ตอนที่ 5-1
“คืนนี้ฉันจะทำให้ยัยลืมเรื่องนี้ไม่ลงเลยล่ะ คอยดูได้เลย!
อาดี้ ซึ่งยืนอยู่ข้างๆแมรี่ ถอนหายใจออกมาเสียงดังเมื่อเห็น แมรี่ที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น
“คุณหนูครับ คืนนี้มันควรงดเล่นบทเป็นนางร้าย ไม่ใช่หรอครับ … “
แม้ว่าเขาจะเสนอเรื่องนั้นออกไป แต่แมรี่ที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นก็ตอบกลับว่า “ไม่ล่ะ มันต้องเป็นคืนนี้เท่านั้นยังไงล่ะ!”
แน่นอน ท่าทางและคำพูดที่ดูกระตือรือร้นครั้งนี้ อาดี้ที่ได้ฟัง ถึงกับพูดอะไรไม่ออกเลย เขาทำได้เพียงคอยอยู่ช่วยข้างๆเท่านั้น ในคืนนี้นั้นตระกูลอัลเบิร์ต ทั้งคฤหาสน์นั้นเต็มไปด้วยแขก ซึ่งมันควรที่จะงดเว้นคำพูดหรือการกระทำที่ไม่เหมาะสมเอาไว้
ใช่แล้วในคืนนี้ตระกูลอัลเบิร์ตมีการจัดงานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่อลังการในเขตคฤหาสน์
วันนี้งานเลี้ยงของตระกูลอัลเบิร์ต ถูกจัดขึ้นเนื่องในวันเกิด พ่อของแมรี่ ด้วยเหตุนี้ผู้คนมากมายจึงมารวมตัวกันเพื่อการเฉลิมฉลองที่ยิ่งใหญ่ ทั้งยังเป็นที่พูดถึงอย่างมากสำหรับคนที่มารวมงาน
เมื่อกล่าวถึงตระกูลอัลเบิร์ต อำนาจนั้นเป็นรองเพียงราชวงศ์ ในคฤหาสน์ก็ตกแต่งด้วยของประดับสวยงามมากมาย นักดนตรีภายในงานก็เล่นดนตรีกันไม่มีหยุดพัก เชฟชั้นหนึ่งที่ทำและเสิร์ฟอาหารด้วยตัวเอง พูดได้เพียงแค่ว่ามันน่าอัศจจรย์ใจอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม จากมุมมองของแมรี่ที่ไม่เก่ง เรื่องงานปาร์ตี้แล้วนั้น ความยิ่งใหญ่อลังการพวกนี้ก็เพียงแค่การเทเงินทิ้งไปเท่านั้น ตรงกันข้าม เธอเหนื่อยกับการที่จะพูดจาข่มกันไปมาในงานสังคมพวกนี้
อย่างไรก็ตาม ในฐานะที่ฉันเป็น บุตรสาวของผู้นำตระกูลอัลเบิร์ต จึงจำเป็นต้องเข้าร่วมงานที่เป็นหน้าเป็นตาของตระกูล ต้องพับเก็บแผนการหนีงานเลี้ยงเอาไว้ แล้วสวมหน้ากาก เป็นหญิงสาวที่งดงามและใจดี มางานทุกปี
แต่ปีนี้มันจะต่างออกไป
ปีนี้แมรี่จะมาร่วมงานในฐานะบุตรสาวแห่งตระกูลอัลเบิร์ต ที่จะอยู่ในฐานะของนางร้าย
ปีที่แล้วไม่ค่อยอยากจะให้วันแบบนี้มาถึง แต่ปีนี้มันต่างไปจากเดิม เพราะจิตใจมันเร่าร้อนด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ยังไงล่ะ
ขอย้ำ ว่าฉันไม่ได้ ไม่อยากฉลองวันเกิดพ่อหรอกนะ
“ฟังนะ สำหรับงานเลี้ยงคืนนี้น่ะ ฉันเชิญผู้หญิงคนนั้นมาที่งานเลี้ยง เพราะฉันจะแสดงให้ผู้หญิงคนนั้นเห็นถึงความต่างชั้นของสถานะของพวกเราสองคน”
“ความต่างชั้นหรอครับ? ”
“ใช่ อลิเซียน่ะ จะมาด้วยชุดที่น่าตลกอย่างมากเลยล่ะ”
แมรี่ค้นข้อมูลในความทรงจำของเธอและยิ้มออกมา
มันเป็นหนึ่งในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเล่นเกม
นางเอกที่จะได้รับเชิญให้มางานเลี้ยงที่จัดโดยตระกูลอัลเบิร์ต มุ่งหน้ามาทีสถานที่จัดโดยสวมชุดที่ยืมมาจากคนรู้จัก
แถมบุคคลที่เป็นคู่ของแมรี่ในงานยังเป็นคนที่มีค่าความชอบสูงที่สุด แมรี่เลยข่มอลิเซียต่อหน้าผู้คนในงานเลี้ยงได้
อลิเซีย ผู้น่าสงสารที่ได้รับบาดแผลทางใจ จากไปพร้อมหยดน้ำตา เธอวิ่งหนีออกจากสถานที่จัดงาน พร้อมเสียงหัวเราะเยาะ ชุดที่ดูน่าตลกของเธอ ท้ายที่สุดเธอที่เหมือนถูกแย่งคนที่รักไป ได้รู้สึกอัปยศอดสู แถมยังทำได้เพียงหนีไปจากที่ตรงนั้นเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม หลังจากนี้ แน่นอนว่าในเกมมันต้องมี เหตุการณ์ เพิ่มความสัมพันธ์
ตัวละครที่เป็นคู่ควง ต้องวิ่งตามลิเซียไป แถมยังต่อว่าแมรี่ที่เชิญอลิเซียมา แต่ไม่ยอมบอก และก็จะมีฉากที่เขาจะปรับความเข้าใจ และชมเชยเรื่องชุดของเธอ
สำหรับค่าความชอบที่มากขึ้น ในเกมมันต้องมีฉาก เต้นรำในสวนตอนกลางคืนใต้แสงจันทร์ เป็นฉาก ที่ยังคงเป็นเอกลักษณ์ที่ต้องมี ของเกมจีบหนุ่ม แล้วยังมี ฉากของตัวละครที่คุณเล่น ที่ถูกกอดและถูกจุมพิต ภายใต้ดวงดาวบนท้องฟ้า มันจะแสดงขึ้นบนหน้าจอ
“นี่มันเลี่ยนจนอยากจะอ้วกเลยนะครับเนี่ย แล้วเกิดอะไรขึ้นกับคุณหนูที่ถูกทิ้งไว้ล่ะครับ?”
“ฉันจำรายละเอียดของแมรี่ไม่ค่อยได้น่ะ ถ้าเป็นฉันคงกลับเข้าห้องไปนอนนั่นแหละ แต่แมรี่คนนั้นที่เป็นนางร้ายคงจะปลดปล่อยความโกรธลงที่พ่อบ้านของตัวเองล่ะมั้ง “
“โธ่..ตัวผม ในเกมจะน่าสงสารเกินไปแล้วนะครับ”
อาดี้จงใจเช็ดน้ำตาของตัวเองโดยแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกเห็นใจ
อย่างไรก็ตาม เขากลับมาสบายๆ เหมือนเดิมทันทีที่เปลี่ยนหัวข้อการสนทนา “เรื่องนี้ช่างมันดีกว่านะครับ”
“แล้วนั่นเลยเป็นเหตุผลที่ชุดของคุณหนู ดูดีเป็นพิเศษในคืนนี้ใช่ไหมครับ”
“ใช่ ชุดของฉันมันต้องแสดงให้เห็นว่าฉันเป็นผู้หญิง ที่ทั้งสวยและฉลาด”
อาดี้ รีบหันหลังหนีแมรี่ เมื่อเธอยืดอกแสดงความภาคภูมิใจ
เครื่องหมายคำถามปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของแมรี่ ทันที ด้วยเหตุผลบางอย่าง วันนี้เขาเหลือบมองไปด้านข้างตลอด แต่เมื่อสบตา เขาก็รีบหลบตาอย่างเร็ว
“เป็นอะไรไปน่ะ อาดี้ ชุดฉันมันทำไมหรอ?”
“ไม่ครับ ชุดมันเหมาะกับคุณหนูมากเลยครับ … ”
“มันดีใช่ไหมล่ะ ฉันรบเร้าจะตัดชุดนี้ตั้งนาน ถ้ามันไม่เหมาะกับฉัน ก็คงอดเอาไปข่มใครแน่ๆ”
อาดี้กระแอมเบาๆ มองแมรี่ ที่ซึ่งกำลังหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ
อย่างแรกเลยแมรี่ไม่ใช่คนที่จะพยายามแต่งตัวให้ดูดีเป็นพิเศษ ให้กับพวกงานเลี้ยง
ฉันชอบแต่งตัวเหมือนเด็กผู้หญิงทั่วๆไป มีดีไซเนอร์หลายคนที่ชอบเป็นพิเศษ ลูกสาวขุนนางอย่างฉันการสวมเสื้อผ้าตามแฟชั่น ทำให้รู้สึกพอใจ ยิ่งมีคำชมเชยจะทำให้รู้สึกมีความสุข แถมรูปร่างหน้าตาของเธอนั้ยก็งดงามเป็นจุดแข็ง ติดว่าถ้าไม่มีผมม้วนเป็นสว่านเธอคงทำผมหลายๆทรงไปแล้ว
แต่สำหรับเธอ ที่เป็นบุตรสาวของตระกูลอัลเบิร์ต ที่จำเป็นต้องมีส่วนร่วมในงานเลี้ยงอันน่าเบื่อ ฉันที่มีชุดเดรสหลายสิบชุดซึ่งปกติคนอื่นคงมีแค่ไม่กี่ชุด และฉันก็เปลี่ยนชุดใหม่เป็นประจำอีก แต่ถึงอย่างนั้น ชุดหลายชุดมันมีจุดประสงค์เดียวกัน การออกแบบมันเลยไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมากนัก
ถึงจะชุดมันจะเน้นความสดใสมากกว่าความสวย ในการไปพบปะแขก เพราะว่ายังเป็นเพียงแค่เด็ก ชุดที่เปิดเผยผิวมากเกินไปจึงถูกห้ามไว้พอสมควร ชุดที่เหมาะกับความสง่าผ่าเผยของบุตรสาวตระกูลอัลเบิร์ต ต้องสมวัย มองเห็นแล้วรู้ได้เลยถึงความหรูหรา ต้องขอบคุณชุดพวกนั้นที่มีการออกแบบเหมือนกันเป็นมาตรฐาน เลยทำให้คืนนี้เธอเลยดูแตกต่างออกไป
สำหรับชุดของ แมรี่ ในงานคืนนี้เป็นดีไซน์ที่ดูเป็นผู้ใหญ่ มีการเปิดเผยหน้าอกเล็กน้อย เพื่อให้ดูโดดเด่น ไม่มีการพับจีบ หรือประดับด้วยลูกไม้ เป็นชุดสีน้ำเงินเข้ม เครื่องประดับผมก็ ได้รับการออกแบบใหม่ให้ดูเข้ากับชุด
การออกแบบซึ่งตรงกันข้ามกับชุดอย่าง “ชุดของเหล่าคุณหนู” ถูกสวมใส่โดยแมรี่ นางร้าย แห่ง “ตึกตักตึกตักรักในสถาบัน” ฉันจำชุดนี้ได้จากภาพที่เคยเห็น เลยบอกให้ดีไซด์เนอร์ ตัดชุดตามที่ต้องการมาเพื่อวันนี้
แน่นอนว่าชุดมีการโชว์ผิวมากเกินไปแบบนี้ถูกห้ามอย่างหนักจากพ่อและแม่ตอนออกแบบชุด แต่แมรี่ก็เกลี้ยกล่อมจนพวกเขายอมแพ้
แมรี่ คุณหนูนางร้าย จะมีอาการเกรี้ยวกราดและเอาแต่ใจตัวเองเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ แต่สำหรับแมรี่คนนี้ ที่ไม่เคยพูดอะไรที่เอาแต่ใจแบบนั้น มันเป็นการกระทำที่แย่เกินไป
ถึงแม้ “ฉันจะไม่ได้พูดจาเอาแต่ใจมากนัก” แต่แมรี่ก็ไม่ใช่เด็กผู้หญิงที่จริงจังและซื่อตรงมากนัก เธอมีกฎและความคิดในแบบของตัวเอง และมันไม่ได้พัฒนาเป็นนิสัยเอาแต่ใจ เพราะว่าความคิดของเธอต่างจากพวกชนชั้นสูงคนอื่น
ตัวอย่างเช่น หากคุณบ่นว่าอยากกินอาหารคุณภาพดี ที่มีขายเฉพาะพื้นที่ห่างไกลทุกวัน และไม่กินถ้ามันไม่สด คุณก็จะเป็นคนเห็นแก่ตัวและเอาแต่ใจ แต่ในโลกนี้จะมี ขุนนางไหนที่เรียกร้องหาคร็อกเก้ ? ไม่ไง คร็อกเก้ทุกมื้อมันก็แย่แค่ กับเรื่องสุขภาพเท่านั้นเอง
อย่างไรก็ตาม พ่อแม่ของฉันพยายามที่จะไม่ทำตามคำขอของฉันมากนัก เนื่องจากคำขอที่ไม่ค่อยจะปกติของแมรี่ แม้ว่าเธอจะมีปัญหาบ้าง … เป็นผลให้พ่อแม่ของฉันใจจะวายเมื่อฉันสวมชุดนี้
แต่มันก็ดูเหมาะเมื่อฉันสวมมัน ที่แม้แต่พ่อแม่ของฉันก็ยังรู้สึกชอบชุดนี้
แมรี่ผู้สวม “ชุดที่ไม่เหมือนที่เธอเคยสวม” มีเสน่ห์ที่แตกต่างจากปกติ
หน้าอกที่เปิดออกเล็กน้อยอย่างใจกล้า เผยให้เห็นผิวที่ละเอียดอ่อนและงดงามของเธอ และความเรียบง่ายของสีกรมท่าเน้นย้ำถึงความดีงามของสไตล์ของชุด
ก่อนที่ฉันจะสวมมัน ฉันมักจะถูกบอกว่าไม่เหมาะสมกับชุดแบบนี้ เพราะภาพลักษณ์ของเธอดูไม่เข้ากับชุด แต่เมื่อสวมมัน ด้วยความมั่นใจในศักดิ์ศรีและความกล้าที่มี ก็ทำให้ดูรู้สึกถึงความสง่างามมากขึ้นไปอีก
แมรี่แต่งตัวได้สมบูรณ์แบบในชุดที่ดูเป็นผู้ใหญ่ แน่นอนว่าเธอรู้ดีว่าตัวเองแต่งตัวแล้วเป็นยังไง เพราะเคยเห็นมันบนหน้าจอเกมมาหลายครั้ง
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าแมรี่จะคุ้นเคยกับรูปลักษณ์ของเธอแบบนี้อยู๋แล้ว แต่คนรอบตัว ทำตัวแปลกไป ปฏิกิริยาของ อาดี้ นั้นน่าสนใจเป็นพิเศษ เขาพ่นกาแฟที่กำลังดื่มออกมา จนทำให้ผ้าปูโต๊ะเลอะเทอะ
“สำหรับผู้หญิงคนนั้น น่าจะใส่ชุดสีชมพูอ่อนมาน่ะ เป็นชุดเก่าของคนรู้จักที่แบบมันตกยุคไปแล้วน่ะ “
“นอกแบบที่เก่าและตกยุคไปแล้ว อลิเซียจัง ก็คงดูดีในชุดสีชมพูนะครับ”
“ถึงแบบนั้น ฉันว่ายังไงมันก็ไม่ได้ดูดีขึ้นหรอกนะ”
“ก็นะครับ จากมุมมองของคุณหนูแล้ว ชุดตกยุคมันคงดูไม่สวย”
“ไม่ใช่อย่างนั้นสิ มันแบบว่า … มันแย่มากๆเกินกว่าที่จะบรรยายได้เลยล่ะ”
ความรู้ของนางเรื่องเสื้อผ้าใน เกมนั้นแย่มากๆ … มันก็เป็นเรื่องที่ค่อนข้างธรรมดา
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “ตึกตักตึกตักรักในสถาบัน” เป็นเรื่องราวที่เหมือนกับซินเดอเรลล่าที่ “นางเอกเป็นสาวสามัญชนก้าวเข้ามายังโลกแห่งความงาม ” การมาสวมชุดไปงานเลี้ยงที่ไม่คุ้นเคย ถ้าอลิเซียใส่ชุดสวยๆ ผู้เล่นอาจจะ รู้สึกผิดหวังได้
สาระสำคัญของเกม จีบหนุ่ม ที่ไม่ว่านางเอกจะเป็นราชินีหรือนักบวชสาวธรรมดาๆ ยังไงการเป็นที่นิยมจากพวกหนุ่มหล่อ เป็นเรื่องพื้นฐานที่จะเกิดกับนางเอก
นั่นคือเหตุผลที่แมรี่ซึ่งอยู่ขั้วตรงข้ามกับอลิเซีย จึงสวมชุดที่เปิดเผยแบบนี้ เธอจะโปรยเสน่ห์ของเธอ เพื่อให้ชายหนุ่มหลงใหลไปกับรูปลักษณ์ของเธอ อดจะคิดไม่ได้ว่าแมรี่ในเกมช่างน่ารังเกียจจริงๆ
เมื่อแมรี่ที่กำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ เธอมองเห็นอลิเซียมาจากทางด้านหน้า
เธอสวมชุดเดรสสีชมพูอ่อน พร้อมริบบิ้นผูกบนเส้นผมที่ดูนุ่มลื่นของเธอ เธอเดินอย่างเชื่องช้า และ เกร็งๆ อาจเป็นเพราะเธอนั้นไม่คุ้นเคยกับรองเท้า
ผมสีทองที่ประดับด้วยริบบิ้นสีเดียวกับชุดเดรส ลูกไม้และจีบที่ หน้าอกประดับด้วยช่อดอกไม้ มีริบบิ้นมัดอยู่รอบๆเอว และในมือข้างหนึ่ง ของเธอกำลังถือร่มกันแดด
ในช่วงเวลาของฉากนี้ใน “ตึกตักตึกตักรักในสถาบัน” เธอสวมชุดที่ถึงกับต้องอุทานกันออกมาว่า “ไม่ได้อำกันเล่นใช่ไหม”
ท้ายที่สุด ฉันไม่คิดว่าฉันจะได้เห็นฉากนี้ชัดๆ ในลักษณะนี้
ใช่ นี่ไม่ได้อำกันเล่นจริงๆใช่ไหมเนี่ย…..
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
