นางบำเรอเติมใจ 96

ทันทีที่ได้รับคำสั่งจากแกริคแซคก็เดินทางมาที่ประเทศไทยโดยมีแกริคอำนวยความสะดวกให้เต็มที่ ทุ่มสุดๆ โดยใช้เครื่องบินส่วนตัวในการเดินทาง

“อย่าทำรุนแรงกับเมียฉันเด็ดขาด ทำยังไงก็ได้ให้เธอเต็มใจมากับนาย” คำสั่งของเจ้านายก่อนที่เขาจะมาไม่รู้ว่ามันง่ายหรือยากดี

และตอนนี้แซคก็ยืนอยู่หน้าบ้านสวนของพิรุณรักเรียบร้อยแล้ว ฝรั่งตัวสูงชะเง้อคอข้ามรั่วบ้านขนาดเล็กมองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็นใคร ทุกอย่างรอบๆ เงียบสงบเต็มไปด้วยต้นไม้ บรรยากาศร่มรื่น

เสียงรถกระบะคันใหญ่ดังขึ้นจากด้านหลัง แซคหันไปมอง

องอาจจอดรถและเดินลงมาเมื่อเห็นว่ามีคนอยู่หน้าบ้าน มองชัดๆ ก็เห็นว่าเป็นฝรั่งตัวโต แล้วจะคุยกันยังไงล่ะทีนี่

“มาหาใครครับ” องอาจพูดภาษาไทยช้าๆชัดๆคิดว่าฝรั่งอาจจะเข้าใจ เพราะตนพูดภาษาอังกฤษไม่ได้

“ผมมาหาคุณปลายครับ” องอาจตกใจนิดหน่อยที่ฝรั่งตรงหน้าพูดไทยได้ ถึงจะไม่ชัดแต่ก็พอฟังออก แล้วที่ว่ามาหาลูกสาวเขานี่มีเรื่องอะไร

“มาหาปลายฝน มีเรื่องอะไร” องอาจมองคนตรงหน้าอย่างไม่ไว้ใจ

“เอ่อ…ผม ผมมีเรื่องจะบอกคุณปลายครับ ผมไม่ใช่คนร้ายหรืออะไรหรอกนะครับ ผมรู้จักกับคุณปลายครับ” แซคพยายามอธิบาย แต่เขาไม่แน่ใจว่าตัวเองใช้ภาษาไทยถูกรึเปล่า

“มีอะไรรึเปล่าพ่อ” สายพิณที่เห็นทั้งคู่คุยกันนานเลยลงจากรถมาถาม

“เขามาหาลูกเรา” สายพิณขมวดคิ้วมองฝรั่งตรงหน้า

“มีเรื่องอะไรรึพ่อหนุ่ม”

“ผมอยากพบคุณปลายฝนครับ มีเรื่องสำคัญ” แซคหันมาคุยกับคนมาใหม่ ซึ่งน่าจะเป็นแม่ของพิรุณรักและผู้ชายที่ซักเขาตั้งแต่ตอนแรกน่าจะเป็นพ่อ

“ปลายมันไปทำอะไรไม่ดีมารึเปล่าคุณ” สายพิณคิดไปต่างๆ นานา การที่พิรุณรักกลับบ้านมากะทันหันแบบนี้อาจจมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น

“เปล่า ครับ เปล่า คุณปลายไม่ได้ทำอะไรไม่ดีครับ” แซครีบแก้ต่างโบกมือโบกมือยกใหญ่

“ผมเป็นเพื่อนเธอครับ มีเรื่องสำคัญมากจะคุยกับเธอ”

สองผัวเมียมองหน้ากัน ลูกพวกเขามีเพื่อนเป็นฝรั่งด้วยเหรอ แล้วดูท่าอายุน่าจะมากกว่าหลายปี

“เชิญๆ เข้าไปคุยกันในบ้าน ปลายมันอยู่ในบ้าน” องอาจเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้มีท่าทีคุกคามอะไร เลยยอมให้เข้าไปในบ้าน

สายพิณเป็นคนเปิดประตูรั่ว องอาจก็ไปขับรถเข้าบ้านแซคก็ตามเข้าไป พอเข้ามาถึงด้านในยิ่งร่มรื่นหน้าอยู่เป็นไหนๆ

บ้านทรงไทยไม่ใหญ่มากปลูกอยู่ท่ามกลางต้นไม้น้อยใหญ่

“นั่งก่อน จะไปตามยัยปลายมาให้” สายพิณเสิร์ฟน้ำให้แขก

แซคนั่งลงตามที่บอก สายตาก็มองสำรวจไปทั่วบ้าน ซึ่งมีสายตาขององอาจมองตามไม่ห่าง

สายพิณเดินเข้าไปตามลูกสาวที่เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้อง

ก๊อกๆ ๆ

“ปลายลูก”

พิรุณรักที่นอนอ่านหนังสืออยู่บนที่เตียงหันไปทางประตูทันทีที่ได้ยินเสียงมารดา ลุกขึ้นเดินไปเปิด ถึงเธอจะท้องได้สองเดือนกว่าแล้ว แต่ท้องเธอก็ยังไม่ใหญ่ดูไม่ออกเลยด้วยซ้ำ เธอกำลังหาโอกาสบอกพ่อกับแม่เรื่องนี้เพราะคงจะปิดพวกท่านตลอดไปไม่ได้

“มีอะไรคะแม่”

“มีคนมาหาน่ะ” คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากัน

“ใครคะ”

“เขาบอกเป็นเพื่อนลูก ฝรั่งด้วย” คำว่าฝรั่งที่ออกจากปากผู้เป็นแม่ทำให้ พิรุณรักหัวใจเต้นแรง แกริคเหรอ อดที่จะเข้าข้างตัวเองไม่ได้

“หน้าตาเป็นยังไงคะ”

“หล่ออยู่นะ” สายพิณให้คำนิยามแซค

“มากี่คนคะ”

“คนเดียว เขาบอกมีเรื่องสำคัญจะคุยกับลูก” หัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เธอจะทำยังไงดีถ้าคนที่มาหาเป็นแกริค จะโกรธเขานานๆ หรือจะให้อภัยเขาง่ายๆ ถ้าเขามาง้อ แต่จะเริ่มต้นพูดกับเขายังไง ให้เขารู้ว่าเธอโกรธที่เขาหายไปแบบนั้น นึกจะมาก็มานึกจะไปก็ไป

“จะออกไปพบเขารึเปล่าลูก เราไม่ได้ไปทำอะไรผิดมาใช่ไหม” สายพิณยังไม่วางใจ พิรุณรักได้สติ

“เปล่าแม่ ปลายจะไปทำอะไรผิดมาล่ะ งั้นปลายออกไปพบเขาก่อนนะคะ” พิรุณรักเดินนำหน้าผู้เป็นแม่ออกไป มือกำเข้าหากันแน่น รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ผู้ชายตัวสูงใหญ่นั่งหันหลังให้ คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากัน

ไม่ใช่แกริค เธอจำได้ทันทีที่เห็นข้างหลัง

“คุณแซค” พิรุณรักเรียกเลขาคนสนิทของแกริค

“รู้จักกันใช่ไหมลูก” องอาจถามลูกสาว

“ค่ะพ่อ” พิรุณรักพยักหน้าให้ผู้เป็นพ่อ

“งั้นคุยกันไปนะ” องอาจปล่อยให้ทั้งคู่ได้คุยกัน

“เขามีเรื่องอะไรกับลูกสาวเราเหรอพ่อ” สายพิณเดินเข้ามาถามสามีทันทีที่เห็น มองไปยังห้องรับแขกเล็กน้อย

“ไม่รู้ พ่อปล่อยให้เขาคุยกัน”

“เอ้า ปล่อยไว้แบบนั้นจะดีเหรอ”

“ลูกเราบอกว่ารู้จักเขา”

“พ่อว่ามันจะเกี่ยวกับเรื่องที่เราคิดไหม”

“พ่อไม่แน่ใจ” สองผัวเมียปรึกษากัน

สำหรับพ่อแม่ ลูกๆ บางคนอาจจะคิดว่าพวกท่านไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับตัวเอง แต่ใครจะรู้ว่าพวกท่านรู้ทุกอย่าง แต่ขึ้นอยู่กับว่าพวกท่านจะพูดออกมาหรือจะมองดูอยู่ห่างๆ พ่อแม่บางคนก็อยากจะให้ลูกเป็นคนพูดหรือมาปรึกษาพวกท่านเอง

ทางด้านพิรุณรัก

แซคมองสำรวจผู้หญิงของเจ้านาย มองตรงๆ ไปที่หน้าท้องแบนราบก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรผิดปกติ แต่มันก็ใช่จะไม่มี พิรุณรักดูมีน้ำมีนวลขึ้น บางทีข้อสันนิษฐานของหทัยรัตน์อาจจะเป็นจริง

“คุณแซคมีอะไรรึเปล่าคะ” พิรุณรักรู้สึกผิดหวัง คนที่มาหาเธอไม่ใช่แกริค คิดไปต่างๆ นานา บางทีเขาอาจจะให้แซคมาบอกตัดความสัมพันธ์กับเธออย่างจริงๆ จังๆ ปากบางเม้มเข้าหากัน

“คุณปลายสบายดีนะครับ” แซคยังไม่ตอบแต่ถามกลับ

“สบายดีค่ะ” จะให้เธอบอกว่าไม่สบายงั้นเหรอ

“คุณแซคยังไม่ได้ตอบเลยนะคะว่ามาทำไม”

“ผมมีข่าวเกี่ยวกับคุณริคมาบอกครับ คุณปลายไม่สงสัยเหรอครับว่าคุณริคหายไปไหน”

“เขาก็กลับไปประเทศเขาสิคะ ปลายจะต้องสงสัยอะไร” ปลายฝนตอบตัด

“ใช่ครับ คุณริคกลับอิตาลี แต่คุณก็รู้ว่าคุณริครักคุณแค่ไหน”

“คุณจะพูดอะไรคะ พูดมาเลยดีกว่า” พิรุณรักอยากรู้เร็วๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

“หลังจากคืนนั้นที่คุณริคคุยโทรศัพท์กับคุณและออกไปทานอาหารกับลูกค้า พวกเราก็เกิดอุบัติเหตุครับ” พิรุณรักตัวแข็งทื่อ เริ่มกลัว ถึงว่าวันนั้นเธอรู้สึกแปลกๆ

“แล้วเขา..” พิรุณรักไม่กล้าที่จะถาม

“ปลอดภัยครับ และก็พึ่งจะฟื้นเมื่อสามวันก่อน” ร่างบางรู้สึกปวดหนึบไปทั้งหัวใจ พึ่งฟื้น แสดงว่าเขาเจ็บหนัก