[นิยายแปล] ～จ้าวนักสู้เกิดใหม่ทั้งทีดันเป็นนางร้าย ～ ลูน่าอยากรีไทร์แล้ว 004：ตั้งชื่อให้ชิโระจัง

004：ตั้งชื่อให้ชิโระจัง

「――คุณหนู จะเที่ยงแล้วนะคะ ได้เวลาตื่นแล้วค่ะ」

「หาวววววววววววววววว……」

ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงปลุกอันแสนดัง

เวลาในตอนนี้เกือบเที่ยงแล้ว

โชคดีเนื่องจากวันนี้ครูสอนในตอนเช้าไม่มี คาบเรียนที่ฉันมีจึงเป็นในช่วงหลังอาหารกลางวันเท่านั้น และมีเวลาอิสระเหลือเฟือ

ถ้าวันนี้มีชั้นเรียนมารยาทในตอนเช้า ฉันคงอยู่ในสภาพที่โดนแอนนาต่อว่าเป็นหมาง๋อยไปเลยล่ะ

「เฮ้อคุณหนู แม้ว่าคุณหนูจะอายุ 7 ขวบ แต่ก็เป็นบุตรของมาร์ควิสนะคะ ดังนั้นได้โปรดอย่าทำเรี่ยราดแบบนี้อีกนะคะ คูณหนูลืมเหรอคะว่าห้องน้ำไปทางไหน」

พูดอะไรกับคนที่เพิ่งตื่นนอน

ด้วยความสงสัยฉันลุกขึ้นยืนและเห็นพรมกลางห้องมันยังเปียก

「แอนนา อย่ามากล่าวหากันจะได้ไหมฉันไม่ได้ทำสักหน่อย แต่เป็นเจ้าหมาโง่นั่นต่างหากที่ทำ」

เธอดึงผ้าปูที่นอนออก

จากนั้นเจ้าหมาตัวใหญ่ขนสีขาวด้านในก็ขดตัว

「เกิดอะไรขึ้นกับเด็กคนนี้เหรอคะ」

「เมื่อวานมันหลงเข้ามาในบ้านน่ะ」

「ว้าว น่าน้วยมากเลยค่ะ！」

แอนนาตะโกนเช่นนั้น

เธอยื่นมืออกมาและเริ่มน้วยเจ้าหมาตัวสีขาวนั่น

「……ดูท่าทางจะสนุกน่าดูเลยนะ？」

「ค่าาา สนุกมากเลยค่ะ！」

「……เฮ้อ」

เธอกำลังเล่นสนุกกับเจ้าหมาโดยไม่สนใจเจ้านายตัวเองเลยเนี่ยนะ เธอควรจะมาคอยดูแลฉันไม่ใช่เหรอ แต่ฉันก็พูดอะไรไม่ได้ที่เห็นเธอมีท่าทีสนุกสนาน

ในที่สุดลูน่าไม่มีทางเลือกนอกจากถอนหายใจ

　――จากนั้นฉันก็ถามท่านแม่ว่าสามารถเลี้ยงสุนัขไว้ที่บ้านได้ไหม และเพราะเหตุอันใดก็ไม่รู้ท่านแม่ Say YES ในทันที หลังจากบอกแอนนาเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่าคอยดูแลมันให้หน่อยได้ไหม เธอก็อาสาดูแลมันอย่างเต็มที่ เช่น พาไปเดินเล่นและให้อาหาร ลูน่าก็เลยไปเข้าเรียนช่วงบ่ายและหลังจากนั้นชั่วโมงการเรียนเต้นก็จบลงอย่างรวดเร็ว

「เจ้าหมาโง่ รีบๆเอาออกมาเล่นต่อได้แล้ว」

「อย่ามาเรียกเค้าว่าหมาโง่นะ！」

หญิงสาวผมสีเงินยังคงโกรธเล็กน้อยหลังจากถูกสอบปากคำ  

เพราะเหตุเดียวกันกับเมื่อวานทั้งสองก็เลยมานั่งเล่นเกมคอนโซลกันต่อ

คราวนี้เธอตัดสินใจเตรียมปากกาและกระดาษไว้ข้างๆและจดเมโม่เป็นครั้งคราว

「คิดว่าคงจะมีเนื้อหาแตกต่างอย่างมากระหว่างคำทำนายในอนาคตสิบปีข้างหน้า」

「ทำไมเหรอคะ？」

「เพราะว่าหากฉันเห็นอนาคตแล้วฉันก็คงไม่เลือกจะเดินไปในทางนั้นหรอกจริงไหม」

ลูน่าบอกเช่นนั้น

「เพราะงั้นฉันต้องการข้อมูลทุกอย่างที่ชัดเจนแจ่มแจ้งในทุกฉากจบ ถึงแม้ฉันจะรักการต่อสู้เป็นชีวิตจิตใจ แต่ก็ไม่อยากจะทำให้ชีวิตฉันต้องวุ่นวาย แต่ถ้าวิธีแก้ไขให้ฉันรอดมันยากมากฉันก็แค่เชือตตัวละครหลักทิ้งให้หมดก็สิ้นเรื่อง」

「เอ่อ？」

「ถ้าการฆ่ามันจำเป็น ก็ทำซะ แค่ฆ่าตัวละครหลักทุกตัวมันไม่ยากเกินความสามารถฉันหรอก」

ในชาติก่อนเธอนั้นเป็นถึงปรมาจารย์ด้านพลังปราณ ซึ่งเป็นการผสมผสานระหว่างกำปั้นและพลังเภายใน และเอาชนะสัตว์ประหลาดมาหลานหมื่นล้านตัว แน่นอนว่าศัตรูรอบนี้ก็แค่มนุษย์ และเขาไม่เคยพ่ายแพ้ให้กับใครเลย

“สำนักวิชามังกรซากุระ” จะอยู่ยงคงกระพันตลอดไป

การสังหารเทพเจ้าและปีศาจโดยปราศจากความเมตตานั้นแหละคือชูร่าตัวจริง  

หมัดมังกรกู้โลก !!! ความรู้สึกเหล่านั้นไหลเวียนอยู่ในใจของเธอ

「เอ่อ……」

เดิมทีเจ้าหมานี้ เป็นเด็กผมขาววัย 5 ขวบ ในชุดเดรสสีขาวขมวดคิ้วราวกับว่าคิดอะไรเนี่ย

เมื่อเธออยู่ในสภาพนี้เธอคือภูติจักรกล

ลูน่าพูดต่อไป

「แต่นั่นไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุดในการหลีกเลี่ยงอนาคตอันแสนเลวร้ายใช่ไหมล่ะ ในกรณีนี้ ฉันคิดว่าเราไม่มีทางเลือกนอกจากตามติดชีวิตตัวละครหลักและอีเว้นต์ทั้งหลายแหล่ วิเคราะห์การเคลื่อนไหวของตัวละครแต่ละคนและหาวิธีอย่างเหมาะสมกันเถอะ」

「โอ้วววววววว～」

เด็กห้าขวบปรบมือด้วยความชื่นชม

ลูน่าเห็นเธอเหมือนกับลูกสาวตัวน้อยที่คอยเชียร์เธออยู่

「นี่ ยังไงก็ตาม ฉันยังไม่รู้จักชื่อของเธอเลย？」

「เอ่อ คือว่าฉันไม่มีชื่อหรอกนะคะ นั่นเป็นเหตุผลที่ลูน่าจังควรตั้งชื่อให้เค้า」

ดูเหมือนเธอจะไม่มีชื่อ

ตอนแรกลูน่าไม่ค่อยไว้ใจเธอคนนี้

นั่นเป็นเพราะเราพบกันเมื่อคืน และฉันยังคงคิดว่าเธอเป็นหัวขโมยที่เข้ามาในบ้านของฉัน

แน่นอนก็ไม่มีทางที่จะไว้ใจกันง่ายๆ

และก็ไม่ได้คิดว่าเธอจะมอบหนังสือทำนายอนาคตให้แก่ฉันด้วย โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนอะไรเลย

เด็กสาวคนนี้ที่อ้างตนเองว่าเป็นภูติจักรกลความตั้งใจของเธอตั้งใจจะให้เธอเล่นเกมจีบสาว “มังกรครามและจันทราสีแดง”

เมื่อพูดถึงความเป็นไปได้แล้ว

เหมือนจะมีใครคนใดคนหนึ่งกำลังบงการเธอให้ทำเช่นนี้รึเปล่า และเธอกำลังทำงานให้ได้ผลลัพธ์ตามที่หวัง

ความเป็นไปได้อีกหนึ่งอย่างคือเธออาจจะได้อะไรบางอย่างจากการปล่อยให้ลูน่าเล่นเกม

ไม่ว่ากรณีไหนก็ไม่มีทางที่เธอจะหวังดีแบบจริงใจแน่นอน

มันยากที่จะไว้วางใจเธอซึ่งไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

ใช่มะ?

「ก็ได้ ฉันจะตั้งให้ก็ได้ชิโระแล้วกัน」

「ชื่อโหลชะมัดเลยค่ะ……」

「อืม ก็เพราะตัวเธอมีแต่สีขาวแล้วจะให้ฉันตั้งชื่อยังไงล่ะ ก็เธอเล่นเผยแต่สีขาวให้เห็นจะให้ฉันคิดอะไรได้อีก？」

「อย่างน้อยก็คิดนอกกรอบสักนิดสิคะ！」

ภูติจักรกลนี่เรื่องมากซะจริง เพราะงั้นแหละรับไปเลยสุดยอดชื่อแห่งปี “ชิโระ”

「ชิโระ ก่อนอื่นพวกเราจะดึงเหตุการณ์สำคัญๆของเกมออกมาก่อน เพราะงั้นสคิปรัวๆเลย」

「ค่า เข้าใจแล้วค่า」

ชิโระซึ่งยังงอนอยู่เล็กน้อยที่โดนตั้งชื่อแบบส่งเดช คว้าคอนโทรเลอร์และเริ่มเล่นเกม

พวกเธอเล่นผ่านเหตุการณ์อีเว้นต์มากมายและไล่เก็บช้อยส์ไปเรื่อยๆ

ในตอนท้ายของเรื่องลูน่าก็หายใจออกอย่างหนัก

「พอได้มาลองเล่นแบบจริงๆจังๆ นี่มันก็ใช่ย่อยเลยนะ」

ถ้าต้องดึงเหตุการณ์สำคัญจากตัวอักษรหลายแสนตัว มันเป็นงานหินกว่าที่คิด

แต่เธอคนนั้นก็พูดต่อ

「แต่ว่ามีคำที่น่าสนใจเน้นย้ำอยู่นะคะ」

เรียกได้ว่าเนื้อเรื่องนี้เป็นเหมือนกับปัญหาอยู่สามจุด

หนึ่งคือ “ถ้ำแห่งการทดลอง”

ตัวละครหลัก มาเรีย และเหล่าหนุ่มๆที่เดินเธอจีบ…………………ได้สานสัมพันธ์ก่อเกิดมิตรภาพแน่นแฟ้นและฝึกฝนความสามารถของเธอ

อีกอันหนึ่งคือ “ที่พำนักของมังกร”

ดันเจี้ยนนี้ที่มี “มังกรสีคราม” ในชื่อเรื่องปรากฏตัวอยู่ เป็นเรื่องยากที่จะตัดสินจากข้อความเพียงอย่างเดียว แต่ดูว่ายากที่จะพิชิต

และสุดท้าย “เขาวงกตแห่งนรก”

น่าจะเป็นที่โหดหินสุดๆที่มีจอมมารอยู่ปลายทาง

「――เฮ้อ ตื่นเต้นชะมัดเลย」

ลูกสาวของมาร์ควิสซึ่งจริงๆอายุเจ็ดขวบกำลังยิ้มอย่างมีความสุขราวกับพบของเล่นที่น่าสนใจ

ชิโระจังที่เห็นรอยยิ้มนั่นก็รู้สึกอึดอัดใจและตัวสั่นกับความน่ากลัวของลูน่าจัง แต่ว่าเธอไม่ได้สนใจ