(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย 169 ถือกำเนิด! อาจารย์ยูโก!

ถือกำเนิด! อาจารย์ยูโก!

“เอ่อ……ถ้างั้น ช่วยแนะนำตัวอีกครั้งได้หรือเปล่า?”

“ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ”

หลังจากนั้นเวลาผ่านมาเล็กน้อย ยูโกที่กลับมายังมุมหนึ่งของสวนในสถาบันซึ่งเป็นที่พักอาศัย กำลังรับฟังเรื่องราวจากสาวน้อยที่พบกันในลานฝึกร่วมกับเหล่าพวกพ้อง

แม้ยูโกจะยังสับสน แต่เธอก็เริ่มแนะนำตนเอง

“ชื่อของฉันคือมิซารี่ พิม เป็นนักเรียนปีหนึ่งในระดับมัธยมปลายเหมือนกับคุณยูโกค่ะ วันนี้มาเพื่อขอเป็นลูกศิษย์ของคุณค่ะ”

“เอ่อ……คุณพิม? ทำไมถึงมาขอเป็นลูกศิษย์ฉันล่ะ? คิดว่าฉันไม่น่าจะใช่คนประเภทนั้นนะ……?”

“เรียกว่ามิซารี่ก็ได้ค่ะ เรื่องส่วนนั้นเองก็จะอธิบายรวมไปด้วยเลยค่ะ ดังนั้นช่วยรับฟังเรื่องของฉันได้ไหมคะ?”

ถึงจะสุภาพมากแต่เพราะสีหน้าที่ไม่เปลี่ยนแปลงเลยสักนิด ทำให้ภาษาที่ให้เกียรตินั้นรู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่เย็นชาเล็กน้อย

ทว่า เพราะไม่คิดว่ามิซารี่จะมีเจตนาร้ายอะไรต่อยูโกเนื่องจากมาขอเป็นลูกศิษย์เช่นนี้ ทั้งคณะจึงตัดสินว่าเธอมีนิสัยเช่นนั้นเอง

มิซารี่เริ่มอธิบายเกี่ยวกับส่วนที่ว่า ทำไมตนเองถึงมาขอเป็นลูกศิษย์ของยูโก ต่อพวกเขา

“เรื่องราวมันง่ายมากค่ะ ที่จริงแล้วฉันเองก็ใช้วิธีต่อสู้ระยะประชิดเป็นหลัก ในอีกแง่หนึ่งก็เป็นคนที่คล้ายกับคุณยูโกค่ะ ทว่าด้านความสามารถนั้นพูดได้แค่ว่าน่าเสียดาย……อยู่ในสถานการณ์ที่เติบโตได้ไม่ดีนักค่ะ”

“ไม่สิ ถึงอย่างนั้นก็ไม่เห็นจำเป็นจะต้องมาขอเป็นลูกศิษย์ฉันเลยใช่ไหมล่ะ? สถาบันเองก็ใกล้ได้เวลาเปิดคลาสเรียนอีกครั้งแล้วนี่นา ถ้าให้ครูช่วยดูละก็――”

“ไม่ได้ค่ะ ฉันตอนนี้อยากจะหลุดพ้นจากสภาพนี้โดยเร็วค่ะ อยากแข็งแกร่งขึ้นแม้เพียงเล็กน้อยให้เร็วกว่าเริ่มเปิดคลาสเรียนค่ะ”

“อื๋~ม……?”

ยูโกเอียงคอเมื่อได้ยินคำตอบของมิซารี่ที่ดูเหมือนจะเร่งรีบเล็กน้อย

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงคิดอยากจะแข็งแกร่งขึ้นถึงขนาดนั้น มิซารี่ก้มหัวลงเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น

“ขออภัยที่คำตอบไม่เข้าประเด็นค่ะ แต่ว่าฉันอยากจะแข็งแกร่งให้เร็วขึ้นแม้เพียงเล็กน้อยค่ะ เพื่อการนั้นตอนนี้จึงอยากทำสิ่งที่ตัวเองทำได้……ได้โปรดช่วยฝึกให้ฉันได้ไหมคะ?”

“อื~ม……เอาเถอะ ก็ได้อยู่หรอก แต่ทำไมถึงเป็นฉันล่ะ? บอกตามตรงฉันน่ะเป็นชายที่ถูกเรียกว่าไอ้สวะจากทั้งสถาบันเลยจริงไหมล่ะ? ถูกลือว่ามั่วผู้หญิงด้วยสิ มาขอเป็นลูกศิษย์ฉันที่เป็นแบบนั้น ไม่กลัวเหรอ?”

“ค่ะ ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลยค่ะ ฉันเหมือนกับคุณเมลต์ทางนั้น เป็นนักเรียนย้ายเข้าชั้นมัธยมปลายค่ะ นอกจากนี้……”

“……นอกจากนี้?”

“……เพราะคุณแคลร์เป็นคนแนะนำคุณ บอกว่าเป็นคนที่เชื่อใจได้ค่ะ”

พวกยูโกที่ได้ยินชื่อซึ่งเหนือความคาดหมายที่พูดออกมาโดยไม่คาดคิด เบิกตากว้างด้วยความตกใจ

มิซารี่เล่าเรื่องในตอนนั้นอย่างสงบเสงี่ยม ให้พวกเขาที่เป็นเช่นนั้นฟัง

“ก่อนหน้านี้เล็กน้อย ได้ปรึกษาเรื่องการเติบโตได้ไม่ดีหลายๆอย่างกับคุณแคลร์ค่ะ บอกว่าเป็นคนดี ปฏิบัติต่อผู้คนอย่างอ่อนโยนเหมือนกับฉัน ถ้าเป็นท่านยูโกละก็ต้องช่วยได้อย่างแน่นอน คุณแคลร์กล่าวเช่นนั้นค่ะ เพราะงั้น ฉันเองก็ตัดสินใจเชื่อในคำพูดนั้น……”

“งี้เองสินะ……งั้นเหรอ เป็นคำแนะนำของแคลร์เองเหรอ”

ถึงจะเคยสงสัยว่ามิซารี่ไปได้ยินชื่อของตนเองมาจากที่ไหน แต่ถ้าเป็นการแนะนำจากแคลร์ก็เข้าใจได้

ในตอนที่ฝากให้เธอนำวัตถุดิบที่ชิงคืนมาจากไอแซคไปส่งคืน ระยะห่างกับพวกนักเรียนอาจจะลดลงก็ได้ยูโกคิดเช่นนั้น หลังจากถอนหายใจหนึ่งครั้งก็พูดกับมิซารี่

“ดีละ เข้าใจแล้ว! ถึงจะไม่รู้ว่าฉันทำอะไรได้บ้างก็เถอะ แม้เพียงเล็กน้อยแต่จะพยายามเพื่อเป็นพลังให้ละ ฝากตัวด้วยนะ มิซารี่”

“ทางนี้เองก็ขอฝากเนื้อฝากตัวเช่นกันค่ะ อาจารย์…… อะ การขอบคุณสำหรับการชี้แนะไม่มีอะไรที่เตรียมให้ได้เลย……ถึงร่างกายจะผอมแห้งเมื่อเทียบกับสองคนทางนั้น แต่คิดว่าคงแค่เปลี่ยนรสชาติเล็กน้อยดังนั้น หากไม่รังเกียจไม่ว่าเมื่อไหร่ก็เชิญทำตามที่ต้องการ……”

“เฮ้ รอเดี๋ยวสิ อย่าพูดเรื่องแปลกๆต่อหน้าน้องชายนะ! ไม่ใช่แบบนั้นนะ? ไม่ได้คาดหวังพวกสิ่งตอบแทนสักหน่อย!?”

เพราะใบหน้าไร้อารมณ์ทำให้ไม่รู้ว่าพูดจริงจังหรือล้อเล่น ยูโกโวยวายด้วยอารมณ์โกรธเล็กน้อย

ขณะรู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่กำลังมองมาทางนี้พร้อมกับกองกำลังผู้หญิงซ้ายขวาที่แสดงรอยยิ้มเจื่อนๆ เมื่อเขาตั้งสติได้อีกครั้งก็ถามมิซารี่

“แล้ว มีคำถามน่ะ อุปกรณ์เวทที่มิซารี่ใช้อยู่เป็นของแบบไหน? อยากรู้พวกประสิทธิภาพหรือความสามารถเพราะงั้นช่วยบอกได้ไหม?”

“เรื่องนั้น ฉันเองก็สนใจเหมือนกัน! ถึงพวกการต่อสู้ฉันจะไม่ค่อยเก่ง แค่ถ้าเป็นการควบคุมอุปกรณ์เวทก็ให้ความร่วมมือได้ เพราะงั้นเลยอยากให้บอกน่ะ!”

“ฉันเองก็อาจจะมีคำแนะนำอะไรบางอย่างในฐานะวิศวกรให้ได้อยู่นะ ถ้าเป็นไปได้ก็ช่วยเล่าให้ฟังทีสิ”

“ขอบคุณมากค่ะ อุปกรณ์เวทของฉันคือ……สิ่งนี้ค่ะ”

ขณะพูดเช่นนั้น มิซารี่ได้ยกแขนขวาแล้วเลิกแขนเสื้อขึ้น

เมื่อพวกยูโกมองตรงนั้น ก็เห็นเกราะสีเหลืองกับดำราวกับกอนต์เลตที่คลุมตั้งแต่แขนขวาจนถึงหลังมือของเธอและเข็มสีเงินที่ยื่นออกมาจากส่วนข้อมือนั้น