ตอนที่ 48 ความรู้สึกแรก และ ไหวพริบปฏิภาณ
สามวันนับตั้งแต่ที่กลับมา
ที่โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมนั้นสงบสุขอย่างแท้จริง
เนื่องจากจำนวนหนี้ลดลงกะทันหัน จึงมีความเป็นไปได้สูงที่จะสามารถเปิดดำเนินการได้ตามปกติ
ด้วยเหตุนี้ ทั้งรุ่นพี่มิซุฮิและโทอาจังจึงดูมีความสุข
รุ่นพี่มิโรคุสุดยอดเลยน๊า
เอาจริงเลยนะ เธอไปทำอะไรกับโรงเรียนคิโซกันแน่
ฉันเดาว่าเธอคงใช้วิธีที่ไม่อาจจินตนาการได้สำหรับคนอย่างฉันที่มัวแต่เลียนแบบสาวสวยเฟกตอม
อย่างที่คิดไว้ นสาวสวยธรรมชาติ อยู่กันคนล่ะระดับเลย
หากเป็นเช่นนั้น ฉันก็ต้องพยายามเช่นกัน
ฉันไม่สามารถปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกเธอแค่สามคนได้
หากชื่นชมสาวสวยก็ต้องไม่รู้สึกยอมแพ้เน๊!
นั่นคือสิ่งที่ฉันกำลังพูด
「จะแต่งหญิง」
『เอ๊ะ?บริบทไหนที่เกี่ยวกันล่ะนั่น? แล้วทำไมต้องแต่งหญิง?』
ดูเหมือนว่าไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงจะยังเป็นพอนโคซึเกียร์ผู้ไม่เข้าใจอะไรเช่นเคยเน๊
ความจริงที่ว่าโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมกำลังจะกลับไปเป็นโรงเรียนปกติ、นั่นหมายความว่าจะมีความเป็นไปได้ที่จะมีนักเรียนใหม่มาเข้าร่วมเพิ่มมากขึ้น
คอร์ของดันเจี้ยนสามารถใช้เพื่อขยายเขตปกครองตนเองแทนการจ่ายหนี้คืน และเงินทุนยังสามารถใช้เพื่อซ่อมแซมอาคารเรียนได้อีกด้วย
ที่งานเทศกาลสงครามของปีนี้、ฉันรู้ข้อมูลหลายสิ่งหลายอย่าง ซึ่งทำให้มีข้อได้เปรียบ ดังนั้นฉันจึงเกือบจะรับประกันได้ว่าจะได้อันดับสูง ๆ แน่นอน
ในปีหน้าจะมีนักเรียนใหม่มาร่วมงานกับเราด้วยจริงไหม
เพื่อการนั้น、ฉันจะเป็นตัวตนที่เรียกว่ารุ่นพี่สาวสวยลึกลับไงล๊า
『อยากที่จะเป็น?』
ยังไงก็จะเกิดขึ้นอยู่แล้ว
ฉันวางเก้าอี้ข้างหน้าต่างในห้องเรียนว่าง ๆ แล้วอ่านหนังสือวรรณกรรมที่ฉันไม่เข้าใจ!
ลมฤดูใบไม้ผลิพัดผ่านหน้าต่างที่เปิดอยู่ และฉันก็จับผมยาวของตัวเองไว้ด้วยมือเดียว!
แล้วในฐานะรุ่นพี่สุดเท่ ฉันจะเรียกรุ่นน้องที่มองฉันอยู่แบบนั้นว่า「คุง」และทำลายรสนิยมทางเพศของเขาซ๊า
นั่นคือภาพลักษณ์ในปีหน้าฉันล่ะ
『ฉันไม่อยากเข้าใจหรือคำนวณอีกแล้วเน๊』
ไม่จำเป็นต้องคำนวณก็ด๊าย!
รุ่นพี่มิโรคุ เป็นโอเน่ซังสุดแกร่ง
รุ่นพี่มิซุฮิ เป็นโอเน่ซามะที่เชื่อถือได้
โทอาจัง เป็นรุ่นพี่ใจดีที่ชอบเผลอทำให้เข้าใจผิด
โฮร่า、ยังมีพื้นที่สายคูลเหลืออยู่ไง
และนั่นแหละ、ที่ฉันจะเข้าไปเสียบー!
ฉันฉันเอง! ฉันจะสมัครเป็นเองล๊าー!
『ต้องการเข้าสู่สายคูลเพื่อสร้างความเข้าใจผิดบางประการ ฉันรู้สึกว่าไม่ควรปล่อยให้คู่หูได้ครอบครอง』
ห๊ะ?
ฉันแค่จะทำลายรสนิยมทางเพศของนักเรียนชายที่เข้ามาใหม่แค่นั้นเอง?
หลังจากนั้นทำให้ทุกคนกลายเป็นสาวสวยล๊า
ด้วยเหตุนี้ แม้ว่าจะเป็นโรงเรียนสหศึกษา แต่ฉันก็จะสร้างวัฒนธรรมโรงเรียนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว และกลายเป็นโรงเรียนหญิงล้วนหลังจากผ่านไปหนึ่งปีล่ะ
『สิ่งที่เธอทำอยู่ก็ไม่ต่างจากดันเจี้ยนเลยเน๊ หากมีคนเอาชนะเธอได้จะมีคอร์ดรอปออกมาไหม?』
ไม่มีหรอก
อ้า แน่นอนว่า、ฉันจะเตรียมสล็อตสาวสวยไว้ให้ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวด้วยเน๊♥
มาทำให้ดีที่สุดเพื่อให้เธอมีตัวตนขึ้นมาจริง ๆ ภายในปีหน้ากันเถอะเน๊♥
『ปฏิเสธแน่นอน』
กะแล้วเชียว ดูเหมือนเธอยังขาดความตระหนักรู้ในตนเองถึงการเป็นคู่หูของสาวสวยลึกลับล่ะ
ว่าแล้ว、มาทำให้ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงรำลึกถึงความรู้สึกแรกของการได้แต่งหญิงที่กันเลย
『ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าความรู้สึกแรกอะไรทั้งนั้น』
เมื่อเร็ว ๆ นี้、เพราะว่าเธอช่วยให้สามารถ TS แบบควบคุมได้เป็นไปได้、มันทำให้ฉันรู้สึกสูญเสียความลึกซึ้งในการหนทางการกลายเป็นสาวสวย
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันจะกลับไปสู่พื้นฐานและแต่งหญิงแทน
ฟังนะ、ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง
ฉันจะไม่ใช้เวทมนตร์ของเธอในครั้งนี้
หากถามว่าทำไม ก็เพราะทุกคนมีเวทมนตร์ในใจ ที่เรียกว่า ความปรารถนาที่จะเป็นสาวสวยไงเน๊
『หมอนี่มันอะไรก๊าน』
ฉันสวดมนต์ในห้องของฉัน ขอบคุณ และเปลี่ยนเป็นชุดโกธิคโลลิต้า
รูปร่างหน้าตาที่คุ้นเคยของสาวสวยสะท้อนอยู่ในกระจกสกปรก
ฉันตื้นตันใจมาก
พอลองคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ดูแล้ว ฉันก็มาไกลมากแล้ว
ฉันกำลังเข้าใกล้การเป็นสาวสวยอย่างต่อเนื่อง
「ซ้าไปจัดการเอกสารที่เหลือ……ในชุดนี้กันดีกว่า」
『อะ、ไม่ใช่ว่าจะออกไปข้างนอกหรอกเหรอเน๊』
ม๊า、ก็ยังมีเอกสารที่ต้องจัดการเหลืออยู่ล่ะเน๊ะ
ฝากคำขอกู้ภัยไว้กับรุ่นพี่มิซุฮิแล้ว、ส่วนฉันกับโทอาจังต้องแบ่งงานกัน และยุ่งกับการจัดการเอกสารให้เสร็จทุกวันล่ะ
สาเหตุหนึ่งอาจเป็นเพราะหนี้สินที่ลดลง ที่ทำให้ตอนนี้พวกเราสามารถวางแผนงบประมาณต่าง ๆ ได้แล้ว
เราสามคนช่วยกันคิดไอเดียเกี่ยวกับสิ่งของ และสิ่งอำนวยความสะดวกที่จำเป็น และสรุปให้เป็นคำร้องลายลักษณ์อักษรอย่างเป็นทางการ
ตัวอย่างเช่นสิ่งนี้
เช่น【ต้องกาให้ห้องอาบน้ำที่โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมมีน้ำร้อน】
ถึงฉันจะไม่รังเกียจที่ต้องอาบน้ำเย็น、แต่ก็เพื่อให้สาวสวยทั้งสามคนได้เติบโตอย่างมีสุขภาพแข็งแรง
งั้นทำไมไม่ขุดบ่อน้ำร้อนเองล่ะ?
『สมเป็นเธอที่จะไม่ลังเลเลยเน๊』
「……ถ้าเป็นการโจมตีแบบบรรจบของโซลเซียลา、จะสามารถเจาะพื้นไปได้ไกลแค่ไหน?」
『ช่างน่าประหลาดใจจริงแท้ ฉันจะไม่ยอมให้เธอให้เพื่อทำอะไรพรรค์นั้นหรอกเน๊ะ?หัดมีจิตสำนึกต่อเสียงกระซิบของดวงดาวซะบ้างเน๊ะ?』
หนวกหูー!
ยังไง ฉันก็อยากให้สาวสวยมีความสุข!
และฉันก็อยากเป็นสาวสวยที่เป็นส่วนหนึ่งของความสุขนั้น!
「ค๊า!เอกสารของวันนี้เสร็จแล้ว!」
ส่วนที่ฉันนำกลับมาทำต่อที่ห้องเสร็จสมบูรณ์อย่างมีสไตล์
สาวสวย、ยังจัดเอกสารเก่งได้อย่างงดงามอีกด้วย
เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ฉันก็เก็บเอกสารไว้ในพื้นที่ขยายของไดรฟ์เกียร์ และมุ่งหน้าไปที่ห้องสภานักเรียน
『เนื่องจากเธอจริงจังกับงานของตนเองอย่างมาก、ฉันจึงไม่สามารถตำหนิได้น๊า』
「ซ๊า……ไปกันเลยเถอะ」
『เอ๊ะ、ในชุดนั้นน่ะเหรอ!?』
ก็เห็นชัดอยู่แล้วจริงไหม
ฉันจะกลับไปสู่รากเหง้าของฉัน และจะแต่งหญิงในโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม
ไม่เป็นไรไม่เป็นไร
โทอาจังกลับหอพักไปแล้ว、ส่วนรุ่นพี่มิซุฮิก็ออกไปเพื่อรับคำขอกู้ภัยอีกรอบแล้ว
เพราะงั้นตอนนี้อาคารเรียนหลักจึงไม่มีคนไงล่ะ!
ดังนั้นแล้ว、ฉันจะแต่งหญิงในอาคารเรียนหลักเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการแสดงมูฟเม้นท์สาวสวยลึกลับด้วย
ดังนั้นฉันจะไปโดยไม่มีอาวุธล๊าー
ค๊า、ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง วันนี้เชิญรับชมอย่างเดียวได้เลยเน๊
แล้วฉันจะขอให้ช่วยส่งรายงานเกี่ยวกับข้อสังเกตของเธอเกี่ยวกับการแต่งหญิงในวันนี้ในภายหลัง
『ตัดสินว่าไม่เป็นที่น่าพอใจจริงไหม』
ไม่ซื่อสัตย์เลยน๊า
ซ้า、ฉันเรียกความสงบกลับให้คืนมา แล้วออกไปที่โถงทางเดิน
ในฐานะสาวสวยลึกลับ、ต้องใส่ใจในทุกการเคลื่อนไหว และเดินไปพร้อมกับผมพลิ้วไหวอย่างสง่างาม
และบางครั้งฉันก็จะหยุดและมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความเศร้าโศก
「วันนี้、มองเห็นดวงดาวได้ชัดเจนเน๊ะ」
『ฉันอยากให้เธอเลิกอ้อยอิ่งแล้วรีบไปที่ห้องสภานักเรียนสักทีเน๊!?』
เงียบน๊า、หนวกหูจริงน๊าー
ค๊าค๊า、จะไปแล้ว
เป้าหมายคือ ห้องสภานักเรียนเน๊
■
ห้องสภานักเรียนว่างเปล่าตามที่คาดไว้
ห้องที่อาบด้วยแสงจันทร์เท่านั้นให้ความรู้สึกประทับใจที่แตกต่างไปจากตอนกลางวันโดยสิ้นเชิง
ภายในห้องเย็นอย่างน่าประหลาด ทั้งยังรู้สึกกว้างขึ้นกว่าปกติ
ฉันหยิบเอกสารออกจากไดรฟ์เกียร์から、ทีละชุดและจัดเรียงไว้บนโต๊ะ
ฟู๊ว
ที่เหลือก็แค่ส่งสิ่งไปก็จบแล้ว
ฉันนั่งลงบนเก้าอี้แล้วไขว่ห้าง
จากนั้น ขณะที่มองออกไปนอกหน้าต่าง ฉันก็ถอนหายใจอย่างเศร้าโศก
『ไม่เอาสิ、เป้าก็เสร็จแล้วก็รีบออกไปได้แล้วสิ จะมานั่งแช่อะไรกันอีก』
「คุณ、รักโลกใบนี้หรือไม่ ……โลกที่เต็มไปด้วยความหลอกลวงใบนี้」
『โอยโอย มีบางอย่างเริ่มต้นแล้ว……!?』
ฉันต้องฝึกซ้อมสำหรับปีหน้าเน๊
ฉันต้องหัดพูดอะไรประมาณนี้ และต้องไม่ทำตัวสับสนต่อหน้ารุ่นน้องคุง
『จุดประสงค์ของสิ่งนั้นเพื่อสิ่งใดกัน ……ไม่สิ、ไม่จำเป็นต้องพูดแล้วก็ได้』
งั้นเหรอ เธอเข้าใจโดยไม่ต้องให้ฉันพูดแล้วใช่ไหมล๊า
อย่างที่คาดไว้ สมเป็นคู่หูของฉัน
『……ใช่แล้วเน๊』
ฉันทัดผมไปไว้ที่หลังหูทั้งสองข้าง แล้วหันหน้าไปทางประตูด้วยรอยยิ้มที่น่าหลงใหล
สมมติว่า มีรุ่นน้องคุงอยู่ตรงตำแหน่งประตูที่เปิดอยู่
ปีหน้า、ฉันอยากใช้ห้องเรียนว่าง ๆ เพื่อทำแบบนี้เน๊
「ฉัน……ใช่แล้วเน๊ะ อย่างน้อย ตราบใดที่ฉันอยู่กับคุณ ฉันคงไม่เบื่อโลกใบนี้」
ฉันอยากจะพูดแบบนี้แล้วปิดหนังสือไปพร้อมกัน
ถึงเนื้อหาข้างในจะถูกแทนที่ด้วยไลท์โนเวลก็เถอะ!
『……อะ、เดี๋ยวก่อน! มีคนกำลังมา!ซ่อนหรือหนีจากที่นี่ตอนนี้!』
ฉันเดาว่าครั้งนี้ก็เป็นเรื่องโกหกเน๊
เธอนะ、การโกหกต่อคู่หูไม่ดีเลย
ไม่ว่าจะอิจฉาความเป็นสาวสวยลึกลับของฉันแค่ไหน ทำแบบนั้นก็ไม่ดีเลยน๊า
นั่นหมายความว่า、เวลาของสาวสวยลึกลับยังดำเนินต่อไปล๊าー
「การแนะนำตัวเอง……คงไม่จำเป็นแล้วเน๊ะ」
ฉันพูดเหมือนร้องเพลงแล้วมองขึ้นไปบนเพดาน
「พวกเราเคยพบกันมาครั้งหนึ่งแล้ว」
แม้ว่าจะไม่เคยได้เจอกันมาก่อนจริง ๆ แต่พอพูดแบบนี้แล้วก็จะทำให้อีกฝ่ายเข้าใจได้ว่านี่คือสถานการณ์ บอย มีต เกิร์ลไงล๊า
หากเพียงฉันแค่ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ให้มากขึ้น รสนิยมทางเพศของเขาก็จะถูกบดขยี้ทันที
และในที่สุด ที่นี่ก็จะเต็มไปด้วยผู้ต้องการเป็นสาวสวยที่เปี่ยมไปด้วยความรักและความปรารถนาที่จะเป็นเหมือนฉันไงล๊าาาาาา
「――ถูกต้องไหม?」
หลังจากพูดอย่างนั้น ฉันก็จะหันหัวกลับในลักษณะที่ไม่จำเป็นอย่างยิ่ง
ใช่、เป็นการเอี่ยงคอในท่าโค้งเกินพอดีจนให้ความรู้สึกเหมือนว่าไม่ใช่คนธรรมดาไงล่ะ!
ด้วยเหตุนี้เอง รุ่นน้องคุงที่ยืนอยู่หน้าประตูก็จะตกหลุกรักเสน่ห์อันน่าสะพรึงกลัวแต่ลึกลับของฉันล่ะ
ซ้า、มาทำท่าหันคอแล้วมองกลับไปกันเลย!***
「อ้า、ใช่แล้วน๊า พวกเราเคยเจอกันมาแล้วครั้งหนึ่ง」
「……??????」
อะ、อาเร๊?
ภาพสมมติของฉันควรจะเป็นรุ่นน้องคุงที่อยู่ตรงนั้นสิ、ไหงรุ่นพี่มิซุฮิถึงมาอยู่ที่นี่ได้กันล่ะ?
สมองทำหน้าที่ส่งภาพสาวสวยมาหาฉันโดยอัตโนมัติหรือเปล่าน่ะ?
『……ของจริง』
เอ๊ะ
『ฉัน、บอกแล้วว่ากำลังมา……』
เอาจริงดิ?
รุ่นพี่มิซุฮิตัวจริง?
「โซลเซียลา、คุณมาที่นี่ทำไม」
ฉันเองก็อยากจะถามแบบเดียวกันล่ะ
ทำไมรุ่นพี่มิซุฮิถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?
แล้วคำร้องขอกู้ภัยล่ะ?
หรือว่ารู้สึกเหนื่อยเลยกลับมาเพื่อพักผ่อนก่อนสักรอบหนึ่ง?
……แย่แล้วเน๊!?
ฉัน、ด้วยเหงื่อที่หยดไหลลงมาตามหลัง ก็รีบปิดปากหุบยิ้มทันที
「เพราะจำเป็นไงล่ะ เพียงแค่นั้น」
「……ยังเกี่ยวกับเรื่องดีมอนเกียร์อีกแล้วสินะ」
「ฟุๆๆๆ、ซ้า ยังไงกันนะ」
จะทำยังไงดี
ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงช่วยคิดหน่อยสิ?
『น่าสมเพชจังเน๊』
นี่หล่อนนนนน!
「ไม่มีทาง、ยังจะมีอะไรเกิดขึ้นที่โรงเรียนนี้อีกงั้นเรอะ?」
นั่นก็เป็นระดับที่ฉันก็อยากได้ยินเหมือนกัน
ยังไงดี、โรงเรียนนี้ไม่อันตรายไปหน่อยเหรอ?
ทั้งไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวมั้งล่ะ、ทั้งดีมอนเกียร์ที่หลับใหลอยู่บ้างล่ะ、ทั้งหนี้สินกับโรงเรียนคิโซอีก、นอกจากนี้ก็ยังมีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับซากุระนิวะ รักกะจังอีก
นี่พวกเธอเป็นแค่ม็อบ(ตัวประกอบ)จริงไหมเนี่ย?
「ฉันจะตอบยังไงดีล่ะ คุณหนูถึงจะพอใจ」
「บอกทุกอย่างที่คุณรู้มาซะสิ」
หลังจากพูดอย่างนั้น、รุ่นพี่มิซุฮิก็ตั้งเป้ามาที่ฉันอย่างแรงกล้า
หนีไม่พ้นแล้วเน๊……
『อะ、หากเธอสามารถสร้างช่องว่างสักสองวินาทีได้ ฉันก็จะสามารถใช้เทเลพอร์ตให้ได้ ช่วยสร้างช่องว่างขึ้นมาให้หน่อยแล้วกัน』
เอาจริง?
ดังที่คาดหวังได้นะ คู่หู เชื่อถือได้จริง ๆ!
『ฝ่ามือของเธอวุ่นวายจังเน๊ะ』
เมื่อคู่หูกับฉันใจรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน ฉันก็สามารถประเมินสถานการณ์ได้อย่างใจเย็นขึ้น
นี่เป็นสถานการณ์ที่ยอดเยี่ยมสำหรับสาวสวยลึกลับเลยจริงไหม
จู่ ๆ สาวสวยลึกลับก็ปรากฏตัวที่โรงเรียนของพวกเรา
เธอหันมามองด้วยแววตาเศร้าโศกอยู่คนเดียวในห้องเรียนท่ามกลางแสงจันทร์ บรรลุแล้ว……!
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันจะใช้ปฏิบัติการสาวสวยลึกลับ แพลนB
『แพลนB?』
อ้าใช่แล้ว
แพลนB
แค่พูดแบบนั้นแบบนี้ และพยายามทำให้เข้าใจผิดไงล่ะ!
『อ้า、เหมือนทุกทีเน๊』
ไปกันเลยยยย!
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณ คุณนิรนามที่ฝากเข้ามาผ่านCDM มาก ๆ ครับ
ขอบคุณ MR NATICHOT N กรุงไทย X-1781 มาก ๆ ครับ
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
***ตัวอย่างท่าเอียงคอที่ว่า ท่าเอียงคอ แห่ง SHAFT ไงล่ะ ฮา
https://www.facebook.com/100044472882584/posts/2333263783569985/