นางบำเรอเติมใจ 53

“อ่า หนูไม่ไหว” เสียงหวานครางแหบพร่าบอกความต้องการของตัวเอง

“ตอนนี้หนูต้องโดยฉันลงโทษก่อน”

“อือ หนูเปล่าทำผิด” เมื่อเด็กดื้อยังเถียงไม่เลิก ไม่รับรู้ความผิดของตัวเองปากหนาก็ลากไล้ลงไปตรงจุดกึ่งกลางความเป็นหญิงที่ชุ่มฉ่ำพร้อมให้เขาฝังตัวตนเข้าไปแต่บอกแล้วไงว่าเขาต้องลงโทษเธอก่อน

ตอนนี้เขาสามารถทำอะไรเธอก็ได้ ถ้าถึงพรุ่งนี้เช้าเมื่อไหร่ เธอคงจะเป็นฝ่ายโกรธเขาถ้าสติเธอกลับมาและทบทวนทุกอย่างว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง

“อ๊ะ” ร่างบางเกร็งกระตุกทันทีที่ลิ้นหนาเปียกชื้นแตะลงบนส่วนที่ร้อนผ่าวของเธอ รอยแยกเรียบลื่นถูกลิ้นร้อนๆ ของเขากรีดกรายขึ้นลง มือใหญ่ยึดไว้ที่เอวบางเพื่อไม่ให้สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเคลื่อนหนีเขาไปไหนได้ ติ่งเล็กๆ โดนสะกิดทำให้เกิดเสียงครางโหยหวน

ความเสียวแปลบแล่นไปทั่วช่องท้อง ร่างเล็กดิ้นทุรนทุรายดีดิ้นตัวไปมา

“อ๊า พอแล้ว อ๊ะ เสียว หนูเสียว” ร่างบางหอบหายใจครวญครางหวานอ้อนวอนให้เขาผ่อนปรนแต่มีหรือคนตัวโตจะฟัง เขาฝังหน้าลงไปมากขึ้นขยี้จมูกโด่งๆ ลงบนติ่งเล็กๆ แยงลิ้นเข้าไปในร่องสีชมพูของเธอแล้วรั่วลิ้นใส่ไม่ยั้ง จนร่างบางตัวงอกรีดร้องออกมาสุดเสียง

มือเล็กขย้ำผมดกหนาของเขาเด้งเอวเข้าใส่ปากร้ายกาจอย่างห้ามใจไม่อยู่ จนเธอล่องลอยขึ้นที่สูงแล้วตกวูบลงมาทิ้งตัวลงบนที่นอนหายใจหอบสะท้านขึ้นลง

แกริคจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองแล้วขึ้นคร่อมเธอ จับหน้าสวยให้หันมารับจูบจากเขา มือก็ฟ้อนเฟ้นไปทั่วร่างบางจับขาทั้งสองข้างของเธอแยกออกจากกันสอดแทรกความแข็งขึงเข้าไปในความชุ่มช่ำของเธอช้าๆ เสียงคำรามดังขึ้นเมื่อแก่นกายของเขาโดนรัดรึงจากข้างในเธอยังเต้นตุบๆหลังจากที่พึ่งเสร็จสมไปก่อนหน้านี้ มันดูดกลืนเขาเป็นจังหวะ

“อือ” คนที่พึ่งเสร็จสมไปสติก็เริ่มกลับมา แต่มือก็ยังกอดรัดร่างใหญ่เอาไว้ รับรู้ว่าตอนนี้เขากำลังทำอะไร

“อ๊า ซนนักนะ” เอวบางขยับร่อนก่อนที่เขาจะขยับด้วยซ้ำ ทำให้แกริคครางออกมาอย่างเสียวซ่าน ลุกขึ้นทิ้งน้ำหนักลงบนเข่าทั้งสองข้างของตัวเอง จับสองขาเธอแยกออกจากกันแล้วดึงแก่นกายเข้าออกจากส่วนเบาะบางของเธอ เขามองภาพนั้นด้วยลมหายใจที่ติดขัด สันกรามบดเข้าหากันเสียวไปทั่วลำทุกการขับเคลื่อน เงยหน้าขึ้นคำรามเอวสอบตอกตึงเร็วขึ้น

ร่างบางบิดส่ายไปมาส่งเสียงร้องครางอย่างไม่เก็บออม หน้าอกหน้าใจของเธอดึงขึ้นตามแรงกระแทกของคนตัวใหญ่ ส่งเสียงกรีดร้องทุกครั้งที่ส่วนแข็งขึงของเขาเข้าจนสุดลำ

แกริคผ่อนแรงลงเมื่อรับรู้ว่าเธอจะถึงอีกครั้ง เขาขยับช้าๆ หมุนวนสะโพกซ้ายทีขวาที

“ช่วยหนูด้วย” ร่างบางที่โดนเขาแกล้งร้องขอด้วยเสียงโหยหวน ลำคอแห้งผาก

มือใหญ่เอื้อมไปบีบเคล้นหน้าอกของเธอขยี้ยอดอกที่แข็งเป็นไต่ มืออีกข้างก็ขยี้ติ่งล่างของเธอจนร่างบางดิ้นพล่านด้วยความทรมาน หยุดขยับกายชั่วขณะ

เขาไม่ยอมให้เธอเสร็จ

“อ๊า คนใจร้าย” แกริคขมวดคิ้วเขาหากัน วันนี้เธอพูดว่าเขาใจร้ายหลายครั้งแล้วนะ

“ฉันใจดีที่สุดแล้ว” พูดแค่นั้นเขาก็บดขยี้เอวสอบเข้าหากายสาว เขาเองก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ยิ่งโดนกล่าวหาแบบนี้เขาก็ยิ่งใจไม่ดี เขาไม่อยากเป็นคนใจร้ายในสายตาเมีย แต่เขาก็อยากลงโทษเธอให้หลาบจำ ว่าเขาไม่ชอบให้ร่างกายเธอไปเตะต้องผู้ชายคนอื่น

แกริคสาดซัดทุกหยาดหยดเข้าหาร่องแคบๆ ของเธอส่งทั้งเขาและเธอขึ้นสวรรค์

“คิดออกรึยังว่าตัวเองทำอะไรผิด” พิรุณรักปรือตามองคนตัวโตด้วยลมหายใจที่ไม่คงที เธอเกือบจะสร่างเมาหลังจากที่ได้ขึ้นสวรรค์ไปสองรอบ คิดทบทวนสิ่งที่เขาพูด สะบัดศีรษะแรงๆ

“หนูไม่ได้ทำอะไรผิด” สมองของพิรุณรักยังไม่ทบทวนทุกอย่างครบถ้วน เธอเห็นภาพแค่ว่ามีผู้หญิงมานั่งเบียดเขาและเดินตามเขาไปห้องน้ำ เป็นเขาไม่ใช่เหรอที่ผิด มากล่าวหาเธอได้ยังไง

เกิดความน้อยใจขึ้นทำให้หญิงสาวพลิกตัวหันหลังให้เขาแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายนอนขดตัวอยู่ในนั้น ตอนนี้เธอคิดออกแค่ว่าเขาอาจจะเบื่อเธอแล้วถึงมีคนอื่น ร่างบางร้องไห้สะอื้นขึ้น

“สร่างเมาแล้วใช่ไหม” แกริคถามเสียงเรียบ แต่พิรุณรักไม่ตอบ

“หันหน้ามาคุยกันหน่อย” แกริคพยายามใจเย็น เขาอยากตีก้นเมียขี้หลงขี้ลืม ขี้น้อยใจจริงๆ มัวแต่ร้องไห้

พิรุณรักเมาแล้วมีหลากหลายอารมณ์จริงๆ เวลาเมา เขารู้เลยว่าเธอจำทุกอย่างไม่ได้ จำที่ตัวเองพูดไม่ได้ด้วยซ้ำ

“ถ้าไม่หันมาฉันจะออกไปข้างนอก” แกริคลองใช่ไม้ตาย

แค่นั้นร่างบางก็พลิกตัวกลับมาหาเขา ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ทำให้คนตัวโตใจอ่อนยวบลงทันที เขาเห็นน้ำตาของเธอไม่ได้เลยสิน่า

“คุณจะทิ้งหนูแล้ว” คนที่เริ่มสร่างเมาพูดเสียงสะอื้น

“เด็กน้อย ต่อไปฉันจะไม่ให้เธอดื่มเหล้าอีก ลองคิดดูดีๆ ก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น ฉันอธิบายเรื่องนี้กับเธอไปสามรอบ เธอจำไม่ได้เลยใช่ไหม” น้ำเสียงของเขาไม่ได้ใช้อารมณ์หรือเสียงดังใส่ แกริคใช่น้ำเสียงนุ่มนวลคุยกับเธอ

คิ้วเรียวสวยของพิรุณรักขมวดเข้าหากัน ถึงเธอจะยังไม่สร่างเมาเต็มที่แต่ตอนนี้ก็เรียกได้ว่ามีสติ คิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นซ้ำๆ อีกรอบ เธอจำได้ว่ามีผู้หญิงเอานมเบียดแขนเขาและเธอก็ส่งข้อความไปหาเขาให้เขาขยับออกห่าง สักพักเขาก็ลุกไปเข้าห้องน้ำแล้วผู้หญิงคนนั้นก็เดินตามเขาออกไป เธอมองอยู่นานก็ไม่เห็นทั้งคู่กลับมา จนเธอรับเหล้ากับพี่ต้นหลิวมาดื่มหมดไปหลายแก้ว เธอก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย

แต่มันเหมือนมีเหตุการณ์ร่างๆ เกิดขึ้นหลังจากนั้น เหมือนเห็นเขาเดินเข้ามาหาเธอกับพวกพี่ๆ ในแผนก แต่คำพูดเธอจำไม่ได้ว่าพูดอะไรไปบ้าง

แต่แค่นั้นมันก็ทำให้เธอมองเขาอ้าปากค้างได้แล้ว

“ทุกคนรู้เรื่องของเราแล้วใช่ไหมคะ” คราวนี้เธอสร่างเมาจริงดีดตัวลุกขึ้นนั่ง

“คิดว่าไง”

“คุณทำอย่างนี้ได้ยังไง เราตกลงกันแล้วนะคะ” พิรุณรักพูดหน้าง้ำงอ เธอจะมองหน้าคนอื่นได้ยังไง แล้วทุกคนจะคิดยังไงเรื่องของเธอ

“เธอจำไม่ได้เลยใช่ไหม ว่าตัวเองกอดกับผู้ชายคนอื่น”

“กอด หนูกอดกับใคร” เธอพยายามคิด

“คนในแผนก ครั้งนี้ไม่ใช่ความผิดของฉัน เธอควรรู้ว่าฉันเป็นคนขี้หึงมาก ฉันทนไม่ได้หรอกที่เห็นเมียตัวเองกอดกับผู้ชายคนอื่น” พิรุณรักอ้าปากเหวอให้กับคนที่พูดตรงๆ ว่าขี้หึง หน้าเธอร้อนผ่าว ความน้อยใจก่อนหน้านี้หายไปหมดสิ้นแต่มันก็ยังมีความคาใจอยู่

ปากบางเม้มเข้าหากันแน่น

“แต่ คุณก็ไม่ควรให้คนอื่นรู้เรื่องของเรา” ปากแกริคกระตุกขึ้นโดยที่หญิงสาวไม่เห็น

“มันเกิดขึ้นไปแล้ว แค่คนในแผนก นอกนั้นไม่มีใครรู้”

“เหรอคะ”

“ไม่ต้องห่วงหรอก เขาไม่เอาไปพูดหรอกฉันกำชับไว้แล้ว สบายใจได้” แกริคดึงร่างบางเข้ามากอด

“หนูจะตอบคำถามพวกพี่ๆ เขายังไง” เธอยังไม่รู้เลยว่าจะอธิบายยังไงถ้าพวกพี่ๆ ถาม

“ก็บอกไปตามความจริง”

“ความจริงที่ว่าหนูเคยขายตัวให้คุณน่ะเหรอคะ” คำถามนี้เธอไม่ได้ประชด แต่มันคือความจริงๆ