(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย 151 หลังการประลอง ณ ห้องพยาบาล

หลังการประลอง ณ ห้องพยาบาล

「ยังไงอาการของไอแซคก็สงบลงแล้วละนะ ยูโกเองก็โล่งใจเลยละที่ดูเหมือนจะไม่ร้ายแรงอะไร」

「ทุกคน ขอบคุณสำหรับหลายๆอย่าง ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงด้วยนะ」

ยูโกที่ชนะการประลองกับไอแซค ได้พักร่างกายอยู่ที่ห้องพยาบาลพร้อมกับเขา

ถึงไอแซคที่ได้รับผลกระทบจากดาบมารและเหนื่อยล้าทั้งกายใจจะยังไม่ได้สติ แต่คงจะเป็นผลมาจากการรักษาอย่างเต็มกำลังจึงดูเหมือนจะรักษาชีวิตเอาไว้ได้

ทางยูโกเองก็ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ในสภาพสมบูรณ์พร้อมแต่ก็สามารถพูดคุยและเคลื่อนไหวได้ตามปกติ

แต่ยังไงก็ตาม กับความจริงนี้ที่ถูกค้นพบระหว่างการประลองทำให้ทุกคนช็อคมาก ไม่สามารถมีความสุขกับชัยชนะของยูโกได้เลยจริงๆ

「ไอแซคไปเอาดาบมารนั่นมาจากที่ไหนกันนะ? มีความเกี่ยวข้องอะไรบางอย่างกับคดีดาบมารที่บัซเคยใช้ถูกขโมยหรือเปล่า?」

「มันยังไงกันนะ……? แต่พลังเวทที่ดูมีลางร้ายนั่นมันรู้สึกคุ้นเคย วิชาที่ใช้เองก็คล้ายกันมากด้วยสิ น่าจะไม่ได้ไม่เกี่ยวกันโดยสิ้นเชิงหรอก」

「คงเป็นของที่คนเดียวกันสร้างขึ้น หรือไม่ก็สร้างดาบมารที่ถูกขโมยไปขึ้นมาใหม่เป็นดาบคู่ล่ะมั้ง……จะทางไหนก็มีความเป็นไปได้สูงเลยแฮะ ถ้าเป็นไปได้ละก็อยากให้เป็นอย่างหลังละ」

ปัจจุบัน คนที่อยู่ในห้องพยาบาลนอกจากไอแซคที่หมดสติอยู่ก็มีแค่สามคนคือยูโก เมลต์และแองเจิล

ฟี่ที่ไปติดต่อหน่วยรักษาความปลอดภัยยังไม่กลับมา เฮกซ์ไปพร้อมกับแพทย์ประจำห้องพยาบาลที่ไปรายงานเรื่องดาบมารและไปอธิบายสถานการณ์ให้อาจารย์คนอื่นๆฟัง แคลร์หลังจากการรักษาพวกยูโกเสร็จแล้วก็แยกจากทุกคนและไปยังหอพักของเซน่อนก่อนสักครั้ง

เพราะเหตุนั้นจึงสามารถพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องคดีขโมยดาบมารที่เป็นความลับได้ทว่า……ยูโกที่ได้ยินความคิดเห็นของแองเจิลตัวสั่นเมื่อเข้าใจถึงสิ่งที่เธอพยายามจะพูด

「……ถ้าพวกดาบมารที่ไอแซคกับบัซใช้เป็นของคนละอันที่ถูกสร้างขึ้นโดยคนเดียวกันละก็ มีความเป็นไปได้สูงว่าของอันตรายแบบนี้จะกระจัดกระจายไปทั่วจำนวนมากละ ถ้าพวกนั้นทุกคนกลายเป็นแบบเดียวกับทั้งสองคนละก็――」  

「เป็นภาพนรกเลยนี่นะ ทั้งเมืองต้องจบลงด้วยสภาพตื่นตระหนกแน่ละ……!」

หากความเป็นไปได้ที่ยูโกพูดถึงถูกต้องจะเป็นอย่างไร สิ่งนั้นต้องนำไปสู่หายนะครั้งใหญ่เป็นแน่

บุคคลสวมฮูดดำกำลังกระจายดาบมารที่ใครบางคนทำขึ้นมาไปทั่วเมืองนี้ เมื่อเมลต์คิดถึงตอนที่ผู้คนซึ่งได้รับสิ่งนั้นถูกทำให้บ้าคลั่งพร้อมกันก็หน้าซีดและพึมพำออกมา

ถึงจะคิดว่าไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น แต่ความเป็นไปได้นั้นในปัจจุบันไม่สามารถโยนทิ้งไปได้เลย

ทุกอย่างจะไม่มีทางรู้ได้หากไม่ได้ฟังรายละเอียดจากไอแซค ในขณะที่ยูโกคิดเช่นนั้น ประตูห้องพยาบาลได้เปิดออกและฟี่ก็ปรากฏตัวขึ้น

「พี่! เรื่องคราวนี้ติดต่อคนในหน่วยรักษาความปลอดภัยให้แล้วนะ!」

「งั้นเหรอ! แล้วคุณจินบะล่ะ?」

「เรื่องนั้น……บอกว่าตอนนี้คุณจินบะอยู่ระหว่างไล่ตามคดีอื่นอยู่ติดต่อไม่ได้ เพราะมีกำหนดการว่าจะกลับภายในวันนี้เลยจะแจ้งให้ตอนนั้น คนที่ผมคุยด้วยบอกมาแบบนั้น」

「เอาจริงดิ……คนๆนั้นเวลามีเรื่องสำคัญมักจะไม่ว่างละน้า……」

ถึงจะอยากปรึกษากับจินบะซึ่งมีข้อมูลหลายๆอย่างเกี่ยวกับดาบมารโดยเร็วที่สุด แต่หากติดต่อจินบะคนนั้นไม่ได้มันก็ช่วยอะไรไม่ได้

แองเจิลได้พูดกับยูโกที่เสียใจกับจังหวะและเวลาที่ไม่ดี

「เอาเถอะ ใจเย็นๆก่อน ก็เข้าใจความรู้สึกอยู่ แต่ไอแซคที่ควรจะถูกสอบสวนยังหลับอยู่ด้วยนี่นะ ถ้าหมอนี่ไม่ตื่นการสืบสวนก็คงไม่คืบหน้า อีกอย่าง……นายเองดาเมจจากการใช้เกราะอัคคีก็ยังไม่หายดีเลย ตอนนี้พักร่างกายให้สบายเถอะ」

「ตามที่แองว่านั่นละ! เพราะทั้งไอแซคทั้งดาบมารทางสถาบันกำลังเฝ้าระวังอย่างใกล้ชิดละนะ ยูโกมุ่งความสนใจไปที่การรักษาอาการบาดเจ็บเถอะ!」

「……นั่นสินะ เพราะตอนนี้ทำอะไรไม่ได้ ควรจะทำให้เคลื่อนไหวได้ในยามที่เกิดคดีขึ้น รีบร้อนไปก็เปล่าประโยชน์ จะขอทำแบบนั้นแล้วกันนะ」

ยูโกยอมรับการโน้มน้าวของกลุ่มสาวๆ พยักหน้าอย่างเชื่อฟังพร้อมถอนหายใจ

แม้จะช่วยไม่ได้ แต่การใช้เกราะอัคคีและทำให้เหล่าพวกพ้องเป็นห่วงคงจะมีความรู้สึกผิดอยู่

เมื่อได้ยินคำตอบของเขาที่ตัดสินใจว่าควรพักที่นี่และรักษาอาการบาดเจ็บ พวกฟี่ก็โล่งใจ

「คุยกับอาจารย์ไว้แล้วเพราะงั้นวันนี้พักผ่อนแบบสบายๆที่นี่เถอะนะ เตียงที่ไม่ได้นอนมานานเพลิดเพลินให้เต็มที่เลยไงล่ะ!」

「โอ๊ะ พอพูดแล้วมันก็จริงแฮะ! แหม~ ได้นอนภายในห้องที่มีหลังคามันวิเศษขนาดนี้รับรู้ถึงมันอีกครั้งได้แล้ว!」

「หุหุหุ……! ถ้างั้นพวกผมไปก่อนนะ คุณเฮกซ์กับคุณแคลร์พวกผมจะคุยไว้ให้เพราะงั้นไม่ต้องห่วง」

「โอ้ ขอบคุณนะ!」

เหล่าพวกพ้องทิ้งยูโกไว้ในห้องพยาบาลแล้วออกมานอกห้อง

คงเพราะมีเรื่องหลายอย่างเกิดขึ้น ตั้งแต่เริ่มการประลองเวลาจึงได้ผ่านไปนานกว่าที่คิดไว้ทั้งสามคนรู้ตัวถึงเรื่องนั้นและในระหว่างที่แต่ละคนจะมุ่งไปยังหอพัก ฟี่สังเกตเห็นว่าแองเจิลเดินไปยังทิศทางอื่นซึ่งต่างออกไปจึงร้องเรียกเธอ  

「คุณแอง? จะไปไหนเหรอครับ? ทางนั้นไม่ใช่ทางไปหอพักหญิงนะครับ……?」

「หือ? อ้อ นิดหน่อยน่ะ โทษทีพอดีมีเรื่องต้องทำ ฝากแจ้งพวกเฮกซ์ให้หน่อยได้ไหม?」

「คะ ครับ ไม่มีปัญหาครับ」

「ขอบคุณนะ เพื่อเป็นการตอบแทนพี่สาวจะล้างหลังให้เอาไหม? วันนี้เจ้าพี่ชายจอมแหกปากไม่อยู่ด้วยสิ จะมาค้างที่ห้องของฉันก็ได้นะ?」

「กะ กรุณาอย่าแกล้งกันสิครับ! โธ่……!!」

ฟี่มองส่งแผ่นหลังของแองเจิลที่จากไปในขณะหัวเราะคิกคัก

วันนี้ เรื่องที่เธอเต็มไปด้วยความเสียใจและสำนึกผิดเกี่ยวกับเกราะอัคคีที่ยูโกใช้ ฟี่ซึ่งได้เห็นสภาพของแองเจิลในระหว่างการประลองเข้าใจดี

เพราะงั้น คิดว่าบางทีเธอคงจะตั้งใจไปค้นคว้าเพื่อทำอะไรสักอย่างเกี่ยวกับข้อเสียของชุดเกราะ จึงไม่กล้าถามว่าจะไปทำอะไรแต่ว่า……เรื่องที่จะเสียใจภายหลังกับการตัดสินใจนั้น ฟี่ในเวลานี้ไม่มีทางรู้เลย