[นิยายแปล(WN)] สาวดุ้นตัวร้าย ผมที่กลับชาติมากเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ♂ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับการＴＳหรอก 63 การช่วยเหลือ และ การตัดสินใจ

ตอนที่ 63 การช่วยเหลือและการตัดสินใจ

โทอาหยุดลงในขณะที่เกิดแรงสั่นสะเทือนรุนแรงที่เขย่าไปทั่วทั้งอาคาร

「……เคย์คุง」

ภาพของเด็กหนุ่มที่รั้งอยู่เบื้องหลังเพื่อหยุดโรคุฮาระแวบขึ้นมาในใจของเธอ

ถึงแม้จะรู้ว่าเขาแข็งแกร่งก็ตาม

แต่ว่า、การที่ทิ้งเขาไว้เบื้องหลังโดยช่วยอะไรไม่ได้เลย ความวิตกกังวลและความกลัวที่ไม่สามารถควบคุมได้ก็มีแต่เพิ่มขึ้นจากส่วนลึกของหัวใจเมื่อเวลาผ่านไป

「โทอา、อย่าหยุดนะ ตัดสินใจที่จะเชื่อมั่นแล้ว จริงไหม？」

「……อืม、นั่นสิเน๊ะ」

เมื่อเห็นโทอาเริ่มออกวิ่งอีกครั้ง、มิซุฮิพยักหน้าและโยนร่างเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยออกไป

เศษซากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและหุ่นยนต์รักษาความปลอดภัยกองอยู่แทบเท้ามิซุฮิ

「ตามข้อมูลที่สตรีมเมอร์ให้ฉันมา……น่าจะไม่ไกลแล้วน๊า」

ด้วยเสียงระเบิดและเสียงไซเรนดังก้องไปทั่วเขตใจกลางเมือง การกระทำลับ ๆ ก็ไม่มีความหมายอีกต่อไป

พวกมิซุฮิกวาดล้างศัตรูทั้งหมดที่เข้ามาขวางทาง และในที่สุดก็ยืนอยู่หน้าประตูเป้าหมาย

「ที่นี่สินะ」

ประตูสีขาวบริสุทธิ์เป็นทางเข้าไปยังสถานที่ทดลองซึ่งโดยหลักแล้วไม่เปิดให้บุคคลทั่วไปเข้า

（มีการทดลองที่ผิดกฎหมายที่นี่……มิโรคุเองก็เป็นหนึ่งในเหยื่อด้วยใช่ไหม）

มิซุฮิเล็งปากกระบอกปืนไปที่ประตูแล้วเหนี่ยวไก、พร้อมพูดว่า「ไปกันเถอะ、โทอา」

ประตูถูกระเบิดซัดปลิว

มิซุฮิก้าวข้ามทางเข้าที่ยังคงมีไฟลุกโชนจากความสามารถของตัวเองเข้าไปข้างใน

「――มิซุฮิ？」

เธออยู่ในห้องสีขาวบริสุทธิ์

เธอสวมชุดโรงพยาบาลสำหรับการทดลองที่อาจจะไม่ถือว่าเป็นมนุษย์ และดูซีดเซียวเล็กน้อย

แต่、นั่นคืออาโอะโฮชิ มิโรคุที่มิซุฮิรู้จักอย่างแน่นอน

「อะ、มิโรคุจัง！」

โทอาเองที่ได้เจอกับมิโรคุก็ตะโกนอย่างมีความสุข

ยังไงก็ตาม、ในทางกลับกัน มิโรคุหันหน้าหนีและไม่สบตา

มิซุฮิพยายามพูดกับมิโรคุโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า

「กลับกันเถอะ」

มิโรคุทำเพียงแค่ส่ายหน้า

เมื่อเห็นเช่นนั้น、มิซุฮิก็ตัดสินใจก้าวเข้าไปบังคับให้มิโรคุกลับด้วยกันโดยไม่พูดอะไรอีก

ในตอนนั้นเอง

『อ้าー、คงไม่ได้หรอก เพราะนั่นเป็นตัวทดลองอันล้ำค่าของฉัน』

เสียงสะท้อนจากลำโพงที่ติดตั้งในห้อง

เจ้าของเสียงอยู่ที่อีกด้านหนึ่งของห้องกระจกที่อยู่ด้านบนสุดของห้อง

หญิงสาวที่น่าสะพรึงกลัวกำลังเกาผิวหนังที่เยินรุ่งริ่งโดยไม่กังวลกับมัน และมองลงไปที่พวกมิซุฮิ 

「……นั่นคือ」

『คงจะรู้จักฉันสิน๊า？อัจฉริยะที่หายากโรงเรียนคิโซ ใช่แล้ว、ศาสตราจารย์ไงล่ะ ถึงจะเรียกอย่างงั้น、ฉันแทบจะไม่ได้อยู่กลางเวทีหรอกเน๊ ไม่คาดคิดเลยน๊า、ไม่เคยคิดเลยว่าผู้บุกรุกเช่นเธอจะมาได้ไกลขนาดนี้ ยอดเยี่ยมมากเลยเน๊ะ、เหล่านักเรียนของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม』

คำที่ดูเหมือนใช้กำหนดคุณภาพผลิตภัณฑ์

มิซุฮิเล็งปืนไปที่ศาสตราจารย์และยิงกระสุนออกไปโดยไม่ลังเล

ยังไงก็ตาม、มันถูกป้องกันไว้ด้วยบาเรียที่มองไม่เห็น

『เป็นการโจมตีที่ไร้ความปราณีจริง ไม่คุ้มค่าที่จะค้นคว้าด้วยซ้ำ ฉันไม่อยากต่อสู้อย่างไร้ประโยชน์ที่นี่เช่นกัน แต่……ดูท่าไม่มีทางเลือกแล้ว』

ศาสตราจารย์ควบคุมคอนโซลที่อยู่ในมือ

ในตอนนั้นเอง、ด้านล่างของห้องกระจกที่พวกเธออยู่ก็เปิดขึ้น、และมีสุนัขสกปรกปรากฏตัวขึ้น

เมื่อเห็นพลังเวทมนตร์ที่สุนัขปล่อยออกมา และขนาดของมันซึ่งแตกต่างจากสุนัขทั่วไปมาก ที่บ่งบอกว่ามันเป็นสัตว์ประหลาด、มิซุฮิก็ประกาศออกมา

「รีบไปฆ่ายัยนั้น แล้วพามิโรคุกลับกันเถอะ」

「อืม！」

โทอาเรียกปืนใหญ่ออกมา

เมื่อเห็นอย่างนั้น มิโรคุก็เปิดปากพูด

「……กำลังจะทำอะไรกัน？ ไม่จริง、นี่คิดจะสู้งั้นเหรอ」

「เราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องสู้ ฉันตั้งใจแน่วแน่แล้วว่าจะพาตัวเธอกลับไปด้วยกำลัง」

「มิโรคุจัง、กลับด้วยกันเถอะ！」

สัตว์ประหลาดรูปร่างคล้ายสุนัขยืนอยู่ตรงหน้าพวกเธอทั้งสอง

นั่น、ดูเหมือนกำลังปกป้องมิโรคุอยู่

『ไม่เอาน๊า、วางแผนที่จะเอาชนะออร์โธรอสอยู่เรอะ？นักสำรวจธรรมดา ๆ อย่างพวกเธอเนี่ยนะ？ ฮ่าๆๆๆๆๆ、เป็นไปไม่ได้หรอกเน๊ นี่คือสุดยอดผลงานที่ฉันสร้างขึ้น ……ม๊า、ถึงจะเป็นผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปที่ใช้การคำนวณของชิเอลด้วยก็เถอะ』

ศาสตราจารย์、ควบคุมคอนโซลอีกครั้ง

ทันใดนั้น、ออร์โธรอสก็คำรามเสียงดัง

ในเวลาเดียวกัน、แท้งค์น้ำที่อยู่ติดกับผนังก็เริ่มเปล่งแสงจาง ๆ

『……っ』

「นานะจัง、ไม่เป็นไรใช่ไหมจ๊ะ」

『ไม่มีปัญหา เหตุผลการคำนวณคืออาณาจักรของฉัน』

การแสดงออกของชิเอลบิดเบี้ยวไปชั่วขณะเมื่อเขาเชื่อมต่อกับออร์โธรอส

มิโรคุตะโกนเรียกเธออย่างกังวล และเด็กหญิงก็พยักหน้า แต่ยังคงแสดงท่าทีแบบเดิม

『สมเป็นดีมอนเกียร์ ถ้าเช่นนั้น เรามาทดลองภาคปฏิบัติของออร์โธรอสกันดีกว่า หากประสบความสำเร็จ、ฉันก็จะแซงหน้าอูโรโบรอสที่สร้างโดยเจ้าสวะนั่นได้แล้ว！』

ศาสตราจารย์หัวเราะด้วยความตื่นเต้น ควบคุมคอนโซลอย่างดุเดือดเหมือนเด็กไร้เดียงสา

「มาแล้วนะ、โทอา！」

「อืม！」

ปากของออร์โธรอสเปิดขึ้น

มิซุฮิฉวยโอกาสนี้ยิงไปหลายนัด แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล

「っ、นี่มันบาเรียเวทมนตร์ความหนาแน่นสูง！？」

『สิ่งประดิษฐ์ของฉันไม่มีทางมีช่องว่างหรอก！』

แสงวูบวาบจากปากของออร์โธรอส

ในที่สุด、ก็ถูกยิงใส่พวกมิซุฮิ 

「ッ！」

「กรี๊ดっ！？」

มิซุฮิกระโดดเข้าหาโทอาทันที และพากันกลิ้งตัวด้วยแรงนั้น

ในไม่ช้า แสงวาบก็พุ่งผ่านบริเวณที่ทั้งสองคนเคยอยู่

ออร์โธรอส、ยังคงปล่อยลำแสงต่อไปโดยไม่ระวังและยกหัวขึ้นโดยไม่สูญเสียโมเมนตัม ยิงมันไปจนสุดเพดาน

มองเห็นท้องฟ้ายามค่ำคืนทอดยาวออกไปที่อีกด้านหนึ่งของหลุมร้อนแดงหลอมละลาย 

『มหัศจรรย์！ฉันไม่ได้คาดหวังว่ามันจะทรงพลังขนาดนี้ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าการคำนวณของชิเอลจะปรับปรุงผลลัพธ์ได้มากขนาดนี้……！』

『ยังมีข้อผิดพลาดที่ต้องปรับปรุง ครั้งหน้า、เหตุผลหยุ่ยั้งปฏิกิริยา ไม่ให้ทะลุเพดาน』

มิซุฮิกลืนน้ำลายเมื่อเห็นฉากนี้

มันเป็นพลังอันท่วมท้น

ร่างกายของเธอสั่นโดยสัญชาตญาณ โดยรู้ว่าหากตัดสินล่าช้าแม้สักครู่ คงตายไปแล้ว

โทอาเอง、ก็ดูตกตะลึงเช่นกัน

มันแตกต่างจากแสงของโซลเซียลาที่เคยแสดงให้เธอเห็น

เป็นแสงจักรกลที่มีเจตนาฆ่าที่ชัดเจน

เป็นแสงที่ปล่อยออกมาจากคนที่ไม่รังเกียจที่จะฆ่าคนด้วยกัน　

「――มิซุฮิ、ได้โปรดหนีไปพร้อมกับโทอาจังทีสิ」

มิโรคุ、พูดอย่างใจเย็น

「จากนี้ไป、เธอต้องเป็นคนปกป้องโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม ได้โปรดอย่าทำอะไรที่ไม่จำเป็นไปมากกว่านี้เลย」

「……งั้นเหรอ」

มิซุฮิลุกขึ้นยืน

จากนั้น、ก็ยกปืนขึ้น และจ้องมองไปที่ออร์โธรอส

「อย่างที่คิดไว้、ดูเหมือนว่าตอนนี้ถ้าไม่ต่อยสักหมัดเธอคงจะไม่เข้าใจอะไรเลย」

「っ、เธอต่างหากที่ไม่เข้าใจ……！ นานะจัง、ขอฝากด้วยนะจ๊ะ」

ออร์โธรอสคำราม

มิซุฮิออกตัววิ่งเร็วกว่า

（ร่างอันใหญ่โตนี้……ร่างอันใหญ่โตนี้… ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ด้วยตัวเอง

ศาสตราจารย์ยังพูดอย่างสุภาพว่าเขาต้องการผู้หญิงคนนั้น

ในกรณีนั้น หากไม่มีเครื่องนั้นเชื่อมต่ออยู่ ก็อาจกลายเป็นสิ่งไร้พลังได้)

มิซึฮิยอมแพ้ต่อการโจมตีออร์โธรอส และเดินตรงผ่านออร์โธรอสและเล็งปืนไปที่เครื่องจักรที่อยู่ถัดจากมิโรคุ

พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งลอยอยู่ในนั้น และมีแท่นกลคอยรองรับ

–

ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่านี่คือแก่นแท้ของความแข็งแกร่งของ Orthros นั่นคือทั้งหมดที่ฉันต้องตั้งเป้า

“ฉันทำนายพฤติกรรมแบบนั้นไว้แล้ว”

“ห๊ะ!? ก๊าก!”

จากการโจมตีด้านข้าง มิซูฮิถูกกระแทกเข้ากับกำแพงอย่างกะทันหันและรุนแรงมาก

(นี่คือ…การโจมตีแบบหางหรือเปล่า?)

มิซึฮิบังคับตัวเองให้ตื่นขึ้น รู้สึกเหมือนกำลังจะบินหนีไป และมองดูหางที่ขดตัวเหมือนแส้

(เนื่องจากรูปร่างของสุนัข ฉันไม่คิดว่ามันจะโจมตีด้วยหาง ฉันเข้าใจแล้ว มันไม่ง่ายขนาดนั้น)

มิซึฮิเปลี่ยนแนวทางปฏิบัติทันที

–

“โทอา!”

“…! ใช่!”

เมื่อชื่อของเขาถูกเรียก โทอาก็เข้าใจทันทีว่าต้องการอะไร

จากนั้น เมื่อเขาวางปืนใหญ่หนัก เขาจะวางวงกลมเวทมนตร์หลายวงรอบตัวเขา

มันไม่มีอะไรเลยนอกจากวงกลมเวทย์มนตร์ของการระดมโจมตีแบบมาบรรจบกัน ซึ่งถือเป็นจุดสุดยอดแห่งเวทมนตร์

–

“คุณคิดว่าจะปล่อยให้โทอาจังยิงมันแม้ว่าฉันจะอยู่ที่นี่เหรอ?”

“ฉันจะปล่อยให้คุณยิงฉัน นั่นคือเหตุผลที่ฉันอยู่ที่นี่”

มิซึฮิวิ่งไปที่แท่นของชิเอลอีกครั้ง

จากนั้นกระสุนหลายนัดก็ถูกยิงออกไป

(เนื่องจากมิโรคุอยู่ใกล้ๆ ฉันจึงไม่สามารถระเบิดกระสุนโดยไม่จำเป็นได้ ฉันจะเล็งอย่างแน่นอน)

กระสุนแต่ละนัดเป็นกระสุนร้ายแรงที่โดนแท่น

ดังนั้น Orthros จึงใช้หางของเขาเพื่อปิดกั้นมัน

“กระสุนของฉันยังมีชีวิตอยู่”

กระสุนปืนกลายเป็นเปลวไฟและก่อตัวเป็นรูปร่าง

มันกลายเป็นกระสุนถูกจัดเรียงไว้รอบๆ แท่น และตกลงมาบนแท่น

“ฉ-ฉันไม่โจมตีเธอแบบนั้นหรอก…!”

“เธอไม่รู้ มิโรคุ ไม่มีทางที่เธอจะรู้ตอนนี้ว่าเธอรู้สึกเหมือนได้ออกจากโรงเรียนแล้ว!”

ขณะนี้จำนวนเกินจำนวนที่หางสามารถบล็อกได้

ออร์โธรอสวิ่งออกไปและยืนอยู่หน้าแท่นและมิโรคุ ปิดกั้นกระสุนทั้งหมดด้วยบาเรียเวทย์มนตร์ที่แผ่ไปทั่วร่างกายของเขา

เมื่อเห็นเช่นนั้น มิซึฮิก็หัวเราะ

“ย้ายแล้วเหรอ เข้าใจไหมว่าต้องย้ายมาจัดการกับฉัน”

“…ฉันสงสัยว่าคุณ มิซึฮิ กำลังพยายามซื้อเวลาจนกว่าโทอาจังจะยิงการโจมตีแบบบรรจบกันของเธอได้หรือเปล่า?”

“ไม่ ฉันจะทำลายมันอย่างจริงจัง ฉันแค่เตรียมโทอาไว้เป็นลูกธนูดอกที่สอง”

เมื่อเห็นออร์โธสปกป้องตัวเอง มิซูฮิก็วิ่งออกไปยิงไปหลายนัด

“ผู้ชายคนนี้แข็งแกร่ง แต่นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงยังไม่สามารถควบคุมมันได้ เขาไม่สามารถจัดการกับฉันหรือโทอาได้”

กลยุทธ์ของ Mizuhi คือการยึด Orthros และฐานที่จำเป็นในการควบคุมไปพร้อมๆ กัน

–

(ฉันจะดึงดูดมันและฆ่ามันด้วยการโจมตีแบบบรรจบกันของโทอา การโจมตีแบบบรรจบกันเป็นวิธีเดียวที่จะเอาชนะอุปสรรคนั้นได้ หรือ…)

มีความคิดอื่นเข้ามาในใจ แต่มิซูฮิกลับมองว่ามันไม่แน่นอน

「ฮ่า」

เมื่อเห็นมิซูฮิเดินไปรอบๆ ศาสตราจารย์ก็ถอนหายใจอย่างหงุดหงิด

“เอ่อ คุณไม่คิดว่าฉันเข้าใจเรื่องนั้นแล้วเหรอ? นี่คือเหตุผลว่าทำไมฉันถึงเกลียดเด็กโง่”

คำพูดของศาสตราจารย์ก้องกังวาน

ชิเอลก็ดูไม่แปลกใจและแค่คำนวณต่อไป

“ การคำนวณเสร็จสมบูรณ์ มิซึฮิ ถ้าคุณต่อสู้กับออร์โธรอส คุณจะติดอยู่กับกระบวนท่าทั้งเจ็ด”

“ถ้าอย่างนั้นก็ลองดู”

มิซึฮิหัวเราะอย่างไม่เกรงกลัว

จากนั้นเขาก็เหนี่ยวไกบนแท่น ศาสตราจารย์นั้นเองก็ยังพูดเลยว่าต้องใช้เด็กสาวคนนั้น ถ้าอย่างงั้น、หากไม่มีเครื่องนั้นเชื่อมต่ออยู่ ก็อาจกลายเป็นสิ่งไร้พลังก็ได้）

มิซุฮิยอมแพ้ที่จะโจมตีออร์โธรอสโดยตรง、เธอกระโดดข้ามออร์โธรอสและเล็งปืนไปยังเครื่องจักรที่อยู่ข้างมิโรคุ

แท็งค์น้ำที่มีเด็กสาวลอยอยู่ในนั้น、และมีแท่นกลคอยรองรับ　

ตอนนี้เธอรู้แล้วว่านั่นคือแก่นแท้ของความแข็งแกร่งของออร์โธรอส、ทั้งหมดที่ต้องทำคือเล็งเป้าไปที่นั่น 

『พฤติกรรมดังกล่าว、เหตุผลทำนายไว้แล้ว』

「ッ！？ อักっ！」

มิซุฮิกระแทกเข้ากับกำแพงอย่างกะทันหันและรุนแรงจากการโจมตีจากด้านข้าง

（เมื้อกี้มัน……การโจมตีจากหาง？）

มิซุฮิบังคับตัวเองให้ยื่นขึ้น รู้สึกเหมือนสติกำลังจะบินหนีไป และมองดูหางที่ขดตัวเหมือนแส้

（เพราะมันรูปร่างเหมือนสุนัข ฉันเลยไม่คิดว่ามันจะโจมตีด้วยหางแบบนั้นได้ เข้าใจล่ะ ไม่ง่ายขนาดนั้นสินะ）

มิซุฮิเปลี่ยนแผนทันที

「โทอา！」

「……っ！ อืม！」

เมื่อถูกเรียกชื่อ、โทอาก็เข้าใจทันทีว่าเธอต้องการอะไร

จากนั้น、ก็ตั้งปืนใหญ่และสร้างวงเวทย์หลายวงล้อมรอบ 

นั่น、ไม่มีอะไรอื่น นอกจากวงเวทย์ของการโจมตีแบบมาบรรจบซึ่งถือเป็นจุดสุดยอดแห่งเวทมนตร์

「ถึงแม้ว่าฉันจะอยู่ตรงนี้、ก็ยังคิดที่จะให้โทอาจังยิงมาอย่างงั้นเหรอ？」

「จะยิงแน่นอน นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันมาที่นี่」

มิซุฮิวิ่งไปที่แท่นของชิเอลอีกครั้ง

จากนั้นกระสุนหลายนัดก็ถูกยิงออกไป

（ตราบใดที่มิโรคุยังอยู่ใกล้ ๆ、ฉันเลยไม่สามารถทำให้กระสุนระเบิดใส่มั่ว ๆ ได้  ต้องเล็งเป้าไว้ให้แน่นอน）

กระสุนแต่ละนัดเป็นกระสุนที่ร้ายแรงหากยิงโดนแท่น

ดังนั้น、ออร์โธรอสจึงต้องใช้หางเพื่อสกัดไว้

「กระสุนของฉันมีชีวิตนะรู้ไหม」

กระสุนปืนที่ถูกยิงไปกลายเป็นเปลวไฟและก่อตัวเป็นรูปร่าง

มันกลายเป็นกระสุนที่จัดวางอย่างดีและตกลงไปที่แท่นราวกับล้อมแท่นไว้

「っ、การโจมตีแบบนั้น ฉัน……！」

「ไม่รู้จักใช่ไหมล่ะ、มิโรคุ ไม่มีทางที่เธอจะรู้หรอก เพราะตอนนี้เธอทำตัวเหมือนได้ออกจากโรงเรียนไปแล้ว！」

ขณะนี้จำนวนเกินกว่าที่หางจะสามารถป้องกันได้

ออร์โธรอสกระโดดไปยืนอยู่หน้าแท่นและมิโรคุ และป้องกันกระสุนทั้งหมดด้วยบาเรียเวทมนตร์ที่ที่สร้างออกมาจากตัวมัน

เมื่อเห็นเช่นนั้น、มิซุฮิก็หัวเราะ

「ได้ผลน๊า？จะจัดการกับฉัน、เข้าใจใช่ไหมว่าต้องลงมือให้เร็วกว่านี้？」

「……ไม่มีทาง、มิซุฮิ เธอวางแผนที่จะซื้อเวลาจนกว่าโทอาจังจะยิงการโจมตีแบบบรรจบของเธองั้นเหรอ」

「ไม่、ฉันจะทำลายมันอย่างจริงจัง ฉันเตรียมโทอาไว้เป็นลูกธนูดอกที่สอง」

เมื่อเห็นออร์โธรอสเข้าโหมดป้องกัน、มิซุฮิก็ออกวิ่งและยิงกระสุนหลายนัด

「เจ้านั่นแข็งแกร่ง แต่นั่นเป็นสาเหตุที่ยังควบคุมมันได้ไม่เต็มที่ ถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่ใช่คู่มือของฉันกับโทอาหรอก」

กลยุทธ์ของมิซุฮิ、คือการโจมตีร่างหลักออร์โธรอส、ไปพร้อมกันกับแท่นที่จำเป็นในการควบคุมมัน

（ฉันดึงดูดมัน、และจัดการฆ่าด้วยการโจมตีแบบบรรจบของโทอา การโจมตีแบบบรรจบเป็นวิธีเดียวที่จะเอาชนะอุปสรรคนั้นได้ หรือไม่ก็――）

มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในใจ、แต่มิซุฮิมองว่านั้นเป็นสิ่งไม่แน่นอน

『ฮาぁ』

เมื่อเห็นมิซุฮิวิ่งวนไปรอบ ๆ、ศาสตราจารย์ก็ถอนหายใจอย่างหงุดหงิด

『อาー、ไม่คิดว่าฉันรู้เรื่องนั้นอยู่แล้วรึไง？ จริง ๆ เลย、นี่คือเหตุผลว่าทำไมฉันถึงเกลียดเด็กโง่』

คำพูดของศาสตราจารย์ก้องกังวาน

ชิเอลเอง、ก็ดูไม่แปลกใจและแค่คำนวณต่อไป

『การคำนวณเสร็จสมบูรณ์ มิซุฮิ、เหตุผลในกรณีที่เธอต่อสู้กับออร์โธรอส เธอจะจบในเวลาเพียงเจ็ดกระบวนท่าเท่านั้น』

「ถ้างั้นก็ลองดูเซ๊」

มิซุฮิหัวเราะอย่างไม่เกรงกลัว

จากนั้นก็เหนี่ยวไกใส่แท่น

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณ คุณCHATCHAI KIMN SCB X-2478 มาก ๆ ครับ

ขอบคุณ คุณพันธวงศ์ กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ