[นิยายแปล] ～จ้าวนักสู้เกิดใหม่ทั้งทีดันเป็นนางร้าย ～ ลูน่าอยากรีไทร์แล้ว 26 – 003：ปาร์ตี้วันเกิดนรกแตกเริ่มขึ้นแล้ว

003：ปาร์ตี้วันเกิดนรกแตกเริ่มขึ้นแล้ว

รถม้านั้นมาอย่างรวดเร็วทันใจ

ฉันเข้าไปในรถม้าพร้อมกับกระตุ้นพ่อกับแม่

ไม่มีเพดานบนรถม้า ดังนั้นเลยเห็นทิวทัศน์ของเมืองได้อย่างชัดเจน

กล่าวอีกนัยหนึ่งระยะห่างของเรากับคฤหาสน์แคบลงเรื่อยๆ

　一ทุกวินาทีความวิตกกังวลของฉันหนักหนาขึ้นเรื่อยๆและตรวจสอบกับพ่อแม่อีกครั้งว่าฉันแต่งตัวแปลกๆรึเปล่า

「มาเรีย วันนี้เป็นแค่งานเลี้ยงวันเกิดคุณหนูอย่าเกร็งเกินไป」

ท่านพ่อพูดด้วยรอยยิ้มเจื้อนๆ

ไม่ ฉันรู้อยู่แล้ว

ตามธรรมเนียมเวลาลูกสาวเข้าสู่วัย 12 ปี จะมีงานเปิดตัวซึ่งแยกกับการจัดงานวันเกิด

ในงานนี้ทางครอบครัวจะแสดงความมั่งคั่งและอำนาจให้ได้เห็นกัน จากนั้นลูกสาวก็จะสร้างคอนเนคชั่นในเด็กวัยเดียวกัน หากเด็กที่อายุครบไม่ได้จัดพิธีนี้ก็จะไม่ถือว่าเป็นขุนนาง

กล่าวอีกนัยหนึ่งลูกสาวของตระกูลขุนนางทีมีอายุต่ำกว่า 12 ปี เรียกได้ว่าเป็น “ว่าที่ลูกของตระกูลขุนนาง” ไม่ใช่ขุนนางเต็มตัว

นี่เป็นเพราะว่าทุกอย่างจะมีไว้เพื่อพิสูจน์ว่าคู่ควรแก่ตระกูลหรือไม่ ทั้งด้านมารยาท กิริยา ความคิด และความรู้ ดังนั้นจะต้องอุทิศทั้งชีวิตในวัยเด็กเพื่อเรียนรู้สิ่งเหล่านี้เพื่อขึ้นเป็นขุนนางอย่างเต็มตัว

ในทางกลับกัน งานเลี้ยงวันเกิดก็คืองานธรรมดาไม่ใช่งานอย่างเป็นทางการ แต่เป็นงานฉลองอายุครบสิบสองปี ดังนั้นจึงมีแต่คนรู้จักที่ได้รับเชิญ หรือถูกขอให้เข้ารวมเพื่อสร้างคอนเนคชั่น ดังนั้นการสร้างคอนเนคชั่นในงานวันเกิดจึงไม่ได้หนักหนานัก

ดังนั้นเป็นงานปาร์ตี้ธรรมดาทั่วไป

แม้ว่าจะเป็นงานวันเกิดธรรมดา แต่หากจัดงานใหญ่เกินความจำเป็น ก็จะเสียเงินอย่างเปล่าประโยชน์ ดังนั้นมีเพียงขุนนางระดับสูงที่จะทำเท่านั้นแหละ

ขุนนางระดับล่างอย่างพวกเราไม่จัดงานแบบนี้หรอก แค่เค้กก้อนเดียวก็ถือเป็นของขวัญล้ำค่าแล้ว

ครอบครัวของฉันก็จัดงานวันเกิดแค่เท่าที่จำเป็น และฉันเองก็ไม่ได้อยากเข้างานเลี้ยงฉลอง

คฤหาสน์ของมาร์ควิสตั้งอยู่บนเนินสูงเล็กน้อยและมีรั้วล้อมจากทุกด้าน ที่หน้าประตูมีอัศวินสวมชุดเกราะพร้อมถือหอก

เมื่อคนรับรถม้ายื่นจดหมายให้ดูอัศวินก็โค้งคำนับก่อนจะเปิดประตู

（ในที่สุดก็ถึงเวลา……）

ฉันกลืนน้ำลายและเข้าไปในคฤหาสน์พร้อมกับรถม้า

◆　◆　◆

「ขอบคุณที่เชิญมาในวันนี้นะครับ」

「เอ่อ คุณควอตซ์ คุณคุเรฮะ และผู้หญิงน่ารักคนนี้คือใครเหรอครับ？」

　จิลล์・เบลล์・ดิแซคพูดคุยกับท่านพ่อและมองหน้าฉัน

เธอตระหนักได้ทันทีว่าต้องแนะนำตัว เธอหยิบจีบกระโปรงขึ้นมาและแนะนำตัว

「นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเราได้พบกันสินะคะท่านมาร์ควิส ดิฉันชื่อ มาเรีย เทมเพิล ลูกสาวของบารอนควอตซ์ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ」

「อุมุ ช่างเป็นสาวน้อยที่อ่อนน้อมถ่อมตนจังเลยนะครับ ดวงตาคล้ายกับคุณนายมากเลย ลูกสาวของคุณนายเองก็งดงามเหมือนกันเลยนะครับ」

「เอ่อดิฉันไม่เหมาะกับคำชมเช่นนั้นหรอกค่ะ」

หลังจากทำเช่นนั้นฉันก็มองไปรอบๆ

ลูกสาวที่นางร้าย ลูน่า เบลล์ ดิแซค ยังไม่ปรากฏตัว

「มีอะไรยังงั้นเหรอ？」

มาร์ควิสถามฉันด้วยความสงสัย พฤติกรรมของฉันมันดูออกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ

ฉันเลยรีบแก้ตัว

「เอ่อ พอดีฉันกำลังมองหาท่านลูน่าค่ะ」

「อืม ลูน่ากำลังพูดคุยกับแขกอยู่ที่ลานบ้าน เธอเองก็อายุพอๆกันดังนั้นจะดีใจมากเลยล่ะถ้าทั้งสองสนิทกัน」

มาร์ควิสยิ้มอย่างอ่อนโยน

เมื่อมองแวบแรกเขาอายุประมาณสามสิบ

อืม หน้าตาแบบนี้คงได้รับความนิยมจากสาวๆน่าดูเลยนะ

ใบหน้าที่ดูอ่อนวัย แต่ก็แสดงออกถึงความกล้าหาญและงดงาม

พ่อของฉันเองก็มีใบหน้าเหมือนกับพวกพระเอก แต่ก็เข้าใจได้ดี ก็เป็นตัวละครในเกมจีบสาวนี่นะ

แม้ว่าจะดูสูงวัยแต่ก็ยังมีความงดาม แต่เทียบกับตัวฉันชาติที่แล้วหน้าในวัยประมาณนี้คงจะหาได้ยากยิ่ง

เฮ้อช่างเรื่องนั้นไปก่อนเถอะ

อย่างไรก็ตาม มาร์ควิสไม่ใช่ตัวละครหลักใน ฟ้าคราม

ทนไม่ไหวแล้ว

อ่าฉันล่ะชอบหนุ่มแก่ๆที่ดูใจดี

「เอาล่ะถึงเวลาไปทักทายกันแล้ว」

「โอ้ว ฝากด้วยนะ ลูน่าคงจะดีใจน่าดูเลย」

อาจเป็นเพราะฉันอายทนไม่ได้ที่จะอยู่ต่อหน้ามาร์ควิสสุดหล่อคนนี้ ดังนั้นฉันจึงรีบออกจากที่นี่อย่างรวดเร็ว

ฉันเห็นว่าเมดกำลังมองมาที่ฉันพร้อมกับรอยยิ้ม

◆　◆　◆

　――จากนั้นก็ถูกนำไปยังลานของคฤหาสน์

ด้วยความพยายามของคนสวนทำให้มีโต๊ะประมาณห้าโต๊ะพร้อมผ้าสีขาวในสวนที่เต็มไปด้วยดอกไม้ที่งดงามวางเรียงรายพร้อมกับอาหาร

จานที่สวยงามวางซ้อนกันที่ด้านข้างของโต๊ะ จึงเดาได้ว่าเป็นงานเลี้ยงยืนทาน

มีเก้าอี้และม้านั่งอยู่ทั่วสวน ดังนั้นก็มีที่สำหรับให้นั่งทานเช่นกัน แต่ว่าฉันก็พบกับเป้าหมายหลักแล้ว

「――โอ๊ะ หน้าไม่คุ้นเลยนะ？」

ทันทีที่ฉันก้าวเข้าไปในลาน ฉันก็ถูกเรียกทันที

ฉันรีบหันไปทั้งตัวเพื่อมองเจ้าของเสียง

（สวยมาก……）

ชั่วขณะหนึ่งฉันจ้องมองสาวน้อยที่อายุวัยเดียวกับฉัน

ผมยาวมันวาวสีเงิน

ใบหน้าที่อ่อนโยนนั้นเรียบร้อยมากจนหลงใหลได้ทั้งชายและหญิง

สเปคของเธอโครตจะสูงลิ่วเลย

ชุดเดรสสีน้ำเงินโปร่งใสด้วยผ้าคลุมไหล่ลายลูกไม้

ความงามของเธอที่ทำให้เหล่าศิลปินต้องวาดภาพตัวเธอที่เหมือนเทพธิดา

สาวน้อยตรงหน้าช่างงดงามเกินห้ามใจ ด้วยความอ่อนช้อยและความงามที่ราวกับแตกหักได้เพียงสัมผัส

「อ่าดีใจที่ได้รู้จักนะคะ ดิฉันเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก ดิฉันมีนามว่า มาเรีย เทมเพิล ลูกสาวของบารอนควอตซ์ เทมเพิล ต้องขออภัยจริงๆด้วยค่ะ！」

เธอทักทายออกไปด้วยความตื่นเต้นจนลืมการทักทายแบบปกติ

เธอที่หัวหมุนจนไม่รู้ว่าต้องทำยังไง และเริ่มพูดออกไปพร้อมกับโค้งคำนับ

เธอมองด้วยความอยากรู้อยากเห็น แล้วแตะแก้มของฉันด้วยปลาวนิ้วอันอ่อนนุ่ม

「ไม่ต้องเกร็งเกินไปหรอกนะคะ มาเรีย ดิฉันมีนามว่า ลูน่า เบลล์ ดิแซค เป็นบุตรีของมาร์ควิสดิแซคค่ะ」

เธอหัวเราะคิกคักพร้อมยิ้มกับทักทายฉัน

แก้มของฉันเริ่มร้อนผ่าว และภาพตรงหน้าก็ทำให้จิตใจของฉันแทบละลาย

「เอ่อ……..ท่านลูน่าาาาา……」

ปากของฉันพูดติดขัด

ฉันเอามือแตะปากและเผลอพูดออกมา「รักเลย♡」

ณ จุดนี้มีเสียงแหลมๆดังมาจากด้านข้าง

「พี่สาว แอบมาจีบสาวอีกแล้วเหรอคะ？！」

「อลิซ่า อย่าพูดอะไรแบบนั้นกับคนอื่นสิคะ ฉันก็แค่สร้างมิตรภาพที่ดีเท่านั้นเองนะคะ」

หญิงสาวที่ดูร่าเริงผมสีแดงเข้มในชุดเดรสสีแดงกำลังวิ่งเหยาะๆ

เธอเองก็งดงาม

「ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ดิฉัน อลิซ่า วินเบล ลูกสาวของเคานต์เตส」

「เอ่อ ดิฉัน มาเรีย เทมเพิล บุตรสาวของบารอน――」

「มาเรียสินะ เข้าใจแล้วค่ะ พี่สาวมาทางนี้เถอะค่า」

ฉันพยายามจะพูดให้จบเพื่อไม่ให้อับอายในฐานะขุนนาง แต่ก็โดนขัดกลางคัน

โดยปกติแล้วสังคมขุนนางมีแค่ขุนนางระดับสูงที่จะทำตัวเสียมารยาทกับขุนนางระดับต่ำกว่าได้

　อย่างไรก็ตามอลิซ่าเป็นฝ่ายแนะนำตัวเองก่อน ซึ่งถือเป็นเรื่องผิดปกติสำหรับขุนนางชั้นสูง ที่มาเรียควรเป็นฝ่ายแนะนำตัวก่อน กล่าวอีกนัยหนึ่ง「ฉันไม่สนใจคำทักทายของเธอ ไปซะ」ประมาณนั้นแหละ

ไม่ ในกรณีนี้ต้องบอกว่าเธอไม่สนใจฉันเลยมากกว่า

อลิซ่าโอบกอดลูน่าและพยายามพาเธอไป ฉุดกระชากกันอยู่

「เอ่อ เดี๋ยวก่อนค่ะ――」

ฉันพยายามจะรั้งเอาไว้

　「มีอะไรเหรอคะ？」ตรงกันข้ามกับอลิซ่าที่มองเหมือนฉันเป็นกว้างขวางคอ ลูน่ามองมาที่ฉันด้วยรอยยิ้มอันอ่อนโยน

「เอ่อ ขอโทษด้วยนะคะนี่อาจจะเป็นการเสียมารยาท ! แต่ดิฉันอยากจะรู้จักท่านลูน่ามากกว่านี้ค่ะ！」

ปากของฉันพูดออกมาเองโดยอัตโนมัติ

ในหัวของฉันคิดแค่ว่าไม่อยากจะจากเธอไปเลย

ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนี้ แต่ฉันคิดอะไรไม่ออกเลยสักนิด

ฉันรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและคว้าแขนที่ว่างของลูน่าราวกับหลงใหลเธอไปแล้ว

วันนี้ได้เท่านี้พอดีมีอีเว้นต์ในเกมหมานิดหน่อย

สนับสนุนผู้แปลได้ที่ QR Code ข้างล่าง หรือเลขบัญชี108-0-77984-1 กรุงไทย ครับ

ลงให้อ่านแค่สองที่เท่านั้นคือ Goshujin.tk กับ Nekopost อ่านจากที่อื่นไม่มีภาพประกอบเพราะโดดดูดไปลงนั่นเอง