[นิยายแปล] ～จ้าวนักสู้เกิดใหม่ทั้งทีดันเป็นนางร้าย ～ ลูน่าอยากรีไทร์แล้ว 33 – 010：ซ้อมรบ③ （เทพธิดาในตำนาน）

010：ซ้อมรบ③ （เทพธิดาในตำนาน）

ณ ป่าทางตะวันออกของลาทอส

ใกล้กับส่วนลึกสุดของป่ากองทัพพิทักษ์นางฟ้าซึ่งเป็นหน่วยรบทางอากาศกำลังสนุกกับการล่าสัตว์ภายใต้การฝึกและพบกับนักผจญภัยสองนาย

「ตามปกติแล้วคนเรานั้นมีชีวิตเดียว และหากเสียมันไปแล้ว ก็จะมาถึงจุดจบ แต่วันนี้พวกนายโชคดี เพราะฉันกำลังอารมณ์ดีสุดๆ」

ราวกับจะหยุดพักจากการบินบนอากาศจากนั้นเธอก็ลงมาที่พื้นภายใต้ชุดฝึก

ลูน่ามองไปที่ชายที่ขาขาดข้างหนึ่งและชายที่ตายไปแล้วหลังจากถูกกัดคอ ก่อนจะยิ้มให้อย่างร่าเริง

「ท่าน…..เทพธิดา……」

ชายเกราะเหล็กกำลังเงยหน้ามองลูน่าด้วยใบหน้าที่เศร้าโศก แต่เขาหายใจออกอย่างหนักราวกับว่าอาลัยตายอยากจากโลกใบนี้แล้ว

　――วิชาสำนักมังกรซากุระ คืนชีพเหนือพิภพ

วิ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง น้ำเสียงแหลมสูงดังขึ้นและแสงสว่างก็ปรากฏขึ้นรอบลูน่า

「……เอ๊ะ？」

เหตุผลที่ทำท่าทีสงสัยเพราะตั้งแต่ปล่อยพลังปราณออกมาไปจนถึงการเปิดใช้งานทักษะมันราบรื่นเกินไปน่ะสิ แต่ช่างมันเถอะ

ปีกสีขาวบริสุทธิ์ผุดขึ้นที่่แผ่นหลังของเธอ วงแหวนเรืองแสงสีทองปรากฏขึ้นเหนือศีรษะ

เมื่อผมสีเงินเปล่งประกายด้วยแสงสีทอง

「――ดวงจิตที่ยังคงหลงทางเอ๋ย ตัวเจ้าที่ล้มลงท่ามกลางความทะเยอทะยานของตนเอง บัดนี้ข้าจะมอบโอกาสครั้งที่สองให้แก่พวกเจ้า」

โดยหลักการแล้วมันก็ไม่ต่างจากเวทย์ศักดิ์สิทธิ์มากนัก แต่มันไม่ใช่พลังเวทย์ ดังนั้นเลยไม่ต้องพูดว่า “ชุบชีวิต” อะไรทำนองนั้น

แต่ว่า หากไม่พูดอะไรเลยมันก็จะดูน่าเบื่อใช่ไหมล่ะ ให้เข้าถึงอารมณ์มันก็ต้องใส่สีตีไข่เข้าไปหน่อย

พลังงานจำนวนมากไหลเข้าสู่ร่างกายพวกเขาและเริ่มซ่อมแซมร่างกายและสร้างชิ้นส่วนที่ขาดหายไปขึ้นมาใหม่

สุดท้ายก็เหมือนกับปาฏิหาริย์ของพระเจ้า

　――วิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง！！！

โทนเสียงแหลมสูงดังมากยิ่งขึ้นและเสาแห่งแสงก็ปรากฏขึ้นภายในป่า

สำหรับมนุษย์ที่อยู่ภายใต้เสาแห่งแสง มันเหมือนกับฉากที่โลกใบนี้ถูกเติบเต็มด้วยแสงสว่าง

「อ่า เท่านี้ก็เรียบร้อย」

ณ จุดหนึ่งของป่าแสงได้หายไปและโลกกลับสู่สภาพเดิม

สาวน้อยที่ยังคงมีปีกและวงแหวนอยู่เหนือศีรษะ ผมสีเงินที่เปล่งประกายสีทองกลับมาเป็นสีเงินตามเดิม

เอ่อเมื่อครั้งที่แล้วฉันมีปีกเยอะกว่านี้และโคม่าไปประมาณสามวันเลย เพราะเหตุการณ์ครั้งนั้นมันเลยขยายความจุแหล่งเก็บพลังปราณของฉันล่ะมั้ง ถึงไม่รู้สึกเหนื่อยเลย

ในทางตรงกันข้ามรู้สึกแข็งแรงมากและยังฟิตเป็นพิเศษ เอิ่มเพราะว่าฉันเติบโตขึ้นรึเปล่านะ?

หลังจากเอียงศีรษะเล็กน้อยเธอก็เห็นว่าคนที่ตายไปแล้วกำลังวิ่งมาทางนี้

「เอ่อ………ผมยังมีชีวิตอยู่เหรอครับ？」

ชายที่หน้าดูเหมือนลิงมองที่มือจากนั้นก็เงยหน้ามองฉัน

「ท่านเทพธิดา……」

「ท่านเทพธิดา ขอบคุณมากจริงๆครับ！！」

เสียงของทั้งสองดังขึ้นเพื่อขอบคุณฉัน

พวกเขานั่งลงและเอาหน้ากราบพื้น

ในฐานะสาวน้อยการได้รับการขอบคุณหลังจากได้รับการทำดี ก็ไม่ได้รู้สึกแย่  

ดังนั้นฉันที่โดนชมจนตัวลอยก็เลยพูดออกมาด้วยความใจเย็น

「ทุกคนล้วนมีชีวิตเพียงหนึ่งเดียว ไม่ควรเอาชีวิตของตนเองมาเสี่ยง เพื่อไม่ให้คนที่พวกนายรักต้องกังวลใจ เพราะงั้นพยายามใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ซะนะ」

ลูน่ากล่าวเช่นนั้นและบินขึ้นไปบนอากาศ

「ตอนนี้ได้เวลากลับแล้ว อย่าช้าล่ะ」

「「「ครับ/ค่ะ！！！」」」

เมื่อเธอเรียกเหล่าลูกน้อง พวกเขาก็รีบลุกขึ้นยืนและบินขึ้นตามเธอไป

เมื่อมองด้วยความพึงพอใจลูน่าก็รีบบินออกไปในทันที

หัวหน้าและเหล่าทหารต่างบินกลับสู่ท้องนภา

นักผจญภัยทั้งสองคนที่ร้องไห้เพราะความดีใจ ได้พึมพำกับตัวเอง

「เทพธิดาได้เสด็จลงมาหาพวกเรา ขอโทษจริงๆ เทปปาจิ ชั้นตัดสินใจแล้วว่าจะบูชาเธอไปชั่วชีวิตนี้」

「ไม่ต้องขอโทษหรอก ฉันเองก็คิดแบบเดียวกัน」

ชายทั้งสองพูดคุยกันและลุกขึ้น

ไม่ใช่ว่าจะลาออกจากการเป็นนักผจญภัย แต่ตัดสินใจจะใช้ชีวิตในฐานะสาวกของเทพธิดา

ในโลกเองก็มีโบสถ์แห่งแสงอยู่ซึ่งแพร่หลายไปทั่วโลกและมีเทพที่ได้รับการบูชานามว่า “เอย์นเฮริยาร์(エヘイエ)” (TN:ภาษาญี่ปุ่นสะกดชื่อเทพนอร์สยาก)

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือเทพคนอื่นๆจะถือนับเป็นเทพแห่งความชั่วร้ายทั้งหมดและจะกำจัดทิ้ง

นอกจากนี้ยังมีในคำสอนว่าผู้ที่นับถือเทพเจ้าองค์อื่นนับว่าเป็นตัวตนแห่งความชั่วร้ายโดยไม่คำนึงถึงเพศ อายุ หากถูกจับได้จะโดนทรมานแบบต่างๆ ไม่ก็ฆ่าและปล้นทรัพย์ของคนพวกนั้นด้วย

แน่นอนว่ามีเพียงไม่กี่คนที่จะดำเนินตามคำสอนอย่างจริงจัง แต่ถึงกระนั้น ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะโดนมองตาขวาง

มีกลุ่มศาสนาอื่นในโลกเช่นกัน แต่จะไม่บอกว่าเป็นกลุ่มศาสนาใดแต่เป็นข้อเท็จจริงที่ไม่สามารถถูกทดแทนได้ในโลกนี้ แต่ว่ายามที่มนุษย์ต้องการบางสิ่งเป็นที่ยึดติดและศรัทธา ความศรัทธาเหล่านั้นก็สามารถแปรเปลี่ยนเป็นอาวุธที่สามารถหันใส่คนอื่นได้อย่างง่ายดาย

นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทั้งสองต้องขอโทษกันเพราะว่าอาจจะศรัทธาเทพคนละองค์

「พวกเราจะรีบทำภารกิจให้เสร็จในชั่วอึดใจ จากนั้นพวกเราจะประกาศการมาถึงของเทพธิดา」

「อ่า นั่นสินะ พวกเราที่รับภารกิจที่มีความหมายต่อชีวิต นั่นคือการเผยแพร่คำสอนของเทพธิดาไปทั่วโลกจนกว่าพวกเราจะจากไป」

พวกเขาพยักหน้าให้กัน

เทพธิดากล่าวไว้ว่า

จงรักชีวิตยิ่งกว่าสิ่งใด

มันคือหลักคำสอนที่ว่าให้รักตนเองและรักผู้อื่นด้วย

ความรักและสันติภาพ

ความรักจะเติบเต็มโลกใบนี้

นี่คือการตีความของชายคนนั้น

แม้จะมีการมโนไปบ้าง แต่ไม่มีมนุษย์คนใดสามารถปฏิเสธหลักคำสอนนี้ได้ ดังนั้นเขาจึงสร้างหลักการบนพื้นฐานของความเป็นเหตุและผลมากขึ้นเรื่อยๆ ในขณะกลับไปที่ลาทอส หลักคำสอนนั้นก็เสร็จสมบูรณ์พอที่จะก่อตั้งองค์กรทางศาสนา

เป็นเรื่องราวที่ทั้งสองคนไม่รู้ตัวเลยว่า พวกเขาได้ก่อตั้ง “ลัทธิเทพธิดา” หลังจากช่วงเวลาสั้นๆและได้เข้าปะทะกับศาสนาอื่น และเหตุการณ์หลังจากนั้นจะนำมาซึ่งผู้ศรัทธานับแสนคน