[นิยายแปล] Game of the World Tree 119 การจู่โจมของศัตรู

“มังกรดำ?!”

มหาคีรีและไนท์วอร์คเกอร์อุทานออกมาพร้อมกันด้วยความตกตะลึง

ไนท์วอร์คเกอร์หันไปมองหัวหน้านักบวชเผ่าออร์คด้วยสายตาเรียบนิ่ง คิ้วของแวมไพร์หนุ่มคิ้วขมวดเล็กน้อย

“เจ้าบอกว่ามังกรดำมันตายไปแล้วไม่ใช่เรอะ?” 

บุตรแห่งเทพกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

มหาคีรีสัมผัสได้ถึงแรงกดดันอันน่าหวั่นเกรงที่แผ่ออกมาจากตัวของไนท์วอร์คเกอร์ เส้นผมที่แทบไม่เหลืออยู่บนศีรษะของเขาชี้ชันด้วยความหวาดกลัว

“ท่านเคานต์ขอรับ… เอ่อ… เรื่องนี้…” 

มหาคีรีพึมพำติดขัด 

“มันไม่เคยกลับมาที่นี่เลย อีกทั้งนักรบที่ข้าน้อยเคยส่งไปก็…”

นักบวชชราตื่นตระหนกจนพูดไม่ออก

ไนท์วอร์คเกอร์ถอนหายใจเบา ๆ ก่อนกล่าวตัดประเด็นอย่างสงบนิ่ง

“พอเถอะ รีบออกไปดูกันว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

“พวกมังกรน่ะ ยกย่องสมบัติของตัวเองเสมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่อาจแตะต้อง แม้ว่าเจ้าตัวนี้จะเป็นเพียงมังกรดำวัยเยาว์ แต่พวกเราก็ไม่ควรประมาท”

เมื่อกล่าวจบ ไนท์วอร์คเกอร์ก็ก้าวออกจากกระโจมใหญ่ของเผ่าถ้ำหินไปเป็นคนแรก

ทางฝั่งมหาคีรีถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ หลังจากเห็นท่าทีของบุตรแห่งเทพ ที่ดูเหมือนไม่ได้กังวลมากนัก 

“นับเป็นโชคของพวกเรา… ตอนนี้มีท่านบุตรแห่งเทพอยู่ด้วย แถมอีกไม่นานก็จะถึงเวลาอัญเชิญพลังของพระบิดา… แค่มังกรดำระดับเงินขั้นสูงตัวเดียวก็คงไม่ใช่ภัยใหญ่หลวงอะไร” 

เขาพึมพำในใจเพื่อปลอบโยนตนเอง

แต่ทันทีที่พวกเขาออกมาภายนอก เสียงคำรามอันเกรี้ยวกราดของมังกรก็ดังก้องมาแต่ไกล

“RUA–!”

“ไอ้พวกออร์คสารเลว! เจ้าอันต่ำช้าชั่วร้าย! จงคืนสมบัติของท่านไมเรลมาเดี๋ยวนี้! ไม่เช่นนั้น ท่านไมเรลจะกินพวกเจ้าให้หมด!”

ร่างขนาดใหญ่ของไมเรล ยืนตระหง่านอยู่บนยอดปราสาท ที่ตั้งอยู่บนยอดเขาใกล้กับฐานที่มั่นของเผ่าออร์ค

เสียงของมังกรดำสะท้อนก้องไกลไปทั่วบริเวณ ซ้ำยังถูกเสริมความน่าเกรงขามด้วยพลังมังกรของมัน

แรงคุกคามแห่งพลังมังกร รวมกับคำข่มขู่ของไมเรล ทำให้ทุกชีวิตในบริเวณเผ่าออร์คตื่นตระหนก

ยกเว้นอยู่ผู้หนึ่ง…

ไนท์วอร์คเกอร์เงยหน้ามองขึ้นไปยังมังกรดำที่อยู่บนยอดเขา เขายิ้มบาง ๆ พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“ท่านมังกรดำผู้ทรงเกียรติ สมบัติของท่านนั้นถูกยืมโดยเทพแห่งเหมันตฤดูและการล่า กระผมขอสาบานด้วยจิตวิญญาณของกระผม ว่าในอีกหนึ่งสัปดาห์ สมบัติเหล่านั้นจะถูกคืนให้แก่ท่านทั้งหมด… พร้อมดอกเบี้ยสามเท่า”

สามเท่า!

“สาม… สามเท่า!”

“สามเท่า—!”

ในชั่วพริบตา ดวงตาของไมเรลเบิกกว้างขึ้นด้วยความประหลาดใจ ความลังเลเริ่มปรากฏบนใบหน้าของมัน

“อะแฮ่ม…”

ทันใดนั้น เสียงไอเบา ๆ ดังขึ้นจากยอดเขาด้านหลังของไมเรล ลูกเมี้ยวเค็มที่ซ่อนตัวอยู่รีบส่งเสียงเป็นเชิงห้ามปรามความคิดของมังกรดำตัวน้อย สองมือของเอลฟ์สาวกำลังเร่งประกอบบางอย่างเท่าที่กำลังกายของเธอจะเอื้ออำนวย

“ไมเรล เราได้ยินมาว่าพวกเขากำลังเตรียมอัญเชิญกองกำลังระดับกึ่งเทพนะ ถ้าปล่อยให้สำเร็จขึ้นมาจริง ๆ นายคิดว่าตัวเองจะหนีทันไหม? ลองคิดถึงภารกิจแห่งความยุติธรรมดูสิ คิดถึงการนวดสุดสบาย และที่สำคัญ… เนื้อย่างเคลือบน้ำผึ้งสุดหอมอร่อยน่ะค่ะ!”

“เทพของเผ่าออร์คคงไม่ใจดีเหมือนเทพธิดาหรอกนะ…”

คำว่า ความยุติธรรม… การนวด… เนื้อย่าง… ทำให้แววตาของไมเรลเปล่งประกายขึ้นชั่วขณะ มันกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว

แต่ไม่นาน ความคิดของมันก็กลับมาปั่นป่วนอีกครั้ง

ศัตรูระดับกึ่ง… เทพ…?!

ใบหน้าของมังกรดำไมเรลซีดเผือดในทันที

“เจ้าออร์คบ้าพวกนี้! หลอกข้าอีกแล้ว!”

“ไมเรล! นายแค่ต้องถ่วงเวลาและดึงดูดความสนใจพวกเขาต่อไป เรากับนกกาเหว่าจะรีบสร้างวงเวทให้เสร็จ!” 

ลูกเมี้ยวเค็มกล่าวอย่างรีบเร่ง เมื่อเห็นว่าไมเรลเริ่มเข้าใจแผนการของเธอ

เธอเอื้อมมือไปนวดขมับตัวเองเบา ๆ ด้วยความเหนื่อยใจ

“ตอนแรกตั้งใจจะบุกโจมตีอย่างเงียบ ๆ แท้ ๆ”

“แต่ใครจะไปคิดว่าเจ้าไมเรลบ้า จะพาเราบินมาบนยอดเขาของพวกออร์คตรง ๆ แบบนี้!”

 เธอบ่นอุบ 

เมื่อได้ยินแผนการของลูกเมี้ยวเค็ม ไมเรลก็พยักหน้าอย่างหนักแน่น จากนั้นมันหันกลับไปที่หมู่บ้านเผ่าถ้ำหินเบื้องล่าง ก่อนจะแผดเสียงดันลั่น

“RUA–! ไม่ได้! ข้าต้องการสมบัติของข้าคืนเดี๋ยวนี้! ถ้าไม่อย่างนั้น ท่านไมเรลจะทำลายหมู่บ้านของพวกเจ้าทันที!”

คำพูดนี้ทำให้ความโกลาหลในเผ่าออร์ควุ่นวายขึ้นอีกเป็นเท่าตัว

ไนท์วอร์คเกอร์ขมวดคิ้ว สีหน้าของเขาเคร่งเครียดอย่างยิ่ง

ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ เขาไม่อาจปล่อยให้มังกรดำตัวนี้มาขัดจังหวะแผนการได้

เขาจำต้องหาวิธีทำให้ไมเรลสงบลงชั่วคราว

แม้ว่าเขาจะมีพลังที่เหนือกว่ามังกรดำหนึ่งระดับ แต่เขาไม่มั่นใจว่าจะสามารถสังหารไมเรลได้โดยง่าย และเขาเองก็ไม่ต้องการสร้างศัตรูโดยไม่จำเป็น

แวมไพร์หนุ่มจึงกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อม

“ข้าต้องขออภัย ท่านมังกรดำผู้ทรงเกียรติ ข้าขอสารภาพตรง ๆ ว่าสมบัติของท่านได้ถูกเราใช้ไปแล้ว แต่โปรดวางใจ ข้าสามารถสาบานด้วยนามแห่งพระบิดา ภายในหนึ่งสัปดาห์ ท่านจะได้รับการชดเชยที่น่าพึงใจ! และหากท่านร่วมมือกับเรา ข้าขอสัญญาว่าจะมอบค่าตอบแทนเป็นสมบัติสิบเท่า!”

สมบัติถึงสิบเท่า… ไม่มีมังกรตัวไหนที่จะไม่หลงใหลในข้อเสนอนี้!

ท่าทีของเขาแสดงถึงความอ่อนน้อมถ่อมตน

โดยทั่วไปแล้ว เหล่ามังกรยังคงยำเกรงในอำนาจของเทพ โดยเฉพาะมังกรที่มีพลังต่ำกว่าระดับตำนาน

ไนท์วอร์คเกอร์มั่นใจว่าคำพูดของเขาจะช่วยปลอบประโลมไมเรลได้ หรืออย่างน้อยก็ทำให้มันเกิดความลังเล

สายตาของไมเรลไหววูบเล็กน้อย แสดงถึงความสนใจที่เพิ่งจุดประกายขึ้นในใจของมัน

อย่างไรก็ตาม เสียงไอเบา ๆ ดังขึ้นอีกครั้งจากด้านหลัง…

เสียงอันแผ่วเบาและเรียบง่าย แฝงไว้ด้วยความดูแคลน และท่าทีที่มั่นอกมั่นใจประหนึ่งเศรษฐีนีใจป้ำ

“หวาย~ อะไรคะเนี่ย ก็แค่สมบัติเองไม่ใช่เหรอ? อนาคตถ้านายอยากได้มากเท่าไหร่ ชั้นจะเอามาให้มากกว่านั้นแน่นอน! รับรองว่าดีกว่าที่ไอ้ขี้เก๊กนั่นสัญญาไว้เยอะ!”

คำพูดนั้นทำให้หัวใจของไมเรลหวั่นไหวอย่างชัดเจน

มันส่งสายตาไปทางลูกเมี้ยวเค็ม ราวกับจะบอกว่า ท่านไมเรลเชื่อเจ้านะ อย่าหลอกกันล่ะ ก่อนจะหันกลับไปมองหมู่บ้านออร์คเบื้องล่าง

มังกรดำคำรามลั่นพร้อมอ้าปากแสดงเขี้ยวทุกซี่ พลางกรีดร้องใส่ไนท์วอร์คเกอร์ด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดที่มันคิดว่าน่าจะน่ากลัวที่สุด

“ไม่ได้! ไม่ได้! ข้าต้องการสมบัติของข้าเดี๋ยวนี้!”

“เอาสามเท่าเลย! ไม่สิ! เอาสิบเท่าตอนนี้เลย!”

“ไม่อย่างนั้นข้าจะพ่นลมหายใจมังกรใส่พวกเจ้า!”

ไนท์วอร์คเกอร์: “…”

มังกรดำตัวนี้… เอาจริงดิ? ทำไมถึงหัวรั้นแบบนี้ล่ะ?!

บุตรแห่งเทพรู้สึกปวดหัวสุดชีวิต

เขาไม่มีความมั่นใจที่จะสังหารมังกรดำได้ในทันที และแน่นอนว่าเขาก็ไม่สามารถตอบสนองความต้องการของมันในทันทีได้เช่นกัน

ทั้งคู่จึงได้แต่ยืนประจันหน้า เปิดสงครามเจรจาใส่กันจากระยะไกล

แต่แล้ว ไนท์วอร์คเกอร์ก็เริ่มจับสังเกตบางสิ่งบางอย่างได้

มังกรดำตัวนี้… เหมือนจะไม่กล้าบินลงมาจากยอดเขา…
ถึงมันจะตั้งท่าพร้อมสู้ แต่ดูเหมือนมันกำลังกลัวอะไรสักอย่าง…
แต่ถ้ากลัวขนาดนี้… แล้วทำไมยังเอาแต่ดื้อขนาดนั้นล่ะ? 
นอกจากเสียเวลาแล้ว จะไ– หรือว่ามันกำลัง…!

ความคิดบางอย่างวูบขึ้นในหัวของไนท์วอร์คเกอร์ สีหน้าของเขาพลันเปลี่ยนไป

และในเวลาเดียวกัน คลื่นพลังเวทมนตร์อันรุนแรงก็แผ่กระจายออกมาจากบริเวณปราสาทบนยอดเขา!

“เวทมนตร์แห่งมิติ?”

แวมไพร์หนุ่มกัดฟันแน่น 

“แย่แล้ว! นี่มันวงเวทเคลื่อนย้าย!”

สีหน้าของบุตรแห่งเทพพลันเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

ดวงตาอันเฉียบแหลมของเขา จับภาพของร่างเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนที่กำลังถืออาวุธ ร่างเงาเหล่านั้นกำลังเดินทัพออกมาจากวงเวทเคลื่อนย้าย

“เอลฟ์?!”

ไนท์วอร์คเกอร์ชะงักครู่หนึ่ง ก่อนจะเผยความเคร่งเครียดออกมาทางใบหน้า

“นี่มัน… พวกเอลฟ์จากป่าเอลฟ์!”

ความตกตะลึงฉายชัดบนใบหน้าของเขา

เอลฟ์พวกนี้… สามารถใช้งานมังกรดำที่ละโมบและชั่วร้ายได้จริงเรอะ? แล้วมันทำได้ยังไง?!
ถ้าหากเป็นมังกรโลหะสายพันธุ์ดีที่อยู่ฝ่ายธรรมะ ข้ายังพอจะเข้าใจได้…
แต่นี่มัน… มังกรดำ!
มังกรสีที่ดุร้ายที่สุด!
สายพันธุ์แห่งการหักหลัง!
สายพันธุ์ที่ชั่วร้ายที่สุด!!

“เป็นไปไม่ได้!”

ไนท์วอร์คเกอร์เบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง

และในวินาทีเดียวกันนั้น มังกรดำไมเรลก็แผดเสียงคำรามลั่น พร้อมสยายปีกกว้างและพุ่งโฉบลงสู่หมู่บ้านด้านล่าง ก่อนจะพ่นลมหายใจมังกรออกมาแผดเผาตลอดเส้นทาง

“ศัตรูโจมตี! เตรียมป้องกัน!”

ไนท์วอร์คเกอร์กัดฟันแน่น เขาไม่สนใจมังกรดำที่กำลังโจมตีอยู่เบื้องหน้า แต่กลับร้องออกคำสั่งอย่างตระหนก พลางหันหลังวิ่งกลับไปยังกระโจมในหมู่บ้านอย่างรวดเร็ว

“มังกรบุก!”

“มังกรดำบุก!”

ทางด้านมหาคีรี หัวหน้านักบวชออร์ค กำลังยืนตะลึงงันกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน

“เอลฟ์… พวกมันบุกเข้ามาโจมตีอย่างนั้นเหรอ?”

สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความงุนงงและไม่อยากจะเชื่อ

“เอลฟ์ที่รักสันติเนี่ยนะ? พวกมันเปิดศึกก่อนงั้นหรือ?!”

ความคิดนี้ขัดกับสิ่งที่เขารับรู้เกี่ยวกับเอลฟ์มาโดยตลอด การที่เอลฟ์จะบุกโจมตีก่อนนั้นถือเป็นเรื่องตลกที่สุดในดินแดนซากัส

แม้ว่านักบวชชราจะได้ยินมาว่าพวกเอลฟ์ในป่าเอลฟ์นั้นผิดปกติ แต่เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะมีวันนี้

เขาเค้นเสียงคำรามด้วยความโกรธและสั่งการทันที

“ศัตรูบุก! เป่าแตรเตือนภัยเดี๋ยวนี้!”

เสียงแตรเขาสัตว์ดังก้องไปทั่วเผ่าถ้ำหิน

เหล่าออร์คในหมู่บ้านเริ่มตื่นตัวและเคลื่อนไหวอย่างเร่งด่วน

~~ ❀ ~

บนยอดเขา 

ลูกเมี้ยวเค็มมองเห็นไมเรลที่พุ่งตัวลงไปด้วยความดุร้าย เธอถึงกับกุมขมับพร้อมโวยวายออกมา

“อีตาบ้า! จะรีบพุ่งไปทำไมเนี่ย? นายคิดว่าจะชนะนักรบระดับสูงได้เหรอ?!”

“คนอื่นยังมาไม่ครบเลยนะ! กลับมาปกป้องวงเวทเคลื่อนย้ายก่อนสิ!”

  …

  …

~~ ~~ ❀ ~~ ~~

T/N: พลังแห่งคำมั่นสัญญา และเนื้อย่างที่สามารถจูงใจสิ่งมีชีวิตที่ละโมบที่สุดในเรื่องได้..!

…

ปล. ฉากนี้ทำให้โนเอลนึกถึงเหตุการณ์จากเกมกลยุทธ์บางเกมเลยค่ะ ที่ยูนิตฝั่งเราจะวิ่งเข้าไปตียูนิตอีกฝั่งเองถ้าเราลืมสั่ง stop ไว้ แล้วคนเล่นต้องมานั่งกุมขมับตามเพราะตัว tank ยังเดินมาไม่ถึง ?

…

     อ่านแปลไทยได้ที่ https://www.nekopost.net/novel/12413  

     ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทที่ผู้แต่งโดยตรง ตามลิงก์หน้าแรกนะคะ 

     Support the project: https://book.qidian.com/info/1016509432  

~~ ~~ ❀ ~~ ~~