[นิยายแปล(WN)] สาวดุ้นตัวร้าย ผมที่กลับชาติมากเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ♂ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับการＴＳหรอก 44 ความต้องการ และความเบี่ยงเบนรสนิยมทางเพศ

ตอนที่ 44 ความต้องการ และความเบี่ยงเบนรสนิยมทางเพศ

สำหรับ กาโต้ โทรัคแล้ว、นาตากิ เคย์เป็นเพื่อนคนแรกที่เขารู้จักที่โรงเรียน

โทรัคนั่น แม้ว่าเขาจะเกิดมาในตระกูลที่มีชื่อเสียง แต่เขากลับล้มเหลว และถูกไล่ออกจากบ้านโดยเหลือเพียงเสื้อฟ้าที่อยู่บนหลัง ก่อนที่จะได้เข้าเรียนที่โรงเรียนมิคาเงะ

ด้วยความช่วยเหลือจากมิฮายะที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กของเขา、เขาจึงสามารถเอาชีวิตรอดมาได้ แต่ความจริงที่ว่าเขาไร้ความสามารถได้แพร่กระจายไปทั่วโรงเรียนแล้ว

ไม่มีทางที่ใครจะเต็มใจพิชิตดันเจี้ยนร่วมกับคนแบบนั้น

แล้วเขาก็ปรากฏตัวในช่วงเวลาที่เริ่มตีตัวออกห่างจากมิฮายะ、เพราะการอยู่ร่วมกันจะสร้างปัญหาให้กับเธอ

『――นายคือ กาโต้ โทรัค งั้นสินะ？』

เด็กผู้ชายที่มั่นใจในตัวเอง ตรงข้ามกับโทรัค

เขาคือ นาตากิ เคย์ 

เขาสามารถพูดได้ว่าสภาพแวดล้อมปัจจุบันของเขาถูกหล่อหลอมโดยนาตากิ เคย์

เขาได้ทำสัญญากับลูทรา、หลังจากเอาชนะลูกชายคนที่สามของตระกูลนาตากิได้ ชื่อเสียงของเขาภายในโรงเรียนมิคาเงะก็พลิกกลับ、ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณเขา

ไม่สิ、ต้องบอกว่าขอบคุณเธอจริง ๆ ใช่ไหมนะ　　

（เป็นเด็กผู้หญิงจริง ๆ ด้วย）

เมื่อวันก่อนที่ได้ไปถามแด็กสาวคนหนึ่งที่ชื่อว่ามิโรคุ

โทรัคกับมิฮายะได้รับการบอกเล่าถึงตัวตนที่แท้จริงของนาตากิ เคย์จากรินกะ

นั่นคือ、Ｓ แร๊งค์ที่ไม่ปรากฏชื่อซึ่งกำลังสร้างความปั่นป่วนในเมืองแห่งโรงเรียนแห่งนี้、โซลเซียลา

มิฮายะดูเหมือนจะมั่นใจขึ้นมาทันที、ตรงกันข้ามกับโทรัคที่พอได้ยินแล้วก็เกิดความสงสัย

เดาว่ามีการยอมรับเรื่องบางอย่างอยู่ข้างในอยู่แล้ว 

ในกรณีนี้、ผู้ที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลังคือ โทรัค

『ลูทราคิดว่ายังไง？』

『มนุษย์ก็คือมนุษย์ ฉันไม่สนใจเรื่องเพศ』

และด้วยเหตุนี้เอง ทำให้เมื่อหนึ่งชั่วโทงที่แล้ว、เขาถูกคู่หูของตัวเองผลักดันออกมา、ให้คามิคาเสะพุ่งชนเข้าหาโดยตรงเลย

「เป็นอะไรไปแล้วล่ะ ทำยังกับพึ่งได้เห็นสิ่งที่ไม่คาดคิดไว้อย่างงั้นแหละ เป็นไปตามที่หวังแล้วไม่ใช่รึไง？」

「นะ、นั่นสิเน๊ะ」

เคย์ถอนหายใจอย่างงุนงง

ท่าทางของเธอ、ดูเหมือนกำลังรอคำพูดของโทรัคอยู่

「……ทำไม、ถึงได้แต่งตัวเป็นผู้ชายกันล่ะ？」

「เพราะมีเหตุจำเป็นไง」

「……เธอเอง、ก็เป็นผู้ครอบครองดีมอนเกียร์เหมือนกันใช่ไหม」

「ใช่แล้ว」

「……ทะ、ทำไมเธอถึงได้ทำสัญญากับดีมอนเกียร์กันล่ะ？」

「เพราะมีเหตุจำเป็นไง」

「…………วันนี้อากาศดีเน๊ะ」

「ใช่แล้ว」

（ไม่ไหวแล้ว！ ผมไม่รู้จะพูดอะไรกับเธอดี……！）

เขาไม่สามารถประมวลความจริงได้ว่า เพื่อนที่เคยคิดว่าเป็นเด็กผู้ชายมาตลอด แท้จริงแล้วเป็นสาวสวยที่สร้างความวุ่นวายให้กับโลก หัวของเขากำลังจะระเบิด

เขามีเรื่องมากมายที่อยากจะพูดด้วย、แต่เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้ เมื่อตระหนักได้ว่าเธอเป็นผู้หญิงจริง ๆ อีกครั้ง

（มองแบบนี้แล้ว、เธอก็ด๊สวยขึ้นมาจริง ๆ น๊า……ไม่、ผิดแล้วผิดแล้ว！ ไม่ใช่เรื่องนั้นสิ！）

เธอซึ่งสว่างไสวด้วยแสงแดด ให้ความรู้สึกหน้าใสอย่างแปลกประหลาด แตกต่างจากที่เจอกันเมื่อก่อนเลย

เธอดูเปราะบางมากเหลือเกิน จนคิดว่าหากเขายื่นมือออกไปหาเธอ เธอก็จะหายไปโดยที่เขายังไม่ทันได้แตะต้องแม้เพียงน้อยนิด ทำให้รู้สึกเหมือนเธออยู่ในโลกที่แตกต่างไปจากเขาอย่างสิ้นเชิง

（เคย์คุงเคยขนตายาวขนาดนี้มาก่อนเหรอ…… ผิวเองก็สวย、เส้นผมก็――）

ขณะที่เขากำลังแอบสำรวจตัวเธออยู่นั้น、ทันใดนั้นก็สบตาเธอเข้า

ดวงตาที่ไร้อารมณ์เหมือนกับตุ๊กตากำลังจ้องมองกลับมาที่โทรัค

เมื่อเป็นอย่างงั้น、โทรัคก็รีบเบือนหน้าหนี

「ขะ、ขอโทษ ที่จู่ ๆ ผมก็เอาแต่จ้องเธอ」

โทรัครีบขอโทษ、กับเคย์ที่จู่ ๆ ก็หัวเราะเบา ๆ

「ฟุฟุฟุ、ฉันขอโทษ ฉันคิดว่าน่าจะตลกดี ที่นายตื่นตระหนกมากขนาดนั้น」

เธอเปลี่ยนไปจากตอนเป็นโซลเซียลาโดยสิ้นเชิง、เคย์ยิ้มเหมือนเด็กสาวธรรมดา

จากนั้น、เธอก็ใช้พลังเวทมนตร์ตัดผมของตัวเองให้สั้นลงตามความยาวเดิม「แล้วแบบนี้เป็นยังไงเอ่ย？」และพูดด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคยกับโทรัค

「จะขี้กังวลเกินไปแล้ว เป็นผู้ชายไม่เอาไหนเลย」

「ฮ้า、ขอโทษ」

เมื่อเห็นว่าเคย์กลับมาทำตัวเป็นเด็กนักเรียนชายแล้ว、โทรัคก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

แต่ในตอนที่เขากำลังพยายามจะเปลี่ยนเรื่องคุย

กว่าจะรู้ตัวเคย์ก็มานั่งอยู่ข้าง ๆ เขาเรียบร้อยแล้ว

「เอ๋っ！？」

「อะไรเล่า นายดูแปลกไปตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ แถมเอาแต่พูดอะไรไม่รู้เรื่องเลย？ หรือว่า」

เคย์โน้มตัวเข้าไปมองใกล้มากขึ้นมากขึ้น

อยู่ใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ、แล้วเคย์ก็ยิ้มเหมือนเด็กซุกซน

「หรือว่าเกิดสนใจรูปร่างของฉันขึ้นมากันล่ะ？ ……นาย、เป็นพวกมืดมนอย่างคาดไม่ถึงเลยน๊า」

「นะ……！」

นั่นเพราะ สำหรับโทรัคแล้วนี่เกือบจะเหมือนกับการเผชิญหน้ากับสิ่งที่ไม่รู้จัก

เธอเป็นเด็กผู้หญิงประเภทที่เขาไม่เคยอยู่ใกล้มาก่อน

ยิ่งไปกว่านั้น、ความจริงที่ว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทที่เคยอยู่เคียงข้างกับเขาในอดีตนั้นทำให้รู้สึกวูบวาบในใจ、นั่นทำให้โทรัคแทบเป็นบ้าเช่นกัน

「ฉันในตอนนี้、ยังคงเป็นนาตากิ เคย์ที่นายรู้จักดีอยู่？ หรือว่า、นายลืมเรื่องนั้นไปแล้ว？」

「ยังจำได้อยู่、มั่นใจได้เลย」

โทรัคพยักหน้า

ดวงตาของเขาตรงไปตางมาจนแทบไม่น่าเชื่อว่าเขาเคยสับสนมาจนถึงเมื่อกี้

「ผม、ไม่ว่ายังไงผมก็อยากจะช่วยเคย์คุงที่รู้จักกัน เพราะอย่างงั้น、ผมถึงมาเจอเธอแบบนี้」

「ช่วยฉัน？」

「อืม ในฐานะที่ผมเองก็เป็นผู้ครอบครองดีมอนเกียร์เช่นเดียวกันกับเธอ อาจจะมีบางอย่างที่ผมช่วยเธอได้จริงไหม」

เคย์ที่ได้ยินก็กำลังจะพูดอะไรบางอย่างแต่หยุดลง

หลังจากที่เธอก็เงียบไปสองสามวินาที แล้วเธอก็ยิ้มทันที

「ถ้าอย่างงั้น――」

เคย์、ก็คว้ามือขวาของโทรัคขึ้นมากำรอบคอของตัวเอง

เป็นคอสีขาวที่ดูบอบบางจนเหมือนจะหักลงได้ทุกเมื่อ

ก่อนที่โทรัคจะทันหยุด、เธอได้ก็ทำให้เขาคว้าคอของตัวเธอไว้อย่างช่ำชอง、จากนั้นเมื่อวางมือบนมือข้างนั้นของเขาแล้ว เธอก็พูดขึ้นมา

「ถ้าหากว่าฉันบอกให้、ฆ่าฉันซะล่ะ？」

「……เอ๊ะ？」

เธอกำลังพูดบ้าอะไร、โทรัคไม่เข้าใจ ตามไม่ทันในสิ่งที่เธอพูด

ทว่า、มีเพียงอุณหภูมิชีวิตของเด็กสาวที่ถ่ายทอดผ่านทางมือขวาเท่านั้น、ที่ยังไหลเข้าสู่สมองเพื่อเป็นข้อมูล

ตอนนี้、ถ้าเขาออกแรงใส่มือขวามากเกินไป เด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าก็คงจะตายทันที

เมื่อเห็นความคิดแบบนี้、เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่เธอทำอยู่ตอนนี้น่ากลัวมาก、โทรัคก็รีบสลัดมือออกมาทันที

「แฮ่กっ、แฮ่กっ……เคย์คุง？」

โทรัครีบขยับหนีด้วยความตื่นตกใจจนล้มลง、เคย์ใช้ปลายนิ้วค่อย ๆ ลากไปตามรอยที่มือขวาสัมผัส

จากนั้นก็หัวเราะ

กลับไปเป็นรอยยิ้มของนาตากิ เคย์เหมือนที่เคยเป็นมา

「ล้อเล่นหรอก บาーกะ」

พูดจบเคย์ก็ลุกขึ้นจากม้านั่ง

ราวกับว่าเธอไม่อยากคุยด้วยอีกแล้ว、เธอหันหลังให้โทรัคและกำลังเริ่มเดินไปที่ทางออก

「……เดี๋ยวก่อนสิ เคย์คุง เรื่องเมื่อกี้」

เขาปล่อยเธอไว้แบบนี้ไม่ได้、ดังนั้นโทรัคจึงรีบลุกขึ้นและยื่นมือออกไปหา

ทันใดนั้น、เคย์ก็หยุดลงราวกับคาดหวังสิ่งนี้อยู่แล้ว、และพูดเสียงดังขึ้นอย่างจงใจ

「อะ、จะว่าไปแล้ว、มิฮายะเองก็แกล้งฉันที่สวนสนุกเหมือนกันน๊า  นั่นน่ะ、นายเห็นแล้วใช่ไหม？」

「เอ๊ะ」

พอลองนึกย้อนกลับไปตามที่เคย์ถามดู

「ฉันถามว่านายเห็นแล้วสินะ」

「……ขอโทษ」

โทรัคก้มหัวอย่างว่าง่าย

เขาไม่ได้สนใจจนกระทั่งตอนนี้、แต่ถ้าลองคิดดูอย่างใจเย็น นั่นหมายความว่าเขาได้เห็นร่างที่เปลือยเปล่าของหญิงสาวไปแล้ว แม้ว่าจะเพียงบางส่วนเท่านั้น 

โทรัคก้มหัวอย่างสุภาพโดยไม่มีข้อแก้ตัวใด ๆ

「อิย๊า、ที่จริงก็ไม่เป็นไรหรอก ฉันมีเวทมนตร์ปลอมสำหรับกรณีแบบนี้ไว้อยู่แล้วน๊า」

เห็นได้ชัดว่าเคย์ไม่ได้ต้องการคำขอโทษ、เธอหันกลับมาหาโทรัคพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

「จริง ๆ แล้ว、ฉันไม่สามารถใช้เวทมนตร์ปลอมตัวได้ในตอนนี้ สิ่งนั่น、ค่อนข้างทำให้เหนื่อยได้ง่ายเลยแหละ」

「ยะ、อย่างงั้นเหรอ」

เมื่อเห็นแนวสายตาลุกลี้ลุกลนของโทรัค、เคย์ก็พูดขึ้น

「……นาย、คงกำลังสงสัยอยู่ว่าฉันเป็นผู้หญิงตอนที่มาถึงที่นี่รึเปล่าใช่ไหม」

เดาถูกเผง

เพราะเขาต้องการการยืนยัน、ถึงตัดสินใจมาคุยด้วยแบบนี้

และ、อาจพูดได้ว่าบรรลุวัตถุประสงค์ครบถ้วนแล้ว

แต่、ดูเหมือนว่าสาวน้อยตรงหน้าจะไม่พอใจกับเรื่องนั้น

「ถ้างั้น――จะลองตรวจดูสักหน่อยไหม？」

「เอ๊ะ……เอ๋！？」

โทรัคขึ้นเสียงสูงสุดในวันนี้ และอดไม่ได้ที่จะถอยหนี

แล้วเคย์ก็เดินเข้ามาใกล้เขาอีกก้าวหนึ่ง

นอกจากนี้、ก่อนที่เขาจะทันตั้งตัว มือของเธอก็เริ่มจับกระดุมที่เสื้อแจ็กเก็ตสำหรับเด็กผู้ชายแล้ว

「อย่าทำท่าตกใจอะไรขนาดนั้นสิ ไม่มีอะไรต้องกังวลเป็นพิเศษหรอกน๊า」

「ดะ、ดะๆๆๆเดี๋ยวก่อนสิ！ เชื่อแล้ว！ร่างผมยาวสวยเมื่อกี้ก็เพียงพอแล้ว！」

เขารีบปฎิเสธด้วยการโบกมือต่อหน้าไปมา แต่เธอก็ไม่หยุด

เคย์ปลดกระดุมเสื้อแจ็คเก็ต จากนั้นก็วางมือลงบนกระดุมเสื้อเชิ้ต

「บางทีอาจจะเป็นแค่การแต่งหญิงก็ได้จริงไหม？」

「เรื่องนั่นไม่จริงหรอกใช่ไหม！？ เคย์คุงไม่มีทางที่เธอจะทำเรื่องบ้า ๆ แบบนั้นอยู่แล้ว！」

「……ซ้า、ก็ไม่รู้สิน๊า ลองมองเข้ามาดูสิ、โฮร่า」

กระดุมบนเสื้อกำลังถูกปลดออกทีละเม็ด

โทรัคทั้งตื่นตระหนกและพยายามห้าม、แต่ก็สายเกินไปแล้ว

เคย์、หลังจากปลดกระดุมเม็ดสุดท้ายเสร็จแล้ว、เธอก็เปิดเสื้อออกในลักษณะที่มีเพียงโทรัคเท่านั้นที่มองเห็น

「นะ、รอ รอเดี๋ยวก่อนสิ！」

อย่างที่เคยกล่าวไปแล้ว、พลังการมองเห็นอันยอดเยี่ยมของโทรัคทำให้เขามองเห็นภายในชุดได้อย่างชัดเจน

สิ่งที่เขาเห็นคือ……นี่คือเสื้อตัวในสำหรับผู้ชาย

「อะ、อ้า……」

「ยากที่จะบอกได้จากชุดเครื่องแบบใช่ไหมล่ะ ถ้าเป็นแบบนี้、คงเข้าใจสิน๊า」

อย่างที่เคย์พูด、มีส่วนนูนที่แต่เดิมไม่มีอยู่ที่ตรงนั้น 

（อึก？ แบบนี้แบบนี้มัน、ค่อนข้างแย่แล้วไม่ใช่รึไง……？）

เมื่อเริ่มรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่าง โทรัคก็ทั้งโล่งใจทั้งเริ่มให้อภัยตัวเอง

เขาไม่สามารถปล่อยให้หัวใจของเขาถูกล้อเล่นมากไปกว่านี้

เธอรู้สึกถึงความรู้สึกของเขาบ้างไหม

เคย์、โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้โทรัคแล้วกระซิบข้างหู

「นายหวังว่าจะเห็นอะไรอย่างงั้นเหรอ……คนลามก」

「っ、ไม่ใช่นะ、ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น」

「ถ้าอย่างนั้น、ฉันจะไม่คุยกับนายเป็นครั้งที่สองอีกแล้วー」

เคย์พูดขณะที่หันหลังกลับพร้อมติดกระดุมเสื้อแจ็คเก็ตอีกครั้ง

และ、ครั้งนี้เธอตั้งใจจากไปจริง ๆ 

ไม่ช้ากระเป๋าด้านในของโทรัคที่ยังตกตะลึงก็เริ่มสั่น

จากนั้น、เขาก็ตระหนักได้ว่าเป็นสายเรียกเข้าบนสมาร์ทโฟนที่ได้รับมาจากรินกะเมื่อก่อนหน้านี้、เขารับสายโดยที่ยังไม่สามารถจัดระเบียบอารมณ์ได้ 

『――พ่ายแพ้โดยสมบูรณ์สิเน๊ อิย๊าー、กะแล้วว่าเร็วไปสำหรับโทรัคน๊า』

เป็นเสียงของรินกะ

เขารู้สึกขอบคุณอย่างน่าประหลาดที่ได้ยินเสียงของเธอเหมือนเช่นเคยตอนนี้

「……นั่นสินะ」

『นั่น、เธอกำลังหลีกเลี่ยงนายอยู่ เหมือนกับที่ทำกับฉันเมื่อไม่นานมานี้เธอสวมหน้ากากและสร้างกำแพงระหว่างตัวเองกับคนอื่น ทุกสิ่งที่ทำตรงตามที่สนธยาสีเงินสอนไว้ทุกประการ โดยเฉพาะอย่างสุดท้าย เหมาะสำหรับเด็กไร้เดียงสาแบบนายเลยล่ะ นั่นถือว่าเป็นตัวอย่างที่ดีเลยน๊าー』

ก่อนที่เขาจะทันคิดอะไร、เคย์ก็เป็นคนที่คอยควบคุมบทสนทนาอยู่เสมอ

ทุกสิ่งตั้งแต่ต้นจนจบเป็นเรื่องโกหก

ตั้งแต่แรกแล้ว、เคย์ไม่มีความตั้งใจที่จะพูดคุยอย่างตรงไปตรงมากับโทรัคเลย

『แล้วเป็นยังไง？』

「อืม เหมือนกับที่รินกะบอกไว้เลย เคย์คุงเป็นเด็กผู้หญิงจริง ๆ、และก็ไม่ได้คาดหวังอะไรจากพวกผมในตอนนี้เลย」

แม้ว่าจะถูกปกปิดด้วยคำโกหก แต่ก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าทุกคำพูดเป็นความจริง

เขาสัมผัสได้ถึงความสิ้นหวังบางอย่างในท่าทางของเธอตอนที่เข้ามาใกล้

「ผมในตอนนี้、ไม่สามารถเป็นพลังให้เด็กคนนั้นได้ ……ที่ผมได้ทำสัญญากับลูทรา、เป็นเพราะมีความจำเป็นบางอย่างอย่างแน่นอน、เดาว่าน่าจะเป็นแบบนั้น ที่จริงอาจจะไม่จำเป็นต้องเป็นผม、อาจเป็นใครก็ได้ตราบใดที่พวกเขาสามารถทำสัญญาได้」

เธอไม่ได้มองเขาในฐานะปัจเจกบุคคลที่ชื่อโทรัค、แต่เห็นเขาเป็นเพียงผู้ครอบครองเท่านั้น

โทรัคตระหนักอีกครั้งว่านี่เป็นเพราะความไร้เดียงสาของตัวเอง

「มาแข็งแกร่งขึ้นด้วยกันเถอะ เพื่อที่เธอจะได้มองมาที่พวกเรา สักวันจะเป็นพวกเราที่ยื่นมือเข้าไปหาเธอเอง」

『……กะแล้วว่าโทรัคต้องน่าทึ่งเน๊ะ นั่นคือสิ่งที่จำเป็น』

จากนั้นรินกะก็พูดขึ้นว่า『อ้า、อีกเรื่อง』

『พวกฉันเน๊ะ、เฝ้าดูพวกนายจากบนดาดฟ้าก็จริง แต่ว่า』

「ผมไม่รู้สึกตัวเลย……หืม？ พวกฉัน？」

『ใช่ใช่ ฉันกับลูทรา แล้วก็――มิฮายะ』

มีแค่ชื่อสุดท้ายเท่านั้นที่ถูกพูดออกมาด้วยพลังที่แปลกประหลาด

ขณะเดียวกัน、โทรัคก็สัมผัสได้ว่ารินกะต้องการจะสื่ออะไร

『ตอนแรกฉันก็หยุดไว้แล้วเน๊ะ แต่นั่นน่ะ、โชว์หน้าอกใช่ไหม？ฉันรู้สึกทึ่งมากกับเรื่องนั้นเลยเน๊ อืมอืม』

「ไม่สิ、ไม่ได้เห็นหน้าอกสักหน่อย！？」

『เรื่องนั้นพวกฉันมองเห็นได้ไม่ชัดเพราะแอบอยู่ในเงามืด ม๊า……ยังไงก็、ขอให้โชคดีกับข้อแก้ตัว！ที่นี่คือโรงพยาบาล、ดังนั้นแม้แต่กรณีที่เลวร้ายที่สุดก็ไม่เป็นปัญหาเน๊！』

「ปัญหาใหญ่เลยไม่ใช่รึง๊าย！ ……ฮาッ」

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงเจตนาฆ่า

โดยไม่สงสัยในสัญชาตญาณของตน โทรัคก็รีบวิ่งไปในทิศทางตรงข้ามกับเจตนาฆ่าทันที

ไม่นานก็ได้ยินเสียงกรีดร้องจากด้านหลัง

「หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะเจ้าบ้า！ นายปล่อยให้เด็กผู้หญิงทำอะไรกันห๊า！」

「ผมไม่รู้จริง ๆ！ เคย์คุง เธอทำด้วยตัวเองต่างหาก！」

ในตอนนี้ที่ลูทราไม่อยู่ด้วย、ความสามารถทางกายภาพของโทรัคกับมิฮายะ、ก็วัดกันที่พื้นฐานของนักสำรวจที่มีแต่เดิม

ก่อนที่โทรัคจะถูกจับ――เหลือเวลาสามวินาที

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณ คุณพันธวงศ์ กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ

ขอบคุณ คุณCHATCHAI KIMN SCB X-2478 มาก ๆ ครับ

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ