[นิยายแปล] ～จ้าวนักสู้เกิดใหม่ทั้งทีดันเป็นนางร้าย ～ ลูน่าอยากรีไทร์แล้ว 016：แม่ลูกแห่งตระกูลวินเบล

016：แม่ลูกแห่งตระกูลวินเบล

――มาพูดคุยกันสักหน่อย  

ไม่รู้ว่าจริงหรือเท็จเพราะได้ยินเรื่องราวเหล่านี้มาจากอลิสเทีย ซี่งบอกว่าตัวเองเป็นเทพธิดา แต่ดูเหมือนว่านั่นจะเป็น “นามของพระเจ้า” ซึ่งไม่ใช่ชื่อของบุคคล

มากกว่านั้น ในฐานะที่บอกเล่าเป็นเรื่องราว เทพนั้นเป็นหนึ่งเดียวและมีจำนวนที่ไม่สิ้นสุด

สิ่งนี้หมายความว่าพลังอีเทอร์ศักดิ์สิทธิ์ยังคงไหลเวียนอยู่ในอากาศ แต่ว่าถ้ามองอย่างใกล้ชิดมันก็เหมือนกับคลื่นความถี่หลายๆแบบมากองรวมกัน

ดังนั้นเมื่อมนุษย์ใช้ปาฏิหาริย์ของพระเจ้า

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือจะต้องใช้คลื่นความถี่เดียวกันในการส่งและรับสาร

　……พูดแบบไม่อ้อมค้อม

ความถี่ที่มีมากมายไม่สิ้นสุดนี้เป็นเอกลักษณ์ของเทพเจ้า และเรียกแบบเหมารวมว่า “เทพเจ้าเพียงหนึ่งเดียว”

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ลูน่า ที่คิดค้นวิชามังกรซากุระเพื่อเอาชนะทวยเทพในชาติก่อน แต่หาคำจำกัดความของ “เทพเจ้า”ที่เธออยากเอาชนะผิดตั้งแต่เริ่ม

เนื่องจากพลังงานอีเทอร์ศักดิ์สิทธิ์ที่ล่องลอยอยู่ในจักรวาลก็เปรียบเสมือนพระเจ้า จึงไม่มีทางที่จะสามารถโค่นล้มได้

เป็นเรื่องแปลกที่ตัวฉันคิดจะสู้กับเทพอย่างเท่าเทียม ท้ายที่สุดแล้วก็นึกว่าจะเผชิญหน้าเพียงหนึ่ง แต่ที่ไหนได้กลับไม่ใช่

ดังนั้น อลิสเทีย เป็นใคร นิยามตัวเองว่าเป็นเทพ กล่าวอีกนัยหนึ่ง เธอเป็นสิ่งมีชีวิตที่เฝ้าดูการไหลเวียนพลังงานอีเทอร์ศักดิ์สิทธิ์ที่ไหลเวียนไปทั่วจักรวาล และหากมีปัญหา ก็สามารถแก้ไขกลับเข้าสู่สภาวะปกติ พูดได้ว่าเป็นตัวตนที่อยู่อีกโลกหนึ่ง ทำงานเป็นระบบเครือข่าย

แน่นอนว่าเนื่องจากอีกฝ่ายไม่ใช่มนุษย์ จึงไม่มีแนวคิดเรื่องอายุขัย และยังมีความสามารถในการควบคุมพลังงานอีเทอร์ศักดิ์สิทธิ์

แน่นอนว่าเธอสามารถจัดการกับคลื่นความถี่ได้

พูดง่ายๆก็คือหากเธอเป็นเทพแห่งความงามและอุดมบสมบูรณ์ เธอก็เป็นคนดูแลระบบนั้นแหละ

　สิ่งลี้ลับ ดวงจิต หรือ ภูติ ไม่รู้ล่ะเฟ้ย？！

　แชลแนลคืออะไรฟะ……（ฮะ）

โลกหมุนรอบระบบตามตรรกะแต่แล้วมันคืออะไรฟะ

นั่นแหละคือตัวตนที่เรียกว่าพระเจ้าอยู่เหนือความเข้าใจ

ดังนั้นก็ไม่น่าจะผิดแน่หากตัวเธอที่เรียกตัวเองว่าเทพธิดา แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอจะเป็นเทพเจ้าในแบบที่มนุษย์คิด

ก็ไม่รู้หรอกว่าพระเจ้าคืออะไรจนนึกขึ้นได้เมื่อชาติที่แล้ว

จากนั้นก็กลายเป็นคำถามมากมายไปหลายร้อยล้านคนว่าจะมีคำตอบเดียวกันรึเปล่า

ผู้คนส่วนใหญ่เชื่อว่าพระเจ้านั้นเฝ้าดูโลกเบื้องล่างจากสรวงสวรรค์

นั่นเป็นเหตุผลที่ผู้คนอริษฐานต่อพระเจ้าอย่างไม่รู้จบ

ใช่ ไม่มีใครเข้าใจถึงแก่นแท้ของคำอธิษฐานและไม่รู้ว่าอธิษฐานไปจะได้อะไร ซึ่งมันเป็นการกระทำที่ไร้เหตุและผล

「โอ้ยยยยยยยย………..ปวดไปทั่วร่างเลยแหะ……」

ลูน่าลูกสาวของมาร์ควิสผมสีเงินที่หน้าแดงพยายามลุกขึ้นจากเตียง โดยไม่สามารถกำจัดความคิดของความรู้สึกที่เป็นผู้ชายในความฝันของเธอได้และด้วยเหตุนี้เธอจึงจมปลักกับความคิดของชายคนนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

「อูยยยยยยยยยยยยยยยยยย？」

เธอรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ใต้เท้าของเธอ ถ้ามองลงไปก็คงเห็นชิโระที่กำลังขดตัวในที่นอน

（ไอ้หมาโง่นี่เดี๋ยวก็ฆ่าซะหรอก……！）

ลูน่ารู้สึกรำคาญ

อารมณ์ที่มีความสุขหลังจากที่ได้ฝันดีก็ตกลงไปเพราะไอ้หมาโง่นี่ขโมยผ้าห่มอีกแล้ว

ในช่วงเวลาดังกล่าวแอนนาก็เคาะประตูและเข้ามาในห้อง

「คุณหนูคะ เคาน์เตสวินเบลและลูกสาวของท่านอลิซ่ามาถึงแล้วค่ะรีบแต่งตัวเร็วเข้านะคะ」

「……หาาาาาาาาาาาาาาา？」

ลูน่าตกใจเมื่อได้ยิน

เมื่อเธอทวนพูดซ้ำอีกครั้ง เมดคนอื่นๆก็รีบแต่งหน้าแต่งตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอ

「เอาล่ะไหนดูสิ」

「เฮ้อ ขอบคุณนะ แต่ว่าจำเป็นต้องแต่งหน้าด้วยเหรอ？」

「คุณหนู เนื่องจากคุณหนูเป็นลูกสาวของตระกูลมาร์ควิส และกำลังจะไปเจอกับลูกสาวของเคาน์เตส อะแฮ่ม คุณหนูจะแพ้ไม่ได้นะคะ」

แต่ว่าฉันยังอายุ 7 ขวบ ยังเติบโตได้อีกนะ……

ลูน่าเดินตามอนนาพร้อมกับสีหน้าครุ่นคิด

เอ่อพวกเมดดูหน้าเครียดๆกันหมดเลยแฮะ? ต้องขอบคุณสาวน้อยอย่างฉันที่เหมือนเทพธิดามาโปรดยังโลกใบนี้

ชุดวันนี้เป็นชุดเดรสที่เต็มไปด้วยลูกไม้ และโทนสีเป็นสีน้ำเงินพาสเทล ซึ่งเข้ากับผมสีเงินเงางามเป็นอย่างดี

◆　◆　◆

「――ขอบคุณท่านพี่ที่เชิญฉันมาในวันนี้นะคะ」

หากมาที่ชั้นแรกก็จะเจอกับท่านแม่ที่กำลังพูดคุยกับคุณมิน่าพร้อมกับลูกสาวอลิซ่า

มิน่า เคาน์เตสโค้งคำนับตาหน้าซาราเอล่า ท่านแม่ของเธอ จากนั้นมองไปที่ลูน่าและยิ้ม

「ท่านลูน่าเองก็สบายดีใช่ไหมคะ」

「ค่า คุณมิน่าเองก็ด้วยนะคะ」

เธอไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับการต่อสู้ครั้งใหญ่

ดีแล้วที่เธอเงียบเอาไว้

อย่างไรก็ตาม ท่านแม่ตระหนักดีถึงเรื่องนี้

ทั้งสองพูดคุยกันอย่างช้าๆในขณะที่ดื่มชา

ลูน่าปล่อยให้มันเป็นธุระของคนอื่น

สิ่งเดียวที่ทำให้ฉันรำคาญก็คือคุณมิน่าชอบเรียกท่านแม่ว่า “พี่สาว”

พวกเธอสองคนก็แค่หาเพื่อนดื่มชาเพราะเขตอยู่ติดกัน

เนื่องจากพวกเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดจึงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

เมื่อเห็นสีหน้าสงสัยบนใบหน้าของลูน่าท่านแม่ก็ยิ้ม

「โอ้วว ลูน่าลูกรัก ในความเป็นจริงมิน่ากับแม่น่ะเป็นพี่น้องกัน เหมือนกับพี่สะใภ้นั่นแหละจ้ะ เพราะงั้นคิดไว้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องของทั้งสองสาวนั้นแนบแน่นยิ่งกว่าความสัมพันธ์ของพ่อกับแม่อีกนะจ้ะ」

「งั้นเหรอคะ……」

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็ประมาณนั้นน

หรือจะเรียกว่าเหมือนกับการแลกจอกสาบาน「แม้พวกเราจะเกิดต่างกัน แต่พวกเราจะเป็นพี่น้องกัน」อะไรทำนองนั้น

ลูน่าพยักหน้าเข้าใจ

「お姉様っ！」

และอลิซ่าก็วิ่งเข้ามาพร้อมกระโดดกอดฉัน

เอ่อพวกเราเองก็ไม่ได้ดื่มจอกร่วมสาบานว่าจะเป็นพี่น้องกันหรอกนะ

ในขณะที่คิดว่าพวกเราคงจะไม่ได้มีความสัมพันธ์เหมือนกับพวกท่านแม่ เธอก็จ้องมองอลิซ่า

ฉันรีบนั่งลงและก้มลง

「อา อลิซ่า อย่ามากวนกันจะได้ไหมคะ？」

「เอ่อไม่ดีเหรอคะพี่สาว」

「นอกจากนี้ฉันจำไม่ได้เลยว่ามีน้องสาวแบบเธอ？」

「พี่สาวจ๋า♡」

อย่าหวังซะให้ยาก

อลิซ่ากอดลูน่าและจูบแก้มของเธอราวกับหมาน้อยนิสัยไม่ดี

อืม อืม เธอเองก็อายุ เจ็ด ขวบ เหมือนกับฉันไม่ใช่เหรอ แต่ฉันก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของร่างกายที่ได้สัมผัสกัน แต่ว่าน้านุ่มมากเลย

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ลูน่ารู้สึกมีความสุข