[นิยายแปล(WN)] สาวดุ้นตัวร้าย ผมที่กลับชาติมากเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ♂ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับการＴＳหรอก 68 ทางออกสาวดุ้น และ โลลิน้อยที่ไม่น้อย

ตอนที่ 68 ทางออกและสาวน้อย

ไม่ได้พูดว่าสงครามใช่ไหม……？

เน๊、เมื่อกี้ไม่ได้พูดว่าสงครามกันใช่ไหม？

『พูดแหละเน๊』

เอ๊ะ、เดี๋ยวนะโรงเรียนมิคาเงะกับโรงเรียนคิโซกำลังจะสู่กันงั้นเรอะ？

ไม่ข้ามเนื้อเรื่องมากไปหน่อยเร้อ？

โรคุฮาระซังยังอยู่ที่นั่น、แต่จะทำสงครามจริงจังจริงสินะ？

「นายเป็นห่วงพวกเขาอยู่งั้นเหรอ、เคย์」

「……เปล่าครับ」

ฉันสนใจงานต้นฉบับมากกว่าพวกโทรัคคุงอีก

ไม่เป็นไรจริงไหม？

ม๊า、นั่นคือเหตุผลที่ฉันขโมยข้อมูล

นั่นคงไม่ทำลายเลเวลความสมดุลลงใช่ไหม？

……ม๊า、ช่างเถอะ！

ฉันสามารถช่วยสาวสวยคนหนึ่งได้、ไม่มีทางที่จะมีความสุขไปกว่านี้อีกแล้ว！

『เริ่มกลับมาจริงจังแล้วเน๊ ม๊า、เธอไม่คิดว่าสาวสวยลึกลับที่วิ่งอยู่ในสนามรบก็เป็นคนดีเหมือนกันเหรอ』

แน่นอนเน๊！

แม้จะเรียกว่าสงคราม、แต่ก็เป็นเพียงแค่การต่อสู้เพื่อชิงสิทธิเพื่อในการพิชิตดันเจี้ยนในโซนพิเศษเท่านั้นเอง、แค่พอกลายเป็นแบบนั้นแล้วก็จะทะเลาะกันอย่างเปิดเผยได้ไงเน๊ 

ไม่จำเป็นต้องตื่นตระหนกเน๊ะ！

ดูเหมือนว่าความคิดของฉันจะเป็นลบเล็กน้อย อาจจะเป็นเพราะเหนื่อยจากช่วงเวลาซุปเปอร์สาวสวยลึกลับล่ะ

มาเปลี่ยนกันเถอะ

ตอนนี้ฉันช่วยรุ่นพี่มิโรคุได้แล้ว、นี่คือเอนเครดิตสาวสวยล๊า

หลังจากนี้ พวกเราจะกลับไปที่โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม และจบอย่างมีความสุข！

「เกือบจะถึงประตูของเฟกตอมแล้ว」

「ไม่มีนักเรียนของโรงเรียนคิโซติดตามมาเน๊ะ……」

นั่นเป็นเพราะว่าพวกโทรัคคุงช่วยดูแลแทนไปแล้วเน๊

ไม่มีเวลาที่จะมานิ่งนอนใจน๊า

ก็แบบ、ท้ายที่สุดก็เป็นสงครามของโรงเรียนมิคาเงะ

「โล่งอกไปที、ช่วยได้มากเลย」

โทอาจังพูดไปในขณะที่เริ่มอ่อนแรง

พยายามด้ดีมากเน๊ะ……！

พวกเรารีบผ่านเข้าประตู

พอมาไกลขนาดนี้แล้วก็เริ่มรู้สึกปลอดภัย

「ปิดประตูชั่วคราว、หยุดยาว」

เมื่อรุ่นพี่มิซุฮิวิ่งผ่าน、เธอนก็ปิดประตูลงทันที 

นี่จะส่งผลให้ไม่มีนักเรียนคนใดสามารถเข้าสู่เขตปกครองตนเองของเฟกตอมได้

ม๊า、เรื่องก็คงจะต่างออกไปหากใช้อะไรอย่างเช่น การเทเลพอร์ต แต่ฉันไม่คิดว่าเราจะมีค่ามากพอที่จะทำให้ใครลงมือมากขนาดนั้น

「ไม่เป็นเป็นไรใช่ไหมจ๊ะ、นานะจัง」

「ไม่มีปัญหา เหตุผลฉันกัดลิ้นสามครัง」

「มะ、ไม่เป็นไรใช่ไหม？」

จริงด้วย、ยังไงดี มีดีมอนเกียร์ติดกับมาด้วยล๊า……

คงไม่มีใครทำทุกอย่างโดยไม่เลือกวิธีเพื่อเอาสิ่งนี้กลับไปหรอกใช่ไหม？

ม๊า、ไว้เดี๋ยวค่อยคิดก็ได้

เรามีรุ่นพี่มิซุฮิที่แข็งแกร่งสุด ๆ อยู่ที่นี่แล้ว！ วะฮ่าๆๆๆๆ！

「……อาโน๊、โปรดให้ฉันได้ขอโทษทุก ๆ คนอีกครั้ง」

รุ่นพี่มิโรคุพูดแบบนั้นระหว่างที่ฉันอยู่ในมู้ดขอบคุณ

พวกเราหยุดและมองไปที่เธอ

「ฉัน、กังวลอยู่เสมอว่าตัวเองเป็นตัวถ่วง เรื่องนั้น、ฉันเข้าใจผิดว่าฉันสามารถช่วยทุกคนด้วยวิธีแบบนั้นได้……ขอโทษด้วยค่ะ ฉัน、ไม่ได้เข้าใจอะไรเลย！」

「รุ่นพี่มิโรคุ……」

「มิโรคุจัง……」

งั้นเหรอ……รุ่นพี่มิโรคุก็กำลังกังวลสินะ

ก็จริง、เป็นเรื่องยากที่จะตระหนักว่าการเป็นสาวสวยนั้นก็มีคุณค่าในตัวเอง

คำถามก็คือว่าดอกไม้สามารถมองตัวเองว่าสวยงามได้หรือไม่

สำหรับฉัน รุ่นพี่มิโรคุมีความหมายก็เพราะเป็นรุ่นพี่มิโรคุ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะถูกทรมานด้วยความรู้สึกที่เหมือนตัวเองทำอะไรไม่ได้

『……ถ้าเป็นฉัน、ฉันสามารถทำให้เด็กคนนั้นกลายเป็นผู้ทำสัญญากับชิเอลได้เอาไหม……？』

ไม่มีทางยอมให้ทำแบบนั้นเด็ดขาด、อย่ามาล้อกันเล่น

ต่อให้ทำได้、ก็ไม่มีทางให้ทำหรอก

ทำไมถึงชอบแนะนำอะไรที่เลวร้ายแบบนั้นกัน、พยายามบังคับให้รับของอันตรายแบบนั้น

『แต่ว่า、โอเน่ซังกับสาวน้อยมาอยู่ด้วยกันไม่ใช่ความคิดที่ดีงั้นเหรอ？』

…………ไม่ใช่แบบนั้น、แต่สิ่งที่ไม่ดีก็คือไม่ดี

ห้ามเด็ดขาดเน๊ะ！ถ้าเธอทำอย่างนั้น、ฉันจะไม่ยกโทษให้เธอน๊า

รุ่นพี่มิโรคุจะต้องไม่ถูกดึงเข้าสู่การต่อสู้อันดุเดือดนี่

ฉันต้องการให้คน ๆ นั้นยเป็นดังที่หลบภัยสำหรับทุกคนที่จะกลับมาได้เสมอ

โฮร่า、ทุกคนดูเหมือนจะรู้สึกแบบเดียวกัน

เน๊ะ、รุ่นพี่มิซุฮิ

「มิโรคุ、กัดฟันไว้ซะ」

「รุ่นพี่มิซุฮิ！？」

「มิซุฮิจัง！？」

พอมาคิดดูแล้ว、รู้สึกเหมือนคน ๆ นี้บอกว่าถ้าเจอหน้าจะต่อยสักหมัด……！

เอ๊ะ、นั่นไม่ใช่คำอุปมาเหรอค๊า！？

แสดงเจตนาต่อยอย่างจริงจังเลยไม่ใช่หรือไง！？

「……ฉันเมื่อไหร่ก็ไม่มีปัญหา เชิญได้เลย」

「เข้าใจแล้ว、ลุยล่ะน่ะ」

เพี้ยะ、เสียงตบแก้มดังก้องสะท้อนหน้าอาคารเรียนยามราตรี

รุ่นพี่มิซุฮิมองกลับมาที่ฉันกับโทอาจังที่ตกตะลึงกับความจริงที่ว่า เธอตั้งใจตบจริงจัง

「ซ้า、พวกเธอก็มีสิทธิ์เหมือนกัน」

「「ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่」」

พวกเราส่ายหัวให้ทันที

ทำไม่ได้ เรื่องนี้ทำไม่ได้เด็ดขาด

เพราะการตบสาวสวย、ไม่ได้อยู่ในระดับอาชญากรรมทั่วไป

「ฉะ、ฉันของดเว้นค่ะ」

「ผมก็ขอปฏิเสธเหมือนกัน พอแล้วล่ะครับ」

「……ดา、งั้นเหรอ ฉันเองก็ลงมือไปแล้ว งั้นถือว่าเรื่องนี้จบลงแล้วกัน」

รุ่นพี่มิซุฮิพูดแล้วหัวเราะ

อ้า、แก่นแท้ของเธอคนนี้ยังกับอยู่ในมังงะของเด็กผู้ชาย……

เป็นคนประเภทที่จะต่อสู้และผูกมิตรกันที่ริมฝั่งแม่น้ำ

ฉันคิดว่าเธอน่าจะเข้ากันได้ดีกับโรคุฮาระซังล่ะเน๊

「มิซุฮิ…… จ๊ะ、ขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือกันมาตลอดเน๊ะ、ทุกคนด้วย！」

รุ่นพี่มิโรคุพูดแบบนั้นและหัวเราะเบาๆ ตามปกติ

ฉันเดาว่านี่คือจุดที่เรื่องได้รับการตัดสินให้ยุติแล้วใช่ไหม

โทอาจังเองก็ดูโล่งใจ、ขณะที่เธอกอดรุ่นพี่มิโรคุทั้งน้ำตา

อืมอืม、เป็นภาพที่งดงามดีย์……

เข้าสู่ฉากจบแล้วเน๊

ค๊า、ปัญหาของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมได้รับการแก้ไขแล้ว！

…………ถ้าเป็นอย่างงั้นได้ก็ดีสิเน๊、นี่น่ะ

「จ๊า、ถ้าอย่างงั้นจะขอแนะนำตัวนานะจังอีกครั้งเน๊ะ」

「ฉันคือ ชิเอล：เวอร์ชั่น７เหตุผลตัวตนแห่งความสำเร็จหมายเลข 2 ของแผนดีมอนเกียร์」

「นี่นะเหรอดีมอนเกียร์……ไม่ว่าจะมองยังไงก็แทบไม่แตกต่างจากมนุษย์เลยนะคะ」

「อย่าแตะต้องฉัน、อะไรล่ะ？」

โทอาจังถามอย่างขี้อาย และรุ่นพี่มิโรคุก็พยักหน้า

「ตอนนี้、ฉันเป็นคนเดียวที่สามารถสัมผัสเธอได้เน๊ะ นั่นก็เพราะ、ตราบใดที่ฉันยังฉีดยานี้อยู่น่ะ」

รุ่นพี่มิโรคุพูดแบบนั้นขณะโชว์ของที่อยู่ในกระเป๋าเอกสาร

ใช่แล้ว、ชิเอลคนนี้คือตัวปัญหาของแท้

ข้อมูลที่ว่าโรงเรียนที่อ่อนแอที่สุดมีดีมอนเกียร์อยู่ในการครอบครองจะแพร่กระจายไปทั่วเมืองแห่งโรงเรียนในไม่ช้า

เมื่อเป็นแบบนั้นแล้ว พวกเราก็จะต้องประสบปัญหาจากโรงเรียนอื่น ๆ มากขึ้นกว่าเดิม

มีความเป็นไปได้สูงที่แม้แต่ฉันรุ่นพี่มิซุฮิจะรับมือไม่ไหว

ก่อนที่จะเกิดเรื่องนั้น、เราต้องอยู่ภายใต้การคุ้มครองของโรงเรียนใหญ่สักแห่ง

『ไม่มีทาง、เธอต้องการบันทึกการทดลองเพื่อจุดประสงค์นั้น？』

ถูกต้องที่สุด

มันมีความหมายสำหรับการแก้ไขการดำเนินเนื้อเรื่องของงานต้นฉบับ、แต่ยิ่งกว่านั้น มันเป็นชิปต่อรองที่จะทำให้โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมได้อยู่ภายใต้ร่มเงาของโรงเรียนมิคาเงะ

ถ้าเป็นไปได้、ก็อยากโรงเรียนพี่น้องหญิง……

「ฟุมุ……ต้องมาคิดถึงเรื่องของดีมอนเกียร์ด้วยสิน๊า แต่ว่า、วันนี้ฉันไม่อยากจะคิดถึงเรื่องยาก ๆ อีกต่อไปแล้ว ฉันเหนื่อยจนสายตัวแทบขาดแล้ว、ถึงจะสายไปหน่อย แต่มากินข้าวเย็นกันเถอะ」

รุ่นพี่มิซุฮิเองก็ดูเหมือนจะรู้สึกตัวเช่นกัน、แต่ดูเหมือนจะยุ่งยากเกินไปเธอเลยตัดสินใจโยนทิ้งไปก่อน

รุ่นพี่มิโรคุและโทอาจังพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของรุ่นพี่มิซุฮิ

ดีล๊า、ม๊า กินข้าวกันสักหน่อยไหมเน๊

「วันนี้ฉันจะทำเองจ๊ะ ฉันจะทำผัดถั่วงอกอร่อย ๆ เพื่อชดเชยเวลาที่หายไปจนถึงตอนนี้！」

ยัตต้า、อาหารทำมือของสาวสวยล๊า！

■

กลางดึก、ดูเหมือนทุกคนจะเหนื่อยล้าจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนี้และผล็อยหลับกันไปทันที

「……ดีล่ะ」

ฉันลุกขึ้น、แล้วตบแก้มเพื่อไล่ความง่วงออกไป 

ฉันมีงานต้องทำต่อจากนี้ล่ะ！

การเจรจากับโรงเรียนมิคาเงะไงล๊า！

『ไปกันเลย！』

ย๊า！

ฉันออกจากหอพักอย่างเงียบ ๆ และรู้สึกตัวเมื่อเข้าใกล้ประตู

อะ、ประตูปิดอยู่นี่หน่า

พลาดล่ะพลาดล๊า☆

『ขี้เล่นมากไปหน่อยเน๊ นี่ยัง、ครึ่งหลับอยู่หรือเปล่า？』

ดูเหมือนว่าผลสะท้อนจากช่วงเวลาซุปเปอร์สาวสวยลึกลับกำลังมาถึงแล้ว ฉันรู้สึกง่วงนอน

เดิมที、ก็ควรใช้เวทย์เทเลพอร์ตในห้องของฉันแต่แรกแล้วเน๊

ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง、ช่วยเตรียมเวทย์เทเลพอร์ตให้ที

『ถ้าอย่างนั้นมาเทเลพอร์ตกันดีกว่า……หืม？ โอย๊ะ、ตัวตนนี่』

เมื่อไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวพูดบางอย่าง、ฉันก็สังเกตเห็นทันที 

เพราะมีสาวน้อยผมสีหยกกำลังมองดูพวกเราอยู่

เอ๊ะ？สวมชุดนอนขนฟู！？กรี๊ดดดดด！

สงสัยจังว่าเป็นชุดเก่าของใครน๊า！？ น่าร๊ากกกเน๊！

「ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ、อะเน่อุเอะ」

ชิเอลพูดแล้วก้มหัว

อ้า、ตอนนี้ต้องนานะจังสินะ

「ครั้งนี้、ดูเหมือนจะไม่ได้เป็นการกวาดล้างพวกน้องสาว เช่นนั้นทำไม、จึงเริ่มเดินเครื่องแล้วกันคะ เหตุผลฉันไม่เข้าใจสถานการณ์」

「……นั่นสิเน๊ะ」

ฉันเปลี่ยนความคิดเป็นสาวสวยลึกลับทันที

จากนั้นก็เปลี่ยนชุดเป็นชุดโกธิคโลลิต้าตามปกติ

「คุณยังคง、เป็นมนุษย์เน๊ะ？เหตุผลการกัดกร่อนของอะเน่อุเอะยังไม่คืบหน้า、ดังนั้นจึงยังรับรู้ความเป็นตัวเองอยู่」

『ดูเหมือนว่าเธอต้องการคุยกับฉันเน๊ เธอช่วยพูดสิ่งที่ฉันพูดได้ไหม？』

อะ、ได้สิ

จ๊า、มาดูโหมดหมายเลข０เราเคยทำมาก่อนกันดีกว่า

「――มิผิด、ถูกต้องแล้ว ตอนนี้、ฉันกับเธอคนนี้อยู่ในสถานะอยู่ร่วมกันเน๊」

ฉันพูดอย่างนั้นในขณะที่ปล่อยให้พลังเวทมนตร์รั่วไหล

พอเห็นปริมาณพลังเวทมนตร์จำนวนนี้、ปล่อยออกมาจนเหมือนไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวอยู่ตรงหน้าจริง ๆ เลยจริงไหม？

โหมดนี้ แม้ว่าประสิทธิภาพการใช้เชื้อเพลิงจะไม่ดี

「อยู่ร่วมกัน？」

「อ้า คราวนี้、ฉันตื่นขึ้นมาเพื่อต่อสู้กับภัยพิบัติบางอย่าง เพื่อบรรลุจุดประสงค์ดั้งเดิมของฉันในฐานะโลงศพของราชินีเน๊」

เอ๊ะ、มีแบบนั้นด้วยเหรอ

『ไม่มี、ไม่รู้ด้วยเน๊』

อย่าพูดอะไรแบบนั้นสิ！

『ไม่อยากได้ยินคำพูดนั้นจากปากหล่อนเลยเน๊！』

「ภัยพิบัติเหรอคะ นั่นหมายความว่าการพังทลายของโลกกระจกได้เริ่มต้นขึ้นอย่างจริงจังแล้วสิเน๊ะ เหตุผลดีมอนเกียร์มีไว้เพื่อตอบโต้สิ่งนั้น」

「ชะ、ใช่แล้วเน๊ สมกับเป็นชิเอลที่เก่งในการคำนวณที่สุด、ในบรรดาพี่น้อง」

「ฟุซู！　……เช่นนั้นแล้ว、ทำไมถึงเป็นอะเน่อุเอะ？ แล้วแผนการที่ว่าพวกเราหกคนก็เพียงพอแล้วล่ะคะ？」

จะ、จะทำยังไงดี ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง

น้องสาวของเธอแข็งแกร่งจริง ๆ……！

「…………ที่จริงแล้ว、โลกกระจกกำลังพังทลายเร็วกว่าที่คาดไว้เน๊ มีความเป็นไปได้สูงที่จะเกิดความผิดปกติขึ้น นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม、ฉันจึงตื่นขึ้นเร็วกว่าที่ควร」

เอาอย่างงั้นเหรอ？

『ฉันจะเดือดร้อนถ้าเธอไม่เห็นด้วยเน๊ อย่าพูดอะไรทั้งนั้น、ฉันพูดไม่ได้เลยว่าฉันถูกปลุกโดยคนโรคจิต และกลายเป็นสาวสวยลึกลับ……』

「เข้าใจแล้ว、เหตุผลเข้าใจแล้วค่ะ」

บางทีเด็กคนนี้อาจจะหัวค่อนข้างหลวมใช่ไหม？

『โปรดเรียกว่าบริสุทธิ์ หากเป็นสงครามไซเบอร์ เธอก็เท่าเทียมกับฉัน』

เห้、เป็นอย่างงั้นเหรอ

นานะจังก็ดูเห็นด้วย、ที่เหลือก็ตกลงกันตามที่เห็นสมควร

「ตอนนี้、เหตุผลที่ฉันซ่อนตัวอยู่ในโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมก็เพื่อจับตาดูความผิดปกติเพื่อให้แน่ใจว่าพวกมันจะไม่เกิดขึ้นที่ไหนก็ตาม การสวมหน้ากากเป็นนักเรียนทั่วไปก็จะช่วยให้เคลื่อนไหวได้ง่ายเน๊ เพราะเช่นนั้น、ฉันรับบทเป็นนาตากิ เคย์ เธอเอง、จะเป็นประโยชน์มากหากจะช่วยปฏิบัติต่อฉันเป็นนาตากิ เคย์」

「เข้าใจแล้วค่ะ เหตุผลคุณชื่อนาตากิ เคย์」

「อะ、ช่วยจดจำไว้ว่านาตากิ เคย์เป็นผู้ชายจะขอบคุณมากเลย」

「ทำไมเหรอคะ？เป็นนักเรียนหญิงก็ไม่เห็นเป็นไรเลยคะ หากแค่อยากจะซ่อน？」

「…………ในยามที่ถึงเวลาที่ฉันต้องออกจากโรงเรียนนี้、ก็จะได้ไม่ทิ้งข้อมูลเกี่ยวกับเพศไว้ข้างหลังล่ะเน๊ เข้าใจใช่ไหมเน๊ะ？」

นานะจังคิดสักพักแล้วพยักหน้า

「ตามการคำนวณแล้ว、เหตุผลวิธีนี้นั้นการถูกไล่ล่าย่อมยากกว่า สมกับเป็นอะเน่อุเอะ」

「อืมอืม、ไม่มีอะไรจะถามอีกแล้วใช่ไหม？ ไม่เน๊ ถ้าอย่างนั้น、ขอเปลี่ยนกลับเป็นมาสเตอร์ของฉันเน๊」

ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง、ยัดเยียดให้ฉันเหรอเน๊？

『เธอเองก็เป็นคนที่พูดมาจนถึงตอนนี้อยู่แล้ว ดังนั้นก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงจริงไหม หลังจากนี้、ขอฝากนาตากิ เคย์ด้วยนะ』

ฉันรีบเปลี่ยนสีหน้าและเปิดปากแทนไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง

「เราคุยกันได้ไหม」

「ค่ะ เอ๊ะโตะ、ตอนนี้นาตากิ เคย์สินะคะ」

「ใช่แล้ว แต่ว่า、ในรูปลักษณ์นี้เรียกว่าโซลเซียลาจะดีกว่าเน๊ะ」

「เข้าใจแล้วค่ะ เข้าใจแล้ว เหตุผลฉันจะเรียกเช่นนั้นจากนี้ไป」

นานะจังพยักหน้า

จากนั้น、เธอก็มองมาที่ฉันและเอียงหัว 

「จากนี้、จะไปที่ไหนงั้นเหรอคะ？」

「ฉันยังมีธุระที่ยังไม่เสร็จล่ะ」

「ฉันเองก็ช่วยด้วยได้ไหมคะ？เหตุผลฉันสามารถสนับสนุนได้ทั้งการคำนวณและการต่อสู้」

「ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ、ขอบคุณน๊า」

ฉันลูบหัวนานะจังเบา ๆ

นานะจังดูสับสน แต่ก็อนุญาตให้ฉันทำเหมือนเดิม

「……ทำไม、ถึงลูบหัวล่ะคะ？」

「เพราะต้องการล่ะน๊า นอกจากนี้、เธอก็อาจจะได้เป็นเพื่อนพ้องของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมด้วย อย่างงั้น、มามีความสัมพันธ์ที่ดีกันเถอะเน๊ะ」

นานะจังเอียงหัวตามคำพูดของฉันอีกครั้ง

「เพื่อนพ้องเหรอคะ」

「ใช่แล้ว ถึงตอนนี้เธอยังไม่เข้าใจแต่ในที่สุดเธอก็จะเข้าใจเองจ๊า สถานที่นี้อบอุ่นล่ะ ใช่……มากเกินไปสำหรับฉัน」

เมื่อเพิ่มองค์ประกอบของสาวสวยลึกลับเข้าไปอีกเล็กน้อย จู่ ๆ ฉันก็ลดสายตาดูเศร้า และหัวเราะลงไปทันที

จากนั้น ก่อนที่นานะจังจะทันพูดอะไร ฉันก็หันหลังกลับและก้าวเข้าสู่วงเวทย์เทเลพอร์ต

「ถ้าอย่างงั้น、ไปก่อนนะจ๊ะ แล้วห้ามบอกใครเด็ดขาดล่ะ」

「ค่ะ เข้าใจแล้ว」

ฉันพูดกับนานะจังว่า「เด็กดีเน๊ะ」และลอดผ่านวงเวทย์ในขณะที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วด้วยท่าทางพี่สาวคนโต

ดีล๊าー、ไปโรงเรียนมิคาเงะกันเถอะ！

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ