[นิยายแปล] Game of the World Tree 122 แต่มัน…!

ความบ้าคลั่งของเอลฟ์ราวกับไฟป่า มันปลุกความดุร้ายที่หลับใหลในจิตใจของออร์คให้ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง

จากอาการตระหนกในช่วงแรก พวกออร์คกลับฟื้นคืนความกล้า 

พวกมันลืมความลังเลทุกอย่างจนหมดสิ้น ดวงตาแดงฉานด้วยความโกรธเกรี้ยว พวกมันฟาดดาบและขวานในมือกระหน่ำเข้าใส่ผู้เล่นอย่างไร้ความปรานี

กระนั้น ความคิดที่หมุนวนในใจของหินเทาและเพื่อนนักรบยังคงเหมือนเดิม

พวกเอลฟ์นี่มันบ้าชัด ๆ!

ทำไมถึงกล้าแลกชีวิตต่อชีวิตกันแบบนี้?

สำหรับหินเทา การกระทำเช่นนี้ดูไร้เหตุผลโดยสิ้นเชิง

เอลฟ์ไม่ได้เป็นเผ่าพันธุ์ที่มีจำนวนประชากรมากมาย 

อัตราการขยายพันธุ์ก็ต่ำเตี้ย!

แต่ละชีวิตของพวกมันควรมีค่าเกินกว่าจะโยนทิ้งไปง่าย ๆ แบบนี้!

พวกมันไม่ใช่มนุษย์ที่จะมีลูกได้เป็นกองทัพซะหน่อย!

ในเผ่าถ้ำหิน ทุกชีวิตต่างเป็นนักรบ ทุกตัวพร้อมรบจนถึงที่สุด และประชากรทั้งหมดก็มีมากกว่าห้าพันตัว!

หากพวกเอลฟ์คิดจะแลกชีวิตต่อชีวิตกับออร์คจริง ๆ ต่อให้พวกมันกลับไปยังยุคเรืองรองที่เคยรุ่งเรืองที่สุดในอดีต ก็ไม่มีทางแลกได้เกินครึ่งของประชากรในเผ่าถ้ำหิน!

แต่สิ่งที่อยู่เบื้องหน้าหินเทาในตอนนี้ คือกลุ่มเอลฟ์ที่ไม่น่าจะเกินสองสามร้อยตน

แล้วพวกมันคิดจะทำอะไร? 

แลกชีวิตกับพวกเรางั้นหรือ?

“ไม่สิ… ฆ่าเท่าไรก็ไม่หมดจริง ๆ…”

หินเทาเริ่มสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ

เขาไม่อาจนับจำนวนเอลฟ์ที่ตนฆ่าได้เลย ในตอนแรกเขาพยายามนับ ทว่าเมื่อถึงสิบเขาก็ล้มเลิก

จำนวนเอลฟ์ที่เขาสังหารในวันนี้ เกินกว่าจำนวนเอลฟ์ที่เขาเคยจับเป็นในชีวิตเสียอีก

สิ่งที่ทำให้เขาหวาดหวั่นที่สุด คือการที่จำนวนเอลฟ์ในสนามรบดูไม่ลดลงเลย

เมื่อมองไปยังสนามรบ ก็ยังคงเห็นเอลฟ์กรูเข้ามาเป็นกลุ่ม ๆ ราวกับพวกมันผุดขึ้นมาจากเงามืด

“ได้ไงกัน? พวกมันผุดมาจากนรกขุมไหนกัน?”

แทบทุกวินาที จะมีเอลฟ์ไร้อาวุธและเกราะโผล่ออกมาจากแนวหลัง วิ่งกรูเข้าใส่ออร์คพร้อมเสียงร้องที่เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง การโจมตีที่ไม่สนชีวิตนี้ทำให้ออร์คต้องล้มตายไปจำนวนมหาศาล จากความอับจนที่จะตั้งรับได้อย่างเหมาะสม

หินเทามองดูพื้นสนามรบที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือด รอยเปื้อนจากโลหิตของเอลฟ์และออร์คปะปนกันจนแยกไม่ออก

ความมั่นใจในชัยชนะที่เขาเคยมีเริ่มสั่นคลอน

สิ่งที่ทำให้เขาสับสนที่สุดกลับเป็นความลึกลับของเอลฟ์เหล่านั้น

ทุกครั้งที่พวกมันตาย ไม่ว่าร่างจะถูกฟันจนขาดวิ่นแค่ไหน ร่างกายของพวกมันก็จะสลายกลายเป็นอากาศธาตุในเวลาไม่นาน

หินเทาเริ่มสงสัยในสิ่งที่ตนกำลังเผชิญ

หรือข้าจะโดนเวทมนตร์เข้าให้แล้ว?

นี่เป็นเพียงภาพลวงตาใช่ไหม? 

แต่ความรู้สึกที่หินเทาได้รับจากดาบของเขา… ความหนักหน่วงที่เกิดจากการฟันลงบนร่างเนื้อ ความแข็งแกร่งของกระดูกที่แตกหักเป็นเสียงดังกรอบแกรบ รวมถึงเลือดอุ่น ๆ ที่กระเซ็นใส่ใบหน้าของเขา ล้วนเป็นสิ่งที่สมจริงเกินกว่าจะเป็นเพียงภาพลวงตา

ทุกอย่างเหล่านี้บอกเขาอย่างชัดเจน ศัตรูที่เขาต่อสู้อยู่เป็นของจริง!

มันเกิดอะไรขึ้นกับพวกเอลฟ์เหล่านี้กันแน่?

ความหงุดหงิดค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นในใจหินเทา ราวกับเปลวเพลิงที่กำลังลามเลียขึ้นมาเรื่อย ๆ

เหล่านักรบออร์คที่เคยต่อสู้เคียงข้างเขา ต่างล้มลงทีละคน และถูกแทนที่ด้วยนักรบกลุ่มใหม่

เพื่อนร่วมรบที่เคยบุกเข้าไปในแนวหน้าพร้อมกัน ต่างถูกฆ่าตายด้วยการโจมตีอันบ้าเลือดของเหล่าเอลฟ์

แม้ความโกรธจะแผ่ซ่านอยู่ในหัวใจ แต่ความมั่นใจที่เคยมีกลับเลือนหาย ถูกแทนที่ด้วยความสงสัยที่ลึกล้ำขึ้นทุกขณะ

เพราะมันไม่ใช่แค่เอลฟ์ที่สลายหายไป… 

ร่างของพวกออร์คเองก็สลายตัวในแบบที่ไม่ต่างกัน!

ทุกครั้งที่ออร์คถูกฆ่า ร่างของมันจะเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ผิวหนังเหี่ยวย่น ดวงตาขุ่นมัว และในที่สุด ร่างของมันก็จะสลายกลายเป็นเถ้าถ่าน

สนามรบที่เคยเต็มไปด้วยซากศพกลับกลายเป็นเพียงพื้นที่โล่งเปื้อนคราบเลือดและอาวุธที่หล่นกระจัดกระจาย

ความคิดนี้ทำให้หินเทาเข้าใจบางอย่าง

เขาเริ่มตระหนักได้ว่าเหตุใดมหาคีรี หัวหน้านักบวชของเผ่าถ้ำหิน จึงระมัดระวังนัก

เอลฟ์พวกนี้… มีบางอย่างที่ไม่ปกติ!

มันประหลาดเกินไป!

ความคิดของหินเทาถูกตอกย้ำด้วยเสียงก้องกังวานจากมหาคีรีที่ดังสะท้อนมาจากแนวหลัง

“บุกเข้าไป! ทำลายวงเวทเคลื่อนย้ายของพวกมัน! ถ้าไม่ทำ พวกมันจะบุกมาไม่สิ้นสุด!”

วงเวทเคลื่อนย้าย…

พวกมันกำลังถูกส่งตัวมาเรื่อย ๆ!

สิ่งที่เป็นต้นเหตุของความคลุ้มคลั่งได้ถูกเปิดเผยในที่สุด

ในวินาทีนี้ หินเทาได้เข้าใจถึงสาเหตุที่พวกเอลฟ์ดูเหมือนจะไม่มีวันฆ่าหมด

แต่ถึงอย่างนั้น คำถามชุดใหม่กลับผุดขึ้นมาในใจหินเทา

วงเวทนี้เชื่อมต่อกับที่ไหน? 

ทำไมถึงได้มีเอลฟ์จำนวนมากขนาดนี้?

พวกมันรวบรวมเอลฟ์จากทั่วทั้งทวีปมาไว้ที่นี่เลยหรือ?

แล้วทำไมศพของพวกมันถึงหายไป… 

ทำไมศพของพวกเราเองก็หายไปด้วย?

ขณะที่เขากำลังจมอยู่ในความคิด ภาพที่ทำให้เขาชะงักอีกครั้งก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า

เอลฟ์อีกหลายสิบตนพุ่งออกมาจากแนวหลังอีกครั้ง พวกมันไร้อาวุธและเกราะดังเดิม ร่างกายที่แทบเปลือยเปล่าเหล่านั้นพุ่งเข้ามาปะทะ ราวกับไม่สนความตายที่กำลังรออยู่

แต่สิ่งที่ทำให้หินเทารู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้น คือเอลฟ์ตนหนึ่งที่วิ่งนำหน้าอยู่ในกลุ่มนั้น

“เป็นไปไม่ได้!”

คำพูดนั้นหลุดออกจากปากเขาโดยไม่รู้ตัว

สายตาของเขาจับจ้องไปที่เอลฟ์ตนนั้น ด้วยความตกใจที่ยากจะปิดบัง

เขาจำเอลฟ์ตนนั้นได้อย่างแม่นยำ เอลฟ์ตนหนึ่งที่เขาเคยฆ่าไปแล้ว!

เหยื่อที่เขาเคยสังหารด้วยมือของตนเอง

“นี่มันอะไรกัน? พวกมัน… เป็นอมตะงั้นหรือ?”

ไม่ใช่แค่เพราะตนเป็นผู้สังหาร แต่หินเทายังจำได้ดีถึงการต่อสู้ที่ต้องออกแรงจนถึงขีดสุดในครั้งนั้น

เขาใช้ดาบผ่าร่างของมันจนขาดเป็นสองส่วน เครื่องในร้อนระอุของมันไหลทะลักออกมากองอยู่เบื้องหน้า

สิ่งที่ทำให้ภาพนั้นฝังลึกในความทรงจำของเขา…

ก่อนที่จะสิ้นใจ เอลฟ์ตัวนั้นยังคงยิ้มเยาะ พร้อมกับทำหน้าตาล้อเลียนใส่เขาอย่างท้าทาย!

ไม่เพียงเท่านั้น มันยังลากร่างท่อนบนที่เละเทะของตัวเองขึ้นมา ชูนิ้วกลางใส่เขาด้วยสีหน้าเยาะเย้ย ก่อนจะหมดลมหายใจ!

ถึงแม้หินเทาจะไม่รู้ว่าสัญลักษณ์นั้นหมายถึงอะไร แต่แววตาอันเต็มไปด้วยการเย้ยหยันกลับฝังแน่นอยู่ในจิตใจของเขา

เอลฟ์ตัวนั้นถึงกับล้อเขา ทั้งที่กำลังจะตาย!

และตอนนี้… มันกลับมามีชีวิตอีกครั้ง และยังคงกระโดดโลดเต้นราวกับไม่มีบาดแผลใด ๆ!

“องค์พระบิดา! นี่มันอะไรกันแน่?!”

คำรามแห่งความไม่เข้าใจหลุดออกมาจากปากของเขา

มันตายไปแล้วนี่! 

หรือว่าพวกมันเป็นอมตะ?

และหากคำตอบคือใช่…

การต่อสู้ครั้งนี้ของพวกเรามีความหมายอะไรอีกล่ะ?

สีหน้าของหินเทาค่อย ๆ ว่างเปล่าลง ขณะที่ความหวาดกลัวเริ่มแทรกซึมเข้ามา

ตรงกันข้ามกับฝ่ายตรงข้าม… เอลฟ์ที่เขาเคยฆ่าหัวเราะดังลั่น พร้อมส่งเสียงยั่วเย้า

“ฮ่า ๆ คิดไม่ถึงล่ะสิ? พ่อกลับมาเล่นเอ็งแล้วโว้ย!”

มันไม่ได้โจมตีเขาในทันที แต่กลับหันไปตะโกนเรียก

“อัล! ตรงนี้มีนักรบเหล็กขั้นสูงด้วยนะ พี่ขอแรงหน่อย!”

การส่งเสียงตะโกนเช่นนี้ในระหว่างการต่อสู้ ไม่ต่างอะไรกับการเปิดโอกาสให้ศัตรูโจมตี หินเทารู้สึกโกรธจนตัวสั่น

“ตาย!”

เขาตะโกนก้อง พร้อมกับเหวี่ยงดาบลงไปอีกครั้ง

“ในเมื่อครั้งเดียวไม่พอ งั้นข้าจะฆ่าเจ้าอีกครั้ง!”

แต่ก่อนที่ดาบของเขาจะถึงเป้าหมาย เงาร่างหนึ่งพลันปรากฏขึ้นด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง 

หินเทารู้สึกถึงความเจ็บปวดแหลมคมที่แล่นผ่านข้อมือ ตามมาด้วยแรงบีบรัดที่หน้าอก

เมื่อเขาก้มมองลงไป มือทั้งสองข้างของเขาถูกฟันขาด ร่วงลงสู่พื้น

รอยแทงลึกอยู่ที่กลางอก เลือดสดพุ่งกระฉูดออกมาไม่หยุด

ความรู้สึกที่พลังชีวิตของเขากำลังรั่วไหลออกจากร่างกาย ทำให้เขาแทบล้มทั้งยืน

ในตอนนั้นเอง เขาได้เห็นใบหน้าของผู้ที่โจมตีเขา

มันคือเอลฟ์หนุ่มร่างผอมบาง ผู้มีเส้นผมสีเงินเป็นประกาย ดวงตาสีฟ้าเยือกเย็น

ใบหน้าของมันแม้จะดูไร้เดียงสา แต่กลับแฝงด้วยความเย็นชาและมุ่งมั่นอย่างน่ากลัว

เด็กหนุ่มเพียงจ้องเขาด้วยสายตาเย็นยะเยือก ก่อนจะหายลับไปในสมรภูมิอย่างไร้ร่องรอย

“ระดับ… เงิน!”

หินเทาพึมพำด้วยเสียงที่สั่นสะท้าน

พวกเอลฟ์เหล่านี้ยังซ่อนนักรบระดับเงินเอาไว้!

พวกมัน… กลายเป็นพวกเจ้าเล่ห์ขนาดนี้ได้ไง?

เขาพยายามจะส่งเสียงตะโกนเตือนเพื่อนร่วมรบ แต่เดมาเซียที่เฝ้าสังเกตอยู่แล้วก็สบโอกาสทันที

นักรบหัวแดงพุ่งตัวเข้ามา คว้าเอาหยิบดาบโค้งของหินเทาที่หล่นอยู่ แล้วฟาดลงไปอย่างสะใจ

ในเสี้ยววินาทีสุดท้าย หินเทารู้สึกได้ถึงโลกรอบตัวที่หมุนคว้าง ก่อนที่ทุกสิ่งจะดับวูบ

ในวินาทีนั้นเอง เขาได้ยินเสียงตะโกนด้วยความตื่นเต้นจากเดมาเซีย

“ฮ่า ๆ ๆ ตูได้ลาสต์มินิบอสตัวแรกโว้ย! วู้ฮูระดับเหล็กขั้นสูง! กำไรชัด ๆ!”

และหลังจากนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างก็กลายเป็นความมืดมิด…

หินเทาไม่ใช่เหยื่อรายแรกของความบ้าคลั่งนี้…

“อย่าแตกทัพ! อย่าถอย! จงยืนหยัดไว้!”

เสียงตะโกนอันกึกก้องของมหาคีรีสะท้อนผ่านความโกลาหลในสมรภูมิ ราวกับคำสั่งสุดท้ายที่เขาหวังให้ปลุกเร้าขวัญกำลังใจของเหล่านักรบ แต่กลับไร้ผลใด ๆ

ความหวาดกลัวที่เกาะกินหัวใจของออร์ค ทำให้พวกมันโยนอาวุธและเกราะทิ้งไว้เบื้องหลัง ทั้งที่เมื่อครู่พวกมันยังตะลุยเข้าใส่ศัตรูอย่างไม่ลดละ

แต่ความน่าสะพรึงกลัวของศัตรูที่ไม่มีวันตายกลับเปลี่ยนพวกมันให้เป็นกองทัพที่แตกกระจาย

ในอีกฟากหนึ่ง เสียงหัวเราะและตะโกนอันฮึกเหิมของเหล่าผู้เล่นดังขึ้นแทนที่

“อูลาาาา!” 

“ลุยเลย!” 

“เก็บมันให้หมด!” 

พวกเขากู่ร้องด้วยความกระหาย ราวกับนักล่าที่ไล่ต้อนเหยื่อของตนให้จนมุม

การไล่ล่าดำเนินไปดั่งพายุโหมกระหน่ำ

ออร์คอีกนับสิบถูกสังหารอย่างไร้ความปรานี เลือดของพวกมันสาดกระเซ็นย้อมดินแดนแห่งสงครามให้กลายเป็นสีแดงฉาน

จนในที่สุด พวกออร์คที่เหลือรอดต่างล่าถอยจนถึงเขตหมู่บ้านของตน

ทางฝั่งเอลฟ์กระหายเลือด เมื่อเห็นว่าออร์คถอยจนถึงจุดตั้งมั่นของพวกมัน พวกเขาก็หยุดการไล่ล่าไว้ชั่วคราว

“พอแค่นี้ก่อนครับ! ถ้าดันลึกเกินไปก็เสี่ยงตายกันเปล่า ๆ!”

คำพูดของเอลฟ์ตนหนึ่งทำให้กองทัพหยุดนิ่ง 

บนเนินเขาที่เคยดำสนิท บัดนี้ถูกย้อมด้วยสีแดงคล้ำของเลือดที่แผ่ขยายไปทั่ว

ผลจากการต่อสู้ครั้งนี้ ออร์คกว่าสองร้อยตัวได้ล้มตายไป ในขณะที่ฝั่งผู้เล่นเองก็เสียหายหนักไม่แพ้กัน

เมื่อพิจารณาในเชิงผลประโยชน์ การต่อสู้นี้ยังถือว่าขาดทุน

แม้พวกเขาจะได้เปรียบอย่างชัดเจน และมีอัลคอยสนับสนุนจากแนวหลัง แต่ผู้เล่นแต่ละคนโดยเฉลี่ยต้องแลกชีวิตของตนเองถึงสามครั้งเพื่อสังหารออร์คหนึ่งตัว

แต่ถึงอย่างนั้น…

ความสูญเสียไม่ได้ดับไฟในหัวใจของพวกเขา

สายตาของผู้เล่นทุกคนจับจ้องไปยังสิ่งที่เหลืออยู่บนสนามรบ

อาวุธและเกราะของออร์คที่หล่นกระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น

สิ่งเหล่านี้มีคุณค่าเกินกว่าจะปล่อยทิ้งไป!

“หยิบก่อนได้ก่อนเว้ย!”

เสียงตะโกนอันตื่นเต้นทำให้ผู้เล่นทุกคนพุ่งตัวเข้ากอบโกยสิ่งที่หาได้ ราวกับฝูงตั๊กแตนที่บุกโจมตีไร่นา

พวกเขาค้นหาทุกซอกทุกมุม เก็บทุกสิ่งที่สามารถสร้างประโยชน์ได้อย่างไม่ลังเล

จากเบื้องล่างเนินเขา มหาคีรีผู้เป็นหัวหน้านักบวชของออร์คเฝ้ามองทุกสิ่งด้วยความเงียบงัน

ในแววตาของเขามีเพียงความเหน็ดเหนื่อยและสิ้นหวังสะท้อนออกมา

หัวหน้านักบวชชรา ไม่กล่าวอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว…

  …

  …

~~ ~~ ❀ ~~ ~~

T/N: หินเทาน่าจะมีเรื่องในใจอยากพูดเยอะแยะ แต่ไม่มีโอกาสพูด ส่วนมหาคีรีเองเงียบเพราะ… พูดไปก็ไม่ช่วยอะไรแล้วค่ะ (…) 

…

การแปลพาร์ทสงครามนี่ เข้มข้นจนลุกไม่ขึ้นจริง ๆ ค่ะ คาดว่าน่าจะใช้เวลาอีก 2-3 วันในการแปลให้จบ แล้วเจอกันในตอนถัดไปนะคะ! ?✨

…

หลังจากผ่านมาเกือบสิบตอน โนเอลเริ่มจับทางได้แล้วค่ะ เทคนิคที่ใช้ตอนนี้คือ:

1. สแกนเนื้อหาทั้งตอน ทำความเข้าใจโทนและข้อมูล เช็ค factsheet และกำหนดชื่อเฉพาะ (ถ้ามีชื่อใหม่)
2. แปลเอาเนื้อหาก่อน (แบบตั้งใจเก็บให้ครบที่สุด ไม่ตัด ไม่เติม ไม่ข้าม ไม่เรียงใหม่)
3. ตรวจทานและแก้ไขข้อมูล
4. ปรับภาษาและประโยคให้สอดคล้องกับบริบท (ปรับและเติมประมาณนึง เรียงใหม่ลำดับบรรทัดใหม่ ถ้าจำเป็น)

กระบวนการนี้ช่วยลดจุดผิดพลาดลงไปได้เยอะมาก และช่วยปรับรูปแบบภาษาให้มีความต่อเนื่อง ต่างจาก 9 ตอนที่แล้วของโนเอลอย่างชัดเจนค่ะ!

…

ระยะเวลาแปลต่อตอน กี่สิบนาทีเหรอคะ? 

ความ~ ลับ~ ?

…

     อ่านแปลไทยได้ที่ https://www.nekopost.net/novel/12413  

     ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทที่ผู้แต่งโดยตรง ตามลิงก์หน้าแรกนะคะ 

     Support the project: https://book.qidian.com/info/1016509432  

~~ ~~ ❀ ~~ ~~