[นิยายแปล] ～จ้าวนักสู้เกิดใหม่ทั้งทีดันเป็นนางร้าย ～ ลูน่าอยากรีไทร์แล้ว 44 – 021：การรบครั้งแรก⑦ เหตุการณ์หลังจากกลับบ้าน

021：การรบครั้งแรก⑦ เหตุการณ์หลังจากกลับบ้าน

ก่อนพลบค่ำเมื่อกลับมาถึงคฤหาสน์ของมาร์ควิส ซึ่งเป็นที่ตั้งของหน่วยรบทางอากาศของลูน่า

ซาราเอล่า ท่านแม่ของเธอซึ่งยังไม่มีข้อมูลการรบใดๆรายงานเข้า เพิ่งออกจากเมืองลาทอสพร้อมกับทหารในชุดเกราะสีเงิน เธอเองก็เห็นลูน่าบินอยู่ไกลๆ

「ท่านแม่！！」

「ลูน่า ! กลับมาได้อย่างปลอดภัยเลยสินะ！！」

โดยไม่สนใจเหล่าทหารที่กำลังหวาดกลัวเพราะหน่วยรบทางอากาศบินมา ลูน่าพุ่งเข้ากอดแม่ของเธอ

「แล้ว เกิดอะไรขึ้นเหรอจ้ะ？！」

ซาราเอล่าที่ตอนนี้เหมือนสาววัยยี่สิบกว่าขอคำรายงานจากลูกสาวของเธอ

จากนั้นเธอก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

「แสงสว่างนั่นเป็นลูกเองสินะ……ไว้เดี๋ยวแม่ขอฟังรายละเอียดเพิ่มเติมหลังจากกลับคฤหาสน์ แต่ก่อนอื่นไปอาบน้ำเพื่อเฉลิมฉลองที่ลูกกลับมาอย่างปลอดภัยดีกว่า」

「……เห๊ะ？」

「แม่ไม่ได้อาบน้ำมาสองสามวันแล้ว แม้ตามปกติแม่กับลูกไม่จำเป็นต้องอาบด้วยกัน แต่ว่าแม่น่ะต้องเติมของจากลูน่าหน่อย！」

「……งั้นเหรอคะ？」

แม่ของฉันพูดบ้าอะไรอยู่เนี่ย

เธอพยายามจะขอความช่วยเหลือจากลูกน้อง แต่เธอโดนกอดรัดซะแน่นเลย

「นี่ ท่านแม่？！」

「อ่าาาาาา ถ้าไม่ได้เสพกลิ่นของลูกแม่คงมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว……♡」

อิหยังวะ?

แม่ที่รักลูกสาวมากเกินไปกอดลูน่าด้วยพลังที่มากเกินกว่าจินตนาการได้

「เอ่อ มีคนกำลังมองดูอยู่นะ……」

「อืม อืม อื้ม แม่รู้อยู่แล้ว ก็แม่อยากแสดงให้พวกเขาเห็นนี่」

แม่รับฟังแต่ไม่ยอมปล่อยมือ

ท้ายที่สุดแล้วเธอก็เปลี่ยนไปอย่างมากหลังจากคืนชีพขึ้นมา

บางทีน็อตสองสามตัวบนหัวคงหลุดละมั้ง

แม้ว่าจะกังวลเกี่ยวกับท่านแม่ แต่ก็ถูกท่านแม่กอดไว้ตลอดทาง

ทหารห้าร้อยนายที่ท่านแม่ซาราเอล่ารวบรวมมาแยกกันไปเมื่อถึงหน้าประตูเมือง

ทหารแต่ละคนที่ถูกระดมมาต่างทำสีหน้าอย่างบอกไม่ถูก แม้ว่าจะได้รับค่าจ้างล่วงหน้ามาแล้ว แต่ดูเหมือนจะไม่ต้องคืน เรียกได้ว่างานที่แค่เดินเฉยๆก็ได้เงิน เลยไม่มีใครปริปากบ่นอะไร

　แต่ว่าท่านแม่ก็ตอบกลับไปว่า「ไม่ต้องห่วงนั่นถือเป็นค่าจ้างล่วงหน้า โอกาสหน้าถ้าเรียกตัวพวกเขาจะต้องมา」

มีเพียงลูน่าและคนบางส่วนที่เข้าใจสิ่งนี้

　ในทางกลับกันเหล่าทหารหน่วยรบทางอากาศก็อยู่ที่สนามฝึกแล้วบ่นว่า「นายท่านมาถึงแล้ว」

「――เอาล่ะทุกคน ในวันนี้ฉันใช้พลังปราณเยอะมากทั้งใช้สังหารศัตรูและรักษาเหล่าทหารที่โดนลูกหลง ระลึกไว้เสมอว่าสิ่งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยในสนามรบ พวกเรายังต้องเตรียมตัวรับภัยพิบัติ

ตอนนี้เป็นโอกาสดีที่จะเข้าหาผู้คนมาเพิ่มให้กับกองกำลังของเรา

อาจจะประมาณสิ้นปีนี้หรือไม่ก็ปีหน้า แต่ก่อนอื่นฉันอยากจะบอกว่าอาจจะมีเหตุการณ์แปลกๆเกิดขึ้นที่ดินแดนของพวกเราอีก」

เหล่าสมาชิกต่างรับทราบ

ลูน่าหยุดและหายใจเข้าลึกๆขณะเฝ้ามองดวงอาทิตย์ที่จะลาลับ

「อย่างต่ำคือห้าหมื่นตัวหรือมากกว่านั้นก็คือ หนึ่งแสนตัว จะมุ่งหน้ามาที่ลาทอส

ฉันกำลังพิจารณาถึงการฆ่าล้างบางพวกมันเมื่อเผชิญหน้ากับหายนะเช่นนี้ เพราะถ้าไม่คิดพวกเราตายกันหมดแน่

และแม้ว่าจะเผาศัตรูด้วยเวทมนตร์ของพวกนาย ก็อาจจะมีพวกมันหลงเหลือกว่าหมื่นตัวบุกเข้าเมือง

ในกรณีนั้นการช่วยเหลือผู้คนต้องมาก่อน ถ้าถึงเวลาจริงๆอาจจะต้องยืมพลังเทพธิดา

　นั่นแหละคือแผนการทั้งหมดที่จะจัดการสถานการณ์ในอนาคต」

ลูน่าหยุดอีกครั้งและหายใจเข้าลึกๆราวกับรอให้คำพูดซึมเข้าไปในสมองพวกเขา

ดูเหมือนว่าทุกคนกำลังคาดหวัง

หลังจากเหลือบมองใบหน้าของเหล่าลูกน้องเธอก็พูดออกมา

「บางทีมันอาจจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ได้ แต่ว่าทางราชวงศ์อาจจะสงสัยว่าพวกเรารวบรวมกองกำลังไปทำไม

แต่ถึงอย่างนั้น พวกนายทุกคนก็เป็นสมาชิกกองกำลังพิทักษ์นางฟ้า ให้ระลึกไว้เสมอว่าอาจจะมีพวกสแตมปีดของเหล่าปีศาจเกิดขึ้น

ไม่อนุญาตให้คัดค้านหรือปฏิเสธ หากคิดหนีจะมีการทำโทษทางวินัยขั้นสูงสุด

งานของพวกนายคือคุ้มกันฉันเหนือน่านฟ้าของพวกศัตรู เพราะในช่วงนั้นฉันจะไม่สามารถทำอะไรได้เลยประมาณสองสามนาทีจนกว่าระเบิดทำลายล้างจะทำงาน จากนั้นพวกเราจะบินหนีออกจากที่นั่นด้วยความเร็วสูงสุดโดยมีเวลาเพียงแค่สิบวินาทีก่อนสกิลของฉันจะเปิดใช้งาน นั่นคือการรับมือในอนาค

ความล้มเหลวหมายถึงการล่มสลายของลาทอสและดินแดนของพวกเราจะถูกกำจัดจนหมดสิ้น

　――มีใครมีคำถามใดๆไหม？」

ทหารต่างมองไปรอบๆ

แต่ไม่มีใครเอ่ยปาก

พวกเขาทำเพียงแค่จ้องมองลูน่าเพื่อให้เธอเล่าต่อไป

เธอพยักหน้ารับ

「ถ้าเป็นเช่นนั้นการฝึกในอนาคตจะต้องบรรลุเป้าหมายที่วางไว้ แม้ว่าจะมีกองกำลังภาคพื้นดินเพิ่มขึ้น แต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องอยู่กับที่

　――ฉันมั่นใจ ว่าพวกเราทุกคนจะสามารถดำเนินแผนการที่ยากลำบากให้สำเร็จ

　เหล่าสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีของหน่วยรบทางอากาศกองกำลังพิทักษ์นางฟ้า ถึงเวลาแล้วที่พวกนายจะต้องพิสูจน์ความสามารถว่า ฉันเพียงคนเดียวเทียบเท่าทหารม้านับพันและกองกำลังของเราจะปกป้องผู้คนนับแสน

พวกเราจะบินไปด้วยกัน ขอให้พวกนายจงตามเรามา

พิสูจน์มันด้วยมือของพวกเรา

ฉันคาดหวังที่จะฝากแผ่นหลังคู่นี้ไว้กับพวกนาย！」

ลูน่ายิ้มภายใต้ความมืด

รอยยิ้มของนางฟ้าได้ปรากฏขึ้น

เหล่าทหารต่างตัวสั่นราวกับกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านทั่วร่าง

「「「ท่านลูน่าที่รัก !! เทพธิดาผู้มากไปด้วยเมตตา! จักรพรรดินีแห่งท้องนภา แม้ต้องตายก็จะปกป้องให้ได้ !！！」」」

เสียงแห่งความกระตือรือร้นดังไปรอบๆ

แม้ว่าความจริงที่ว่าเธอจะปลุกระดมเพียงเล็กน้อย แต่ขวัญกำลังใจของพวกเขาก็เพิ่มขึ้นมากเพราะได้เห็น “คืนชีพเหนือพิภพ”

ก็ไม่รู้หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้น

「เอาล่ะ ถึงเวลาแยกย้ายและจดจ่อกับการตั้งจิตให้มั่นซะ」

ลูน่าหันหลังราวกับจะต้องการหนีจากความบ้าคลั่งนี้

ยังคงมีเสียงตะโกนภายในสนามฝึก แต่เธอไม่อยากจะได้ยินอีกแล้ว

◆　◆　◆

「――ลูน่าแม่จะช่วงชำระล้างลูกทุกตารางนิ้วเลยนะจ้ะ♡」

และเมื่อกลับไปที่คฤหาสน์ก็โดนท่านแม่จู่โจม

เธอถูกพาไปที่โรงอาบน้ำและกำลังเปลือยกายในขณะที่ท่านแม่เองก็เปลือยกายเช่นกัน

「อ่าาา รู้สีกดีจังเลย」

「อ่าาาาา ผิวของสาวน้อยช่างดงาม แค่สัมผัสก็รู้สึกฟินแล้ว♡」

「อร๊างงง？！」

ลูกสาวที่อ่อนไหวตามสัมผัสที่ลูบไล้ไปทั่วร่างกายเผลอครางออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ

「ท่านแม่ ได้โปรดปล่อยหนูไปเถอะ……」

「ม่ายยย~ด้ายยยย♡ แล้วก็ลูกต้องเรียกแม่ว่าม่าม้าเข้าใจไหมจ้ะ？」

「ท่านแม่(โอก้าซามะ)」

「ม่าม้าจ้ะ」

「……ม่าม้า」

「เยี่ยมมากจ้ะ♡」

เหล่าเมดที่อยู่ภายในห้องเองก็ไม่คิดจะช่วยเธอด้วยซ้ำ

ในขณะที่คิดว่าพวกเธอนั้นซื่อสัตย์มากขนาดไหน เธอทำได้เพียงแต่ต้องยอมรับการลูบไล้ของท่านแม่

มีไอน้ำในห้องน้ำและผนังลายหินอ่อนที่สร้างบรรยากาศได้ดี

「อืมมมมมมม♡ ทำไมลูกสาวของแม่ถึงได้น่ารักขนาดนี้กันน้าาา♡」

「หวาาาาาาาาาาาาาาาาา？！」

เสียงของลูน่าเปล่งออกมาหลังจากถูกลูบไล้ที่ด้านในขาอ่อน

โดยขณะที่ฉันไม่สามารถคิดหาทางตอบโต้ได้ ก็ได้แต่ปล่อยให้เธอเพลิดเพลินไปกับร่างกายของฉัน

「ม่าม้า♡ ยกโทษให้หนูด้วยค่าาาาาา~♡」

「ม่ายยยยด้ายยยยยยยยย♡」

ลูน่าที่ตกอยู่ในสถานการณ์แสนสิ้นหวัง หลังจากถูกท่านแม่ลูบไล้ไปทุกส่วนของร่างกาย หลังจากล้างตัวให้สะอาดและใช้ผ้าเช็ดตัวแล้ว ฉันก็รู้สึกว่าฉันกำลังโดนคุกคามทางเพศมากขึ้นเรื่อยๆ