[นิยายแปล] ฝ่าปริศนา ตะลุยโลกเบื้องหลัง 81.5 งานอ้างอิงของ “ไฟล์ 9 : ตัวตนของยามาโนเกะ”

TN: นี่เป็นการเสริมข้อมูลเฉยๆ นะครับ ใครไม่สนใจสามารถข้ามได้เลย หรือใครที่อยากอ่านขำๆ ก็แวะอ่านดูได้นะครับ

แหล่งอ้างอิงจากเรื่องผีจริงๆ ที่ถูกเล่าขานกันมา และตำนานในอินเตอร์เน็ตมากมายหลายเรื่อง ที่ถูกนำมาใช้ใน “ไฟล์ 9 : ตัวตนของยามาโนเกะ”

มีรายงานการพบเห็น [ยามาโนเกะ (ヤマノケ : Yamanoke)] บนเว็บบอร์ด 2channel ในกระดานหมวดเรื่องลึกลับ/ปรากฏการณ์แปลกประหลาด หัวข้อ “死ぬ程洒落にならない怖い話を集めてみない？” (Shinu Hodo Share ni Naranai Kowai Hanashi o Atsumete Minai? แปลว่า คุณมีเรื่องน่ากลัวจะเล่าไหม?) เทรนด์ที่ 157 (มันมีอยู่ 2 เทรนด์นะที่ใช้เลขนี้) โพสต์ที่ 167-169 (5/2/2007) ในส่วน Q&A จากผู้คนบนเทรนด์นี้ (ตั้งแต่โพสต์ที่ ~189) ผู้รายงานก็บอกเป็นนัยๆ ว่าการพบเห็นนี่มันเกิดขึ้น ‘ตรงพรมแดนระหว่างจังหวัดมิยากิกับจังหวัดยามากาตะพอดิบพอดีเลย’

หลังจากนั้น ก็มีคนมาวิเคราะห์ยามาโนเกะจากมุมมองทางมานุษยวิทยา บางคนก็มาพูดถึงตำนานพื้นบ้านอย่าง [ยามาโนเกะ] หรือ [ยามาโนะไค (山の怪 : Yamanokai (แปลว่า สัตว์ประหลาดบนภูเขา) แต่ไม่มีใครที่อธิบายไปได้ไกลกว่าการอ้างอิงอย่างคร่าวๆ เลย

TN: จบจากส่วนของอาจารย์ผู้แต่งแล้วนะครับ คราวนี้มาที่ส่วนของผู้แปลบ้างดีกว่า

รูปร่างของยามาโนเกะก็ประมาณนี้นะครับ

ส่วนเรื่องราวต้นฉบับของ [ยามาโนเกะ (ヤマノケ : Yamanoke)] ผมก็แปลมาแล้วเรียบร้อย จากเว็บที่รวมกระทู้จาก 2channel เอาไว้ ใครสนใจก็อ่านดูได้เลยนะ ^^ 

โพสต์ 167 ชื่อ: 1/3, โพสต์เมื่อ: 5/2/2007 (จ) 22:47:31, ID: uuWi3n130

เมื่ออาทิตย์ก่อน
ผมพาลูกสาวไปขับรถเล่นกัน
พวกเราขับลงมาตามถนนลงเขาโดยไม่มีอะไรผิดปกติเลย ระหว่างทางก็แวะกินอาหารที่ร้านข้างทางมาด้วย
แล้ว ผมก็ขับไปบนถนนดินลูกรังเพื่อแกล้งให้ลูกสาวตกใจซักหน่อย

ดูลูกสาวจับเก้าอี้ไว้มั่นแบบนี้แล้วสนุกดีเลย ผมก็เลยขับต่อไปในทางนั้นอีกซักพัก แล้วจู่ๆ เครื่องยนต์ก็ดับไปซะดื้อๆ เลย

พวกเราอยู่บนภูเขา ก็เลยใช้โทรศัพท์มือถือไม่ได้เลย แล้วผมก็ไม่มีความรู้เรื่องรถยนต์เลยด้วย
ผมหันไปหาลูกสาวอย่างทำอะไรไม่ถูก พลางคิดอยู่ว่าถ้าจะเดินกลับไปที่ร้านอาหารล่าสุดที่เราไปกินมื้อเย็นมานี่ต้องใช้เวลาขนาดไหนกัน
แล้วผมก็ตัดสินใจว่าจะอยู่ในรถไปก่อนคืนนี้ แล้วเดี๋ยวเช้าวันพรุ่งนี้ค่อยเดินกลับไปที่ร้านอาหารร้านนั้นอีกทีนึง

ตกกลางคืน ในระหว่างที่พวกเรากำลังต่อสู้กับความหนาวเย็นของอาการอยู่ในรถ
ค่ำมืดบนเขานี่มันไม่มีเสียงอะไรเลย บางทีก็มีลมพัดโบกให้ต้นไม้ไหวไปมาอยู่บ้างนานๆ ที

แล้ว เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ ลูกสาวของผมหลับอยู่บนเบาะผู้โดยสารไปแล้ว พอผมหลับตาพลางคิดว่าควรจะหลับบ้างดีกว่า ตอนนั้นแหละ ที่ผมได้ยินเสียงอะไรซักอย่าง

ขนาดมาย้อนนึกตอนนี้ ผมก็ยังรู้สึกขนลุกอยู่เลย ไม่รู้เลยว่ามันเป็นแค่เสียงร้อง หรือเป็นเสียงพูดกันแน่

“เทน (テン) (เคน (ケン)?)… โซว (ソウ)… เม็ตสึ (メツ)” ดังอยู่แบบนั้นซ้ำไปซ้ำมา

ตอนแรก ผมก็พยายามหลับตาอยู่ยังงั้น พยายามคิดว่าตัวเองคงจะหูฝาดไปเอง แต่ผมก็รู้สึกว่าเสียงนั่นมันเข้ามาใกล้ขึ้น ใกล้ขึ้น จนทนไม่ไหว สุดท้าย ผมก็ลืมตาขึ้นมามอง

โพสต์ 168 ชื่อ: 2/3, โพสต์เมื่อ: 5/2/2007 (จ) 22:48:10, ID: uuWi3n130

แล้วผมก็เห็น อะไรซักอย่าง ขาวๆ แบนๆ เข้ามาประชิดตัวรถจนน่ากลัวเลย
มันดูเหมือนตัวจามิลราจากซีรีส์อุลตร้าแมนเลย ที่ไม่มีหัว แล้วมีขาแค่ข้างเดียวน่ะ
ถ้าให้อุปมาอุปมัยล่ะก็ เจ้าตัวนั่นมันพุ่งเข้ามาหาฉันพร้อมกับ ‘สะบัดแขนไปมาอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับสั่นร่างกายทั้งร่างของมันไปด้วย’

ผมกลัวมากจนแทบจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว แต่เพราะอะไรไม่รู้ตอนนั้น
ผมถึงมีความคิดแปลกๆ ขึ้นมาว่า “อย่าปลุกลูกสาวของผมที่หลับอยู่ข้างๆ เชียวนะ” แล้วผมก็เลยไม่ได้ร้องออกมา แล้วก็ไม่ได้ขยับหนีไปไหนด้วย

มันเดินเข้ามาใกล้กับตัวรถมากขึ้น มากขึ้น แต่เหมือนมันจะเดินผ่านไปทางด้านข้างของตัวรถนะ
ระหว่างที่มันเดินผ่านไป ผมก็ได้ยินเสียง “เทน… โซว… เม็ตสึ…” ลอยผ่านไปด้วย

เสียงนั่นมันจางหายไป แล้วพอผมหันกลับหลังตามไปดู เจ้าตัวนั้นมันก็หายไปแล้ว โล่งอกไปที
พอผมหันกลับมาหาลูก ดันกลายเป็นว่าเจ้าตัวนั้นมันอยู่นอกหน้าต่างฝั่งผู้โดนสารซะงั้น
พอได้เห็นใกล้ๆ แล้วก็เลยได้เห็น ที่ผมคิดว่ามันไม่มีหัวน่ะ ที่จริงหน้าของมันอยู่ที่หน้าอกต่างหาก มันฉีกยิ้มกว้างด้วยหน้าตาน่ากลัวจนผมไม่อยากจะจำเลยซักนิด

ผมโกรธจัดทันทีจนก้าวข้ามความกลัวไปเลย ตอนที่เห็นมันเข้ามาใกล้ลูกสาวของผม จนผมร้องออกไปเสียงดังลั่น

“ไอ้เวรนี่!!”

ทันทีที่ผมตะโกนออกไป เจ้าตัวนั้นมันก็หายวับไป แล้วลูกสาวของผมก็สะดุ้งเลย

ผมตกใจว่าตัวเองตะโกนเสียงดังแบบนั้น ก็เลยทำให้ลูกสะดุ้งตื่นหรือเปล่า ผมก็เลยก้มลงไปขอโทษเธอ
ลูกสาวของผมพึมพำว่า “เข้ามาแล้วเข้ามาแล้วเข้ามาแล้วเข้ามาแล้วเข้ามาแล้วเข้ามาแล้วเข้ามาแล้วเข้ามาแล้วเข้ามาแล้ว”

โพสต์ 169 ชื่อ: 3/3, โพสต์เมื่อ: 5/2/2007 (จ) 22:48:49, ID: uuWi3n130

พอเห็นว่าชักท่าไม่ดีแล้ว ผมก็พยายามจะสตาร์ทรถอย่างสิ้นหวัง ไม่รู้เลยว่าจะออกจากที่นี่ไปได้ยังไง แล้ว มันก็ติดจนได้ ผมรีบขับกลับมาตามทางที่ขับมาทันที ลูกสาวของผมยังนั่งพึมพำอยู่ข้างๆ ผมอยู่เลย

ผมอยากรีบจะไปในที่ที่มีผู้คนให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ผมก็เลยรีบบึ่งรถออกไป อย่างน้อยแสงไฟของตัวเมืองก็เริ่มโผล่มาให้เห็นแล้ว
ผมเริ่มจะโล่งอกขึ้นมาหน่อยๆ แต่คำที่พร่ำจากปากลูกสาวของผมก็เปลี่ยนจาก เข้ามาแล้ว เป็น “เทน… โซว… เม็ตสึ…” ไปแล้ว
ก่อนที่จะทันรู้ตัว ไม่ใช่คำพูดที่เปลี่ยน แต่หน้าของเธอก็ไม่เหมือนลูกสาวของผมแล้ว

พอกลับมา ผมก็คิดว่าลูกสาวผมอาจจะยังเป็นแบบนี้อยู่ต่อให้กลับไปถึงบ้านก็ได้ ผมก็รีบไปที่วัดที่ผมเห็นก่อนเลย
ตอนนี้เที่ยงคืนแล้ว กุฏิเจ้าอาวาสอยู่ตรงไหนนะ? พอผมเห็นว่าตะเกียงยังสว่างอยู่ ก็เลยเข้าไปตีระฆังพร้อมกับลากตัวลูกสาวไปด้วย

คนที่น่าจะเป็นเจ้าอาวาสก็เดินออกมา มองที่ลูกสาวของผม ก่อนจะหันมาพูดกับผมว่า “พวกโยมไปทำอะไรมาเนี่ย!?”
ถ้าเข้าไปในภูเขา แล้วไปเจอกับตัวแปลกๆ เข้า ก็คงทำได้แค่มองดูอย่างผิดหวังแล้วก็ทำได้แค่ปลอบใจตัวเองเท่านั้นเลย
หลังจากที่หลวงปู่พูดไว้แบบนั้น ท่านก็เริ่มสวดพระสูตร แล้วก็ใช้มือฟาดเข้าใส่ไหล่และหลังของลูกสาวผม

เจ้าอาวาสขอให้ค้างที่นี่ แล้วผมก็เป็นห่วงเรื่องลูกสาวของผมด้วย ผมก็เลยตัดสินใจให้เธอค้างอยู่ที่นี่ไปก่อน
ดูเหมือนลูกสาวของผมถูกสิงจาก [ยามาโนเกะ] (เจ้าอาวาสเรียกมันแบบนั้น) แล้วถ้าอาการยังเป็นแบบนี้ต่อไปอีก 49 วันล่ะก็ เธอจะไม่มีทางกลับมามีสติอีกตลอดชีวิตเลย
เจ้าอาวาสบอกว่าจะรักษาลูกสาวของผมไว้ แล้วไล่ยามาโนเกะออกไปให้ได้
ผมโทรบอกภรรยาให้เธอคุยกับเจ้าอาวาสด้วย แล้วก็โน้มน้าวจนเธอเชื่อผมซักที
จากที่เจ้าอาวาสบอก ต่อให้จะพาตัวลูกสาวผมกลับบ้าน ภรรยาของผมก็จะโดนยามาโนเกะสิงต่อแน่นอน
ยามาโนเกะจะเข้าสิงตัวผู้หญิง เพราะฉะนั้น จนกว่าจะไล่ยามาโนเกะออกไปได้อย่างสมบูรณ์ ภรรยาของผมห้ามมาเจอตัวลูกสาวอย่างเด็ดขาด

นี่ก็ผ่านมาอาทิตย์นึงแล้ว ลูกสาวของผมก็ยังอยู่กับเจ้าอาวาสอยู่เลย ผมไปหาลูกทุกวันเลย แต่เธอก็ดูไม่ได้เหมือนกับลูกสาวของผมอีกแล้ว เธอแสยะยิ้มกลับมา พร้อมกับสายตาที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ออกเลย ผมอยากให้ลูกสาวของผมกลับมาเร็วๆ ซักที

อย่าเข้าไปในภูเขาแค่เพราะนึกสนุกเชียวนะ

TN: ジャミラ (Jamila) เป็นสัตว์ประหลาดที่ปรากฏตัวครั้งในแรกในซีรีส์ [อุลตร้าแมน] ในตอนที่ 27 มันเป็นอดีตนักบินอวกาศของประเทศแห่งนึงที่ได้รับอุบัติเหตุจนต้องล่องลอยอยู่ในอวกาศ ก่อนจะไปตกที่ดาวเคราะห์ดวงนึงที่ไม่มีทั้งน้ำและอากาศ แม้ว่าเขาจะรอดชีวิตจากสภาพแวนล้อมสุดโหดร้ายแบบนั้นมาได้ แต่รูปร่างหน้าต่างของเขาก็ผิดแปลกไปจากเดินอย่างสิ้นเชิง แปลกไปแค่ไหน ก็ตามรูปเลยครับ

ว้าว เปิดเผยเรื่องส่วนตัวเบื้องลึกของโทริโกะให้เราได้รู้แล้วนะครับ ตอนล่าสุดนี่

แถมยังมีคนดังคอยตามติดซะด้วย ใครทันสังเกตมั้ยครับ? มีจุดที่โซราโอะจะทำตัวแปลกๆ มาตั้งแต่ตอนที่ 2 เลยนะ งานนี้คงลำบากสำหรับโซราโอะกับโทริโกะแล้วล่ะครับ (ไม่ใช่เพราะโลกเบื้องหลังมันน่ากลัวนะ แต่ถ้ารถวิ่งได้เร็วแค่นี้คงไปได้ไม่ถึงไหนแน่ 555)

ไฟล์หน้า พวกเราจะได้เจอกับรุ่นน้องที่น่ารักของเราอีกครั้งแล้วนะ ^^