[นิยายแปล] ～จ้าวนักสู้เกิดใหม่ทั้งทีดันเป็นนางร้าย ～ ลูน่าอยากรีไทร์แล้ว 018：งานกำจัดโจร② （การต่อสู้）

018：งานกำจัดโจร② （การต่อสู้）

ณ มุมถนนสายหลักเหล่าผู้สัญจรไปมามองมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่ก็ไม่มีใครกล้าจะทักกองทัพที่เดินเป็นขบวน เพราะว่าไม่อยากเอาคอไปขึ้นกิโยตินยังไงล่ะ

「สมาชิกทุกคนตั้งใจฟังให้ดี！！」

สรุปโดยคร่าวๆ

เสียงของผู้บัญชาการคาร์ดิส ดังก้องกังวานไปในอากาศ และทหารห้าสิบนายที่สวมชุดเกราะต่างหันมามองที่นายหญิงซาราเอล่า ที่สวมชุดนักรบ

「เอาล่ะเหล่าผู้ที่ได้รับคัดเลือกให้เป็นผู้พิทักษ์แห่งลาทอสเอ๋ย ตอนนี้พวกเราจักมุ่งทัพไปยังจุดที่เชื่อว่าพวกโจรกำลังกบดานอยู่ พวกเราจะบุกเข้าไปทลายรังโจร จุดที่คาดการณ์เอาไว้คือซากปรักหักพังของโบสถ์ในเขตชานเมือง ตามแผ่นกระดาษรายงานได้ระบุชัดเจนว่าไม่มีผู้อยู่อาศัย แต่มีความเป็นไปได้ที่จะมีเหล่าเด็กกำพร้าถูกจับตัวไป พวกผู้ใหญ่เองก็คงถูกจับกักขังรอขายเป็นทาสไม่ต่างกับเหล่าเด็กๆ พวกเราจะไปที่นั่น หากอีกฝ่ายคิดจะตอบโต้พวกเรา ให้จัดการลงมือได้ทันที แผนการทั้งหมดมีประมาณนี้ หากมีคำถามใดๆขอให้ยกมือขึ้น！」

เธอมีรูปลักษณ์อันแสนงดงามซึ่งแตกต่างจากท่าทางตามปกติที่เธอเป็นคนสบายๆ

ก่อนที่เธอจะแต่งงานเธอมีฉายาว่าปีศาจสีเงิน ชื่อนั่นเจ๋งชะมัด

เรียกได้ว่าเป็นผลงานชิ้นโบว์แดงที่แสดงถึงความเก่งกาจจนได้รับฉายา ลูน่าประทับใจเล็กน้อย

ทหารซึ่งคอยตรวจตราเมืองอยู่ตลอด ในตอนนี้กำลังเข้าแถวด้วยสีหน้าไม่กลัวตายกันเลยแม้แต่น้อย

「ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครมีคำถาม ถ้างั้นออกเดินทางได้ ! แค่นั้นแหละ！」

「「「ฮ่ะ！！！」」」

เหล่าทหารตอบขานต่อเสียงของซาราเอล่า

เมื่อแยกแถวทุกคนก็ขึ้นม้าของตัวเอง

อย่าได้เข้าใจผิดไปเชียวล่ะ หากเป็นอัศวินแล้วขี่ม้าไม่เป็นนี่ก็งานช้างน่า

แต่ว่าด้วยงบประมาณที่มีจำกัดเลยมีม้าไม่เยอะ และสถานการณ์ที่จำเป็นต้องใช้ความคล่องตัว ไม่ว่าจะพยายามมากแค่ไหนก็มีขีดจำกัดอยู่

แต่ว่าทุกคนที่ถูกรวบรวมมาทั้งห้าสิบนายจะมีความสามารถมากทีเดียว

เนื่องจากเมืองค่อนข้างสงบและงดงาม โอกาสได้ออกศึกจริงจึงมีน้อย และอาจจะมีไว้เพื่อฝึกประสบการณ์ก็ได้ในครั้งนี้

　――ดังนั้นพวกเขาจึงออกเดินขบวนจากลาทอสไปยังชานเมืองที่ใกล้ที่สุดแม้ว่าจะอยู่ในเมืองหลวง พวกเขาก็ฝึกฝนทุกวัน ตอนนี้ ซาราเอล่า คุณมิน่า อลิซ่า ลูน่า และ โอไก อยู่บนรถม้าที่มีม้าสำหรับลากถึงสี่ตัว แต่ว่ารถม้าของพวกเราก็เป็นแบบไม่มีหลังคา เพื่อรักษาทัศนวิสัยป้องกันการโจมตีจากศัตรูรอบทิศทาง คาร์ดิสปฏิเสธที่จะให้ท่านแม่ขึ้นรถม้าที่โทรมเช่นนี้ แต่ซาราเอล่าปฏิเสธที่จะขึ้นรถม้าคันอื่น เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ค่อยสนใจเรื่องความหรูหรา นั่นทำให้ลูน่าประทับใจเล็กน้อย แต่พวกเราก็เร่งความเร็วได้ประมาณยี่สิบเปอร์เซ็นต์จากรถม้าธรรมดา จากนั้นก็มีเสียงพูดคุยของเหล่าทหาร

（ดูเหล่าคุณหนูเป็นตัวอย่างสิ……）

（อา จากที่ได้ยินมา พวกเธอบดขยี้องค์กรลักพาตัวเพียงลำพัง）

（ตอนที่ฉันเป็นหน่วยบุกทะลวง พอเข้าไปก็พบกับพวกผู้ใหญ่ล้มนอนหายใจโรยริน โครตจะตกใจเลยล่ะ）

（ต้องรออีกสัก 10 ปี พวกคุณหนูคงจะเป็นผู้หญิงที่งดงามที่สุดในโลก）

（อย่าหาทำจะดีกว่าน่า ชีวิตของนายจะชิบหายวายป่วงถ้าได้แต่งงานกับคนแบบคุณหนู ผู้หญิงสวยน่ะสามวันดีสี่วันไข้ และถ้าพวกเธอเบื่อมันจะเกิดอะไรขึ้นและพวกเธอจะเอาไปลงที่ใครแกลองคิดดู）

（แกคิดแบบนั้นจริงเหรอฟะ? ผู้หญิงสวยๆน่ะมักมีบุคลิกภาพที่ดีกว่า พวกคนธรรมดานะ การที่เธอยังน่ารักตั้งแต่ยังเด็ก แต่หากบุคลิกบิดเบี้ยว พวกเธอจะเป็นสาวยันกันเหรอ）

（เอ่ออย่าพูดถึงมันเลยจะดีกว่านะแบบนั้นน่ากลัวตายชัก……）

（นี่พวกนายรู้ไหมว่าตอนนี้พวกเรากำลังทำอะไรกันอยู่ เลิกพูดจาเหลวไหลได้แล้ว！）

（（ครับ））

ขณะที่กำลังนั่งรถม้าก็ได้ยินเสียงของเหล่าทหารคุยกัน แต่ว่าก็แค่เรื่องหยุมหยิม

ส่วนใหญ่ที่พูดมาก็เรื่องจริงทั้งนั้น แต่ทำไมถึงมองมาทางนี้ด้วยดวงตาแปลกๆแบบนั้นล่ะเฮ้ย

แม้ว่าเธอจะนั่งบนอยู่รถม้าแต่ก็มีแรงสั่นสะเทือนมาจากด้านล่าง ลูน่าเองก็ยังกังวล

เอ่อ ทำไมพวกนายถึงได้ทำหน้าตาแบบนั้นกันล่ะ?

「เอาล่ะ มองเห็นจุดหมายแล้ว」

「เอ๊ะ ถึงแล้วเหรอ」

ในที่สุดทหารม้าก็มารายงาน

จากนั้นก็สามารถมองเห็นได้จากปลายสายตา

เป็นอาคารหินขนาดเล็กที่ตั้งอยู่บนเนินเขาเล็กๆและมีสองชั้น ดูเหมือนว่าจะถล่มได้ทุกเมื่อ แต่ยังมีหลังคาไว้หลบฝนหลบแดดอยู่  

แต่ว่าส่วนหนึ่งของกำแพงได้ทลายลงแล้ว ในช่วงฤดูหนาวไม่เหมาะกับการอยู่อาศัยอย่างยิ่ง และพวกหมาป่าเดียวดายคงจะเข้ามากันได้ง่ายๆ

ลูน่าเลยคิดว่าการสร้างใหม่น่าจะยุ่งยาก ต้องจ้างผู้รับเหมาชั้นดีเลยล่ะ

「ตรวจพบศัตรู ！！」

ในเวลานั้นก็ได้ยินเสียงของม้าที่วิ่งเข้ามา

ทหารกระจายกำลังทันทีและเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตี

แม้ว่าจะมีเนินเขาแต่ภูมิประเทศเป็นใจมันราบเรียบ จึงไม่มีปัญหาที่จะถือหอกบนหลังม้า และทหารบางคนก็ลงจากหลังม้า

ลูน่าไม่รู้ว่าทำไมบางคนก็ลงจากม้าบางคนก็อยู่บนม้า เป็นสไตล์การต่อสู้ของแต่ละคนงั้นเหรอ

「บุกโจมตีได้！」

เมื่อทุกคนตั้งท่าพร้อมหัวหน้าคาร์ดิสก็ออกคำสั่ง

ซาราเอล่ายิ้มและพยักหน้าออกมา

จากนั้นชายคนนั้นก็ขยับบังเหียนและวิ่งไปแนวหน้า

「เริ่มทำการกวาดล้างเป้าหมาย！！」

「「「โอ้ววววววววววววววว！！！！」」」

ทหารรีบวิ่งออกไปทำตามคำสั่งของหัวหน้า

มีเงาของศัตรูประมาณยี่สิบคนในระยะหนึ่งร้อยเมตร

เห็นได้ชัดว่าพวกศัตรูเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง และอาวุธที่มีติดตัวก็ไม่ได้ดีนัก

ดูเหมือนว่าจะเป็นเพียงแค่เรื่องของเวลาว่าจะโดนกำจัดเมื่อไหร่ เว้นแต่ว่าศัตรูจะแข็งแกร่งมาก แต่ว่าภายในห้านาทีการต่อสู้ก็จบลง

「……ดูเหมือนจะจบแล้วนะครับ」

「เอ๊ะ จบแล้วเหรอ？」

「ไม่มีการสูญเสียเกิดขึ้นครับ」

「อาระ คิดแบบนั้นจริงๆเหรอ? ถ้าฉันอยู่ในตำแหน่งเดียวกับนาย คงจะปลิดชีพศัตรูให้ตายไปเลยนะ」

「เอ่อ…..อย่าพูดแบบนั้นสิครับเดี๋ยวมันเป็นลางว่าโดนปิดล้อม」

เมื่อกำจัดโจรเสร็จแล้วคาร์ดิสก็กลับมาและบอกซาราเอล่า

มาร์ควิสที่อยู่ในชุดเกราะของเธอและสนุกกับการทำให้ชายคนนั้นอับอาย

「แต่ว่ามีความเป็นไปได้ที่จะมีกับดักวางเอาไว้อยู่ พวกเราสองคนรีบลงจากรถม้าจะดีกว่านะ」

ท่านแม่ที่นั่งอยู่ลุกขึ้น

ทหารทุกคนต่างพยักหน้าเห็นด้วยและลุกขึ้นและลงจากรถม้า

ณ จุดนี้ ซาราเอล่าเปลี่ยนรูปแบบกองทัพ

ทหารที่ขี่ม้าปล่อยให้อยู่แนวหน้า และผู้คนที่ลงจากม้าแบ่งเป็นกลุ่มละห้าคนเดินหน้าเข้าไปเพื่อปิดล้อมอาคาร

จากนั้นก็มีสองสามคนคอยดูแลม้าที่ถูกทิ้งไว้

เมื่อพูดถึงการบัญชาการทางการทหารแล้วคงจะมีแค่ผู้บัญชาการที่สามารถสั่งเปลี่ยนรูปแบบทัพได้ตามใจชอบ แน่นอนท่านแม่เองก็สอนลูน่าเกี่ยวกับเรื่องการใช้ขบวนทัพให้เข้ากับสถานการณ์ต่างๆ