(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย 153 เซลล์สมองท็อปเกียร์แล้ว

เซลล์สมองท็อปเกียร์แล้ว

「ทั้งหมดเชื่อมโยงกันเนี่ย……หมายความว่ายังไง ยูโก?」

「รู้ตัวจริงของคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ รวมถึงคนที่สร้างดาบมารแล้วละ」

「วะ ว่าไงนะ!? หมายความว่ายังไงกันแน่ เรื่องนั้นน่ะ!?」

「……เดี๋ยวย้ายที่กันสักหน่อยเถอะ เรื่องราวจะเล่าให้ฟังระหว่างทางนั้นนะ」

ยูโกพูดเช่นนั้นพร้อมกับเปิดประตูห้องพยาบาลแล้วกวักมือเรียกเหล่าพวกพ้อง

พวกจินบะที่ยังงุนงงแต่ก็เดินตามเขาออกไปจากห้อง ในระหว่างที่ไม่รู้ว่าจะมุ่งไปที่ไหน ก็เริ่มฟังเรื่องราวของยูโกขณะเดินไปด้วย

「ก่อนอื่นสิ่งที่ฉันรู้สึกสงสัยคือ ส่วนที่ว่าทำไมพวกผู้บงการถึงต้องแพร่กระจายดาบมารให้กับผู้คนในเมืองนี้? ยิ่งคิดเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกว่ามันแปลกน่ะ」

「แปลกเนี่ย……อะไรล่ะ? สร้างสถานการณ์ที่ไม่รู้ว่าจะเกิดคดีที่ไหน ด้วยการแพร่กระจายดาบมาร ไม่ใช่ว่าเพื่อความสนุกเหรอ?」

「ถ้าเป็นแบบนั้นมันก็แปลก ถ้าอยากสร้างสถานการณ์แบบนั้น ควรมอบดาบมารให้อาชญากรแล้วปล่อยตัวไปดีกว่า เพราะทางนั้นน่าจะให้กำเนิดผู้ใช้ดาบมารที่ทรงพลังและโหดเหี้ยมกว่าไงละ」

「พอลองพูดมาแล้วมันก็เป็นงั้นจริงๆนะ ตอนคดีของคุณบัซก็ด้วย ทำไมคนสวมฮูดดำถึงไม่เลือกคุณซังกะล่ะ? ถ้าเทียบทั้งสองคนแล้วคุณซังกะดูเหมือนจะแข็งแกร่งและมีฝีมือกว่าเห็นๆเลยด้วยสิ ทั้งที่ความมืดในจิตใจก็คล้ายกันด้วยแท้ๆนะ」

「เจ้าของดาบมารที่ฉันยึดมาเมื่อวานเองก็ใช่ เป็นแค่ผู้ชายธรรมดา ภรรยาซึ่งสังเกตได้ถึงความผิดปกติจึงแจ้งเรื่องเข้ามา ทั้งที่ถ้าเลือกคนที่อยู่ตัวคนเดียวหรือคนไร้บ้านก็จะไม่เป็นแบบนี้แท้ๆ ทำไมกันนะ?」

หากอยากแพร่กระจายความหวาดกลัวไปในเมืองนี้ วิธีการมันแปลกเล็กน้อย

ในขณะที่ทุกคนตั้งข้อสงสัยถึงเป้าหมายของคนร้ายซึ่งไม่ใช่การสร้างผู้ใช้ดาบมารทรงพลัง และไม่ใช่การแพร่กระจายดาบมารอย่างลับๆ ยูโกก็แสดงความคิดเห็นออกมา

「ที่คือการคาดเดาของฉัน คนร้ายน่าจะคิดว่าถ้าให้คนที่เติมเต็มเงื่อนไขบางอย่างใช้ดาบมารแบบนั้นน่าจะดีกว่า สรุปง่ายๆเป้าหมายคือการเก็บรวบรวมข้อมูลไงละ」

「รวบรวมข้อมูล? หมายความว่าอยากตรวจสอบว่าคนๆนั้นจะแข็งแกร่งขึ้นแค่ไหนเหรอ?」

「เรื่องอื่นๆด้วย อย่างระยะเวลาจนกว่าจิตใจจะถูกกลืนกินโดยสมบูรณ์ หรือความสามารถสูงสุดที่สามารถปลดปล่อยออกมาได้……ใช้การกระจายดาบมารแบบสุ่มอย่างเหมาะสมเพื่อตรวจสอบเรื่องนั้น เหตุผลนั้นก็คือ――」

「เพราะดาบมาร……เป็น“ของต้นแบบ”……!?」

ยูโกชี้ไปที่เขาเพื่อบอกว่าคำพูดนั้นของฟี่ ถูกต้อง

เขาอธิบายให้กับเหล่าพวกพ้องที่เริ่มค่อยๆเข้าใจเรื่องราวต่อ

「ดาบมารที่กระจายอยู่ในเมืองนี้เป็นของต้นแบบที่คนร้ายทำขึ้นมา เป็นของที่เหมือนกับผลพลอยได้จากการฝึกฝน คนสวมฮูดดำกำลังรวบรวมข้อมูลเพื่อดูว่าฝีมือของคนร้ายกับประสิทธิภาพของดาบมารเพิ่มขึ้นมาแค่ไหนแล้ว ความจริงที่ว่าดาบมารเพิ่งจะถูกสร้างขึ้นมาได้ไม่นานช่วยพิสูจน์ถึงเรื่องนั้น」

「การที่ประสิทธิภาพของดาบมารที่พวกเราได้เจอต่ำกว่าพลังของดาบมารที่หลงเหลืออยู่ในบันทึก เป็นเพราะคนสร้างฝีมือยังไม่ถึงขั้น……ถ้าคิดแบบนั้นก็สมเหตุสมผล!」

「……การจะแพร่กระจายดาบมารก็หมายความว่าคนร้ายกำลังสร้างดาบมาร และอยู่สถานที่ที่ทำงานได้อย่างต่อเนื่องสม่ำเสมอแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่น่าสงสัย มีที่หนึ่งที่อยู่ในใจ」

「พี่ ที่นี่มัน……!?」

ยูโกที่พูดขณะเดิน ได้หยุดเท้าเมื่อมาถึงที่หมาย

ข้างๆฟี่ซึ่งกำลังตกตะลึง เมลต์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเมื่อได้เห็นอาคารนั้น

「โรงงานปฏิบัติการของแผนกวิศวกรรม……! หรือก็คือจะบอกว่าคนร้ายคือนักเรียนที่นี่เหรอ!?」

「อา อาจจะนะ ถ้าเป็นนักเรียนแผนกวิศวกรรมละก็ถึงแม้จะเก็บตัวอยู่ที่นี่ก็ไม่คิดว่าแปลกอะไร อีกอย่างแองก็เคยพูดไว้ใช่ไหมล่ะ? ว่าเพราะช่วงหลังมานี้พวกนักเรียนกว่าครึ่งหยุดจากความเหนื่อยล้า คนที่ใช้โรงงานปฏิบัติการแทบจะไม่มีอยู่เลย ต้องขอบคุณสถานการณ์นั้นที่เป็นใจ ทำให้ไม่มีใครสงสัยในตัวคนร้าย」

「แต่ว่าเป็นเพราะเรื่องนั้นทำให้จำกัดคนร้ายได้แคบลงด้วย! ก่อนอื่นมาตรวจสอบข้างในกันเถอะ! ถ้าทำแบบนั้นอาจจะเจอหลักฐานก็ได้!」

จินบะตะโกนเช่นนั้นแล้ววิ่งเข้าไปในโรงงานปฏิบัติการที่ไม่มีวี่แววผู้คน

 ในขณะที่เมลต์ซึ่งตกใจตามแผ่นหลังนั้นเข้าไปข้างใน ฟี่ก็ถามกับยูโก

「นี่ พี่ พี่รู้ตัวคนร้ายแล้วใช่ไหม? ก่อนหน้านี้บอกว่ารู้ตัวจริงของคนร้ายแล้ว……」

「……สิ่งจำเป็นสำหรับสร้างดาบมารของคนร้ายไม่ใช่แค่เวลา แต่เป็น “วัตถุดิบ”ด้วย  ถึงเป็นไปได้ว่าคนสวมฮูดดำจะเป็นผู้จัดหามาให้ แต่มันไม่น่าจะมีประโยชน์อะไรจนถึงขนาดลำบากต้องเสี่ยงติดต่อกันหลายครั้ง ถ้างั้นตัวตนแท้จริงของคนร้ายก็คือคนที่มีวัตถุดิบอยู่ปริมาณมากอยู่แล้ว ถ้าเป็นแบบนั้น……คนร้ายที่เข้าข่ายที่สุดก็คือ――」

「ยูโก! มาทางนี้หน่อยสิ!」

ก่อนที่จะเอ่ยคำตอบในตอนท้าย ยูโกหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงเรียกของจินบะภายในโรงงานปฏิบัติการ เขาเข้าไปข้างในตามเสียงเรียกนั้น

เขาหายใจสะดุดเมื่อเห็นสิ่งหนึ่งที่เคยเจอกับจินบะซึ่งอยู่ที่นั่น จินบะเอ่ยถามยูโกอย่างสงบ

「น่าจะเคยเห็นใช่ไหม? เจ้านี่คือดาบมารที่บัซเคยใช้ อันอื่นก็ด้วยเจอดาบที่คล้ายกันกับอันนี้อยู่หลายเล่มเลย ความคิดของนายที่ว่าการผลิตดาบมารเกิดขึ้นที่นี่ดูเหมือนจะจริง」

ดาบมารที่ใช้ก่อคดี ดาบมารที่ถูกขโมยไปหลังจากนั้น มีดาบหลายเล่มที่คล้ายกับสิ่งนั้น

จินบะค้นพบหลักฐานว่าโรงงานปฏิบัติการนี้คือสถานที่ผลิตดาบมารในขณะที่เขาแสดงสีหน้าจริงจัง เมลต์ก็ร้องตะโกนขึ้น

「ยูโกดูสิ! นะ นี่น่ะ!!」

「มีอะไรเหรอ เมลต์!?」

ยูโกวิ่งไปหาเมลต์ซึ่งคุกเข่าอยู่ตรงมุมของโรงงานปฏิบัติการ และเบิกตากว้างเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในมือเธอ

เมลต์พูดด้วยเสียงสั่นเครือกับจินบะและฟี่ที่วิ่งตามมาทีหลัง

「นี่น่ะ ถ้าจำไม่ผิด……อุปกรณ์เวทของแองสินะ…? ทำไมถึงถูกทิ้งเอาไว้ในที่แบบนี้ล่ะ……?」

สิ่งที่เมลต์ซึ่งเอ่ยเช่นนั้นถืออยู่ในมือคือค้อนที่แองเจิลใช้เป็นอาวุธรวมถึงทำงาน

ในฐานะวิศวกรและในฐานะอัศวินสถานการณ์ที่สิ่งนั้นซึ่งเป็นของสำคัญถูกทิ้งเอาไว้ที่มุมของโรงงานปฏิบัติการมันผิดปกติ ในขณะที่เธอหน้าซีดเมื่อรู้สึกถึงเรื่องนั้น ฟี่ที่นึกถึงเรื่องเมื่อวานได้ก็พูดขึ้น

「คุณแองน่ะเมื่อวานมาที่นี่……! แล้วเห็นเข้ากับสิ่งที่ไม่เอื้ออำนวยต่อคนร้าย จากนั้นก็ถูกเล่นงาน――!!」

「บ้าเอ๊ย! ต้องเรียกกำลังเสริม! ระดมกำลังพลค้นหาแองเจิลและปิดล้อมสถานที่นี้ เพื่อจับกุมตัวคนร้ายทันที!」

นี่คือสถานการณ์ฉุกเฉินไม่ผิดแน่ จินบะที่ตัดสินใจเช่นนั้นวิ่งออกไปพร้อมพูดแบบนั้นกับพวกยูโก

ฟี่และเมลท์ต่างกังวลใจเรื่องของแองเจิล แม้จะกระวนกระวายใจแต่ก็หาทางทำอะไรเพื่อค้นหาวิธียืนยันว่าเธอปลอดภัย

「ทำยังไงดี? แองจะปลอดภัยไหม? ถ้าถูกคนร้ายลบหายไปละก็……」

「ผมในตอนนั้นถ้ามาโรงงานปฏิบัติการด้วยกันละก็……!!」

ถึงอยากจะเชื่อว่าแองเจิลยังมีชีวิตอยู่ แต่ไม่มีวิธียืนยันเรื่องนั้น

ทั้งสองคนเริ่มไม่สบายใจขึ้นเรื่อยๆทว่า……ถึงตรงนั้นเสียงของยูโกก็ดังขึ้น

「……ไม่ต้องห่วงหรอก ฟี่ เมลต์  เรื่องตกอยู่ในวิกฤตดูท่าจะไม่ผิดแต่……ดูเหมือนว่าแองจะยังมีชีวิตอยู่นะ」

ยูโกหันหน้าไปหาทั้งสองคนซึ่งประหลาดต่อคำพูดนั้นแล้วแสดงรอยยิ้มออกมา

เพื่อปัดเป่าความกังวลใจของเหล่าพวกพ้องเขาจึงพูดขึ้นต่อ

「ไปช่วยกันเถอะ แองน่ะ คนร้ายน่าจะอยู่ที่นั่นด้วย ไปคลี่คลายคดีรวดเดียวกันเลย!」