[นิยายแปล] ～จ้าวนักสู้เกิดใหม่ทั้งทีดันเป็นนางร้าย ～ ลูน่าอยากรีไทร์แล้ว 69 – 046：งานเปิดตัวแห่งความร้าวฉาน⑩ ช่วงเวลาเตรียมการ Ⅱ

046：งานเปิดตัวแห่งความร้าวฉาน⑩ ช่วงเวลาเตรียมการ Ⅱ

ชายทั้งสี่ถูกคุมตัวไปที่สถานีรักษาความปลอดภัยของเมือง ซึ่งถูกสอบปากคำสั้นๆ

ลูกสาวของไวเคานต์ คริสทีน ชิวาอาร์ค ซึ่งมีสีผมดำเกือบเทา และเด็กชายที่มีผมสีแดงออกส้มเทา ส่ายหัวบอกว่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

「ฉันและดาร์ซิสเป็นคู่หมั้นกัน และวันนี้พวกเรากำลังเดินเล่นในเมืองเพราะพวกเรามาถึงเร็วกว่ากำหนด ระหว่างทางก็โดนพวกอันธพาลมารุมล้อมและก็โดนลากไปที่ตรอกซอยด้านหลังค่ะ……」

เธอที่ท่าทางกลัวกำลังกอดตัวเอง

เด็กชายผมสีแดงส้มที่อยู่ข้างๆเธอเป็นลูกชายของไวเคานต์ ดาร์ซิส วอลเลซ ทำท่าทางลำบากใจขณะที่วางมือไว้บนไหล่ของคริสทีนเพื่อให้กำลังใจเธอ

มีโต๊ะทำงานในห้องของทหารรักษาการณ์ และคนสี่คนที่นั่งเรียงกันกำลังโดนสอบสวน

มีโต๊ะเล็กๆอยู่ที่มุมห้องสี่เหลี่ยมจตุรัส และทหารอีกคนที่กำลังใช้ปากกากับกระดาษจดข้อมูลเพื่อเขียนรายงาน

「พวกเราได้ยินเสียงกรีดร้องและรีบมุ่งไปยังที่เกิดเหตุทันที ขอถามให้แน่ใจการช่วยเหลือขุนนางจากพวกอันธพาลด้วยการใช้กำลังนั่นผิดกฏของเมืองนี้รึเปล่า？」

ลูน่าถามพร้อมแสดงท่าทีแอ๊บแบ๊ว แต่ชายที่อยู่ฝั่งตรงข้ามยิ้มเจื้อนๆ

「แน่นอน การกระทำของคุณหนูไม่มีเหตุอันใดผิดแปลกไปเลยครับ และไม่มีเหตุผลที่จะต้องลงโทษพวกท่านด้วยเพราะพวกท่านช่วยพลเมือง แต่ว่าคุณหนูเพิ่งอายุ สิบสองปี อย่าทำอะไรบุ่มบ่ามสิครับ」

ชายที่กำลังจ้องมองลูน่าพูดราวกับดุเล็กน้อย

「แต่ว่าครั้งนี้ก็ถือว่าเป็นไปได้ด้วยดี ถ้าหากลูกสาวขุนนางได้รับบาดเจ็บหรือถูกลักพาตัวได้กลายเป็นเรื่องใหญ่ ถ้าเป็นแบบนั้นก็คงจะมีน้ำหนักฟังขึ้นใช่ไหมล่ะ」

「ครับ เข้าใจแล้วครับ แต่ว่าก็บุ่มบ่ามเกินไปที่พุ่งเข้าไปช่วยโดยไม่คิด คราวหน้าช่วยระมัดระวังสักเล็กน้อยนะครับ」

「น่าฉันประเมินตนเองดีแล้ว……」

ทหารคนนั้นตกตะลึงที่กำลังใช้ปากกาของเขาจดข้อมูล

「ตอนนี้พวกเราทำรายงานเสร็จแล้ว ถ้างั้นพวกเราจะปล่อยตัวพวกท่านไป แต่ก่อนที่จะทำแบบนั้นมีบางอย่างที่อยากให้พวกคุณหนูได้รู้ พวกนั้นเป็นหนึ่งในพวกกลุ่มอาชญากรครับ」

พูดเช่นนั้นเขาหยิบโลหะก้อนเล็กๆออกมาจากกระเป๋าแล้ววางบนโต๊ะ

มันเครื่องประดับที่ไว้ห้อยคอ สีทองหม่นและมีรูปร่างของงูกลืนหางตัวเอง

「ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลยนะ？」

　เมื่อมองแวบแรกเขาราวกับจะบอกว่า「ถึงแม้จะถามไปยังไงคุณหนูก็ไม่รู้จักสินะ」ทั้งสามคนที่รวมฉันมองด้วยความอยากรู้อยากเห็นแต่มีคนหนึ่งที่มองมันด้วยความสนใจ

「รู้รึเปล่าว่าสิ่งนี้มันคืออะไร ? ลูกสาวของมาร์ควิส ลูน่า เบลล์ ดิแซค」

เธอที่กำลังเล่นกับผมสีเงินมันวาวของเธอตอบคำถามของทหารรักษาการณ์อย่างง่ายๆ

「ฉันไม่กล้ายืนยันถึงขนาดบอกได้ว่ามันคืออะไร เจ้าสิ่งนี้มันเคยปรากฏแม้กระทั่งในหนังสือภาพ」

「หนังสือภาพ ? หนังสือแบบไหนเหอครับ？」

「อ่า ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะชื่อว่า “ตำนานอสรพิษอุโรโบรอส” แต่ว่าก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ทำไมถึงมีแค่ตัวเดียว」

ลูน่าพูดขณะมองไปในแววตาของทหาร

ดวงตาของทหารที่เคยดูถูกลูน่าเพราะคิดว่าเป็นแค่เด็ก ก็กลับมาทำสีหน้าจริงจังทันที

จากนั้นลูน่าก็พูดเบาๆ

「ปกติมันต้องมีสามตัวนี่ แต่ว่าอีกสองตัวมันหายไปงั้นเหรอ？」

「……นี่คุณหนูรู้มากแค่ไหนกันครับเนี่ย？」

น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไป

เสียงต่ำทุ้ม

ทั้งสามคนประหลาดใจกับคำพูดของเขา

ในทางตรงกันข้ามลูน่ากลับทำสีหน้ามีความสุข

「เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ฉันพอจะนึกอะไรบางอย่างออก ฉันเคยทำลายกลุ่มอาชญากรพวกนั้นไปแล้วเมื่อนานมาแล้วรู้สึกว่ามันก็ใช้ชื่อนี้เช่นกัน？」

「ไอ้หนู！」

จากนั้นทหารยามก็ชักดาบออกมาด้วยความโกรธแค้น

ชายคนนั้นพยายามจะฟันลูน่า แต่เขาก็ไม่สามารถกวัดแกว่งมันได้อีก

นั่นเป็นเพราะว่ามืออันแข็งแรงกำลังจับข้อมือของเขาเอาไว้

มีเสียงบางอย่างแตกหัก และดาบก็หลุดออกจากมือของทหารคนนั้น

「อึก？！」

「อย่างที่คิด นายเองมีความเกี่ยวข้องกับอุโรโบรอสสินะ」

ข้อมือของเขาบิดผิดรูป และชายคนนั้นก็ปลิวไปเพราะลูกเตะ

ที่ยืนอยู่ตรงนั้นมีอัศวินผมแดงที่มีใบหน้าชวนให้นึกถึงใครบางคน

「พ่อ？！」

เด็กชายที่ชื่อดาร์ซิสลุกขึ้นยืน

ชายคนนั้นเหลือบมองลูกชายของเขา จากนั้นก็มองมาที่ลูน่า

「เข้าใจแล้ว อย่างนี้นี่เอง รู้ตัวอยู่แล้วหรอกรึ และมาที่นี่เพื่อล่อให้พวกมันติดกับไม่ต่างจากข่าวลือจริงๆ」

「……หะ?」

อย่างที่คาดลูน่าเองก็สับสนไม่แพ้กัน

　――เหตุผลที่ลูน่ารู้ว่ากลุ่มอาชญากร “อุโรโบรอส” เป็นเพราะเธอเองก็ผูกมิตรกับพวกมันในชาติก่อน และเธอเข้าไปยุ่งกับกลุ่มของพวกมันและจัดการพวกมันทิ้งทั้งหมดไปนั่นเอง

พวกมันใส่เครื่องประดับแบบนี้ เท่าที่จำได้สมาชิกระดับล่างจะเป็นแค่งูตัวเดียว และระดับสูงเป็นงูสองตัว

เขาคนนั้นที่โผล่มาก็โค้งคำนับก่อนจะพูดชื่อของเขา

「ข้ามีนามว่าเบลลีย์ วอลเลซ แม้ว่าจะมีตำแหน่งไวเคานต์ แต่ก็เป็นเพราะทำงานเป็นผู้บัญชาการอัศวินของกองทัพจักรวรรดิมาหลายชั่วอายุ ยินดีที่ได้รู้จัก」

ดังนั้นลูน่าลุกขึ้นและตอบกลับด้วยความมั่นหน้า

「ฉัน ลูน่า เบลล์ ดิแซค เป็นลูกสาวของมาร์ควิส ยินดีที่ได้รู้จักลอร์ดวอลเลซ」

「ท่านพ่อ ทำไมท่านถึงได้ก้มหัวให้กับยัยนี่？！」

เด็กชายคนนั้นมองมาทางเธอ

（เอ๊ะ รังเกียจฉันตั้งแต่แรกเห็นเลยเหรอ นี่พวกเราเพิ่งจะเจอกันครั้งแรก……）

ภายในอกของลูน่าสับสน

ลอร์ดวอลเลซมองมาทางเด็กชายด้วยสายตาเย็นชา

「ไอ้โง่นี่ เมื่อตอนอายุเจ็ดขวบเธอเอาชนะกลุ่มโจรและตอนนี้เธอเป็นผู้นำกองทัพส่วนตัว ความกล้าของเธอที่กล้าเผชิญหน้ากับเจ้าชายและพูดตอกกลับอย่างไร้เยื่อใย ไม่เพียงแค่ในบ้านเราเท่านั้น แต่ยังรวมถึงเพื่อนบ้านด้วย นอกจากนี้ แม้ว่าเธอจะบอกว่าเป็นมาร์ควิส แต่จริงๆแล้วเธอเป็นลูกสาวของดยุค สถานะของเธอนั้นต่างจากพวกเราอย่างสิ้นเชิง！」

TN:กันคนงง คือ ประมาณว่าวางแผนจับกุมพวกหนอนบ่อนไส้ไว้อยู่แล้ว ลูน่าเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ แต่อลิซ่ากับคนข้างนอกรู้เห็นเป็นใจกันเพราะเตี๊ยมกันมาก่อนแล้ว

　……เอ๊ะ จริงเหรอ？

ลูน่าที่ได้กลายเป็นตำนานมีชีวิตโดยไม่รู้ตัว ได้มีข่าวลือแพร่สะบัดไปทั่ว มองไปยังอลิซ่าที่อยู่ข้างๆที่กำลังทำสีหน้าอึดอัดใจ

จากนั้นเธอก็พยักหน้า

（อ่า ไอ้พวกผมแดงนี่เป็นพวกเลือดร้อนกันหมดเลยสินะ เข้ามาโดยไม่ตรวจสอบอะไรก่อนเลย……）

เธอรู้สึกว่าได้เข้าใกล้ความจริงของโลกใบนี้ไปอีกขั้น

　――จากนั้นพวกเราก็พูดคุยกับลอร์ดวอลเลซและออกจากป้อมโดยปล่อยให้คริสทีนและดาร์ซิสอยู่ในความดูแลของเขา

ข้อมูลที่ได้รับมานั้นมีประโยชน์มาก

「ท่านลูน่า กังวลแทบแย่เลยค่ะ」

หลังจากพวกเราเดินออกมาแอนนาและโอไกก็เข้ามาหาพวกเรา

เห็นได้ชัดว่าชายที่เฝ้าดูลูน่าและอลิซ่าเข้าไปข้างในพร้อมกับพวกทหารที่กำลังรออยู่และก็พบเจอกับแอนนาระหว่างทาง

「เอ่องานฉลองเองก็ดูจะถูกจัดขึ้นแล้วเตรียมตัวให้พร้อมกันดีกว่านะ」

「ได้เลยย！」

ระหว่างทางลูน่าพูดกับอลิซ่าและโอไก

ในเมืองหลวงเม็กเมลมีองค์กรอาชญากรรมที่หยั่งรากลึกในเมืองนี้ “อุโรโบรอส” และมีความเป็นไปได้บางอย่างที่จะเกิดการเปลี่ยนแปลง

พวกนั้นทำธุรกิจสีเทาหาเลี้ยงชีพด้วยการลอบสังหาร ดังนั้นเลยไม่แปลกใจ

อาจจะมีการลอบวางยาพิษหรือวางระเบิดกลางเมืองก็ไม่แปลก

หรืออาจจะกระทำการอุกอาจอย่างวันนี้ เช่น ลักพาตัว

ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน หากหันคมดาบมาที่ลูน่า ก็จะไม่ปล่อยให้หลุดรอด

จะสู้จนกว่าจะเหลือคนสุดท้าย จากนั้นฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะต้องไปยมโลก

บดขยี้ศัตรูอย่างไร้ความปราณี

นี่เป็นกฏอันเด็ดเดี่ยวของลูน่าที่จะไม่เปลี่ยนแปลงไปจากชาติก่อน