[นิยายแปล(WN)] สาวดุ้นตัวร้าย ผมที่กลับชาติมากเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ♂ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับการＴＳหรอก 65 คำขอแต่งงาน และ ข้อจำกัดสาวดุ้น

ตอนที่ 65 ข้อตกลงและข้อจำกัด

ในโลกที่กำลังลุกไหม้、ห้วงอันตรายยังคงขยายขอบเขตออกไป 

เปลวไฟที่ควรจะเป็นไฟ、แต่น่าแปลกที่พวกมันไม่ได้เผาไหม้อะไรเลย、และอยู่ที่นั่นเหมือนผี

『……ไม่รู้หรอกนะว่าทำได้ยังไง、แต่จู่ ๆ ฉันก็ยิ่งอยากได้ร่างนั้นขึ้นไปอีก！』

ออร์โธรอสลุกขึ้นมาอยู่ภายใต้การควบคุมของศาสตราจารย์

จากนั้นก็ทำการยิงการโจมตีอย่าง่าย

พลังทำลายล้างนั้นต่ำกว่าการโจมตีสองครั้งก่อนหน้า แต่ก็ยังทรงพลังอยู่

เป็นการโจมตีที่ยอมเสียสละพลังทำลายเพื่อเพิ่มความเร็ว

มิซุฮิเพียงเหลือบมอง、แล้วยกมือขวาขึ้น 

「ตื้นเขิน」

เปลวไฟที่ปกคลุมทั่วพื้นลุกขึ้น และก่อตัวเป็นกำแพง

กำแพงเปลวไฟที่ถูกการโจมตีปะทะเข้าอย่างรุนแรง、กลับดูกราดเกรี้ยวขึ้นราวกับกำลังกลืนกินการโจมตี

『ปะ、เปลวไฟนั่นมันอะไรกัน』

「สำหรับแก นี่ยังดูเหมือนแค่เปลวไฟอยู่สินะ？」

เมื่อมิซุฮิโบกมือ、เปลวไฟที่ปกคลุมเพดานก็ห้อยลงราวกับไม้เลื้อย และพันรอบบาเรียรอบตัวออร์โธรอส

ออร์โธรอสพยายามสลัดพันธนาการออกไป แต่มันก็ไม่สามารถทำอะไรกับพันธนาการที่เกิดจากเปลวไฟที่ไร้รูปร่างได้ และร่างกายของมันก็ค่อย ๆ ไหม้เกรียม

「บาเรียเวทย์ นั่นไร้สาระ มาใช้มันเป็นฟืนกันเถอะ」

เปลวไฟยิ่งรุนแรงขึ้นราวกับตอบสนองต่อคำพูดของมิซุฮิ

ในเวลาเดียวกัน บาเรียของออร์โธรอสกำลังถูกเผา และเปลวไฟก็เลื้อยเข้าไปถึงยังร่างหลัก

ศาสตราจารย์ไม่สามารถทำอะไรได้ต่อหน้าออร์โธรอสที่กำลังดิ้นรน

『เป็นไปไม่ได้……บาเรียนั่นแม้แต่นักสำรวจ Ａ แร๊งค์ก็ยังไม่สามารถเจาะผ่านได้เลยด้วยซ้ำ！』

『สิ่งนั้นไม่ใช่การทะลุผ่าน เป็นการเผา、พร้อมกันทั้งหมด』

ชิเอลพูดขึ้นหลังเข้าใจตันตนที่แท้จริงของเปลวไฟที่ควบคุมโดยมิซุฮิได้ทันที

『การโจมตีด้วยเวทมนตร์ไม่มีผลกับเธอ พลังเวทมนตร์จะกลายเป็นอาหารของเปลวไฟของเธอ』

『นั่นมันบ้าอะไรกัน……คุโซ、เวทมนตร์ที่ลึกล้ำขนาดนี้มันอะไรกัน！ ยัยเด็กนี้ทำเรื่องพรรค์นี้ได้ยังไงกัน！？』

ศาสตราจารย์มองดูตัวเลขที่เกิดจากอุปกรณ์วัด แล้วสบถ

สิ่งนั่น、เป็นสิ่งที่เธอเข้าใจเป็นอย่างดี เพราะเธอเป็นศาสตราจารย์ที่ศึกษานักสำรวจมาหลายปี

『นี่มันแทบไม่ต่างจาก Ｓ แร๊งค์แล้วไม่ใช่รึไงกันห๊า！？ไม่มียัยเด็กนี้อยู่ในโครงการเมียวโจ ไม่มีแม้แต่ในแผนการฝึกＳ แร๊งค์！』

ศาสตราจารย์กระแทกคอนโซลอย่างแรง

จากนั้น ปืนใหญ่หลายกระบอกก็ปรากฏขึ้นจากกำแพงที่กำลังลุกไหม้

『การบรรลุไปถึง Ｓ แร๊งค์ด้วยพลังของตัวเอง、มีอัตราเท่ากับความเที่ยงตรงทางดาราศาสตร์！ไม่มีทางที่ฉันจะปล่อยให้สิ่งผิดปกติไร้สาระเช่นนี้มาขัดขวางตำนานฮีโร่ของฉันเด็ดขาด！』

กระสุนหลายนัดถูกยิงใส่มิซุฮิ

มิซุฮิไม่ได้ทำอะไรเหมือนก่อนหน้า

การโจมตีด้วยเวทมนตร์ที่ปล่อยออกมานั้นปะทะกับมิซุฮิโดยตรง

เกิดระเบิดรุนแรงจนพื้นที่เต็มไปด้วยควันดำ

โทอาตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นภาพนั้น และมิโรคุก็มองออกไปอย่างเจ็บปวด

『ถ้าไม่รู้ตัวก็ไม่สามารถป้องกันได้จริงไหม ไม่มีทางที่จะตอบสนองต่อการโจมตีจากหลายทิศทางได้หรอก』

ศาสตราจารย์ตะโกนอย่างมีชัย

ยังไงก็ตาม、เมื่อมองดูควันดำที่เกิดจากไฟไหม้อย่างใกล้ชิด、การแสดงออกของเธอก็เริ่มบิดเบี้ยว

「――ทำได้แค่นี้เหรอ」

『……ห๊ะ？』

ควันดำ、กลายเป็นเปลวไฟและกระจายไปทั่ว

ที่ตรงกลางคือ มิซุฮิซึ่งมีอาการบาดเจ็บเต็มตัว

อาการบาดเจ็บสาหัสมากจนไม่น่าแปลกใจเลยหากเธอจะล้มลงเมื่อไรก็ได้、ถึงกระนั้นมิซุฮิก็มองศาสตราจารย์ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

『นี่มันห่าอะไรกัน แกรับการโจมตีไปตรง ๆ เลยไม่ใช่เรอะ แล้วทำไม、แกถึงได้！』

「มันโดนฉันตรง ๆ แหละนะ แต่、ก็แค่นั้นแหละ』

เปลวไฟล้นออกมาจากบาดแผล

มันถูกสร้างขึ้นจากภายในร่างกายของมิซุฮิราวกับเลือด、เผาบาดแผล และมอบพลังที่มากยิ่งขึ้น

ความคิดของศาสตราจารย์ต้องหยุดชะงักลงเมื่อเผชิญกับปรากฏการณ์ที่เป็นไปไม่ได้

『……โอย แกตอนนี้、ทำอะไรลงไป……？』

นั่นไม่ใช่การรักษาบาดแผล

เป็นอะไรที่พื้นฐานมากกว่านั้น

ความจริงที่ว่าบาดแผลนั้นไม่ได้ถูกเผา

มิซุฮิชี้มือขึ้นไปบนฟ้า

ทันใดนั้น、เปลวไฟก็รวมตัวกันตามแขน、กลายเป็นปืนกระบอกหนึ่ง

「ยังไม่เข้าใจสินะ」

ปืนสีแดงที่มีลวดลายของเปลวไฟ

มิซุฮิวางปากกระบอกปืนจ่อออร์โธรอส、แล้วเหนี่ยวไก

「เปลวไฟของฉันจะเผาทุกสิ่งที่ฉันต้องการ จะเผาทุกอย่างตั้งแต่ บาดแผล พลังเวทมนตร์ และแม้แต่ตำนานฮีโร่โง่เขลาที่แกพูดถึง」

『การแทรกแซงแนวคิด……งั้นเรอะ！？　ถ้าแบบนั้นมัน、Ｓ แร๊งค์เลยไม่ใช่รึไง！』

กระสุนถูกยิงออกไปเพียงนัดเดียว

มันเป็นกระสุนเพลิงที่ลุกโชน เปล่งประกายสีแดงยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดในโลกนี้

『ออร์โธรอสぅ！』

ออร์โธรอสกระโดดไปข้างหน้าตามศาสตราจารย์อย่างเชื่อฟัง

การโจมตีแบบบรรจบของสัตว์ประหลาดนี้ไม่สามารถยิงได้อีกแล้ว

นั่นเป็นเพราะความสามารถในการโจมตีถูกเผาไปแล้ว

「ไม่มีประโยชน์」

กระสุน、เจาะทะลุออร์โธรอสโดยไม่ช้าลง

กระสุนเพียงนัดเดียว

แต่、แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว

ออร์โธรอสกลายเป็นขี้เถ้าจากส่วนปลายร่างกาย และสลายไป

ต่อหน้าฉากนั้น、ศาสตราจารย์ทำได้เพียงกึ่งกรีดร้องกึ่งร้องไห้ 

『อะ、อ้าาาาาา！งานของฉ๊านนนนน！』

「มันเป็นขยะที่ไร้ค่า」

『แกกกกกก๊！』

「……อะไรล่ะ、แกเองก็อยากถูกเผาเหมือนกันสินะ」

มิซุฮิเล็งปืนไปที่ศาสตราจารย์

『ฮี่っ』

ศาสตราจารย์ทรุดตัวลงทันที ราวกับว่าความสงบของเธอที่มีมาจนถึงตอนนี้เป็นเรื่องโกหก

『ฮะ、ฮี่ฮฮฮฮฮ！ คุโซคุโซคุโซคุโซคุโซคุโซ！』

ศาสตราจารย์คลานไปจากจุดนั้นพร้อมกับส่งเสียงกรีดร้องที่น่าสมเพชและวิ่งหนีไปที่ด้านหลังห้อง

「……ตอนนี้、ไม่ใช่เวลาต้องไปกังวลอะไรกับคนแบบนั้น」

มิซุฮิคิดอยู่ครู่หนึ่งว่าจะไล่ตามไปและฆ่าเธอซะ แต่ตัดสินใจเลิกคิดอย่างรวดเร็ว

พวกเธอมาที่นี่เพื่อช่วยมิโรคุ

「มิโรคุ、เป็นไง」

มิซุฮิเดินมายืนอยู่ตรงหน้ามิโรคุ โดยมีเปลวเพลิงลุกโชนอยู่ข้างหลัง

มิโรคุทรุดลงนั่งกับพื้น、และมองดูมิซุฮิโดยไม่พูดอะไร

「ฉันแข็งแกร่งขึ้นเพื่อช่วยเหลือและอยู่เคียงข้างกับเธอ ฉันไม่ต้องการการเสียสละบ้า ๆ นั่นอีกต่อไปแล้ว แต่หากว่านั่นคือสิ่งที่เธอต้องการ ฉันก็จะเผาโลกทั้งโลกนี่เป็นสิ่งสังเวยให้เอง」

นั่นคือคำตอบของเด็กสาวชื่อ มิซุฮิ

ความตั้งใจที่จะกบฏต่อโลกที่บังคับให้มีคนต้องเสียสละ

หรือบางทีควรจะเรียกมันว่าความตั้งใจอันแรงกล้าและความมุ่งมั่น โดยมีเปลวไฟที่เริ่มริบหรี่รอบตัวเป็นข้อพิสูจน์ถึงความแข็งแกร่งของเธอ

「เพราะอย่างงั้น、กลับด้วยกันเถอะนะ」

เธอยื่นมือไปหามิโรคุ

ไม่ต่างไปจากเมื่อก่อนเลย ฉากปกติระหว่างเพื่อนสมัยเด็ก

「แม้หลังจากทั้งหมดนี้ เธอยังคิดว่าตัวเองไม่มีประโยชน์อีกงั้นเหรอ？ ยังคิดว่าตัวเองไร้ค่าอยู่อีกไหม？」

「แต่ว่า、จนถึงตอนนี้ฉันได้ทำอะไรที่เห็นแก่ตัวขนาดนี้……」

มิซุฮิอดยิ้มไม่ได้

「จริง ๆ เลย、เธอนี่ชอบทำตัวน่ารำคาญจริงน๊า เป็นอย่างนั้นเสมอเวลาฉันสู้กับเธอ ยังไงซะเราก็จะคืนดีในตอนท้ายอยู่ดี、ไม่ดีกว่าเหรอถ้าจะมาทำให้เร็วขึ้นสักหน่อย」

「……กำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันอยู่」

มิซุฮิ、คว้ามือของมิโรคุอย่างแรงและดึงอย่างสุดกำลัง

จากนั้น、ก่อนที่มิโรคุจะทันได้ปฏิเสธ เธอก็โดนกอดเอาไว้

「เวลาแบบนี้ไม่เป็นไรหรอกนะที่จะขอโทษน่ะ ยัยบ้า ฉันไม่อยากเสียใครที่สำคัญสำหรับฉันไปอีกแล้ว」

「…………ขอโทษ」

เสียงนั้นแผ่วเบาจนแทบนถูกกลบด้วยเสียงคำรามของเปลวไฟ

แต่ยังก็ตาม、มันหมายถึงจุดสิ้นสุดของเหตุการณ์อย่างแน่นอน

「เพราะเธอฉลาดที่สุดน๊า มันอาจจะจบลงด้วยการเห็นสิ่งที่ไม่ต้องการเห็นที่สุดจริงไหม ……โม๊ว、อย่ามาพูดเรื่องน่าเศร้าอย่าง เธอไม่มีคุณค่าหรือบทบาทสิ มิโรคุก็คือมิโรคุ มีความหมายอยู่แล้วจริงไหม」

「มิซุฮิ……」

มิซุฮิกอดแน่นยิ่งขึ้นเมื่อชื่อของเธอถูกเรียก

「……ขอบคุณ」

มิโรคุลังเลเล็กน้อย แต่แล้วเธอก็เอามือกอดไปด้านหลัง

■

くぁwせdrftgyふじこlp

『อาร๊าย？』

ไม่คิดว่าจะได้เห็นของดีขนาดนี้ง๊าย……！

เงิน……！ ฉันควรจ่ายเงินที่ไหนดี！？

แย่แล้วแย่แล้ว！ นี่แหละคือสาวสวยล๊า！

ความเปล่งประกายของสาวสวยที่เป็นธรรมชาติ มีมาแต่กำเนิด และลิขิตมาให้เป็นแบบนั้น！

จะมีอะไรเจ๋งไปกว่านี้อีกจริงไหม！？

ผิดแล้ว！ความเปล่งประกายของสาวสวยเน๊！

พระอาทิตย์ส่องแสงเจิดจ้าจนฉันร้องไห้เน๊！！！！

เน๊！！！

『เดี๋ยวสิ、เสียงดังไปแล้วน๊า』

จะว่าไปแล้ว、รุ่นพี่มิซุฮิทำอะไรน่ะ？

ไม่เจ๋งเกินไปหน่อยเหรอนั่น！？　สาวสวยรวมกันแล้วก็ยิ่งเท่เช่นกัน！？

สาวสวยของฉันกำลังตื่นเต้นล๊า！

เปลวไฟดูแข็งแกร่งมาก、ท้ายที่สุดแล้วเธอเป็นสาวสวยที่เชื่อถือได้！

อ้า นั่นคือวิธีที่คุณเตะเหตุผลออกไป、สาวสวยที่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้นั้นยอดเยี่ยมมาก！

ฉันจะเลียนแบบเจตคติของการเป็นตัวของตัวเองนั้นด้วยเน๊！

มาเรียนรู้กันเถอะ！

『ก่อนอื่นใจเย็น ๆ ลงก่อน、……เอ๊ะ？ นี่โกหกกันใช่ม๊ายยย！ เดี๋ยว、ยะ■ก่■■！』

เมื่อพิจารณาถึงความสัมพันธ์ระหว่างพวกรุ่นพี่มิโรคุแล้ว ฉันก็ดีใจจริง ๆ ที่รุ่นพี่มิซุฮิเป็นคนไปช่วยเน๊！

พลังสาวสวยที่เปี่ยบล้น เกิดขึ้นเฉพาะในท้องถิ่นเมื่อคนสองคนที่มีบุคลิกต่างกันเป็นเพื่อนสมัยเด็กกันเท่านั้น！

มีความกังวลบางอย่างที่เพื่อนสมัยเด็กเท่านั้นที่เข้าใจกันเน๊！

ฉันหมายถึงเท่าไหร่คือโอกาสที่สาวสวยสองคนจะเป็นเพื่อนสมัยเด็กกัน！

ขอบคุณโลก！มาแสดงความขอบคุณกันเถอะ！

『■■■■、■■■■■■■■……』

การกอดในตอนท้ายก็รุนแรงเช่นกันน๊า！

มันล้ำค่ามากจนฉันคิดว่าจะเสียลูกตาไปแล้ว！

ฉันเดาว่าเมื่อคนสองคนไปไกลเกินไปในเส้นทางเดียวกันก็ต้องถอยกลับและหยุดในบางครั้งน๊า

พวกเธอกอดกันเหมือนคุ้นเคย、บางทีนี่อาจเป็นพิธีกรรมเพื่อการคืนดีใช่ไหม？

มิตรภาพระหว่างสาวสวยก็สวยงามในตัวเอง、ถึงอย่างงั้นการกอดกันอย่างงดงาม……！

โอยโอยโอยโอยโอย！　เป็นการร้องไห้ให้กับโลกที่กำลังจะกำเนิด！

เกิดมากี่ครั้งแล้วล๊า！แฮปปีเบิร์ธเดย์！！！！

『■■■■』

อ้าー、โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมดีย์งามน๊า！

สูงสุด！　

ฉันดีใจที่ยังมีชีวิตอยู่！

อาเร๊ะ？　ฉันเคยตายครั้งหนึ่งเหรอ？

จ๊า、ถ้าอย่างนั้นฉันก็ดีใจที่ฉันตายแล้ว！ขอบคุณคุณรถบรรทุกมากล๊าー！

เอาล่ะ เริ่มน่าตื่นเต้นแล้ว ทั่วทุกมุมกันดี――

『คู่หู！！！！！！！』

หนวกหู

เอ๊ะ、อะไร？

เกิดอะไรขึ้น？

『นั่นเป็นคำพูดของทางนี้ต่างหาก ฉันตกใจมาก เพราะจู่ ๆ ก็ขาดการติดต่อกับเธอ ไม่เคยมีอะไรแบบนี้เกิดขึ้นมาก่อนเลย หากไม่มีฉันอยู่ที่นั่นด้วย การพรางตัวก็จะหลุดออก โปรดระวังร่วงจากฟ้าด้วย！』

เอาจริงดิ？

ขอโทษ、ในตัวฉันเต็มไปด้วยความพยายามที่จะแปลงร่างเป็นสาวสวยอยู่ครู่หนึ่ง

『ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไรเน๊ ยังไงก็เถอะ、น่าจะถึงเวลาต้องย้ายที่แล้ว มีบางอย่างที่ต้องทำจริงไหม』

อะ、จริงด้วย！

หลังจากเห็นสิ่งนี้เกิดขึ้น ฉันมีสองสิ่งที่ต้องทำ

ข้อแรก、กลับไปอยู่ในโหมดสแตนด์บายยังจุดที่แยกทางกับพวกรุ่นพี่มิซุฮิในสภาพที่เหนื่อยล้าและเละเทะ

อีกประการหนึ่งคือการขโมยบันทึกการทดลองของศาสตราจารย์

บันทึกการทดลองนี้มีคุณค่า

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โรงเรียนมิคาเงะที่กำลังมองหาสิ่งนี้ และสั่งให้พวกโทรัคคุงแทรกซึมเข้าไปในโรงเรียน

ปลายทางการแทรกซึมอยู่ในความยุ่งเหยิงไปแล้ว ดังนั้นฉันจะไปส่งมันแทนเขาเอง

นี่ถือว่าสร้างสมดุลย์กับงานต้นฉบับได้พอดี

เป็นกลยุทธ์ที่ชาญฉลาดในส่วนของฉันเน๊

『ชาญฉลาด……ชาญฉลาด？』

อย่ามีข้อสงสัยใด ๆ สิ

อะ、ว่าไปแล้ว สามารถทำมาร์คเกอร์ใส่ศาสตราจารย์ได้ไหม？

『อ้า、ไม่มีปัญหา ถึงจะไม่ได้แม่นยำเท่าเอย์น่า แต่หากเธออยากจับตัวเมื่อไหร่ ก็ไปจับได้ทุกเมื่อ』

ตามที่คาดหวังไว้เลย、ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง

『รีบฆ่าโดยไม่ต้องชักช้าดีกว่าไหม？』

ไม่หรอก、วันนี้ไม่เป็นไร 

ทุกอย่างจบลงด้วยมิตรภาพที่สวยงามระหว่างสาวสวยสองคนทั้งที

เราไม่สามารถปล่อยให้สิ่งนี้แปดเปื้อนไปด้วยเลือดของคนร้ายได้

นอกจากนี้、พวกเราจะไม่ฆ่าศาสตราจารย์ แล้วก็ต้องวางแผนมอบให้กับเพียวริจังด้วย

ขอให้ศาสตราจารย์รับความเกลียดชังทั้งหมดของเพียวริจังที่มีต่อสถาบันคิโซไปกันเถอะ

ฉันไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงเกลียดมันมากขนาดนั้นเน๊

ม๊า、คงจะดีไม่น้อยหากได้เป็นกระสอบทรายให้สาวสวยเน๊！

『ตามปกติแล้ว、เธอไม่มีสำนึกด้านจริยธรรมเน๊』

มีสิจ๊า、เธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไร

สาวสวยมีศีลธรรมเสมอล๊า

『ห๊ะ？』

นี่คือเหตุผลว่าทำไมเธอถึงยังเป็นมือสมัครเล่น……

ถ้าอย่างงั้น、รีบขโมยบันทึกการทดลอง และเตรียมพร้อมกันดีกว่า

『ค๊าー』

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ