[นิยายแปล] ～จ้าวนักสู้เกิดใหม่ทั้งทีดันเป็นนางร้าย ～ ลูน่าอยากรีไทร์แล้ว 36 – 013：การต่อสู้ที่แสนงดงาม

013：การต่อสู้ที่แสนงดงาม

ลูน่าและซาราเอล่ามาที่สนามฝึก

แม่และลูกสาวสวมชุดสีขาวซึ่งเป็นชุดของนักสู้แต่ในทางตรงกันข้ามซาราเอล่ามีดาบคาดเอวอยู่

สมาชิกทั้งหมดของกองกำลังพิทักษ์นางฟ้าต่างวิ่งเข้ามาและพยายามพูดคุยว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ว่าก็ต้องหยุดเพราะเห็นบรรยากาศที่แปลกประหลาดระหว่างทั้งสอง

แม่และลูกสาวของตระกูลวินเบลที่มาพักที่คฤหาสน์ตั้งแต่วันก่อนหน้ากำลังพักเหนื่อยจากการฝึก แต่ทันทีที่เห็นแม่ลูกก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นและไปหลบอยู่มุมกำแพง

แม่และลูกสาวต่างเตรียมตัวพร้อมสำหรับสู้

ทั้งสองปลดปล่อยพลังออกมา

「โอไก ขอยืมสถานที่ฝึกสักครู่นะ」

「……ได้เลยครับ」

เมื่อเธอพูดคุยกับลูกน้องคนสนิทพวกเขาก็หยุดและถอยออกจากพื้นที่ทันที

หลังจากสัมผัสบรรรยากาศอันแสนกดดันก็ต้องรีบถอย

ช่วงเวลาแห่งการต่อสู้อันแสนบ้าคลั่งของแม่ลูกคู่นี้กำลังจะเริ่มแล้ว

ในขณะที่สมาชิกทั้งหมดถูกไล่ให้ไปอยู่ข้างสนามในเวลาสั้นๆพวกเธอก็เดินมากลางสนามฝึก และเผชิญหน้ากัน

「มาเริ่มกันไหมลูกรักของแม่」

「ค่า ท่านแม่」

ความเงียบเกิดขึ้นเพียงชั่วครู

ภายใต้การสังเกตการณ์ของทั้งสองฝ่ายไม่มีใครขยับ

แต่ว่าทันใดนั้นเองร่างของทั้งสองก็หายไปในอากาศ

เกร้ง！！

ตรงกลางสนามฝึกหินลอยขึ้นและตกลง

ปลายแขนที่ตวัดดาบออกไปและกำปั้นที่ปล่อยออกไปทำให้เกิดแรงระเบิดอันรุนแรง

จิตสังหารของทั้งสองที่ปลดปล่อยออกมารุนแรงเป็นระลอกคลื่น ทำให้สนามฝึกส่งเสียงออกมา

「นั่นน่ะเหรอพลังปราณที่ว่า？」

「แน่นอนค่ะ นี่เป็นวิชาสำนักมังกรซากุระที่อยู่ยงคงกระพัน เอาล่ะท่านแม่โชว์ให้หนูเห็นหน่อยสิคะ」

แม่และลูกสาวฉีกยิ้มให้กันขณะที่ดวลเดือด

ตอนนี้ทั้งสองฝ่ายไม่คิดว่าตัวเองเป็นแม่ลูกกัน

ตอนนี้พวกเธอคิดแค่ว่าใครแข็งแกร่งกว่ากัน ซึ่งอยากวัดกันให้รู้ดำรู้แดง

ด้วยเหตุผลแค่นั้น พวกเธอทั้งสองจึงสู้กัน

เพล้งงงงงงงงงงงงง！！！

คมดาบของซาราเอล่าถูกฟันด้วยความเร็วแสง

ลูน่าชกไปที่ดาบจากด้านล่างและพยายามทำให้มันหักเป็นสองส่วน แต่แล้วมันก็กระเด็นขึ้นไป

ท่านแม่ชักดาบกลับไปในขณะที่ฉันกระโดดหมุนตัวเตะ

หลังจากดึงกำปั้นกลับมาฉันก็เตะเข้าไปทันที

　ตู้มมมมมมมมมม！！

เสียงคำรามดังก้องในอากาศ

ลูกเตะของทั้งสองตัดกันในอากาศและแรงกระแทกนั้นรุนแรงมาก

จากภายนอกนี่มันไม่ใช่การต่อสู้ระหว่างสาวสวยแล้ว

มันเป็นการต่อสู้ของสัตว์ประหลาดทั้งสองที่กำลังห่ำหั่นกัน

ทั้งสองที่มีเหงื่อเย็นๆในมือและปล่อยให้เหงื่อไหลออกไปทั่วร่างในขณะที่จ้องมองกันตาไม่กะพริบ

　ปังงงงงงงงงงง！

ดาบที่มีความเร็วแสงกำลังเข้าหาคอของลูน่า

แต่ว่าเธอเอนตัวหลบดาบในขณะที่กอดอกไปด้วยและขณะนั้นเองเมื่อลุกขึ้นมาเธอก็ปล่อยหมัดออกไป

เธอปล่อยหมัดที่สามารถทำให้คนตายได้เข้าใส่ดาบของแม่เธอ

「……อึก！！」

「กัดฟันไว้แน่นๆนะคะท่านแม่！！」

　――วิชาสำนักมังกรซากุระ พยัคฆ์จู่โจม！！

เสียงระเบิดดังก้องไปทั่ว

แรงกระแทกหลายร้อยตันได้พุ่งเข้าไปที่ท้องของซาราเอล่า

「อั่กกกกกกก！！」

「คิดว่าจะหลบพ้นงั้นเหรอคะ！！」

อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะเข้าใกล้ในระยะประชิดแต่แรงกระแทกมันไม่ได้ลดลง

ในทางกลับกันปลายดาบยกขึ้นจากด้านล่างสู่ด้านบน

จากนั้นฉันก็ตีลังกากลับหลังเพื่อหลบดาเมจอันรุนแรง

「ชิ……」

ถึงกระนั้นเธอก็ได้รับดาเมจ

ตอนแรกมันควรจะพลาดโดยสิ้นเชิง แต่ว่าดาบก็ตัดผ่านอกของฉันและเลือดสดๆไหลออกมา

ลูน่าเช็ดเลือดที่เปื้อนแก้มของเธอ แต่ก็ยังยิ้มออกมาได้

「……เกือบจะไปสู่สุคติแล้วไงล่ะคะ」

「แม่เองก็ไม่คิดว่าหมัดของลูกจะรุนแรงขนาดนี้ ถ้าแม่มีลูกขึ้นมาไม่ได้จะทำยังไงกันฮะลูน่า」

ซาราเอล่าไม่ได้ไล่ตามเธอมา

เพราะทำไม่ได้ต่างหาก

สีข้างของเธอมีเลือดไหลออกมาซึ่งเห็นได้ชัดว่าเธอเองก็รับหมัดเข้าไปเต็มๆเหมือนกัน

「ฮะฮะ สนุกจังเลยนะคะท่านแม่」

「แม่เองก็พอจะเข้าใจความรู้สึกของลูกอยู่หรอก แต่ลูกกำลังออมมือให้แม่อยู่งั้นเหรอ？」

ความงามของหญิงสาวที่บิดเบี้ยวไปด้วยความสุขจากการต่อสู้

ซาราเอล่าทำสีหน้าไม่พอใจ

「ทุ่มสุดแรงเกิดของลูกมาซะ มิฉะนั้นแม่จะส่งลูกลงไปคุยกับรากมะม่วง」

ฟึ่บ จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของซาราเอล่ายิ่งเปล่งประกายมากขึ้น

พลังนั้นรุนแรงมากจนแม้แต่ผู้ชมรอบตัวยังต้องหันหลังให้

แต่ว่าลูน่าก็ไม่ได้แสดงท่าทีหวาดกลัว

ในทางตรงกันข้ามเธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆและลุกนั่งในขณะที่ยังมีบาดแผลอยู่กลางอก

「จะเอาแบบนั้นเหรอคะ……..แน่ใจแล้วนะคะ? ถ้างั้นหนูเองก็ไม่เกรงใจแล้วนะคะท่านแม่ ถ้าแม่ตายไปก็อย่าได้โทษหนูล่ะกัน เดี๋ยวหนูจะคืนชีพแม่ให้เอง เพราะวิชาของหนูมีไว้เพื่อสังหารเทพ」

「ต้องแบบนั้นสิทุ่มเททุกอย่างที่มีเข้ามา ! มาทำให้แม่ได้สนุกหน่อยเถอะ！！」

「ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก！！！」

ลูน่าคำราม

ซาราเอล่าย่อตัวลงถือดาบ ปลดปล่อยพลังออกมามากขึ้น

และทั้งคู่ก็เข้าปะทะกัน

เกิดแสงสว่างในคมดาบ

กำปั้นเองก็เปล่งแสง

พื้นที่โดยรอบแตกกระจายสนามฝึกโดยรอบพังยับเยิน

เพียงเพื่อการวัดพลังของทั้งสอง

เพืยงเพื่อตอบสนองความต้องการของคู่ต่อสู้สุดหัวใจ

「ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก！！！」

　――วิชาดาบมังกรจักรพรรดิ หนึ่งคมดาบประกายแสง！

「ฮ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก！！！」

　――วิชาสำนักมังกรซากุระ มายาเร้นกาย(蜃気楼)

คมดาบที่ฟันออกไปแม้แต่ตาของคนธรรมดาที่มองไม่เห็น พุ่งเข้าใส่ลำตัวของลูน่า

「ห๊ะ？！」

แต่ว่าคมดาบตัดผ่านร่างของลูน่า

คมดาบที่ฟันออกไปเป็นภาพมายาของลูน่า

จริงๆดาบของเธอควรจะฟันลูน่า แต่กลับฟันโดนภาพติดตาของลูน่า

「――อึก！？」

หมัดเล็กๆประทับเข้าที่อกของท่านแม่

ผมยาวสีเงินเปล่งประกาย

ลูน่าใช้นิ้วทั้งสองแทนที่จะเป็นหมัดของเธอกดลงไปที่อกของท่านแม่

บ้าน่า เธอต้องเคลื่อนไหวด้วยความเร็วระดับไหนกัน

แสงสว่างที่ปรากฏที่ปลายนิ้วของเธอแทงทะลุอกของท่านแม่

　――วิชาสำนักมังกรซากุระ เท็นเก็น(天元)

ตูมมมมมมมมมมมม

ชั่วขณะหนึ่งซาราเอล่ารู้สึกว่าตัวเองอยู่ใจกลางจักรวาล

ไม่รู้ว่าเป็นภาพหลอนหรือความจริง

เธอเห็นดวงดาวระยิบระยับเปล่งประกายรอบตัวเธอ

「นะ……」

ฉันไม่เข้าใจว่าเจออะไร

ตอนนี้เธอไม่รู้สึกว่าตัวเองยืนอยู่ และไม่รู้ว่ากำลังเคลื่อนที่ไปทางไหน

ท่ามกลางสิ่งเหล่านี้มีเพียงดวงตาของลูน่าที่จับจ้องเธอ

ใบหน้าของเธอที่ปราศจากอารมณ์ใดๆ

「เพราะว่าได้สืบทอดพลังของเทพธิดา นั่นเป็นเหตุผลที่ว่า・・・・・・。เธอสามารถฆ่าได้แม้กระทั่งพระเจ้า」

ลูน่า ไม่ใช่สิคนที่มีใบหน้าเหมือนลูน่า

และซาราเอล่าก็ปลิวไปที่ไหนสักแห่งราวกับไม่รู้ว่าเธอกำลังเจอกับอะไรและความเจ็บปวดอันรุนแรงได้ไหลผ่านทั่วร่างของเธอ

　ตึง！！

「อั่ก！？」

ก่อนที่จะรู้ซาราเอล่าก็พุ่งชนกำแพงสนามฝึกจนเลือดไหลออกมา

เลือดที่พุ่งออกมาทำให้ชุดของเธอถูกย้อมเป็นสีแดง

หลังจากที่โดนวิชาของลูน่าเข้าไป กว่าจะรู้ตัวก็ผ่านไปเพียงสองสามวิก่อนเธอจะชนเข้ากับกำแพง

「เยี่ยมมากลูกรัก……」

นั่นคือทั้งหมดที่ฉันสามารถอธิบายเป็นคำพูดได้

ในที่สุดก็ได้เข้าใจว่าทำไมลูน่าถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้เธอนั้นได้คิดค้นวิชาที่สามารถโค่นได้กระทั่งพระเจ้า

「ถึงการต่อสู้จบลงฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะต้องตาย แต่หนูไม่ยอมให้ท่านแม่สุดที่รักของหนูต้องตายหรอกนะคะ」

ซาราเอล่านอนกองกับพื้นในขณะที่อกของเธอถูกเจาะไปถึงหัวใจ

ลูน่าวิ่งไปหาท่านแม่ของเธอบอกเธอเช่นนั้น

ในวินาทีถัดมาปีกสีขาวบริสุทธิ์ผุดขึ้น

วงแหวนแห่งแสงปรากฏขึ้นเหนือศีรษะ

　――อ่า เข้าใจแล้ว ท้ายที่สุดแล้วเด็กคนนี้คือเทพธิดา

ซาราเอล่ายิ้มออกมา

แม้ว่าเธอจะดูเข้าใจผิดไปบ้าง แสงทั้งหมดเข้าสู่ร่างของท่านแม่และเธอก็อุ้มแม่ของเธอ

「ยังมีงานอีกมากมายเลยที่ท่านแม่ต้องสะสาง หนูจะไม่ยอมให้ท่านแม่มาตายในที่แบบนี้หรอกนะคะ」

แต่ว่าเป็นเทพธิดาที่ใจร้ายนิดหน่อย

เธอยิ้มออกมาด้วยความซุกซน

　――นั่นสินะ ฉันเองก็ถือดาบเพื่อปกป้องเธอ แน่นอนฉันจะปกป้องเธอจวบจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต นั่นคือภารกิจของฉันในฐานะแม่

ซาราเอล่าประกาศหมั้นในขณะที่กอดลูกสาวของเธอเอาไว้

ไม่รู้ว่าจะหยุดน้ำตาที่ไหลจากดวงตาได้ยังไง

น้ำตาอุ่นๆที่ไหลออกมาจากตาทำให้แก้มของเขาเปียกชื้น

เขาคิดว่ามันงดงามที่ได้เห็นแม่และลูกได้กอดกันหลังจากการต่อสู้อันแสนดุเดือด

สัญชาตญาณบอกว่านี่คือการต่อสู้ที่งดงามที่สุดในชีวิตที่เคยเห็นมา

ในขณะเดียวกันก็รู้ว่ายอดเขาที่ต้องไต่มันสูงขนาดไหน

เขามองไปรอบๆแล้วก็เห็นว่าเหล่าทหารกำลังร้องไห้เช่นกัน

ภรรยาและลูกสาวของเคานต์เตสวินเบลเองก็สะอื้นออกมา

ไกลออกไปสุดลูกหูลูกตานั่นคือที่ๆเธออยู่

ถึงกระนั้นผู้คนก็สามารถก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเองได้ ขณะนั้นเขาเองก็ยังคงน้ำตาไหลอาบแก้ม