[นิยายแปล] Kanojo ga Senpai ni NTR-reta node, Senpai no Kanojo wo NTR-masu 25 ซ้อมเดทซื้อของกับรุ่นพี่โทวโกะ (ตอนต้น)

วันพฤหัสบดี

วันนี้ดูเหมือนว่าคาเรนกับคาโมกุระจะมี ‘นัดเดทนอกใจ’ กันอีกแล้ว

คาเรนบอกว่า ‘วันพฤหัสฯ มีนัดซื้อของกับเพื่อนแถวบ้าน แล้วก็จะไปเดินเล่นด้วย’

แน่นอนทางคาโมกุระเองก็บอกรุ่นพี่โทวโกะทำนองว่า ‘วันพฤหัสฯ มีนัดมีทติ้งกับรุ่นพี่ที่ทำงาน จากนั้นทุกคนจะไปดื่มเลี้ยงกันเบา ๆ’

กรณีของคาโมกุระ ไม่เพียงแต่รุ่นพี่โทวโกะ รวมไปถึงผมก็มาจากโรงเรียนมัธยมปลายที่เดียวกัน ถ้าอ้างข้าง ๆ คู ๆ ว่า ‘เพื่อนแถวบ้าน’ ล่ะก็ ฟังจากดาวอังคารก็รู้ว่าโกหก

 

แต่ขณะที่พูดอย่างนั้น ทางผมเองวันนี้ก็เอ้อระเหยนิดหน่อยเหมือนกัน

ที่ว่าก็เพราะ วันนี้สัญญากันว่าจะ ‘มาเดินซื้อเสื้อผ้าให้ผม’ ด้วยกันกับรุ่นพี่โทวโกะ

 

เรื่องราวคราวกำหนด ‘วันชี้ชะตา’ เมื่อวันจันทร์

 

“ผู้ชายที่ไม่ค่อยใส่ใจเรื่องเสื้อผ้ามีเยอะพอสมควรเลยก็เถอะ ยังไงซะ ก็ควรมีความสะอาดเรียบร้อยไว้ก่อนก็ดีค่ะ”

 

รุ่นพี่โทวโกะว่ามาอย่างนั้น

 

“แต่งตัวสะอาดเรียบร้อย? แต่เสื้อผ้าของผมที่บ้านซักให้เกือบทุกวันเลยนะครับ?”

 

“เธอไม่ได้แต่งตัวรกรุงรังหรอกนะคะ ฉันอาจจะสื่อผิดไปเอง น่าจะพูดว่า ‘อย่าแต่งตัวลวก ๆ’ แบบนี้ดีกว่า”

 

“แต่งตัวลวก ๆ ?”

 

“ลองนึกภาพที่มหาวิทยาลัยดูนะ อย่างเช่นคณะวิศวกรรมฯ ของเรา ทุกคนก็จะประมาณเสื้อเทรนเนอร์หรือเสื้อขนแกะใส่ซ้ำ ๆ หรือไม่ก็เสื้อลายสก็อตกางเกงยีนส์ คนที่ทรงประมาณนี้มีอยู่เยอะเลยใช่ไหมล่ะ?”

 

“อา”

 

พูดถึงแล้วผมเอง วันนี้ท่อนบนก็เป็นเสื้อฮูดดี้ขนแกะทับเสื้อเชิ๊ตผ้าฝ้ายหนา ท่อนล่างก็เป็นยีนส์ที่ใส่มาตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย

 

“ถ้าเสื้อผ้าดู ‘เขรอะ ๆ ยับ ๆ’ ล่ะก็ คนที่ใส่เสื้อแบบนั้นคงจะโดนมองอนาถเอาก็ได้นะคะ”

 

อา มันก็คงอย่างนั้นแหละนะ

คนรอบตัวผมที่เป็นแบบนั้นมีเยอะอยู่ ก็เลยไม่ค่อยใส่ใจเท่าไรนัก

 

“ไม่จำเป็นต้องเป็นเสื้อผ้าแพง ๆ ก็ได้นะคะ แต่งชุดเอาประมาณยูนิชิโร่ หรือ ZU พอให้ดูเหมาะสม สะอาดเรียบร้อยก็ได้แล้วล่ะ”

 

แต่ว่าเรามันไม่ค่อยสนใจพวกแฟชั่นอะไรเท่าไรเลยเนี่ยสิน้า

มีแต่เสื้อผ้าที่พ่อแม่ซื้อมาให้เมื่อนานมาแล้ว ก็ก้มหน้าก้มตาใส่ ๆ ไปอย่างเดียว

 

“แต่ผมไม่มีเซ้นส์เรื่องแฟชั่นเลยสักนิด ไม่รู้เลยว่าจะซื้อเสื้อผ้าแบบไหนดีน่ะครับ”

 

ทันใดนั้น หลังจากที่รุ่นพี่โทวโกะครุ่นคิดอยู่เล็กน้อย ก็พูดขึ้นมา

 

“ก็ได้ค่ะ ถ้างั้นฉันจะติดไปด้วยกันกับเธอก็แล้วกัน ครั้งหน้าที่พวกเทตสึยะนัดเจอกัน พวกเราก็จะไปหาซื้อเสื้อผ้าด้วยกันค่ะ”

 

 

ด้วยเหตุนั้น วันนี้ผม ถึงได้มาซื้อเสื้อผ้าด้วยกันกับรุ่นพี่โทวโกะ

พอมาถึงช่องตรวจตั๋วทางตะวันออกเฉียงใต้ของสถานีชินจุกุ รุ่นพี่โทวโกะก็มาถึงโดยไม่ทันต้องรอ

 

“เธอมาก่อนเหมือนเคยเลยนะวันนี้”

 

รุ่นพี่โทวโกะมองหน้าผม พูดอย่างนั้นทั้งรอยยิ้มเล็ก ๆ

 

“ไม่หรอกครับ วันนี้ไม่ได้รอนานเลยครับ ไม่แน่ว่าอาจจะมารถไฟขบวนเดียวกันเลยมั้งครับ?”

 

วันนี้คุณโทวโกะมาในเสื้อฮาล์ฟโค้ทบางสีขาว เสื้อผู้หญิงลายดอกละเอียด กับกระโปรงทรงยาวรัดรูปสีดำ

ตัวกระโปรงมีร่องขึ้นมาจนถึงต้นขา ทำให้เห็นต้นขาเปล่าเนียนสวยเป็นครั้งคราว

 

นอกจากนี้ เห็นเลยว่าสายตาของเหล่าผู้ชายโดยรอบรุมจ้องมาที่รุ่นพี่โทวโกะ

ตัวผมที่รอเจอเธอนั้น ทั้งภาคภูมิใจ แต่ก็ทั้งไม่เจียมตัว ทั้งอาย เป็นความรู้สึกที่ซับซ้อนเหลือเกิน

 

พวกเรามุ่งหน้ามาที่ร้านแบรนด์แคชชวล ‘ZU’ ใกล้ ๆ แถวชินจุกุซันโจเมะ 

พอเข้าไปในร้าน ก็มีเสื้อผ้าผลิตจำนวนมากเรียงรายเป็นแถบ

 

“เวลาเลือกเสื้อผ้า ก็จะมีเสื้อผ้าหลากหลายแบบล้นหลามไปหมด แบบไหนถึงจะเข้ากับเรานะ อันไหนจับคู่แล้วเข้ากันดีนะ อันไหนเข้ากับที่เรามีอยู่แล้วตอนนี้บ้างนะ? แบบนี้”

 

ตอนนั้นเอง รุ่นพี่โทวโกะก็ชี้ไปที่แผงรูปถ่ายแบบที่แขวนอยู่ในร้าน

เขากำลังสวมบอททอมรัดรูปสีดำ กับแจ็คเก็ตสีดำ

ข้างในเป็นเสื้อทีเชิ้ตแขนยาวลายขวาง

 

“ไม่ต้องคิดมากให้ยาก ถ้าซื้อเซ็ตเสื้อผ้าที่ทางร้านแนะนำล่ะก็ไม่ผิดแน่ เพราะของพวกนี้น่ะผู้เชี่ยวชาญเขาเลือกมาให้แล้วยังไงล่ะ”

 

“งั้นเองหรอครับ?”

 

แต่ว่าให้ผมแต่งตัวเหมือนกับนักถ่ายแบบชื่อดังที่ขนาดเรายังรู้จักแบบนี้ ถือว่ามาตรฐานสูงไปสักหน่อยไหมนะ

 

“อิชชิกิคุงร่างสูงปกติแต่ตัวผอม เสื้อส่วนใหญ่ก็น่าจะเข้าได้อยู่นะ”

 

พอบอกอย่างนั้น เธอก็หยิบเอาเสื้อผ้าเหมือนกับภาพแบบเมื่อสักครู่แล้วก็เอามาลองเทียบกับตัวผม

 

“โมโนโทนแบบนี้ดีมั้ยนะ? ที่เหลือก็แค่ทำให้ดูบ้าน ๆ กว่านี้สักหน่อย สีสว่างสักนิดก็ดีนะ”

 

ว่าอย่างนั้นแล้วก็เลือกกางเกงผ้าฝ้ายสีเบจ เสื้อเชิ้ตหนาสีแดงธรรมชาติ กับเสื้อกั๊กฮูดดี้สีน้ำตาลมาให้

 

“ลองใส่ดูก่อน ถ้าขนาดไม่เข้าจะได้เอาไปเปลี่ยน”

 

พอได้ยินอย่างนั้น ผมก็ลองสวมเสื้อที่เธอเลือกมาให้ในห้องลองเสื้อ

ทุกครั้งที่ผมลองใส่แต่ละตัว รุ่นพี่โทวโกะก็คอยเฝ้าดูให้อยู่ข้างนอก

 

“อืม ดีเลย เหมาะดีเลย”

 

เธอบอกอย่างพึงพอใจ

สุดท้ายก็ซื้อกางเกงยีนส์ตัวบาง กับเสื้อไหมพรมบางสีเขียวมาอีกชุด รวมทั้งหมดซื้อมาได้สามชุด

Favorite