นางบำเรอเติมใจ 86

“งั้นวันจันทร์เราไปบริษัทพร้อมกัน” พิรุณรักพยักหน้าขึ้นลง เธอยอมแล้ว

“แสดงว่าเรื่องวันนี้เธอไม่โกรธ”

“โกรธสิคะ ใครบอกให้คุณจับหนูไปเดินแบบ หนูกลัวแทบแย่กลัวว่าจะทำงานเขาพัง” ตอนอยู่บนเวทีเธอตื่นเต้นขาสั่นไม่รู้จะสั่นยังไง

“เธอสวยมากต่างหาก สวยจนฉันไม่สามารถละสายตาได้” แกริคเฉยคางมนขึ้นสบตาอย่างมีความหมาย วันนี้เธอสวยจริงๆ สวยจนเขาอยากจะควักลูกตาผู้ชายทุกคนที่มองผู้หญิงของเขา

ปากหนาก้มลงมอบจูบดูดดื่มให้เธอ พิรุณรักเองก็จูบตอบเขาอย่างเท่าเทียม แกริคบดเบียดแก่นกายเข้าใส่ส่วนเบาะบางของหญิงสาวให้เธอรู้ว่าเขาต้องการเธอมากแค่ไหน

“อือ หยุดก่อนค่ะ” พิรุณรักดันเขาออกเมื่อนึกอะไรได้

“อะไร หืม”

“วันนี้งดค่ะ ถือว่าเป็นบทลงโทษของคุณ” ร่างบางยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นสีหน้าตกใจของเขา

“ฆ่าฉันให้ตายเถอะปลายฝน” แกริคโอดครวญ ใบหน้าแดงก่ำด้วยความต้องการ เธอมาบอกให้งดในตอนที่ลูกชายของเขามันพร้อมรบแบบนี้น่ะเหรอ

“ง่วงจังหนูนอนแล้วนะคะ ถ้าคุณจะไปเข้าห้องน้ำก็เชิญนะแต่อย่าเสียงดังมากเกินไปนะคะ หนูกลัวจะนอนไม่หลับ” แกริคกัดฟันกรอกมองหน้าสวยที่ยิ้มหน้าระรื่น ก่อนหน้านี้ยังบ่อน้ำตาแตกทำท่าจะยอมเขาทุกอย่าง แต่ทำไมตอนนี้กลายร่างเป็นนางมาร้ายสำเร็จโทษเขาแบบนี้ไปได้

“ถ้าฉันอยากได้ล่ะ” แกริคจ้องเขม็งถาม เขาบอกแล้วไงว่าคนอย่างเขาไม่เคยต้องอดทน

“คุณจะขืนใจหนูเหรอคะ” พิรุณรักถามเขาตาปริบๆ น้ำตาคลอเบ้า แกริคเห็นแบบนั้นก็ใจอ่อนยวบ ถอนหายใจเบาๆ คนอย่างเขาที่ไม่เคยอดทนยอมให้ใคร คงต้องเว้นผู้หญิงที่อยู่กับเขาตอนนี้ไว้หนึ่งคน เธอเข้ามาเปลี่ยนชีวิตเขาจริงๆ

“ให้มันได้อย่างนี้สิ” แกริคสบถ ตวัดขาลุกขึ้นขยี้หัวตัวเองแรงๆ แล้วเดินเข้าห้องน้ำ พิรุณรักมองภาพนั้นแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ มารยาผู้ชายหรือจะสู้มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียน

แกริคเดินเข้ามาในห้องน้ำก็จัดการถอนกางเกงนอนทิ้ง เปิดน้ำจากฝักบัวให้ไหลรสไปทั่วร่างเพื่อดับความร้อนในร่างกาย แก่นกายใหญ่โตตั้งชันพร้อมที่จะหาที่นุ่มๆ ฝังเข้าไปแต่แม่เมียตัวน้อยของเขากลับทำมันพัง มือใหญ่กอบกุมแก่นกายที่ทั้งใหญ่ทั้งยาวสาวขึ้นลง ใบหน้าหล่อเหล่าเงยหน้าขึ้นกัดกรามแน่น มือข้างหนึ่งยันผนังห้องน้ำไว้ นึกถึงตอนร่วมรักกับคนที่อยู่ข้างนอก

พิรุณรักเอียงหูฟัง ก็ได้ยินเสียงน้ำไหล ต่อมาก็เป็นเสียงคำรามเกิดขึ้น เธอแทบเอามือปิดหูเมื่อได้ยินชื่อเธอแววออกมา

“อ๊า ปลายฝน อ๊า” แกริคจงใจครางเรียกชื่อหญิงสาวดังๆ เพื่อให้คนที่อยู่ข้างนอกได้ยิน

“โอ้ว ที่รัก”

พิรุณรักขย้ำผ้าปูที่นอนแน่น ปากบางเม้มเข้าหากันจนเจ็บ ร่างกายร้อนรุ่มขึ้นอีกเท่าตัวหลังจากที่เธอพยายามดับมันเพราะอยากลงโทษคนตัวโต แต่การที่เขาทำแบบนี้มันเหมือนฆ่าเธอชัดๆ

คนบ้า เขากำลังเอาคืนเธอใช่ไหม

“ปลายฝน เร็วอีกที่รัก อ๊า” เสียงครางทุ่มเรียกชื่อเธอยังดังออกมาเป็นระลอก ทั้งที่ปกติแกริคจะไม่ครางพร่ำเพรื่อแบบนี้นอกจากเขาจะเสียวกระสันจริงๆ นี่เขาเล่นครางออกมาทุกหนึ่งนาทีแบบนี้เขาแกล้งเธอชัดๆ

เธอยิ่งแพ้เสียงครางของเขาอยู่ด้วย ยิ่งตอนที่ใบหน้าหล่อเหลาเหยเกแสดงความเสียวซ่านออกมาทางสีหน้า ส่งเสียงครางทุ้มชวนหลงใหลยิ่งทำให้ใจเธอสั่น รู้สึกว่าความต้องการของตัวเองพุ่งขึ้นสูงทุกครั้งที่เห็นและได้ยินเสียงเขาคำราม

“อ๊า ขย่มลงมาเลยที่รัก” พิรุณรักหลับตาแน่นมือเรียวกอบกุมอยู่ที่หน้าอกตอนไหนไม่ทราบรู้แต่ว่าแรงขย้ำจากมือตัวเองทำให้เธอครางงึมงำในลำคอเบาๆ ภาพในหัวเธอตอนนี้คือตอนที่เธอกำลังขย่มลงบนตัวเขา

“ปลายฝน” เสียงหอบกระเส่าดังลอดออกมาทำให้เธอลืมตาโพล่ง ดีดตัวลุกขึ้นแล้วดึงทึ่งหัวตัวเองแรงๆ นี่เธอก็เป็นบ้าไปกับเขาเหรอเนี่ย เธอไม่ใช่คนเซ็กส์จัดขนาดนั้นซะหน่อย

ร่างสูงใหญ่เดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียวพันรอบเอวสอบ กลางลำตัวที่ตุงๆ ของเขาบ่งชี้เด่นชัดว่าเขายังจัดการตัวเองไม่เรียบร้อย

แกริคยกยิ้มมองคนที่นอนมองเขาตาปริบๆ

“คุณจะทำอะไรคะ” พิรุณรักมองเขาหน้าตาตื่น ทันทีที่เห็นเขาสะบัดผ้าเช็ดตัวทิ้งแล้วนั่งหันหลังให้เธอ

“ฉันเมื่อย ไอ้เจ้าลูกชายของฉันมันก็ไม่ยอมสงบสักที” มือใหญ่ลูบแก่นกายของตัวเองขึ้นลง พิรุณรักตาโตไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขากำลังทำอะไรเพราะมือที่ขยับขึ้นลงบอกได้อย่างดีว่าเขากำลังช่วยตัวเองต่อหน้าเธอ ถึงจะหันหลังก็เถอะ

“คนบ้า ไม่อาย บ้างรึ”

“หึ” เสียงทุ้มดังขึ้น อายเหรอ เขาไม่เคยอาย รูปร่างชวนมองน่าหลงใหลอย่างเขามีอะไรต้องอาย มีแต่สาวๆ อยากเห็นเขาเปลือยกายทั้งนั้น ยิ่งเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเขามาก

“ไม่ต้องมาหัวเราะแบบนั้นเลยนะคะ กลับไปห้องน้ำเดี๋ยวนี้เลยนะคะ” พิรุณรักแทบตะโกนคุยกับเขา เขามันบ้ามากจะมาช่วยตัวเองต่อหน้าเธอเนี่ยนะ

“กล้าสั่งฉันเลยรึสาวน้อย” แกริคเอี่ยวตัวกลับไปมองหญิงสาวที่ตอนนี้มองเขาตาคว่ำ

“หนูไม่ได้สั่ง แต่คุณจะมาทำอะไรๆ ตรงนี้ไม่ได้นะคะ” พิรุณรักบอกเขาเสียงอ่อย

“ทำไมจะทำตรงนี้ไม่ได้ เตียงนี่เราร่วมรักไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วคนสวย ฉันแค่นั่งตรงปลายเตียงไม่ได้บุกลุกขึ้นไปขย้ำเธอบนเตียงสักหน่อย” แกริคพูดพร้อมกับยิ้มยั่ว แล้วหันกลับมาจัดการกับสิ่งที่อยู่ในมือ เขารู้สึกตื่นเต้นขึ้นอีกเท่าตัวเมื่อคิดว่าเธอจ้องมองเขาในขนาดที่เขากำลังจัดการเจ้าลูกชายจอมพยศ

พิรุณรักได้แต่หายใจเข้าลึกๆ ถลึงตาใส่คนที่นั่งหันหลังใส่ บั้นท้ายเต่งตึงของเขาทำให้เธอใจสั่น แผ่นหลังแกร่งน่าโอบกอดเอวสอบที่มีขาเธอเกี่ยวรอบ โอ๊ยเธอจะบ้า เมื่อจินตนาการเริ่มไปไกลเธอจึงรีบดึงผ้าห่มขึ้นคลุมหัว

แกริคหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อหันไปเห็นเธอทำอะไรแบบนั้น ดูสิแม่คุณจะทนได้สักกี่น้ำ

มือแกร่งสาวขึ้นลงอย่างจริงจัง ถึงจะไม่ดีเท่ามือนุ่มๆ ปากหวานๆ ของพิรุณรักแต่มันก็พอช่วยได้บ้าง ความเสียวซ่านแล่นไปทั่วปลายบาน มืออีกข้างค้ำยันบนที่นอน หน้าท้องแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามไหวระริกขึ้นลงตามแรงหายใจ

“อ๊า ปลายฝน” แกริคเริ่มเอาคืนแม่ตัวดีอีกครั้ง แกล้งเขาดีนักขอเอาคืนหนักๆ เลยแล้วกัน

“ที่รัก ฉันอยากได้ร่องนุ่มๆ ของเธอจนทนแทบไม่ไหวแล้ว” เสียงแหบพร่าดังขึ้นมือใหญ่สาวขึ้นลง

ปลายเท้าของพิรุณรักจิกเข้าหากันปากบางเม้มแน่น ร่างกายร้อนวูบวาบยิ่งส่วนกลางกายเธอรู้สึกว่ามันคงเปียกแฉะจนเธอต้องขยับขาไปมาให้ส่วนล่างเสียดสีกัน เสียงเขาชัดแจ๋วยิ่งกว่าตอนอยู่ในห้องน้ำ ยิ่งที่นอนที่ไหวติงขยับไปมาตามจังหวะที่เขากำลังควบคุมยิ่งทำให้เธอแทบบ้า

“ปลายฝน ซี๊ดดดด”

“คุณริค ห้ามเรียกชื่อหนูนะ” จนกระทั่งเธอทนไม่ไหว โผล่หน้าออกมาจากผ้าห่ม เขาจะเรียกชื่อเธอบ่อยเกินไปแล้ว

“ไม่เรียกชื่อเธอแล้วจะให้ฉันเรียกชื่อใครทูนหัว เรียกชื่อคนอื่นเหรอ” พิรุณรักไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาว่าเขาดี อีกอย่างเธอไม่มีทางยอมให้เขาเรียกชื่อคนอื่นแน่ น้ำเสียงเซ็กซี่ชวนหลงใหลของเขาต้องเรียกชื่อเธอคนเดียว

“คุณก็อย่าเรียกชื่อหนูบ่อยนักสิคะ คนโรคจิต”

“โรคจิตงั้นเหรอคนสวย เคยโดนคนโรคจิตขย้ำไหม” แกริคคลานเข้าไปหาร่างบางที่เบิกตากว้าง

“ตอนนี้โรคจิตคนนี้อยากกินคนสวยๆ จะแย่” ในที่สุดเขาก็หมดความอดทน เป็นไงเป็นกันจะโกรธเขาก็จะยอมให้โกรธแต่เขาเชื่อว่าเธอไม่มีทางโกรธเขาหรอก เพราะเขารู้ว่าเธอก็ต้องการเขาไม่แพ้กัน