลาของทั้งสองคนแล้ว

เมื่อสาวสวยลึกลับเป็นสารอันตรายมากเกินไป、เอาเป็นว่าหายตัวไปอย่างเงียบ ๆ แล้วกัน

ฉันรีบลุกขึ้นและหันหลังกลับ

จากนั้น、ก็เรียกเพียวริจัง ยังไงก็ตามการพูดโดยไม่หันหลังกลับไปมองทางนั้นจะทำให้ดูคูลกว่า

「――ถ้าเช่นนั้นแล้ว、ฉันเองก็ต้องไปแล้ว เมื่อเจ้ากลับมามีชีวิตอีกครั้ง、เราก็มิอาจทดลองกับรีอินคาร์เนชั่นซิสเต็มส์ได้อีกต่อไป」

「ขอบคุณมากนะคะ、โซลเซียลา！ที่จริง、ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณจะช่วยฮิคาริได้……」

「ฟุๆๆๆ、ฉันสงสัยว่าคุณกำลังเข้าใจผิดอะไรบางอย่าง」

「เอ๊ะ？」

ขณะที่ฉันเปิดใช้งานเวทย์เทเลพอร์ต ฉันเอียงหัวเล็กน้อยแล้วมองไปที่เพียวริจัง เพราะว่า、แบบนี้ดูคูลกว่าไงล๊า

「ฉันเพียงแค่เล่นของเล่นของศาสตราจารย์เท่านั้น ส่วนผลลัพธ์ ฉันไม่ได้สนใจว่าใครจะรอดชีวิตหรอกนะ」

「……ฟุๆๆๆ คูณนี่ไม่ซื่อสัตย์เอาซะเลยเน๊」

「หัวเราะอันใดกัน、ฉันสงสัยว่าคุณเสียสติไปแล้วหรือเปล่า ……จี้นั่น、จงเก็บไว้ใกล้กับหัวใจอยู่เสมอเน๊ะ วิญญาณของเด็กคนนั้นยังไม่อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์」

อืมー、ถ้าฉันยังอยู่ต่อทั้งแบบนี้、ฉันคงถูกลากเข้าไปในทุ่งดอกยูรินี่แล้วล่ะ 

รีบกลับกันทันทีดีกว่า

『กลับกันเลย』

■

「――ไว้ฉันจะกลับมาตรวจสอบอีกครั้ง」

หลังจากพูดแบบนั้น、โซลเซียลาก็หายตัวเข้าไปในวงเวทย์

รูปร่างหน้าตาของเธอยังคงราวกับราชินีเย็นชาจนถึงตอนจบ、แต่ครัมรู้อยู่แล้วว่านี่เป็นเพราะความมีน้ำใจของเธอ ซึ่งนั่นเป็นการพยายามผลักไสผู้คนออกไปให้มากที่สุด

เพราะ、เธอช่วยฉันและเพื่อนของฉันไว้

「คะ、คนนั้นคือ？」

ครัมอ้าปากตอบคำถามของฮิคาริ

ยังไงก็ตาม、เธอก็ไม่สามารถให้คำตอบที่ตรงไปตรงมาได้

「……กำลัง、ร้องไห้、อยู่เหรอ？」

「…………เงียบน๊า ฉันไม่ได้ร้อง」

ทิวทัศน์ตรงหน้าเริ่มบิดเบี้ยวเนื่องจากน้ำตา

การได้คุยกับเพื่อนที่คิดว่าคงไม่ได้คุยกันอีกแล้ว、ค่อย ๆ เติมเต็มสีสันให้กับหลายสิ่งหลายอย่างที่เคยละทิ้งมาจนถึงตอนนี้

ก่อนอื่นเลย、สิ่งแรกที่ต้องทำคือการแต่งหน้า

「ฮิคาริ、ขอโทษเน๊ะ ฉัน、เอาแต่คิดถึงแต่เรื่องของตัวเอง……และฉันก็พูดอะไรแย่ ๆ กับเธอด้วย」

คำพูดที่ต้องฝืนกลืนไปหลายครั้งโดยไม่สามารถพูดออกมาได้

ความเสียใจของเด็กผู้หญิงที่ชื่อว่าครัมก็หายไป、ราวกับได้รับการอภัยโดยรอยยิ้มของฮิคาริ

「อย่ากังวล、เรื่อง、พวกนั้นไป、เลย ฉันรู้ว่า、ครัม、เป็นพวกไม่、ซื่อ、สัตย์」

หนึ่งคนใบหน้าบวมจาการร้องไห้、หนึ่งคนใบหน้าอยู่ในสภาพทรุดโทรม ทว่าพวกเธอก็หัวเราะด้วยกัน 

ครัมสวมสร้อยคอให้ฮิคาริ、แล้วแบกเธอไว้บนหลังด้วยความระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง

「ไม่、หนักเหรอ？」

「เบามาก ไม่เป็นไร」

ครัมเริ่มเดินทีละก้าว、รู้สึกมีความสุขเหนือสิ่งใด

มันเป็นการเดินทางกลับบ้านที่ยาวนาน

มีหลายเรื่องที่อยากพูด、แต่ก็มีหลายเรื่องที่พูดถึงไม่ได้ ในขณะที่พวกเราไม่ได้เจอกัน

ไม่มีปัญหาเกี่ยวกับการตั้งหัวข้อ

แต่ว่า、ก่อนอื่นเลย

「ฮิคาริ、ฉันเน๊ะ――」

มาพูดถึงเพื่อนใหม่ของฉันกันดีกว่า

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ