[นิยายแปล(WN)] สาวดุ้นตัวร้าย ผมที่กลับชาติมากเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ♂ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับการＴＳหรอก 53 สาวดุ้นจริง และ ความร่วมมือ

ตอนที่ 53 ความจริงและความร่วมมือ

มิซุฮิ、มาที่โรงพยาบาลที่ดูแลโดยโรงเรียนมิคาเงะ

จุดประสงค์มีอย่างเดียวคือ、เพื่อตรวจสอบความปลอดภัยของมิโรคุ เพื่อนสมัยเด็กของเธอ และประธานสภานักเรียนของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม

『เธออยู่ในโรงพยาบาลมาระยะหนึ่งแล้วเน๊ะ แล้วทั้งที่นักเรียนชายอีกคนกลับมาที่โรงเรียนแล้วแท้ ๆ』

มิซุฮิกำลังนึกถึงคำพูดที่โซลเซียลาพูดกับเธอเมื่อคืนนี้

（ตอนที่มาครั้งแรก ฉันโดนบอกว่ามีความเป็นไปได้ที่เธอจะปนเปื้อนด้วยพลังเวทมนตร์ของโซลเซียลา พอมาลองคิดดูตอนนี้แล้วก็แปลก）

ครั้งก่อน、มิซุฮิเองก็เคยสู้เคียงข้างโซลเซียลามาแล้ว

ตอนนั้นมีเพียงการตรวจร่างกายเล็กน้อยเท่านั้น และไม่มีอะไรทำอีก ไม่ต้องพูดถึงการนอนโรงพยาบาลเลย

เหนือสิ่งอื่นใด เคย์ซึ่งอยู่ที่ด้วยกันก็โดยปล่อยกลับมาโรงเรียนแล้ว

（ฉันมัวแต่ตื่นเต้นที่หนี้ลดลง……คุโซ、ให้ตายเถอะ ฉันควรจะปกป้องทุกคนแทนอาจารย์）

ฉันส่ายหัวเพื่อสลัดความรู้สึกอ่อนแอออกไป

ไม่นาน ชื่อของมิซุฮิก็ถูกเรียกโดยแผนกต้อนรับ

ห้องที่มิโรคุเข้ารักษาในโรงพยาบาลดูเหมือนจะมีอุปกรณ์ค่อนข้างเยอะ แม้แต่การจะเข้าไปเยี่ยมก็ต้องผ่านขั้นตอนต่าง ๆ ผ่านทางแผนกต้อนรับก่อนเท่านั้น

「ขอโทษที่ทำให้ต้องรอนะคะ เรื่องนี้、เอ๋โตะ」

เจ้าหน้าที่แผนกต้อนรับมองมิซุฮิ ก่อนกล่าวขอโทษแล้วพูดต่อ

「อาโอโฮชิ มิโรคุซัง……คนนั้น、ออกจากโรงพยาบาลได้สามวันแล้วค่ะ」

「……ห๊ะ？」

มิซุฮิได้แต่ขึ้นเสียงไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร

จนถึงตอนนี้ มิโรคุก็ยังไม่ได้กลับไปที่โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมเลยสักครั้ง

ถ้าอย่างงั้นแล้ว、เธอจะไปที่ไหนได้ล่ะ

「นั่นไม่มีทางเลย โปรดตรวจสอบอีกครั้งด้วยค่ะ！อาโอโฮชิ มิโรคุจากโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม！」

「กะ、ก็บอกว่าออกจากโรงพยาบาลไปแล้วไงค่ะ มีนักเรียนมารับไปแล้ว」

「พูดอะไรกันคะ！？ ก็ทั้งฉันทั้งโทอา、หรือแม้แต่เคย์รอที่จะมารับเธอ……」

ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ไม่เข้าใจสถานการณ์เลย

（ปฎิเสธไม่ได้เลยว่าโรงพยาบาลอาจกำลังโกหกเพื่อไม่ให้ไปเยี่ยมเธอ เกิดอะไรขึ้นกับมิโรคุกันแน่）

ในขณะที่กำลังคิดถึงความเป็นไปได้ที่จะใช้กำลังบังคับเพื่อทะลวงเข้าไปจนกว่าจะถึงที่มิโรคุน่าจะอยู่

「――อาร๊า、หรือว่าบางทีคุณจะเป็นนักเรียนจากโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม？」

เสียงที่ไม่คุ้นเคยดังมาจากด้านหลัง

เมื่อฉันมองย้อนกลับไปก็พบหญิงสาวคนหนึ่งที่มีรูปร่างหน้าตาทั่วไป

จากชุดเครื่องแบบก็บอกได้ทันทีว่าเป็นนักเรียนโรงเรียนมิคาเงะ

「……ใช่แล้ว คุณต้องการอะไร」

「อิย๊า、ไม่จำเป็นต้องแสดงท่าทางแบบนั้นหรอกนะคะ เพราะเห็นส่งเสียงโหวกเหวกอยู่、ฉันเลยคิดว่าอาจจะพอช่วยเหลืออะไรได้บ้างคะ」

พูดจบหญิงสาวก็เดินเข้ามาหามิซุฮิด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร

เป็นท่าทางบรรยากาศแปลก ๆ ที่ไม่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกระแวดระวัง

「เนื่องจากที่นี่คือโรงพยาบาลของโรงเรียนมิคาเงะ、ดังนั้นในฐานะนักเรียนของโรงเรียนมิคาเงะ ฉันอาจจะพอช่วยเหลืออะไรได้บ้างค่ะ」

「……ที่จริง、ฉันมาเพื่อเยี่ยมเพื่อนสมัยเด็ก แต่ว่า、ฉันได้รับแจ้งว่านักเรียนคนนั้นได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว」

「เฮ๋」

ดวงตาของหญิงสาวหรี่ลงเล็กน้อย

「นักเรียนคนนั้นคือ、อาโอโฮชิ มิโรคุ？」

「っ、อ้า ใช่แล้ว！」

「งั้นเหรองั้นเหรอ……อืม」

หญิงสาวพยักหน้าแล้วจับมือมิซุฮิ、ก่อนเริ่มเดินออกไปจากแผนกต้อนรับ 

「โอะ、โอย！」

「มันจะเป็นปัญหาหากคุยกันที่แผนกต้อนรับเน๊ー ซ้าซ้า、มาคุยกันทางนี้ดีกว่าค่ะ ……อะ、จริงด้วย ฉันยังไม่ได้บอกชื่อของตัวเองเลยเน๊ะ」

หญิงสาวหันกลับมาแล้วพูด

「ฉัน อากากิริ รินกะค่ะ！ฉันเป็นแค่นักเรียนธรรมดา ๆ ของโรงเรียนมิคาเงะที่คุณสามารถเจอได้ทุกที่」

■

มิซุฮิถูกนำทางมายังลานกว้างของโรงพยาบาล、ก่อนที่จะพากันนั่งลงบนม้านั่งใกล้ ๆ 

（เป็นสถานที่ที่ต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากเลยน๊า อย่างที่คิดเลย สมกับเป็นโรงเรียนมิคาเงะล่ะ）

ด้วยสายลมที่น่ารื่นรมย์ และดอกไม้สีสันสดใส ค่อย ๆ ทำให้ความคิดฉันสงบลง

「แล้ว、เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอคะ คุณจะบอกว่าอาโอโฮชิ มิโรคุหายตัวไปอย่างงั้นเหรอคะ」

「……พวกเขาบอกว่าเธอออกจากโรงพยาบาลแล้ว、ตั้งแต่สามวันก่อนน่ะ แต่ว่า、เธอไม่ได้กลับไปที่โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม」

「เป็นอย่างงั้นสินะคะ แต่ว่าน๊า、เธออาจจะมีธุระเล็ก ๆ น้อย ๆ บางอย่างก็ได้、หรือไม่ก็อาจจะกำลังดำดิ่งลงดันเจี้ยนก็ได้นะคะ？」

มิซุฮิส่ายหัวให้กับคำพูดของรินกะ

「เรื่องนั้นเป็นไปไม่ได้หรอก มิโรคุเป็นประธานสภานักเรียน、เหนือสิ่งอื่นใดเธอเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูงมาก ไม่ใช่คนประเภทที่จะให้ความสำคัญกับดันเจี้ยนมากกว่างานที่สะสมในขณะที่ตัวเองไม่อยู่」

ฉันรู้ดี เพราะฉันอยู่ข้างเธอมาหลายปีแล้ว

การที่มิโรคุหายไปโดยไม่บอกอะไรแบบนี้、ก็เป็นได้เพียงสถานการณ์ที่ไม่ปกติเท่านั้น

「ฟุーอือ จริงด้วยสิ」

รินกะสร้างคีย์บอร์ดเสมือนจากไดฟ์เกียร์ของตัวเอง และเริ่มพิมพ์อะไรบางอย่าง

ก่อนที่มิซุฮิฮิจะทันถามว่ากำลังทำอะไรอยู่ รินกะก็พูดขึ้น

「ฉัน、ได้คุยกับอาโอโฮชิ มิโรคุตอนที่เธอยังอยู่ในโรงพยาบาลค่ะ」

「จริงเหรอ！？」

「อืม เป็นแค่งานเล็ก ๆ น้อย ๆ เน๊ะ ตอนนั้นเธอดูสบายดี เลยไม่คิดว่าจะเป็นไปได้ที่จะอยู่ในโรงพยาบาลนานขนาดนั้นเลยน๊า」

เมื่อได้ยินคำพูดรินกะ、มิซุฮิก็มั่นใจมากขึ้น

กะแล้ว、มีบางอย่างเกิดขึ้นกับมิโรคุ

「คุณมีความคิดอะไรบ้างไหมคะ？ อย่างมีการเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่างที่อาจเกี่ยวข้องกับอาโอโฮชิ มิโรคุ」

คำพูดเหล่านั้นทำให้ฉันนึกถึงบทสนทนาของฉันกับโซลเซียลาเมื่อคืนนี้

『ดูเหมือนหนี้จะลดลงอย่างมาก……แต่ว่าประธานสภานักเรียนที่นี่ดูจะมีความสามารถมากทีเดียวเน๊ะ』

หนี้ของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมที่ลดลงอย่างกะทันหัน

โซลเซียลาบอกให้ฉันคิดถึงความหมายของสิ่งนั้นใช่ไหมนะ

「……หนี้ของโรงเรียนเราลดลง ดูเหมือนว่ามิโรคุจะเจรจาต่อรองได้สำเร็จ」

「หนี้？คุณกำลังเรียนอยู่โรงเรียนที่ค่อนข้างลำบากเลยเน๊ะ」

「อ้า ฉันพยายามใช้ชีวิตในแต่ละวันให้ดีที่สุด……แต่ว่า、เมื่อไม่นานมานี้ หนี้ก็ลดลงเหลือไม่ถึงครึ่งแล้ว」

ไม่ทราบวิธีการ

ยังไงก็ตาม、มันเป็นความสุขครั้งใหญ่ที่หนี้สินลดน้อยลงไปมากมาย

เป็นเพราะเหตุนั้นเอง、ที่ทำให้มิซุฮิมองข้ามข้อสงสัยเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านั้น

「คงมีบางอย่างอย่างเกิดขึ้นกับมิโรคุ、ฉันคิดได้แค่นั้น」

「เข้าใจแล้วค่ะเน๊ ……อันที่จริง、มีเหตุการณ์ที่กำลังเป็นปัญหาอยู่ในขณะนี้ที่สภานักเรียนโรงเรียนมิคาเงะเช่นกันค่ะ」

รินกะพูดแบบนี้ขณะที่ยังใช้งานคีย์บอร์ดอยู่

「เมื่อเร็ว ๆ นี้เกิดการลักพาตัวบ่อยมากขึ้นค่ะ ดูเหมือนว่านักเรียนของทางนี้บางคนเองก็ตกเป็นเหยื่อเช่นกัน」

「ลักพาตัว？」

「อืม อาโนซ้า、ใครคือคนที่เจ้าหนี้กันคะ……ใช่โรงเรียนคิโซหรือเปล่าคะ？」

มิซุฮิประหลาดใจกับคำพูดที่ดูเหมือนอ่านใจได้

ตั้งแต่แรกแล้ว、หนี้สินของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมก็เป็นผลมาจากการทำธุรกิจลับ ๆ

หากหนี้นี้เปิดเผยต่อสาธารณะ、โรงเรียนคิโซจะไม่มีทางเลือกอื่นนากจากต้องตัดการสนับสนุนโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม

หากเป็นเช่นนั้นแล้ว、ในที่สุดตามโครงสร้างแล้ว โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมจะเดือดร้อนมากที่สุด

ดังนั้น、จึงได้มีการปลอมแปลงปลายทางของหนี้ไม่ได้ระบุชัดเจน

ถึงอย่างงั้น、หญิงสาวที่อยู่ข้างหน้าฉันก็เดาได้อย่างง่ายดาย 

「ทำไม、ถึงได้」

「ดูนี้สิคะ」

พูดจบ、รินกะก็เปิดหน้าจอไดฟ์เกียร์แล้วหันมาให้มิซุฮิ

「ฉันเจาะเข้าไปในเซิร์ฟเวอร์ของโรงพยาบาล และได้รับสิ่งนี่มาค่ะ ภาพวงจรปิดที่บันทึกไว้ของอาโอโฮชิ มิโรคุ、และ Ｓ แร๊งค์ของโรงเรียนคิโซ โรคุฮาระ」

ในหน้าจอที่กำลังแสดง、เป็นภาพจากเมื่อสามวันก่อน

ภายในห้องผู้ป่วยของโรงพยาบาลที่มองเห็นได้จากโถงทางเดิน、มีหญิงสาวผมสีคุ้นเคย และชายผมสีแดงอีกคนสวมชุดนักเรียนของโรงเรียนคิโซ

ดูเหมือนมีคนอื่นอยู่ด้วย แต่ก็ยากที่จะมองเห็นเพราะพวกเขาอยู่ภายใต้เงาของชายคนนั้น

「เป้าหมายของการลักพาตัวคือนักเรียนที่มีพลังเวทย์มนตร์ในระดับหนึ่งค่ะ ดูจากข้อมูลของอาโอโฮชิ มิโรคุแล้ว、ปริมาณพลังเวทย์ค่อนข้างสูงเน๊ะ」

「……โรงเรียนคิโซ、ลักพาตัวมิโรคุงั้นเรอะ」

「หากพูดให้ตรงกว่านั้น、ขายตัวเองมากกว่าล่ะมั้งน๊า」

พูดจบ、รินกะก็ปิดหน้าจอลง

แม้ว่ารินกะจะได้เห็นความจริงอันน่าสะพรึงกลัว เธอก็ยังสงบอย่างน่าประหลาด

「มิโรคุ เธอ、แค่คนเดียว……！」

มิซุฮิถูกดึงมือขณะที่พยายามลุกขึ้น

รินกะกำลังมองมาที่ฉัน

「ตอนนี้เคย์อยู่ที่ไหนคะ」

「ทำไม」

「ฉัน、กับเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันตอนที่เขายังเรียนอยู่ที่โรงเรียนมิคาเงะค่ะ ฉันพอจะรู้รูปแบบการเคลื่อนไหวทั่วไปของเขาอยู่บ้างเน๊ะ เพราะเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเน๊ー」

「เป็นอย่างงั้นเหรอ」

นั่นคงจะเป็นเหตุผลที่พอเธอเห็นชุดเครื่องแบบของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมแล้วถึงได้ตัดสินใจเรียกฉันเอาไว้

เป็นที่เข้าใจได้ว่าหากคุณพบว่าเพื่อนร่วมชั้นที่สนิทของคุณย้ายไปโรงเรียนอื่น คุณอาจต้องการหนทางติดต่อกับพวกเขาต่อไป 

「นี่เป็นการคาดเดาของฉันเน๊ะ、เขาน่าจะเคลื่อนไหวในเร็ว ๆ นี้ค่ะ」

「……ไม่มีทาง」

มิซุฮิเปิดไดฟ์เกียร์、แล้วเลือกโหมดสื่อสาร 

ปลายสายคือ นาตากิ เคย์

หากเป็นในเวลานี้ เขาน่าจะกำลังไปทำงานกู้ภัยดันเจี้ยนแทนมิซุฮิอยู่

หลังจากนั้นไม่นานสายก็เชื่อมต่อ

มิซุฮิถามโดยไม่รอฟังคำพูดของอีกฝ่าย

「เคย์、ตอนนี้อยู่ที่ไหน」

มีช่วงเวลาแห่งความเงียบงัน

『……เอ๊ーโตะ』

เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดสำหรับเคย์งั้นสินะ

เป็นความสับสนที่ไม่ธรรมดาสำหรับเขา

เมื่อดูจากสถานการณ์แล้ว มิซุฮิ ก็เชื่อมั่น

「งั้นเหรอ อยู่ที่โรงเรียนคิโซแล้วสินะ」

『……ครับ』

เคย์ตอบเหมือนจะบีบเสียงออกมา

เขารู้ตั้งแต่เมื่อไหร่

ทำไมล่ะ、ทำไมถึงได้ตัดสินใจไปคนเดียวกัน

ฉันไม่เข้าใจ

แต่ฉันรู้ชัดเจนว่าสิ่งที่ฉันต้องทำตอนนี้ไม่ใช่ตำหนิเขา

ถ้าอย่างงั้นแล้ว、คำพูดต่อไปจากนี้ของมิซุฮิก็ถูกกำหนดไว้แล้ว

「ฉันเองก็จะไปเหมือนกัน」

『เอ๊ะ？』

「แน่นอน、ฉันจะพาโทอาไปด้วย จากนี้、เป็นปัญหาของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมแล้ว」

เคย์คงพยายามช่วยมิโรคุด้วยตัวเอง

เขาเงียบไปสักพักหลังจากได้ยินคำพูดของมิซุฮิ、จากนั้นก็มีเสียงหายใจเข้าลึก ๆ

『……ขอโทษด้วยจริง ๆ ครับ』

「ไม่ต้องขอโทษน่า ฉันผิดเองที่ไม่ทันสังเกต ช่วยส่งพิกัดตำแหน่งปัจจุบันมาให้ฉันที ฉันจะรีบไปที่นั่นทันที」

『……ครับ』

หลังจากตรวจสอบพิกัดที่ส่งมาจากเคย์แล้ว、มิซุฮิก็ต้องแปลกใจ

ที่นั่น、เป็นเขตใจกลางเมืองของโรงเรียนคิโซ

ถ้าช้ากว่านี้อีกไม่กี่นาทีก็คงไปช่วยมิโรคุด้วยตัวเองแล้ว

「ถ้าอย่างงั้น、ไว้เดี๋ยวเจอกัน」

『……ครับ』

การโทรจบลงด้วยเสียงที่หม่นหมองของเคย์

มิซุฮิวางสายแล้วเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า

ฉันเข้าใจดีว่าฉันต้องสงบสติอารมณ์

「……อากากิริ รินกะ、ขอบคุณมาก ไว้ฉันจะตอบแทนเธอทีหลัง、บางทีเราอาจหลีกเลี่ยงสิ่งที่เลวร้ายที่สุดได้แล้ว」

「เป็นอย่างงั้นสินะคะ โล่งอกไปที」

รินกะยิ้มกว้างและหัวเราะ

เป็นรอยยิ้มที่เป็นมิตร

รินกะมองไปที่มิซุฮิแล้วพูดว่า

「โปรดให้พวกเราช่วยคุณด้วยได้ไหมคะ」

「ดีแล้วเหรอ？」

「อืม ก็แบบ、พวกเราเป็นเพื่อนกับเคย์เน๊ะ  แล้วก็、การลักพาตัวก็เป็นปัญหาของโรงเรียนมิคาเงะเช่นกัน หากเราได้รับหลักฐานจากเรื่องนี้แม้แต่ชิ้นเดียว มันก็จะกลายเป็นข้ออ้างในการเริ่มสงครามกับโรงเรียนคิโซได้ทันที……อะ、ครึ่งหลังเป็นความลับเน๊？」

รินกะหัวเราะเหมือนเด็กซุกซนหลังพูดแบบนั้น

「อ้า ขอบคุณมาก」

มิซุฮิพยักหน้าอย่างแข็งขัน กล่าวขอบคุณแล้วจากไป

รินกะโบกมือตามหลัง เมื่อไม่เห็นแผ่นหลังของมิซุฮิอีกแล้ว เธอก็เริ่มโทรหาใครบางคน

「……อะ、โทรัคขอโทษน๊า ฉันแน่ใจว่าวันนี้คุณจะออกเดท――」

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ