[นิยายแปล(WN)] 狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน 264 หมีส่งสารจากอาร์ตัวร์

264 ผู้ส่งสารจากอาร์ตัวร์

“――ฟู๊ว”

ทันทีที่เธอกลับมาถึงห้องที่ได้รับมอบ เธอก็แสดงท่าทีผ่อนคลายให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

เธอปลดสายคอร์เซ็ตที่ผูกไว้แน่นออก ถอดรองเท้าส้นหนาที่ทำให้เจ็บปวดออก ถอดเครื่องประดับผมที่หนักมาถึงรอบคอออก แล้วทิ้งตัวลงบนโซฟาทั้งชุดเดรสของเธอ ใจกล้าพอที่จะไม่สนใจรอยยับหรือมารยาท

　――เหนื่อย

　――เธอเหนื่อยมาก

ที่อาร์ตัวร์ มารยาทและมารยาทชั้นที่สูงกว่า และการเต้นรำแบบคลาสสิกคลาสสิก ก็ยังทำให้แม้จะเป็นขุนนางระดับสูงก็ยังมีเผลอเรอไปบ้าง

ทำให้แม้ว่าเธอจะจำรูปแบบของมาเวเลียได้ แต่ก็เหนื่อยอยู่ดี

ความเหนื่อยล้าของเธอเพิ่มขึ้นตามสัดส่วนของจิตใจที่ผ่อนคลายทุกวันนี้

ถึงแม้เธอจะมีตำแหน่งที่ควรจะคุ้นเคยที่สุด

“ประพฤติตัวมิงามเลยนะเพคะ อาช่าซามะ”

ขณะเก็บข้าวของที่เธอทิ้งเอาไว้ เพื่อนสมัยเด็กของเธอซึ่งกลายมาเป็นสาวใช้ก็ดุเธอ

“ม๊าย ไม่เคยมีประเทศไหนที่เป็นทางการขนาดนี้มาก่อนเลย ไม่เอาอีกแล้ว……ไม่อยากจะทำอีกแล้ว？　ลำดับชั้นอีก”

“คิดว่านั่นเป็นประโยคที่เลวร้ายที่สุดที่ราชวงศ์ไม่ควรพูดเลยนะเพคะ”

แล้วสาวใช้ก็เทน้ำผลไม้เย็น ๆ จากบนโต๊ะลงในแก้วก่อนมอบให้กับผู้เป็นนาย เธอกลืนอย่างเอร็ดอร่อยและดื่มหมดในรวดเดียว

“แต่ไวน์ก็อร่อยนะ”

“เห็นด้วยเพคะ”

“ตามข้อมูลก่อนหน้านี้เลยเน๊ อาหารก็อร่อยเหมือนกัน”

“นั่นสินะเพคะ เห็นได้ชัดว่าพืชผลที่เก็บเกี่ยวได้มีคุณภาพดีเยี่ยมมากเลยเพคะ”

ราชาแห่งอาณาจักรมาเวเลียซึ่งกีดกันชาวต่างชาติและวัฒนธรรมต่างชาติมานานได้เปลี่ยนไปแล้ว

นอกจากนี้ ราชาองค์ถัดไป ลิวิเซล・ซิลค์・มาเวเลียก็ยังระบุอย่างชัดเจนต่อหน้าผู้ส่งสารจากนานาประเทศว่า เขาต้องการเปลี่ยนมาเวเลียซึ่งค่อนข้างโดดเดี่ยวจากส่วนอื่น ๆ ของโลก

เป็นการประกาศเปิดประเทศนั่นเอง

พูดอีกนัยหนึ่งคือ――การขอบคุณล่วงหน้าสำหรับการสนับสนุนที่จะได้รับ ทำการทักทายไปยังประเทศรอบข้าง

เป็นความจริงที่ว่าเมื่อหลายร้อยปีก่อน เมื่อประเทศต่าง ๆ ถูกแยกออกจากัน โลกก็ตกอยู่ในความวุ่นวาย สงครามและข้อพิพาทเรื่องดินแดนเกิดขึ้นบ่อยครั้ง มีหลายประเทศและหมู่บ้านถูกทำลาย

ทว่า แม้ว่าจะเป็นอย่างนั้นก็ตามหลายร้อยปี

การโดดเดี่ยวประเทศเป็นเวลาหลายร้อยปีนั้นยาวนานเกินไป

ม๊า แม้ว่าจะไม่ได้กีดกันประเทศอื่น ๆ โดยสิ้นเชิง แต่เนื่องจากลักษณะนิสัยประจำชาติที่มอบให้กับชาวต่างชาติโดยเฉพาะ ทำให้กลายเป็นประเทศที่เข้ากันได้ยาก

นอกจากนี้ยังมีอาวุธภาคพื้นดินที่น่ากลัวที่เรียกว่าทหารจักรกลอีกด้วย

เป็นประเทศที่มีแนวโน้มอย่างมากที่จะกีดกันประเทศอื่น ๆ และไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ทั้งยังมีอาวุธที่ทรงพลังเป็นของตัวเองอีกด้วย

ในฐานะประเทศเพื่อนบ้านการไม่ระมัดระวังไว้ก็คงจะแปลกเกินไป

――สำหรับมาเวเลีย ว่ากันว่าการเปิดประเทศเป็นทางเลือกหนึ่งของราชา

แน่ใจว่าประเทศอื่น ๆ ย่อมมีความคิดเห็นที่แตกต่างกัน แต่สำหรับอาณาจักรอาร์ตัวร์ที่รักสันติภาพ เมื่อเห็นว่ามาเวเลียผู้ที่อาจจะกลายเป็นศัตรู กลับกลายเป็นไม่ใช่ศัตรูอีกต่อไปแล้ว นี่ถือว่าเป็นพรที่ได้รับ

และมีต้องการนำเข้าและส่งออก ซึมซับวัฒนธรรมอันเป็นเลิศ และสร้างผลกำไร――แน่นอนว่าถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะทำในลักษณะที่เป็นประโยชน์ต่อทั้งสองฝ่าย

การสร้างศัตรูอย่างไม่ระมัดระวังไม่เหมาะกับผู้รักสงบ อุดมคติของอาร์ตัวร์คือการเข้ากันได้ดีกับทุกคน

“จะต้องอยู่ประมาณสองสัปดาห์สินะ？”

“ดูเหมือนว่าฮิเอโร่ซามะจะจัดตารางงานไว้เช่นนั้นเพคะ เดาว่าไม่น่าจะมีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ”

“สองสัปดาห์งั้นเหรออออ อ๊าาาาา อยากรู้เกี่ยวกับตอนต่อไปของเรื่องการก่อตั้งประเทศจังน๊า สงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับความรักหกเศร้าของเจ้าหญิงซาซารันด้วย”

“『เกิดอะไรขึ้น』สินะเพคะ หากจำไม่ผิดควรจะออกอากาศไปแล้วมิใช่หรือเพคะ”

“”……หยุดเลยนะยะ ยิ่งทำให้อยากดูขึ้นไปอีก”

“ถ้าไม่ใช่เพราะต้องติดตามอาช่าซามะมาที่นี่ด้วย ดิฉันก็ควรจะได้ดูไปแล้ว อ้ーา ดิฉันหวังเหลือกเกินว่าจะมีสิทธิ์ยับนั้งการเดินทางมายังมาเวเลีย “

“อะ คิดจะก่อกบฏต่อเจ้านายเหรอยะ นี่เป็นการหมิ่นพระบรมเดชานุภาพและการทรยศ ต้องลงโทษขั้นร้ายแรงเน๊”

“เอ๋ โปรดประทานพระอภัยโทษด้วยเถิเพค๊าー”

“ไม่ ไม่ โทษประหารชีวิต”

“อ้าーต้องตายเสียแล้วー เท่านี้ก็เป็นการตายรอบที่สามร้อยสามสิบสองแล้วน๊าเพคะ นอกจากนี้ยังเป็นการเสียชีวิตในต่างประเทศอ๊า น้ำสำหรับอาบพร้อมแล้วเพคะ”

“อืม หากโอนี่ซามะมาช่วยบอกให้เขารอก่อนด้วยล่ะ”

แม้ว่าสถานะจะเปลี่ยนไป แต่จิตวิญญาณของการเป็นเพื่อนสมัยเด็กก็ยังคงเหมือนเดิม

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมทั้งสองจึงสามารถอยู่ด้วยกันได้แม้ว่าจะมีความแตกต่างที่ชัดเจนในด้านสถานะทางสังคมก็ตาม

“――ยินดีต้อนรับเพคะ ฮิเอโร่ซามะ”

ทันทีที่ผู้เป็นนายหายไปในอ่างอาบน้ำ คนที่รอคอยอยู่ก็มาถึง

“สวัสดียามเย็น ลูนาริน่า อาช่าล่ะ？”

“อยู่ระหว่างการอาบน้ำเพคะ สั่งไว้ว่าอยากให้พระองค์รออยู่ภายในห้องก่อนเพคะ”

“เข้าใจแล้ว”

ฮิเอโร่ถูกพาเข้าไปในห้องและนั่งลงบนโซฟาที่อาช่านั่งอยู่จนถึงก่อนหน้านี้ ในช่วงเวลาที่เขาถอนหายใจก็ดูเหมือนเขาจะเหนื่อยเช่นกัน 

“ลูนาริน่า ได้ค้นพบอะไรที่น่าสนใจบ้างไหม？”

“ที่น่าสนใจก็เกี่ยวกับเทคโนโลยีของทหารจักรกลเพคะ เทคโนโลยีนั้นจะสามารถใช้เพื่อเป็นหอถ่ายทอดสัญญาณได้หรือไม่？”

“เข้าใจล่ะ”

“อีกอย่างคือ เนีย・ลิสตันซามะเพคะ คนผู้นั้นไม่แข็งแกร่งเกินไปหน่อยหรือเพคะ？”

“เรื่องนั้นก็ทำให้ประหลาดใจเหมือนกันล่ะ ได้ยินมาว่าเธอเป็นลูกศิษย์ของนักผจญภัยริโนะ……”

――สาวใช้ยื่นไวน์ให้เขา แต่ก่อนที่เขาจะจิบเครื่องดื่ม ฮิเอโร่และสาวใช้ซึ่งรู้จักกันมาเป็นเวลานานซึ่งถึงแม้จะมีสถานะทางสังคมที่แตกต่างกัน ต่างก็ยังแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันอย่างมีชีวิตชีวา

“โอนี่ซามะ ยินดีต้อนรับค่ะ”

ในที่สุด อาช่าก็ออกมาจากห้องอาบน้ำ

“อ้า เพราะว่ายากที่จะอยู่ได้นาน ดังนั้นจะพูดถึงประเด็นหลักเท่านั้นน่ะ”

“ค่ะ”

แม้ว่าเธอจะสวมเสื้อคลุมอาบน้ำแต่ก็ยังเห็นรูปร่างที่ดูดีได้

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นพี่น้องกันและมีสาวใช้อยู่ตรงกลาง แต่ตามสามัญสำนึกแล้วก็ควรแยกกัน

――ต่อให้มีเริ่องนั้น แต่สำหรับฮิเอโร่แล้วเวลาเป็นสิ่งที่เสียเปล่าไม่ได้

เขาอุตส่าห์ได้รับเชิญให้มายังมาเวเลียแห่งนี้ มีสถานที่ที่เขาไม่เคยมีโอกาสได้ไปเยี่ยมชม มีหลายอย่างที่ต้องทำ และอยากทำ และเขาไม่อยากเสียเวลา

“ดังนั้น――”

อาช่านั่งตรงข้ามกับฮิเอโร่ และเผชิญหน้ากับเขาด้วยใบหน้าที่แตกต่างจากตอนที่เธอล้อเล่นกับสาวใช้

“การถ่ายทำเป็นยังไงบ้างคะ？”

“การถ่ายทำประสบความสำเร็จ สามารถมั่นใจกับนโยบายของมาเวเลียได้แล้ว”

――วันนี้ ทีมงานถ่ายทำของอาร์ตัวร์ที่นำโดยฮิเอโร่ได้มุ่งหน้าไปยังป้อมปราการทางทิศตะวันออก

ที่นั่น เขาได้เห็นถึงปัญหาของมาเวเลียที่ปิดประเทศมาอย่างยาวนาน และได้ถ่ายทำเอาไว้

“เหมือนอย่างที่ได้ยินมาก่อนห้นานี้ มีแมลงตัวใหญ่ที่ไล่โจมตีมนุษย์อยู่ ดูเหมือนมาเวเลียจะกำลังต่อสู้กับพวกมันอยู่”

นั่นคือเหตุผลที่พวกเขาต้องการอาวุธที่เรียกว่า ทหารจักรกล

ด้วยการสร้างความรู้สึกเกลียดชัง ทำให้พวกเขาตรวจสอบการบุกรุก และการรุกรานของต่างประเทศได้ง่ายขึ้น เหตุผลที่เขาคิดว่าพวกเขาจะเริ่มทำสงครามในสักวันหนึ่งก็เพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีจากแมลงและต่างประเทศ

แม้ว่าพวกเขาจะตัดสินใจเปิดประเทศในเวลาเดียวกันกับที่ตำแหน่งใหญ่ถูกทดแทน แต่เขาก็ยังแปลกใจที่สามารถเปิดโปงปัญหาของประเทศได้อย่างเปิดเผย

เมื่อเขาถูกขอให้นำทีมงานถ่ายทำมาด้วย เขาก็สงสัยอยู่ว่าต้องการให้ทำอะไร――

งานแข่งขันโดยราชวงศ์ การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ระหว่างทหารทหารจักรกลกับมนุษย์ซึ่งทำให้มือของเขาเหงื่อออก

จากนั้นเขาก็ถูกขอให้ถ่ายทำการก่อเกิดอันน่ามหัศจรรย์ของมาเวเลีย

มีหลายสิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจ และมีหลายสิ่งที่เขาอยากจะคิดช้า ๆ แต่ที่สำคัญที่สุด――

“หินเวทมนตร์ของแมลง สิ่งนั้นสามารถนำไปใช้ในการถ่ายทำได้ หากมีจำนวนมาก เราน่าจะสามารถได้มันมาในราคาถูก”

เจ้าชายลำดับที่สองฮิเอโร่ได้พาทีมงานตากล้องมาจากอาร์ตัวร์

“เข้าใจแล้วค่ะ――เช่นนั้นเรามาลองเจรจากับพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องของหินเวทมนตร์ของแมลงกัยดีกว่า”

อาเชียเซม เจ้าหญิงลำดับที่สองแห่งอาณาจักรอาณาจักรอาร์ตัวร์ หลังจากสำเร็จการศึกษาจากวิทยาลัยศาสนาของอาณาจักรอันศักดิ์สิทธิ์แห่งอัสตาเนียในการศึกษาต่างประเทศ เธอก็ออกเดินทางไปทั่วโลกในฐานะนักการฑูต 

――ที่ดินแดนมาเวเลียยิ่งเธอรู้เกี่ยวกับความสำเร็จของเนีย・ลิสตันมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเข้าใจมากขึ้นเท่านั้นว่า เรากำลังก้าวอย่างมั่นคงบนรากฐานอันมั่นคงที่เธอสร้างขึ้น การทูตของอาร์ตัวร์ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณ คุณCHA***AI KIMN SCB X-2478 มาก ๆ ครับ

ขอบคุณ คุณพันธวงษ์ กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ

ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

ตอนนี้แนะนำตัวละครใหม่สั้นๆ เลยพอแปลเสร็จไว แต่ต่อไปคงช้าแบบสุดๆจริงๆแล้วมั้ง

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

ไร้สาระ?

วันนี้​ไปชั่งน้ำหนักตู้ประจำมา​ ถึงได้รู้ว่าตัวเองน้ำหนัก​หายไป 3 โลกว่า​  
จาก72กว่าๆเหลือ​69เด๊ะๆ​ แต่คือรวมเสื้อผ้าแขนขายาวแล้ว​ด้วย​ แปลว่าถ้าเปลือย​จะน้อยกว่านั้นอีกหน่อย​ ฮา
ครั้งล่าสุดที่ชั่งคือต้นเดือนสาม​ สองเดือนครึ่ง​ อืม​ สมแล้วที่เกิดอาการต่างๆนาๆที่เคยบ่นไป​ ฮา