[นิยายแปล] Kanojo ga Senpai ni NTR-reta node, Senpai no Kanojo wo NTR-masu 47 คริสต์มาสไฟลุก! (จากนั้นกลองก็ดัง)

เราเข้าไปในร้านอาหารที่นัดพบ

แม้ว่าเวลาเริ่มงานจะเป็น 6 โมงเย็น แต่ก็มาที่นัดพบก่อนหนึ่งชั่วโมงเพื่อที่จะช่วยงาน

อาหารเป็นแบบบุฟเฟ่ต์ยืนกิน

พวกผู้หญิงบางคนก็พกอาหารทำมือกับขนมหวานมาวางกันเรียงราย

อย่างที่รู้กันว่าไม่อาจจะถึงขนาดใช้เครื่องชามของร้านอาหารมาใส่ของที่พกมาได้ เลยต้องจัดใส่เครื่องชามที่เอามาหรือถาดกันเอา

เอาโต๊ะออกมาไว้ข้างอาหารของร้านฯ แล้วก็วางเตาไฟฟ้ากับจัดอาหารที่ทำมาไว้ตรงนั้น

 

มองไปอีกที คุณคาซุมิก็มาข้าง ๆ ผม

เยี่ยมชมรอบ ๆ อย่างรวดเร็ว

คาเรนกำลังคุยกับผู้ชายคนอื่นจากที่ไกล

เพราะฝันเฟื่องเรื่องที่คุยกันก่อนหน้านี้ เลยช่วยอะไรไม่ได้มากนัก

 

“จังหวะคือช่วงสุดท้ายของปาร์ตี้ รู้แล้วใช่มั้ยนะ?”

 

คุณคาซุมิกระซิบ

 

“ตอน ‘สุดยอดคู่รัก’ สินะครับ”

 

พอผมบอกอย่างนั้น คุณคาซุมิก็พยักหน้า

 

“ถ้าโทวโกะเรียกเธอแล้ว ก็ออกมาข้างหน้า ถึงตอนนั้น…”

 

“รับทราบครับ”

 

ผมตอบสั้น ๆ

 

 

 

“ทุกคนที่มารวมตัวกันในวันนี้ ขอบคุณมากค่า~! ปีที่แล้วที่จัดงานปาร์ตี้แยก ‘คนมีแฟน’ กับ ‘คนไม่มีแฟน’ เนี่ย ดูเหมือนจะเป็นการแบ่งแยกกันเลยเนอะ ปีนี้พวกเราชมรมเดียวกันทุกคน มาสนุกด้วยกันให้เต็มที่กันเถอะ!”

 

คุณคาซุมิตะโกนผ่านไมค์

งานฉลองวันคริสต์มาสก็ได้เริ่มต้นขึ้น!

ทุกคนต่างหัวเราะกันขึ้นมาทันใด

แม้จะมีเสียงโห่แจ้วมาบ้าง

 

พิธีกรงานปาร์ตี้คริสต์มาสก็คือคุณคาซุมิ

ถึงแม้ว่าจะเข้าร่วมกลางคันตั้งแต่ฤดูใบไม้ผลิของชั้นปีที่สอง แต่ด้วยลักษณะนิสัยกล้าแสดงออก ความสดใสและดุดันของคุณคาซุมิที่มีมาเป็นทุนเดิม จึงกลายเป็นคนสำคัญคนหนึ่งของชมรมไปแล้ว

 

ทว่าตรงข้าง ๆ นั้นเอง คนที่จับตาดูพิธีการอยู่ก็คือประธานของชมรม คุณนากาซากิ เขาทำสีหน้าเข้มที่แฝงด้วยความเป็นกังวลอยู่

นอกจากนี้ เมื่อคิดถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้แล้ว ในฐานะประธานชมรมจะเป็นกังวลก็คงจะไม่แปลก

 

แต่เดิมมา ด้วยความที่ปาร์ตี้จะถูกแยกเป็น ‘มีกับไม่มีแฟน’ คู่รักก็เลยมีมาก

แล้วต่อให้คนรักเป็นคนนอกชมรมก็ตาม ก็ยังสามารถเข้าร่วมปาร์ตี้นี้ได้

ต่อให้ขณะนั้นไม่ได้คบหาเป็นแฟนกัน ให้จับคู่กันเป็นการชั่วคราวเองก็โอเค

พูดง่าย ๆ ก็คือ เหมือนอย่างงาน ‘พรอม’ ที่จัดในโรงเรียนมัธยมปลายของอเมริกานั่นเอง

 

ในบรรดาคู่รักที่โดดเด่นที่สุดก็ยังคงเป็นคู่คาโมกุระกับรุ่นพี่โทวโกะอยู่

คาโมกุระมาในชุดเจ็คเก็ตหนังสัตว์กับกางเกงยีนส์รัดรูป พร้อมกับเสื้อยืดแขนยาวสีขาวดูทรงหยาบ ๆ แต่ก็ยังแต่งตัวดูเท่ดี

รุ่นพี่โทวโกะมาในเสื้อกันหนาวโมแฮร์สีขาวตัวบาง รัดเอวด้วยแถบคาดเอวซึ่งติดโบว์ตัวใหญ่ไว้ที่ตัว ส่วนล่างเป็นกระโปรงพลีตสีกรมท่าประมาณเข่า ท่อนบนสวมโบเลโรขนสัตว์

ส่วนเอวที่ถูกรัด กับความอวบแน่นของหน้าอกที่ถูกเน้นด้วยเสื้อกันหนาวตัวบาง อีกทั้งเรียวขาที่เลยใต้กระโปรงพลีตลงมา

เป็นการแต่งตัวที่เผยให้เห็นความดีงามของสไตล์รุ่นพี่โทวโกะได้อย่างเยี่ยมยอด

 

นอกจากนี้ ยังมีนักศึกษาชายหลายคนที่พูดคุยกับเธอ

รุ่นพี่โทวโกะก็ปฏิบัติกับใคร ๆ เหล่านั้นด้วยรอยยิ้มอย่างทั่วถึง

รุ่นพี่โทวโกะที่เป็นอย่างนั้น คาโมกุระชอบที่จะเน้นย้ำความ ‘ผู้หญิงของผม’ เอ่ยด้วยมือที่โอบรอบกอดไหล่ของเธอ

 

—— จับตาดูตอนนี้ไว้เถอะ การจะมาล่องลอยอย่างนี้ก็แค่ตอนนี้เท่านั้นแหละ ——

 

“ยูคุง มองอะไรอยู่หรอ?”

 

คาเรนที่มาอยู่ข้าง ๆ ตอนไหนก็ไม่รู้ เอ่ยถามขึ้นมา

 

“เปล่า ไม่มีอะไร ไม่ได้มองอะไรซะหน่อย”

 

“มองรุ่นพี่โทวโกะอยู่สินะ”

 

ผมไม่ตอบอะไร

 

“รุ่นพี่โทวโกะเนี่ย ทำตัวเอาอกเอาใจผู้ชายแบบนั้นตลอดเลยเนอะ”

 

“รุ่นพี่โทวโกะน่ะหรอ?”

 

[คนที่ประจบประแจงผู้ชายนั่นมันเอ็งไม่ใช่รึไง] มันแทรกขึ้นมาในอก

 

“ใช่น่ะสิ ถึงจะไม่เข้าใจพวกผู้ชายก็เถอะ ทำหน้าทำตาว่า ‘ตัวเองไม่สนใจผู้ชายอะไรหรอก’ แบบนั้น ใส่เสื้อผ้าเน้นหน้าอกอย่างไม่รู้สา รับรู้สายตาของผู้ชายอยู่น่ะ แถมยังทำตัวเป็นคุณผู้หญิงแบบเสแสร้ง มุ่งเป้าเข้าหาผู้ชายด้วยสิ เห็นแล้วมันน่ารำคาญจัง!”

 

วันนี้คาเรนออกทีท่าชิงชังใส่รุ่นพี่โทวโกะอย่างโจ่งแจ้ง

เหตุผลที่ว่านั้นพอจะมีในใจอยู่

ก๋็คือ ‘การโหวตสุดยอดคู่รัก’ ในตอนท้ายสุดของปาร์ตี้นั่นเอง

แล้วสำหรับ ‘สุดยอดคู่รักอันดับหนึ่งของปาร์ตี้’ นั้น จะได้รับรางวัลสุดพิเศษด้วย

 

สุดยอดคู่รักที่จะได้รับเลือกนั้น ก็คงจะเป็นรุ่นพี่โทวโกะกับคาโมกุระไม่ผิดแน่

เจ้านั่นคงจะไม่ถูกใจสิ่งนั้นเป็นแน่

คาเรนจับแขนซ้ายของผมอย่างแรง

 

“จะไม่ยอมแพ้ให้พวกนั่นเด็ดขาด แน่นอน”

 

สายตาของคาเรน เหมือนกำลังสะท้อนแสงไฟปีศาจในแววตา

 

 

 

มื้ออาหารค่อย ๆ ร่อยหรอลงไป

แถม ‘ซี่โครงหลังลูกหมู’ ‘สลัดมันฝรั่ง’ ‘ชอร์ตเค้ก’ ที่รุ่นพี่โทวโกะนำมาดูจะขายดีเป็นเทน้ำเทท่า

ผมในฐานะคนชิมอาหารที่เธอฝึกฝนทำเอง ก็รู้สึกปลื้มใจ

ตอนที่ไปหยิบซี่โครงหลังชิ้นสุดท้าย อิชิดะก็อยู่ตรงนั้น

 

“ใกล้แล้วสินะ”

 

อิชิดะพูดมาด้วยเสียงเล็ก

 

“อ่า จากตอนนี้ไปสักพักก็จะเริ่มโหวต ‘สุดยอดคู่รัก’ กันแล้วล่ะ”

 

“จนถึงตอนนี้ทุกอย่างเป็นไปตามแผน… แต่ปัญหาคือหลังจากนี้สินะ”

 

“อ่า”

 

อิชิดะเว้นช่วงไปพักหนึ่ง แล้วก็เอาปากเข้ามาใกล้หูผม

 

“จะว่าไป ‘คนที่ว่านั่น’ ตกลงว่าเป็นยูแล้วรึยัง?”

 

‘คนที่ว่านั่น’ ที่อิชิดะพูดนั้น หมายถึง ‘คนที่จะใช้เวลาในค่ำคืนนี้กับรุ่นพี่โทวโกะ’

 

“ยังไม่รู้เลย ไม่ได้ติดต่อกันเลยน่ะ”

 

“‘ไม่ได้ติดต่อ’ นี่มันหมายความว่าไงน่ะ อีกไม่กี่ชั่วโมงแล้วนะ ถึงอย่างนั้น…”

 

“เรื่องที่ไม่รู้ก็คือไม่รู้สิ ทำอะไรไม่ได้ใช่มั้ยล่ะ?”

 

ผมที่เอ่ยไปอย่างหมดท่า อิชิดะก็กระซิบต่อ

 

“เล็งใครคนอื่นไว้แล้วหรือเปล่า?”

 

[เล็ง] หรือก็คือคนอื่นที่ไม่ใช่ผม รุ่นพี่โทวโกะเลือกคู่ที่จะใช้เวลาคืนนี้ด้วยกันแล้วหรอ

 

เรื่องนั้นผมเองก็ไม่ได้คิดเอาไว้เลย

ผู้ชายที่คุยกันรุ่นพี่โทวโกะก็เยอะแยะ

ในชมรมก็ไม่รู้กี่คนแล้ว คุณประธานนากาซากิเองก็ลือกันว่าเคยสารภาพแล้วโดนปฏิเสธมาแล้วครั้งนึงด้วยสิ

ในบรรดาศิษย์เก่า คนที่เล็งรุ่นพี่โทวโกะอยู่ก็มี ปีสองในเอกเดียวกันเอง ก็คงมีนักศึกษาชายที่ค่อนข้างเข้าขากันกับรุ่นพี่โทวโกะอยู่ด้วยแน่ ๆ

 

แต่ว่าไม่ว่าใครเหล่านั้น ได้ยินมาว่ารุ่นพี่โทวโกะไม่ได้มีที่อยู่ติดต่อส่วนตัวกันเลย

คนที่ชวนรุ่นพี่โทวโกะไปเดทได้สำเร็จ ก็เหมือนจะมีแค่คาโมกุระคนเดียว

ในเชิงนั้น ก็เรียกได้ว่าผมเป็นคนที่สอง

 

“เราก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่จะว่าเป็นไปไม่ได้เลยก็ไม่ได้น่ะสิ”

 

ทันใดนั้นอิชิดะก็พูดอย่างผิดหวัง

 

“นั่นสินะ ผู้ชายที่คุยเข้าหารุ่นพี่โทวโกะทั้งหมดก็ไม่ได้มีแค่ในชมรมนี้ด้วยสิ เพื่อนชายในเอก คนรู้จักสมัยมัธยมต้น มัธยมปลาย อดีตเพื่อนร่วมงาน ถ้าเป็นรุ่นพี่โทวโกะล่ะก็คงจะเจอใครมานักต่อนักแล้วล่ะเนอะ”

 

อย่างที่อิชิดะพูด

ขนาดพวกเราเองยังเคยพูดว่า ‘ถ้าเข้า ม.โจโต แล้ว จะไปขอคบกับรุ่นพี่โทวโกะกัน!’ อยู่ด้วยสิ

 

 

 

งานปาร์ตี้ล่วงมาจนถึงช่วงสุดท้าย

ตอนท้ายสุด คู่รักแต่ละคู่ก็จะมา ‘เรียกคะแนนเสียงให้กับพวกตัวเอง’ กัน

คู่รักทั้ง 12 คู่ต่างก็ขึ้นพูดกันคนละประโยค

เรื่องที่คาดไม่ถึงก็คือ ณ ตรงนั้น คู่ ‘อิชิดะกับคุณคาซุมิ’ ก็ถูกขานชื่อออกมา

แถมคนพูดอย่างคุณคาซุมิก็เอ่ยอย่างไม่กลัวเกรง

 

“ชั้นน่ะ ถึงจะจับคู่กับอิชิดะคุงที่นี่ชั่วคราวก็เถอะ ความจริงแล้วยังว่างนะคะ ดังนั้น รอผู้ชายดี ๆ เข้ามาอยู่น้า ฝากตัวด้วยค่ะ!”

 

ว่าแล้วที่ตรงนั้นก็ตื่นตาตื่นใจกัน

ก็นะ คู่รักในปาร์ตี้นี้ไม่ได้กำหนดให้ต้องเป็นคู่รักกันจริง ๆ ด้วย ดังนั้นก็ไม่เป็นไร

 

และแล้วก็ถึงตาพวกผม

เพราะพูดได้ประโยคเดียว เลยยกให้คาเรนหมด

 

“ค่า~า! เมอร์รี่ คริสต์มาส! วันนี้ทุกคนมีความสุขกันจังเลยน้า~ ถ้ามีแฟนแล้วก็มีแฮปปี้ ต่อให้ไม่มีแฟนแต่มีเพื่อนก็มีแฮปปี้! ล่ะนะ คริสต์มาสเนี่ยไม่อยากให้รู้สึกธรรมดา แต่อยากให้มีความน่าตื่นเต้นจังเลยเนอะ? เพราะงั้นวันนี้มาอวยพรให้คู่รักที่สนุกสนานกันเถอะ! แล้วก็ถ้าโหวตให้พวกคาเรนก็จะดีใจมากเลยนะ! เพราะอย่างนั้น ฝากตัวด้วยนะคะทุกคน~!”

 

คำกล่าวของคาเรนดูเหมือนจะได้รับความนิยมที่ดีจากผู้ชายส่วนนึง แต่ผู้หญิงส่วนใหญ่กลับมองเธอด้วยความรู้สึกว่างเปล่า

ผมมองดูสภาพของงานทั่ว ๆ จากข้างหลังคาเรน

 

—— ถ้าเป็นอย่างนี้ นอกจากผู้ชายกลุ่มนึง ผู้หญิงส่วนมากดูจะไม่เข้าข้างคาเรนเลยสินะ ——

 

ในฐานะ ‘แฟนเก่า’ ถึงจะรู้สึกสับสนนิดหน่อย แต่มันก็เป็นเรื่องใครเรื่องมันล่ะนะ

 

ในท้ายที่สุดก็ถึงคนสำคัญ คาโมกุระกับรุ่นพี่โทวโกะ

แค่พอคาโมกุระมายืนอยู่หน้าไมค์ ก็ได้ยินเสียงเชียร์แหลมดังมาจากผู้หญิงส่วนนึง ‘รุ่นพี่คาโมกุร~า!’

จริงอยู่ที่คาโมกุระร่างสูงเพรียวยืนอาบแสงอยู่หน้าไมค์นั้น อย่างกันไอดอลหรือดาราเลย

 

“เมอร์รี่ คริสต์มาส! วันนี้ที่สมาชิกชมรมมารวมตัวกันเกือบหมด สนุกมากเลยครับ! สุดยอดคู่รักของค่ำคืนนี้ ทุกคนไม่ต้องพูดอะไรมาก ช่วยเขียน ‘คาโมกุระ เทตสึยะ กับซากุระจิมะ โทวโกะ’ ในกระดาษโหวตที! สุดท้ายนี้ขอฝากไว้คำนึงว่า ‘คู่รักมีอยู่แค่สองประเภทเท่านั้น ไม่คู่ของผม ก็เป็นคู่อื่นนอกจากนี้’ ครับ!”

 

พ่นวลีที่เหมือนจะได้ยินที่ไหนมาก่อน

ถ้าไม่ติดว่าที่นี่ร้านอาหารล่ะก็ คงจะถ่มน้ำลายใส่ไปแล้ว

 

ทว่า ณ ที่นี้ตื่นเต้นกันพอสมควรทีเดียว

ยังไงคาโมกุระก็เรียกได้ว่าเป็นคนที่มีชื่ออยู่ล่ะนะ

 

ในทางกลับกัน คาเรน มองตรงเลยไปข้างหน้า ทำแก้มป่องอย่างไม่พอใจ

หลังสายตาของเธอไปก็คือรุ่นพี่โทวโกะ

 

พูดถึงรุ่นพี่โทวโกะที่ว่า…

 

เธอก้มหน้ามือกอดอกตามองพื้น

คิดอะไรอยู่กันนะ?

ไม่สิ เหมือนกำลังใจลอยไปไหนสักที่

 

—— หรือว่า รุ่นพี่โทวโกะ ——

 

ในใจของผม ความกังวลก็ยิ่งเกิดร้อนรนขึ้นมาอีก

Favorite